mne uzhasno interesno uvidet' takogo zamechatel'nogo starichka.   My chinno shestvovali po ulice pod ruchku. Gorod byl zalit solncem, na povorote u gazetnogo kioska ya kupil buket romashek, zhena ih ochen' lyubit. Potom my vzyali po morozhenomu. YA, navernoe, slishkom detal'no vse opisyvayu, no dlya menya eti melochi imeli ogromnoe znachenie. Delo v tom, chto iz-za etih zlopoluchnyh romashek i morozhenogo i nachalis' vse nepriyatnosti. Otkuda-to vyvernulas' gruppa podvypivshih parnej, i tot, chto s krayu, tolknul menya plechom. Moe morozhenoe vyprygnulo iz vafel'nogo stakanchika, ispachkav emu rubashku. YA vozvel glaza k nebu...   - Ah ty, kozel! - vzrevel paren'.   Bol'shego on skazat' ne uspel, potomu chto moya zhena hlestnula emu romashkami po fizionomii. Da ne prosto, a s dobavleniem treh-chetyreh slov na neponyatnoj tarabarshchine. Mgnoveniem pozzhe na meste grubiyana stoyal lohmatyj seryj kozel s udivlennym vzglyadom. Drugoj paren' zamahnulsya na Natashu, no nastupil na moe morozhenoe. On ruhnul navznich', sbiv eshche dvoih. Ostal'nye poka ne vklyuchilis' v dejstvie.   - Bezhim! - YA shvatil Natashu za ruku i brosilsya v blizhajshuyu podvorotnyu. Pri lyubom rasklade ih bylo vtroe bol'she nas, a v Gorode magiej vladel kazhdyj. Opomnivshis', oni s voplyami brosilis' v pogonyu. Vse, vklyuchaya kozla. Moej zhene takaya razvlekalovka pochemu-to kazalas' uzhasno smeshnoj, ona hohotala na begu kak nenormal'naya. Obernuvshis' nazad, ya edva ne ahnul: presledovateli na hodu prevrashchalis' v gromadnyh chernyh psov s goryashchimi glazami.   - Oborotni, - prezritel'no hmyknula Natasha, ya povernulsya k nej s otvetom, no ne uspel. Pod nogami nichego ne okazalos', i poslednej osoznannoj mysl'yu bylo zhelanie otdat' pod sud togo rastyapu, kotoryj ostavil kanalizacionnyj lyuk bez kryshki... x x x   Skoree vsego, ya zhiv. Golova gudit, vse telo strannym obrazom skryucheno, a v glazah mel'kayut serye chelovekoobraznye sushchestva, razmahivayushchie ogon'kami na palochkah. Libo ya splyu, libo u menya cvetnye gallyucinacii.   Potom mne plesnuli v lico vodoj, i ya okonchatel'no prishel v sebya. Promorgavshis' i otfyrkavshis', mne udalos' sfokusirovat' zrenie, chto postepenno dalo chetkuyu kartinku proishodyashchego. Podzemel'e, nizkie temnye svody kanalizacionnyh tonnelej, zapah... net slov, sami ponimaete. Sizhu na mokrom polu v vonyuchej luzhe, ruki svyazany v zapyast'yah, vokrug suetyatsya... krysy! CHelovekoobraznye krysy, kazhdaya do polutora metrov rostom, pryamohodyashchie, iz vsej odezhdy - kozhanye poyasa s naborom krivyh nozhej. Ognya ne boyatsya, potomu chto u kazhdogo v ruke dobrotnyj smolyanoj fakel. YA po nature svoej slishkom romantichnoe sushchestvo, chtoby ispugat'sya. Mir tak neveroyatno mnogoobrazen, nado prinimat' ego vo vsej krase i shchedrosti proyavlenij. Ne podumajte, budto ya bezumno hrabryj, skoree privychno raschetlivyj, kogda imeesh' zhenu-ved'mu, ko vsyakomu privykaesh'. Opredelennyj fatalizm: poka ne ukusili - ne trepyhajsya! V bol'shinstve sluchaev takoj podhod vpolne sebya opravdyvaet...   - SHpionus? - neozhidanno sprosil odin, tykaya fakelom mne v nos. YA dernulsya nazad, bol'no udarivshis' zatylkom o kamennuyu stenu.   - Zachemus ty syudas prishels? - Slova neskol'ko napominali latyn', prichem govorivshij proiznosil ih ochen' bystro, no ya, kazhetsya, ulavlival perevod.   - YA upal v lyuk. Vypustite menya. Pozhalujsta.   - A eslis ty shpionus? Net! Teper's ty popalsyas. Posidish's v plenus.   Ostal'nye podderzhali govoruna bodrym piskom.   - Za chto? - burknul ya, no takoj slozhnyj vopros postavil ih v tupik. Oni nachali sporit', shumet', tolkat' drug druga lapkami, i delo navernyaka doshlo by do mordoboya, esli by tot tip, chto so mnoj besedoval, ne nashel obshcheudovletvoryayushchij otvet:   - Ty shpionils za namis s cel'yus vyvedat's vses nashis planys i sdat's vragams!   - A esli ya skazhu, chto eto nepravda?   - Mys tebes ne poverims!   - Nu, togda ne budu govorit', - logichno zaklyuchil ya, vser'ez zadumyvayas' nad dvusmyslennost'yu sobstvennogo polozheniya.   Krysy mezhdu tem druzhno podnyali moyu osobu i s pesnyami potashchili vdol' tonnelya. YA s nimi ne sporil, bessmyslenno. Da i neprilichno kak-to... Vzroslyj obrazovannyj chelovek, poet, pisatel', a snishodit do zhalostlivyh peregovorov s pererostkami myshami, sbezhavshimi iz gennoj laboratorii medinstituta. Krysy, peresheptyvayas', tolkalis' ryadom. Kak so mnoj byt', oni tozhe ne znali. YA zhe nachal prokruchivat' v golove dal'nejshij plan dejstvij, nado ved' kak-to vybirat'sya otsyuda. No uzhe dlya nachala vse-taki stoit vyyasnit', gde ya nahozhus', v kakoj storone vyhod naverh i zachem menya voobshche zahvatili v etot durackij plen?!   - Gospoda, u menya est' dlya vas vazhnoe soobshchenie.   - Kakoes? Kakoes? - zagomonili vse.   - YA dejstvitel'no shpion!   - Ahs... - U krys otvalilis' chelyusti. Vidimo, oni nikak ne mogli poverit' takomu schast'yu. Eshche by, pojmat' agenta vrazheskoj razvedki, kotoryj po dobrote dushevnoj srazu zhe priznaetsya v shpionazhe! |to bolee chem redkost'...   - Nu a teper' vedite menya k vashemu nachal'stvu, nam est' o chem pogovorit'. Vy poluchite zakonnuyu nagradu (ne zabud'te dobavit', kstati, chto ya zverski soprotivlyalsya pri areste!), a my obsudim rezul'taty moej diversionnoj deyatel'nosti, i vse vashi plany budut spaseny. Da zdravstvuyut bditel'nye zashchitniki otechestva!   - Ura-a-a! - horom gryanuli voodushevlennye krysy, a ih komandir dal prikaz nesti menya na rukah k glavnomu shtabu. Kak vidite, vse prosto... CHelovek pochti vsegda umnee zhivotnyh, dazhe takih mutantov. Intuiciya govorila mne, chto eto priklyuchenie budet skoree veselym, chem opasnym.   - Serezhen'ka, ne bojtes', ya s vami!   - Ancifer?! O, kak ya rad vas videt'! Sudya po cvetushchemu vidu, vy poboroli bolezn'?   - Pustyaki! Nemnogo sna, nemnogo otdyha, nemnogo narodnyh sredstv, - bodro otvechal belyj angel, parya na urovne moej golovy.   Ryadom na breyushchem s reaktivym zhuzhzhaniem nosilsya neugomonnyj Farmazon.   - Cilya, osvobodi trassu! ZH-zh-zh... Zemlya, zemlya, ya - Trinadcatyj, proshu posadku! Osvobodit' polosu! Vsem pristegnut' remni, opustit' spinki kresel, ya uzhe pochti vypuskayu shassi... Ap! - CHernyj bratec vrezalsya nogami mne v zhivot.   YA dazhe ohnul, nesmotrya na umen'shennyj razmer bratca, eto bylo chuvstvitel'no.   - Privet tebe, uznik v zheleznoj maske! Kuda na etot raz vlip?   - Farmazon, vy ne mogli by snimat' botinki vo vremya posadki?   - Ne mog! - obrezal moi vozmushcheniya chert. - Pri moih gabaritah tvoe puzo - samoe udobnoe mesto dlya promezhutochnogo aeroporta. Ne bud' takim zhadinoj, Serega! Nu posizhu ya zdes', tebe zhalko, chto li?   - Sergej Aleksandrovich, da plyun'te vy na nego, i delo s koncom, - dushevno posovetoval angel. - Luchshe poslushajte menya.   - Del'nyj, sovet, - ulybnulsya ya i, sdvinuv brovi, sdelal vid, chto i vpravdu sobirayus' plyunut'.   - Serega, Serega... Ty che? Ty kogo slushaesh', a? On zhe sejchas takogo nasovetuet... A esli ya prignus' i ty promahnesh'sya? Ves' kostyum nasmarku!   - Ladno, umniki... Skazali by luchshe, gde ya nahozhus'.   - Sudya po vsemu, eto - kanalizacionnaya sistema Goroda. Vidimo, v doistoricheskie vremena zdes' byli prolozheny hody i tonneli, chto i vzyali sebe na vooruzhenie sovremennye stroiteli. Krysyuki ili krysyary...   - Kto?   - CHelovekoobraznye gryzuny, poyavivshiesya v rezul'tate neostorozhnogo obrashcheniya s magiej, neprodumannyh nauchnyh opytov i prochih nadrugatel'stv nad promyslom Bozh'im.   - Spasibo, a ya im zachem?   - Poprobuyu ob®yasnit'. - Angel na letu pochesal zatylok. - Krysyuki nahodyatsya v nekotoroj oppozicii ko vsem zhitelyam Goroda. Kogda oni vyhodyat na poverhnost', za nimi ohotyatsya. CHto podelaesh', nigde ne lyubyat krys... Te hrabrecy, chto riskuyut golovoj, vysovyvaya nos na poverhnost', schitayutsya u nih "geroyami nevidimogo fronta", to est' razvedchikami. Sootvetstvenno, kazhdogo gorozhanina, spustivshegosya pod zemlyu, oni klejmyat "ubijcej nevidimogo tyla", to est' shpionom!   - Ogo... - nevol'no poezhilsya ya. - A mnogo oni ih pojmali?   - Ni odnogo.   - Pochemu? Drugie shpiony takie neulovimye?   - Net. Prosto nikomu ne interesno lezt' k krysyukam, vyyasnyaya ih glupye sekrety. Ty - pervyj, - yazvitel'no ob®yasnil Farmazon.   Nekotoroe vremya ya perevarival eto oskorblenie, lihoradochno podyskivaya dostojnyj otvet. V golovu nichego ne prihodilo, krysyuki nesli menya ochen' berezhno, zhalovat'sya na usloviya soderzhaniya voennoplennyh bylo greh.   - Slushaj, avantyurist povyazannyj, zachem ty iz sebya Dzhejmsa Bonda razygryvaesh'?   - Mne nado otsyuda vybirat'sya. S etimi raschetami kashi ne svarish', tak pust' otnesut menya k nachal'stvu, a tam ya vykruchus'... Esli, konechno, ih rukovodstvo bleshchet takim zhe intellektom, kak i nizshie chiny...   - Fi, Sergej Aleksandrovich! Vy zhe intelligentnyj chelovek, otkuda takoj cinizm?   - Serega, Serega, ne slushaj blondinistogo. Budesh' s krysyukinskim shefom besedovat' - srazu menya zovi, ya tebe plohogo ne posovetuyu! V dele kovarstva i obmana - mne ravnyh net! Vot dazhe Cilya podtverdit...   - Nashel chem hvastat', - pokachal nimbom angel.   - A chto? |to moya professional'naya gordost'!   - Horosho, - pospeshil soglasit'sya ya, ne dozhidayas' dolgogo proniknovennogo spora o nesomnennyh dostoinstvah oboih. - Kak tol'ko menya dostavyat po mestu naznacheniya, ya prilozhu vse vashi sily k moemu spaseniyu. A teper' skazhite luchshe, vy Natashu ne videli?   - Net... Serezhen'ka, ya ved' vsegda s vami. Kak tol'ko vy ruhnuli v etot lyuk i vas nashli krysy, ya vse vremya byl ryadom, ne othodya ni na minutu. Vot razve chto Farmazon...   Bes poudobnee ulegsya u menya na zhivote, zakinuv ruki za golovu, i pokachival nozhkoj v takt begu krys. Kazalos', razgovor okonchen i ego rovnym schetom nichego ne volnuet...   - Farmazon?!   - "Veter s morya dul, veter s morya dul, nagonyal bedu, nagonyal bedu. Ty skazala mne, ty skazala mne: "Bol'she ne pridu, bol'she ne..."   - Far-ma-zo-o-on!!! - vzrevel ya tak, chto krysyuki sbilis' s shaga.   - CHegos oresh's kaks rezanyjs?! - ostorozhno sprosil glavar'.   - N-nichego osobennogo. Ne obrashchajte vnimaniya. Tak... nebol'shie pristupy umopomracheniya ot goloda i nedosypaniya, - popytalsya ob®yasnit' ya.   - Das... vrednayas rabotas us vas, us shpionusov, - sochuvstvenno kivnul krysyuk i prikriknul na svoih, trebuya nesti menya poberezhnee. Kogda ya povernul golovu - cherta na mne uzhe ne bylo. Vprochem, i angela tozhe. Poka ya razmyshlyal, kuda oni podevalis', mne na grud' ruhnul plotnyj cherno-belyj shar, kotoryj rezvo stal katat'sya po mne, branyas' i podprygivaya. Vse, chto mne udalos' razobrat', slivalos' v odnu nepreryvnuyu treskotnyu bez vsyakih znakov prepinaniya: "Vlobdamsamdurakvolosypustiahtyeshcheicarapat'syanosotkushunatebenatebena!" YA zval ih, vozmushchalsya, shumel, vzyval k sovesti i rassudku - uvy, vse naprasno. Ostanovit' drachunov ne bylo nikakoj vozmozhnosti.   - |js, shpionus, pit's hochesh's? - Krysyuk na hodu protyanul mne kozhanuyu flyagu. YA napryazhenno zakival, zazhal gorlyshko zubami, sdelal bol'shoj glotok, nabrav v rot vody, i kivkom golovy pokazal glavaryu, chto flyazhku mozhno zabrat'. On ponyal, vyhvatil ee u menya, a ya, staratel'no pricelivshis', izo vseh sil prysnul na smut'yanov! SHar tut zhe raspalsya na dve ravno mokrye polovinki, kotorye, tyazhelo dysha, hlopali kryl'yami u menya pered nosom.   - Ugomonilis'? Vse dovol'ny!   - Serezhen'ka, vy ne ponimaete, on zhe...   - CHe hochu, to i delayu! Vsyakij belobrysyj mne tut budet ukazyvat'...   - Vse yasno, - vzdohnul ya. - Vam dobavit'?   - Ne nado! - horom ob®yavili oba.   - Togda ya ves' vo vnimanii... x x x   - Nel'zya mne, nel'zya, nel'zya! YA i tak s vami uzhe nasovershal ujmu horoshih postupkov, v Adu za eto po golovke ne pogladyat. YA vreditel'stvom zanimat'sya dolzhen, a ne voprosami sohraneniya sem'i i braka. |to ty! |to vse ty, chistoplyuj s krylyshkami, vinovat! |to ya ot tebya zarazilsya! Eshche paru dnej v odnoj kompanii pobegaem, i ya dobro nachnu tvorit' so strashnoj siloj. Oh, navyazalis' vy na moyu golovu... Bednomu chertu so svoimi principami uzhe i podobrat'sya nekuda. CHego vy, sobstvenno, ot menya hotite?! Na chto vy menya tolkaete?! CHtob ya vam svoimi rukami pryamoezzhuyu dorozhku v Raj mostil? A shosse asfal'tirovannoe ne zhelaete?! Nu poimej zhe sovest', Serega! Pometi po susekam, ona navernyaka gde-nibud' ostalas'. Ty vspomni, tol'ko chestno, ya tebya za poslednee vremya hot' v odnu ser'eznuyu nepriyatnost' vtravil? Net! Ty iz-za menya smertnyj greh sovershil? Net! Soblaznil, ukral, ubil, otchrevougodnichal s moej pomoshch'yu? Net, net i net! Tebe chto, malo? Pochemu ya obyazan delit'sya konfidencial'noj informaciej o tvoej zamechatel'noj zhene? ZHivi ona, zubastaya, eshche sto let...   - Vot vidite, Sergej Aleksandrovich, a vy eshche sprashivaete, pochemu ya dal emu po shee?!   - YA zhe govoril, eto on pervyj nachal! - pravedno vozopil Farmazon. Pobitye bliznecy vyglyadeli ne luchshim obrazom... U cherta pravoe uho vzdulos' tak, chto kazalos' porolonovoj gubkoj, a nos raspuh do neprilichiya. Kanonicheskoe lico Ancifera ukrashal bol'shoj sinyak na pravoj skule, a levyj glaz svetilsya golubinoj krotost'yu iz issinya-chernogo fonarya. Oba staralis', kak mogli, u oboih nakipelo, tak chto rezul'tat vpolne predskazuemyj.   - Parni, poka vy bili drug drugu baki, menya, pohozhe, uzhe dostavili po adresu. Esli vy i vpred' namereny zanimat'sya isklyuchitel'no sobstvennymi problemami, to, ochen' vas proshu, ne otvlekajtes' na menya. Vy i bez togo neveroyatno zanyaty. Voz'mite otpusk za moj schet. YA uzh sam kak-nibud' razberus'...   Bratcy stushevalis'. Poka oni zyrkali drug na druga unichtozhayushchimi vzglyadami, ya obozreval dvorec diktatora. Ej-bogu, to bylo samoe podhodyashchee nazvanie. Krysy prinesli menya k dobrotno slozhennomu iz uvorovannogo sverhu kirpicha nizkomu dvuhetazhnomu domishke. Odin etazh uhodil v glubinu, drugoj upiralsya kryshej v svodchatyj potolok tonnelya. U vhoda stoyala ohrana iz samyh shirokoplechih krysyukov, nad dver'yu visel transparant: "Kto ne s nami - k stenke!", a po bokam - dva sinih flaga s izobrazheniem belogo krysinogo cherepa. Odna glaznica zakryta chernoj povyazkoj, chto pridavalo izobrazheniyu otkrovenno piratskij vid. Tuda-syuda snovali goncy s depeshami, marshirovali slazhennye otryady. Vezde, konechno, krysy, no s razlichnym vooruzheniem. U teh, chto nesli menya, byli lish' nozhi, zdes' zhe ya uvidel i shpagi, i alebardy, i nebol'shie boevye topory na maner indejskih tomagavkov. Tut kto-to yavno gotovilsya k vojne... Vot tol'ko s kem? Mozhet byt', u krys est' razlichnye partii ili gruppirovki, boryushchiesya za vlast'? Mozhet byt', eto ekspedicionnye gruppy, vydelyaemye dlya zahvata i razgrableniya drugih kanalizacionnyh linij? Mozhet byt', dazhe...   - Serega, bros' gadat'. |ti partii ne shutyat, oni gotovyat vooruzhennyj perevorot v Gorode!   - CHto?! - v odin golos vydohnuli my s Anciferom. - I ty molchal?   - YA i sejchas nichego takogo ne skazal, - obizhenno nasupilsya Farmazon, ibo eto byl by uzhe horoshij postupok. - Vy sami obo vsem dogadalis'...   - Ah ty, gad, - proniknovenno vyrugalsya angel. - Ved' hozyain sebya za shpiona vydaet, zhizn'yu riskuet, a ty ego dazhe "ne predupredil?! On vpolne mog i druguyu legendu dlya prikrytiya pridumat', esli b znal... Ty hot' ponimaesh', padla rogataya (prosti menya Gospodi!), chto delayut so shpionami po zakonam voennogo vremeni?   - A u menya vremya bylo?! Vse zhe vokrug shumyat, derutsya, otnosheniya vyyasnyayut. On menya hot' o chem-nibud' takom sprosil? Net! Ego, vidish' li, volnuet lish' mestonahozhdenie dragocennoj suprugi... YA, chto li, v etom vinovat?!   - Zanosites shpionusa! - kriknul vyshedshij iz dverej shtaba frantovatyj krysyuk.   - |js! - tihon'ko tronul menya za rukav tot, chto rukovodil moim arestom i poil iz flyagi. - SHpionus, tys, tys... skazhis uzhs tams... nus, chtos tys ochenos opasnyjs. Vrodes mys s tobojs edvas spravlyaemsyas. Mozhets, medal's daduts...   - Ne preminu! - klyatvenno poobeshchal ya. - I kstati, mozhet byt', menya spustyat na pol, ya i sam prekrasno hozhu nogami.   - CHtos tys, chtos tys! - vozmushchenno zamahal lapkami krysyuk. - Kaks mozhnos?! Tys us nas pervyjs shpionus!   V obshchem, menya tak i potashchili dal'she. Pravda, nosil'shchiki smenilis', teper' perenoskoj moej svetlosti zanyalis' krysy iz lichnoj gvardii, ne znayu uzh kak, no odety oni byli s igolochki. Esli zahvativshie menya v plen rebyata shchegolyali v prostyh seryh shkurkah, darovannyh im prirodoj, a iz odezhdy imeli lish' poyasa, to gvardejcy flanirovali v kozhanyh bezrukavkah s zolotymi shevronami, na golovah chernye kolpaki s prorezyami dlya glaz, cherez plecho perevyaz' s krivoj sabel'koj i dlinnye usy, ustrashayushche zakruchennye kverhu. Vse zdanie vnutri bylo zapolneno voennymi. V smysle vooruzhennymi krysyukami, snuyushchimi tuda-syuda s delovym vidom i papkami pod myshkoj. V nih, nado polagat', i hranilis' te stranno zasekrechennye dokumenty, chto dolzhny byli ochen' interesovat' menya kak shpiona. Poetomu vse ustupali nam dorogu i, glyadya na menya, pryatali papki za spinu. |to dazhe l'stilo... U tyazheloj dveri v podval'nyj bunker nas nenadolgo zaderzhali ohranniki, potom voshel ad®yutant i tonkim golosom ob®yavil:   - Egos prevoshoditel'stvos Koshkostrahus Pyatyj zhdet gospodinusa shpionusa. Bud'tes lyubeznys...   - Vot eto drugoe delo. - Menya nakonec-to postavili na pol, i ya udovletvorenno poprisedal, razminaya zatekshie nogi. - Spasibo, chto pokatali, no vse zhe kak priyatno projtis' posle dolgoj poezdki... A teper' propustite, ya hochu videt' vashego bossa.   Ad®yutant vezhlivo propustil menya vpered. Kabinet Koshkostrahusa Pyatogo okazalsya nebol'shoj, pochti pustoj komnatoj. Ochen' podrobnaya karta Goroda da dva skromnyh kresla. V odnom razvalilas' tolsten'kaya sedaya krysa v general'skom mundire, drugoe lyubezno predlozhili mne. Ad®yutant zanyal svoj post za spinoj komanduyushchego. Vse moi znaniya o povedenii shpionov ischerpyvalis' serialom gollivudskih boevikov, no tem ne menee ya chestno popytalsya izobrazit' SHtirlica. (K tomu zhe ya neobychajno sil'no oshchushchal v podsoznanii vliyanie Farmazona.) Dlya etogo ya myagko opustilsya v kreslo, zakinul nogu na nogu i vpilsya v tolstuyu krysu soshchurennym chekistskim vzglyadom. Koshkostarhus nevol'no zaerzal, otvodya glaza v storonu, poka ad®yutant shepotom ne napomnil emu, kto zdes' glavnyj.   - Tys - shpionus! - opomnilsya general.   - Dopustim.   - Kaks etos?   Vmesto otveta ya glubokomyslenno pozhal plechami. Kakaya zhalost', chto tak i ne udosuzhilsya nauchit'sya kurit'. Nebrezhno dostat' sigaretu, shchelknut' zazhigalkoj i gluboko zatyagivat'sya, razglyadyvaya opponenta skvoz' golubovatyj dym, bylo by sejchas ochen' k mestu.   - Mois doblestnyes soldatys izlovilis tebyas nas mestes prestupleniyas. Tys - uzhasnyjs shpionus! Navernyakas zaslans k nams so strashnyms zadaniems...   - S kakim eshche zadaniem? - delanno udivilsya ya.   - A vyvedat's nashis planys? - vozbuzhdenno podprygnul v kresle ego  prevoshoditel'stvo. - Tys znals, chtos mys gotovims vtorzhenies! YA tebyas naskvoz's vizhus...   - Ah, vot vy o chem... - YA vnov' pogruzilsya v vyrazitel'noe molchanie. General nachal nervnichat'. Esli on i dal'she budet tak bezdarno vesti dopros, to cherez desyat' minut on mne sam vse vylozhit o svoih "tajnyh planah". Poprobuem prodolzhat' v tom zhe duhe...   - Tys budesh's govorit's ilis nets?   - O chem? - |to staraya evrejskaya hitrost', o nej vse znayut, no dejstvuet, kak pravilo, bezotkazno.   - O toms, kaks tys uznals o vremenis i mestes!   - A razve vremya uzhe utverzhdeno okonchatel'no? YA dumal, vy perenesli ego s odinnadcati soroka pyati na dvadcat' odin tridcat'.   - Nets! I ne nadejsyas! Taks i ostavilis na sem' nol'-nol'.   - ZHal', - vzdohnul ya. - Znachit, moemu komandovaniyu popali nevernye svedeniya. Nu hot' mesto vybrosa desanta ostalos' prezhnim?   - Ne-e-e-ets!!! - Ot velikogo schast'ya Koshkostrahus Pyatyj nachal suchit' nogami i bit' v ladoshi. Nevozmutimyj ad®yutant podderzhival vesel'e shefa kislymi ulybkami. YA razvel rukami i opustil golovu, vsem svoim vidom priznavaya polnoe porazhenie. General byl gotov zadohnut'sya ot smeha.   - Tys... has-has-has!.. dumals, chtos mys... his-his-his... sovsems... tupyes? Ohs, shpionus... da my eshches vcheras... Has-has-has... oj, ne mogus! Vses pomenyalis! Has-his-has!!!   - Ploho delo... Vyhodit, ves' moj doklad o vysadke vojsk na territorii kremlya - kotu pod hvost?   - CHtos?! - Oba krysyuka vytarashchili na menya glaza. Koshkostrahus ruhnul v obmorok pervym, bezvol'no rasplyvshis' v kresle. Ad®yutant spolz po stenochke mgnoveniem pozzhe. Itak, sudya po vsemu, ya, k sozhaleniyu, ugadal. Gospodi, kak zhe legko byt' shpionom, okazyvaetsya... YA netoroplivo vstal, podoshel k malahol'nym krysyukam, dostal iz karmana shelkovyj nosovoj platok i nachal netoroplivo obmahivat' moih "pytlivyh" sobesednikov. Strojnyj ad®yutant tak i ne shevelilsya, a vot general slabo zastonal:   - A... tys...   - YA eto, ne volnujtes', u vas, vidimo, davlenie. Sejchas vypejte goryachego chayu, zhelatel'no s limonom, prilyagte, son - luchshee lekarstvo. Vse budet horosho...   - Tys... znals!   - Nu estestvenno, ya zhe shpion.   - Vyhodits... vses nasmarkus? - Edva sderzhivaya slezy, Koshkostrahus s nadezhdoj vcepilsya v moj rukav.   Mne stalo zhalko bedolagu, vrat' emu ya ne mog, prishlos' skazat' pravdu:   - Eshche ne vse poteryano. YA tak i ne uznal dnya, na kotoryj vy zaplanirovali revolyuciyu.   - Poslezavtras... - naivno priznalsya on.   YA s trudom uderzhalsya ot chertyhanij. Da, s takimi strategicheskimi mozgami tol'ko voevat'... Dazhe ne znayu teper', chto ya mogu dlya nego sdelat'?   - Mozhet byt', ya ne rasslyshal?   - YA skazals "poslezavtras". Vse. U menya net slov. |to byl ego poslednij shans. Tyazhelo imet' delo s durakami... x x x   - Vashes prevoshoditel'stvos!!! - K nam s shumom vorvalis' dva razgoryachennyh gvardejca. - V dvenadcatoms strategicheskoms koridores -- potencial'nyjs vrags!   - Pravdas? - iskrenne obradovalsya general. - Ktos posmels?   - Serayas volchicas, - dolozhili geroi shtaba. - Po imeyushchimsya u nas razveddannyms - etos ved'mas. Uzh bol'nos horoshos rugaetsyas! Hotyas bez matas, tol'kos literaturnymis vyrazheniyamis.   - Natasha! - s hodu opredelil ya. Koshkostrahus kivnul, druzheski pozhal mne ruku, no bystro opomnilsya: - Vsems molchat's! Boltaetes pryamyms tekstoms, u menyas tuts zhivojs shpionus!   - Minutochku, general! Esli uzh ya nastoyashchij shpion, to bud'te lyubezny otojti v storonku i ne meshat' mne doprosit' vashih podchinennyh. Inache otkuda zhe ya voz'mu cennye svedeniya? Mne ved' eshche otchityvat'sya pered rukovodstvom.   Koshkostrahus Pyatyj nedoumenno zahlopal resnicami, a ya, pol'zuyas' zaminkoj, nabrosilsya na gvardejcev:   - Itak, gde zhe sejchas volchica?   - Idets po vashemus sledus!   - V smysle, po zapahu? Nu da, Natasha ved' tol'ko chto podarila mne novyj odekolon... Nadeyus', nikomu ne prishlo v golovu ee zaderzhivat'?   - Blokpostovs nets...   - Molodcy! Predstavlyu k nagrade. - ...no obshchevojskovyes lovushkis moguts srabotat's.   - Nedoumki! Vsem po pyat' sutok aresta! Sejchas zhe otmenit' vse boevye dejstviya! Vypolnyajte! Krugom, marsh!   - Slushajtes, shpionus... - zadumchivo protyanul Koshkostrahus, kogda gvardejcy pulej vyleteli von. - Ty zhe v plenus, taks?   - V kakom-to smysle da.   - Togdas pochemus komanduesh's moimi soldatusami bez sprosus?   - Potomu chto na dannyj moment pri planovoj vojne na sovremennom urovne pobezhdaet tot, u kogo bol'she informacii. |ta volchica v dejstvitel'nosti moya zhena. Ona ved'ma i mozhet prichinit' nemalo nepriyatnostej. V celyah sohraneniya zhizni i boesposobnosti lichnogo sostava ya nastoyatel'no rekomenduyu doverit' rukovodstvo etoj operaciej mne.   - Ne mogus, - razvel lapkami krysinyj general. - Nikak nel'zyas, my ved's na voennoms polozheniis. YA dolzhens tebyas rasstrelyat's.   - Vy eto ser'ezno?   - Uvys... mne ochen's zhal's... |j, pozvat's syudas pochetnyjs karauls, my budems rasstrelivat's nashegos dorogogos shpionusa.   - No... zachem? - tak i ne ponyal ya.   - Kak?! - porazilsya moej nedogadlivosti tolstyj krysyuk. - Ved' za tobojs idets tvoyas zhenas, a ty vses o nas znaesh's. My ne mozhem dopustit's, chtobys tys dostalsyas vragus. My samis tebyas rasstrelyaems... So vsemis voennymis pochestyamis!   - Stop! Ochen' sozhaleyu, no letal'nyj ishod menya poka ne ustraivaet. Predlagayu drugoj, bolee vygodnyj, sposob bor'by s nami, shpionami. Vy menya pereverbujte!   - |tos kaks? - zagorelsya general.   - Ochen' prosto, - ohotno pustilsya ob®yasnyat' ya. - Vy platite mne dvojnoj gonorar, i ya postavlyayu svoemu komandovaniyu zavedomo lozhnye svedeniya. A vam, sootvetstvenno, vydayu vse ih plany. V rezul'tate vy vezde poyavlyaetes' kak sneg na golovu, pobeda trepeshchet v vashih geroicheskih lapah, a protivnik s uzhasom nedoumevaet, pochemu tak liho razvernulsya vash voennyj genij i pochemu vam vse vremya pryamo-taki patologicheski vezet? V sluchae provala vy obespechivaete mne nadezhnuyu "kryshu", finansiruete plasticheskuyu operaciyu po izmeneniyu formy nosa, i ya vnov' gotov k tajnoj bor'be za vashe lichnoe schast'e!   - SHpionus, - rastroganno vshlipnul Koshkostrahus, otkryvaya mne svoi otecheskie ob®yatiya, - moj... dorogojs sobstvennyjs shpionus... YA soglasens!   My potiskali drug druga, general dazhe popytalsya pustit' sentimental'nuyu slezu, i bystro pereshli k delu.   - Skol'ko?   - Pyat'desyatus.   - Malo.   - Plyus tridcat's procentovs za vrednost's.   - Uzhe luchshe, no komandirovochnye, proezdnye, premial'nye i ezhekvartal'noe posobie na oplatu kvartiry vyplachivayutsya otdel'no. Kak i vypolnenie special'nyh zadanij komandovaniya.   - Nesomnennos. Odnakos ya hotels by byt's uverennyms, chto my mozhems rasschityvat's...   - Mozhete. YA sposoben kachestvenno osushchestvlyat' vysokoprofessional'nyj shpionazh, ustraivat' diversii, diskreditirovat' rabotu kontrrazvedki protivnika, a v samyh ekstrennyh sluchayah organizovyvat' planomernoe provedenie neschastnyh sluchaev s vysshim komandnym sostavom potencial'nogo vraga.   - Ahs, - tol'ko i vydohnul schastlivyj general. Pohozhe, Farmazon vo mne razygralsya ne na shutku, sam by ya takogo vpechatlyayushchego spiska vozmozhnostej ne smog by i voobrazit'. Hotya preobladanie "temnoj storony" moego podsoznaniya vselyalo nekotorye bespokojstva, no, priznayu chestno, Ancifer s takoj zadachej ni za chto by ne spravilsya. Takim obrazom, blagodarya chutkomu rukovodstvu lukavogo besa ya izbezhal "neminuemoj" smerti, poluchil vysokooplachivaemuyu nepyl'nuyu rabotu i byl polon reshimosti pomeshat' razvitiyu psevdorevolyucionnogo zagovora. YA voobshche protivnik vseh vojn, schitayu ih bessmyslennym i nichem ne opravdannym krovoprolitiem. Nasilie protivno moej liricheskoj nature. Natasha kak-to skazala, chto ya "master vseh myslimyh i nemyslimyh kompromissov", i eto pravda.   - Lyubimaya, gde ty?   - Ne ponyals?   - A... prostite, eto ya ne vam. Zadumalsya o svoem...   - CHto-nibud's shpionskoes?   - Net, moj general, skoree lichnoe. CHto slyshno o moej zhene? Ona skoro budet zdes'?   - YA prikazals, chtobys ejs niktos ne meshals! - gordo vypyatil ordenonosnuyu grud' Koshkostrahus Pyatyj. - Eshche minuts dvadcat's - i vys vstretites svoyus ved'mus.   - Spasibo. Vy proyavlyaete redkuyu dal'novidnost'. Da, u menya est' nebol'shaya pros'ba. Vashi, ili teper' uzhe nashi, soldaty mogut dostavit' syuda paru kilogrammov svezhih pomidorov?   - Net problems... - chut' prizadumalsya krysyuk. - |tos, navernoes, novyjs rods nastupatel'nogos oruzhiyas?   - Skoree strategicheskoe sredstvo dlya privlecheniya v nashi ryady ser'eznogo soyuznika.   Prikaz o dostavke pomidorov byl otdan v tu zhe minutu. Poka my zhdali Natashu, Koshkostrahus pododvinul svoe kreslo k moemu i doveritel'no poprosil:   - SHpionus, a vots skazhis, kogdas zhenas - ved'mas, etos ochen's strashnos?   - Ne ochen', - nemnogo udivilsya ya, - a pochemu vy sprashivaete?   - Boyus's, chtos moyas tozhes... ved'mas! Tol'kos ne priznaetsyas.   My ochen' milo pobesedovali na semejnye temy, poka velikolepnye gvardejcy sporo nakryvali prinesennyj stol. Uzhin byl prost, kalorii rasschitany po-voennomu. Pervoe, vtoroe, salat, kompot, hleb po dva kuska. Dlya Natashi postavili emalirovannyj tazik s pomidorami. Ostavalos' dozhdat'sya prihoda moej suprugi. Dolzhen priznat', ona ne zamedlila poyavit'sya. Dver' v bunker raspahnulas', i vysokaya seraya volchica elegantnoj tancuyushchej pohodkoj voshla v nashu muzhskuyu kompaniyu. V zubah u moej zheny pokachivalsya bol'shoj paket s odezhdoj. General, sklonivshis', prinyal ee lapu dlya galantnogo poceluya.   - Schastlivs privetstvovat's vas, madams! ZHenas nashegos dorogogos shpionusa - samyjs zhelannyjs gost's. Proshus k stolus, gospodas.   - Ah, lyubimyj, gde tol'ko ty otyskivaesh' stol' lyubeznyh hozyaev? -- tonko pol'stila Natasha, obnazhaya v ulybke belosnezhnye klyki. - Pervyj zhe krysyuk, vstrechennyj po doroge, otdal mne chest' i populyarno ob®yasnil, v kakoj storone tebya iskat'.   |ti voennye tak vospitanny i uchtivy, chto ya prosto ispolnena iskrennego voshishcheniya ih trudolyubivym komandirom.   Koshkostrahus azh pokrasnel ot udovol'stviya i, buduchi ne v silah proiznesti ni slova ot izbytka chuvstv, prosto pododvinul ej pomidory. Teper' uzhe moya supruga ne smogla sderzhat' vostorzhennogo bleska v glazah. Ona, neuverenno pomahivaya hvostom, ostorozhno vzyala v zuby pervyj pomidor, mechtatel'no prikryv resnicy, medlenno prozhevala ego, skazala "o-o-o!" i odarila nas samym lyubyashchim vzglyadom.   - Serezhka, ty u menya prosto chudo. I vy, general, tozhe. Kak trogatel'no i priyatno, kogda o tebe tak zabotyatsya.   - Nu chtos vys, madams! - shchelknul kabluchkami Koshkostrahus. - Vashs lyubeznyjs muzhs okazals nams stol'kos potencial'nyhs uslugs, chtos mys gotovys vsyus zarplatus vydavat's emus pomidoramis.   YA zakashlyalsya. Natasha tozhe edva ne obomlela ot takoj zamechatel'noj perspektivy, eshche chut'-chut', i ona oblizala by generalu obe shcheki i srazu zhe potrebovala zaklyucheniya trudovogo soglasheniya imenno na etih "vzaimovygodnyh" usloviyah oplaty.   Neskol'ko uspokoivshis', ona vzyala sebya v ruki, s®ela eshche paru pomidorov i na minutochku vyshla v sosednyuyu komnatu. Vernuvshis' nazad uzhe v chelovecheskom oblike, moya zhena popravila slegka rastrepavshuyusya prichesku i prisela k stolu. Koshkostrahus prikazal podat' vina. V obshchem, my neploho posideli, shumno obsuzhdaya nesbytochnye plany zahvata krysyukami politicheskoj, religioznoj i ekonomicheskoj vlasti v Gorode. Na samom-to dele my, skoree, ubezhdali generala otkazat'sya ot etoj bredovoj zatei i najti razumnyj kompromiss s meriej i deputatami (vozmozhno, ya oshibayus', prosto ne pomnyu, a byla li v Gorode voobshche hot' kakaya-nibud' vlast'). Tolstyj krysyuk dergal sebya za usy, zhalobno sopel, pil vino i gryz suhariki, no nikak ne mog zastavit' sebya dazhe usomnit'sya v pravil'nosti svoego dela.   - Milyjs shpionus, da mys prostos obyazanys voevat's! U nas nets drugogos vyhodas! Nams nichegos ne ostavilis, nas zagnalis v podpol'es, nams ne pozvolyayuts vyhodit's na poverhnost's, videt's solnces... Pochemus s namis taks postupayuts? Pochemus nas travyats, ubivayuts v krysolovkahs, unizhayuts? Nets, gospodas, bol'shes ya ne pacifists!   - No... neuzheli nel'zya hot' kak-to popytat'sya sest' za stol peregovorov?   - Uvys, - vzdohnul Koshkostrahus, - staryjs Sychs ni za chtos na etos ne pojdets...   - Kto?! - porazhenno peresprosili my.   - Staryjs Sychs - glavas obshchestvas po unichtozheniyus melkihs i krupnyhs gryzunovs. Imennos ons razvyazals vsyus etus bojnyus. Mys neodnokratnos posylalis k nemus parlamenterovs, no... on s®edals ihs zhivymis.   - Pozhaluj, nam nado pogovorit' naedine, - reshilsya ya. - Vy ved' ne budete protiv, moj general?   Natasha podderzhivayushche kivnula, no pomidory vzyala s soboj. x x x   - YA govorila tebe! YA preduprezhdala tebya! On najdet menya vezde, a v Gorode vtroe bystrej, chem gde-libo.   - No, milaya...   - Ne uspokaivaj menya! Uberi ruki! Bozhe moj, chto ya govoryu... Nu prosti, prosti menya, pozhalujsta! Segodnya neveroyatno tyazhelyj den'. Utro tak zamechatel'no nachalos', u menya vse poluchilos', my v koi-to veki otpravilis' vdvoem v gosti. I nado zhe bylo tebe lezt' v etu durackuyu draku?!   - Natasha, o chem ty govorish'? My chto, pervyj den' znakomy? YA i ne pytalsya hot' kak-to pristavat' k tem parnyam. Vspomni, odin sluchajno tolknul menya, a ty prevratila ego v kozla...   - Malo emu! Pust' by kto eshche posmel povysit' golos na moego sobstvennogo muzha. Vsyakie oborotni parshivye budut tut zubki pokazyvat'? Povydergivayu vmeste s chelyustyami! Esli mne ponadobitsya, ya i sama tebya ukushu.   - Ne nado! Oj! Uho, uho, uho...   - Prosti, lyubimyj. Ne smogla uderzhat'sya, uzh ochen' zahotelos'. Daj poceluyu. No ved' tebe ne ochen' bol'no?   - Net, - priznalsya ya. - Dazhe priyatno.   - Vot vidish', ya vsegda govorila, chto, esli my hot' nenadolgo rasstanemsya, ty budesh' strashno skuchat' po moim ukusam.   - Tak i est', no po tvoim poceluyam ya skuchayu eshche strashnee...   - Serezhka, net! Nu podozhdi, podozhdi. - Natasha uperlas' ladoshkami mne v grud'. - Skazhi snachala, kak ty nameren nas otsyuda vytashchit'?   - Proshche prostogo, - hmyknul ya, - u menya teper' est' shtatnaya dolzhnost' - shpion na sluzhbe ego prevoshoditel'stva! Krysy sami vyvedut menya na poverhnost' dlya "polucheniya ochen' sekretnoj informacii". Posle chego my s toboj plavno rastaem v mestnom naselenii.   - A esli nas najdut?   - A budem smotret' pod nogi i postaraemsya ne padat' v otkrytye lyuki.   - No oni zatevayut vtorzhenie!   - Gospodi, dorogaya" da neuzheli ty prinimaesh' ves' etot voenno-patrioticheskij fars za chistuyu monetu? Ne poluchiv ot menya nikakih svedenij, general otlozhit revolyuciyu do luchshih vremen, a potom i vovse peregorit etoj zateej. V krajnem sluchae ya mogu brosit' v kanalizaciyu pis'mo s preduprezhdeniem. Deskat', vrag ochen' silen, zagovor raskryt, operaciya obrechena na proval. A vnizu pripiska: "Pogibayu smert'yu hrabryh. Vash shpionus." Vse. SHah i mat v chetyre hoda!   - Ne uverena, chto eto srabotaet, - zadumchivo nasupilas' moya zhena. - Znaesh', vse kak-to... Da, chert voz'mi, eta ideya mne voobshche ne nravitsya. CHto zh, ya iz-za tebya teper' vsyu zhizn' oglyadyvat'sya dolzhna? ZHit' v strahe, chto krysy kogda-nibud' nas najdut? Uvol'te! Uzh esli ty nazvalsya ih shpionom, vypolnyaj svoyu rabotu chestno. Ne port' mne reputaciyu! Muzh ved'my mozhet byt' kak zlodeem, tak i dobrym magom, no on vsegda chelovek slova. Skazal - s®el s potrohami, skazal - odaril novym komp'yuterom. Milyj, v nashem dele chest' prevyshe vsego!   - Nado derzhat' marku, - soglasilsya ya, - a v kakom eto "nashem dele", dorogaya?   - Da ladno tebe, ne pritvoryajsya. Serezhka, ya tak toboj gorzhus'. Moj muzh - samyj velikij koldun v Gorode! Ego stihi stanovyatsya moguchimi zaklinaniyami vo vseh mirah! Kogda v tebe vser'ez zagovorit chestolyubie, ty sdelaesh' menya korolevoj?   - Sbav' oboroty, tvoe velichestvo. Spustis' s nebes na greshnuyu zemlyu. Pochemu ty tak uverena, chto nam ugrozhaet opasnost'? Sych chert-te gde, zhdet osvobozhdeniya Fenrira i zalizyvaet rany posle goryachego obshcheniya s uzkoglazym Bocyu.   - Serezhka, ty ved' nachitannyj u menya, v inyh izmereniyah i vremya dvizhetsya inache. Mne kazhetsya, on davno zhdet nas zdes', on pribyl syuda eshche ran'she, chem my. YA sdelala vse, chtoby on ne nashel menya srazu zhe. My pochti dva dnya byli tak bezmyatezhno schastlivy... No on najdet menya.   - |to iz-za babushkinogo kresta?   - Da... - Ona vnov' pril'nula k moej grudi.   - No chego osobennogo on mozhet nam sdelat'? - vozmutilsya ya. - Ty u menya vse-taki ved'ma, a ne subtil'naya laborantka pedinstituta na kafedre himii i biologii. YA tozhe pomogu. Hochesh', ya sochinyu kakoe-nibud' edakoe stihotvorenie, i s Sychom sluchitsya obshirnyj infarkt miokarda.   - Lyubimyj, skol'ko ya tebya pomnyu, za vsyu zhizn' ty tak i ne sumel vytryasti  iz svoej muzy ni odnogo zakaznogo stihotvoreniya.   - Radi tebya...   - Dazhe radi menya. Serezhka, ty nastoyashchij poet, takih malo. Da i pochti navernyaka tvoi stihi srabatyvayut zdes' lish' potomu, chto oni - nastoyashchie, idut ot dushi i serdca, a ne ot razuma i holodnoj rassudochnosti. Ty u menya - talant.   Slov ne bylo. YA lish' nemnogo pokruzhil ee na rukah, no v dver' delikatno postuchali. Itak, vremya vyshlo, ih velichestvo Koshkostrahus Pyatyj zhdal ot nas delovyh predlozhenij shpionskogo haraktera. V obshchem-to moya supruga prava, ya dejstvitel'no prochel na svoem veku nemalo knig. Navernyaka mozhno bylo by otyskat' opredelennye paralleli s nashim tepereshnim polozheniem.   - Dorogoj general, po schastlivomu stecheniyu obstoyatel'stv u nas s vami obshchij vrag. Poetomu ya hotel by predlozhit'...   - Das! - radostno vzvyl nash gostepriimnyj tiran. - I ya tozhes podumals ob etoms. SHpionus, ty absolyutnos pravs! Inogos vyhodas nets... No etos ochen's bol'shojs risks.   - V kakom smysle? - pereglyanulis' my s zhenoj.   - Ponyals, ponyals, - poniziv golos, zagovorshchicki soshchurilsya nash nanimatel'.   - Davajtes po sushchestvus, ne vdavayas' v detalis. Itaks, skol'kos?   - CHego? - opyat' ne ulovil ya.   - Kilogrammovs pomidorovs.   - A... vot vy o chem... Natashen'ka, skol'ko tebe nado na blizhajshuyu nedelyu?   - Po desyat' kilo v den', itogo sem'desyat za sem' dnej plyus na adzhiku, dlya salata i vo vtorye blyuda, nu i dlya zakatki na zimu... -- pustilas' perechislyat' ona. - Nadeyus', chto pri pravil'nom rashode produkta ulozhus' v trista shest'desyat dva.   - Goditsya! - srazu zhe soglasilsya Koshkostrahus. - Kogdas pristupites k vypolneniyus zadaniyas?   - Kakogo?   - CHtos znachits "kakogos"? - Teper' uzhe general perestal ulavlivat' smysl nashej igry. - A, zabyls, zabyls! Mys zhes na konspiraciis... Tris dnyas hvatits?   - Konechno, - kivnul ya, - za tri dnya my podnimem v Gorode vseh znakomyh, vyyasnim, gde rabotaet Sych, i nakataem horoshen'kuyu zhalobu ego rukovodstvu.   - |tos otvlekayushchijs manevrs? Ohs, i hiters ty, shpionus... A kaks vys namerenys egos, m... m... likvidirovat's?   - Zachem?   - No... kaks ponyat's "zachems"? Mys ved's tol'kos chtos ob etoms dogovorilis's. Za tristas shest'desyats dvas kilogrammas pomidorovs! Onis, kstatis, uzhes dostavlenys po vashemus adresus, madams.   - Vy tak lyubezny, general.   Natasha popytalas' ulybnut'sya, iz nas troih ona pervaya ponyala, chto proizoshlo. Lichno ya do poslednego momenta ne osoznaval real'nogo hoda sobytij. Kogda nakonec i do menya doshlo - otstupat' bylo uzhe nekuda. "Opytnyj shpionus" poobeshchal provesti operaciyu po obezvrezhivaniyu starogo Sycha. Horosho eshche ne poklyalsya ubit' na meste...   - Ne smushchajsya, lyubimyj, - murlyknula Natasha, laskovo potyanuv menya za uho, - ty absolyutno prav, "obezvredit'" - ne obyazatel'no unichtozhit'.   - Ugu... ya ego nizvedu kak lichnost'. YA na nego v sud podam, stat'yu v gazetu napishu, v narodnyh chastushkah s gryaz'yu smeshayu, karikaturu narisuyu i dam na rizografe razmnozhit', a potom besplatno rassuyu po vsem pochtovym yashchikam.   - Neveroyatnos! - Ot vostorga general dazhe zaaplodiroval. - YA i ne zhdals takihs velikolepnyhs predlozhenijs! Vashis vozmozhnostis vyshes vsehs pohvals! No vys uverenys, chtos etos srabotaets?   - Vy o chem?   - O chastushkahs.   - Smeh - velikoe oruzhie, - mudro poyasnil ya. - Ono porazit vraga v samoe serdce, i ego uvolyat s raboty. Vam ved' glavnoe - ubrat' ego kak protivnika, a ne obyazatel'no ubit'.   - Nets, no zhelatel'nos, - ser'ezno kivnul Koshkostrahus.   - Ladno, ugovorili... - YA na vse mahnul rukoj. - Vydajte mne polovinu mesyachnogo zhalovan'ya avansom i ob®yasnite skorejshij vyhod naverh... nu i eshche... nichego ne zabyl? A, chtob pomidory pribyvali regulyarno!   General otdal sootvetstvuyushchie prikazaniya, po-otecheski obnyal menya na proshchanie, vnov' poceloval ruchku Natashe, i nami zanyalsya toshchij ad®yutant. On soschital mne tridcat' s chem-to monet polnovesnogo zolota carskoj chekanki i utochnil, v kakom m