Dzherom Dejvid Selindzher. Sel'di v bochke
© J.D. Salinger. This Sandwich Has No Mayonnaise, 1945
© Perevod na russkij yazyk. V.Vishnyak, 1996.
OCR & Spellcheck: Aerius (salinger.narod.ru) ¡
Istochnik: Dzh.D.Selindzher. Nad propast'yu vo rzhi. H.: Folio, 1999. S.:
115-124.
Original zdes': salinger.narod.ru/Texts/U14-Sandwich-ru.htm
YA v gruzovike vmeste s moimi soldatami, sizhu na zadnem bortu kuzova v
ozhidanii lejtenanta iz Otdela organizacii dosuga i pytayus' spryatat'sya ot
etogo sumasshedshego dozhdya. (Zdes', v shtate Dzhordzhiya, uzh esli pol'et, tak
nadolgo). Strashno neohota byt' svoloch'yu, da pridetsya. S minuty na minutu. V
kuzove tridcat' chetyre cheloveka, a na tancy mozhno vzyat' tol'ko tridcat'.
CHetverym pridetsya ostat'sya. YA uzhe reshil, chto vytryahnu pervyh chetveryh
sprava. A poka, chtoby ne slyshat' ves' etot durackij galdezh, napevayu sebe pod
nos "My uletaem v dali golubye".
YA poruchu kakim-nibud' dvum soldatam (horosho by okonchivshim kolledzh)
spihnut' etih chetveryh na mokruyu ryzhuyu zemlyu prekrasnogo shtata Dzhordzhiya. A
potom poskorej by zabyt', do chego ya dokatilsya. YA, naverno, okazhus' sejchas v
pervom desyatke svolochej, kotorym kogda-libo prihodilos' sidet' na etom vot
zadnem bortu. YA smogu tyagat'sya dazhe s bliznecami Bobbsi. CHetvero dolzhny
slezt' s vysheoznachennogo gruzovika... Tancuem "Virdzhinskij Rid", priglashajte
dam!
A dozhd' barabanit po brezentu vse sil'nej i sil'nej. Mne etot dozhd',
pryamo skazhem, ni k chemu. I mne, i etim slavnym rebyatam (iz kotoryh chetvero
dolzhny ostat'sya). Mozhet, on zachem-nibud' nuzhen Ketrin Hepbern ili Sare
Palfri Fabian, ili Tomu Hini. Ili vsem etim oshalelym poklonnikam Grir
Garson, stoyashchim v ocheredi u myuzik-holla Radio-siti. No mne etot dozhd' nuzhen,
kak rybe zontik.
Odin iz sidyashchih v perednej chasti kuzova uzhe vo vtoroj raz mne chto-to
krichit. Ne slyshu, govoryu. A b'yushchij po brezentu dozhd' do togo mne ostochertel,
chto ya i ne hochu slyshat'. Razdaetsya tot zhe golos, i na etot raz ya slyshu:
- Hvatit tyanut' volynku. Pora nachinat'. Podat' syuda krasotok! [115]
- Nado podozhdat' lejtenanta, - skazal ya.
CHuvstvuyu, chto dozhd' uzhe prihvatil moj lokot', i ubirayu ruku. Kto zhe
vse-taki sper moj plashch? Tam v levom karmane vse pis'ma. Ot Reda, ot Fibi, ot
Holdena. Ot Holdena... Nu, plashch, chert s nim, a vot pis'ma propali... Sejchas
emu vsego devyatnadcat', moemu bratu. |tot chudak nikak ne nauchitsya otnosit'sya
k zhizni so zdorovym cinizmom, on ne umeet smotret' na veshchi s yumorom, vse
prinimaet slishkom blizko k serdcu, a serdce u nego - dovol'no hrupkij
apparatik. Holden... Moj bratishka, propavshij bez vesti. I na cherta im sdalsya
chuzhoj plashch?
Nu, hvatit, Vinsent, ne nado. Dumaj o chem-nibud' priyatnom, starik. Nu,
skazhem, uver' sebya, chto etot gruzovik ne samyj merzkij, ne samyj mokryj i
mrachnyj voennyj gruzovik, na kakom tebe kogda-libo prihodilos' ezdit', a
chudesnyj gruzovik, polnyj roz, blondinok i vitaminov. Udivitel'nyj gruzovik!
A kogda vernesh'sya s tancev - kavalery, priglashajte dam! - napishesh'
bessmertnye stihi ob etom gruzovike, ved' etot gruzovik - sama poeziyaI ty
nazovesh' svoyu poemu "Gruzoviki, na kotoryh ya ezdil". Ili "Vojna i mir", ili
"Sel'di v bochke". V obshchem, ne drejf', starina!
|j, dozhd', ty ved' l'esh' uzhe devyatye sutki. I ne stydno tebe peredo
mnoj i pered etimi tridcat'yu tremya soldatami (iz kotoryh chetvero dolzhny
ostat'sya)? Perestan', a to my sovsem uzhe skisli.
Kto-to sprava okliknul menya. Vozmozhno, odin iz teh, kogo ya reshil
vytryahnut'.
- CHto? - sprosil ya.
- Serzhant, otkuda ty rodom? Smotri, rukav-to u tebya sovsem promok!
YA opyat' ubral ruku.
- Iz N'yu-Jorka, - otvetil ya.
- I ya iz N'yu-Jorka. A gde ty tam zhivesh'?
- V Manhetgene. Vsego dva kvartala ot Muzeya iskusstv.
- A ya na Valentajn-avenyu, znaesh', gde eto?
- V Bronkse, da?
- Pochti v Bronkse, no eto eshche Manhetten.
Vot tebe i urok. "Pochta v Bronkse". Nabrosilsya na cheloveka so svoim
Bronksom, a on, predstav' sebe, iz Manhetgena. SHeveli mozgami, Vinsent. Ne
bud' maziloj, paren'.
- Ty davno v armii? - sprosil ya ego. On ryadovoj.
Syrehon'kij-presyrehon'kij.
- CHetyre mesyaca. Menya syuda perekinuli iz Majami. Ty byl v Majami?
- Ne byl, - sovral ya, - a chto? [116]
- Ferdzhi, skazhi emu, - tolknul on loktem svoego soseda sprava.
- CHego? - sprosil ves' promokshij, pochernevshij, drozhashchij ot holoda
Ferdzhi.
- Skazhi serzhantu, kak v Majami.
Ferdzhi posmotrel na menya:
- Serzhant, ty v samom dele nikogda tam ne byl? - |h, bednyaga serzhant!
- A chto, horoshij gorod? - sprosil ya.
- Eshche kakoj! - vzdohnul Ferdzhi. - Tam est' vse, chto tvoej dushe ugodno.
I razvlech'sya mozhno. To est' po-nastoyashchemu. Ne. to chto v etoj dyre. Tut i
razvlecheniya-to kakie-to ubogie.
- My zhili v gostinice, - skazal paren' s Valentajn-avenyu. - Do vojny
takoj nomer, kak nash, stoil navernyaka dollarov pyat' v sutki. Odin tol'ko
nomer.
- Kakoj tam byl dush! - voskliknul Ferdzhi s toj sladostnoj grust'yu, s
kakoj, naverno, Abelyar v poslednie gody svoej zhizni proiznosil imya |loizy. -
My byli vsegda takie chisten'kie! V kazhdoj komnate po chetyre cheloveka, a
mezhdu komnatami dushevye. Mylo vydavali besplatno. I ne kakoe-nibud'
soldatskoe!
- Ferdzhi, ty zhiv? - kriknul paren', kotoryj oral naschet krasotok; lica
ego mne ne vidno, a Ferdzhi ves' ushel v vospominaniya.
- Da, - prodolzhaet on, - ya prinimal dush po dva, po tri raza v den'.
- V Majami ya ezdil po porucheniyu odnoj torgovoj firmy, - ob®yavlyaet
kto-to iz sidyashchih v srednej chasti kuzova. Lico etogo parni v temnote edva
razlichimo. - Po-moemu, samye luchshie goroda v yuzhnyh shtatah - eto Memfis i
Dallas. Zimoj v Majami tak mnogo narodu, chto prosto toshno. Ne popadesh' ni v
odno prilichnoe mestechko.
- A kogda my tam zhili, narodu bylo ne tak uzh mnogo, verno, Ferdzhi? -
skazal paren' s Valentajn-avenyu.
Ferdzhi molchit. Mysli ego gde-to daleko. Paren', hvalivshij Memfis i
Dallas, tozhe zametil otsutstvuyushchij vzglyad Ferdzhi i skazal:
- Mne esli hot' raz v sutki udaetsya tut prinyat' dush, ya uzhe schastliv. U
nas na novoj territorii - znaete, na zapad ot letnogo polya - eshche ne vsyudu
est' dush.
Ferdzhi po-prezhnemu ne proyavlyaet nikakogo interesa k ego slovam. Sravnil
tozhe - Majami i novaya territoriya!
Kto-to iz sidyashchih vperedi zvonkim, uverennym golosom ob®yavlyaet: [117]
- Segodnya noch'yu poletov opyat' ne budet. Uzhe vos'mye sutki. Kursantam
pridetsya poterpet'.
Ferdzhi lenivo oborachivaetsya i govorit:
- Za vse vremya, chto ya zdes', ya i k samoletu-to blizko ne podhodil. A
zhena moya dumaet, chto ya den' i noch' letayu, kak ochumelyj. I ne inache, kak na
"B-17". Pishet pis'ma, prosit menya ujti iz aviacii. Ona prochla knigu o Klarke
Gejble i voobrazila sebe; chto ya to li strelok na bombardirovshchike, to li eshche
chto-to v takom rode. A u menya ne hvataet duhu priznat'sya, chto ya tut
zanimayus' kakimi-to pustyakami.
- Kakimi zhe eto pustyakami? - sprosil Memfis-i-Dallas.
- Da vsyakimi, chem pridetsya.
Ferdzhi zabyl na minutu pro Majami i posmotrel na Memfis-i-Dallasa
unichtozhayushchim vzglyadom.
- A-a-a, - protyanul Memfis-i-Dallas i hotel bylo chto-to skazat', no
Ferdzhi operedil ego:
- Ty by tol'ko posmotrel, serzhant, kakie v Majami dushevye. Krome shutok.
Posle takogo dusha ty by dazhe v vanne myt'sya ne zahotel.
I Ferdzhi otvernulsya, poteryav ko mne vsyakij interes, chto, vprochem,
vpolne ponyatno. Memfis-i-Dallas naklonilsya k Ferdzhi i skazal:
- Mogu tebya svozit' v tvoj Majami, ya ved' teper' pri Transportnom
otdele. Nashi oficery primerno raz v mesyac ezdyat v dal'nie rejsy, i chasto
zadnee siden'e pustuet. YA uzhe povsyudu pobyval, i v Maksuell-Fidde, i gde
hochesh'. - On tknul v Ferdzhi pal'cem, kak budto tot v chem-to provinilsya. -
Slushaj, esli zahochesh' kuda-nibud' smotat'sya, zvyakni. Zvyakni v Transportnyj
otdel i sprosi Portera.
Ferdzhi nemnogo ozhivilsya.
- Da? Sprosit' Portera? Kaprala, chto li?
- Ryadovogo, - kratko otvetil Porter.
- Serzhant, - okliknul menya Valentajn-avenyu, vglyadyvayas' v vechernyuyu
mglu, - smotri, uzhe sovsem temno.
Gde zhe sejchas moj bratishka, moj Holden? "Propal bez vesti". YA v eto ne
veryu. YA ne mogu sebe etogo predstavit'! Pravitel'stvo Soedinennyh SHtatov
vret. Vret mne i vsej nashej sem'e.
YA nikogda ne poluchal bolee lzhivogo soobshcheniya.
Kak zhe eto, ved' on proshel vsyu vojnu v Evrope bez edinoj carapiny. My
videli Holdena proshlym letom pered ego otpravkoj na Tihij okean. On vyglyadel
neploho... A teper' na tebe, propal bez vesti...
Propal, propal... Vran'e! Vse oni vrut! On ne mog propast' bez vesti!
Uzh kto-kto, a Holden ne propadet bez vesti. [118] On sejchas zdes' so mnoj, v
etom gruzovike. Ili doma v N'yu-Jorke. Ili v Penti, v srednej shkole. ("Iz
vashego mal'chika my sdelaem nastoyashchego muzhchinu!.. Zanyatiya v kamennyh korpusah
sovremennoj postrojki".) Da, da, on sejchas v Penti, on nikogda ne brosal
shkolu. Ili na Kejp-Kode sidit na stupen'kah i gryzet nogti. Ili igraet so
mnoj v tennis i, kogda popadaet v setku, oret, chtoby ya podaval s kraya
ploshchadki. Propal bez vesti! Da razve mozhno vrat' o takih veshchah! I kak tol'ko
nashe pravitel'stvo do etogo dokatilos'? Kakoj v etom smysl?
- |j, serzhant, hvatit tyanut' volynku, pora nachinat'. Podat' syuda
krasotok! - snova kriknul tot neugomonnyj iz glubiny kuzova.
- Serzhant, a chto tam budut za devochki?-sprosil menya kto-to.
- Ne znayu, kakie segodnya, - skazal ya, - no obychno tam byvayut dovol'no
milovidnye devushki. - To est', kak by eto skazat' emu poluchshe, nu, v obshchem,
nichego devushki. Oni . izo vseh sil starayutsya tebya obvorozhit'. Sprashivayut,
otkuda ty, i kogda skazhesh' im, to oni povtoryayut nazvanie goroda tak, slovno
v konce stoit vosklicatel'nyj znak. Kto-nibud' iz nih obyazatel'no sprosit,
ne znakom li ty s Duglasom Smitom, kapralom aviacii SSHA. Dug zhivet v
N'yu-Jorke, i ty dolzhen ego znat'. Ty otvechaesh', chto nichego o nem ne slyhal i
chto N'yu-Jork slishkom bol'shoj gorod. Ved' ty reshil poka ne zhenit'sya na Helen,
chtoby ej ne prishlos' zhdat' svoego soldata celyj god, a to i celyh shest' let,
i poetomu ty priehal potancevat' s neznakomoj devushkoj, kotoraya znaet
Duglasa Smita i kotoraya k tomu zhe prochla vse, chto napisano Llojdom K.
Duglasom. Ty tancuesh' pod zvuki dzhaza, a dumaesh' o chem ugodno, tol'ko ne o
tom, kak i s kem ty tancuesh'. Ne zabyvaet li tvoya sestrichka Fibi vyvodit'
sobaku i ne slishkom li ona dergaet tvoego Dzhoi za povodok? |ta devochka ego
kogda-nibud' zadushit!
- Nikogda ne vidal takogo sil'nogo dozhdya, - skazal paren' s
Valengajn-avenyu. - Ferdzhi, ty videl chto-nibud' podobnoe?
- Videl chto?
- Dozhd' takoj.
- Sejchas vizhu...
- Hvatit tyanut' volynku, pora nachinat', podat' syuda krasotok! -
Neugomonnyj paren' pododvinulsya blizhe, i ya nakonec uvidel ego lico. On takoj
zhe, kak vse na etom gruzovike. My vse tut drug na druga pohozhi.
- Serzhant, a otkuda lejtenant, kotorogo my zhdem? - ne unimalsya paren' s
Valentajn-avenyu, toj, chto "pochti v Bronkse". [119]
- Pravo, ne znayu, - otvetil ya, - ego prislali k nam v gorodok vsego dva
dnya nazad. Govoryat, na grazhdanke on zhil gde-to tut nedaleko.
- Nedurno, pravda? Sluzhit' blizko ot doma! - voskliknul paren' s
Valentajn-avenyu. - |h, sluzhit' by mne v Mitchel-Filde. Polchasa - i doma!
Mitchel-Fild... Long-Ajlend... Zdorovo my togda poveselilis'!
Port-Vashington, subbota, yasnyj letnij den'... Red skazal: "Pobyvat' na
yarmarke tebe ne povredit. Tam sejchas est' na chto posmotret'!" YA shvatil
Fibi, s nej byla ee podruga Minerva (eto imya menya porazilo v samoe serdce),
posadil ih obeih v mashinu i poshel iskat' Holdena. Najti ego mne ne udalos',
tak chto Fibi, Minerva i ya poehali bez nego.
Na yarmarke my poshli posmotret' vystavku telefonov firmy "Bell", i ya
skazal Fibi: "Smotri, vot telefon, kotoryj napryamuyu soedinen s avtorom knig
ob |lsi Ferfild". Fibi, kak eto byvaet s Fibi, zaprygala ot radosti,
shvatila trubku i drozhashchim goloskom govorit: "Zdraste, eto Fibi Kolfild s
mezhdunarodnoj yarmarki. Vy menya ne znaete, no ya lyublyu vashi knigi, oni,
po-moemu, mestami ochen' dazhe zamechatel'nye. Moi papa i mama sejchas so svoim
teatrom v GrejtNek, oni igrayut v "Smerti v otpuske". My zdes' celyj den'
kupaemsya v okeane, no v Kejp-Kode voda luchshe. Poka!" A potom my vyshli iz
pavil'ona i vstretili Holdena s Hartom i Kerki Morrisom. Holden byl v moej
flanelevoj rubashke, bez pidzhaka. On podoshel k Fibi i skazal: "Ne budete li
vy lyubezny dat' mne vash avtograf", a Fibi obradovalas', chto ee bratec
nashelsya, i tknula ego kulachkom v zhivot. Potom Holden skazal: "Davajte motat'
otsyuda, nadoela agitaciya. Poshli na chem-nibud' pokataemsya. Nu ee, etu
svalku!"
I oni hotyat menya uverit', chto on propal bez vesti. Kto propal? Hodden?
Tol'ko ne on! On sejchas na mezhdunarodnoj yarmarke, i ya znayu, gde on tam. YA
tochno znayu, gde on. I Fibi znaet. A ne znaet, tak ya ej ob®yasnyu... Propal...
Propal... Kakaya chush'!
- A ot tvoego doma do Sorok vtoroj ulicy dolgo dobirat'sya? - sprosil
Ferdzhi u parnya s Valentajn-avenyu.
Valentajn-avenyu zadumalsya, vzvolnovannyj etim voprosom, i otvetil:
- Ot moego doma do kinoteatra "Paramaunt" na metro sorok chetyre minuty.
|to tochno vyschitano. YA dazhe vyigral pari u moej devushki, my posporili na dva
dollara, tol'ko ya u nee ne vzyal.
Potom Memfis-i-Dallas zayavil:
- Nadeyus', devchonki tam ne sovsem zheltorotye. A to zheltorotye smotryat
na menya kak na starogo hrycha. [120]
- YA tam vsegda starayus' ne potet', - skazal Ferdzhi. - Na etih
soldatskih tancul'kah vsegda zhutkaya zharishcha. ZHenshchiny ne lyubyat, kogda ot
muzhchiny neset potom. Dazhe moya zhena ne lyubit, kogda ot menya neset potom.
Kogda ona poteet, eto sovsem drugoe! ZHenshchiny... oni osobye...
Razdaetsya strashnyj udar groma, i vse my vzdragivaem. YA pripodnimayus', i
paren' s Valentajn-avenyu pritiskivaetsya k Ferdzhi, chtoby mne bylo kuda
vstat'. Donositsya chej-to golos iz perednej chasti kuzova:
- Serzhant, ty v Atlante byl?
Vse zhdut, chto opyat' grohnet.
- Net, - otvetil ya, - ne byl.
- Neplohoj gorodishko!
Vnezapno iz temnoty voznikla figura lejtenanta Otdela organizacii
dosuga. Lejtenant ves' mokrehon'kij. On zaglyanul pod brezent - pora chetverym
ubirat'sya. Kapyushon, torchashchij u nego nad furazhkoj, pridaet emu shodstvo s
mificheskim edinorogom. Lico u nego tonkoe i yunoe, mokroe-mokroe, i v glazah
sovsem ne vidno uverennosti v tom, chto on opravdaet nadezhdy, vozlozhennye na
nego Otechestvom. On posmotrel na moi nashivki, kotorym sejchas sledovalo by
skryvat'sya pod rukavami propavshego plashcha (so vsemi pis'mami).
- Serzhant, ty otvetstvennyj? - sprosil on.
Priglashajte dam...
- YA, ser.
- Skol'ko zdes' chelovek?
- Razreshite, ser, ya eshche raz poschitayu.
YA povernulsya k rebyatam i skazal:
- Kazhdyj pust' zazhzhet spichku, ya budu vas pereschityvat'. - I srazu
chetyre cheloveka, a mozhet, i pyat', zazhgli spichki. YA sdelal vid, chto schitayu.
- Tridcat' chetyre, vklyuchaya menya, - ob®yavil ya.
Lejtenant pokachal golovoj.
- Mnogovato, - skazal on, a ya posmotrel na nego tak, budto uznal ob
etom tol'ko sejchas.
- YA sam obzvonil vse kancelyarii shtabov, - skazal on s ukoriznoj, - i
peredal prikazanie, chtoby ot kazhdoj eskadril'i poslali na tancy tol'ko pyat'
chelovek.
YA snova sdelal vid, chto vsyu ser'eznost' polozheniya ponyal tol'ko teper'.
Sejchas ya emu posovetuyu zastrelit' chetveryh. Vyzvat' soldat, umeyushchih
rasstrelivat' teh, kotorye lyubyat ezdit' na tancy, i vsya nedolga.
- Serzhant, ty znaesh' miss Dzhekson? - sprosil menya lejtenant. [121]
- Znayu, - otvetil ya, a rebyata dazhe dymit' perestali: prislushivayutsya.
- Tak vot, serzhant, miss Dzhekson segodnya utrom pozvonila i skazala,
chtoby prislali rovno tridcat' chelovek. Poetomu, kak eto ni pechal'no,
chetverym pridetsya slezt'. - On posmotrel mimo menya vglub' kuzova, davaya
ponyat', chto eto nashe vnutrennee delo. - Kak vy eto uladite, menya ne
kasaetsya, - skazal on v mokruyu t'mu, - no uladit' pridetsya.
YA iskosa vzglyanul na rebyat.
- Kto iz vas ne zapisalsya na tancy? - sprosil ya.
- CHego ty na menya tak smotrish'? - vozmutilsya Valentajn-avenyu. - YA-to
zapisalsya!
- Kto ne zapisalsya? - kriknul ya. - Kto prishel syuda prosto potomu, chto
uznal ot teh, kto zapisalsya?
Nu, dumayu, sejchas ya, kazhetsya, nashel pravil'noe reshenie.
- Pozhivee, serzhant, - skazal lejtenant, zasovyvaya golovu v kuzov.
- Kto ne zapisalsya - slezaj! - garknul ya.
Kto ne zapisalsya - slezaj... YA eshche nikogda v zhizni ne byl takoj
svoloch'yu.
- Serzhant, my tut vse zapisalis'! - skazal Valentajn-avenyu. - U menya v
eskadril'e chelovek sem' zapisalos'.
Horosho, dumayu, sejchas ya vse ulazhu. YA im predlozhu blestyashchij vyhod.
- Kto iz vas dobrovol'no otkazhetsya ot tancev s tem, chtoby pojti v kino
na territorii gorodka?
Molchanie. I vdrug stal tihon'ko probirat'sya k vyhodu Porter (kotoryj
Memfis-i-Dallas). Rebyata podzhali nogi, chtoby dat' emu projti. YA tozhe chut'
otodvinulsya. I nikto emu ne kriknul: "Kuda presh'!" Zatem podnyalsya so svoego
mesta Ferdzhi.
- CHert s nimi, s tancami, - skazal on, - zhenatiki budut segodnya vecherom
svoim blagovernym pis'ma pisat'.
Ferdzhi sprygnul s gruzovika. Teper' nuzhny eshche dva "dobrovol'ca".
- Eshche dva cheloveka! - zaoral ya vo vsyu glotku.
Vot ya sejchas do nih doberus'! Oni u menya poplyashut! Neuzheli eta
tancul'ka - takoe uzh bol'shoe schast'e? Neuzheli oni tak glupy? Mozhet, oni
dumayut, chto tam im spoyut "Mari" i oni uslyshat nezhnyj golos truby pered
poslednim kupletom? CHto tvoritsya s etimi idiotami! CHto tvoritsya so mnoj?
Pochemu mne hochetsya, chtoby oni vse poehali? Da ya i sam vrode neproch' poehat'.
Vrode! Nu, rassmeshil. Da ty tol'ko ob etom i mechtaesh', Kolfild...
- A nu, - kriknul ya, - dva cheloveka, krajnie sleva, vyhodi! ZHivo! Kto b
tam ni byl, vyhodi davaj. [122]
K vyhodu napravlyaetsya tot samyj bespokojnyj paren', chto oral naschet
krasotok. A ya-to i ne znal, chto odin iz dvuh krajnih sleva - eto on. On
brosaetsya v holodnuyu mglu dozhdya, temnuyu, kak chernaya tush'. Potom medlenno i
nereshitel'no slezaet s gruzovika soldat chut' pomen'she rostom, sovsem eshche
mal'chishka. On stoit pod dozhdem v svoej vymokshej, skukozhivshejsya pilotke,
stoit i smotrit na lejtenanta, budto zhdet prikazanij. Emu let vosemnadcat',
ne bol'she, no on ne pohozh na mamen'kinogo synka.
- YA byl v spiske, - skazal soldat, pojmav vzglyad lejtenanta, - ya
zapisalsya, kogda tot paren' tol'ko nachal sostavlyat' spisok. Kak raz v tot
samyj moment.
- Net, soldat, ne vyjdet eto delo, - otvetil lejtenant i obratilsya ko
mne: - Serzhant, vse v poryadke? '
- Vy mozhete sprosit' u Ostrendera, - skazal soldat lejtenantu, a potom
zaglyanul pod brezent i kriknul: - |j, Ostrender, ved' pravda, ya byl pervyj v
spiske?
A dozhd', kak na greh, vse l'et i l'et, i paren' uzhe sovsem v promok. YA
vysovyvayu ruku iz-pod brezenta i podnimayu vorotnik ego plashcha.
- Ostrender, skazhi, razve ya ne byl pervym v spiske?
- V kakom spiske? - otkliknulsya Ostrender.
- V spiske teh, kto zahotel poehat' na tancy.
- V chem delo? - vozmutilsya Ostrender. - YA lichno v spiske byl.
Nu i bolvan zhe etot Ostrender.
- Nu razve ya ne byl pervym v spiske? - vykriknul soldat sryvayushchimsya
golosom.
- Pochem ya znayu, - otvetil Ostrender, - mozhet, byl, a mozhet, i ne byl. .
Stoyavshij pod dozhdem soldat ryvkom, povernulsya k lejtenantu:
- Nu, chestnoe slovo, ya byl pervym v spiske. |tot paren' iz nashej
eskadril'i, tot, kotoryj sidit v kancelyarii shtaba, znaete, chernyavyj takoj,
vot on kak raz tol'ko-tol'ko stal sostavlyat' spisok, kak ya uzhe zapisalsya. YA
samyj pervyj!
- Nu ladno uzh, chert s toboj, sadis'! - vdrug ryavknul lejtenant.
Paren' zalez v kuzov, rebyata bystro osvobodili emu mesto, i my poehali.
- Serzhant, - sprosil menya lejtenant, - gde zdes' mozhno pozvonit'?
- Znayu, ser. Vot budem proezzhat' mimo saperov, ya vam pokazhu. [123]
Mashina propolzla po ryzhevatoj topkoj zemle, i vskore my pod®ehali k
raspolozheniyu saperov.
- Mam, eto ty? - kriknul lejtenant v trubku. - Privet. Vse v poryadke,
mama. Da, mama, priedu... naverno, v voskresen'e, esli otpustyat, obeshchali
otpustit'. Mam, Sara-Dzhejn doma?.. A kak by s nej pogovorit'? Da, mama, v
voskresen'e, esli smogu...
S minutu pomolchav, lejtenant govorit:
- Sara-Dzhejn, eto ty?.. Otlichno. Polnyj poryadok. YA vse ustroil. YA uzhe
skazal mame, naverno, v voskresen'e, esli otpustyat... Poslushaj, Sara-Dzhejn.
Ty nikuda ne sobiraesh'sya?.. Ploho. Ochen' ploho... Poslushaj, a kak mashina?
Pochinila? Otlichno, otlichno. Pochti besplatno... - Golos lejtenanta stanovitsya
narochito bezrazlichnym. -- Poslushaj, Sara-Dzhejn, ne mogla by ty sejchas
priehat' k miss Dzhekson? YA vezu nashih rebyat k nej na tancy. Nu ty ved'
znaesh' miss Dzhekson, pravda? Ponimaesh', kakaya tut nepriyatnost' poluchaetsya,
tam budet na odnogo kavalera bol'she. Da... Da... Da... Nu, ya ponimayu, chto
dozhd', - Ego golos vdrug stanovitsya uverennym i zhestkim: - A ya i ne proshu
tebya, devochka. YA prosto soobshchayu. YA hochu, chtoby ty sejchas zhe priehala k miss
Dzhekson, yasno? A mne plevat'... Nu davaj, bystro... Poka.
Lejtenant povesil trubku. Promokshie do kostej, pletemsya my skvoz' etot
tosklivyj mrak nazad, k gruzoviku.
Gde zhe ty, moj Holden? Net, ty ne mog propast'. Bros' duraka valyat',
pokazhis'Ob®yavis', gde by ty ni byl! Slyshish'? Sdelaj eto dlya menya! Nu hotya by
potomu, chto ya vse tak otlichno pomnyu. YA prosto ne mogu zabyt' vse horoshee,
chto bylo v moej zhizni. Poslushaj, Holden, podojdi k komu-nibud', nu, skazhem,
k kakomu-nibud' oficeru ili soldatu, i skazhi, chto ty - eto ty i chto ty ne
propal, ne pogib i vsyakoe takoe.
Nu, pravo zhe, ne moroch' lyudyam golovu, ved' ty zhiv, pravda? Ne smej
brat' na plyazh moj kupal'nyj halat! Ne zalezaj na moyu storonu korta, prinimaj
myachi na svoej! Ne svistiSidi za stolom pryamo!..
PRIMECHANIYA
"Sel'di v bochke" ("This Sandwich Has No Mayonnaise"). "|skvajr",
oktyabr' 1945 g.
Str. 117. Abelyar P'er (1079-1142) - francuzskij pisatel' i
filosof-monah; ego napisannye po-latyni pis'ma k |loize schitayutsya vydayushchimsya
pamyatnikom formiruyushchejsya evropejskoj literatury.
Last-modified: Tue, 11 Nov 2003 12:53:36 GMT