Volodimir Sosyura. Mazepa. Poezi¿
------------------------------------------------------------------------
Original etogo teksta raspolozhen v "Setevoj biblioteke ukrainskoj literatury"
OCR: Evgenij Vasil'ev
Dlya ukrainskih liter ispol'zovany oboznacheniya:
ª, º - "e oborotnoe" bol'shoe i malen'koe (kody AAh,BAh)
¯, ¿ - "i s dvumya tochkami" bol'shoe i malen'koe (kody AFh,BFh)
I,i (ukr) = I,i (lat)
------------------------------------------------------------------------
MAZEPA (skorocheno)
Vstup
Navkolo radoshchiv tak malo...
YAkij u chorta "dniv bad'or",
Koli mi krila polamali
U leti marnomu do zor'.
I gniv, i muku neozoru
Spivayu ya v ci dni zhurbi,
Koli lake¿ jdut' ugoru
J movchat' rabi...
Nimij, odurenij, zabitij,
Nevzhe ne vstat' tobi vid ran?
Moskvi ta ZHechi Pospolitij
Kolis' zhburnuv tebe Bogdan.
A potim htiv tobi Mazepa
Vid sercya shchirogo dobra...
Jogo zh ti zradila i stepom
Pishla rabineyu Petra.
Hiba ne zhah: svoº¿ zbro¿
Ne maºsh ti v ci skorbni dni...
U tebe tak: dva-tri gero¿,
A reshta - veletni durni.
U tebe tak: vse bezgoliv'ya,
SHCHo na bagno krichit': "Blakit'!"
YAkbi ya mig, yakbi zumiv ya
Tebe, Vkra¿no, voskresit'...
Tvo¿ shlyahi - vidchaj i kamin',
Taka prekrasna j, mov na grih,
Ti plodish zemlyu bajstryukami -
Bagnom i gnoºm dlya drugih.
U golovi tvo¿j - makuha:
Hiba zh ti mozhesh zhit' sama,
Rosijs'ko-pol's'ka potaskuha,
Malorosijs'kaya tyurma.
Vedi zh, bezumna, do zaginu
Mene na rozstrili i zhug'...
Ah, ya lyublyu tebe, Vkra¿no,
I sam ne znayu, shcho kazhu.
YA zh sin tvij, sin, shcho jshov za tebe
Na smert' i regoti ne raz,
Toj, shcho proklyav i Boga j nebo,
Abi tobi buv slushnij chas.
YA jshov krivavimi zhitami
I znov pidu, de gul i mla,
Lish odnogo ya hochu, mamo,
SHCHob ti shchaslivoyu bula.
(...)
XI
Mazepa - pisar kurinnij,
YUnak lukavij i horobrij.
Jogo zhittya rozshiriv obrij
Z zhittyam bezperestannij bij,
SHCHob znyavs' vin ptahom do zirok.
Ta zhal', v Sichi nema zhinok.
Vpered! Lyubov'yu ya goryu,
Lyubov'yu do svogo geroya
I do narodu, chij vin sin,
CHiya v boyu ne shibit' zbroya.
YA zh ukra¿nec', yak i vin.
..................................................
I sin donec'kogo ya stepu,
SHCHo rozirvav potali gat',
YA sercem hochu pokazat'
Strashnu tragediyu Mazepi,
I v nij v toj chas strashnij nezgodi
Tragediyu mogo narodu:
Mazepa ne osyag visot,
Kudi vedut' zhittya ide¿...
V godini zradi i negod
Jogo prognalo liho zleº
Z zemli omriyanih svobod,
YAk Bogom obranij narod
Prognav v legendi Mo¿seya.
Lyubiv Vkra¿nu vin dusheyu
I zradnikom ne buv dlya ne¿.
A Karl Dvanadcyatij?! Ce - tak,
YAk Vashingtonovi francuzi
Dopomagali. Azh niyak
Ce, mij tovarishu i brate,
Ne mozhna zradoyu nazvati.
I haj upav vin v borot'bi
Na zli, skrivavleni dorogi...
Car pravoslaviº sobi
Vzyav za soyuznika strashnogo.
Cerkvi Mazepa buduvav,
A car iz dzvoniv liv garmati,-
I cim, tovarishu i brate,
Hrebet Mazepi polamav.
I krasenya ziv'yali brovi
Razom iz sercem u Moldovi.
Vin sercem bil' narodu chuv,
SHCHo vdal' divivsya kriz' bagneti.
I ºzu¿tom vin ne buv,-
Ce til'ki vigadka poeta.
I krov stikala na rillyu,
Stiskalos' kolo vuzhche j vuzhche...
O Pushkin, ya tebe lyublyu,
Ta istinu lyublyu shche duzhche!
.........................................................
CHogo zh Mazepa ne rozbiv
I ne zletiv vin do visot?..
Bo ne pishov za nim narod
SHlyahom i radosti j nadi¿.
Ne zrozumiv jogo vin mri¿...
Ta j yak vin zrozumiti mig
Na perehresti zlih dorig,
Pid uraganami negod!..
Bo pomilyaºt'sya j narod,
I gnet'sya, yak vid bur lozina,
Ta ne lamaºt'sya z negod.
Prosti mene, moya Vkra¿no!
Tobi molyus'... Mene prosti!
Mene zh bo porodila ti,
Meni dala ti kari ochi,
J ya buti virodkom ne hochu.
Ti u krivavih zlih vitrah
Ishla, ne mayuchi kordoniv,
V gluhih ogolenih stepah
Na lyutu radist' cars'kih troniv,
Ne tak, yak Vengriya. V gorah
Bula ¿¿ vidporna sila,
Hoch t'ma i Vengriyu davila,
Hoch predkom buv ¿¿ Atilla.
Ne dosyagli mi tih visot,
SHCHo syayut' inshim v mori slavi...
Bo pomilyaºt'sya j narod,
Koli nemaº shche derzhavi.
Nenache zbite gradom zhito,
Buli mi sered chornih pil'...
Bo ne mogli ishche robiti
Centralizovanih zusil',
Ne panuvali v vlasnij hati,
Progravshi z doleyu dvobij,
YAk rosiyani v dni proklyati,
Koli ¯h poloniv Batij.
V nas Akademiya bula
U toj dalekij, dal'nij chas,
Koli kul'tura v nas cvila,
I navit' nimci vchilis' v nas.
A Mati-Sich! YAdro zvityag!
Ishche Vol'ter pisav pro ne¿,
Pro malinovij slavi styag,
SHCHo gordo mayav nad zemleyu,
Azh vid Dunayu po Sivash,
SHCHob nam v vikah ne znat' zaginu
I slaviv nashu Ukra¿nu
Sam Sagajdak - Suvorov nash.
Hiba ce vikreslish? O nii
Ce - serce virvati iz bolem
Iz grudej vlasnih, shcho gudut'
Od bur chuttya... Ni, ne zabut'
Nam Vojnarovs'kogo nikoli!
V Sibiru zgas vin, odstrazhdav
Pid plach tajgi i rev negodi...
Jogo Rilººv ospivav,
Bezsmertnij sin svogo narodu.
Sud'bu poetovu kandal'nu
Klyanus' ya ospivati tezh
I smert' jogo na tli pozhezh...
Ce bude pisnya privital'na.
(Pro ce kazhu, shchob kozhen znav
Pro "Malorosiyu pechal'nu")
J sam Pushkin tezh kolis' pisaz
V svo¿j "Poltavi". Nash Taras,
SHCHo bat'kom stav navik dlya nas,
Ne polyubiv ¿¿, bratove,
Hoch i u nij nathnenne slovo
CHekanne, nache krokiv mid'.
Ta i za shcho ¿¿ lyubit'!
"Donos na getmana-zlodeya
Caryu Petru ot Kochubeya"?!
Bo bidnij get'man ne "zlodej",
A Kochubej - ce zh Kuchuk-bej,
Tomu j taki jogo dila.
Batiya krov u nim tekla,
U golovi, shcho vijshla z stepu,
SHCHo vidrubav ¿¿ Mazepa.
Nu, godi vidstupiv. Pora!
Pora, tovarishu i brate,
Konya krilatogo sidlati,
SHCHob znovu let jogo vidchut',-
I "z Bogom", yak to kazhut', v put'!
XII
A chas letiv i dniv pidkovi
Gubiv, yak zori - blisk v travu...
I Samojlovich sumnobrovij
Viddav Mazepi bulavu,
I toj uzyav ¿¿ z lyubov'yu.
Zbuduº vin zhittya nove
I zijde na jogo vershini.
A krik grimit': "Nehaj zhive
Velikij get'man Ukra¿ni!"
..................................................
XVIII
Mazepa duma, yak na kricyu
Znajti shche duzhchu silu - gniv.
SHCHob buduvat' svoyu stolicyu,
Petro vse prosit' kozakiv.
Voni v boloti tam vtopayut',
Llyuchi v Nevu i pit, i krov,
I na kistkah ¿h virostayut'
Granitni veletni budov...
Petru zh vse malo... SHCHe, Mazepo!
Vse shche i shche... Proklyate "shche"
Terzaº serce bez potrebi,
I serce, yak vogon', peche...
I jdut' na pivnich diti pivdnya
J svoº ofiruyut' zhittya,
Idut' pid spiv proshchal'nij pivnya
Bez vorottya, bez vorottya...
"Nu yak jomu zatknuti pel'ku?" -
Mazepa duma. Pel'ka zh ta
Vse shirshe zubi rozgorta
J kovta chubi, shliki, petel'ki -
I vzhe nazad ne poverta.
XIX
A nebo dihaº grozoyu
Nad sinim viliskom shtika...
To Karl Dvanadcyatij do boyu
Petra z fiordiv zaklika.
Vidvazhnij licar opivnochi
Polki horobri izbirav...
Petro zh iti tudi ne hoche,
I shved rushaº na Petra...
Ta ne shlyahom Napoleona
Jde zavojovnik molodij...
Zitknulisya v grozi dva trona...
Hto peremozhe?.. Bude bij!..
I ne odin. Vkra¿na snit'sya,
Vikingu snit'sya vsya v sadah...
Mazepa zhde jogo, i kricya - •
- Petro - rozsiplet'sya u prah.
Lish treba zdvoºno udarit'
Jogo u tochku, shche j odnu!..
I zagudut' krugom pozhari,
I shvedi vigrayut' vijnu.
SHmatochok lasij Ukra¿na.
Tak duma Karl - napivditina,
SHCHo raz uzhe Petra rozbiv
Bilya Baltijs'kih beregiv.
................................................
XXVI
Blakitnij vechir. SHum akacij,
Nemov na vulicyah vesna,
A u rozkishnomu palaci
V pokoyah brodit' tishina.
Pered gospodarem Moldovi
Mazepa mov zakam'yaniv.
Vin u zhupani malinovim,
YAk krov, shcho marno vin proliv.
Mazepa
Kudi, kudi pidu od sumu?
Pid zemlyu chi v glibini vod?!
Hiba zh ya mig take podumat',
SHCHo proti mene mij narod?...
SHCHo vin mo¿ rozib'º mri¿
Tak, yak Petro chuzhinnu rat',
SHCHo vin nikoli vid Rosi¿
Ne zmozhe sercya odirvat'.
A ya shukav u mori brodu
I ne znajshov jogo, o ni!
J naviki proklyatij narodom,
Umru na ridnij chuzhini.
YA pomilyavsya od lyubovi,
SHCHo, yak pozhar, v mo¿h ochah.
O ne rozvij, molyu, Moldovo,
Po smerti mij pechal'nij prah! -
Mazepa sivij. Til'ki brovi
Vse ti zh u n'ogo, yak kolis'.
Teper vin molit'sya Moldovi,
YAk Ukra¿ni vin molivs'.
Voni, yak sestri. SHCHo zh. Vin bitvu
Prograv, i v serci til'ki t'ma.
Prijma Moldaviya molitvu,
A Ukra¿na ne prijma.
Gospodar
Neshchasnij brate, godi muki!
¿¿ ne vicherpat' do dna.
Haj dni tvo¿, yak chorni kruki,
Ta shche povernet'sya vesna...
Pokajsya, ¿d' na Ukra¿nu,
Na stepu ridnogo sucvit',
SHCHo jshov za n'ogo ti do zginu.
I ridnij kraj tebe prostit'.
Mazepa
Ne mozhu ya... YA vzhe proklyatij,
Hoch step i kliche, i guka.
YAkbi ti znav, mij dobrij brate,
YAka vazhka v Petra ruka!
YAk zhal', shcho serce bidne gine,
SHCHo malo vse, polya j blakit'...
Mene b prostila Ukra¿na,-
Petro proklyatij ne prostit'.
YAki shche v sviti º padlyuki,
Korono-despoti yaki¿ -
I vin v odcha¿ lomit' ruki,
A ochi! Ochi, yak shtiki...
Voni iz lyuti i tumanu,
Mov ne prijmaº ¿h zemlya,
Ti ochi, shcho lyubili panni
Kolis' u parku korolya,
Des' ponad Visloyu, de chulo
Gillya zithannya molode...
O ni! Ne vernet'sya minule,
Nazad nikoli ne prijde.
Mazepa
Teper nichogo vzhe ne treba.
Zasnut'. Zasnut' bi vichnim snom.-
I pohiliv cholo Mazepa,
Nemov nalite chavunom.
"Zasnut', zasnut'..." CHuzhinnij vechir
Krivavit' hmari za Dnistrom...
Strashnij tyagar upav na plechi
Mazepi pered vichnim snom,
SHCHo zazirav jomu u ochi
Dihannyam holodu i nochi.
Vzhe misyac' virushiv u put'
U zolotij svo¿j obnovi...
Mazepa
YA znayu, turki prodadut'
Mene za zoloto Petrovi...
Ostanni hvili ya zhivu.-
I sl'ozi padayut' bagrovi
Z ochej Mazepi u travu,
Krivavi sl'ozi... Persten' svij
Mazepa z pal'cya izdijmaº
I v tishini uzhe nichnij
Iz n'ogo smert' vin vipivaº
J na zemlyu pada... Stogne gaj...
Zithnuv Mazepa uostannº,
I z gub zletilo, yak dihannya:
"Proshchaj, Ukra¿no, proshchaj!"
Nad nim u sumi golosin'
Ne nikli traurno znamena.
Odkinuv vin u vichnist' tin'...
Vin buv talant, a mozhe, j genij.
A genij, ce ne vitiv doli,
A j trud nochami j v l'oti dniv...
Ne marno shkolu ºzu¿tiv
Kolis' Mazepa zakinchiv.
Tak! Zakinchiv. Ta ºzu¿tom
Na radist' materi ne stav.
Vin sercem, dlya dobra odkritim,
Lyudej, yak pisnya, charuvav.
"Vin intrigan",- nemov verigi,
V dushi mo¿j slova ci zli.
Ale buli jogo "intrigi"
Dlya shchastya ridno¿ zemli.
Hoch grunt ¿¿ buv dosit' gruz'kij...
Intrigi? Ni! Ce zbroya slav.
Otak odin korol' francuz'kij
Z intrig derzhavu zbuduvav.
Haj pro Mazepu spiv mij line,
Hoch vin buv pan, ta serce mav.
Za suverennist' Ukra¿ni
Borovsya viv i v cim buv prav.
I ya spivat' pro n'ogo mushu
Tak, yak nikoli ne spivav.
Narod ne marno v svoyu dushu
Pro chajku jogo pisnyu vzyav.
Goliv mil'joni, svitli, shchiri...
Do nih tyagnus' ya sercem vsim!
Narod - mij Bog, jomu ya viryu,
A ne istorikam otim,
SHCHo ruku cars'ku ciluvali,
SHCHo slinili Petrovu dlan'
I pro Mazepu napisali
Iz kon'yunkturnih mirkuvan'.
Ta j dosi pishut'... SHCHo zh, pishite.
Krasu dushi jogo visot,-
YAk ne zovit' jogo banditom,-
Vzhe ospivav davno narod.
Meni zh chiniv i "lask" ne treba,
YA ne na¿vnij, ne slipij,
Ni! Ne narod proklyav Mazepu,
A proklyali jogo popi.
Popi, shcho z pravdoyu zmagalis'
I prodali caryu yazik,
Ci chorni ryasi, shcho zligalis'
Z popami rus'kimi navik.
I prisluzhilisya, proklyati,
Katam, shcho jshli, yak krigolom,
SHCHob nash narod u vlasnij hati
SHCHe sotni rokiv buv rabom.
Haj povnij gnivu v dal' cha¿nu
Pro dvi pechal'ni line spiv,
Koli z moº¿ Ukra¿ni
Petro koloniyu zrobiv...
V ti lyuti dni vin dobre znav,
SHCHo ¿st' Vkra¿na i chim dishe,
J shchob zav'yazat' petlyu tugishe,
Mazepi "zradu" skoristav.
Tak! Buduvav cerkvi Mazepa,
Cerkvi i shkoli. Prosvishchav
Vin svij narod. Ta shkil ne treba
Caryu, j vin ¿h pozakrivav.
Pokrilas' t'moyu Ukra¿na,
Zasumuvav starij Dnipro...
I dorobila Katerina,
CHogo ne vstig zrobit' Petro...
................................
TRETYA ROTA
Pavlu Bezposhchadnomu
YA do tebe prijshov, moya mati,
Tretya Rota, kohana moya,
SHCHob shche krashche pro tebe spivati,
YAk spivav u minulomu ya.
Pro Dinec' i zakvitchane pole
V golubomu rozgoni dorig,
Pro zavod i pro shahti navkolo,
Pro lyudej gero¿chnih tvo¿h.
Ne zabut' nam pro molodist' hmuru,
Dzvin kajdaniv i krov pomizh trav...
I na shahti partorga Sosyuru,
Brata ridnogo ya ciluvav.
Lyubij YAnush!.. YA bachiv: sivini,
Sl'ozi-rosi splivali do nih...
Ti zgadav, yak iz t'mi-domovini
Jshli v boyah mi do dniv zolotih.
SHestopalov... Mi grali "u pera",
YAk malen'ki z toboyu buli,
A teper mi - zhittya inzheneri
I do shchastya z narodom prijshli.
Bil'she nochi ne prijdut' proklyati,
O mij krayu vugillya i rud!
V Bezposhchadnogo Pashi kimnati
YA spivayu pro zoryanij trud.
Mij poete, mij brate, z toboyu
Mi z shahtars'ko¿ vijshli sim'¿,
SHCHob spivat' pro gudki i zabo¿,
Pro lyudej, shcho tvo¿ i mo¿,
Pro shaht'oriv, shcho v nebo krilate
Pidijmayut' i misto, j selo.
Bo yakbi ne bulo ¿h, mij brate,
To z toboyu b i nas ne bulo.
Tretya Rota... Dinec' i kopal'ni,
Dim zavodu nad sinnyu riki...
YAk salyuti, gudut' privital'ni
Nad vikami Donbasu gudki.
1948
CHERVONA ZIMA
I
Lisiche nad Dincem... de visne dim zavodu,
muzika u sadku ta potyag v sim godin...
Vas ne zabut' meni, yak ridnu Tretyu Rotu...
Pro vas mo¿ pisni pid sivij big hvilin...
Na shchebin' chasto mi do Sushchenka hodili,
za ce platili nam shchodenno chetvertak.
Ta po nochah divchat v polovnikah lyubili...
O svizhij duh stepiv, o pocilunkiv smak!..
De shahti na gori shchodnya malyuyut' zori,
pid zojki dimariv tak prosto mi zhili,
uchilisya pisat', zvichajno, na zabori...
ta bili lisichan, shchob do divchat ne jshli.
Nu yak meni zabut' daleku Bilu Goru
i teplij blisk ochej (tam travi v tumani...),
shcho zradili mene... de v nich yasnu, prozoru
nosivsya z vitrom ya skazheno na koni?..
I vse meni dzyurchat' shvidki holodni hvili,
i vse meni zavod nevpinno cokotit',
i vorotok skripit' pro dni minuli mili,
koli povstali mi i jshli Petlyuru bit'...
Lisiche nad Dincem... de visne dim zavodu,
muzika u sadku ta potyag v sim godin...
Vas ne zabut' meni, yak ridnu Tretyu Rotu...
Pro vas mo¿ pisni pid sivij big hvilin.
II
Zima. Na front, na front!.. A na peroni lyudi...
Bilya vagoniv mi spivaºm "CHumaka"...
I radist' loskotno bentezhit' nashi grudi-
SHikuyut' zlidni nas, yunak do yunaka.
Bagnetiv gostrij blisk... shapki krugom lahmati...
kolo dzvinka sestra sumuyuchi sto¿t'...
A mati ne prijshla na bij viprovodzhati, -
i serce inodi nevil'no zashchemit'-
Stoyu, nenache v sni. CHekayut' nas vagoni...
I vorog shle z garmat nam z-za Dincya privit -
Ale ne bo¿mos' mi band zlotopogonnih, -
uzhe ne malo ¿h pustili mi pid lid -
Zima. Na front, na front!.. A na peroni lyudi...
Bilya vagoniv mi spivaºm "CHumaka"...
I radist' loskotno bentezhit' nashi grudi -
SHikuyut' zlidni nas, yunak do yunaka.
III
Kolesa tupo b'yut'... po rejkah perebo¿ -
Vzhe mist cherez Donec' davno progurkotiv...
Stoyu bilya dverej - i dihaº sosnoyu
kvilinnya vitrove pro vesni yunih dniv...
Rubizhne... znovu put'... Volodine... Kabannº -
nareshti Svatove, i kriknuv potyag: "Stij!"
Shodili na bazar, pomilisya u bani, -
ya virshi stav pisat' pid vechir zolotij -
Pisav chomus' pro smert', nenache znav, shcho nichchyu
raptovij striliv blisk vogku pronizhe t'mu...
J mi znov pidem na bij za vladu robitnichu...
O, ne zabut' meni CHervonu tu zimu!
IV
Vkra¿nu z krayu v kraj prohodili z boyami...
CHervone tanuv snig v pozhezhah barikad -
I gromom molodim kotilosya nad nami,
lunalo na lanah: "Vpered za vladu Rad!"
I de mi ne projshli, nas rado zustrichali,
i navit' viter nam dorig ne zamitav.
Divchata nam strichki chervoni prishivali,
i hlopci rado jshli ozbroºni do lav.
V
I znov Donechchina... i viter verbi hilit'...
J ne virit'sya, shcho znov pobachu ya selo,
davno pokinute, take do bolyu mile...
Ale bagato z nas dodomu ne prijshlo...
I m'yako snig ripit'... idu trivozhnim krokom...
Taka znajoma put' z ditinstva shche meni...
Tut rvali voseni mi glid chervonookij,
tut rvav ya kviti char kohannya voseni...
Vyase stanciya... zavod... i rejki zablishchali
pid bezlichchyu ogniv... Os' robitnichij klub...
I v nebo prostyaglis' i nebo zaputlyali
nezchisleni ryadi visokodimnih trub -
Skinchilas' vistava... z vorit vihodyat' lyudi...
O, skil'ki, skil'ki tut znajomih milih lic'!
CHogo zh teper meni tak toskno j davit' grudi,
chogo zh holodnij sum ci hvili prinesli?..
VI
O, de ti, brate mij?.. Prijdi hoch na hvilinu...
Ti zh tak mene chekav, a ya j ne znav, shcho ti
mene davno zminyav na temnu domovinu,
zminyav mene davno na shileni hresti...
Ti zh tak mene chekav... kazav, shcho "z frontu skoro
Volod'ka galife dlya mene priveze...".
Teper ne pidem mi z toboyu v Bilu Goru,
teper uzhe tobi ne treba galife...
VII
Kolesa tupo b'yut'... po rejkah perebo¿...
Vzhe mist cherez Donec' davno progurkotiv-
Stoyu bilya dverej... i dihaº sosnoyu
kvilinnya vitrove pro vesni yunih dniv.
VIII
SHiroko rozlyaglos' z vazhkim garchannyam misto...
i viter z morya shle solonij teplij duh...
i visnut' lihtari, yak zolote namisto,
shcho zakvitchali nich bezsoromnu j rudu...
Kashtani po bokah... kaminnya dushu davit'...
na vulicyah vuz'kih priskoreno jdemo.
Nedavno tut buli i greki, i zuavi,-
spravlyav tut kapital svij zolotij sodom...
I chitko mirnij krok ryadi soten' hitaº...
I sam sobi zdayus' takim micnim, micnim...
Zdaºt'sya, ya i º, i mov mene nemaº,
to "ya" moº zlilos' z narodu "mi" svyatim.
Priskoreno jdemo za dnem zolotokrilim,
tudi, de krici dzvin napruzheno gude...
I makom prapori koloni ryasno vkrili -
i kvitne makom bij, garyachij bij serdec'...
IX
Vse vishche shlyah vazhkij... vnizu gudut' betoni...
zolotobarvnim snom dusha palahkotit'...
Pid sribnij dzvin krinic', holodnih i bezdonnih,
kidaº ranok zir na neboshil gnidij.
Zgornula vzhe davno holodni sivi ryadna
til'ki dlya nas zima... navkolo vse v cvitu...
Iz zir syajlivij mist v Majbutnist' neoglyadnu
godini peremog til'ki dlya nas pryadut'.
1921
DO BRATA
Na movi nashij dnya pechat'.
Vona - yak syajvo sered nochi...
¿¿ ne mozhna zabuvat',
Vona dushi tvoº¿ ochi.
ªdnaº z pisneyu v gayu
Vona z zhittyam tebe lyubovno...
Koli zh zabudesh ridnu movu,
Zagubish dushu ti svoyu.
Koli jduchi z truda dorogi,
Slova ne ti vkladesh v usta,
Nemov pidzhak z plecha chuzhogo
Dlya tebe mova bude ta.
Nemov chuzhogo sadu viti,
Tiº¿ movi pishnij cvit.
Ne zmozhesh neyu ti tvoriti,
Znannya zasvoyuvat' yak slid.
Nichnim ziv'yanesh sin'ogubcem...
Na movi nashij dnya pechat'.
Nacional'nim samogubcem
Nevzhe ti, brate, hochesh stat'?
YAke prekrasne ridne slovo!
Vono - ne svit, a vsi sviti...
SHevchenka movu i Frankovu
Nevzhe pid nogi kinesh ti?
Nevzhe zabudesh slovo "mati",
Tu, shcho dala tobi zhittya,
I pidesh, nache tin' krilata,
Blukati v t'mi bez vorottya.
U nebuttya pidesh, v nikudi,
Slipim do sonyachnih visot.
Nevzhe narod mij movu gubit'!?
Ne viryu ya! Ce ne narod!
Okremi lyudi. ¿m ne znati
Syajlivih tvorchosti visot.
I haj lyudej takih bagato,
Ale nas bil'she! Mi - narod!
YA viryu v tebe, moya mati.
Mij bog, shcho divit'sya z visot.
V narodiv inshih starcyuvati
Povik ne bude mij narod!
Ni, nasha mova ne zagine,
¯¿ ne znishchat' sili zli!
Ti vlasnim svitom, Ukra¿no,
Siyati budesh na zemli.
GANNA JVANIVNA
YA pam'yatayu vchitel'ku moyu,
prostu, i skromnu, i zavzhdi spokijnu.
Vona lyubila shkolyariv sim'yu,
YAk mi ¿¿, zadumanu i mrijnu.
YAk mati, Ganna Ivanivna bula,
vona iz nas ne layala nikogo.
Zavzhdi usmishka lagidna cvila
¿j na vustah. Turboti i trivogi
vona sprijmala v spoko¿ svo¿m
tak muzhn'o j tverdo. Nache ridnij dim,
dlya nas bula sil's'ka daleka shkola.
YA ne zabudu vchitel'ku nikoli,
yaku lyubiv vsim serden'kom malim.
Zavzhdi privitna, tiha j yasnochola,
vona nichim ne siluvala nas,
ale pri nij takij buv tihij klas,
yak sad bez vitru. Z nami chasto v pole
vona hodila j vchila nas lyubit'
svij ridnij kraj, yak sonce, yak blakit',
yak vsyu prirodu: znat', yak zvut'sya kviti,
ne drat' gnizdechok i ne muchit' ptic'.
Cvili daleki spalahi zirnic',
i perla ros na skosheneº zhito
vzhe siyav vechir... Vchitel'ko moya,
hiba zabut' tebe v ci dni ya mozhu!
V dushi mo¿j tvij tihij zir siya
privitom dal'nim. V serci, nache rozhu,
pro tebe pam'yat' pisnya zberegla.
Dlya mene matir'yu ti drugoyu bula.
1949
HLOPCHIK
U poloni bilomu, v Odesi,
ya zgadav: u gurkoti naval
po mostu jshov hlopchik lit na desyat'
i svistiv "Internacional".
Vdalini hitalisya dereva
i siniv zadumano pribij...
Raptom krik povitrya poludneve
pronizav nakazom gostrim: "Stij!"
Grubij krik i klacannya zatvora,
i lyaklive lopotinnya nig...
Ale kulya zla i gostrozora
peretnula hlopchikovi big...
Peretnula, kinula na kamin',
na garyachij na pivdennij bruk...
Krov zabila chornimi strumkami
j rozplivlas' bilya oblichchya j ruk...
I koli vechirnya pozolota
zalila zagravami kvartal,
posiniv navik malen'kij rotik,
shcho svistiv "Internacional"...
1934
KOLI SVITALO
Balada
Voni jogo spijmali kraj vokzalu
i kinuli, bezsilogo od ran,
v gluhij pidval... Vodoyu i metalom,
yak lyuti psi, voni jogo terzali,
a vin movchav, malen'kij partizan.
Voni po nim pidborami grimili,
mov kriz' tuman, zvuchav gluzlivij smih...
I yak jogo ne muchili, ne bili, -
vin poven buv dlya nih strashno¿ sili,
ne vidav vin tovarishiv svo¿h.
Minala nich, plivli godini hmuri,
a vin v kutku skrivavlenij stognav,
prigaduyuchi dni svo¿ bezzhuri...
"Proshchaj, Vitchizno!.." na holodnim muri
vin pered smertyu krov'yu napisav.
I bachiv vin v ostannyuyu hvilinu,
koli spinyalo serce kvolij big,
usyu v kvitkah shchaslivu Bat'kivshchinu
i radisnih rovesnikiv svo¿h...
Voni z knizhkami jdut' do shkoli to¿,
de vchivsya j vin, i chutno ¿hnij spiv,
shcho u sadah viddzvonyuº lunoyu...
¯h shkola zhde privitno pid goroyu,
Svoº zhittya za nih vin polozhiv.
Pomer malen'kij... Pochalo svitati...
Vin, yak zhivij, bilya stini lezhav...
Jomu na grudyah ruk ne sklala mati.
Lish soncya promin' kriz' zalizni grati
na mertvij pal'chik, yak sl'oza, upav.
1948
LITO
Hodit' lito beregami
v shumi yavoriv,
i zamovknuv nad polyami
zhuravlinij spiv.
V hvil' blakitnim prudkovoddi
sonce porina...
i v barvistim horovodi
odcvila vesna.
Tane hmarka kucheryava
v nebi golubim.
Mliº den', i mliyut' travi
v luzi zapashnim.
Ale trud zabuv pro vtomu,
pro kvitok pechal',
i u poli zolotomu
dzvonit' gostra stal'.
Sune siloyu svoºyu,
yak grozi potik,
i proshchayut'sya z zemleyu
koloski navik...
Ta nihto iz nih ne znaº,
shcho v hvilini zli
z ¿h pechali virostaº
radist' na zemli.
1951
MARI¯
YAkbi pomnozhiti lyubov usih lyudej,
tu, shcho bula, shcho º j shcho potim bude,
to bude nich. Moya zh lyubov -- yak den',
ne znayut' shche chuttya takogo lyudi.
YAkbi zibrati z neba vsi zirki
i vsi soncya z usih nebes na sviti,--
moya lyubov goritime yarkish
za vsi soncya, na tisyachi stolittiv.
YAkbi zirvat' kvitki z usih planet,
shcho viter ¿h pid zoryami kolishe,--
moya lyubov pahtitime micnishe
nad kviti vsi, kriz' rokiv vichnij let.
YAkbi zibrat' krasun' usih vikiv,
povz mene haj idut' voni bez krayu,--
Mari¿ ya na nih ne prominyayu,
ni odnij z nih ne vklonit'sya mij spiv.
Haj ochi ¿h zillyut'sya v zir odin,
i v serce zir cej bude haj svititi,--
zacharuvat' mene ne zmozhe vin -
tvo¿h ochej jomu ne zaminiti.
Z yakih zirok zletila ti syudi,
taka yasna, shcho spiv pro tebe line?
Sviti zh meni, sviti meni zavzhdi,
nad zori vsi, zorya moya ºdina!
OSINX
Oblitayut' kviti, obrivaº viter
pelyustki pechal'ni v sinij tishini.
Po sadah pustinnih ¿de gordovito
osin' zhovtokosa na baskim koni.
V dalechin' holodnu bez zhalyu za litom
sin'ooka osin' ¿de navmannya.
V'yane vse navkolo, de projdut' kopita,
zoloti kopita chornogo konya.
Oblitayut' kviti, obrivaº viter
pelyustki pechal'ni j rozkida krugom.
Skriz' yakas' pokora v tishini rozlita,
i berizka gola merzne za viknom.
1938
UCHITELX
Uchitel' mij! YAk mi tebe lyubili,
yak sluhali tebe v poloni yunih mrij!
U pam'yati mo¿j trimaº rokiv sila
tvij tihij karij zir i kashel' tvij suhij.
Ti nas poviv zakohano i smilo
v neznanij svit, chudesnih povnij char.
V tvo¿h slovah, shcho mi v sercyah lishili,
piznali mi lyubovi j druzhbi zhar.
Zakoni vod, vitriv, i hmar, i svitla
odkrilis' nam u ti daleki dni.
Z toboyu nasha molodist' rozkvitla
i nashih dum porivi ognyani.
YAk garno nam v fantazi¿ prostorah
bulo blukat', vse charuvalo nas.
Zvuchav nash smih v shirokih koridorah
pid chas pererv u toj dalekij chas.
Tvij dobrij zir v mo¿j uyavi line...
CHi snig letiv, chi kvitnuv teplij maj,
ti vchiv lyubiti podvigi lyudini,
krasu truda j bezsmertnij ridnij kraj.
Os' ti idesh povil'noyu hodoyu
i sluhaºsh, yak den' shumit' zhittyam,
a mi, mali, vitaºmos' z toboyu,
i teplo tak vsmihaºshsya ti nam.
Urok ostannij. Sonce nad zemleyu
siyalo nam. Mi radisni buli.
I u zhittya teplo dushi tvoº¿
mi kriz' vitri j negodi ponesli.
Vasil' Mefodich, po tobi v skorboti
z nas ne odin zaplakav i zithnuv,
koli v dalekij ridnij Tretij Roti
na cvintari naviki ti zasnuv.
I haj z tih dniv zgubili lik mi rokam,
zavzhdi, zavzhdi, yak sonyachnij salyut,
dlya nas siyaº podvigom visokim
tvij blagorodnij, bezkorisnij trud.
1956
VASILXKI
Vasil'ki u poli, vasil'ki u poli,
i u tebe, mila, vasil'ki z-pid vij,
i ga¿ siniyut' gen na vidnokoli,
i siniº shchastya u dushi mo¿j.
Odsiyayut' roki, mov hmarki nad nami,
i os' tak zhe v poli budut' dvoº jti,
ale nas ne bude. Mozhe, mi kvitkami,
mozhe, vasil'kami stanem - ya i ti.
Tak zhe bude pole, yak teper, siniti,
i hmarki letiti v nevidomij chas,
i drugij, dalekij, spovnenij privitu,
z ridnimi ochima porivnyaº nas.
1939
ZIMA
Snom blakitnim zasnuli polya,
i dolini, i gori, j dibrovi.
Odyagla bilu shubu zemlya,
bilu shubu zimovu.
Odletili davno zhuravli
U pivdenni kra¿ni z zhurboyu,
i zasnulo zerno u zemli,
shchob prosnutis' vesnoyu,
koli ochi zakriyut' polya,
zatremtyat' i topoli, i kleni,
j skine biluyu shubu zemlya
i odyagne zelenu.
* * *
Ishche ne skresla kriga na Dnipri,
a vzhe vesni dihannya blagovisne
v snigah ya chuyu, nache ugori
prozorij krik, krik zhuravlinij visne.
Ishche nema konvalij u gayu,
i gaj movchit' u bilomu spoko¿,
ta ya vesni p'yanke dihannya p'yu
z jogo gillya, shcho mriº nadi mnoyu.
Os' ya idu, odin mizh bagat'ma,
takij, yak vsi. CHogo zh tak serce syaº?
Ishche vesni nemaº, shche nema,
ale vesna v meni uzhe spivaº.
20/11/1963
* * *
Lyubit' Ukra¿nu, yak sonce, lyubit',
yak viter, i travi, i vodi,
v godinu shchaslivu i v radosti mit',
lyubit' u godinu negodi!
Lyubit' Ukra¿nu u sni j nayavu,
vishnevu svoyu Ukra¿nu,
krasu ¿¿, vichno zhivu i novu,
i movu ¿¿ solov'¿nu.
Dlya nas vona v sviti ºdina, odna
v prostoriv solodkomu chari...
Vona u zirkah, i u verbah vona,
i v kozhnomu sercya udari...
YAk ta kupina, shcho gorit' -- ne zgora,
zhive u stezhkah, u dibrovah,
u zojkah gudkiv, i u hvilyah Dnipra,
i v hmarah otih purpurovih.
Lyubit' u kohanni, v trudi, u boyu,
yak pisnyu, shcho line zoreyu...
Vsim sercem lyubit' Ukra¿nu svoyu --
i vichni mi budemo z neyu!
* * *
Solov'¿ni dali, dali solov'¿ni...
Znov vesna rozkvitla na mo¿j Vkra¿ni.
Na gilli ryasnomu cvit, nemov snizhinki.
Znovu serce b'ºt'sya molodo i dzvinko.
YA idu do gayu. Krayu, ti mij krayu,
krashchogo za tebe ya v zhitti ne znayu!
Krashchogo ne znayu, dali mo¿ sini,
yak vesnu strichati na mo¿j Vkra¿ni.
U rosi fialki, riki u tumani...
V serci syayut' ochi, ridni i kohani...
V ptichim shchebetanni vse krugom prosnulos',
i do mene znovu molodist' vernulas'.
YA idu do gayu, i v blakit' bezkrayu
serce moº line j pticeyu spivaº
pro vesnu chudesnu na mo¿j Vkra¿ni...
Solov'¿ni dali, dali solov'¿ni!
1961
* * *
Vesnyanij sad, kvitki barvisti,
pisni ptashini v vishini,
i ti u syajvi i namisti
podibna soncyu i vesni.
A v nebi radist' zhuravlina,
i dal' stepiv, mov kril rozmah.
moya kohana Ukra¿no,
takoyu ti v mo¿h ochah.
Gvizdki tvo¿ probili ruki,
na vitri kosi zoloti,
a v chornim nebi - kruki, kruki...
To ti rozp'yata na hresti.
Ogni pomerknuli laskavi
v tvo¿h ochah. Krugom shtiki.
Vtoptali choboti krivavi
tvoº namisto i kvitki.
Ta upade udar ognistij,
u prah rozsiplyut'sya shtiki.
Mi pidberem tvoº namisto,
znov rozcvitut' tvo¿ kvitki.
Luna pisen' krugom poline,
tebe mi znimemo z hresta,
i ti voskresnesh, Ukra¿no,
moya ti stradnice svyata!
1941
* * *
YA pam'yatayu: u zabo¿
rubali vugil' shahtari,
de kaganec' borovsya z t'moyu,
yak promin' rann'o¿ zori.
Tam, nad zemleyu, neba shati,
vesnyanih spovneni okras.
YAk vazhko lezhachi rubati
bliskuchij vugil' raz u raz!
Ale poviyav na dorogi
svobodi viter vesnyanij,
i shahtaryam na dopomogu
prijshli mashini u zabij.
Voni pomnozhili nam sili
za shchastya v trudovij borni,
i kajla kricyu zaminili
kombajna muskuli stal'ni.
YAk son dalekij, rabstva roki...
Pogasnuv kaganec' blidij,
i syajva dennogo potoki
prijshli z mashinami v zabij.
Nemov projshli vesnyani grozi
u shtrekah, temnih i gluhih...
Gurkochut' tam elektrovozi,
de konogona svist zatih.
Ide shahtar. U n'ogo syab
malen'ke sonce na choli.
I serce pisneyu vitaº
Atlanta ridno¿ zemli.
Za den' u nochi gorobini
vin bivsya z t'moyu nedarma.
Ce vin, na radist' Bat'kivshchini,
vsyu zemlyu na plechah trima.
1956
* * *
Bili akaci¿ budut' cvisti
v misyachni nochi zhaguchi,
promin' moryami zallº zolotij
richku, i verbi, i kruchi...
Budem iti mi z toboyu todi
v nizhnomu vitri do rannya,
vip'yu ya ochi tvo¿ molodi,
povni tumanu kohannya...
Solodko plachut' v sadah solov'¿,
tak, yak i zavzhdi, nezminno...
V tebe i gubi, i brovi tvo¿,
yak u moº¿ Vkra¿ni...
Os' vona jde u vinku, yak vesna...
Stisnulos' serce do kriku...
V n'omu zlilisya i ti, i vona
v obraz ºdinij naviki.
1927
* * *
Gej, rum'yani mo¿ nebokra¿,
vi, mista, gominlivi krugom!
Po kra¿ni vesna prolitaº
i shumit' zhuravlinim krilom.
Prolitaº nad polem, nad gaºm,
siple kviti z yasnogo chola.
¿j u vidpovid' serce spivaº,
stil'ki v n'omu i svitla, j tepla!
Vsya vona, yak usmishka ditini,
yak usmishka ditini u sni...
I plivut', yak veselki, godini,
i vitannya, j muzika, j pisni.
Haj snigi prostyaglisya bezkra¿,
sivi hmari zakrili blakit',-
po kra¿ni vesna prolitaº
i krilom zhuravlinim shumit'.
1938
* * *
Hto v ridnomu kra¿ teplo zdobuvaº
Z plastiv u pidzemnim boyu,
Hto v poli rostit' vse novi urozha¿,
Toj lyubit' Vitchiznu svoyu.
Hto molodist' nashu i svit yasnovidij
Leliº u ridnim krayu,
Hto voroga sercem usim nenavidit',
Toj lyubit' Vitchiznu svoyu.
Tomu vona ridna, tomu vona mila
J milisha za inshi kra¿.
YAk mati, vona nas dlya shchastya zrostila,
Tozh budem lyubiti ¿¿!
Kvituchih sadiv nahilyayut'sya viti...
Vona zh yak vesna moloda!
Dlya ne¿, dlya ne¿ i zhiti j tvoriti
Pid praporom miru j truda!
1955
* * *
Koli potyag u dal' zagurkoche,
prigadayut'sya znovu meni
dzvin gitari u misyachni nochi,
pocilunki j zhorzhini sumni...
SHum akacij... Pos'olok i goni...
Mi na goru jdemo cherez gat'...
A vnizu prolitayut' vagoni,
i kolesa u t'mi cokotyat'...
Toj sadok, i zakohani zori,
i ogni z-pid opushchenih vij-
Od prominnya i tinej uzori
na dorozi j na shali tvo¿j...
Tvo¿ gubi - roztulena rana...
Mi hotili j ne znali - chogo...
Od kohannya bezvol'na i p'yana,
ti tulilas' do sercya mogo...
Oj vi, nochi Donechchini sini,
i rozluka, i sl'ozi vnochi-
YAk u nebi klyuchi zhuravlini,
odinoki j pechal'ni klyuchi...
Pam'yatayu: trivozhni oseli,
temni vezhi na foni zagrav...
Tam z toboyu u sirij shineli
bilya verb ya vostannº stoyav.
YA kazav, shcho vernus' bezumovno,
hoch i vorog - na nashij puti...
Patrontash mij patronami povnij,
tihi ochi tvo¿ zoloti...
Dni projshli... Odletila trivoga...
Lish lyubov, yak u serci bagnet-
Ti davno vzhe druzhina drugogo,
ya zh - vidomij vkra¿ns'kij poet.
Nache son... YA prijshov iz tumanu
i prominnyam svo¿m zasiyav...
Ta na tebe, chuzhu i kohanu,
ya i slavu b ,svoyu prominyav.
YA b zabuv i obrazu, i sl'ozi...
Til'ki b znovu iti cherez gat',
til'ki b sluhat' tvij golos - i kosi,
tvo¿ kosi sumni ciluvat'...
Nochi ti, ta gitara j zhorzhini,
mozhe, snyat'sya teper i tobi...
Sini ochi v moº¿ druzhini,
a u tebe buli golubi.
* * *
Lyublyu vesnu, ta hto ¿¿ ne lyubit',
Koli zhittya cvite, yak pishnij sad.
I, mov u sni, shepochut' listya gubi,
I kviti shlyut' solodkij aromat.
Lyublyu vesnu, koli plyuskochut' riki,
Koli rida od shchastya solovej
I zaglyadaº sonce pid poviki
U tishini zadumanih alej...
Lyublyu, koli blukaº misyac' v travah,
Hatini bilit' promenem svo¿m
I p'º teplo nochej laskavih,
A na lugah plive tumaniv dim...
Vesna vdyagla u zelen' viti v duba,
uzhe kurlichut' v nebi zhuravli.
Lyublyu vesnu, ta hto ¿¿ ne lyubit'
na cij chudesnij, radisnij zemli!
1950
* * *
SHahti, terikoni,
zavods'ki vogni...
Misyac' v travah tone...
I pisni, pisni...
Dolya ti pisnyars'ka,
dolen'ko moya!
Storona shahtars'ka,
sin tvij, sin tvij ya!
Tam, de obrij, v poli
neba mrijna gat'.
Zoloti topoli
za Dincem shumlyat'.
Pro krejdyani gori
ne zabudu ya,
de molilas' zoryam
matinka moya.
Pisneyu lechu ya
nad prostorom niv,
zemlyu ya ciluyu,
po yakij hodiv.
Krov moya viruº
v zhilah, nache spiv...
Zemlyu ya ciluyu,
tu, shcho polyubiv.
1955
* * *
Tak nihto ne kohav. CHerez tisyachi lit
lish prihodit' podibne kohannya.
V den' takij rozcvitaº vesna na zemli
I zemlya ubiraºt'sya zrannya..
Dishe tiho i legko v sinyavu vona,
prostyagaº do zir svo¿ ruki...
V den' takij na zemli rozcvitaº vesna
i tremtit' od solodko¿ muki...
V'yane serce moº od shchaslivih ochej,
shcho goryat' v tumani nadi mnoyu...
Rozlivaºt'sya krov i po zhilah teche,
nibi pahne vona lobodoyu...
Gej, vi, zori yasni!.. Tihij misyacyu mij!..
De vi bachili bil'she kohannya?..
YA dlya ne¿ zirvu Orion zolotij,
ya - poet robitnicho¿ rani...
Tak nihto ne kohav. CHerez tisyachi lit
lish prihodit' podibne kohannya.
V den' takij rozcvitaº vesna na zemli
I zemlya ubiraºt'sya zrannya..
Dishe tiho i legko v sinyavu vona,
prostyagaº do zir svo¿ ruki...
V den' takij na zemli rozcvitaº vesna
i tremtit' od solodko¿ muki...
* * *
Voda des' tochit' bilij kamin',
kuº zozulya u gayu.
De b ya ne buv, a vse zh dumkami
lechu v Donechchinu svoyu.
Lechu, nenache ta leleka,
divlyusya radisno krugom
i shahtu zgaduyu daleku,
de pracyuvav ya yunakom.
Dincya solodki, yasni vodi,
pos'olka ridnogo ogni
i toj sadok bilya zavodu,
de mi gulyali v davni dni.
De mi lyubili i zrostali
v kra¿ni spominiv mo¿h,
u dzvoni vichnomu metalu,
v cehah shirokih zavods'kih
Tam shche gustish nad gaºm dimi,
i dni sadami rozcvili.
Kopri iz zoryami yasnimi
novi kopal'ni pidveli.
Novi gudki pisni zavodyat',
yak znak i shchastya, i nadij,
de za Dincem vstayut' zavodi
v mogutnij velichi svo¿j.
SHumlyat' sadi nad beregami
Vmaº¿ yunosti krayu.
De b ya ne buv, a vse zh dumkami
lechu v Donechchinu svoyu.
1951
* * *
YAk ya lyublyu tebe, mij krayu vuglyanij,
tvij kozhnij kaminec', tvoyu bilinu kozhnu,
de ya pishov na bij za shchastya vdal' trivozhnu,
shcho snilosya meni v zagravi zavods'kij...
Koli dovodit'sya v krayah tvo¿h buvati,
od shchastya plachu ya, i plachu, i smiyus'...
SHCHob sili dlya pisen' dzherel'no¿ nabrati,
ya sercem do zemli donec'ko¿ tulyus'.
Ti verbi nad Dincem, shcho ya povz nih prohodiv,
i rejok dimnij dzvin, i shahti na gori,
kudi bizhat', bizhat' vagonchiki z zavodu,
smuglyava ditvora, shchaslivi materi...
Ce tam, ce tam, ce tam zrostali mi j lyubili,
i ya gordzhus', shcho ya zemli moº¿ sin,
de silu muskuliv mashini zaminili,
shchob nazavzhdi zabuv shahtar pro kajla dzvin,
SHCHob vin zletiv orlom v prostori naukovi,
shchob shlyah piznav do zir ne til'ki u pisnyah.
YA shlyu tobi slova bezmirno¿ lyubovi,
donec'kij krayu mij, na tvij gromohkij shlyah.
Cviti, siyaj, grimi! CHaruj zhittya krasoyu
i prokladaj novu, ishche ne znanu put'!
V majbutnº iduchi veseloyu hodoyu,
u shchasti pro svogo poeta ne zabud'.
1959
Last-modified: Tue, 30 Jul 2002 15:53:01 GMT