Mihajlo Stel'mah. Mak cvite
------------------------------------------------------------------------
Original etogo teksta raspolozhen v "Setevoj biblioteke ukrainskoj literatury"
OCR: Evgenij Vasil'ev
Dlya ukrainskih liter ispol'zovany oboznacheniya:
ª, º - "e oborotnoe" bol'shoe i malen'koe (kody AAh,BAh)
¯, ¿ - "i s dvumya tochkami" bol'shoe i malen'koe (kody AFh,BFh)
I,i (ukr) = I,i (lat)
------------------------------------------------------------------------
(LEGENDA)
Stepami turki i tatari
Na konyah mchat', mov chorni hmari,
I zgarom dihaº zemlya -
Navkrug pozhari, yak petlya,
J petlyu rozkruchuº ordinec':
Vin odshukav zhivij gostinec' -
Divcha bizhit' bosonizh v bir.
¯¿ vin shopit' u yasir,
V prokislu zashmorgne siricyu
J prodast' u Kafi z torgovici.
I sl'ozi divchini, j zhittya
Prop'º bez zhalyu i puttya.
Bo shcho jomu krasa divocha,
Kosa shovkova, yasni ochi -
Use prodast' vin za dukat,
Bo vin torgash, ordinec', kat.
Divcha bizhit' v tyazhkim odcha¿,
Kosa ¿j plechi ustelyaº,
A sl'ozi padayut' u brid,
I krov'yu tyagnet'sya tvij slid.
Uzhe nad yunistyu tvoºyu
Arkan svistit', sichit' zmiºyu.
I vraz vidsichena petlya
Bezsilo vpala u polya.
Kozak-netyaga u dolini
Rubnuv ¿¿ i vzhe stezhinu
Divchini vkazuº u bir:
"Mi shche zustrinemos', povir".
Ordinec' blimnuv hizhim okom.
Na luku vpav, giknuv i skokom
Pomchav z ordincyami v bajrak.
Vtikaj, kozache!
Ta kozak
Vtikat' ne dumav. SHCHe divchinu
Proviv ochima j po dolini
Navskis napasnikam pomchav.
Travnevij den' v kil'ci zagrav
Na spoloh biv vsima gromami,
I bliskavka nebesni brami
Rozchahuvala navkrugi...
Vse blizhche, blizhche vorogi,
Zlostivij usmih rve ¿m gubi -
Otak i mchit' zemleyu zguba,
ZHadibna, dika, navisna,
V kraplinah krovi i bagna.
Kozak udariv iz pistolya,
J rozligsya krik posered polya:
Na stremeni torgash zavis,
I kin' jogo ponis, yak bis,
I step vostannº nad rikoyu
Ordinec' miryav golovoyu...
Vse blizhche koni, licya zli,
Shrestilis', skregnuli shabli,
Pereplelisya iskri z krov'yu,
I znovu krikom Pridniprov'ya
Proshiv u zhasi lyudolov.
Ta bisnuvalas' kricya znov,
SHipila krov, shipila pina.
Kozak vimoshchuvav dolinu
CHuzhins'kim trupom, yak umiv,
YAk vchivsya v Sichi i v brativ
Na slavnim Doni u pohodi.
Ordinciv b'º kozak vzhe v brodi.
Bere ordinciv perelyak:
"To ce shajtan!
Ce ne kozak!"
Kozak vsmihnuvsya v dovgi vusa:
"Z shajtanami ne vpershe b'yusya.
Uznali, shcho take kozak,
YAkogo lyudi klichut': Mak".
I znovu zbroya u dvobo¿
Dzvenit' nad zbitoyu vodoyu,
I kvasit' nelyudiv rika,-
Ne lomit' sila kozaka.
Ta ot nadhodit' chorna zrada:
Drantya, popihach skravsya zzadu,
Vin chinom - kat, dusheyu - gad.
Uves' prodavsya za dukat.
Tihcem pidviv iuda zbroyu,
Ozvavsya postril nad rikoyu,
I na konya shilivs' kozak.
"Propav kozak! Zaginuv Mak!" -
Ordinci kinulis' do n'ogo.
Kozak na nih poglyanuv strogo:
"Ni, ne zaginuv ya, kati,
Pomizh lyud'mi meni cvisti!"
Kati pidvodyat' vgoru zbroyu:
"Tvij cvit, zhittya vzhe za toboyu,
Kozache, zrobimo otak:
SHablyami skrishimo na mak..."
Ordinci vo¿na skrishili,
Na zemlyu vpalo tilo bile
I, nache zerno, proroslo,
A vlitku makom zacvilo...
Davno ordinciv i iudu
V mo¿m krayu zabuli lyudi,
Bo ¿hnij slid - strashnij ukis -
Travoyu mertvoyu poris.
A mak cvite viki v rozdolli -
V kosi divochij i u poli.
A mak cvite!
Last-modified: Tue, 23 Jul 2002 11:48:57 GMT