Konrad Fialkovskij. Kosmodrom
--------------------
Konrad Fialkovskij. Kosmodrom
_____________________
Origin: FileEcho BOOK
--------------------
Oni ukladyvali dve betonnye polosy, kotorye dolzhny byli soedinit'sya
tam, gde v budushchem podnimutsya belye kupola kosmoporta, a sejchas byl tol'ko
shcheben' i voronka, vyrytaya mnogo vekov nazad kakim-to meteoritom.
Oni stroili eti polosy, proklinaya marsianskuyu pustynyu, i
avtoekskavatory, vyvorachivayushchie skaly i krasnyj pesok, i schitali
ostavshiesya dni.
- Znaesh', Dzhess, kak tol'ko vernus' na Zemlyu, tut zhe zabroshu
kombinezon v samyj dal'nij ugol cherdaka, a shlem vodruzhu na shest u materi v
ogorode. Pust' pugaet ptic. Potom my s Mej syadem v vertolet i poletim v
bol'shoj nastoyashchij les s gribami i zemlyanikoj. I tam obyazatel'no dolzhna
byt' reka... ili net, luchshe ozero, da, ozero s goryachimi ot solnca valunami
u berega, na kotorye nel'zya sest' - takim zharom pyshet ot nih...
- I vy oba tak obgorite na solnce, chto s vas sem' shkur sojdet... -
ulybnulsya Dzhess, i na ekrane videogrona stali vidny mel'chajshie morshchinki,
poyavivshiesya okolo ego glaz.
- S menya-to navernyaka sojdet! Nu, a Mej v etu poru goda i tak uzh
chernaya, slovno bushmenka. |to, znaesh', vse iz-za yaht. Mej vsegda govorit,
chto chelovek nigde tak ne zagoraet, kak na yahtah...
- I pod ul'trazvukovym obluchatelem...
- Prichem tut obluchatel'? - Don ne ponyal i smotrel na Dzhessa ogromnymi
karimi glazami, v kotoryh prosvechivalo chto-to rebyacheskoe.
- Nu, ul'trazvukovoj obluchatel' tozhe zdorovo obzhigaet...
- Da ya zhe o nastoyashchem zagare... na solnce.
- S etim pridetsya eshche nemnogo podozhdat'.
- Vsego chetyre dnya. Otsyuda uzhe viden holm, do kotorogo ya dotyanu svoyu
polosu. |to proizojdet v subbotu. Potom rastyanus' v gamake u videotrona i
stanu smotret' match Avstralii s Madagaskarom, kotoryj budut peredavat' s
Zemli. Match zakonchitsya po nashemu vremeni pered rassvetom, a kogda vzojdet
solnce, za nami priletyat.
- Tol'ko by ne opozdali. Tam, na Centrali, vechno opazdyvayut...
- Nadeyus', ne podvedut. Oni zhe ponimayut, chto znachit nakonec uletet'
otsyuda.
- Mozhet, i ne podvedut... - povtoril Dzhess, no ne byl tak uzh uveren v
etom. Ved' Ar... Ar ne uletel s Marsa vovremya. Dzhess hotel sprosit', znaet
li Don Ara, no v etot moment avtomat podal signal o kakih-to nepoladkah v
rabote, i Dzhess vylez iz kabiny posmotret', chto sLuchilos'. On spustilsya no
lesenke i srazu zhe uvyaz po koleno v peske. Pesok byl krasnym, kak i vse na
Marse, i tol'ko inogda v nem popadalis' krohotnye kristalliki kvarca.
"Sovsem, kak na Zemle", - podumal Dzhess i pobrel vdol' gusenicy k perednej
chasti mashiny, a kogda oboshel ee, veter udaril ego v grud', i Dzhess uvidel,
chto nad peschanoj poverhnost'yu plyashut malen'kie shustrye smerchi. "Ne inache,
budet burya. Ona vsegda tak nachinaetsya", - podumal on i vzglyanul vverh.
Nebo bylo chernym, i zvezdy, i solnce svetili, kak obychno.
Vnizu, pered ekskavatorom, lezhal valun, slishkom bol'shoj, chtoby
metallicheskaya lapa mashiny mogla ego sdvinut'. Dzhess vyzval avtomat, i poka
tot buril shpury dlya dinamitnyh patronov, smotrel tuda, gde u samogo
gorizonta rabotal ekskavator Dona. Eshche chetyre dnya. Dzhess povernulsya,
vyrugalsya pod nos i polez v kabinu, chtoby otognat' mashinu na vremya vzryva.
Vstretilis' oni vecherom na baze. |to bylo vremennoe pomeshchenie, bez
klimatizacii, i noch'yu, kogda temperatura snaruzhi padala do minus
shestidesyati gradusov, vnutri kupola stanovilos' holodno i dyhanie
prevrashchalos' v inej. Ne pomogalo i central'noe otoplenie. Togda Dzhess i
Don zalezali v bol'shie meshki s elektroobogrevom. Odnako vecherami byvalo
nemnogo teplej, i oni hodili v odnih kombinezonah.
- YA segodnya othvatil poryadochnyj kusok, - skazal Don, kak tol'ko vyshel
iz shlyuza. - Moj holm vse blizhe.
- A mne popalas' kakaya-to chertova skala. Prishlos' dva raza vzryvat',
- Dzhess skazal eto ravnodushno, bez zlosti.
- Pozhaluj, zavtra mnogo ne sdelat'. Budet peschanaya burya.
- Da. Smerchi krutyat, ya segodnya videl...
- A vse-taki hotelos' by dotyanut' do holma.
- Dotyanesh', esli eta treklyataya pustynya ne proyavit svoego norova i ne
nachnet plevat'sya peskom, - Dzhess konchil gotovit' uzhin i razvalilsya v
kresle, vytyanuv dlinnye hudye nogi.
- Tak ili inache, cherez tri dnya letim.
- Letim, - povtoril Dzhess, nablyudaya, kak Don vykovyrivaet iz
konservnoj banki bol'shie kuski svininy.
Posle uzhina Don vklyuchil videotron. Pokazyvali kitajskij teatr s
drakonami i zontikami. Cveta byli nemnogo iskazheny, i Dzhess razdumyval,
chto by proizoshlo, esli b u lyudej dejstvitel'no byli takie zhe svetlozelenye
lica, kak na ekrane. Nichego ne nadumav, skazal ob etom Donu.
- Nichego b ne proizoshlo, potomu chto lyudi by privykli, - otvetil Don,
prodolzhaya glyadet' na ekran.
- Ty dumaesh', chto mozhno privyknut' k zelenym licam i govorit': "Ah,
kak ty chudesno pozelenela" ili "Ty tak nevinno zeleneesh'"?
- Navernyaka.
- Hm... ya by, pozhaluj, ne privyk...
- A k pustyne ty privyk?
Dzhess zlo vzglyanul na Dona. Oni nikogda ne govorili o pustyne. Ona i
tak vsegda byla ryadom. Vsegda. Inogda on dumal, chto pustynya dazhe noch'yu ne
daet zabyt' o sebe, pronikaya skvoz' vhodnye shlyuzy. On ne lyubil pustynyu, i
Don znal ob etom.
- Mozhet, vse-taki vyklyuchish' videotron i poslushaesh' Central', - skazal
on Donu i otvernulsya ot ekrana.
- Vyklyuchu, no snachala poslushayu prognoz pogody dlya Evropy. Ne hochetsya
popast' pod dozhd', kogda priletish'...
- Mat' pridet i prineset tebe na kosmodrom plashch.
- Pridet s Mej i prineset plashch, - soglasilsya Don.
- A ya promoknu... - provorchal Dzhess.
- Ne lyubish' dozhdya?
- Lyublyu, kogda sizhu doma i smotryu v okno.
- Znachit, tebe nado ostavat'sya na Marse. Zdes' nikogda ne byvaet
dozhdej.
"CHto eto s nim segodnya? - podumal Dzhess. - Ved' ne on, a ya naporolsya
na skalu, i voobshche on ushel dal'she".
- Da, no zato zdes' pesok, krasnyj pesok, a eto eshche huzhe, - zametil
on. - Vidish', pesok lezet vsyudu: za vorotnik i v botinki. Dazhe na zubah
skripit. Kuda uzh huzhe! A dozhdi rano ili pozdno prekrashchayutsya.
- No v Evrope v blizhajshuyu nedelyu ne budet dozhdya, - skazal Don i
vyklyuchil videotron.
Potom oni nastroilis' na Central'. Ona podavala strannyj, preryvistyj
signal, slovno kto-to kidal kamushki natugo natyanutyj baraban. Ee
peredayushchie avtomaty byli nemnogo razregulirovany, i signal bluzhdal po
neskol'kim deleniyam shkaly, kazhdyj raz chut'-chut' sdvigayas'. Segodnya on byl
tochno na metke. Dzhess skazal v mikrofon: "Na prieme", i teper' oba zhdali,
poka tam soberutsya otvetit'.
Dzhess smotrel na mercayushchij v temnote ukazatel' nastrojki i
razdumyval, poluchil li ego otec soobshchenie o tom, chto on vozvrashchaetsya. V
polden' laborant postuchitsya k nemu v kabinet: "Vam telegramma s Marsa".
Otec, konechno, sidit za pis'mennym stolom v serom, nemnogo tesnom pidzhake,
massivnyj, kvadratnyj, slishkom bol'shoj dlya svoego kabineta. "Tebe nado
bylo stat' lesorubom, a ne fizikom", - vsegda smeyalas' mat'. Dzhess
popytalsya na minutu predstavit' sebe otca lesorubom, no eto emu ne
udalos'. Vprochem, v kachestve fizika otec byl na svoem meste. Dzhess tozhe
dolzhen byl stat' fizikom, no ne stal... a zhal'.
- ZHal', chto ya ne stal fizikom, - skazal on.
- A ty hotel?
- Ne ya hotel, a otec.
- A ty?
- YA hotel stat' kosmonavtom.
- Pozdravlyayu, - skazal Don. - A ya hotel byt' pilotom. No nichego iz
etogo ne vyshlo. Kogda ya podros, samoletami uzhe upravlyali avtomaty, k tomu
zhe oni byli poluchshe, chem eti peredatchiki na nashej proklyatoj Centrali...
- Naverno, u nas net horoshego programmista...
- Net. Tot, chto byl, sbezhal na Zemlyu.
- I ego otpustili? - udivilsya Dzhess.
- Ne sovsem tak. Ego zabral psihiatr i uvez v rakete skoroj pomoshchi. A
sejchas tam parnishka pryamo iz zemnogo instituta.
- I ne spravlyaetsya... - skazal Dzhess i tut zhe podumal: "Zrya rugayu
parnya. Razve mozhno srazu po okonchanii zemnogo instituta obsluzhivat' takie
avtomaty?"
- Oni nachinayut, - predupredil Don, staratel'no podstraivaya priemnik.
- Naden' naushniki.
- Ne hochetsya, - skazal Dzhess. Emu dejstvitel'no ne hotelos'.
"Kak tol'ko Don konchit govorit' s Central'yu, voz'mu knizhku i vytyanus'
v gamake", - podumal on. Potom vzglyanul na Dona, i emu pokazalos', chto tot
slushaet slishkom vnimatel'no. "CHto oni tam peredayut? Ne anekdoty, naverno".
Don mahnul rukoj i zlo skazal:
- Vyklyuchaj!
Teper' zainteresovalsya Dzhess. On nadel naushniki i skvoz' shum
atmosfernyh pomeh uslyshal golos dispetchera Centrali.
- ...net, nichego iz etogo ne vyjdet. I ne starajsya. YA tebe govoryu,
nikogo na eto mesto ne nashli. Tol'ko Rota, a on po sravneniyu s vami -
pustoe mesto. YA prishlyu k vam etogo Rota cherez tri dnya. No odin iz vas vse
ravno dolzhen ostat'sya...
"Nu i mir! Opyat' kakaya-to svin'ya tam, na Centrali, vse isportila", -
podumal Dzhess. On byl kak rebenok, ne poluchivshij obeshchannogo velosipeda.
Don pokrasnel.
- ...delajte, chto hotite. My smotaemsya otsyuda cherez tri dnya. I pleval
ya na to, chto kakoj-to idiot ne zatreboval vovremya smenu s Zemli...
"Sejchas on skazhet im vse, chto dumaet o takoj organizacii", - reshil
Dzhess, no Don ostanovilsya.
- My tut ni pri chem, - ob®yasnyal tot, s Centrali. - Tebe kazhetsya, chto
dobrovol'cy lomyatsya k nam v okna i dveri.
- Nevazhno, chto mne kazhetsya. No nas nuzhno smenit' A prekrashchat'
stroitel'stvo nel'zya.
- Vot imenno nel'zya, i poetomu odin iz vas dolzhen ostat'sya. Dolzhen,
ponimaesh'! I pervye rakety startuyut s etogo kosmodroma eshche do marsianskoj
zimy. Uvidish'.
"Nu i samouverennost'", - podumal Dzhess i popravil naushniki.
- Mozhet, i startuyut, esli avtoekskavatory budut sami ryt' etu
proklyatuyu pustynyu. Tol'ko nas eto ne kasaetsya, yasno?
- No Central'..
- Znaesh' chto...
Dzhess pokachal golovoj.
- YAsno, Don, - skazal on i podumal, chto sejchas tot na baze, kipit ot
zlosti, i Dzhessu stalo veselej, hotya on prekrasno znal, chto tot v obshchem-to
ne vinovat, chto tot, mozhet, v dosku svoj paren', kotoromu tol'ko dostalas'
parshivaya rabotenka.
- Kak hochesh', - skazal paren' s Centrali. - V obshchem Rot priletit v
odnomestnoj rakete. I my tut schitaem, chto vozvrashchat'sya imeet pravo tot, u
kogo polosa prodvinulas' dal'she. YAsno?
- No...
- Nikakih "no". Posporish' s babushkoj na Zemle. A sejchas slushaj, chto
govoryat... I tomu, vtoromu, skazhi... ili daj-ka emu luchshe mikrofon.
"Vot svin'ya", - podumal Dzhess i vzyal mikrofon.
- YA tot, vtoroj, i hochu tebe soobshchit', chto bol'shego svinstva...
- Poryadok, - obradovalsya dispetcher. - Nu, privet. Derzhites', vy...
kosmonavty pustyni.
Snova zabarabanili signaly Centrali, i Don sorval naushniki.
- Kupili nas, kupili, kak... nu, ne znayu kak, no kupili... - Don
skazal eto sovershenno spokojno, i Dzhess podumal, chto on prav.
- Nu, chto budem delat'? - sprosil on.
Don pozhal plechami.
- Vo vsyakom sluchae, oni ne mogut zastavit' nas ryt'...
- Konechno, - kivnul Dzhess, - no my budem sidet' tut stol'ko, skol'ko
im zablagorassuditsya...
- Nu i chto?
- A to, chto koli uzh ty budesh' tut sidet', to budesh' i rabotat'.
- Ne budu.
- Budesh', inache podohnesh' so skuki. Da ty i ne iz teh, chto sidyat
slozha ruchki, kogda rabota eshche ne okonchena. I oni prekrasno znayut ob etom.
- CHto ty vse obo mne! A ty?
- YA tozhe.
- CHto tozhe?!
- YA tozhe budu dodelyvat' svoyu rabotu.
- Dodelaesh' i smoesh'sya? Net, bratec. Ne vyjdet. YA svoyu polosu
protyanul dal'she.
- Durak, - skazal Dzhess i podoshel k gamaku.
"Dumaet, ya sobirayus' otnyat' u nego mesto v rakete, slovno ono uzhe
prinadlezhit emu".
- |to mesto poka eshche ne prinadlezhit tebe, - skazal on gromko. - Za
tri dnya mozhno ulozhit' kilometra dva betona, a to i bol'she, esli uzh tak
prispichit...
- Mozhno i chetyre, - skazal Don, razglyadyvaya nosok svoego botinka,
ispachkannogo mazutom.
- Tochno, no ty ne ulozhish', - Dzhess ulybnulsya.
"Prishlos' by rabotat' den' i noch', da i to ne znayu, mozhno li uspet'",
- podumal on.
Don vstal i pnul nogoj stul, tak chto tot perevernulsya.
- Ulozhu, - skazal on, - no potom vernus' na Zemlyu i plevat' ya hotel
na vsyu etu... strojku. On snyal s kryuchka shlem.
"Interesno, na Zemle pri svoej Mej on takoj zhe upryamyj?" - podumal
Dzhess.
- Smotri, kak by ty vsej polosy segodnya ne zakonchil, - brosil on,
glyadya, kak Don pristegivaet ballony s kislorodom i proveryaet ventili.
"CHertovski shirokie plechi, - podumal on, - tri ballona spokojno umeshchayutsya.
SHirokaya spina i korotkie nogi, kotorye ne meshayutsya v rakete. A mozhet, on i
kosmonavtom stal imenno potomu, chto u nego takie nogi i spina?"
- ZHelayu uspeha, kosmonavt... - skazal Dzhess, kogda Don napravilsya k
shlyuzam. On hotel povernut'sya na drugoj bok, no tut ego okliknul Don.
- Pomogi-ka. Kazhetsya, shlyuzy zasypalo.
- CHto - burya?
- Mozhet, i burya, - provorchal Don.
- YA vklyuchu ochistitel', - skazal Dzhess i vklyuchil avtomat.
Ochistitel' vzrevel, kak byk, a kogda vyhod byl uzhe ochishchen, zapel na
bol'shih oborotah komarom - tonko-tonko. Dzhess nadel shlem i vyshel naruzhu.
Zvezd ne bylo vidno, i on slyshal tol'ko shum peska, b'yushchego o skafandr.
- Nu i syplet...
- Zakroj kak sleduet shlyuzy, - skazal Don, - a to zavtra opyat' vezde
budet pesok.
On pokachnulsya pod udarom vetra.
- Hochesh' idti v takuyu buryu? - sprosil Dzhess.
- Pojdu. Poshlyu signal ekskavatoru, chtoby on daval mne radiopeleng.
- Budut pomehi. Burya sil'naya.
- Kak-nibud' spravlyus'.
Veter snova udaril ego tak, chto Don pokachnulsya.
- A mozhet, ostanesh'sya? Pogodka ne dlya progulok.
- Vidal i pohuzhe.
"Upryamyj, chert. Pojdet", - podumal Dzhess i skazal: - Geroev tozhe
zasypaet.
- Tebya na baze ne zasyplet, - ogryznulsya Don, otoshel na neskol'ko
metrov i ischez. - Zakroj kak sleduet shlyuzy. Inache zavtra v supe budet
pesok.
Dzhess slyshal ego tak, slovno tot stoyal ryadom. On otkryl shlyuz, i
veter, obdav peskom, vtolknul ego vnutr'. On otryahnul skafandr i sobral
pylesosom ostavshiesya peschinki. Potom podoshel k priemniku i nastroilsya na
volnu avtoekskavatora Dona. Radioavtomat rabotal, peredavaya korotkie
preryvistye signaly, slovno zval kogo-to i preryval zov pri kazhdom zvuke,
boyas' proiznesti imya polnost'yu i brosit' ego v marsianskuyu noch', v
peschanuyu metel'.
...Utro bylo solnechnoe i tihoe, kak na prospektah "Marsturista".
Obhodya bazu, Dzhess smotrel, kak s nevidimyh sherohovatostej kupola
osypaetsya pesok. Holmy po krayam doliny byli podernuty golubovatoj dymkoj.
Vverhu chernym pyatnyshkom navstrechu Solncu bezhal Fobos. "Kogda-nibud' my
sozdadim tut podhodyashchuyu atmosferu, privezem vodu i rasteniya, togda i etot
mir budet bol'she pohozh na zemnoj", - podumal Dzhess i na minutu pozhalel,
chto on ne sobstvennyj prapravnuk.
Potom Dzhess vzobralsya po uzkim metallicheskim perekladinam na machtu
radiostancii i smotrel na begushchie k baze dve belye polosy. Oni byli tak zhe
daleko, kak vsegda. Odnako polosa Dona byla nemnogo dlinnee. "Na neskol'ko
neschastnyh soten metrov", - myslenno dobavil Dzhess.
Peredatchik ekskavatora Dona uzhe ne rabotal. Znachit, Don byl na meste
i vyklyuchil avtomat, nichego ne soobshchiv na bazu, a Dzhess ne hotel vyzyvat'
ego pervym. S samoj vershiny machty on prygnul vniz. "Skol'ko mesyacev
proshlo, a menya vse eshche zabavlyaet marsianskoe prityazhenie", - podumal on.
Potom poshel k avtoekskavatoru. Pervoe vremya oni dobiralis'
vezdehodom, no tot isportilsya nedelyu nazad, i s teh por Don i Dzhess
ezhednevno hodili peshkom po krasnomu moryu peska. Do strojki bylo neskol'ko
kilometrov.
Metrah v pyatistah ot bazy Dzhess minoval bol'shoj krasnyj kamen',
lezhashchij na linii strojki. Do sih por Dzhess schital, chto tol'ko ego smenshchik
vzorvet etot kamen' dinamitom. "Privyk ya k nemu i ne hotel by vzryvat' ego
sam", - podumal on, prohodya mimo.
Spustya neskol'ko minut on zametil chernuyu tochku: eto gigantskaya lapa
ego avtoekskavatora vyglyadyvala iz-za gorizonta. Dzhess nikak ne mog
privyknut' k ego razmeram. On ponimal, konechno, chto mashina, stroyashchaya
kosmodrom iz peska i vozduha, ne mozhet byt' velichinoj so spichechnuyu
korobku, no privyknut' vse-taki ne mog. "On napominaet skoree kakoj-to
hram vnezemnogo kul'ta, chem mehanizm dlya peremeshivaniya peska", - podumal
Dzhess, okazavshis' v teni ekskavatora. On podoshel k lesenke, zabralsya v
kabinu i... uvidel Dona.
- Ty vyigral, Dzhess. Moya proklyataya mashina ne zhelaet dvigat'sya, -
skazal Don, glyadya v okno na pustyni"
- CHto sluchilos'?
- |kskavator vchera stoyal v kotlovane, i ego zasypalo.
- Dejstvitel'no, tebe ne povezlo, - skazal Dzhess, snyal shlem i podoshel
k raspredelitel'nomu shchitu.
- Dzhess, ty ne sdvinesh'sya s mesta.
- |to pochemu zhe?
- Govoryu tebe, ne sdvinesh'sya.
"CHto on vse glazeet v okno?" - podumal Dzhess peresprosil: - Mozhet, ty
ne dash'?
- Ne dam. Ne moya vina, chto menya zasypalo... YA sdelal bol'she tebya i
sdelal by eshche bol'she, stol'ko, skol'ko nado, chtoby vybrat'sya otsyuda...
- No tebya, kazhetsya, zasypalo?
- Zasypalo, i teper' uchityvaetsya lish' to, chto my sdelali do buri.
Dzhess pozhal plechami. "Vot prispichilo!" - podumal on, vklyuchil zapusk i
stal zhdat', poka zamigayut krasnye kontrol'nye lampochki. Don otoshel ot
okna, ostanovilsya u Dzhessa za spinoj i zasunul ruki v karmany kombinezona.
- Interesno, kak budet vyglyadet' kosmonavt s razbitym nosom, - skazal
on.
Dzhess medlenno obernulsya.
- Topaj otsyuda!
- Ladno. YA pojdu, no ne odin. Pojdem na bazu vmeste.
- Vymatyvajsya! - povtoril Dzhess, no Don ne sdvinulsya s mesta. Togda
Dzhess podoshel k nemu, tolknul ego plechom i tut zhe poluchil v skulu.
"SHCHenok!" - podumal on i udaril Dona v zhivot. Podozhdal, poka tot sognetsya,
i togda nanes udar snizu. Don otletel nazad. Dzhess tresnul ego eshche raz
levoj rukoj i uvidel, chto Don gotov. "Sliznyak, - podumal on, - a ya razbil
sebe pal'cy". Potom shvatil Dona za nogi i povolok k vyhodu. Nadel emu na
golovu shlem, otvernul ventil', a kogda lyuk otskochil, vytolknul Dona naruzhu
i posmotrel, kak tot padaet vniz. "Na Zemle by i kostej ne sobral, a tut
dazhe ne ochen' sil'no ushibetsya", - podumal on. Don shlepnulsya na pesok i
lezhal nepodvizhno.
Dzhess otvernulsya i podoshel k pul'tu. Goreli kontrol'nye lampy, i
gde-to v glubine za plitoj gudel tok. Dzhess shvatil korotkuyu chernuyu
rukoyatku i potyanul ee vniz do upora. Avtoekskavator drognul i, peremalyvaya
gusenicami pesok, dvinulsya vpered, podnyav vverh svoyu ogromnuyu stal'nuyu
lapu. "Gigantskij, dobryj, ruchnoj tiranozavr, - teplo podumal Dzhess o
mashine, - Sdelaet vse, chto emu prikazhut. I tak budet vsegda, razve chto
splavyatsya predohraniteli.". Potom on peredvinul regulyator raspada, i
mashina, pokachivayas', poshla bystree po krasnym peskam krasnoj pustyni.
Nakonec on pod®ehal k betonnoj polose. Tam, gde ona konchalas',
vidnelsya holm, iz kotorogo vyglyadyval avtoekskavator Dona. Ego sil'no, po
samuyu kabinu, zasypalo peskom, torchala tol'ko stal'naya lapa. "Slovno ruka
utoplennika, uvyazshego v peske", - podumal Dzhess. Nadvinuv shlem i
spustivshis' vniz, on vytyanul tros, kusochek trosa, potomu chto bol'she on ne
osilil. |to byl stal'noj tros, tolshchinoj v ruku, spletennyj iz bolee tonkih
stal'nyh trosov, kotorye v svoyu, ochered' byli spleteny iz eshche bolee
tonkih. "Sovsem kak reka, v kotoruyu vpadayut pritoki - razumeetsya, zemnaya
reka, potomu chto zdes', na Marse, u rek net pritokov, a kazhdyj rucheek
imenuetsya rekoj". On vernulsya v kabinu, i avtoekskavator vytyanul svoej
lapoj tros na nuzhnoe rastoyanie i ulozhil ego tak, kak emu bylo prikazano.
Dzhess slez opyat', pricepil tros k bol'shomu kryuku v perednej chasti
avtoekskavatora Dona, vernulsya v kabinu, peredvinul regulyator raspada do
predela, na vsyu moshch' reaktora, i dvinulsya medlenno, ochen' medlenno, chtoby
ne razorvat' tros.
Dzhess vybral tros, razvernul avtoekskavator i po sobstvennym sledam
dvinulsya cherez pustynyu. Proehal kilometra tri i daleko vperedi zametil
malen'kuyu figurku, bredushchuyu po pesku. On svernul i ob®ehal ee storonoj.
Figurka mahala rukami, no Dzhessu ne bylo do etogo dela.
- Dzhess!
- Smatyvajsya s ekrana, inache vyklyuchu izobrazhenie.
- YA tol'ko hotel tebe skazat', - ty paren' chto nado, a ya svin'ya...
Dzhess pozhal plechami.
- I hotel tebya poblagodarit'...
- Za chto?
- Za to, chto ty vytyanul moj avtoekskavator...
- Ne za chto blagodarit'. Ne dlya tebya sdelal.
- Da, no tvoya polosa...
- Moya polosa... Nu i chto?
- Ty mog by ukladyat' ee dal'she.
- A potom zabrat'sya v raketu i smyt'sya na Zemlyu?
Glupyj soplyak, videt' ne mogu tvoej mordy, i radi tebya dazhe ne
povernul by ekskavator.
- Togda pochemu zhe ty,.
- Potomu chto my stroim kosmoport, a ne kazhdyj otdel'no svoyu
sobstvennuyu polosu.
Tri dnya spustya priletel Rot; kak bylo prikazano, on vybral polosu
podlinnej i sdelal krug na posadku. Vklyuchil zvuk i...
- ...sadis' na drugoj polose, - skazal Don.
- Delaj, kak tebe prikazali na Centrali, - uslyshal on golos Dzhessa.
- Tol'ko poprobuj sest' tut - gusenicami razdavlyu raketenku, -
zaveril ego Don.
Rot sdelal eshche krug, a zatem uletel. Uletel na Central', nichego ne
ponimaya, a vnizu ostalas' pustynya i dve neravnye polosy, kotorye
soedinyatsya tam, gde v gryadushchem budet stoyat' kosmicheskij port, a sejchas byl
tol'ko pesok i voronka, vyrytaya mnogo vekov nazad kakim-to meteoritom.
Last-modified: Wed, 30 Sep 1998 15:28:31 GMT