Vladimir Belobrov, Oleg Popov. Krovavaya noch' v pionerskom lagere
---------------------------------------------------------------
© Copyright Vladimir Belobrov, Oleg Popov
Email: popole@mail.ru, belobrov@frsd.ru
WWW: http://www.belobrovpopov.ru/
Date: 27 Nov 2000
---------------------------------------------------------------
(iz romana "Bol'shaya shishka")
Nad smeshannym berezovym i elovym lesom vstavalo solnce. Belka iz dupla
vykinula zhelud'. Solovej proshchelkival pesnyu. Vnizu ryadom s muhomorami spit
sohatyj krasavec los'. V kustah est malinu medved'. Potapych nuzhdaetsya v
vitaminah.
Kstati, Potapych - imya rasprostranennoe ne tol'ko sredi medvedej, no i
sredi slonov. Znal ya odnogo slona po imeni Potapych. |to byl staryj
morshchinistyj slon iz YUzhnoj Afriki. I bylo u nego dva druga - slon Starik
Hottabych i slon Rashid Hobotovich.
V molodosti slony uchastvovali v Velikoj Vojne protiv begemotov i
nosorogov.
Odnazhdy noch'yu tri tovarishcha slona otpravilis' na razvedku v pal'movyj
les. Kogda slony zashli vglub', za derev'yami stalo nichego ne vidno.
- My - razvedchiki, - skazal slon Potapych. - My dolzhny razvedat'
begemotov i slonov. No mozhem li my tut ih razvedyvat'?
- V pal'movom lesu net vozmozhnosti razvedyvat'. Za derev'yami nikogo ne
vidno, - dobavil slon Starik Hottabych.
- Razvedchiku sleduet byt' vyshe pal'm, chtoby videt' - chto proishodit za
nimi. Mozhet, za pal'mami ot nas pryachutsya begemoty i nosorogi, - Rashid
Hobotovich ugrozhayushche podnyal hobot i protrubil.
Iz-za shuma s pal'my svalilas' sonnaya obez'yana.
- Esli by my byli malen'kimi, kak obez'yany, - skazal slon Potapych, - my
mogli by zalezt' na pal'mu i posmotret'. A tak - pal'my ot nas slomayutsya.
- Smert' begemotam! - kriknul slon Hottabych. - Ot nas ne slomaetsya
tol'ko baobab!
- Est' ideya, - skazal slon Rashid Hobotovich. Nam nado zalezt' drug na
druga, verhnij posmotrit za pal'my i rasskazhet - chego videl.
Slony udarili po hobotam.
- Snizu vstanu ya, kak generator idei, - skazal Hobotovich. - Snizu - ya,
na mne - Potapych, a naverhu Hottabych, kak samyj starshij.
- Ni v koem sluchae, - zamotal ushami Starik Hottabych. - YA vstanu snizu,
kak starshij. Na menya zalezesh' ty, Hobotovich. A potom - Potapych slon.
- YA samyj krupnyj, - vozrazil slon Potapych, - poetomu bylo by
estestvenno stoyat' mne vnizu. A na mne - Starik Hottabych, slon pomen'she. A
naverhu - samyj malen'kij slon Rashid Hobotovich.
- Ty samyj bol'shoj, - vozrazil emu Hobotovich, - znachit ty vyshe vseh za
pal'mami uvidish'.
V konce koncov slony dogovorilis', chto vnizu budet stoyat' slon Rashid
Hobotovich, na nem Hottabych, potom Potapych.
Slon Rashid Hobotovich raschistil hobotom mesto i upersya nogami.
Slon Hottabych razbezhalsya i srazbega prygnul na Hobotovicha.
No promahnulsya i upal.
Razbezhalsya slon Hottabych v drugoj raz i prygnul na Hobotovicha.
I opyat' promahnulsya.
Tretij raz prygnul i sovsem chut'-chut' ne doletel.
CHetvertyj raz prygnul - zadel Hobotovichu nogoj po zatylku.
- Uj! - Hobotovich upal. - Smert' begemotam!
Slon Potapych shodil za vodoj i polil Rashida iz hobota.
Hobotovich ochnulsya.
- Vstavaj, Hobotovich, - skazal Starik Hottabych. - Pora na razvedku.
Druz'ya slony pomogli Hobotovichu podnyat'sya. Oni vzyali ego hobotami za
podmyshki i postavili na nogi.
Starik Hottabych razbezhalsya i prygnul na Hobotovicha. U nego pochti
poluchilos', no Hottabych ne uderzhalsya i soskol'znul so spiny.
Togda Hottabych popleval na nogi i poter imi o pesok, chtob ne skol'zili.
A potom razbezhalsya i zaprygnul na slona Rashida.
Hobotovich ot neozhidannosti zashatalsya i upal.
- Ty eto special'no? - Hottabych sprashivaet. - Na tebya i tak ne
zaprygnesh', a ty padat'! Bol'she ne padaj.
- Bol'she ne budu, - poobeshchal Hobotovich. - |to ya ot neozhidannosti. Ty
ochen' rezko zaprygnul. Nado zaprygivat' poplavnee.
- Horosho, popytayus' zaprygnut' poplavnee.
Hottabych razbezhalsya i zaprygnul na Rashida.
Hobotovich zashatalsya.
A slon Potapych podoshel sboku i podderzhal Hobotovicha na nogah.
Teper' slon Potapych polez na verh. No dolezt' nikak ne mog - ochen'
vysoko.
Togda Potapych reshil prygnut' naverh s shestom. On razbezhalsya i prygnul s
shestom naverh. Sbil Starika Hottabycha i okazalsya na Hobotoviche.
Starik Hottabych otletel ob derevo. Obodral hobot do krovi.
- Kak eto ponimat'?! - zaoral on. - Mne opyat' teper' zaprygivat'
znachit?!
- Ne obizhajsya, Hottabych, - Potapych sprygnul vniz. - Tyazhelo v uchen'e,
legko v boyu. Obeshchayu prygnut' potochnee.
- Ty uzh davaj potochnee prygaj. Nado bystree konchat' s etoj razvedkoj.
Potapych vzyal shest:
- Da zdravstvuyut slony!
- Smert' begemotam! - horom otkliknulis' slony.
Starik Hottabych razbezhalsya i zaprygnul na Hobotovicha.
Potapych razbezhalsya i zaprygnul s shestom na Hottabycha. No ne uspel
prodelat' sal'to i prizemlilsya spinoj. Lezhit na spine i vidit tol'ko nebo, a
chto za pal'mami - ne vidit.
Idet kak raz mimo zhiraf Kryuchkov. Naklonilsya nad Potapychem:
- Privet, Potapych. Ty chego? - sprashivaet.
- Tiho. My v razvedke, - otvechaet Potapych.
- Begemotov i nosorogov vysmatrivaete, - ponimayushche kivnul zhiraf.
- |to voennaya tajna... Ponimaesh', Kryuchkov, my neudachno vstali. YA dolzhen
byl stoyat' na Hottabyche nogami, a prizemlilsya spinoj. I sejchas krome neba
nichego ne vizhu. Ne mog by ty posmotret' - net li za derev'yami chego-nibud'
podozritel'nogo.
- Vizhu begemotov v zasade, - govorit zhiraf Kryuchkov. - Begemoty
doprashivayut plennogo slona.
- Spasibo. Pomogi slezt', - poprosil Potapych.
- Derzhis' mne za sheyu.
Potapych obhvatil zhirafa i povis na hobote.
ZHiraf opustil slona na zemlyu.
- Uf! Nu i tusha!
- Slonu ne zapadlo byt' tolstym.
Slony pobezhali napadat' na begemotov. Podkralis' po bokam i zatailis'.
A begemoty na polyane tem vremenem slona doprashivayut. Podvesili slona
nad kostrom za hobot.
- Krichi - da zdravstvuyut begemoty, - prikazyvaet samyj glavnyj begemot.
- Da zdravstvuyut slony! - krichit v otvet slon.
- Ah, tak! - glavnyj begemot prispuskaet slona poblizhe k ognyu. - Kto da
zdravstvuet?
- Da zdravstvuyut losi!
Begemot opuskaet slona eshche ponizhe.
V eto vremya iz kustov vyskochili tri slona. Pervym k kostru podbezhal
slon Starik Hottabych i zatushil iz hobota ogon'. Vtorym pronessya slon
Potapych, on pererezal bivnem verevku. Tut pod padayushchego slona podskochil
Hobotovich, pojmal ego na spinu i pobezhal vsled za ostal'nymi.
Begemoty ne uspeli morgnut', kak slonov i sled prostyl.
Slonam uchastvovavshim v etoj operacii dali nagrady. Spasennyj slon
okazalsya razvedchikom Zimbertom, zaslannym k begemotam.
No my, dorogoj drug, nemnogo otvleklis'. Nashej zadachej v etom rasskaze
yavlyayutsya ne slony, a zhizn' pionerskogo lagerya "Alye Parusa".
- Turu-turu-tururu! Turu-rutu-tuturu! - protrubil gorn pod'em.
Mal'chiki i devochki vybezhali na zaryadku.
I tol'ko pionery sed'mogo otryada Vasya Pticyn i Kolya Maslov spryatalis'
ot zaryadki v tualete i kurili.
- V klube postavili billiard, - avtoritetno skazal Maslov. - A ty
znaesh' iz chego delayut billiardnye shary?
- Nu iz chego? - Vasya Pticyn splyunul cherez zub.
- Iz slonovoj kosti, chtob ty znal! A slonovaya kost' znaesh' kak cenitsya?
Na ves zolota! YA tak schitayu, chto esli styrit' po dva shara - na vsyu zhizn'
hvatit. Zagonim inostrancam za valyutu.
Druz'ya dogovorilis' vecherom ograbit' klub.
Posle zavtraka vozhataya povela sed'moj otryad v les - sobirat' gerbarij.
Maslov, Pticyn i Borya Prokopenko otdelilis' ot ostal'nyh i kurili v
kustah.
- Prokop, esli b u tebya den'gi byli, ty by chto kupil? - Maslov
podmignul Vase.
- Magnitofon i dvuhskorostnoj moped.
- Konkretno, - odobril Maslov.
- A ya by kupil vykidnoj nozh i pnevmaticheskoe ruzh'e, - skazal Vasya.
- Pnevmaticheskoe - neser'ezno. Im tol'ko lampochki gasit'.
- Nastoyashchee bez ohotnich'ego bileta mne poka ne prodadut. Zato iz
pnevmaticheskogo s balkona znaesh' kak nishtyak strelyat' po zhopam?! My s Cypoj u
Kabana shkolu progulivali. Prishli k nemu, poddali, potom pokurili normal'no
tak pryamo v komnate, ponyal? A u Kabana pahan v tire rabotaet. On, koroche,
spizdil s raboty ruzh'e. Kaban rasskazyvaet, chto ego batya kak nazhretsya, beret
ruzh'e i s balkona po zhopam strelyaet. Nishtyak - kajfovo! Kaban govorit: "Ajda
strelyat' po zhopam!" Vyhodim na balkon. Kaban furazhku pulek prines.
Postrelyali normal'no. Smotrim - Petrova idet, ponyal! U nee zhopa - vo! Ne
promazhesh'! Kak dali! Na nej chulki lopnuli - bam-c! My - ha-ha-ha! - chut' ne
obossalis'!
- Petrova - tovaristaya, - skazal Maslov. - Pomnish', Vas', kak my ee
zimoj zazhimali?
- Nishtyak! - Vasya pokazal bol'shoj palec.
- Bez baldy? - sprosil Borya.
- A che nam? Napoili i zazhali, - otvetil Maslov. - YA tebe, Prokop, tak
skazhu - babam, voobshche, nravitsya, kogda ih zazhimayut. A orut oni dlya ponta
dela. CHital von u Pushkina?
YA celuyu dame ruchku
I ej ustraivayu dryuchku
Uzh za oknom vovsyu svetleet
E...us', poka ne posineet!
- V nature Pushkin matom pisal? - ne poveril Borya.
- V nature. YA u brata knigu chital "Evgenij Onegin". CHitaesh' snachala -
mut' takaya! Bred! A okazyvaetsya, esli stranicu nad ognem poderzhat' -
proyavlyayutsya mezhdu strok nastoyashchie stihi pro eblyu. Pushkin-to sverhu tol'ko
dlya otvoda glaz pisal. A nastoyashchie klevye stihi on molokom mezhdu strok
pisal, chtob carskaya cenzura ne zametila.
Kogda ee vernetsya muzh
E..u druguyu damu uzh
Neutomimaya elda
Natyanuta kak provoda
- Zyko! Teper' ponyatno, za chto ego vse tak lyubyat, - skazal Borya. - A che
zh togda kino pro Evgeniya Onegina snyali?
- A ty che ne znaesh'? |to dlya otmaza snyali. A na samom dele oni rukami
dlya gluhonemyh chitayut nastoyashchie stihi.
- Pornuhu, - dobavil Vasya.
Maslov sdelal strogoe lico.
- Zabozhis', Prokop, chto nikomu ne skazhesh'.
- A che?
- My segodnya s Pticej idem v klub grabit' billiard. Budem brat' shary iz
slonovoj kosti. Prodadim inostrancam za valyutu. Poshli s nami - kupish' sebe
moped.
- A esli pojmayut?
- Ne bzdi. Ne pojmayut.
Ves' lager' otdyhal posle obeda. I tol'ko Maslov, Pticyn i Prokopenko
kurili na cherdake.
Maslov razdal karty. Igrali v ochko.
Vasya vskore proigral vse den'gi i postavil na kon dva svoih bill'rdnyh
shara iz slonovoj kosti, za kotorymi oni sobiralis' vecherom. No tozhe ih
proigral Prokopenke.
Prokopenko vezlo. Skoro on otygral vse den'gi i shary Maslova.
- Vse shary moi! - radovalsya Borya. - YA vezuchij. Mne batya loterejnyj
bilet podaril, ya na nego fotokameru vyigral. Bate ne skazal. Vzyal den'gami -
koplyu na moped.
- A ya ne mogu kopit'. To vypit' nado, to na kurevo, to s baboj v kafe
shodit', - Maslov vypustil dym kolechkami.
- YA mogu, v principe, no kak na puzyr' nakoplyu, srazu trachu, - skazal
Vasya.
- Kogda v klub pojdem - do otboya ili posle? - sprosil Borya.
- A che my tam zabyli? - Maslov usmehnulsya. - Nashih sharov tam ne
ostalos'.
- Hera! Vy mne po dva shara proigrali! Dolzhny otdat', a to zapadlo!
- My i ne otkazyvaemsya - idi i beri. Oni tvoi.
- Tak ne chestno. Dogovarivalis' - vmeste.
- A che vmeste? Ty zhe za svoimi vse ravno pojdesh', vot i nashi zaodno
zahvatish'.
- Nu vy gady! Sami zhe vse pridumali, a ya teper' dolzhen lezt'.
- Ty za svoimi lezesh'. A nam chego riskovat'? Nam riskovat' vygody net.
- Nu i her s vami! Vsya valyuta moya budet!
Vecherom ves' lager' smotrel v klube fil'm "Bol'shoe serdce".
"...Nash razvedchik sidel v kabinete u nemcev i kopalsya v stole. V
koridore poslyshalis' shagi. Razvedchik spryatalsya pod krovat'. Voshli dve pary
nog - v sapogah i v tufel'kah.
- Bitte, - uslyshal Sanin iz-pod krovati golos gauptshturmanfyurera
Ferenca SHul'mana.
- Hi-hi! - zasmeyalsya golos Zoi Korolek.
Sanin pod krovat'yu skripnul zubami. Zoya Korolek byla ego devushkoj i
radistkoj. Nelegko bylo Saninu uznat', chto Zoya, okazyvaetsya, daet
gestapovcam.
Na pol upalo zhenskoe bel'e i krovat' nad Saninym zahodila hodunom.
- Ou, das ist fantastish! Vunderba...
- Zer gut, zer gut...
- Kolossal'! Das ist fantastish!
- Vunderba...
Sanin kortikom akkuratno provertel v matrase dyrku i stal smotret'..."
Maslov podtolknul loktyami Boryu Prokopenko i Vasyu:
- Vse vyrezali. Tol'ko iz-pod krovati pokazyvayut. U menya znakomyj pacan
ne vyrezannyj smotrel. Govorit - nishtyak dolbyatsya... Davaj, Prokop, idi za
sharami - samoe vremya.
Borya popleval cherez plecho i stal vybirat'sya iz zala.
On zashel v bil'yardnuyu, vytashchil iz karmana nosok, slozhil v nego shary.
Nazad Prokopenko polez cherez okno. Sbrosil vniz shary i prygnul sledom.
Poslyshalsya zvon stekla.
Borya upal na spinu fizkul'turniku Pavlu Sergeevichu.
- Uj, blya! Kto eto?! Kto tut?! - Pavel Sergeevich shvatil pionera za
shivorot. - Ty, Prokopenko? Tak eto ty mne kon'yak razbil?! Izuroduyu! -
Fizkul'turnik nastupil nogoj na shary, poletel na zemlyu i naporolsya sheej na
steklo. On hripnul i zatih.
Borya Prokopenko brosilsya bezhat'.
Blednyj kak polotno, Prokopenko sidel v zale mezhdu Maslovym i Pticynym.
-CHto teper' delat'? |to vy vinovaty! Vtravili menya!
- Ty, Prokop, na nas ne vali, - vozrazil Maslov. - My sidim, kino pro
vojnu smotrim - nichego ne znaem. A ty zamochil fizkul'turnika.
- YA ne vinovat! On sam na shary naletel!
- |to ty mame svoej rasskazyvaj. Ona tebya pozhaleet. A tak tebe, Prokop,
vyshka lomitsya za ubijstvo. Hot' shary by, durak, zahvatil - pogulyal by pered
smert'yu.
Borya vspomnil, chto shary lezhat na meste prestupleniya v ego noske.
- SHary v moem noske ostalis'! CHto delat'?!
- CHto zh ty, durak, ego tam ostavil? Tak-to tebya ochen' bystro najdut. S
takoj ulikoj. Vyzovut vseh po odnomu i skazhut - pred'yavite noski. Tut ty i
popalsya. I - vyshka tebe. Begi, Prokop, nazad, poka ne pozdno, mozhet.
Prokopenko brosilsya s mesta.
Vernulsya Borya eshche blednee. U nego tryaslis' kolenki.
- Tam uzhe lyudi sobralis'.
- Nu vse, Prokop, gud baj!
Po lageryu razneslas' vest', chto nashli vozle kluba Pavla Sergeevicha bez
soznaniya s protknutym gorlom. Sejchas on lezhit v medpunkte.
Posle otboya pacany zalezli na cherdak pokurit'.
- A ya by na tvoem meste tut ne sidel, - skazal Maslov. - Pasha ochnetsya -
i tebe konec.
- A chego ya mogu?
- YA, Prokop, ne znayu, chego ty mozhesh', no figovo tebe budet, esli Pasha
ochnetsya.
Borya Prokopenko dozhdalsya poka vse zasnut, vzyal nozh i poshel v medpunkt -
prikonchit' Pavla Sergeevicha.
V medpunkte bylo temno. Borya vytashchil nozh i poshel oshchup'yu. Vdrug on obo
chto-to spotknulsya i poletel vpered. Nozh po rukoyatku voshel vo chto-to myagkoe.
- H-hym! - vydohnul kto-to. - Pomogite! Rezhut! Ubili, mamochki!
Borya brosilsya bezhat'.
Prokopenko tyazhelo dyshal i zahlebyvalsya, pytayas' rasskazat' razbuzhennym
Maslovu i Pticynu, chto proizoshlo.
- Daaa, - protyanul Maslov, kogda doslushal. - Nu i vlip ty. Teper' na
tebya, krome krazhi slonovoj kosti i razbojnogo napadeniya, eshche i ubijstvo
vrachihi povesyat. My i ne znali, Prokop, chto ty u nas v otryade takoj
prestupnik.
- CHto zhe delat'? - Boris razmazal po licu krov'. - Mozhet, ona zhiva
ostalas'?
- Shodi posmotri - esli vrachiha koni dvinula, to u tebya est' shansy, chto
fizruk ne ochuhaetsya. Vot i vse.
- |lementarno, Vatson, - dobavil Vasya. - Tol'ko mne ne nravitsya, chto ty
nam krov'yu vse odeyala peremazal. Malo, chto sam vymazalsya, eshche nas ispachkal.
- Maslo, daj nozh, - poprosil Borya sdavlennym golosom.
- A tvoj gde?
- Vo vrachihe ostalsya.
- F'yut'! - Vasya prisvistnul. - Ty sovsem!
- YA tebe, lichno, nozh ne dam, - skazal Maslov. - Mne ni k chemu, chtob ty
i moj nozh v kom-nibud' ostavil... Mozhesh' vzyat' u SHilova, u nego pod podushkoj
nozh lezhit.
Borya Prokopenko vytashchil u SHilova iz-pod podushki nozh i pobezhal v
medpunkt.
V medpunkte gorel svet. Borya ostorozhno voshel, spryatav nozh za spinu. V
koridore na kushetku lezhala ranenaya vrachiha, . sklonivshijsya nad nej pozharnik
dyadya Misha bintoval vrachihe spinu.
- Prokopenko? Horosho, chto ty prishel. Begi bystree do nachal'nika - pust'
skoruyu vyzyvaet.
- A chto sluchilos'?
- Annu Petrovnu kto-to popisal. Vtoroe CHP za noch'.
Dyadya Misha naklonilsya nad medsestroj, perekusyvaya bint.
Borya podoshel szadi i vsadil emu nozh v spinu.
Pozharnik upal na vrachihu, oblivayas' krov'yu.
Vytashchiv iz spiny nozh, Borya poshel ubivat' fizruka.
Posredi palaty lezhal Pavel Sergeevich pod kapel'nicej.
Zanesya nad golovoj dvumya rukami nozh, chtob udarit' navernyaka, Borya
poteryal ravnovesie i upal navznich' golovoj ob tumbochku.
Utrom v medpunkt zashel nachal'nik lagerya, navestit' fizkul'turnika, i
obnaruzhil ledenyashchuyu kartinu. V koridore v luzhe krovi lezhali pozharnik i
medsestra. A v palate u fizruka lezhal Borya Prokopenko s nozhom v rukah.
Boryu Prokopenko zabrali v miliciyu. A postradavshih otvezli v oblastnuyu
bol'nicu.
- Sud'ba igraet chelovekom, - govoril za zavtrakom Kolya Maslov Vase
Pticynu. - Pacan k vecheru vyigryvaet kuchu deneg i slonovoj kosti, a utrom
ego sazhayut na nary.
Last-modified: Sun, 26 Nov 2000 22:26:37 GMT