Vladimir Vysockij. 1974 god
|j, narod chestnoj, nezadchlivyj!
Aj vy kupchiki da sluzhivyj lyud!
ZHivo k gorodu povorachivaj -
Tam ne zrya v nabat s kolokolen b'yut!
Vse ryady uzhe s utra
Pozahvacheny -
Ujma vsyakogo dobra,
Vsyakoj vsyachiny,
Tam tochil'nye krugi
Tochat lyasy,
Tam lihie sapogi-
Samoplyasy.
Tagarga-matagarga,
Vo stolice yarmarka -
Skazochno-real'naya,
Cvetomuzykal'naya!
Bogachi i gol' perekatnaya, -
Pokupateli - vse, odnako, vy,
I hot' yarmarka ne besplatnaya,
Raz v godu vy vse odinakovy!
Za edoyu v zakroma
Spozaranochka
Skatert' sbegaet sama -
Samobranochka, -
Kto ne hochet est' i pit',
Tem - iznanka,
Ih nachnet sama branit'
Samobranka.
Tagarga-matagarga,
Vot kakaya yarmarka!
Prazdnichnaya, vol'naya,
Belohlebosol'naya!
Vona shapochki-nevidimochki, -
Kto nadenet ih - stanet barinom.
Ledency vo rtu - slovno l'dinochki,
I ZHar-ptica est' v vide zharennom!
Prileteli god nazad
Gusi-Lebedi,
A teper' oni lezhat
Na stole, glyadi!
|j, slezajte s obluchka
Dobry lyudi,
Da iz Belogo Bychka
Esh'te studen'!
Tagarga-matagarga,
Vsem bogata yarmarka!
Von orehi ryadyshkom -
S izumrudnym yadryshkom!
Skomorohi zdes' - vse horoshie,
Skachut-prygayut cherez palochku.
Pribautochki skomoroshie, -
Smeh i greh ot nih - vse vpovalochku!
Po tradicii, kak vstar',
Vplav' i volokom
Privezli car'-samovar,
Kak car'-kolokol, -
Skorovarnyj samovar -
On na torfe
Vam na vybor svarit var
Ili kofe.
Tagarga-matagarga,
Udalaya yarmarka -
S plyasunami rezvymi,
Bol'shej chast'yu trezvymi!
Vot Balda prishel, porabotat' chtob:
Bez raboty on kisnet-kvasitsya.
Tut kak tut i Pop - tolokonnyj lob,
No Balda emu - kukish s maslicem!
Raznovesye vesy -
Protorguesh'sya!
V skorohodiki-chasy -
Ne obuesh'sya!
Skorohody-sapogi
Ne zalap'te!
A dlya stuzhi da purgi -
Luchshe lapti.
Tagarga-matagarga,
CHto za chudo yarmarka -
Zvonkaya, nesonnaya,
Netradicionnaya!
Von Emelyushka SHCHuku mnet v ruke -
SHCHuke byt' uhoj, vkusnym varevom.
CHernomor Kota prodaet v meshke -
Slishkom mnogo Kot razgovarival.
Govoril on bez tychka
Bez zadoriny -
Vse my skazkami slegka
Ob容goreny.
Ne skupis', ne stoj, narod
Za cenoyu:
Prodaetsya s cep'yu Kot
Zolotoyu!
Tagarga-matagarga,
Upoen'e - yarmarka, -
Obshchee, poval'noe,
|mocional'noe!
Budet smehom-to rvat' zhivotiki!
Kto otvazhitsya, razohotitsya
Da na kovrike-samoletike
Ne otkazhetsya, a prokotitsya?!
Razreshite sdelat' vam
Primechanie:
Nikakih vozdushnyh yam
I kachaniya, -
Kovroletchiki vchera
Noch' ne spali -
Pyl' iz etogo kovra
Vybivali.
Tagarga-matagarga,
Udalasya yarmarka!
Tagarga-matagarga,
Horosho by - nadolgo!
Zdes' reka techet - vsya molochnaya,
Berega nad nej - splosh' kisel'nye, -
My vob'em vo dno svai prochnye,
Zaprudim ee - delo del'noe!
Zaprudili my reku -
|to ploho li?! -
Na kisel'nom beregu
Plyazh otgrohali.
No kupat'sya nam poka
Netu smysla,
Potomu - u nas reka
Vsya prokisla!
Tagarga-matagarga,
Ne v obide yarmarka -
Hot' zalejsya nasheyu
Kisloj prostokvasheyu!
My bedu-napast' podozhzhem ognem,
Raspryamim hrebty vtroe slozhennym,
Medu hmel'nogo do kraev nal'em
Vsem skuchayushchim i skukozhennym!
Mnogo tyshch imeet kto -
Trat'te tyshchi te!
Dazhe to - ne znayu chto -
Zdes' otyshchete!
Kol' na yarmarku prishli -
Tak gulyajte, -
Nerazmennye rubli
Razmenyajte!
Tagarga-matagarga,
Dlya veselyh yarmarka!
Podhodi, podvalivaj,
Sahari, prisalivaj!
1974
2. Pesnya soldata na chasah
Na golom na placu, na vahtparade,
V kazarme, na chasah - vse dni podryad
Bezvestnyj, ne predstavlennyj k nagrade,
Spravlyaet sluzhbu ratnuyu soldat.
I kakie by ni duli
Uragannye vetra,
On - v dozore, v karaule
Ot utra i do utra.
"Napra, nale!..
V ruzh'e! Na ple!..
Begom - v raspolozhenie!"
A ya poyu:
At'-dva, at'-dva,
ZHivem my odnova,
A tyazhelo v uchenii -
Legko v boyu!
Esli lomit vrag - baby slezy l'yut,
YAdra k pushechkam podtaskivaj!
YA pered boem - tih, ya v atake - lyut,
Nu a posle boya - laskovyj.
Menya gonyayut do sed'mogo pota,
Vsyak mozhet mladshim chinom pomykat', -
No vse-taki central'nye vorota
Soldatu poruchayut ohranyat'.
Kak by v rog ego ne gnuli,
Raspryamitsya snova on.
SHtyk - durak, i dury - puli, -
Ezheli soldat umen.
"V shtyki! K nogi!
Ravnyajs'! Begi!
Polzkom - v raspolozhenie!"
A ya - poyu.
"Koli! Rubi!"
Tu bi or not tu bi, -
No tyazhelo v uchenii -
Legko v boyu!
Esli vrag bezhit i gremit salyut -
Zelena vina podtaskivaj!
YA pred boem - tih, ya v atake - lyut,
Nu a posle boya - laskovyj.
1974
3. Pesnya soldata, idushchego na vojnu
Nu razve zh my, soldatushki, povinny,
CHto nashi pushki ne zachehleny?
Poka vragi ne brosili dubiny, -
Ne obojtis' bez draki i vojny.
YA by pushki i mortiry
Nikogda ne zaryazhal,
Ne hodil by dazhe v tiry, -
Detyam elki naryazhal.
No vot kak raz
Prishel prikaz
Idti na usmirenie,
I ya poyu,
Kak i vsegda,
CHto gore - ne beda.
No - tyazhelo v uchenii
Da i v boyu.
Razzudis', plecho, esli nashih b'yut!
Sbityh, svalennyh - ottaskivaj!
YA pered boem - tih, ya v atake - lyut,
Nu, a posle boya - laskovyj!
1974
4. Pesnya Solov'ya-razbojnika i ego druzhkov
Kak da vo lesu dremuchem,
Po syrym duplam da such'yam,
I po noram po barsuch'im
My skuchaem da kanyuchim.
Tak zachem sidim my sidnem,
Skuku da tosku navodim?
Nu-kasya, rebyata, vyjdem,
Veselo pokolobrodim!
My - rebyata bitye,
Tertye, uchenye.
Vo bolotah mytye,
V omutah mochenye.
Kak da vo lesu dremuchem
CHto-nibud' da otchebuchim,
Dobra molodca prishchuchim,
Zashchekochem i zamuchim!
Vodu vo reke zamutim.
Na kustah kostej navesim,
Pakostnyh shutih nashutim,
Veselo pokurolesim!
Vodyanye, leshie,
Dushi zabubennye!
Vashe delo - peshie,
Nashe delo - konnye.
Pervyj solovej v okruge -
YA gulyayu besshabashno.
U menya takie slugi,
CHto i samomu mne strashno.
K oborotnyam ne privyknu -
Do togo hitry rebyatki!
Da i sam ya svistnu, giknu -
Azh dusha uhodit v pyatki!
Ne boyus' toski-mury,
Esli est' rusalochki!
Vyhodi, kikimory,
Poigraem v salochki!
Ty ne zhdi, kupec, podmogi -
My iz chashchi povylazim
Da i na bol'shoj doroge
Vvolyushku pobezobrazim!
Nu-ka, rukava zasuchim,
Putnika vo t'me prizhuchim,
Svalim - i v peske zybuchem
Propesochim i prishchuchim!
Zrya na nas kleveshchete,
Umniki rechistye!
Vse putem u nechisti,
Dazhe sovest' chistaya.
1974
5. Serenada Solov'ya-razbojnika
Vyhodi! YA tebe posvyashchu serenadu.
Kto tebe serenadu eshche posvistit?
Sutki kryadu mogu - do upadu, -
Esli muza menya posetit.
YA poka eshche tol'ko shutyu i shalyu -
YA poka na sebya ne pohozh:
YA obidu terplyu, no kogda ya vspylyu -
YA dvorec podpilyu, podpalyu, razvalyu, -
Esli ty na balkon ne pridesh'!
Ty otvechaj mne pryamo-otkrovenno -
Razbojnichuyu dushu ne travi!..
O, vyjdi, vyjdi, vyjdi, Agrafena,
Poslushaj serenadu o lyubvi!
|ge-gej, trali-vali!
Kaby krasna devica zhila da vo podvale,
YA by togda na kortochki
Prisedal u fortochki, -
My by do utra provorkovali!
Vo lesnyh kladovyh moih - ujma tovara,
Dva uyutnyh dupla, tri penechka gnilyh...
CHem zhe ya tebe, Grunya, ne para,
CHem ya, Fenya, tebe ne zhenih?!
Tak tebya ya lyublyu, chto nochami ne splyu,
Sohnu s gorya u vseh na vidu.
Vot i golos sorval - i hriplyu, i siplyu.
Oh, ya drov narublyu - ya sebya pogublyu, -
No tebya ya ukradu, uvedu!
YA zhenihov tvoih - cherez koleno!
YA pape tvoemu poporchu krov'!
O, vyjdi, vyjdi, vyjdi, Agrafena, -
O ne gubi razbojnichuyu krov'!
|ge-gej, trali-vali!
Kaby krasna devica zhila da vo podvale,
YA by togda na kortochki
Prisedal u fortochki, -
My by do utra provorkovali!
Tak davaj, Agrafenushka, svad'bu naznachim, -
YA - nechistaya sila, no s chistoj dushoj!
YA k chertyam, izvinite, sobach'im
Broshu svoj solov'inyj razboj!
YA i trel'yu zal'yus', i podarok kuplyu,
Vseh druzhkov privedu na poklon,
YA tebya propoyu, ya tebya prokormlyu,
Nam rebyata na svad'bu dadut po rublyu, -
Tol'ko ty vyhodi na balkon!
Vo temechke moem da vo visochke -
Odna mechta: chto vyjdet krasota, -
Privstanu ya na cypochki-mysochki
I poceluyu v saharny usta!
|ge-gej, trali-vali!
Kaby krasna devica zhila da vo podvale,
YA by togda na kortochki
Prisedal u fortochki, -
My by do utra provorkovali!
1974
Toropis' ukaz zachest',
Izdannyj ne zrya:
"Kto zastupitsya za chest'
Batyushki-carya,
Kto razbojnika ujmet
Solov'ya, -
K gosudaryu popadet
v synov'ya!
Kto oruzh'em pob'et obrazinu,
Kto prouchit ego kulakom,
Tot ot carstva voz'met polovinu,
Nu a dochku - dak vsyu celikom!"
Kto zhe vse zhe ujmet shajku-lejku,
Kto na podvigi ratny gorazd,
Car' tomu dorogomu shubejku
Ot shchedrot svoih carskih otdast!
Esli v etot skorbnyj chas
Spustim rukava -
Solovej osvishchit nas
I pojdet molva:
Deskat', siloj carskij tron
vse skudnej,
El, mol, malo kashi on,
Evstignej.
Esli krov' u kogo goryacha, -
Sablej bej, pikoj liho koli!
Car' daruet vam shubu s plecha -
Iz estestvennoj vyhuholi!
Sej ukaz - bez obmanu-kovarstva:
Za pechat'yu, kak v skazke, toch'-v-toch'.
V boj - za vosem' shestnadcatyh carstva,
Za dohu, da za carskuyu doch'!
1974
Otchego ne brosilas',
Mar'yushka, v reku ty,
CHto zhe ne zamolkla-to
navsegda ty,
Kak zabrali milogo
v rekruty, v rekruty,
Kak ushel tvoj suzhenyj
vo soldaty?!
YA slezami gor'kimi
gornicu vymoyu
I na gody dolgie
dver' zakroyu,
Naklonyus' nad ozerom
ivoyu, ivoyu -
Vysmotryu, kak v zerkale, -
chto s toboyu.
Travushka-muravushka -
sochnaya, myatnaya -
Bez tebya lomaetsya,
vetry duyut...
Dolyushka soldatskaya -
ratnaya, ratnaya:
CHto, kak puli grud' tvoyu
ne minuyut?!
Tropochku glubokuyu
protopchu po polyu
I venok svoj svadebnyj
vprok sov'yu,
Dlinnu kosu devich'yu -
do polu, do polu -
Sberegu dlya milogo -
s prosed'yu.
Vot voz'mut kol'co moe
s belogo blyudica,
Horovod zavertitsya
grustno v nem, -
Pust' moe gadanie
sbudetsya, sbudetsya:
Pust' vernetsya suzhenyj
veshnim dnem!
Poj kak prezhde veselo,
iduchi k domu, ty,
Tihim slovom laskovym
uteshaj.
A zhit'e nevestino -
omuty, omuty...
Dozhidaet Mar'yushka -
pospeshaj!
1974
Vot prishla liha beda -
Uzh vorota otvoryayut, -
Znachit, probil chas, kogda
Bab'i slezy vysyhayut.
Znachit, bol'she mesta net
Ni uteham, ni naryadam.
Kol' sem' bed - odin otvet, -
Tak puskaj do luchshih let
Nashi bedy budut ryadom.
Ne sderzhat' menya ugovorami.
Veryu svyato ya - ne v nego li?
Pust' nad nim kruzhat cherny vorony,
No on dorog mne i v nevole.
Ponaehali svaty,
Slovno na smeh, dlya potehi, -
Ah, shuty oni, shuty:
Ne byvat' tomu voveki.
Gde im znat': poyut krugom,
Da proslyshala sama ya,
Kak v godu nevest' kakom
Stali vdrug odnim cvetkom
Dva cvetka - Ivan da Mar'ya.
Put'-dorozhen'ka - ta li, eta li, -
Vo kromeshnoj t'me, s mukoj-bol'yu,
V peklo l' samoe, na kraj sveta li, -
Privedi k nemu, hot' v nevolyu.
Vetry dobrye, tajkom
Prokradites' vo temnicu -
Pust' uznaet on o tom,
CHto dusha k nemu stremitsya.
Serdcem pust' ne upadet
I ne dumaet hudogo,
Pust' nadeetsya i zhdet -
Pomoshch' Mar'ina pridet
Skoro-skoro, verno slovo.
Pust' ne setuet, pust' ne maetsya,
Ved' ne zrya cvetok v chistom pole
Nashim imenem nazyvaetsya -
Tak cvesti emu i v nevole!
1974
"Vo grudi dusha slovno erzaet,
Serdce v nej gorit budto svechka.
I v sud'be - kak v ruzh'e: to zatvor zaest,
To v plecho otdast, to - osechka.
Ah ty dolyushka neschastlivaya, -
Volya carskaya - nespravedlivaya!"
"YA - prividenie, ya - prizrak, no
YA ot sideniya davno bol'no.
Temnica tesnaya, vezde skvozit, -
Hot' bestelesno ya, a vse zh - znobit.
Mozhet, kto-nibud' obiditsya,
No ya, pravo, ne shuchu:
Ispugat', v uglu prividet'sya -
Sovershenno ne hochu.
ZHal', chto vdrug tebya kaznyat, - ty s dushoj horosheyu.
Mozhesh' zaprosto, soldat, zvat' menya Timosheyu".
1974
10. Kuplety nechistoj sily
"YA - Baba-YAga,
Vot i vsya nedolga,
YA ezzhu v nemazannoj stupe.
YA k russkomu duhu ne ochen' stroga:
Lyublyu ego... svarennym v supe.
Oh, nadoelo po lesu gonyat',
Zel'e ya perevarila...
Net, chto-to stala sovsem izmenyat'
Nasha nechistaya sila!"
"Privet! Dobryj den'!
YA - dak Oboroten'!
Nelovko vcheras' obernulsya:
Hotel prevratit'sya v dyryavyj pleten',
Da vot poseredke zapnulsya.
I kto ya teper' - samomu ne ponyat', -
|k menya, bratcy, skrivilo!..
Net, chto-to stala sovsem izmenyat'
Nasha nechistaya sila!"
"YA - staryj bol'noj
Ozornoj Vodyanoj,
No mne nadoela kvartira:
Lezhu pod koryagoj, prostuzhennyj, zloj,
A v omute - mokro i syro.
Vizhu namedni - utoplennik. Hvat'!
A on menya - pyatkoj po rylu!..
Net, perestali sovsem uvazhat'
Nashu nechistuyu silu!"
"Takie dela:
Leshachiha so zla,
Lishiv menya lesheshevelyury,
Vchera iz dupla na moroz prognala -
U nej s Vodyanym shury-mury.
So svetu stali sovsem izzhivat' -
Prost-taki gonyat v mogilu...
Net, perestali sovsem uvazhat'
Nashu nechistuyu silu!"
"Rusalke legko:
YA hvostom-plavnikom
Kosnus' holodkom pod serdechko...
No vot s sovremennym utoplennikom
Teper' to i delo osechka!
Kak-to utoplennik stal vozrazhat' -
Oh, naglotalas' ya ilu!
Ah, perestali sovsem uvazhat'
Nashu nechistuyu silu!"
"A ya - Domovoj,
YA domashnij, ya - svoj,
A v dom ne mogu poyavit'sya -
S utra i do nochi stoit doma voj:
Nedavno vselilas' pevica!
YA ej - dobrom, a ona - oskorblyat':
Mol, Domovogo - na mylo!
Vidno, nam stala vsem izmenyat'
Nasha nechistaya sila!"
1974
11. Kuplety kassira i kaznacheya
Kogda pusta kazna,
Togda strana bedna,
I esli gryanet vojna,
Tak vsem nastanet hana.
No esli kazna polna,
To mozhet lopnut' ona, -
A esli lopnet kazna,
Tak vsem nam grosh cena.
Nu a nasha professiya -
Iznutri i izvne
Sohranyat' ravnovesie
V etoj samoj kazne.
My - druzhki zakadychnye,
Lyubim hvat' i pohvat', -
Syadem v karty igrat'.
Tol'ko chur na nalichnye!
Tol'ko chur muhlevat'!
"Vot ya - smotritel' kass,
YA vrode - kassoglaz,
Hotya za mnoj-to kak raz
I nuzhen by glaz da glaz".
"A ya zabyl, kto ya.
Zvuk zlata vse zvonchej.
Kazna - izvestno ch'ya?
A ya - tak kaznachej?!"
My dolgi polnoj platoyu
Otdaem celikom,
Podgrebaem lopatoyu
I gorstyami grebem.
Nas ponyat' zahotite li -
Dvuh druzej-goremyk? -
Ne hotim my tyur'my:
My zhe ne rashititeli -
Uravniteli my.
U nas bolit spina,
Po shvam treshchit kazna, -
Igraem bez otdyha-sna -
I budet kazna spasena.
Legko, bez kuter'my,
Kogda pridut nas brat',
Dojdem my do tyur'my -
Tuda rukoj podat'.
Zato nasha professiya -
Iznutri i izvne
Sohranyat' ravnovesie
V etoj samoj kazne.
Nas ponyat' zahotite li -
Dvuh druzej-goremyk? -
ne hotim my tyur'my:
My zhe ne rashititeli -
Uravniteli my.
1974
Ni puha ni pera
Kasatiku -
ZHelali my vchera
Soldatiku, -
I ne ochen' splohoval
Niskolechko -
Obratno v les prognal
Razbojnichka!
Ot nashego zhil'ya
Sprovadil Solov'ya, -
Nad nami supostat ne vlastvuet!
Iz bednogo zhit'ya -
Da v carskie zyat'ya!
Da zdravstvuet soldat! Da zdravstvuet!
Ni puha ne pera
Kasatiku!
Vseobshchee ura
Soldatiku!
Gerojskij sovershil
Postupochek!
Koronu zashchitil,
Zastupnichek!
Ot nashego zhil'ya
Sprovadil Solov'ya, -
Nad nami supostat ne vlastvuet!
Iz bednogo zhit'ya -
Da v carskie zyat'ya!
Da zdravstvuet soldat! Da zdravstvuet!
1974
Podhodi, narod, smelee -
Slushaj, peresprashivaj!
My spoem pro Evstigneya -
Gosudarya nashego.
Vy sebe predstav'te scenu,
Kak papasha Evstignej
Doch' - carevnu Agrafenu
Hochet splavit' poskorej.
No ne poluchaetsya -
Carevna ne splavlyaetsya!
Kak-to ehal car' iz lesa,
Veselo, spokojnen'ko, -
Vdrug uslyshal svist balbesa
Solov'ya-razbojnika.
S toj pory carya korezhit,
Slovno kost' zastryala v em:
Pal'cy v rot sebe zalozhit -
Hochet svistnut' Solov'em!
Nado s etim boj nachat',
A to nachnet razbojnichat'!
Car' - ni shagu iz kvartiry,
A druz'ya-priyateli -
Kaznachei i kassiry -
Polkazny rastratili.
Oh! Vragi prishli k palatam -
Okna vse povybili, -
Evstignej pered soldatom
Gnetsya v tri pogibeli.
Steletsya, staraetsya,
V lepeshku rasshibaetsya!
Kak sorvalsya car' s cepochki -
Cikaet da shikaet, -
On s utra na nervnoj pochke
Semechki shabrykaet.
Car' soldata uhajdakal:
To - ne to, i eto - net, -
Znachit, car' - ekspluatator,
Nastoyashchij darmoed.
Potomu on zlobitsya,
CHto s nim nikto ne voditsya!
Vse my znali Evstigneya,
Peteyu vospetogo, -
Pravda, Petya - ne umnee
Evstigneya etogo.
Lizoblyud pridvornyj naspeh
Sochinil caryu stihi -
Poluchilos' kuram na smeh,
Muhi dohnut ot toski.
A car' dovolen, znachitsya -
Togo glyadi rasplachetsya!
"Car' nash batyushka v pochete,
Dobryj on i znayushchij.
Nu a vy sebya vedete
Krajne vyzyvayushche!
Car' o poddannyh pechetsya
Ot zari i do zari!"
Vot kogda on ispechetsya -
My posmotrim, chto vnutri!
Kak on ni kurazhitsya,
Tam vryad li chto okazhetsya!
"Posluzhili my i hvatit -
Byulleten' gonite nam, -
Da i deneg malo platyat
Nam, telohranitelyam!"
"A s menya voda kak s gusya, -
SHCHas kak vyjdu na pustyr',
Ot prestola otrekusya,
Zatochusya v monastyr'!"
Vot car'-batyushka zagnul -
CHut' ne do smerti pugnul!
Perestal durachitsya,
A nachal fordybachit'sya!
1974
Ty, zvonar'-ponomar', ne kemar',
Zvonkij kolokol raskochegarivaj!
Ty, ochnis', vstrepenis', garmonist,
Perelivami shchedro odarivaj!
My bedu navek sprovadili,
V grud' ej vbili kol osinovyj.
Perebor segodnya svadebnyj,
Zvon nad gorodom - malinovyj.
|j, garmoshechka, drazni,
Ne speshi, podmanivaj!
Glavnyj kolokol, zvoni,
Malen'kij, podzvanivaj!
Krikuny, pevuny, plyasuny!
Oglashennye, neugomonnye!
Nynche pir, bujnyj pir na ves' mir!
Vse - zhelannye, vse - priglashennye!
Kak na yarmarochnoj ploshchadi
Vy veselie obryashchete,
Tam i gorlo propoloshchete,
Tam spoete i poplyashete!
Ne serchaj, a poluchaj
CHashu polnovesnuyu!
Podhodi da privechaj
ZHeniha s nevestoyu!
Topochi, hlopochi, hohochi!
Horovody vodi razveselye!
Po bokam, po uglam - k starikam
Razojdis', nedoenye, kvelye!
Pozdravlyaj, da s ponimaniem,
Za zastol'noyu besedoyu -
So schastlivym sochetaniem
Da s zakonnoyu pobedoyu!
Nasha svad'ba - ne konec
Del'cu pustyakovomu:
Delu dobromu venec,
Da nachalo novomu!
1974
YA polmira pochti cherez zlye boi
Proshagal i propolz s batal'onom,
A obratno menya za zaslugi moi
S sanitarnym vezli eshelonom.
Podvezli na rodimyj porog, -
Na polutorke k samomu domu.
YA stoyal - i nemel, a nad kryshej dymok
Podnimalsya ne tak - po-drugomu.
Okna slovno boyalis' v glaza mne vzglyanut'.
I hozyajka ne rada soldatu -
Ne pripala v slezah na moguchuyu grud',
A rukami vsplesnula - i v hatu.
I zalayali psy na cepyah.
YA shagnul v polutemnye seni,
Za chuzhoe za chto-to zapnulsya v senyah,
Dver' rvanul - podkosilis' koleni.
Tam sidel za stolom, da na meste moem,
Neprivetlivyj novyj hozyain.
I fufajka na nem, i hozyajka pri nem, -
Potomu ya i psami oblayan.
|to znachit, poka pod ognem
YA speshil, ni minuty ne vesel,
On vse veshchi v domu perestavil moem
I po-svoemu vse perevesil.
My hodili pod bogom - pod bogom vojny,
Artilleriya nas nakryvala,
No smertel'naya rana zashla so spiny
I izmenoyu v serdce zastryala.
YA sebya v poyasnice sognul,
Silu-volyu pozval na podmogu:
"Izvinite, tovarishchi, chto zavernul
Po oshibke k chuzhomu porogu".
Deskat', mir da lyubov' vam, da hleba na stol,
CHtob soglas'e po domu hodilo...
Nu a on - dazhe uhom v otvet ne povel,
Vrode tak i polozheno bylo.
Zashatalsya nekrashennyj pol,
YA ne hlopnul dver'mi, kak kogda-to, -
Tol'ko okna raskrylis', kogda ya ushel,
I vzglyanuli mne vsled vinovato.
1974
2. Pesnya o chernom i belom lebedyah
Ah! V podnebes'e letal
lebed' chernyj, mladoj da provornyj.
Ah! Da ot leta ustal,
odinokij, da smelyj, da gordyj.
Ah! Da snizhat'sya on stal
s vysoty so svoej lebedinoj.
Ah! Dva kryla rasplastal -
net uzh sil i na vzmah na edinyj.
Ah ne zrya garmon' pilikaet -
Vanya pesenku murlykaet
S uvazhen'em da pochten'em,
Da, konechno, so znachen'em.
Ah! Na krutom beregu,
slovno sneg sredi leta, ne taya.
Ah! Na zaletnom lugu -
lebedinaya belaya staya.
Ah! Da ne zrya on kruzhil,
da i snizilsya ne ponaprasnu.
Ah! On ot stai otbil
lebed' beluyu - samu prekrasnuyu.
Ah vy, dobry lyudi-grazhdane,
Vy b lebedushku uvazhili -
Zatyanuli by protyazhnuyu
Pro krasu ee lebyazhuyu.
Oh! Da i slov ne syskat',
von i golos drozhit neumelyj.
Oh! Drugu druzhka pod stat' -
lebed' chernyj da lebedi beloj.
Ah! Sobralisya v polet
oba-dvoe krylatye vmeste.
Ah! Rasstupisya, narod,
poklonis' zhenihu i neveste!
Ah spasibo, lyudi-grazhdane,
CHto nevestushku uvazhili,
ZHeniha ne zabyvaete
Da oboih privechaete!
1974
Ah ne stojte v gordyne,
Podhodite k kryl'cu.
A i vy, molodye,
Poklonites' otcu!
On - serdityj da strogij:
Kak spodlob'ya vzglyanet,
Tak vy padajte v nogi -
Mozhet, on otojdet.
Vam otcu poklonit'sya -
Tozhe trud nebol'shoj, -
On licom prosvetlitsya,
Pomyagcheet dushoj.
Vy s togo nachinajte,
I potom do konca,
Vo vsyu zhizn' privechajte
Dorogogo otca!
1974
Ne sgryzt' menya -
Nevesta ya!
|h, zhizn' moya
Interesnaya!
Kruzhi-vorozhi,
Kto stesnyaetsya?
Podol priderzhi -
Podymaetsya!
I v devkah mne
Bylo veselo,
A vse zh lyubov'
Perevesila!
Kruzhi-vorozhi,
Kto stesnyaetsya?
Podol priderzhi -
Podymaetsya!
Snoha liha
Da i kuma lihaya
Uchat zhit' menya,
A ya sama takaya!
Kruzhi-vorozhi,
Kto stesnyaetsya?
Podol priderzhi -
Podymaetsya!
1974
Kto starshe nas na chetvert' veka, tot
Uzhe postig i blizosti i dali,
Im povezlo - i krov', i dym, i pot
Oni ponyuhali, hlebnuli, povidali,
Proshli cherez brigadu ili vzvod.
I ehali v teplushkah - ne v teple,
Na strojki, na fronty i na rabfaki.
Oni hodili v lyudi po zemle
I v shtykovye zhestkie ataki.
To vremya eshelonnoe proshlo -
V plackartah edem, travim anekdoty...
My ne hodili - shashki nagolo,
V otchayan'i ne padali na doty!
I vse-taki tradiciya zhivet:
Vzyaty ne vse vershiny i pregrady -
Ne potomu li letom kazhdyj god
Idem v studencheskie nashi strojotryady
I sverh programmy my sdaem zachet.
Pesok v glazah, v odezhde i v zubah -
My protiv vetra derzhim put' na trakte,
Na divnogorskih Kamennyh Stolbah
Hrebty sebe lomaem i harakter.
My gnemsya v tri pogibeli - nu, chto zh,
Takoj uzh veter... Tol'ko, drug, ty znaesh' -
Zato nichem nas posle ne sognesh',
Zato nas na ravnine ne slomaesh'!
1974
Guli-guli-gulen'ki,
Devon'ki-devulen'ki!
Vy ostav'te mne na pamyat'
V serdce zagogulinki.
Ne glyadi, chto ya serdit:
Po tebe zhe sohnu-to!
YA ne s fronta invalid,
YA - lyubov'yu trehnutyj.
Vyhodite k Vanechke,
Manechki-motanechki!
CHto stoite, kak starushki, -
Bozh'i oduvanchiki?
Milyj moj - kamenotes,
Sil'nyj on da laskovyj,
On mne s Anglii privez
Lifchik penoplastovyj.
Zdesya moda otstaet.
Vot u nas v Avstralii,
Ochen' v mode v etot god
V tri obhvata talii.
Uzh ne znayu ya, kak tut,
A, k primeru, v Danii
Devok v ZAGSy volokut
Pri vtorom svidanii.
YA ne znayu, kak u vas,
A u nas vo Francii
Zamuzh mozhno v desyat' raz -
Vse bez registracii.
Oh! Taban', taban', taban',
A to v bereg vrezhemsya.
Ne vstavaj v takuyu ran',
Davaj eshche ponezhimsya!
Bez ushka - igolochka,
Olya! Ol'ka, Olechka,
Podnesi-ka invalidu
Stol'ko, da polstolechka.
Na puti, na pereput'i
Moloduhu svatal ded,
Sperva dumali, chto shutit,
Okazalosya, chto net.
Moj milenok vse dopil
Dochista i dop'yana,
Potomu i nastupil
V mire krizis toplivnyj.
Ty ne voj, ne noj, ne noj -
|tot krizis neftyanoj,
Nado bol'she opasat'sya,
CHto nastupit spirtovoj!
Glyanu ya - odna sem'ya
Na takom voskresnike:
Vse drug drugu kumov'ya,
Ali dazhe krestniki.
1974
7. Grustnaya pesnya o Vanechke
Zrya ty, Vanechka, bredesh'
Vdol' ovraga.
Na puti - kamen'ya splosh',
Rezvy nozhki obob'esh',
Bedolaga!
Telo v edakoj hod'be
Ty izmuchil,
A i, kazhetsya, sebe
Sam naskuchil.
Stal na beglogo pohozh
Al' na strannichka.
Mozhet, syadesh', otdohnesh',
Vanya-Vanechka?!
Vanya!
CHto, Vanyusha, put' trudnej?
Hvor' napala?
V'etsya tropka mezh kornej,
Do konca projti po nej -
ZHizni malo.
Slavno, kol' sud'bu uznal
Rasprekrasnu,
Nu a vdrug konej zagnal
Ponaprasnu?!
Ali vol'noe zhit'e
Slashche pryanichka?
Ah ty, goryushko moe,
Vanya-Vanechka!
Vanya!
Hodyat sluhi, budto snik
Da beduesh',
Kudri sbrosil - kak bez nih? -
Syt li ty, ili privyk,
Goloduesh'!
Horosho li bobylem
Da bez krova?
|to, Vanya, neputem, -
Neputevo!
Goremychnyj moj, doshel
Ty do krayushka!
Topol' tvoj uzhe otcvel,
Vanya-Vanyushka!
Vanya!
1974
8. Pesnya Vani pered studentami
|h, nedarom govoritsya:
Master dala ne boitsya,
Pust' boitsya delo eto
Vanyu - mastera parketa.
Ne beris', kol' ne umeesh',
Ne umeyuchi - ne trozh',
Ne podmazhesh' - ne poedesh',
A podmazhesh' - upadesh'!
Dazhe v etoj pyatiletke
Na polu igrayut detki, -
Prolivayut detki slezy
Ot kakoj-nibud' zanozy.
Pust' elozyat nashi deti,
Pust' igrayutsya v yulu
Na natertom na parkete -
Na nadraennom polu.
Govoryat, zabudut skoro
Lyudi zvan'e polotera, -
V nashe vremya eto mnen'e -
Rokovoe zabluzhden'e.
Posredi rodnoj epohi
Ty na shchetkah poplyashi, -
S zhenskim polom shutki plohi,
A s natertym - horoshi!
1974
Na distancii - chetverka pervachej, -
Kazhdyj dumaet, chto on-to pobojchej,
Kazhdyj dumaet, chto men'she vseh ustal,
Kazhdyj hochet na vysokij p'edestal.
Kto-to krov'yu holodnej, kto goryachej, -
Vse naslushavshis' naputstvennyh rechej,
Kazhdyj s容l primerno porovnu harchej, -
No sud'ya ne zafiksiruet nich'ej.
A bor'ba na vsem puti -
V obshchem, ravnaya pochti.
"Rasskazhite, kak idut,
boga radi, a?"
"Televiden'e tut
vmeste s radio!
Net osobyh novostej -
vse rovnehon'ko,
No zato nakal strastej -
o-ho-ho kakoj!"
Nomer pervyj - rvet podmetki kak geroj,
Kak pod goru katit, hochet pod goroj
On v pobednom oreole i v pylu
Tverdoj postup'yu priblizit'sya k kotlu.
Pochemu vysokih myslej ne imel? -
Potomu chto v detstve malo kashi el,
Golodal on v etom detstve, ne derzal, -
Uspeval pereodet'sya - i v sportzal.
CHto zh, idei nam blizki -
Pervym luchshie kuski,
A vtorym - chego uzh tut,
on vse vyveril -
V uteshenie dadut
kosti s liverom.
Nomer dva - dalek ot plotskih teh uteh, -
On iz sytyh, on iz etih, on iz teh, -
On nadeetsya na slavu, na uspeh -
I uzh nogi zadiraet vyshe vseh.
Oh, naklon na virazhe - beton u shchek!
Krashe nekuda uzhe, a on - eshche!
On strateg, on dazhe taktik, slovom - spec, -
Sila, volya plyus harakter - molodec!
CHetok, sobran, napryazhen
I ne lezet na rozhon, -
|tot - budet vystupat'
na Salonikah,
I detishek pouchat'
v kinohronikah,
I sopernichat' s Pele
v zakalennosti,
I yavlyat' primer cele-
ustremlennosti!
Nomer tretij - ubelen i umudren, -
On vsegda - vtoroj nadezhnyj eshelon, -
Veroyatno, kto-to v pervom zabolel,
No, a mozhet, ego trener pozhalel.
I nazojlivo v ushah zvenit struna:
U tebya poslednij shans, eh, starina!
On v azarte - kak mal'chishka, kak shpana, -
Nuzhen spurt - inache kryshka i hana!
Perehodit srazu on
V zadnij staren'kij vagon,
Gde bylye imena -
predinfarktnye,
Gde mestam odna cena -
vse plackartnye.
A chetvertyj - tot, chto krajnij, bokovoj, -
Tak bezhit - ni dlya chego, ni dlya kogo:
To priblizitsya - mol, pyatki ottopchu,
To otstanet, postoit - mol, tak hochu.
Ne proglotit pervyj lakomyj kusok,
Ne nadet' vtoromu lavrovyj venok,
Nu a tret'emu - polzti
Na zapasnye puti...
Skol'ko vse-taki sistem
v bege nyneshnem! -
On vdrug vzyal da sbavil temp
pered finishem,
Majku sbrosil - vot te na! -
ne protivno li?
Poveden'e beguna -
nesportivnoe!
Na distancii - chetverka pervachej,
Zlyh i dobryh, beskorystnyh i rvachej.
Kto iz nih chto ispoveduet, kto chej?
...Otdelyayutsya lopatki ot plechej -
I letit uzhe chetverka pervachej!
1974
Pesnya pro Dzhejmsa Bonda, agenta 007
Sebya ot nadoevshej slavy spryatav,
V odnom iz ih Soedinennyh SHtatov,
V glushi i debryah chuzhdyh nam sistem
ZHil-byl izvestnyj bol'she chem Iuda,
ZHivoe porozhden'e Gollivuda -
Artist, Dzhejms Bond, shpion, agent 07.
Byl etot samyj paren' -
Zvezda, ni dat' ni vzyat', -
Nastol'ko populyaren,
CHto strashno rasskazat'.
Da shutochnoe l' delo -
Pochti chto polubog!
Izvestnyj vsem Marchello
V sravnen'i s nim - shchenok.
On na svoej na zagorodnoj ville
Skryvalsya, chtob ego ne podlovili,
I umiral ot skuki i toski.
A to, byvalo, vstretyat u kvartiry -
Nabrosyatsya i rvut na suveniry
Poslednie shtany i pidzhaki.
Vot tak i zhil kak v kletke,
Nu a v kino - potel:
Razlichnye razvedki
Durachil kak hotel.
To hodit v ch'ej-to shkure,
To v pepel'nice spit,
A to na abazhure
Kovo-nibud' soblaznit.
I vot artista etogo - Dzhejms Bonda -
Tovarishchi iz Gosafil'mofonda
V sovmestnuyu kartinu k nam zovut, -
CHtob grazhdane ego ne uznavali,
On k nam reshil priehat' v odeyale:
Mol, vse ravno na kloch'ya razorvut.
Nu posudite sami:
Na provodah v YUSA
Vse hippi s volosami
Pobrili volosa;
S nego sorvali sviter
Otgryzli vmig chasy
I rastashchili plity
So vzletnoj polosy.
I vot v Moskve nishodit on po trapu,
Daet dollar nosil'shchiku na lapu
I prikryvaet lichnost' na hodu, -
Vdrug ktoj-to shast' na "gazike" k agentu,
I - kinolentu vmesto dokumentu,
CHto, mol, svoi, mol, hau du yu du!
Ogromnaya kolonna
Stoit sama v sebe, -
No vstrechaet chempiona
Po stendovoj strel'be.
Popal vo vse, chto bylo,
Tot vystrelom s ruki, -
Nu vse s uma shodilo,
S uma i muzhiki.
Dovol'nyj, chto ego ne uznavali,
On odeyalo snyal v "Nacionale", -
No, nesmotrya na lichnost' i akcent,
Ego tam obozvali oborvancem,
Kotoryj pritvorilsya inostrancem
I zayavil, chto, deskat', on - agent.
SHvejcar ego - za vorot, -
Reshil otkryt'sya on:
"07 ya!" - "Vam mezhgorod -
Tak nado vzyat' talon!"
Vo rtu skopilas' pena
I gor'kaya slyuna, -
I v poze supermena
On uselsya u okna.
No vot kinoshesterki pribezhali
I nedorazumenie zamyali,
I razmenyali funty na rubli.
...Uborshchica krichala: "Vot zhe projda!
Podumaesh' - agentishka kakoj-to!
U nas v devyatom - princ iz Somali!"
1974
Esli gde-to v chuzhoj, nespokojnoj nochi
Ty spotknulsya i hodish' po krayu -
Ne tais', ne molchi, do menya dokrichi, -
YA tvoj golos uslyshu, uznayu.
Mozhet, s pulej v grudi ty lezhish' v speloj rzhi -
Poterpi! - ya speshu, i ustalosti nogi ne chuyut.
My vernemsya tuda, gde i vozduh, i travy vrachuyut,
Tol'ko ty ne umri, tol'ko krov' uderzhi.
Esli zh kon' pod toboj - ty domchi, doskachi, -
Kon' dorogu otyshchet, bulanyj,
V te kraya, gde vsegda b'yut zhivye klyuchi,
I oni iscelyat tvoi rany.
Gde zhe ty? - vzaperti ili v dolgom puti,
Na razvilkah kakih, pereputiyah i perekrestkah?
Mozhet byt', ty ustal, priunyl, zabludilsya v treh sosnah
I ne mozhesh' obratno dorogu najti?
Zdes' takoj chistoty iz-pod snega ruch'i -
Ne najdesh', ne pridumaesh' krashe.
Zdes' cvety, i kusty, i derev'ya - nich'i.
Stoit nam zahotet' - budut nashi.
Esli trudno idesh', po kolena v gryazi,
Da po ostrym kamnyam, bosikom po vode po studenoj,
Propylennyj, obvetrennyj, dymnyj, ognem opalennyj -
Hot' kakoj, - doberis', dobredi, dopolzi!
1974
V tishi perevala, gde skaly vetram ne pomeha,
Na kruchah takih, na kakie nikto ne pronik,
ZHilo-pozhivalo veseloe gornoe,
gornoe eho,
Ono otzyvalos' na krik - chelovecheskij krik.
Kogda odinochestvo komom podkatit pod gorlo
I sdavlennyj ston ele slyshno v obryv upadet, -
Krik etot o pomoshchi eho podhvatit,
podhvatit provorno,
Usilit i berezhno v ruki svoih doneset.
Dolzhno byt', ne lyudi, napivshis' durmana i zel'ya,
CHtob ne byl uslyshan nikem gromkij topot i hrap, -
Prishli umertvit', obezzvuchit' zhivoe,
zhivoe ushchel'e.
I eho svyazali, i v rot emu vsunuli klyap.
Vsyu noch' prodolzhalas' krovavaya zlaya poteha.
I eho toptali, no zvuka nikto ne slyhal.
K utru rasstrelyali pritihshee gornoe,
gornoe eho -
I bryznuli kamni - kak slezy - iz ranennyh skal...
1974
Vodoj napolnennye gorsti
Ko rtu speshili podnesti -
Vprok pili vodu chernogorcy
I zhili vprok - do tridcati.
A umirat' pochetno bylo
Sred' pul' i matovyh klinkov,
I unosit' s soboj v mogilu
Dvuh-treh vragov, dvuh-treh vragov.
Poka kurok v ruzh'e ne stersya,
Strelyali s sedel, i s kolen.
I v plen ne brali chernogorca -
On prosto ne sdavalsya v plen.
A im prozhit' hotelos' do sta,
Do zhizni zhadnym, - vek s lihvoj
V krayu, gde gor i neba vdostal',
I morya tozhe - s golovoj:
SHest' soten tysyach ravnyh porcij
Vody zhivoj v odnoj gorsti...
No prozhivali chernogorcy
Svoj dolgij vek - do tridcati.
I zheny ih vodoj pomyanut -
I pryachut ih detej v gorah
Do toj pory, poka ne stanut
Derzhat' oruzhie v rukah.
Bezzvuchno nadevali traur
I zalivali ochagi,
I molcha lili slezy v travu,
CHtob ne uslyshali vragi.
CHerneli zhenshchiny ot gorya,
Kak plodorodnye polya,
Za nimi vsled cherneli gory,
Sebya ognem ispepelya.
To bylo istinnoe mshchen'e -
Bessmyslenno sebya ne zhgut! -
Lyudej i gor samosozhzhen'e,
Kak nesoglasie i bunt.
I pyat' vekov kak bozh'i kary,
Kak mesti syna za otca,
Pylali gornye pozhary
I chernogorskie serdca.
Cari menyalis', caredvorcy,
No smert' v boyu vsegda v chesti, -
Ne uvazhali chernogorcy
Prozhivshih bol'she tridcati.
Mne odnogo rozhden'ya malo -
Rasti by mne iz dvuh kornej!
ZHal', CHernogoriya ne stala
Vtoroyu rodinoj moej.
1974
Vo hmelyu slegka
Lesom pravil ya.
Ne ustal poka, -
Pel za zdravie.
A umel ya pet'
Pesni vzdornye:
"Kak lyubil ya vas,
Ochi chernye..."
To plelis', to neslis', to trusili ryscoj.
I bolotnuyu sliz' kon' shvyryal mne v lico.
Tol'ko ya proglochu vmeste s gryaz'yu slyunu,
SHtof u gorla skruchu - i opyat' zatyanu:
"Ochi chernye!
Kak lyubil ya vas..."
No - prikonchil ya
To, chto vprok pripas.
Golovoj tryahnul,
CHtob sletela blazh',
I vokrug vzglyanul -
I prisvistnul azh:
Les stenoj vperedi - ne puskaet stena, -
Koni pryadut ushami, nazad podayut.
Gde prosvet, gde progal - ne vidat' ni rozhna!
Kolyut igly menya, do kostej dostayut.
Korennoj ty moj,
Vyruchaj zhe, brat!
Ty kuda, rodnoj, -
Pochemu nazad?!
Dozhd' - kak yad s vetvej -
Nedobrom propah.
Pristyazhnoj moej
Volk nyrnul pod pah.
Vot zhe p'yanyj durak, vot zhe nalil glaza!
Ved' pogibel' prishla, a bezhat' - ne sumet', -
Iz kolody moej utashchili tuza,
Da takogo tuza, bez kotorogo - smert'!
YA oru volkam:
"Poberi vas prah!..." -
A konej poka
Podgonyaet strah.
SHevelyu knutom -
B'yu kruchenye
I oru pritom:
"Ochi chernye!.."
Hrap, da topot, da lyazg, da lihoj pereplyas -
Bubency plyasovuyu igrayut s dugi.
Ah vy koni moi, pogublyu zhe ya vas, -
Vynosite, druz'ya, vynosite, vragi!
...Ot pogoni toj
Dazhe hmel' issyak.
My na kryazh krutoj -
Na odnih osyah,
V hlop'yah peny my -
Strui v kryazh lilis', -
Otdyshalis', othripeli
Da otkashlyalis'.
YA loshadkam zabitym, chto ne podveli,
Poklonilsya v kopyta, do samoj zemli,
Sbrosil s voza manatki, povel v povodu...
Spasi bog vas, loshadki, chto celym idu!
CHto za dom pritih,
Pogruzhen vo mrak,
Na semi lihih
Produvnyh vetrah,
Vsemi oknami
Obratyas' v ovrag,
A vorotami -
Na proezzhij trakt?
Oh, ustal ya, ustal, - a loshadok raspryag.
|j, zhivoj kto-nibud', vyhodi, pomogi!
Nikogo, - tol'ko ten' promel'knula v senyah,
Da stervyatnik spustilsya i suzil krugi.
V dom zahodish' kak
Vse ravno v kabak,
A narodishko -
Kazhdyj tretij - vrag.
Svorotyat skulu,
Gost' neproshennyj!
Obraza v uglu -
I te perekosheny.
I zateyalsya smutnyj, chudnoj razgovor,
Kto-to pesnyu stonal i gitaru terzal,
I pripadochnyj malyj - pridurok i vor -
Mne tajkom iz-pod skaterti nozh pokazal.
"Kto otvetit mne -
CHto za dom takoj,
Pochemu - vo t'me,
Kak barak chumnoj?
Svet lampad pogas,
Vozduh vylilsya...
Ali zhit' u vas
Razuchilisya?
Dveri nastezh' u vas, a dusha vzaperti.
Kto hozyainom zdes'? - napoil by vinom".
A v otvet mne: "Vidat', byl ty dolgo v puti -
I lyudej pozabyl, - my vsegda tak zhivem!
Travu kushaem,
Vek - na shchavele,
Skisli dushami,
Opryshchaveli,
Da eshche vinom
Mnogo teshilis', -
Razoryali dom,
Dralis', veshalis'".
"YA konej zamoril, - ot volkov uskakal.
Ukazhite mne kraj, gde svetlo ot lampad.
Ukazhite mne mesto, kakoe iskal, -
Gde poyut, a ne stonut, gde pol ne pokat".
"O takih domah
Ne slyhali my,
Dolgo zhit' vpot'mah
Privykali my.
Ispokonu my -
V zle da shepote,
Pod ikonami
V chernoj kopoti".
I iz smrada, gde koso visyat obraza,
YA, bashku ochertya gnal, zabrosivshi knut,
Kuda koni nesli da glyadeli glaza,
I gde lyudi zhivut, i - kak lyudi zhivut.
...Skol'ko kanulo, skol'ko shlynulo!
ZHizn' kidala menya - ne dokinula.
Mozhet, spel pro vas neumelo ya,
Ochi chernye, skatert' belaya?!
1974
ZHili-byli na more -
|to znachit plavali,
Kurs derzhali pravil'nyj, slushalis' rulya.
Zahodili v gavani -
Sleva li, sprava li -
Dva krasivyh lajnera, sudna, korablya:
Belosnezhnotelaya,
Slovno lebed' belaya,
V skazochno-klassicheskom plane, -
I drugoj - on v tropiki
Plaval v chernom smokinge -
Lord - transatlanticheskij lajner.
Ah, esli b emu v golovu prishlo,
CHto v kazhdyj port uzhe davno
vlyublenno,
Speshit k nemu pod chernoe krylo
Stremitel'naya belaya madonna!
Slezy l'et goryuchie
V cennoe goryuchee
I vsegda nadeetsya v tajne,
CHto, byt' mozhet, v Afriku
Ne ujdet po grafiku
|tot nedogadlivyj lajner.
Ah, esli b emu v golovu vzbrelo,
CHto v kazhdyj port uzhe davno
vlyublenno
Prijti k nemu pod chernoe krylo
Opazdyvaet belaya madonna!
Korablyam i pozdnyaya
Ne k licu korroziya,
Ne k licu morshchiny vdol' belosnezhnyh kryl,
I podteki sinie
Vozle vaterlinii,
I kogda na smokinge levyj bort podgnil.
Goreval bez pamyati
V doke, v tihoj zavodi,
Zol i razdosadovan krajne,
Rzhavyj i vz容roshennyj
I komandoj broshennyj,
V gordom odinochestve lajner.
A ej neveroyatno povezlo:
Pod tango muzykal'nogo salona
Prishla k nemu pod chernoe krylo -
I vstala ryadom belaya madonna!
1974
Snachala bylo Slovo pechali i toski,
Rozhdalas' v mukah tvorchestva planeta, -
Rvalis' ot sushi v nikuda ogromnye kuski
I ostrovami stanovilis' gde-to.
I, stranstvuya po svetu bez frahta i bez flaga
Skvoz' millionolet'ya, epohi i veka,
Menyal svoj oblik ostrov, otshel'nik i brodyaga,
No sohranyal prirodu i duh materika.
Snachala bylo Slovo, no konchilis' slova,
Uzhe matrosy Zemlyu naselyali, -
I rinulis' oni po shodnyam vverh na ostrova,
Dlya krasoty nazvav ih korablyami.
No cepko derzhit bereg - nadezhnej mertvoj hvatki, -
I ostrova vernutsya nazad navernyaka,
Na nih caryat morskie - osobye poryadki,
Na nih hranyat zakony i chest' materika.
Prostit li nas nauka za etu parallel',
Za vol'nost' v tolkovanii teorij, -
I esli uzh snachala bylo slovo na Zemle,
To eto, bezuslovno, - slovo "more"!
1974
I. Instrukciya pered poezdkoj za rubezh,
YA vchera zakonchil kovku,
YA dva plana zaludil, -
I v zagrankomandirovku
Ot zavoda ugodil.
Kopot', sazhu smyl pod dushem,
S容l holodnogo yazya, -
I instruktora proslushal -
CHto tam mozhno, chto nel'zya.
Tam u nih poka chto luchshe
bytovo, -
Tak chtob ya ne otchubuchil
ne togo, -
On mne dal prochest' broshyuru -
kak nakaz,
CHtob ne vzdumal zhit' tam sduru
kak u nas.
Govoril so mnoj kak s bratom
Pro kovarnyj zarubezh,
Pro poezdku k demokratam
V pol'skij gorod Budapesht:
"Tam u nih uklad osobyj -
Nam tak srazu ne ponyat', -
Ty uzh ih, bratok, poprobuj
Hot' nemnogo uvazhat'.
Budut s vodkoyu debaty -
otvechaj:
"Net, rebyaty-demokraty, -
tol'ko chaj!"
Ot podarkov ih surovo
otvernis':
"U samih dobra takogo -
zavalis'!"
On skazal: "ZHivya v komforte -
|konom', no ne duri, -
I glyadi ne vykin' fortel' -
S suhomyatki ne pomri!
V etom cheshskom Budapeshte
Uzh takie vremena -
Mozhet, skazhut "pejte-esh'te",
Nu a mozhet - ni hrena!"
Oh, ya v Vengrii na rynok
pohozhu.
Na nemeckih na rumynok
poglyazhu!
Demokratki, uveryali
koresha,
Ne berut s sovetskih grazhdan
ni grosha.
"Burzhuaznaya zaraza
Vse zhe hodit po pyatam, -
Opasajsya pushche sglaza
Ty vnebrachnyh svyazej tam:
Tam shpienki s krepkim telom, -
Ty ih v dver' - oni v okno!
Govori, chto s etim delom
My pokonchili davno.
No mogut dejstvovat' oni
ne pryamikom:
SHast' v kupe - i pritvorit'sya
muzhikom, -
A sama nalozhit tola
pod korset...
Proveryaj, kakogo pola
tvoj sosed!"
Tut davaj ego pytat' ya:
"Opasayus' - mahu dam, -
Kak proverit'? - lezt' pod plat'e -
Tak shlopochesh' po mordam!"
No instruktor - paren' doka,
Delovoj - poprobuj srezh'!
I opyat' poshla moroka
Pro kovarnyj zarubezh...
Populyarno ob座asnyayu
dlya nevezhd:
YA k bolgaram uezzhayu -
v Budapesht.
"Esli temy tam vozniknut -
srazu snyat', -
Bit' ne nuzhno, a ne vniknut -
raz座asnyat'!"
YA zh po-ihnemu - ni slova, -
Ni v dugu i ni v tuyu!
Molot mne - tak ya lyubogo
V svoego perekuyu!
No ved' ya - ne agitator,
YA - potomstvennyj kuznec...
YA k polyakam v Ulan-Bator
Ne poedu nakonec!
Splyu s zhenoj, a mne ne spitsya:
"Dus', a Dus'!
Mozhet, ya bez zagranicy obojdus'?
YA zh ne ihnego zamesu -
ya sbegu,
YA zh na ihnem - ni bel'mesa,
ni gugu!"
Dusya dremlet kak rebenok,
Nakrutivshi bigudi, -
Otvechaet mne sprosonok:
"Znaesh', Kolya, - ne zudi!
CHto ty, Kolya, bol'no robok -
YA s toboyu razvedus'! -
Dvadcat' let zhivem bok o bok -
I vse vremya: "Dusya, Dus'..."
Obeshchal - zabyl ty, neshto?
nu horosh! -
CHto kleenku s Bangladeshta
privezesh'.
Sberegi tam paru rupij -
ne buzi, -
Hot' che - hot' cherta v stupe -
privezi!"
YA usnul, obnyav suprugu -
Dusyu nezhnuyu moyu, -
Snilos' mne, chto ya kol'chugu,
SHCHit i mech sebe kuyu.
Tam u nih drugie merki, -
Ne pojmesh' - s容dyat zhiv'em, -
I vse snilis' mne vengerki
S borodami i s ruzh'em.
Snilis' Dusiny kleenki
cveta bezh
I nahal'nye shpienki
v Bangladesh...
Pozhivu ya - volya bozh'ya -
u rumyn, -
Govoryat - oni s Povolzh'ya,
kak i my!
Vot zhe zhenskie zamashki! -
Provozhala - stala pet'.
Otutyuzhila rubashki -
Lyubo-dorogo smotret'.
Do svidan'ya, ceh kuznechnyj,
Azh do gvozdika rodnoj!
Do svidan'ya, plan moj vstrechnyj,
Perevypolnennyj mnoj!
Pili my - mne spirt v aortu
pronikal, -
YA ves' put' k aeroportu
proikal.
K trapu ya, a szadi v spinu -
budto laj:
"Na kogo ty nas pokinul,
Nikolaj!"
1974
V. Rumyancevu
Nad SHere-
met'evo
V noyabre
tret'ego -
Meteousloviya ne te, -
YA stoyu vstrevozhennyj,
Blednyj, no uhozhennyj,
Na dosmotr tamozhennyj v hvoste.
Stoyal snachala - chtob ne naryvat'sya:
Ved' ya spirtnogo lishku zagruzil, -
A vperedi shmonali urugvajca,
Kotoryj kontrabandu provozil.
Krest na grudi v gustoj shersti, -
Tolpa kak horom ahnet:
"Za nogi nado potryasti, -
Glyadish' - chego i zvyaknet!"
I tochno: nizhe zhivota -
Smeshno, da ne do smeha -
Viseli dva lityh kresta
Pyatnadcatogo veka.
Oh, kak on
setoval:
Gde zakon -
netu, mol!
YA mogu, mol, opozdat' na rejs!..
No Hrista raspyatogo
V polovine pyatogo
Ne pustili v Buenos-Ajres.
My vse-taki mudreem god ot goda -
Raspyat'ya nam samim teper' nuzhny, -
Oni - bogatstvo nashego naroda,
Hotya i - perezhitok stariny.
A ran'she my vo vse kraya -
I nado i ne nado -
Darili liki, zhitiya, -
V oklade, bez oklada...
Iz pyl'nyh yashchikov kosyas'
Bezropotno, ustalo, -
Iskusstvo drevnee ot nas,
Byvalo, i - splyvalo.
Doktor zub
vysverlil
Hot' slezu
mister lil,
No tamozhennik vynul iz dupla,
CHut' poddev lopatoyu, -
Mramornuyu statuyu -
Celen'kuyu, tol'ko bez vesla.
Obshchupali zamorskogo barygu,
Kotoryj podozritel'no pritih, -
I srazu zhe nashli v karmane figu,
A v fige - vmesto kostochki - triptih.
"Zachem vam skladen', passazhir? -
Kupili by za treshku
V "Berezke" russkij suvenir -
Garmon' ili matreshku!"
"Mir-druzhba! Prekratit' ogon'!" -
Poper on kak na kassu,
Koze - bayan, popu - garmon',
Ikonu - papuasu!
Tyazhelo
s istymi
Kontraban-
distami!
|tot, chto statui byl lishen, -
Malyj s podkovyrkoyu, -
Cyknul zubom s dyrkoyu,
Splyunul - i uehal v Vashington.
Kak horosho, chto bditel'nee stalo, -
Tamozhnya ishchet cennyj kapital -
CHtob zolotinki s nimba ne upalo,
CHtoby gvozdok s raspyat'ya ne propal!
Taskayut - kto ikonostas,
Kto - krestik, kto - ikonku, -
Tak veru v Gospoda ot nas
Uvozyat potihon'ku.
I na poezdki v daleko -
Navek, bespovorotno -
Ugodniki idut legko,
Proroki - neohotno.
Reki l'yu
potnye!
Ves' ya tut,
vot on ya -
Slabyj dlya tamozhni interes, -
Pravda, vozle shchikolot
Sinij krestik vykolot, -
No ya skazhu, chto eto - Krasnyj Krest.
Odin mulla triptih zapryatal v knigi, -
Da, kontrabanda - eto remeslo!
YA pal'cy szhal v karmane v vide figi -
Na vsyakij sluchaj - chtoby proneslo.
Araby nynche - nu i nu! -
Evropu poprizhali, -
My v "shestidnevnuyu vojnu"
Ih ochen' podderzhali.
Oni k nam ezdyat nesprosta -
Zadumajtes' ob etom! -
Uvozyat nashego Hrista
Na vstrechu s Magometom.
...YA poka
zdes' eshche,
Zdes' moe
detishche, -
Vse moe - i delo, i rodnya!
Liki - kak tovarishchi -
Smotryat ponimayushche
S pochernevshih dosok na menya.
Sejchas, kak v vytrezvitele hanygu,
Razdenut - styd i sram - pri vseh svyatyh, -
Najdut v mozgu tuman, v karmane figu,
Krest na noge - i kliknut ponyatyh!
YA krest scarapyval, klyanya
Sud'bu, sebya - vse vkupe, -
No tut vstupilsya za menya
Otvetstvennyj po gruppe.
Skazal on tiho, delovo -
Takogo ne obsharish':
Mol, vy ne trogajte ego,
Mol, krome vodki - nichego, -
Proverennyj tovarishch!
1974 ili 1975
Pamyati Vasiliya SHukshina
Eshche - ni holodov, ni l'din,
Zemlya tepla, krasna kalina, -
A v zemlyu leg eshche odin
Na Novodevich'em muzhchina.
Dolzhno byt', on primet ne znal, -
Narodec prazdnyj sueslovit, -
Smert' teh iz nas vseh prezhde lovit,
Kto ponaroshku umiral.
Kol' tak, Makarych, - ne speshi,
Spusti kolki, oslab' zazhimy,
Peresnimi, perepishi,
Pereigraj, - ostan'sya zhivym.
No, v slezy muzhikov vgonyaya,
On pulyu v zhivote pones,
Pripal k zemle, kak vernyj pes...
A ryadom kust kaliny ros -
Kalina krasnaya takaya.
Smert' samyh luchshih namechaet -
I dergaet po odnomu.
Takoj nash brat ushel vo t'mu! -
Ne pozdorovilos' emu, -
Ne bujstvuet i ne skuchaet.
A byl by "Razin" v etot god...
Natura gde? Onega? Naroch'?
Vse - pechki-lavochki, Makarych, -
Takoj tvoj paren' ne zhivet!
Vot posle vremennoj zaminki
Rok procedil cherez gubu:
"Snyat' so skulastogo tabu -
Za to, chto on vidal v grobu
Vse panihidy i pominki.
Togo, s bol'shoj dushoyu v tele
I s tyazhkim gruzom na gorbu, -
CHtob ne ispytyval sud'bu, -
Vzyat' utrom teplen'kim v posteli!"
I posle nepremennoj bani,
CHist pered bogom i tverez.
Vzyal da i umer on vser'ez -
Reshitel'nej, chem na ekrane.
1974
Sekund, minut, chasov - nuli.
Serdca s chasami sver'te!
Ob座avlen prazdnik vsej Zemli:
"Den' bez edinoj smerti".
Vhod v raj zabili vpopyhah,
Vorota ada - na zasove,
Bez ogovorok i uslovij
Vse soglasovano v verhah.
Staruhe Smerti vzyatku dali
I pogruzili v zabyt'e -
I napoili vdryzg ee
I dazhe kosu otobrali.
Nikto ot rodov ne umret,
Ot starosti, boleznej, ot
Uspeha, straha, srama, oskorblenij.
Nu a za kem nedoglyadyat,
Teh besposhchadno ozhivyat -
Spokojno, bez osobyh ugryzenij.
I esli gde reznya teper' -
Nozhi derzhat' tupymi!
A esli boj, to - bez poter',
Rasstrel - tak holostymi.
Ukaz glasit bez vsyakih "no":
"Svincu otveshivat' poklony,
CHtob luchshe zhili milliony, -
Na etot den' zapreshcheno.
I vy, ubijcy, pyl umer'te, -
Zabud'te mstit' i revnovat'!
Bit' mozhno, no - ne ubivat',
Dushit', no tol'ko ne do smerti.
Konkretno, prosto, delovo:
Vo imya cherta samogo
Nikto nigde ne obnazhit kinzhalov.
I zloj palach na eshafot
Ni kapli krovi ne prol'et
Za torzhestvo dobra i idealov.
Ostav'te, visel'niki, tli,
Durackie zatei!
Vy, vynutye iz petli,
Ne stanete svyatee.
Vy nam protivny i smeshny,
Slyuntyai, trusy, samoedy, -
U nas neschastiya i bedy
Na etot den' otmeneny!
Ne smejte vsparyvat' zapyast'ya,
I yad glotat', i v rot strelyat',
Na podokonniki vstavat',
Nam yarkij svet iz okon zastya!
My budem vas snimat' s petli
I napokaz valyat' v pyli,
Eshche dyshashchih, teplen'kih, v ispodnem...
ZHit', hot' nesil'no, - vot prikaz!
Kuda vy denetes' ot nas:
Priema nynche net v rayu Gospodnem.
I zapylayut sto kostrov -
Ne zhech', a gret' nam spiny,
I budet mnogo katastrof,
A smerti - ne edinoj!
I, otvalivshis' ot stola,
Nikto ne lopnet ot obzhorstva,
I padat' budut iz pritvorstva
Ot vystrelov iz-za ugla.
I zapolzut v syruyu kel'yu
I vechnyj mrak, i strashnyj rak,
Ustupit mesto bol' i strah
Neveroyatnomu vesel'yu!
Nichto ne v silah pomeshat'
Nam zhit', smeyat'sya i dyshat', -
My zhdem sobyt'ya v radostnoj istome.
Dlya temnyh lichnostej v Stolbah
Polno smiritel'nyh rubah:
Osobyj prazdnik v Sumasshedshem dome...
I probil chas, i den' voznik,
Kak vzryv, kak osleplen'e!
To tut, to tam vzvivalsya krik:
"Ostanovis', mgnoven'e!"
I lilsya s neba nezhnyj svet,
I hory angel'skie peli,
I lyudi bystro obnagleli:
Tvori, chto hochesh', - smerti net!
Inoj do smerti vypival -
No zhil, podlec, ne umiral.
Drugoj v prolety prygal vsyako-razno,
A tret'ego dushil sosed,
A tot - ego... Nu, slovom, vse
Dobro i zlo tvorili beznakazno.
Tihonya, pain'ka, ne znal
Ni draki, ni razdorov:
Teper' on golos podnimal,
Kak kol'ya ot zaborov, -
On toroplivo vynimal
Iz mokryh mostovyh bulyzhnik,
A prezhde on byl tihij knizhnik
I zlo s nasil'em preziral.
Krugom nikto ne umiral,
A tot, kto ran'she ponimal
Smert' kak nagradu ili izbavlen'e -
Tot bit' stremilsya napoval,
A sam pri etom napeval,
CHto, deskat', pomnit chudnoe mgnoven'e.
Uchenyj mir - tak ves' vospryal,
I vrach, nauki radi,
Na lyudyah yady proveryal,
I bez protivoyadij.
Von tam ustroila pogrom,
Dolzhno byt', hunta ili klika,
No vse ot mala do velika,
ZHivut, - vse konchilos' putem.
Samoubijc, chislom do sta,
Sgonyali tankami s mosta,
Povesivshihsya - skopom ozhivlyali.
Fortunu - von iz kolesa! -
Da! Den' bez smerti udalsya -
Zastrel'shchiki, likuya, pirovali.
No vdrug glashataj vest' raznes
Uzhe k koncu banketa,
CHto torzhestvo ne udalos',
CHto kto-to umer gde-to
V tishajshem ugolke Zemli,
Gde spyat i strasti, i stihii, -
Reanimatory lihie
Tuda dobrat'sya ne smogli.
Kto smog derznut', kto smel posmet',
I kak ugovoril on Smert'?!
Ej dali vzyatku - Smert' ne na rabote!..
Ne doglyadeli, hot' revi, -
On prosto umer ot lyubvi.
Na vzlete umer on, na verhnej note.
1974 ili 1975
Vse nachinaetsya so MHATA
I razmeshchaetsya okrest.
Byl bystr i korotok kogda-to
Vash samyj pervyj pereezd.
Ah, eti gody kochevye!
I vy popali s pervyh let:
V cvet vashi "Vechnye zhivye",
"Dva cveta" tozhe - v samyj cvet.
Kak zagulyali vy, rebyata, -
SHagnuli v nogu, kak odin, -
Iz Kamergerskogo, ot MHATa,
Snachala v "YAr", potom - v "Pekin".
Ty v eto vniknut' popytajsya,
Teatr odnazhdy posetiv:
"Pekin" vblizi, no po-kitajski
Nikto - vo eto kollektiv.
Eshche ne noch', eshche ne vecher!
Hot' est' progal v tvoih ryadah, -
Inyh uzh net, a te daleche,
A my - tak pryamo v dvuh shagah.
Sejchas Taganka otmechaet
Desyatiletnij yubilej.
Hotya takih i ne byvaet, -
Nu, tak skazat', desyatilej...
Nash "Sovremennik"! CHeloveche!
Teatr, Galya, Lelik, vse!
Eshche ne noch', eshche ne vecher,
Eshche my v yarkoj polose.
1974
Teatral'no-tyuremnyj etyud
{k 10-letiyu teatra na Taganke}
Legavym byt' - gotov byl umeret' ya,
Otgrohat' yubilej - i na tot svet!
No vyyasnilos': vovse ne rubezh desyatilet'e,
Ne yubilej, a prosto - desyat' let.
I vse-taki "Borzhoma" mne nalej
Za yubilej. Takie daty redki!
Nu ladno, horosho, - ne yubilej,
A, skazhem, - dve normal'nyh pyatiletki.
Tak s chem my podoshli k "neyubileyu"?
Za chto my vyp'em i pogovorim?
Za to, chto vse voprosy i v "Konyah", i v "Pelagee" -
Otvety na istoriyu s "ZHivym".
Ne pik, i ne zenit, ne apogej!
No ya poyu ot imeni vseh zekov -
Pobol'she nam "ZHivyh" i "Pelagej",
Nu, slovom, - bol'she "Dobryh chelovekov".
Nam pochesti osobye vozdali:
Vot den'gi ran'she sroka za kvartal,
V gazetu zaglyanul, a tam polnym-polno regalij -
YA eto mezhdu strochek prochital.
Vot tol'ko pro nagrady ne najdu,
Net soobshchenij pro gastrol' v zagranke.
Sidim v opredelyayushchem godu, -
Kak, vprochem, i v reshayushchem, - v Taganke.
Tyur'mu slomali - musor na pomojku!
No budet, gde golovku prislonit'.
Zateyali na ploshchadi godkov na desyat' strojku,
CHtob ravnoves'e vnov' vosstanovit'.
Oh, my poezdim! Oh, pokolesim! -
V Parizh mechtaya, a v CHelny namylyas' -
I budet nash teatr i kochevym,
I ulichnym (k chemu my i stremilis').
Kak horosho, my zdes' sidim bez klyapa,
I est' chem pit', zhevat' i rech' vesti.
A eti desyat' let - ne put' tyuremnogo etapa:
Oni - etap nelegkogo puti.
P'em za togo, kto prevozmog i smog,
Nas v yubilej privel, kak polkovodec.
Za pahana! My s nim tyanuli srok -
Nash pervyj ubeditel'nyj "chervonec".
Eshche my p'em za spevku, smychku, spajku
S druz'yami s davnih let - s taganskih nar -
Za to, chto na banketah vy delili s nami pajku,
Ne poluchiv za p'esu gonorar.
Redeyut nashi strojnye ryady
Pisatelej, kotoryh uvazhaesh'.
No, govoryat, ot etogo muzhaesh'.
Za dolgi vashi pravedny trudy -
Zemnoj poklon, Abramov i Mozhaich!
Ot nashih lic ostalsya profil' detskij,
No pervenec ne sbit, kak ptica vlet -
Privet tebe, Andrej, Andrej Andreich Voznesenskij!
I pust' vtorogo bog tebe poshlet.
Ah, Zina, zhal' ne skleilas' sem'ya -
U nas tam, v Sezuane, vremya malo.
I zhal' mne, chto Gertruda - mat' moya,
I chto ne mat' mne Vasilisa, Alla.
Ah, Vanya, Vanya Bortnik! - tihij sapa.
Kak ya gorzhus', chto ya s toboj na ty!
Kak zhal', spektakl' ne videl Pasha, Pavel, Rimskij papa -
On u tebya b nabralsya dobroty.
Taganka, slav'sya! Smejsya! Plach'! Krichi!
ZHivi i v naslazhden'i, i v stradan'i.
Pust' lyagut ryadom nashi kirpichi
Kraeugol'nym kamnem v novom zdan'i.
1974
Last-modified: Thu, 27 Jan 2000 19:05:58 GMT