i. Pridetsya risknut'  -  ne  prosit'  zhe sebe
provodnika.
     CHui znal, gde pryachut Lejyu, poetomu on shel vperedi.
     Svernuli  za   ugol  shirokogo  koridora  -  i  naporolis'  na  chetveryh
ohrannikov.
     Vse, u kogo byli blastery, nachali strelyat'.
     Iz peredatchika  na poyase  Lyuka neozhidanno  razdalsya vzvolnovannyj golos
SI-ZPIO:
     - Master Lyuk! Master Lyuk!
     Lyuk otrazil luch blastera i kriknul v peredatchik, ne snimaya tot s poyasa.
     - Nam tut nekogda,.SI-ZPIO!
     - No, master Lyuk, k korablyu idut lyudi! Mnogo lyudej, i vse s oruzhiem!
     Zamechatel'no! Tol'ko etogo ne hvatalo!
     Lyuk  otrazil ocherednoj luch, prygnul vpered i okazalsya  vplotnuyu  k tomu
ohranniku,  kotoryj v nego strelyal. Vzmah mecha - ruka  s blasterom upala  na
pol. Lyuk  razvernulsya i pnul ohrannika v zhivot. Ohrannik so stonom povalilsya
na pol.
     Ostal'nye tozhe ne teryali vremeni  darom: s ohrannikami bylo  pokoncheno.
Lyuk tknul pal'cem v tu storonu, otkuda oni prishli:
     - Tuda! Tam dolzhno byt' chisto!
     Na begu on vyhvatil peredatchik.
     - SI-ZPIO !
     - Beda, master Lyuk!
     - SI-ZPIO !
     - CHto nam delat', master Lyuk?
     -  Uvodite korabl',  nemedlenno!  R2D2  znaet  vse sistemy.  Ty  mozhesh'
upravlyat' korablem. Svyazhites'  so  mnoj, kogda podnimetes'.  Ostavajtes'  na
nizkoj orbite, nizhe stratosfernyh datchikov sistem bezopasnosti. Ponyatno!
     - Da, master Lyuk!
     - Startujte!

     Lejya   ispytala  neobychnoe  oshchushchenie.  Oshchushchenie   chego-to   blizkogo...
neulovimogo.
     Lyuk. Lyuk zdes'.

     - My poteryali kontakt so vtorym otryadom ohrannikov, - dolozhila Guri.
     - Tam zhe?
     - Net. Na chetyre urovnya  vyshe. Hm. |to uzhe ne nepoladki so svyaz'yu. I ne
sluchajnoe sovpadenie.
     - Podnyat' ohranu po trevoge.
     - Uzhe, - skazala Guri.
     Neuzheli  eto  Skajuoker?  Vdrug  on  na  samom  dele  kakim-to  obrazom
probralsya v zamok? Ili kto-to eshche?
     -  Otmenite moi  vstrechi.  Provodite  princessu  Lejyu  v  bronirovannyj
kabinet.

     Podnyalis'  eshche na vosem' ili desyat'  urovnej, prezhde  chem natknulis' na
ocherednuyu  gruppu  ohrannikov.  Perestrelka  nachalas'  molnienosno,   vozduh
napolnilsya elektricheskimi razryadami, voplyami ranenyh, zapahlo gar'yu.
     SHik  tremya vystrelami  ulozhil troih ohrannikov. Bah!  Bah!  Bah!  Takuyu
skorostrel'nost' Lyuk nablyudal razve chto u Hena. Sam Lyuk otrazhal i blokiroval
molnii, kotorye leteli v nego so vseh storon. Rikoshety usilivali obshchij haos.
CHui i Lando palili napropaluyu.  Ohranniki strelyali neploho,  no  i tol'ko: v
nih  ne  bylo  otchayannosti.   Oni  voevali  za  den'gi.  Poslednij  ohrannik
povernulsya i  pobezhal. CHui popal v nego, i ohrannik proletel eshche dva  metra,
prezhde chem udarilsya o stenu i zamer.
     - Bezhim, bezhim!!!

     Lejya pochuvstvovala, kak kto-to podhodit k ee komnate. Shvativ stul, ona
pridvinula  ego k dveri, zatem vzobralas' na spinku, nashla  oporu  i podnyala
nad golovoj shlem.
     Dver'  otkrylas', i voshla Guri. Reakciya  u nee byla molnienosnoj, no ne
uspela Guri obernut'sya,  kak Lejya izo vseh sil udarila ee po zatylku shlemom.
Udar byl sil'nyj, i obychnaya zhenshchina poteryala by soznanie.  No android  vsego
lish' zapnulsya i na mgnovenie zamer.
     Lejya  vyskochila v koridor, zahlopnula dver' komnaty  i  zaperla  ee  na
zamok.
     Dver' sodrognulas' ot udara iznutri.
     Sleduyushchij udar raskolol  tyazhelyj  plastik i pokryl ego pautinoj  tonkih
treshchin. Dolgo dver' ne vyderzhit, ponyala Lejya.
     Ona brosilas' bezhat'.

     - Master  Lyuk?  My uspeshno pokinuli zdanie, -  soobshchil  iz  peredatchika
golos SI-ZPIO.
     Lyuk sprosil v komlink:
     - SI-ZPIO, gde vy?
     - Gde-to v nebe, master Lyuk... YA...  chto? Oj,  da zamolchi ty,  R2D2,  ya
prekrasno vedu korabl'... Aj! Oj-oj-oj!
     - SI-ZPIO!
     Nebol'shaya pauza. Potom kakoj-to skrip.
     - YA  videl ego,  ty,  bolbochushchee musornoe  vedro!  Esli  by ty  menya ne
otvlek, ya by vovremya svernul!
     - SI-ZPIO, chto u vas proishodit?
     Lyuk uslyshal, kak otchayanno vereshchit R2D2.
     - Zamolchi, merzavec! YA ne vinovat!
     - SI-ZPIO!
     - CHto? Gde? NE-E-ET!
     Zvon razbitogo steklya.
     -SI-ZPIO!!!
     - O, prostite, master Lyuk! R2D2 otvlek menya razgovorami, i my  sluchajno
snesli  reklamnyj shchit i radiomachtu. Dumayu, tot gruzovoz  my  ne zadeli, tak,
slegka kosnulis'... Da, ty  vinovat! Esli by ty  ne  svistel, kak peregretyj
chajnik, ya by...
     -  SI-ZPIO,  perestan' razgovarivat'  s R2D2  i ob®yasni, chto tam u  vas
tvoritsya!
     -  My letim  nevysoko,  R2D2  nastaivaet,  no  mne  kazhetsya,  chto  nado
podnyat'sya  povyshe.  Net,  plevat'  ya  hotel  na  tvoi  poznaniya!  Tozhe  mne,
navigator! Sejchas ya vedu korabl'. Ty govori, kuda letet', i vse.
     -  SI-ZPIO! Vedi  "Sokol"  na  te koordinaty,  kotorye  ya tebe  dal.  I
pospeshi. Naberite vysotu, chtoby bol'she ni vo chto ne vrezat'sya.
     - Vot vidish', R2D2? YA  skazal, chto my letim slishkom nizko, tak ved' net
- tebe nikto ne ukaz, ty sam vse znaesh'....
     - SI-ZPIO !
     -  Da, master  Lyuk.  My uzhe v puti.  Net, tuda nam nel'zya,  eto  zdanie
slishkom vysokoe, nam nado vo-ot syuda... Ostorozhnee!!!
     Lyuk prerval svyaz'. Tem vremenem otryad dostig tyazheloj ogneupornoj dveri.
I eta dver' byla zaperta.
     Lando pricelilsya v zamok iz blastera, no Lyuk ostanovil ego.
     -  Ne  nado.  Na dveri  magnitnaya zashchita. Zaryad  otskochit  i popadet  v
kogo-nibud' iz nas.
     - I kak zhe my projdem dal'she?
     - Otojdi. Posmotrim, smozhet li dver' ustoyat' pered lazernym mechom.
     Lyuk aktiviroval svoe oruzhie.
     Dver' ruhnula.

     Guri vorvalas' v bronirovannyj kabinet Ksizora.
     - CHto takoe? - udivlenno sprosil princ.
     - Ona sbezhala. Podkaraulila menya i udarila szadi, kogda ya voshla.
     - Proklyatie!  - Ksizor ne  smog sderzhat' gnev.  Ploho. Situaciya vyhodit
iz-pod kontrolya. Neuzheli on nedoocenil Skajuokera? Nastalo vremya vmeshat'sya.
     Ksizor  podoshel  k  pis'mennomu  stolu,  otodvinul  kryshku  i  vynul iz
potajnogo otdeleniya moshchnyj blaster obtekaemoj formy.
     - Pojdem, otyshchem ee. I togo, kto zavaril etu kashu.

     - Podozhdi minutku, - skazal Lando.
     - CHto? Pochemu?
     Lando pokazal na raspredelitel'nyj shchit v stene.
     - |to preryvatel' sistemy trevogi.
     - Nu i chto?
     - Otojdite, a?
     Kogda sputniki otoshli na bezopasnoj rasstoyanie, Kalrissian vystrelil iz
blastera v prosten'kij zamok. Kryshka raspahnulas'.
     -  Kamery  slezheniya i  datchiki  posylayut  signaly cherez  optovolokonnye
kabeli, - on pokazal blasterom na prozrachnye provoda tolshchinoj v palec.
     - A ty otkuda znaesh'?
     - Pover', u menya est' koe-kakoj opyt. - S etimi slovami Lando vystrelil
v provoda.  Povalil dym, posypalis'  zhelto-oranzhevye iskry.  Zapahlo gorelym
plastikom.  - Teper' oni nas ne uvidyat, po krajnej mere na etom urovne. Esli
my vzorvem vse korobki po puti, oni sovsem oslepnut.
     CHui zarychal. Lyuk obernulsya i uvidel ocherednyh ohrannikov.
     - Syuda! - kriknul on.
     Otstrelivayas',  druz'ya pobezhali dal'she,  a vsled im  leteli  molnii  iz
blasterov.
     Oni  obognuli ugol, zigzagami probezhali po koridoru i kinulis' k dveri.
Kto-to  bezhal k nej s protivopolozhnoj storony. Vot dver' priotkrylas'... SHik
i Lando vskinuli blastery...
     - Ne strelyajte! - zavopil Lyuk. - Ne strelyajte!
     Dver' raspahnulas', i na poroge pokazalas'...
     - Lejya!
     Oni kinulis' drug k drugu i obnyalis'.
     - Dolgo  zhe  ty dobiralsya,  -  skazala Lejya, vnimatel'no posmotrela  na
druzej  i namorshchila nos. - F-fu,  v  chem  vy kupalis'?  Vy  pahnete, kak  ta
gadost', kotoroj Lando sobiralsya nas kormit', i vyglyadite tochno tak zhe.
     -  Korabl' slomalsya, -  soobshchil Lyuk. -  Poetomu nam prishlos' dobirat'sya
kratchajshim putem - po kanalizacii.
     Oba posmotreli na Lando.
     - YA ne vinovat, - zayavil Lando. - |to vse usovershenstvovaniya Hena!
     - Nevazhno. Davajte smatyvat'sya otsyuda.
     Teper' oni bezhali vpyaterom.
     - Master Lyuk?
     - CHto eshche, SI-ZPIO?
     -  Pohozhe,   my  privlekli  vnimanie   storozhevika.   Kazhetsya,  on  nas
presleduet.
     - Stryahnite ego.
     - Kak, master Lyuk?
     - Pomnish', kak letal Hen? Dejstvuj tak zhe.
     Lejya vytarashchila glaza:
     - Ty razreshil droidam vesti korabl'? S uma soshel?
     - Oni molodcy, prosto nemnogo nervnichayut, vot i vse. Na samom dele, oni
vpolne spravlyayutsya.
     -  Net, R2D2,  zatknis'!  -  zavopil  SI-ZPIO. -  Ty slyshal, chto skazal
master  Lyuk. YA  tol'ko sdelayu mertvuyu petlyu....o-o-oh!  A-a-aj!  Master Lyuk!
Pomogite! Pomogite!
     - SI-ZPIO, chto tam u vas?
     -  YA  pytayus' povernut' korabl'!.. -  otkliknulsya  SI-ZPIO,  perekryvaya
istoshnyj svist R2D2. - Oj!
     - Pohozhe, oni perekuvyrknulis', - zametil Lando.
     - A ty skazal, vse v poryadke, - upreknula Lejya.
     -  SI-ZPIO, delaj, kak govorit R2D2!  R2D2,  pokazhi  emu, kak  vyjti iz
mertvoj petli!
     Gnevnye vosklicaniya v peredatchike peremezhalis' yarostnym svistom.
     -  Nu  vot,  tak  luchshe.  My  ih  stryahnuli, master Lyuk! Po-moemu,  oni
razbilis' ob estakadu, pod kotoroj my proletali, kogda perevernulis'.
     - Ne mogu poverit', chto ty pozvolil robotam vesti...
     Lyuk serdito posmotrel na Lejyu.
     - Perestan' tverdit' odno i to  zhe. Slushajte, vy dvoe, otpravlyajtes' po
tem koordinatam, kotorye ya vam dal. I ostorozhnee u menya!
     - Teper' u nas vse poluchitsya, master Lyuk. Ne volnujtes'.
     Lyuk vozvel glaza k potolku i tol'ko vzdohnul.

     <b>38</b>

     - YA ob®yavlyu obshchuyu trevogu, - skazala Guri.
     - Net!
     Na  chto eto budet pohozhe?  Ohrana  glavy "CHernogo  Solnca" ni na chto ne
godna?
     - Veli ohrannikam  smotret' v oba. Te, kto voshel v zamok,  ne dolzhny iz
nego vyjti.
     Guri kivnula i zagovorila v peredatchik.
     Poom oni vmeste napravilis' na podstanciyu, gde nahodilis' ekrany  kamer
nablyudeniya. Na podstancii Guri  nabrala komandy na staromodnoj klaviature. V
vozduhe  materializovalas' emblema  Ksizora. Guri  vvela  svoj lichnyj kod  i
pereklyuchila ustrojstvo vvoda s klaviatury na golos.
     - Pokazat' uroven' pyatnadcat', vseh, na kom net formy nashih sluzhashchih.
     Izobrazhenie raskololos' na  million melkih tochek, zakrutilos', kak voda
v stoke, potom pogaslo.
     Ksizor nahmurilsya i poter lob blasterom.
     - Gde izobrazhenie? - sprosila Guri komp'yuter.
     -  Golograficheskie  kamery  i datchiki na urovne pyatnadcat' v  nastoyashchij
moment vyshli iz stroya.
     - Pokazat' uroven' shestnadcat'.
     Nichego ne izmenilos'.
     - Pokazat' uroven' semnadcat'.
     To zhe samoe.
     - Pokazat' uroven' vosemnadcat'.
     Vozduh vspyhnul i prevratilsya v mnogochislennye obrazy pustyh  koridorov
i komnat.
     - Oni na semnadcatom urovne, - skazav Ksizor.
     Guri vzglyanula na nego.
     Ksizor ukazal blasterom na izobrazhenie.
     - Oni rasstrelivayut raspredelitel'nye korobki,  chtoby my ih ne uvideli.
Doberis'  oni  do  vosemnadcatogo  urovnya,  na  semnadcatom  kamery tozhe  ne
rabotali by. Idem.
     -  Slishkom opasno, -  vozrazila Guri.  - My poteryali,  po men'shej mere,
dyuzhinu ohrannikov. Vy dolzhny ostat'sya zdes'.
     -  YA  uzh kak-nibud'  reshu,  chto mne  delat',  -  skazal  Ksizor.  - |to
Skajuoker. Nado ego prikonchit'. YA lichno s nim razberus'.
     Nikto  ne  smeet  beznakazanno unizhat' princa Ksizora v ego sobstvennom
zamke!

     - Tak v chem... zaklyuchaetsya... nash plan? - sprosila zapyhavshayasya Lejya.
     - Vyberemsya otsyuda, - skazal  Lyuk.  -  Syadem na "Tysyacheletnij sokol"  i
sbezhim  s etoj  planety.  - I  pribavil,  slovno uspokaivaya Lejyu: -  R2D2  i
SI-ZPIO mogut vesti korabl'!
     Lejya pokachala golovoj.
     CHui chto-to  skazal; Lejya dogadalas', chto vuki  ih novye piloty tozhe  ne
nravyatsya.
     - Poslushaj, - skazal Lando, -  esli  my otsyuda  ne vyberemsya, ne vazhno,
kto na chem poletit. Bezhim!
     Lejya kivnula. Lando ochen' metko opisal situaciyu.
     -  Nikto ne  podumaet, chto my nastol'ko glupy, chtoby sovat'sya naverh, -
zametil SHik. - Vse budut iskat' nas vnizu.
     - Nu  da, - rassmeyalsya  Lando. - Beda  nashih vragov v tom,  chto  oni ne
sposobny ocenit' vsyu glubinu nashej durosti!
     Lejya snova  pokachala golovoj. Teper'  u nee byl  blaster, zahvachennyj u
odnogo iz ubityh ohrannikov. S  oruzhiem ona chuvstvovala sebya spokojnee. Esli
uzh ubezhat' ne udastsya, budet chem zastrelit'sya...

     Ksizor i Guri voshli v turbolift.
     - Uroven' dvadcat', - skazal Ksizor. - My podozhdem ih tam.
     Turbolift  ruhnul  vniz,  i  Ksizor  na  mig  ochutilsya  v  nevesomosti.
Proishodyashchee razdrazhalo - i odnovremenno vozbuzhdalo. Emu nechasto prihodilos'
ubivat' lyudej sobstvennymi rukami.  Ksizor byl uveren,  chto Lyuk  Skajuoker -
sredi  teh,  kto  napal na zamok. I, raz  on posmel tak daleko zajti, Ksizor
prikonchit mal'chishku s osobym naslazhdeniem.
     Princ gluboko vdohnul i postaralsya obuzdat' emocii.
     Turbolift zamedlil hod.
     - Uroven' dvadcat', - ob®yavil komp'yuter.
     Dver' shiroko raspahnulas'.
     Ksizor derzhal blaster tak, chtoby ego dulo smotrelo v potolok. Neskol'ko
chasov  v nedelyu on praktikovalsya v strel'be v lichnom tire i, chto nazyvaetsya,
izryadno nabil ruku.
     U  Guri  oruzhiya  ne  bylo.  Hotya  ona strelyala  prevoshodno,  ej  redko
sluchalos' ispol'zovat' blaster.
     Oba vyshli v koridor.

     - Dvadcatyj uroven', - skazal SHik. - Zdes' konchayutsya lestnicy, pridetsya
iskat' druguyu lestnichnuyu kletku.
     - Skol'ko v zdanii urovnej?
     - Naskol'ko pomnyu, sto dva nad zemlej.
     - Uf! - vzdohnul Lando. - I nam pridetsya topat' do samoj kryshi?
     - Net, k pyatidesyatomu urovnyu pristroena posadochnaya ploshchadka.
     - Nichego strashnogo, Eshche kakih-nibud' tridcat' proletov, i my perestanem
zadyhat'sya, - uteshil SHik.
     - YA ne dozhivu, - burknul Lando.
     - Stareesh', Kalrissian.
     - V tom konce koridora dolzhna byt' eshche odna  lestnica, - skazal  Lyuk. -
Bezhim!

     Ksizor  uvidel ih  pervym  - Guri proveryala bokovye  koridory.  Pyatero,
vklyuchaya  Lejyu.  Vuki  tozhe  zdes' - Ksizor  byl  uveren,  chto  on nepremenno
vernetsya za Lejej. Odin smuglyj. |to, dolzhno byt', igrok. Vtoroj neznakomyj,
a tretij - Skajuoker.
     Temnyj  Princ  ulybnulsya.  On razvernulsya,  opustil ruku  s blasterom i
vytyanul vpered, slovno strelyal po  dvizhushchejsya misheni v tire. Vyrovnyav  mushku
po levomu  glazu Skajuokera, on slegka  zaderzhal  dyhanie  i myagko nazhal  na
kurok.
     Lyuk zametil vysokogo inoplanetyanina, kogda tot  stal celit'sya v nego iz
blastera. Vyhvativ lazernyj mech iz-za poyasa, Lyuk vklyuchil ego i pozvolil Sile
zahvatit' sebya....
     Smertonosnaya molniya metnulas' k Lyuku.
     Lazernyj mech  zamer na urovne lica, slovno  po sobstvennoj vole prikryv
levyj glaz Lyuka.
     Lyuk  pochuvstvoval  udar,  kogda  klinok  otrazil zaryad. Ne  bud'  mecha,
vystrel prishelsya by tochno v glaz...
     Inoplanetyanin vystrelil snova...
     I vnov' lazernyj mech otrazil vystrel. Molniya prozhgla pol...
     Ksizor  nahmurilsya.  Kak  eto  u  nego  poluchaetsya? On  ne  mozhet  byt'
nastol'ko bystrym!
     Guri vyskochila v  koridor. Ona  derzhala v rukah  tyazhelyj  metallicheskij
stul na kolesikah, kotoryj i metnula v napadavshih, slovno kameshek...
     - Ostorozhno! - zakrichal Lyuk.
     Stul nessya na nego. On ne mog odnovremenno otbit' mechom stul i otrazit'
vystrel Ksizora...
     CHui ochutilsya ryadom, podnyal arbalet i vystrelil...
     Stul vzorvalsya melkimi oskolkami i osypal koridor kolyuchim dozhdem...
     Lejya  uvidela  Ksizora  i Guri.  Vskinuv  blaster,  ona vystrelila,  no
ponyala, chto vzyala slishkom vysoko, i popytalas' opustit' pricel...
     Ksizor  osoznal  dve  veshchi:  vo-pervyh, oni s  Guri  v  men'shinstve,  a
vo-vtoryh,  Skajuokeru  nipochem ego  blaster. On  byl  skoree  izumlen,  chem
napugan, no ponimal, chto nado ubirat'sya.
     - Bezhim! - kriknul onGuri.
     Ona zaslonila ego,  davaya  vozmozhnost' uskol'znut',  a  sekundoj  pozzhe
prisoedinilas' k Ksi-zoru v toj samoj komnate, otkudapozaimstvovala stul.
     - Interesnyj fokus, - zametil Ksizor. - Lovko u nego s mechom vyhodit.
     - Pohozhe, on i vpravdu v rodstve s Vejderom, - skazala  Guri. - Vyzvat'
ohranu?
     Ksizor vzdohnul.
     - Vyzyvaj.

     - |to byl Ksizor! - voskliknula Lejya.
     - Horosho. My ego zahvatim, - otozvalsya Lyuk.
     - Ne dumayu, - skazal Lando. - Smotri!
     V konce koridora poyavilas' dyuzhina ohrannikov.
     - Syuda! - kriknul SHik.
     Sleva byla dver'. CHui otkryl ee vystrelom.
     Lejya shmygnula sledom za vuki, Lando i  SHik metnulis' za nej.  Lyuk voshel
poslednim, otbivaya molnii blasterov, zhuzhzhavshih vokrug.
     Druz'ya pereglyanulis'.
     - I chto teper'? - sprosila Lejya.
     Lando posmotrel na Lyuka, tot kivnul.
     - Nu, - skazal  Lando,  - nastalo vremya  dlya otchayannyh mer.  - On sunul
ruku v nebol'shoj ryukzachok, kotoryj  nes vsyu dorogu, i vytashchil ottuda kruglyj
serebristyj shar razmerom primerno s muzhskoj kulak. SHar byl snabzhen kakimi-to
knopkami, a po diametru shla uzkaya prorez'.
     Lyuk kivnul SHiku. Tot prinyal shar iz ruk Lando.
     - |to  termicheskij detonator,  - poyasnil  on. - U Lando takih  tri. Oni
srabatyvayut  ot  tajmera  ili  ot razmykaniya  cepi. Nado  shchelknut' vot  etim
vyklyuchatelem, potom nazhat' knopku i...
     - I chto?
     - Nachnetsya termoyadernaya reakciya.
     - Termoyadernaya reakciya... - povtorila Lejya.
     - Nu da. Sily vzryva vpolne hvatit, chtoby isparit' vse poblizosti.
     - Vklyuchaya nas?
     -  Vot imenno. No gotov  posporit' -  predvoditel'  "CHernogo Solnca" ne
zahochet, chtoby my vzorvali etu bombu v ego zamke.
     -   Pokazhi  mne  ee,  -  poprosila  Lejya.  SHik  vytarashchil  glaza.   Lyuk
utverditel'no kivnul.
     Lejya ustrojstvo vzyala v ruki i vnimatel'no osmotrela.
     - A esli ne trogat' razmykatel'?
     - Bomba srabotaet ot tajmera. Po umolchaniyu, on postavlen na pyat' minut.
Esli nazhat' vot etu knopku, kak tol'ko tajmer zarabotaet, ego nikto ne mozhet
vyklyuchit'.
     - Ponyatno, - Lejya vzyala  metallicheskij shar i sunula ego v pritorochennyj
k poyasu shlem ohotnika.
     Muzhchiny pereglyanulis'.
     - |-e-e, Lejya... - nachal Lyuk.
     - Ty skazal,  chto u vas takih bomb neskol'ko? |tu ya hochu ostavit' sebe.
Ona mne prigoditsya.
     - Pol'zujsya na zdorov'e, -  pozhal plechami Lyuk. - My kupili  ee  na tvoi
den'gi.
     Pal'ba za dver'yu prekratilas'.
     - Pora pogovorit' s Ksizorom, - skazal Lyuk.
     Lando vruchil  emu eshche odin detonator.  Lyuk kosnulsya  knopok upravleniya.
Ustrojstvo zapilikalo. Krohotnye lampochki zagoralis' i gasli v takt zvukovym
signalam.

     Ksizor vmeste s Guri vyshel iz komnaty v koridor za spinami ohrannikov.
     On uslyshal strannoe popiskivanie. CHto takoe?
     Raspahnulas'  dver', i  vyshel Skajuoker.  Bez mecha!  V ruke  on  derzhal
kakoj-to sharik...
     Ksizor ne vsegda byl  kabinetnym voyakoj. On  uznal bombu, kak tol'ko ee
uvidel.
     - Ne strelyajte! - zakrichal on. - Opustite oruzhie!
     Ohranniki posmotreli na nego kak na sumasshedshego, no blastery opustili.
     - Horoshaya mysl', - pohvalil Lyuk.
     Vyshli i ostal'nye povstancy - i Lejya s nimi.
     V  tishine  pisk  razdavalsya  osobenno gromko.  Na  sharike  pobleskivali
ogon'ki.
     - Znaesh', chto eto takoe? - sprosil Skajuoker.
     - Dogadyvayus', - otvetil Ksizor.
     - Ona  na  avarijnom  preryvatele,  -  predupredil  Lyuk,  - esli ya  ego
otpushchu...
     Zakanchivat' frazu ne bylo neobhodimosti.
     - CHego ty hochesh'?
     - Ujti. Vmeste s druz'yami.
     -  Esli  ty  vypustish' bombu,  ty umresh'. I  tvoi druz'ya tozhe, - Ksizor
vzglyanul na Lejyu. ZHal', chto etakaya prelest' propadet vpustuyu.
     Mal'chik pozhal plechami.
     - My  i tak vse ravno, chto mertvy.  Nam teryat' nechego. A vot tebe... Ty
gotov  otkazat'sya  ot vsego etogo?  -  Lyuk  obvel rukoj  roskoshnoe zdanie. -
Znaesh', chto takoe "termicheskij detonator klassa A"?
     Ohranniki  zavorchali,  kto-to  vpolgolosa  vyrugalsya. Uzh  oni-to  znali
tochno!
     - Ty blefuesh'.
     - Est' tol'ko odin sposob proverit'. Sdelaj shag.
     Ksizor zadumalsya. Esli mal'chik ne blefuet  i kto-nibud' ego  zastrelit,
bomba s  detonatorom klassa  A mgnovenno  unichtozhit  neskol'ko etazhej zamka.
Zdanie  lishitsya   nesushchih  opor  i   ruhnet,  kak  podrublennoe   derevo.  I
vosstanavlivat' budet nechego.
     On mozhet postroit'  drugoj  zamok.  Hotya  -  esli bomba  vzorvetsya  tak
blizko, on uzhe nichego  ne postroit...  Dopustim, Skajuoker blefuet. A  vdrug
net? On  ved' rodnya Vejderu,  pravil'no?  A Vejder ne sklonen blefovat'. |ti
povstancy ne raz dokazyvali na dele svoyu hrabrost'.
     Net. Riskovat' ne stoit.
     - Horosho. Uhodite. Vas nikto ne tronet.
     ZHivoj Ksizor smozhet ih vysledit' i dognat'. A  mertvyj...  mertvec,  on
mertvec i est'.
     CHetvero proshli mimo  ohrannikov, kotorye chut' ne peredavili drug druga,
rasstupayas' pered nimi i vzhimayas'  v steny.  Glupcy!  Mozhno podumat', lishnie
neskol'ko metrov ih spasut!
     Skajuoker smotrel Ksizoru v glaza.
     Mozhet byt', Guri sumeet shvatit' etu shtuku, prezhde chem ona vzorvetsya?
     Kstati, a gde Guri?
     Ksizor skazal:
     - Ty prichinil mne mnogo nepriyatnostej.
     - Ochen' zhal', - otvetil mal'chishka. - Ty sam naprosilsya.
     - YA vse-taki mogu tebya zastrelit'.
     -  Poprobuj, -  Lyuk vynul  lazernyj  mech, aktiviroval ego  i perehvatil
poudobnee.
     -  YA  mogu  zastrelit' kogo-nibud'  drugogo.  Tvoego  druzhka vuki.  Ili
princessu.
     - Stoit mne otpustit' knopku, i vse isparyatsya. Vklyuchaya tebya.
     Situaciya byla tupikovaya, i Skajuoker eto znal.
     CHto-to zastavilo Ksizora oglyanut'sya.  Te chetvero  ostanovilis'. Smuglyj
sunul ruku v ryukzachok i vynul ottuda eshche odin sverkayushchij sharik.
     Ksizor usmehnulsya:
     - A smysl? Neuzhto odnoj bomby malo?
     Smuglyj ulybnulsya  v otvet i otkinul kryshku musoroprovoda. Truba vela v
kamery pererbotki v podvale vtorogo urovnya. On nazhal knopku,  sharik zapishchal,
zamigali ogon'ki...
     Ksizora ohvatilo uzhasnoe predchuvstvie.
     - Net! - zavopil on.
     No igrok uzhe shvyrnul bombu v musoroprovod.
     - U vas est' pyat' minut, chtoby  pokinut' pomeshchenie, - soobshchil  on. - Na
vashem meste ya by poshevelivalsya.
     Ksizor razvernulsya k ohrannikam:
     - ZHivo v turbolifty! Najdite etu shtukovinu! Marsh!
     Ego  nikto  ne  slushal.  Ohrannikov  ohvatila  panika.   Oni  brosilis'
vrassypnuyu i edva ne zatoptali Ksizora. Princ zazhmurilsya.

     Kogda  on  otkryl glaza, Skajuoker  ischez,  zaodno  s  Lejej  i  svoimi
druzhkami, a ohranniki, otpihivaya odin drugogo, rvalis' v lifty,
     Ksizor pobezhal k svoemu lichnomu skorostnomu turboliftu.
     Esli povezet, on uspeet sest' na korabl' i uletet'.
     Nichego, proigrana bitva, no ne  vojna. On syadet na korabl' i pustitsya v
pogonyu, - i budet presledovat' Skajuokera hot' po vsej Galaktike.
     A kogda dogonit, zadushit sobstvennymi rukami!

     <b>39</b>

     Lift  dostavil  vsyu kompaniyu  na  pyatidesyatyj  uroven'.  Po doroge  Lyuk
vyklyuchil  detonator i otdal ego  Lando. Vryad li stoit  opasat'sya ohrannikov:
lyuboj, u kogo mozgi ne nabekren', bezhit slomya golovu k blizhajshemu vyhodu pod
zavyvanie sireny. Dolzhno byt', ee vklyuchil kto-to iz ubegavshih ohrannikov.
     Massa vremeni, chtoby unesti nogi... Konechno, esli SI-ZPIO i R2D2 uspeli
priletet'. A esli ne uspeli?..
     Dveri  lifta otkrylis',  i  dvadcat'  ili  tridcat'  perepugannyh lyudej
rinulis' v kabinu mimo beglecov. Te, kto ne uspel vojti, rugalis', krichali i
plakali, potom  brosilis' k  sosednemu liftu i prinyalis'  otchayanno  nazhimat'
knopku vyzova.
     - Navernoe, smena zakonchilas', - sochuvstvenno zametil SHik. - U nih est'
chetyre minuty, chtoby smyt'sya otsyuda.
     - Ne povezlo im, - soglasilsya Lyuk.
     - Nado bylo dumat' ran'she, kogda postupali na sluzhbu v "CHernoe Solnce",
- skazal Lando. - Moshenniki vsegda riskuyut.
     - Posadochnaya ploshchadka gde-to zdes', - progovoril SHik.
     Koridor  opustel.   Poka  beglecy  osmatrivalis',   podoshel  eshche   odin
turbolift,  i v nego nemedlenno vtisnulis' vse, kto eshche ostavalsya na urovne.
Ne teryaya vremeni, SHik povel svoih sputnikov k posadochnoj ploshchadke.
     CHerez pyat'desyat metrov Lyuk chto-to uslyshal. On vospol'zovalsya Siloj,  no
nichego ne pochuvstvoval.
     - Idite, ya vas dogonyu, - skazal on ostal'nym, aktiviruya mech.
     - Smotrite-ka, rycar'-dzhedaj! -  proiznes zhenskij golos.  - Legendarnaya
lichnost'.
     Lyuk obernulsya.  Android!  Kak  ee...  Guri,  kazhetsya.  (Lando  podrobno
rasskazyval o nej po puti na Koruskant.)
     - Ty prichinil  moemu  hozyainu mnogo  gorya.  -  skazala ona. - Ty dolzhen
umeret'.
     Lyuk perehvatil klinok. U Guri, naskol'ko on mog sudit', oruzhiya ne bylo,
no Lando preduprezhdal, chto ona sil'na i bystra.
     - U tebya mech, a ya bezoruzhna, - zametila Guri. Ona razvela ruki, pokazav
pustye ladoni.
     U  Lyuka ostavalos'  minuty tri.  Protknut' ee - ili, hotya by, prognat',
ugrozhaya mechom, a potom ruki v nogi i begom na "Sokol".
     Lyuk deaktiviroval mech i povesil oruzhie na poyas.
     - CHto tebe nuzhno?
     - YA  hochu ispytat'  tebya. Net cheloveka, kotoryj sumel by menya poborot'.
No legenda glasit, chto dzhedai na redkost' sil'ny. Poboremsya, rycar'?
     -  |to  zdanie  cherez tri minuty razletitsya  na kuski,  a ty v  igrushki
igraesh'?
     - Nash poedinok ne zatyanetsya. Ty boish'sya umeret', Skajuoker?
     Konechno, boitsya... No tut zhe Lyuk ponyal, chto na samom dele niskolechko ne
boitsya! S nim byla Sila. Proizojdet tol'ko to, chto dolzhno proizojti.
     Guri prygnula na nego.
     Ona  byla  neveroyatno provorna.  Bez  Sily  on  ni za  chto ne  sumel by
uvernut'sya. Lyuk nyrnul vpravo i pnul sopernicu v bedro. Guri pokachnulas', no
ne upala, a srazu razvernulas', primerivayas' k sleduyushchemu brosku.
     - Lyuk!
     Krik  Leji otvlek  ego. On  nevol'no oglyanulsya... Guri etogo  okazalos'
dostatochno. Lyuk uspel popyatit'sya, no ee kulak vonzilsya emu v zhivot.
     -U-u-u!
     Prezhde chem  ona nanesla povtornyj  udar,  Lyuk  otkatilsya v storonu  - i
vdrug  ponyal, chto  utratil  kontakt  s  Siloj.  I okazalsya odin  na  odin  s
robotom-ubijcej.
     Pozvol' Sile dumat' za tebya, Lyuk, - donessya skvoz' vremya i prostranstvo
golos  Bena.  Lyuk  uspel nabrat' vozduha,  poka Guri zamahivalas' uzkim, kak
-lezvie, rebrom ladoni. Na ee lice siyala torzhestvuyushchaya ulybka.
     Vydohnuv, Lyuk vypustil vmeste s vozduhom svoj strah.
     Nado polnost'yu doverit'sya Sile.
     Guri vdrug slovno  uvyazla v patoke. Lyuk uvidel, kak opuskaetsya ee ruka,
- tak medlenno, tak  nevynosimo medlenno, chto on legko uvernulsya i vstal. On
chuvstvoval,  chto dvizhetsya s obychnoj skorost'yu, hotya  v ushah  slovno  svistel
veter. Lyuk ladon'yu otvel udar Guri, zatem levoj nogoj udaril ee v shchikolotku.
Ona budto vzbryknula - po-prezhnemu medlenno - i plavno opustilas' na pol.
     Vremya uskorilos'.
     Guri udarilas' spinoj tak, chto krugom vse zagudelo, a pol sodrognulsya.
     Padenie oglushilo ee.
     Lyuk vyhvatil mech. |ta zhenshchina opasna, ee nel'zya ostavlyat' v zhivyh.
     Guri sumela ulybnut'sya.
     - Ty pobedil, - skazala ona. - Bej!
     Ona by tebya prikonchila.
     Vremya snova rastyanulos', kak plastik na ogne...
     Lyuk opustil mech.
     - Pojdem s nami. My mozhem tebya pereprogrammirovat'.
     Guri sela.
     -  Net. Esli kto-to sumeet obojti blok  v moej pamyati, ya pogibnu. Nam s
hozyainom za mnogoe pridetsya otvechat'. Ubej menya.
     - Ne sama zhe ty sebya programmirovala.
     - YA takaya, kakaya est', dzhedaj. Mne net spaseniya.
     - Lyuk! Bezhim!
     Lyuk pokachal golovoj.
     - Hvatit ubijstv, - skazal on. - Hvatit! - On kivnul Guri, povernulsya i
pobezhal.

     Lejya  poteryala  schet  vremeni,  no  srok, otpushchennyj  do  vzryva,  yavno
istekal.
     Pyatero beglecov vybralis' na posadochnuyu ploshchadku.
     "Tysyacheletnego sokola" ne bylo i v pomine.

     "Megera", lichnyj  zvezdolet  Ksizora, stoyal na samom verhnem  urovne, v
polnoj gotovnosti  k  vyletu. Ksizor podbezhal k korablyu - i izumilsya, zastav
ohrannikov na  postah.  Pravda,  oni  iznyvali ot trevogi, -  ved'  po zamku
raznosilsya voj siren.
     - Zdanie sejchas vzorvetsya, - nebrezhno brosil princ. - Ubirajtes'! U vas
ostalos' dve minuty.
     Ohranniki poklonilis' i brosilis' bezhat'. CHto zh, kogda vse konchitsya, on
povysit etih dvoih v dolzhnosti. Vernost' v nashi dni - shtuka redkaya...
     Ksizor vzletel  po  trapu i  zahlopnul lyuk. Dlya polnogo vklyucheniya  vseh
sistem  ponadobitsya  minuta.  A  eshche  cherez  tridcat'  sekund  on budet  uzhe
daleko-daleko: "Megera" - samyj bystryj korabl' na planete.
     Princ  uselsya v kreslo pilota, provel rukoj po komp'yuternym sensorom, i
ekran  ozhil.  Ksizor sobralsya  letet'  v  svoj  orbital'nyj dvorec. Tam  ego
sobstvennyj  flot,  neskol'ko  korvetov,  fregaty,  sotni  pereoborudovannyh
gruzovozov. Te, kto razrushil zamok, navernyaka dumayut uliznut' na korable.
     Kogda etot korabl' ujdet na orbitu, flot Ksizora budet ego podzhidat'.
     - Vse sistemy gotovy, - ob®yavil komp'yuter "Megery".
     Ksizor protyanul ruku k pul'tu upravleniya.
     Ostalos' okolo minuty.
     On zamer,  glyadya na ekran, gde  vidnelsya zamok. Ochen' zhal',  chto  zamok
vot-vot ischeznet. Ksizor provel  v nem mnogo schastlivyh let. No  on postroit
zamok luchshe i velichestvennee etogo.
     A potom zajmet dvorec Imperatora.
     Ksizor dal komandu na vzlet. "Megera" vzmyla v vozduh.
     Uzhe v pyatistah metrah  nad poverhnost'yu, chuvstvuya sebya v  bezopasnosti,
Ksizor   zametil   potrepannyj   frahtovik.   Tot  shel   vstrechnym   kursom,
raskruchivayas' po izvestnoj na vsyu Galaktiku korellianskoj spirali.
     Ksizor  vyrugalsya, vklyuchil  avarijnye  dvigateli  -  "Megera"  vil'nula
vpravo, podprygnula, slovno ee pnuli  gigantskim sapogom.  Vstrechnyj korabl'
edva  ne zadel ego. Kakoj sumasshedshij im upravlyaet?!  Ne imeet znacheniya. On,
Ksizor, v bezopasnosti. A  chto s  Guri? Navernoe,  pogibla. Eshche odna poterya.
Kak govoritsya,  takova zhizn'.  Ves'  fokus  v tom,  chtoby  vyzhit', -  i emu.
Temnomu Princu, eto v ocherednoj raz udalos'. Vot glavnyj zakon zhizni: vyzhivi
i zastav' svoih vragov pozhalet' ob etom.

     SHik pervym zametil korabl'.
     - Mat' Bezumiya!!! - zavopil on, tycha pal'cem.
     Lyuk povernulsya i  uvidel, kak "Tysyacheletnij sokol" zahodit na posadku -
slishkom bystro, da eshche i vrashchayas', kak igrushechnyj volchok.
     Korabl'  vil'nul,  vyrovnyalsya. Vrashchat'sya  on  perestal,  no  vse  ravno
sadilsya slishkom bystro.
     - Lozhis'! - vzvyl Lando.
     Korabl' edva  ne  razbilsya - zavis  v pyati metrah nad ploshchadkoj, pravym
bortom  nachisto snesya ryad  doplerovskih  datchikov.  Oskolki  bryznuli vo vse
storony.
     - SI-ZPIO, ya tebya ub'yu! - vzrevel Lando.
     Lyuk vytashchil peredatchik.
     - SI-ZPIO, vyklyuchi tyagu! Sazhaj korabl' na antigrave! ZHivee!
     - YA pytayus', massa Lyuk! Tut takie chuvstvitel'nye rukoyatki upravleniya...
     Korabl' podskochil vverh na sto metrov, slovno im vystrelili iz rogatki.
     "Pozhaluj, R2D2 vot-vot  hvatit  korotkoe zamykanie, tak  on vereshchit", -
podumal Lyuk.
     "Sokol"  kachnulsya i  ruhnul vniz, edva ne proporol kryshu, a potom snova
podskochil vverh.
     Nakonec, korabl' stal snizhat'sya medlenno, kak osennij list na vetru,  i
zavis v pyatidesyati metrah nad ploshchadkoj.
     Lyuk dosadlivo pomotal  golovoj. CHto pyat'desyat metrov, chto pyat' tysyach  -
dlya nih etoodinakovo vysoko. A vremeni ostalos' men'she minuty.
     - Posadi zhe ego, ty, durak mehanicheskij! - zavopil Lando.
     Ryadom  s  vyhodom  na  ploshchadku  stoyali  kakie-to  hitrye  konstrukcii.
Neozhidanno Lyuk vspomnil,  chto eto takoe, - paraglajdery. Nadenesh' kryl'ya - i
letish' sebe do kryshi sosednego  zdaniya,  a to  i dal'she... CHto zh, esli cherez
neskol'ko  sekund korabl'  ne spustitsya,  on nadenet  eti  kryl'ya na  Lejyu i
stolknet  ee  s ploshchadki. A vtoroj paraglajder voz'met chetveryh, prichem odin
iz passazhirov - vuki. |to mnogovato, no est' shans, chto delo vygorit. V konce
koncov, Sila - s nimi.
     - Spuskaetsya! - kriknul SHik.
     "Sokol"  i vpravdu spuskalsya. Druz'ya  popyatilis'.  Korabl' zavis v dvuh
metrah  nad  nimi  - i  vdrug  kamnem ruhnul na  ploshchadku. Posadochnye stojki
zastonali, no vyderzhali. Vhodnoj lyuk byl otkryt.
     - Bezhim! - zakrichal Lyuk. - Bystro, bystro!!!
     CHui shvatil Lejyu v ohapku i kinulsya k korablyu. SHik i Lando ne otstavali
ot nego, Lyuk bezhal poslednim.
     Kogda on dobralsya do korablya, trap uzhe podnimalsya.
     Ostavalos' okolo tridcati sekund.
     SHik pervym okazalsya v rubke, Lando i Lyuk vorvalis' tuda srazu za nim.
     - Proch' otsyuda! - zavopil SHik na SI-ZPIO.
     - Sejchas, sejchas...
     SHik ottolknul SI-ZPIO i skol'znul v kreslo pilota. Ego ruki zatancevali
nad pul'tom.
     SI-ZPIO kuchej metalloloma svalilsya vozle kresla vtorogo pilota.
     R2D2 besheno zasvistel.
     - Zachem tak grubo, massa SHik?...
     Snizu doneslos' gluhoe vorchanie. "Sokol" zadrozhal.
     - Bystree, SHik! - kriknul Lyuk.
     On  posmotrel  na  ekran  naruzhnogo  obzora  i  koe-chto  zametil.  Odin
paraglajder kuda-to ischez.
     Korabl' zakachalsya, nakrenilsya, stal soskal'zyvat'... vzletel!
     - Bystree!
     "Sokol" nabiral vysotu. Lyuk  uvidel, kak zamok drognul, kak razlomilas'
posadochnaya  ploshchadka, kak  zdanie  oselo,  budto dom iz  peska. Vzvilsya dym,
razdalsya strashnyj skrezhet, slovno iz mokrogo dereva vyrvali ogromnyj gvozd'.
V nebo  ustremilis' yazyki  ognya.  Gigantskie  elektricheskie  dugi  rassypali
mnogocvetnye iskry.  Vse  vzryvalos', leteli oskolki.  Korabl'  zadrozhal  ot
udara vozdushnoj volny...
     SHik vklyuchil tyagu, i "Sokol" podprygnul vverh.
     Zamok  Ksizora,   korolya  prestupnogo  mira,  glavy  "CHernogo  Solnca",
prevratilsya v grudu goryashchih razvalin.
     Na sej raz dazhe u Lando ne nashlos' shutok.
     SI-ZPIO, nakonec, podnyalsya.
     - YA dumayu, chto dlya pervogo raza vel korabl' ochen' neploho, - zayavil on.
     Vse vytarashchili na nego glaza.
     -  No vryad  li mne  skoro zahochetsya  povtorit'  etot  opyt, -  pospeshno
dobavil  robot. Lyuk  pokachal golovoj i  ulybnulsya. Nervnoe  napryazhenie nashlo
vyhod. CHerez neskol'ko sekund hohotali vse, krome SI-ZPIO i R2D2.
     - CHto tut smeshnogo? - vozmushchenno sprosil SI-ZPIO.
     Novyj vzryv hohota. Oni spaslis', u nih poluchilos'!
     Samoe trudnoe pozadi.

     <b>40</b>

     Ksizor byl zol,  kak  nikogda. Takogo s  nim ne byvalo s  teh por,  kak
pogibla ego sem'ya.
     Zamok razrushen,  bol'shaya chast'  nakoplennoj  bazy  dannyh isparilas'  v
mgnovenie   oka.  Proizvedeniya   iskusstva  i  unikal'nye  zapisi,  fajly  s
komprometiruyushchimi materialami, lichnye proekty, samye glubokie tajny "CHernogo
Solnca",  - vse pogiblo.  Potrebuyutsya gody, chtoby vse vosstanovit', a esli s
nim, Ksizorom, chto-nibud' sluchitsya,  ego preemnik nikogda ne uznaet, chego ne
hvataet v baze dannyh, ne uznaet,  chto eti svedeniya kogda-to sushchestvovali. I
o tom, kto vsemu vinoj, tozhe ne  uznaet, vse fajly na Skajuokera i princessu
byli v lichnom komp'yutere Ksizora...
     Vprochem,  kogda princ svyazalsya  s orbital'nym  dvorcom,  ego  golos byl
besstrasten i suh. Ksizor rasporyadilsya perehvatit' korellianskij frahtovik -
tot samyj, s kotorym edva ne stolknulsya pri begstve iz dvorca. |tot korabl',
navernyaka, priletel za Skajuokerom i Lejej.
     Vozmozhno,  on  vse-taki opozdal. No ne stoit na eto rasschityvat', luchshe
proverit'.
     Prebyvanie na postu glavy krupnoj transportnoj kompanii pomoglo Ksizoru
pravil'no opisat' korabl'.
     - Gruzovoz klassa "Sokol", - skazal  on  komanduyushchemu flotom  -  Skoree
vsego, IT-1300.  Primerno dvadcat' pyat'  metrov  v dlinu, gruzopod®emnost' -
sto tonn. Esli smozhete lishit' korabl' upravleniya i zahvatit' ego passazhirov,
- zamechatel'no. Esli zhe on ot vas  uskol'znet, vinovatyj ne dozhivet do utra.
Vam yasno?
     - YAsno, moj princ.
     -  Horosho. - Ksizor  protyanul  ruku,  chtoby vyklyuchit' peredatchik.  - Ty
popalsya, Skajuoker.
     - Prostite, chto, vashe vysochestvo?
     - Nichego. Ne obrashchajte vnimaniya.
     Ksizor posmotrel na chasy. Vot-vot on pribudet v orbital'nyj dvorec.

     - Moj povelitel', vy prosili soobshchat' vam lyubuyu informaciyu, svyazannuyu s
etim imenem, - skazal oficer.
     Dart  Vejder  povernul  golovu  k  voshedshemu,  potom  vzyal  iz ego  ruk
raspechatku i prosmotrel.
     - Otkuda velas' peredacha?
     - S korablya  "Megera", moj povelitel'.  Zakodirovano. Korabl' na puti k
orbital'nomu   dvorcu   "Ruka   falliena"   na   vysokoj   orbite.   Korabl'
zaregistrirovan na imya...
     - YA  znayu, na  ch'e  imya on  zaregistrirovan,  -  skazal Vejder.  Listok
tonkogo plastika zahrustel, sminayas' v ruke, zakovannoj v chernuyu perchatku.
     Oficer ne mog etogo videt', - no pod dyhatel'noj maskoj obozhzhennye guby
Vejdera slozhilis' v ulybku, nesmotrya na bol', prichinyaemuyu etim dvizheniem.
     - Podgotov'te moj chelnok, - prikazal Vejder.
     On preduprezhdal  Ksizora,  chtoby  tot  derzhal  ruki  podal'she  ot  Lyuka
Skajuokera. Prestupnik reshil ignorirovat' ego prikaz.
     Priskorbnaya oshibka.
     Naskol'ko voobshche dlya nego bylo vozmozhno,  Vejder byl udovletvoren.  Oni
dostatochno dolgo igrali po pravilam Ksizora. Nastupilo vremya  soobshchit',  chto
pravila izmenilis'.

     - Voz'mi upravlenie na sebya, Lyuk, - poprosil SHik.
     - Konechno, - Lyuk,  uzhe v kresle vtorogo pilota, perehvatil shturval. - A
ty kuda?
     - Nikuda. Pozovu svoyu loshadku.
     - CHto?
     SHik vytashchil iz karmana na poyase malen'kuyu chernuyu korobochku.
     - Odnokanal'noe ustrojstvo svyazi dal'nego dejstviya. Pora prikazat' LEBO
vzletet' i privesti moj  korablik  na orbitu. My mozhem s nim vstretit'sya.  YA
odolzhu odin iz skafandrov - najdetsya lishnij? - i pereberus' s etogo yashchika na
nastoyashchij korabl'.
     - Dumayu, nam takoe po plechu, - ulybnulsya Lyuk.
     - Potom vy poletite  svoej dorogoj, a ya svoej. Mne kazhetsya, chto schet za
raschistku ruin  togo  dvorca na  Koruskante chastichno pokroet dolzhok  Imperii
nekoemu SHiku.
     - CHestnoe slovo, ty dolzhen primknut'  k Al'yansu, -  skazal  Lyuk.  -  Ty
horoshij paren' i mozhesh' nam prigodit'sya.
     - Spasibo, Lyuk, no mne chto-to ne hochetsya. YA po nature odinochka.
     SHik nazhal knopku na korobochke.
     - |j, LEBO, rzhavoe vederko, podmazh' svoi  kolesiki i zhdi menya v sektore
s koordinatami...
     - Moego hozyaina net doma. Kto ego sprashivaet, prostite?
     - Ochen' smeshno, - fyrknul SHik i pomovetoval  Lyuku: - Nikogda ne pokupaj
robota, kotorogo programmiroval kloun-nedouchka.

     Ksizor  bez  priklyuchenij  prichalil  k  orbital'nomu  dvorcu.  Flot  uzhe
razvernulsya   v   boevoj  poryadok.   Poskol'ku  u  vseh   zvezdoletov   byli
sootvetstvuyushchie propuska, flot Imperii ne trogal korabli Ksizora.
     Ksizor proshel v centr upravleniya, k pis'mennomu stolu  pod  kolpakom iz
prozrachnoj stali, kotoryj daval obzor pochti na 360 gradusov.
     On svyazalsya s komanduyushchim flotom.  Na  stole poyavilos'  golograficheskoe
izobrazhenie admirala.
     - Da, moj princ?
     - Korabli gotovy, admiral?
     - Da, vashe vysochestvo.  Nashi  datchiki  nastroeny na poisk i obnaruzhenie
lyubogo korablya, sootvetstvuyushchego peredannym vami dannym. Esli on pokazhetsya v
nashem sektore, my ego zametim.
     - Horosho. Derzhite menya v kurse.
     Izobrazhenie ischezlo, i Ksizor ustavilsya v chernotu kosmosa.
     Nichego, emu sluchalos' perezhivat' katastrofy, postrashnee etoj.
     On vyzhivet i kak-nibud' postaraetsya obernut' porazhenie pobedoj.

     - Spasibo, chto podvezli, - skazal SHik v peredatchik.
     "Predvestnik"  visel po  pravomu  bortu  "Sokola" na rasstoyanii  broska
kamnya.  SHik bystro preodolel eto rasstoyanie, vsyu dorogu  zhaluyas', kak uzhasno
pahnet odolzhennyj skafandr.
     - Hochesh',  sletaem naperegonki k tochke  perehoda v giperprostranstvo? -
sprosil Lyuk. Teper' on sidel  za pul'tom upravleniya. Ryadom  ustroilsya Lando,
Lejya stoyala za ih spinami.
     - Dat' tebe parsek fory? - rashohotalsya SHik.
     - Net, ya...
     YArkij zelenyj luch sveta skol'znul mezhdu korablyami - vystrelila lazernaya
pushka. Komu-to yavno ne ponravilsya ih razgovor.
     - Pohozhe, k nam gosti.
     Pal'cy  Lyuka  zabegali  po  pul'tu  upravleniya.  "Sokol"  skaknul,  kak
ispugannyj pryguru.
     - Na nas idet korvet bez opoznavatel'nyh znakov! I chetyre istrebitelya -
segment tri-pyat'-devyat'. |to ne imperskie korabli! Kto eto?
     - Kakaya raznica? - otvetil Lyuk. - Smatyvaemsya! CHui, k pushkam!
     -  Ty slyshal, chto  skazano, muftochka?  - obratilas' Lejya k CHui. -  Tebe
kakaya pushka bol'she nravitsya: verhnyaya ili na bryuhe?
     CHui zarzhal i vyshel vmeste s Lejej.
     - Udachi, SHik! - kriknul Lyuk.
     - I tebe togo zhe!
     Lyuk  nacelil "Sokol"  v  glubokij  kosmos  i  dal  polnuyu  moshchnost'  na
dvigateli. Korabl' kachnulsya, kogda silovoj luch udaril  v deflektory i ushel v
storonu.
     Samoe vremya razognat'sya i prygnut' v giperprostranstvo.

     -  Princ Ksizor,  my  nashli korellianina,  - razdalsya golos admirala iz
golograficheskogo proektora.
     - I?
     - My vstupaem v boj. On vot-vot budet unichtozhen.
     -  Ne  bud'te samouverenny, admiral,  - pokachal  golovoj Ksizor.  - Oni
chrezvychajno udachlivy.
     -  Im  ponadobitsya nechto bol'shee, chem udacha, moj princ. Tut bez chuda ne
obojtis'.
     Ksizor kivnul.

     -  Mezhdu nami  i  vyhodom vnezapno vyrosla stena, - filosofski  zametil
Lyuk.
     - Tak najdi obhodnoj put', - otvetil Lando. - Hochesh', ya povedu?
     - Net.
     Novyj zalp sbil korabl' s kursa. No deflektornye shchity vyderzhali.
     - YA-to dumal, vy dvoe dolzhny strelyat'! - kriknul Lando v komlink.
     Lejya  i CHui  kriknuli chto-to  horom, no Lyuk byl  slishkom  zanyat,  chtoby
prislushivat'sya.  On po spirali podnyal "Sokol",  razvernul i povel obratno, v
storonu planety.
     -  CHui  interesuetsya,  kak  on mozhet  v  kogo-nibud' popast',  esli  ty
vypisyvaesh' takie krendelya? - perevel Lando.
     - Kak tut promahnesh'sya? My zhe okruzheny. Pust' strelyaet kuda ugodno - vo
chto-nibud' tochno popadet!
     Mimo pronessya chernyj siluet - "Predvestnik", palyashchij iz