Ocenite etot tekst:


 ------------------------------------------------------------------------
 Original etogo teksta raspolozhen v "Setevoj biblioteke ukrainskoj literatury"
 OCR: Evgenij Vasil'ev
 Dlya ukrainskih liter ispol'zovany oboznacheniya:
 ª, º - "e oborotnoe" bol'shoe i malen'koe (kody AAh,BAh)
 ¯, ¿ - "i s dvumya tochkami" bol'shoe i malen'koe (kody AFh,BFh)
 I,i (ukr) = I,i (lat)
 ------------------------------------------------------------------------


   Lyubovi vsevishnij prisvyachuºt'sya



   YA vihodzhu z-za kluba, v noven'komu deshevomu kostyumi (tri  vagoni  cegli
rozvantazhiv z hlopcyami-odnokursnikami, to j  kupiv)  i  z  chemodanchikom  u
ruci. I pershe, shcho bachu-hatu Karpa YArkovogo. A  pered  neyumoloden'ka  sosna
rivnimi ryadochkami na zhovtomu pisku. Na ganku Karpovo¿  hati  sto¿t'  Marfa
YArkova i vede mene ochima. Vona sto¿t'  bez  hustki,  siva,  pishnovolosa  -
kolis' ¿¿ volossya syayalo proti soncya zolotim, teper ne  syaº.  Vidno,  dumayu
sobi, volossya umiraº ranishe, nizh lyudina...
   Pidijshovshi blizhche, ya vklonyayusya Marfi j kazhu cherez moloden'ku sosnu;
   - Zdrastujte, titko.
   Marfa vorushit' gubami I provodzhaº mene dali, azh  doki  ya  ne  uvijdu  v
sosnu "veliku" (u nas ¿¿ nazivayut' shche: "ta, shcho tvij tato sadiv").
   Doma mene strichaº mama, radiº, plache i pidstavlyaº  meni  dlya  pocilunku
sini gubi.
   - Mamo, - pitayu pislya togo, yak kuci students'ki novini rozkazano (sesiyu
zdav, kostyum os' kupiv), - a chogo titka Marfa YArkova na mene tak divit'sya?
   Mama dovgo movchit', potim zithaº i kazhe:
   - Vona lyubila tvogo tata. A ti na n'ogo shozhij...
   Marfa - todi ¿¿ v seli za malen'kij zrist zvali  "malen'koyu  Marfoyu"  -
znala, shcho list vid tata prihodit' raz na misyac'. Vona chula  jogo,  mabut',
shche zdaleku, toj list, mabut', shche z pivdorogi. I zhdala.  Prijde  do  poshti,
syade na porizhku - tonesen'ka, tenditna, v blagen'kij vishivanij sorochini  j
ryasnij spidnichini nad bosimi nogami - i sidit', syaº zhovtimi kucheryami z-pid
chorno¿ hustki: vtekla vid molotarki abo vid kosarya, za yakim v'yazala, abo z
luk, de sino skirtuyut'.
   Sidit' na porizhku i obrivaº pelyustki na romashci, shepochuchi: "ª - nema, º
- nema, º..."
   Koli z poshti vihodiv nash poshtar dyad'ko Levko - visochennij, hudyushchij,  yak
sama hudorba, _z_ brezentovoyu  poshtars'koyu  sumkoyu  cherez  gostro  pidnyate
vgoru  pleche,  Marfa  pidhoplyuvalasya  jomu  nazustrich  i  pitalasya   tiho,
zazirayuchi znizu v jogo ochi:
   - Dyadechku Levku, a od Mishka º pis'omce?
   - Nema,- odkazuvav Levko,  blukayuchi  ochima  poverh  zolotogo  Marfinogo
volossya, shcho vibilosya z-pid chorno¿ hustki.
   - Ne breshit', dyadechku. ª...
   - Nu - º! ª..."tak ne tobi, a Sofi¿.
   - Dyadechku Levku! Dajte ya jogo hoch u rukah poderzhu...
   - Nel'zya. CHuzhi pis'ma nikomu davati ne mozhna. Zaboroneno.
   - YA til'ki  v  rukah  poderzhu,  dyadechku,  i  oddam.  Sini  Marfini  ochi
zaplivayut' sliz'mi i syayut' ugoru na dyad'ka Levka - shche sinishi.
   Levko oziraºt'sya dovkola, zithaº nemichno hudimi grud'mi i manit'  Marfu
pal'cem za poshtu. Tam vin distaº iz sumi konvert i prostyagaº Marfi:
   - Na. Til'ki nikomu ne kazhi, shcho davav, bo za ce... vizhenut' mene.
   - Ni-ni-ni, dyadechku! - azh pohlinaºt'sya vid shchirosti  Marfa.  -  Os'  vam
hrest svyatij!
   Vona hapaº z Levkovih puchok lista - sl'ozi ryasno kotyat'sya ¯j po shchokah -
prigortaº jogo do grudej, ciluº v zvorotnu adresu...
   -CHornila sliz'mi ne rozmazh,-kazhe Levko i odvertaºt'sya: zhde.
   Marfa, yakshcho poblizu ne vidko lyudej, neskoro viddaº jomu lista, mliyuchi z
nim na grudyah, i shepoche, shepoche...
   - Nu, ot bachte, nichogo ya jomu i ne zrobila... Teper nesit' Sofi¿.  YA  zh
nichogo jomu ne zrobila... Spasibi, dyadechku, ridnen'kij... Nate  vam  os'o,
vip'ºte za jogo zdorov'ya.
   Vona distaº z-za pazuhi pozhmakanogo  karbovancya  i  vkladaº  Levkovi  v
dolonyu.
   - Hiba shcho za jogo zdorov'ya,- burmotit' Levko,-  a  tak  zrodu  ne  vzyav
bi...
   I chimchikuº v selo, nastavivshi vgoru  gostre  pleche  z  Porozhn'oyu  majzhe
sumoyu (todi ne duzhe-to lyudi pisali odin odnomu).
   A Marfa bizhit' na robotu, ptahoyu letit', shchob dov'yazati do  vechora  svo¿
shist' kip - i viter sushit' - ne visushit' sl'ozi v ¿¿ ochah.
   - A hto vam pro ce rozkazuvav, mamo? Dyad'ko Levko?
   - Ni. Vin movchav. Sama bachila j chula. YA tezh-bo za neyu slidkoma z roboti
tikala. Otudi yarkom, yarkom - i do poshti. Divlyus', a vona  vzhe  na  porizhku
sidit', zhde... Vona shchoraz persha vgaduvala, koli tato obizvet'sya.
   - I vi na ne¿ ne serdilisya?
   - U gori, sinu, ni na kogo sercya nemaº. Same gore.
   - A yak zhe to - vona vgaduvala, a vi - ni?
   - Htozna, sinu. Serce v usih lyudej neodnakove. V ne¿  take,  bach,  a  v
mene take... Vona za tata nabagato, molodsha bula. Jomu tridcyat' tri, a  ¿j
dev'yatnadcyat'. Dva godochki prozhila z Karpom svo¿m i nazhilasya na sto.  Tato
zh... vin yakos' i ne  stariv,  odnakovij  zostavavsya  i  v  dvadcyat',  i  v
tridcyat' godochkiv... sokil buv" stavnij takij, smuglij, ochi tak  i  pechut'
chornyushchi! Glyane bulo-prosto glyane i vse, a v grudyah tak i  poterpne.  Mozhe,
tomu, shcho vin ridko pidnimav ochi. Bil'she doloneyu ¿h  prikriº  i  dumaº  pro
shchos'. A vostannº yak bachila jogo (hodila z peredacheyu azh u  Romni,  ¿h  tudi
povezli), to vzhe ne pekli, a til'ki golubili- taki sumni. Divit'sya nimi  -
yak z tumanu.
   Voni do nas na posiden'ki hodili, Karpo i Marfa. SHCHovechora.  I  gomonimo
buvalo vtr'oh abo spivaºmo potihen'ku. Tato baritonom,  a  ya  drugim  jomu
pomagayu, a Marfa pershu vede. Golosok u nej todi takij buv, yak i sama vona,
os'-os' nache perelomit'sya, nu, lovkij. A Karpa hoch vikin'. Sidit' u  stelyu
divit'sya. Abo u vusa dme, to v odin, to v drugij -  rozpushuº.  To  ya  jomu
galushok misku garyachih (vin ¿sti strah lyubiv), lozhku v ruki - ¿zh, Karpe!  I
t'opaº, yak na sebe kidaº. Mi spivaºmo, a vin vusami paru z miski lovit' ta
sope tak, shcho kaganec' na stoli yak  ne  pogasne.  "YA,-  kazhe,-  kartoplyu  v
galushkah lyublyu. Kartopli treba bil'she kidat' u galushki". Tovstopikij  buv,
tovstonogij. I rudij - matinko ti moya...  YAk  stara  soloma.  Marfa  proti
n'ogo-perepilochka. Oto glyane bulo, yak vin nad galushkami katuºt'sya,  zithne
posered pisni j odvernet'sya, a sl'ozi v ochah, nache dvi svichechki golubi. Do
tata... YA zh bachu. A vin zatulit' nadbriv'ya ' doloneyu i spivaº. Abo do tebe
v kolisku vsmihaºt'sya ta prikolisuº legen'ko.
   - Ti, Mihajle, kazhu, hoch bi razochok na ne¿ glyanuv. Bachish,  yak  vona  do
tebe svitit'sya. A vin:
   - Navishcho zh lyudinu muchiti, yak vona j tak muchit'sya?
   Ochi mamini suhi, golos ani zdrignet'sya, i ya chuyu za nim: spogadi  ¿¿  ne
shchemlyat' ¿j i ne bolyat' - voni zakam'yanili.

Last-modified: Tue, 08 Nov 2005 22:03:58 GMT

Ocenite etot tekst: