l ob opasnosti naporot'sya na zatonuvshij
parohod. German promolchal.
     Mne bylo vremya na rul',  i  ya  stal u shturvala.  Proshlo minut pyat'.  Na
mostike bylo tiho:  nikto ne topal.  Mozhet byt',  nikogo net. I ya odin derzhu
kurs protiv zybi, a v kubrike umiraet Smolinskij.
     Vdrug zatopali s mostika po trapu, i Ivan Vasil'ich voshel v rulevuyu.
     - Leva! - kriknul on mne.
     YA glyanul na nego.
     - Leva! - i Ivan Vasil'ich rvanulsya k shturvalu.
     Lobachev ne vyskochil na etot krik.
     - Levo na bort kladi!  - krichal Ivan Vasil'ich i sam povernul shturval do
otkaza.
     Uh,  kak  polozhilo,  polozhilo po  samyj  bort!  Teper' pravil sam  Ivan
Vasil'ich.
     YA  videl,  kak  stali otkryvat'sya dveri v  kubrik.  Lyudi vyskakivali na
palubu.  Matrosy i  kochegary.  Bylo trudno stoyat' na nogah.  YA slyshal tol'ko
nemeckie vykriki Germana nad voem skotiny.  YA  ne mog ponyat',  chto delaetsya:
kak budto vnizu,  tam,  na palube,  v vode,  chto hlestala iz-za borta,  idet
voznya.  Mashina rabotaet polnym hodom.  Nas valyaet s  borta na bort,  no ogni
gorodskie vse  blizhe.  Sejchas my  dolzhny zajti  za  Hersonesskij mys,  i  on
prikroet nas ot zybi.  Da!  Da! Tak ono i vyhodit, vot uzh men'she valyaet, da!
Vsego minut desyat' bylo tak uzhasno.  No Lobachev?  Neuzheli on ne zametil, chto
povernuli?  Povernuli,  naplevav  na  ego  prikaz?  To  est'  povernul  Ivan
Vasil'ich.   CHerez  polchasa  my  podali  koncy  na  bereg.   Bylo  svetlo  ot
elektricheskih fonarej v  portu.  Paluba  byla  chista:  ni  odnogo vola.  Mne
skazali,  chto nemcy umudrilis' raskryt' porty v bortah,  te dveri, v kotorye
kladut shodni,  i  tuda-to  provalilsya za  bort ves' skot,  poka nas klalo s
borta na  bort.  No  Lobachev ne  vyhodil iz  kayuty.  Nikto ne  hotel k  nemu
postuchat'. Nakonec prishel agent nashego parohodstva i proshel k kapitanu.
     Smolinskij vse povtoryal:
     - Ty,  glyadi, Polya, chtob tol'ko s Lenki chego ne srobilos'. Dobre za nej
doglyadaj!
     Potom Genrih odelsya v svoj nemeckij kostyum i kotelok na golovu, v rukah
trostochka:  oni  s  Ivanom  Vasil'ichem dolzhny byli  ustraivat' Smolinskogo v
bol'nicu.  Priehala kareta s sanitarami.  Poshli s nosilkami v kubrik.  Agent
vyshel ot kapitana, skazal, volnuyas':
     - Dajte i syuda nosilki!
     - Otravilsya! - shepnul ya Genrihu.
     - Sejchas eto uznaem.
     K  kapitanskoj kayute  nikto  ne  poshel,  vse  glyadeli  izdali.  Vynesli
Smolinskogo. Sledom nesli nosilki s Lobachevym. On byl zakryt prostynej ves',
s  golovoj.  Zuev  snyal  shapku kak  pered pokojnikom.  Ivan Vasil'ich stoyal u
shodni krasnyj, vzvolnovannyj.
     Genrih tknul trostochkoj, gde vzduvalsya zhivot:
     - Oj! - vskriknul Lobachev. - Nu vas k leshemu!
     Ivan Vasil'ich zhestko plyunul v  prostynyu,  povernulsya i bystro sbezhal na
bereg: tam klali v karetu Smolinskogo.
     A kuda grek propal, tak nikto nikogda i ne uznal.