in uzhe vidchuv u meni. YA shche z nim malo rozmovlyala na cyu temu, ale vzhe odin toj fakt, shcho ya z persho¿ zustrichi pochala aktivno j cilkom shchiro pidtrimuvati jogo zahoplennya novimi ideyami, - odin cej fakt ne mig ne polozhiti glibokogo vidbitku na jogo vrazlivu dushu, i vin zakohavsya v mene. Zakohavsya yak u novogo pastirya. Vin tak zakohavsya, yak mozhe zakohatis' til'ki nestrimanij romantik. YA ce vzhe provirila na tr'oh dnyah rozluki. Otzhe, staro¿ hvorobi nema, º nova hvoroba, ale ce vzhe hvoroba ostatochnogo viduzhannya. - Ti vzhe skinchila? - zithnuv iz polegshennyam tovarish Vovchik. - Skinchila. - I vse-taki ya skazhu, shcho j ti bagato mudruºsh i trohi podibna do togo zh Dmitriya. - Vidkilya zh ce vidno? - vsmihnulas' Aglaya. - A hoch bi vidtilya, shcho ti nadto vzhe prosto govorish pro kohannya, nibi sprava jde pro yakus' kupivlyu chi to prodazh. YAkos' chi to nadumano, chi to navit' merkantil'no vse ce... - A ti zh dumav, shcho maºsh spravu z kisejnoyu barishneyu? Ni, druzhe, v nash vik mozhna kohati spravzhnim kohannyam til'ki todi, koli ce kohannya pidigrivaºt'sya polum'yam social'no¿ ide¿. - Todi meni bukval'no nezrozumile, yak ti, moskovka, mozhesh zrobitis' yakimos' tam pastirem. - A chomu ne pripustiti, shcho meni dushno na svo¿j vitchizni? - zagadkovo posmihnulas' Aglaya. - V takih vipadkah mozhna zrobitis' navit' kirgizom toshcho... koli v Kirgizi¿ º oddushina. Tovarish Vovchik raptom pozihnuv i, rozkinuvshi ruki, lig na travu. - A vse-taki, koli pravdu govoriti, - skazav vin, - nichogo ya ne zrozumiv iz tvo¿h balachok. YAkos' duzhe plutano, majzhe tak, yak u Dmitriya. Politika, politika j politika, i vidsutnist' usyako¿ yasnosti... Ti chasom ne komunistka? Aglaya zasmiyalas'. ¯j vse-taki Vovchik, ¿j-bogu, podobaºt'sya: poruch iz bezprimirnoyu na¿vnistyu takij tonkij sarkazm. Koli b vona nalezhala do komparti¿, ¿j bi vid tako¿ repliki, bezperechno, ne pozdorovilos'. Teper vona rozumiº Karamazova j rozumiº, chomu vin ne hoche pokinchiti z svoºyu KP(b)U. - Ti, bud' laska, ne pripisuj meni togo, shcho ya j ne dumav govoriti, - strivozhenim golosom skazav lingvist. - Ti odmovlyaºshsya? - usmihnulas' Aglaya. - Todi ya proshu probachennya: meni zdalosya chomus', shcho ti bagato vidvazhnish samogo sebe. Tovarish Vovchik shiroko pozihnuv. Vin pidsvisnuv svoºmu loverakovi j skazav: - Nu, dobre. Postanovimo, shcho rozmovu skincheno. Teper zapitannya: ti s'ogodni vijdesh do Dmitriya? - A ti duzhe hochesh, shchob ya vijshla? - Zvichajno. - A chomu tobi tak hochet'sya, shchob ya vijshla? - Tomu, shcho koli j dali Dmitrij bude z takim zhe nastroºm, to z nashogo polyuvannya nichogo ne vijde... I potim, meni duzhe obridli ci fokusi. - Slovom, ti hochesh, shchob ya obov'yazkovo vijshla? - Zvichajno. - Hv todi ya obov'yazkovo ne vijdu. - A ya todi z toboyu j govoriti ne shochu, - oburivsya tovarish Vovchik. - I vzagali ya strashenno shkoduyu, SHCHo progayav stil'ki chasu. Aglaya zaregotala. Ah, yakij vin smishnij, cej Vovchik! Vin "progayav stil'ki chasu"! Hiba vse jogo zhittya ne e porozhnº misce v svitovomu ruhovi? Vidkilya ce vin uzyav, shcho jomu dano yakos' tam "gayati chi ne gayati chas"? - Prote ti na mene ne gnivajsya, druzhe. Ce ya zhartuyu, - skazala vona. Ale Vovchik i bez probachennya ne obrazhaºt'sya; vin nemalo chuv takih komplimentiv hoch bi vid togo zh Dmitriya. Voni jogo zovsim ne obhodyat'. Jogo til'ki divuº, chomu ce "pastir" (vin taki zironizuvav) ne hoche jti do svoº¿ vivci... Slovom, do pobachennya! Vovchik pidvivsya vzhe i jde do parkanu. Todi z-za povitki viskakuº t'otya Klava j bere jogo pid ruku. Vona zapevnyaº lingvista, shcho j ne dumala pidsluhati jogo rozmovu, ale vona stavit' taki dvi vimogi: persha - Vovchik daº chesne slovo, shcho Dmitrij nichogo ne znaº pro te, yak dumaº pro n'ogo Aglaya ("moya pleminnicya, bachish, z odnogo boku, visokokul'turna lyudina, a z drugogo - yakas' duzhe neoberezhna i odverta do bezumstva"). - Take slovo ya vzhe dav Agla¿, - nezadovoleno skazav lingvist. - A druga, - prodovzhuvala t'otya Klava, - ya tebe proshu pociluvati mene po sekretu v oce prave vushko j piti zi mnoyu do ªvgeniya Valentinovicha. Teper tobi nichogo turbuvatis': ZHenya vzhe znaº, shcho ti sidish z Aglaºyu, i hoche zigrati z toboyu v shahi. Vovchik zaraz ne maº bazhannya grati v shahi: jomu treba piti do Dmitriya. Ale vin ne mozhe vidmovitis', bo t'otya Klava vse odno postanovit' na svoºmu i vse odno jomu dovedet'sya grati v shahi. Vin povertaºt'sya do gamaka j raptom bachit' u n'omu Aglayu. Vona zaraz mayachit' tam neyasnim siluetom. "SHCHo dumaº cya chudna divchina?" - prihodit' jomu v golovu. Ale pitannya c'ogo vin i ne dumaº rozv'yazuvati,.. ta j prijshlo vono zovsim vipadkovo. T'otya Klava, yak i treba bulo chekati, spershu vlashtuvala z nim podorozh u glibinu abrikosovogo sadu j tam, pid pishnoyu buzinoyu, pritisnula jogo do svo¿h grudej. I til'ki koli vse bulo zrobleno, vona vzyala jogo pid ruku j, trohi pohituyuchis' vid zadovolennya, pishla z dim do ªvgeniya Valentinovicha. - O bayaderka!.. - naspivuvala vona, nablizhayuchis' do dverej. Na porozi ¿h zustriv muzhchina v zolotomu pensne i prostyagnuv Vovchikovi obidvi ruki: - A... ya duzhe radij! - skazav vin i dav dorogu trohi zbentezhenomu lingvistovi. [1] Poroda mislivs'kih sobak. [2] Spirt amiachnij kaustichnij dlya bidnih (latin; ironichne). [3] Davajte zmiryayu vash pul's? (Fr.) [4] Mij druzhe (fr.). [5] YAk zle buti pogano vihovanim (fr.). [6] Nichogo... Ne zavzhdi pobachish takogo hvorogo, yak vi (fr.). [7] Tut u rozuminni "neviglas". [8] O Bozhe! SHCHo take vi govorite (fr.). [9] Vi taki lyub'yazni, shcho svo¿m vizitom prinesli priºmnij syurpriz. [10] Spodivayus', vi povecheryaºte zi mnoyu (fr.). [11] Nad ciºyu problemoyu varto pomizkuvati (fr.). [12] Trishki nabliz'tes' (fr.). [13] Pereproshuyu... panove, dozvol'te hoch prisisti (fr.). [14] O Gospodi, ya zadihayus'. Vidchinit', bud' laska, vikno, haj trishki provitrit'sya (fr.). [15] Dante buv pravij, shcho doroga do pekla vistelena blagimi namirami. (Fr.)