ZHitkov Boris Stepanovich. Ohotnik i sobaki
Iz cikla "Rasskazy o zhivotnyh"
---------------------------------------------------------------------
Kniga: B.ZHitkov. "CHto ya videl". Rasskazy i skazki
Izdatel'stvo "Veselka", Kiev, 1988
OCR & SpellCheck: Zmiy (zmiy@inbox.ru), 26 yanvarya 2003 goda
---------------------------------------------------------------------
Dlya mladshego shkol'nogo vozrasta.
Rano utrom vstal ohotnik, vzyal ruzh'e, patrony, sumku, pozval svoih dvuh
sobak i poshel strelyat' zajcev.
Byl sil'nyj moroz, no vetra sovsem ne bylo. Ohotnik shel na lyzhah i
razogrelsya ot hod'by. Emu bylo teplo.
Sobaki zabegali vpered i vygonyali na ohotnika zajcev. Ohotnik lovko
strelyal i nabil pyat' shtuk. Tut on zametil, chto zashel daleko.
"Pora i domoj, - podumal ohotnik. - Ot moih lyzh vidny sledy, i, poka ne
stemnelo, ya po sledam dojdu domoj. Perejdu ovrag, a tam uzhe nedaleko".
On spustilsya vniz i uvidel, chto v ovrage chernym-cherno ot galok. Oni
sideli pryamo na snegu. Ohotnik ponyal, chto delo neladno.
I verno: on tol'ko vyshel iz ovraga, kak zadul veter, poshel sneg, i
nachalas' metel'. Vperedi nichego ne bylo vidno, sledy zaporoshilo snegom.
Ohotnik svistnul sobak.
"Esli sobaki ne vyvedut menya na dorogu, - podumal on, - ya propal. Kuda
idti, ya ne znayu, zabluzhus', zaneset menya snegom, i ya zamerznu".
Pustil on sobak vpered, a sobaki otbegut pyat' shagov - i ohotniku ne
vidno, kuda za nimi idti. Togda on snyal poyas, otvyazal vse remeshki i verevki,
kakie na nem byli, privyazal sobak za oshejnik i pustil vpered. Sobaki ego
potashchili, i on na lyzhah, kak na sanyah, priehal k sebe v derevnyu.
On dal kazhdoj sobake po celomu zajcu, potom razulsya i leg na pech'. A
sam vse dumal:
"Kaby ne sobaki, propal by ya segodnya".
Last-modified: Sun, 26 Jan 2003 20:38:15 GMT