Ocenite etot tekst:


   -----------------------------------------------------------------------
   Walter Jon Williams. Hardwired (1986).
   Per. - A.Peresypkin. M., "AST", 1995.
   OCR & spellcheck by HarryFan, 13 September 2001
   -----------------------------------------------------------------------

                        Snimayu shlyapu pered Terri Boren i Lauroj Mikson,
                        znamenitymi zagovorshchikami iz nashego lyubimogo bara.

                        Premnogo blagodaren i Rodzheru ZHelyazny,
                        lyubezno predostavivshemu mne svoj kegel'ban





   On mchalsya po vysokogornoj doroge ot goroda Santa-Fe na  sever,  v  shtat
Kolorado. Blizilas' polnoch', no kakaya-to shchemyashchaya  i  neotvyaznaya  toska  ne
pozvolyala emu rasslabit'sya. Dlya upravleniya mashinoj ne trebovalos'  uchastiya
ruk  i  nog,  nejronnye  signaly  iz  mozga  postupali  neposredstvenno  v
elektronnyj intellekt. Za bokovym steklom stremitel'no i plavno  struilis'
chudesnye    pejzazhi.    Bystrohodnyj    bronirovannyj    "mazerati"     so
zhidkokristallicheskim serdcem byl mashinoj chutkoj,  slovno  zhivoe  sushchestvo.
Glaza Kovboya sledili za izvivami  dorogi,  za  glubokoj  koleej,  razmytoj
nedavno otbushevavshimi vesennimi livnyami, uspevaya fiksirovat'  pronosyashchiesya
mimo siluety derev'ev. Vremya ot vremeni moshchnye fary  upryamo  vzbirayushchegosya
vverh "mazerati" vyhvatyvali  iz  t'my  zataivshihsya  na  gornyh  pastbishchah
zhivotnyh. |tot pochti monohromnyj mir, besheno pronosivshijsya mimo, napominal
Kovboyu cherno-beloe kino, vyzyvaya sladostnoe oshchushchenie poleta.
   Eshche v tu poru, kogda Kovboj sobiralsya obzavestis'  sverhchuvstvitel'nymi
glazami firmy "Kikuyu", on bredil ideej pogruzit'sya  v  staryj  dobryj  mir
cherno-belyh illyuzij, v mir,  gde  vlastvovali  slavnye,  no  nyne  zabytye
aktery - Garri Kuper i Dyuk Vejn.  No  poskol'ku  stol'  strannye  fantazii
davno  uzhe  nikogo  ne  poseshchali,  cherno-belyj  variant   glaz   snyali   s
proizvodstva.    Kovboyu    prishlos'    prostit'sya    s    sentimental'nymi
vospominaniyami,   i   dovol'stvovat'sya   cvetnym   izobrazheniem    surovoj
real'nosti. Ne vstretila ponimaniya i drugaya prichudlivaya pros'ba -  sdelat'
emu raduzhnuyu obolochku cveta hromirovannoj stali. Kak zametil  Dodzher,  ego
menedzher, eto bylo by slishkom  zametno  i  podozritel'no,  chto  sovershenno
nedopustimo dlya cheloveka ego professii. So  stol'  veskim  dovodom  Kovboj
nehotya soglasilsya i otkazalsya ot svoej ekstravagantnoj zatei. Vprochem, tak
sluchalos'  vsegda,  kogda  Dodzher  tem  ili  inym   sposobom   ogranichival
bezrassudnuyu fantaziyu podopechnogo. No zrachki otstoyat'  udalos',  i  teper'
oni u Kovboya  byli  ne  chernye,  kak  u  vseh,  a  fioletovo-serye,  cveta
predgrozovogo neba.
   V gorah Sangre de Kristo, chto v perevode s  ispanskogo  oznachaet  Krov'
Hristova, vzoru otkryvalis' kuda bolee drevnie chudesa,  chem  v  prelestnyh
fil'mah na nesovershennoj celluloidnoj plenke. Vot oni kak na ladoni  pered
ego novymi glazami. Belosnezhnaya cerkov' s lazurno-nebesnoj rospis'yu vokrug
vhoda,  na  krugloverhoj  arke  krasuetsya   bagryano-zheltaya   piramida   so
vsevidyashchim okom. Belaya massivnaya krepost' v  marokkanskom  stile,  nekogda
sooruzhennaya arabami,  davno  ischeznuvshimi  v  tumannyh  glubinah  istorii.
Minarety i azhurnye zheleznye reshetki namnogo perezhili svoih sozdatelej,  no
besposhchadnoe vremya ne poshchadilo i ih. V etih drevnih  mestah  bluzhdali  duhi
indejcev-otshel'nikov s dlinnymi volosami, spadayushchimi do mokasin iz olen'ej
kozhi.  V  zapredel'no  dalekie   vremena   oni,   sovershaya   iskupitel'nye
palomnichestva, breli pri lunnom svete k svyashchennomu hramu u seleniya CHimajo,
chtoby  voznesti  smirennye  molitvy  svyatym  ili   poprosit'   milosti   i
zastupnichestva u Bogorodicy. Videniya, slovno storozhevoj otryad,  ohranyayushchij
etot greben' Zemli pod samym nebosvodom, preodolev mrak  proshedshih  vekov,
predstali vdrug pred zorkimi glazami Kovboya.
   On mchalsya na maksimal'noj skorosti, vremya  ot  vremeni  posmatrivaya  na
indikatory priborov. Nochnye  polety  -  ego  stihiya.  Rev  dvigatelya  ehom
otrazhalsya ot skal  i  derev'ev,  v  otkrytoe  okno  rvalsya  gornyj  veter,
napoennyj zapahom hvoi. Mel'kanie za  steklom  vse  uskoryalos'.  Nejronnye
impul'sy, preobrazuyas' zhidkokristallicheskim ustrojstvom v  golove  Kovboya,
peredavali   mashine   volyu   cheloveka,   upravlyaya   motorom,   scepleniem,
napravleniem drozha ot napryazheniya koles. Na spuske  "mazerati"  eshche  bol'she
uvelichil skorost' i uzhe vnizu,  podnyav  oblako  bryzg,  v  odno  mgnovenie
pereskochil cherez rechushku u gorodka  Penasko.  Kapel'ki  vody,  vysvechennye
farami, vspyhnuli yarkoj radugoj, kak by znamenuya konec monohromnogo mirazha
i vozvrashchenie k raznocvet'yu real'nogo mira.
   Na rassvete "mazerati" peresek granicu Kolorado, a k utru ego bronzovyj
siluet  uzhe  mchalsya  po   territorii   okruga   Kaster.   Myagkie   kontury
zelenovato-buryh gor radovali glaz, svezhij  veter  veselo  trepal  ozhivshie
sosny i unosil proch' nochnye cherno-belye fantazii. V etih krayah zhili druz'ya
Kovboya. Mashina svernula na chastnuyu gruntovuyu dorogu, srazu zhe popav v pole
zreniya elektroniki.
   Doroga  zamyslovatym  serpantinom  podnimalas'  k  ploskoj  vershine   s
zelenymi luzhajkami i vzletno-posadochnoj polosoj. Eshche ne tak  davno  otsyuda
vzmyvali v nebo chernye "del'ty", otpravlyayas' na opasnye sekretnye zadaniya.
Teper' zhe skvoz' treshchiny vzletnoj polosy prorosli dikie cvety i travy.  Do
sih por eshche byli otchetlivo razlichimy sledy razygravshejsya tragedii: odnazhdy
pilot podbitoj "del'ty" sovsem nemnogo ne dotyanul do aerodroma i  vrezalsya
v  krutoj  sklon,   propahav   glubokuyu   borozdu.   O   bylom   molchalivo
svidetel'stvovali izranennye osiny, no na samoj  skale  rubcy  sgladilis',
zatyanuvshis' molodoj porosl'yu.  S  teh  por  polevoj  aerodrom  prebyval  v
zapustenii, lishnij raz napominaya o tom, o chem  i  tak  nevozmozhno  zabyt'.
Kovboj postoyanno derzhal v pamyati sobytiya teh dnej, ne daval im pomerknut',
poliruya do bleska, slovno novuyu sverkayushchuyu mashinu.
   Odinnadcat' pokolenij  predkov  Kovboya  fermerstvovali  na  yugo-vostoke
shtata N'yu-Meksiko sredi odnoobraziya ryzhej ravniny, stol'  zhe  otlichayushchejsya
ot gor Sangre de Kristo,  kak  Ukraina  ot  Peru.  I  v  kazhdom  pokolenii
kto-nibud' iz muzhchin vsyakij raz, kogda nad Soedinennymi  SHtatami  navisala
ugroza, s oruzhiem v rukah shel zashchishchat' interesy strany. No  gorazdo  bolee
opasnymi okazalis' vragi  iz  sosednego  Tehasa.  Oni  bezzastenchivo  i  v
ogromnyh kolichestvah  potreblyali  vodu,  ustanoviv  moshchnejshie  prozhorlivye
nasosy u samoj granicy shtatov i varvarski vysasyvaya vlagu iz  N'yu-Meksiko.
Nastal chas, kogda voda issyakla, i zamer poslednij  nasos.  Lishennaya  zhizni
zemlya zakruzhilas' v vozduhe rzhavoj pyl'yu, veter vzmetnul  nad  N'yu-Meksiko
peschanye buri.
   Detstvo  vspominalos'  Kovboyu  kak  sploshnaya  chereda  pyl'nyh  smerchej,
otravlyavshih ego sushchestvovanie na rancho u dyadi. On  perebralsya  tuda  posle
smerti otca, nadorvavshegosya  v  besplodnyh  popytkah  vesti  hozyajstvo  na
mertvoj zemle. Kovboj ne mog zabyt' unyluyu zhizn' v obsharpannom dome,  kuda
poryvy svirepogo vetra nametali vezdesushchij pesok. Ot  peska  nigde  nel'zya
bylo ukryt'sya, dazhe  solnce  ne  moglo  probit'sya  skvoz'  rzhavuyu  pelenu.
Fermeram prishlos' otkazat'sya ot  stavshego  nevozmozhnym  zemledeliya.  Sem'ya
probovala svodit' koncy s koncami, zanimayas' skotovodstvom, no  i  eto  ne
prinosilo dohoda. Byvaya s rodnymi v  cerkvi  blizhajshego  gorodka,  mal'chik
zamechal, kak s kazhdoj nedelej mrachneyut lica prihozhan, kak sereet ih  kozha,
a glaza napolnyayutsya beznadezhnost'yu i otchayaniem. Oni  bezropotno  voznosili
Gospodu gor'kie molitvy o proshchenii grehov, vol'nyh i nevol'nyh, za kotorye
on vverg ih v eto chistilishche. Ih vragi - tehascy - uzhe perebralis' v drugie
kraya, a  te,  chto  ostalis',  vlachili  zhalkoe  sushchestvovanie  v  kartonnyh
korobkah ili v staryh mashinah  s  oblupivshejsya  kraskoj,  stoyavshih  vmesto
koles na kirpichah. Posle Skal'noj Vojny polozhenie  eshche  bolee  uhudshilos'.
Prihozhane prodolzhali molit'sya, proklinaya spirtnoe i karty, a  aukciony  po
prodazhe imushchestva razorivshihsya fermerov rosli kak griby.
   Vot togda Dodzher, nemolodoj  uzhe  chelovek,  i  podalsya  v  Kolorado.  A
vernuvshis', nachal raz容zzhat' v noven'kom blestyashchem avtomobile. I v cerkov'
on uzhe ne hodil. V  svobodnoe  vremya  Dodzher  predavalsya  svoemu  lyubimomu
zanyatiyu - igral na mandoline v  mestnom  orkestrike.  Ostal'nye  obitateli
gorodka po-prezhnemu upryamo hodili na bogosluzheniya i ne lyubili  sudachit'  o
tom, kakimi putyami etomu cheloveku udaetsya zarabatyvat' nemalye den'gi.
   Odnazhdy Dodzher uvidel Kovboya na  rodeo,  posle  chego  prishel  na  rancho
prosit' dyadyu, chtoby tot otpustil mal'chika k  nemu.  On  dazhe  oplatil  ego
vremennoe otsutstvie. Protestirovav Kovboya na trenazhere,  Dodzher  pozvonil
posredniku. Dal'nejshee, po ego lyubimomu vyrazheniyu, okutano mrakom.
   Kovboj nachal letat', kogda emu edva stuknulo  shestnadcat'.  Derevenskij
mal'chishka v skripuchih,  izodrannyh  sapogah  vydelyalsya  sredi  sverstnikov
svoim vysokim - pod metr devyanosto - rostom. A vskore dostig  sovsem  inyh
vysot, pronzaya nebo belym sledom stremitel'noj "del'ty". On kursiroval nad
Severnoj Amerikoj ot odnogo poberezh'ya k  drugomu,  besperebojno  dostavlyaya
"pochtu",  kak  uslovno  nazyvalsya  ego  tainstvennyj  gruz.   Orbitaly   i
tamozhenniki Srednego Zapada  okazalis'  svoego  roda  tehascami  -  kazhdyj
stremilsya urvat' kusok pobol'she, ne schitayas' ni s chem i ni  s  kem.  Kogda
usililas' protivovozdushnaya oborona, piloty pereseli na mashiny,  i  "pochta"
prodolzhala ispravno dostavlyat'sya. Teper' uzhe po zemle. Takaya  rabota  tozhe
imela svoi prelesti, no, bud' na to volya  Kovboya,  on  by  ni  za  chto  ne
rasstalsya s lyubimym nebom.
   Sejchas emu uzhe stuknulo dvadcat' pyat'. Pochti starost' dlya takoj opasnoj
professii - pochti starost', ved' ona trebuet mgnovennoj reakcii, a v  etom
vozraste refleksy nachinayut neobratimo zamedlyat'sya. Kovboj preziral  vsyakie
popytki  zamaskirovat'  raz容my,  vzhivlennye  v   cherep,   cherez   kotorye
informaciya postupala pryamo v mozg, chto na neskol'ko  millisekund  uskoryalo
prohozhdenie signala  k  elektronike  i  mehanizmam  lyuboj  mashiny.  Mnogie
stesnyalis', otrashchivali dlinnye  volosy,  prikryvaya  "rozetki"  na  golove,
opasalis', chto ih stanut obzyvat' dyrogolovymi ili eshche pohlestche. A Kovboj
demonstrativno strigsya ochen' korotko, vystavlyaya napokaz chernuyu keramiku  i
serebristyj  metall  raz容mov,  ukrashennyh  biryuzoj.  Vprochem,  zdes',  na
Zapade, lyudi imeyut nekotoroe predstavlenie  o  znachenii  podobnyh  shtuk  i
posmatrivayut  na  ih  obladatelej   so   smeshannym   chuvstvom   straha   i
blagogoveniya. Raz容my  byli  podvedeny  ko  vsem  glavnym  uchastkam  mozga
Kovboya, a glaza firmy "Kikuyu" pozvolyali  emu  videt'  nedostupnoe  prostym
smertnym.
   Kovboj imel dom v Santa-Fe i rancho v shtate Montana, gde  hozyajstvo  vel
ego dyadya. Krome  togo,  emu  prinadlezhali  prezhnie  semejnye  vladeniya  na
mertvoj  zemle  N'yu-Meksiko.  Kovboj   ispravno   vyplachival   nalogi   za
nedvizhimost',  kotoraya  ne  prinosila  nikakih  dohodov.   Imelis'   takzhe
avtomobil' "mazerati", i lichnyj  samolet,  i  nemalye  sberezheniya  v  vide
nadezhnyh akcij, i dazhe tajnik s zolotom. Nakonec,  est'  u  Kovboya  i  eto
pochti nikomu ne izvestnoe mestechko vysoko v gorah. On  kupil  ego  vo  imya
vospominanij, kotorym nikogda ne dast pobleknut'.
   No, nesmotrya na vneshnee blagopoluchie. Kovboj nutrom  chuvstvoval  chto-to
neladnoe. |to chuvstvo i privelo ego syuda.
   On zaglushil dvigatel' "mazerati" u  betonnogo  horosho  zamaskirovannogo
angara.  V  nastupivshej  tishine  prislushalsya  k  l'yushchimsya  ottuda   zvukam
akusticheskoj gitary, k  obvolakivayushchemu  so  vseh  storon  shelestu  travy.
Podojdya k dveryam angara, vytashchil iz zamka kabel', soedinil ego s  raz容mom
na golove. Myslenno prodiktoval kod.
   Pryamo za otkryvshejsya stal'noj dver'yu krasovalsya iskopaemyj  "Vurlicer",
tak i luchas' siyaniem yarko-zheltogo fluorescentnogo  plastika  i  izlivaya  v
ogromnoe chrevo angara starinnuyu pesnyu Vudi Gutri. Pod potolkom zamerli tri
matovo-chernye  "del'ty",  v  ih  siluetah  dazhe  pri   tusklom   osveshchenii
ugadyvalis' nepomernaya  moshch'  i  nevoobrazimaya  skorost'.  No  mashiny  uzhe
ustareli. Kovboj kupil ih po deshevke, chut'  dorozhe  stoimosti  dvigatelej,
kogda prishlos' peresest' v bronirovannye mashiny.
   V kruge sveta u stanka  stoyal  starik  Uorren,  razglyadyvaya  detal'  ot
toplivnogo nasosa. Na ego morshchinistom lice mercali otbleski nablyudatel'nyh
ekranov, kotorye vklyuchilis', kogda Kovboj poyavilsya u  angara.  Vokrug  vse
bylo prosto utykano videokamerami, i  Uorren  sledil  za  nimi  s  toj  zhe
tshchatel'nost'yu, s kakoj podderzhival v polnoj boegotovnosti "del'ty".
   Uorren sluzhil nachal'nikom podrazdeleniya, bazirovavshegosya v Vandenberge.
Kogda nachalas' Skal'naya Vojna, on dezhuril v vozduhe i za dolyu  sekundy  do
katastrofy, spinoj  ili  kakim-to  shestym  chuvstvom,  pochuyal  stremitel'no
nesushchijsya  sverhu  snaryad...  On  uspel  vypolnit'  svoj  dolg  -  peredal
soobshchenie o napadenii, i v nebo vzmyli istrebiteli, gotovye zashchitit' Zemlyu
ot orbitalov. Uorren vsej dushoj zhelal pobedy  boevym  tovarishcham,  nadeyas',
chto oni otomstyat za nego vragam. Uvy, sobytiya prinyali inoj oborot -  glyadya
v  nochnoe  nebo,  Uorren  videl   tol'ko   goryashchie   oblomki   poverzhennyh
istrebitelej, okroplennye krov'yu molodyh pilotov, tak lyubivshih shchegolyat'  v
shelkovyh lazurnyh sharfah. |fir perepolnyali  predsmertnye  vopli  umirayushchih
mashin. Rasseyannoe vzryvom toplivo v  sil'no  razrezhennom  vozduhe  verhnih
sloev atmosfery, pochti vakuume,  prevrashchalos'  v  belye  oblachka  i  strui
ledyanyh kristallikov...
   Tak razbilas' poslednyaya nadezhda Zemli na pobedu v vojne s  orbital'nymi
zahvatchikami.
   Uorren prozhdal v Vandenberge neskol'ko chasov, nadeyas', chto hotya by odin
iz ego tovarishchej vernetsya, no vse bylo naprasno. Zemlya sdalas'.  Vsled  za
Orlando, H'yustonom i Kuboj  orbitaly  okkupirovali  i  Vandenberg.  Uorren
vyzhil lish' potomu, chto Vandenberg  okazalsya  dostatochno  vazhnym  ob容ktom,
chtoby  ego  unichtozhat'.  Zatem  posledovali  beschislennye   razgovory   ob
organizacii Soprotivleniya. Uchastvoval v obsuzhdenii i  Uorren...  Veroyatno,
on ne ogranichilsya odnimi razgovorami,  esli  prinyat'  na  veru  istoriyu  s
shattlom, yakoby podbitym nad  pustynej  Mohave.  Na  ego  bortu  nahodilis'
predstaviteli firmy "Tupolev". Vo vsyakom sluchae, sam Uorren o tom  periode
svoej zhizni predpochital ne  rasprostranyat'sya.  V  konce  koncov  on  nachal
rabotat'  na  posrednika  v  Kolorado,  gde  i  povstrechalsya  s   Kovboem.
Dal'nejshee, kak v takih sluchayah lyubit govorit' Dodzher, okutano mrakom.
   - Privet, Kovboj, - provorchal Uorren, ne povorachivaya golovy.
   - Privet. - Kovboj podoshel k "Vurliceru",  vklyuchil  starinnuyu  dzhazovuyu
melodiyu i udalilsya v sumerechnuyu glubinu angara.
   - CHto-to sluchilos' s toplivnym turbonasosom, - ob座asnil Uorren.  -  Pri
ego proverke na ispytatel'nom stende zagorelas' krasnaya lampochka.  Gde-to,
znachit, neispravnost'. Smotri, v etom meste,  kazhetsya,  turbina  tretsya  o
metall. Pohozhe, pridetsya vytachivat' novuyu detal'.
   - Tebe pomoch'?
   - Spravlyus'.
   Svet yarkoj lampy besstrastno vydelyal morshchiny i shramy, ispeshchryavshie  lico
Uorrena, a kryuchkovatyj nos pod ten'yu shlyapy kazalsya krupnee, chem  na  samom
dele. Uorren sohranil sportivnuyu osanku, ego  telo  ostavalos'  sil'nym  i
muskulistym. Vprochem,  vozrast  ne  igral  nikakoj  roli,  v  etih  mestah
cenilos' sovsem drugoe. Oficial'no  aerodromom  vladel  Uorren.  Kovboj  -
tajnyj sovladelec: on predpochitaet ne ostavlyat' sledov.
   Povertev v rukah vyshedshuyu iz stroya detal', Uorren snyal zamery,  podoshel
k  stanku  i  nadel  zashchitnye  ochki.  Kovboj  stoyal  ryadom,  gotovyj   pri
neobhodimosti podat' priyatelyu nuzhnyj instrument.  Dostavat'  zapchasti  dlya
dvigatelej voennyh reaktivnyh samoletov stanovilos' vse trudnee i opasnee.
I zachastuyu prihodilos' izgotavlivat' ih samim.
   Tokarnyj stanok vizglivo vzrevel, na  betonnyj  pol  posypalis'  iskry,
napominavshie kroshechnye meteory.
   - V sredu noch'yu ya otpravlyus' na zadanie, - skazal Kovboj. - CHerez  pyat'
dnej.
   - YA mogu vernut'sya v ponedel'nik, togda i nachnu proverku tvoej  mashiny.
Ne pozdno? - sprosil Uorren.
   - Net, v samyj raz. Poezdka erundovaya. - V  golose  Kovboya  poslyshalas'
obida.
   - Opyat' v Ajovu?
   - Opyat', chert by ih pobral! |tot Arkadij i ego lyudi... oni kak  popugai
tverdyat, chto vse tshchatel'no proanalizirovali. CHto  u  kaperov  teper'  malo
deneg, poetomu nam nado vyzhdat' i ne dat' im vozmozhnosti zahvatit' gruz.
   - Nu?
   - Na samom dele nado dejstvovat' ne tak. Nel'zya rasschityvat' na  uspeh,
igraya po ih pravilam. Neobhodimo poyavlyat'sya v shtate Missuri  kazhduyu  noch',
zastavlyaya etih ublyudkov rashodovat' goryuchee i  boepripasy,  ne  davat'  im
pokoya. - Kovboj vzdohnul. - "Malo  deneg".  Hotel  by  ya  posmotret',  kak
skazhetsya na ih bankovskih schetah poterya dyuzhiny samoletov.
   - Tak v sredu ty idesh'  rejs  po  zadaniyu  Arkadiya?  -  otorvavshis'  ot
raboty, glyanul na kovboya Uorren.
   - Da.
   - Ne nravitsya mne etot tip. Nikak ne mogu ponyat', chto on  za  ptica.  -
Uorren pokachal golovoj i snova sklonilsya nad stankom.
   Kovboj terpelivo zhdal, znaya, chto starik prodolzhit, kogda sochtet nuzhnym.
Nakonec tot vyklyuchil stanok i snyal zashchitnye ochki.
   - |tot paren' vzyalsya nevest' otkuda  i  srazu  zhe  stal  samym  krupnym
posrednikom v gornyh shtatah. U nego est' istochniki snabzheniya,  nedostupnye
drugim. A eti ego modnye odezhki iz Svobodnoj Zony Floridy?!
   - YA tozhe ne  v  vostorge  ot  ego  manery  odevat'sya.  No  on  otlichnyj
organizator.
   - Pogovarivayut, chto Arkadij dostaet tovar s pomoshch'yu  vzyatok.  Podkupaet
predstavitelej orbitalov. - Uorren podnes vytochennuyu  detal'  k  svetu.  -
Deskat', obychnaya veshch', chto tut takogo! No ved' ne v takih zhe  kolichestvah!
Vryad li orbitaly etogo ne znayut.
   Slova priyatelya vnesli smyatenie v  dushu  Kovboya,  i  on  nachal  myslenno
opravdyvat'sya, pytayas' uspokoit' svoyu sovest': "YA delayu eto ne radi gruza,
prosto  katayus'".  Kak  pravilo,  Kovboj  voobshche  ne  znal,   kakoj   gruz
dostavlyaet.
   - Zachem ty mne eto govorish'?
   - Ne slushaj, esli ne hochesh'. - Uorren snova uglubilsya v  rabotu,  nadel
naushniki i pristupil k proverke.
   A Kovboj zadumalsya ob  Arkadii.  Tot  upravlyal  dobroj  polovinoj  vseh
perevozok  cherez  Granicu;   ego   postoyanno   soprovozhdali   vsevozmozhnye
pomoshchniki,  sekretari,  telohraniteli,  tehnicheskie  rabotniki,   kakie-to
lichnosti bez opredelennyh zanyatij. Vse oni stremilis'  pohodit'  na  bossa
izyskannymi  manerami  i   odezhdoj.   V   etoj   strannoj   svite   vsegda
prisutstvovali zhenshchiny, no ni odna iz nih ne imela ni malejshego  otnosheniya
k delu. Naskol'ko Kovboj ponimal, imenno takoe  okruzhenie  sootvetstvovalo
skrytnomu  harakteru  Arkadiya   s   ego   neponyatnymi   predrassudkami   i
predubezhdeniyami, vnezapnymi vspyshkami nenavisti i gneva, kotorye  strannym
obrazom uzhivalis' s dobrotoj, chuvstvitel'nost'yu  i  tipichnoj  dlya  russkih
navyazchivoj podozritel'nost'yu, bol'she pohozhej na paranojyu, chem na  razumnuyu
ostorozhnost'.
   Da, Arkadij yavno ne nravilsya Kovboyu.  Vprochem,  plevat'.  |tot  chelovek
schital sebya prosveshchennym povelitelem, sposobnym manipulirovat' lyud'mi,  no
v dejstvitel'nosti on  ne  znal  glavnogo  -  vnutrennego  mira  kur'erov,
kotorye predstavlyali soboj kak by gibrid cheloveka i bronirovannoj  mashiny,
nekoe  udivitel'noe  sushchestvo  s  turbinnym  nasosom  vmesto   serdca,   s
kristallom, vzhivlennym v mozg, s vsevidyashchimi glazami... Arkadij  vovse  ne
upravlyaet imi, dlya nih on  vsego  lish'  predlog,  chtoby  prorvat'sya  cherez
Granicu v legendu. I esli on ne ponimaet  dejstvitel'nogo  polozheniya  del,
eto ego lichnye trudnosti, kotorye nikak ne vliyayut na proishodyashchee.
   Poka Uorren zanimalsya delom,  Kovboj  proshel  v  glub'  angara,  gde  v
polumrake nepodvizhno parili "del'ty", zamershie v ozhidanii pilota,  gotovye
v lyuboj moment ozhit' i vzmyt' v podnebes'e chernymi pticami. Kovboj lyubovno
pogladil gladkoe bryuho odnoj iz mashin. Po pristavnoj lestnice on  zabralsya
v kabinu i opustilsya v kreslo, neskol'ko let  nazad  podognannoe  pod  ego
telo. Vdohnul znakomye zapahi, zakryl glaza, i srazu v pamyati  vsplyl  tot
nochnoj polet. To shal'noe begstvo ot vlastej, kogda  emu  prishlos'  petlyat'
mezhdu gor i dolin plato Ozark.
   Svoyu pervuyu "del'tu" Kovboj nazval "Polnochnym solncem". Togda on eshche ne
ponimal proishodyashcheyu.  Net,  Kovboj  i  drugie  piloty  "del't"  vovse  ne
yavlyalis'  zauryadnym  porozhdeniem  rynochnogo   sprosa.   Oni   byli   zhivym
prodolzheniem legendy. Vopreki usiliyam ugnetatelej, oni dostavlyali "pochtu",
pronosyas' v nebe  ogon'kami  nadezhdy,  nazlo  orbitalam  ostavlyaya  v  nebe
siyayushchij inversionnyj sled. Poslednie  svobodnye  amerikancy  na  poslednej
nebesnoj doroge...
   Vnezapnoe  osoznanie  proishodyashchego  zastavilo  Kovboya  izmenit'sya.  On
prinyal svoyu slegka nasmeshlivuyu klichku i uzhe ne  priznaval  drugogo  imeni.
Kovboj sdelalsya luchshim iz luchshih, nikto ne mog tyagat'sya s nim v nebe. Svoyu
vtoruyu "del'tu" on nazval "Poni-ekspress" i perevozil na  nej  "pochtu"  do
teh por, poka ne prishlos' otkazat'sya ot poletov.
   Kogda  prishla  pora  izmenit'  sposob  dostavki,  Kovboj   iz   letchika
perekvalificirovalsya v shofera. Ego zorkie glaza, sposobnye v nochnom  mrake
na bol'shom rasstoyanii zamechat' razmytye infrakrasnye siluety patrulej  nad
preriej, teper' videli tol'ko tesnoe  prostranstvo  bronirovannoj  kabiny.
Vneshnee  nablyudenie  osushchestvlyali   special'nye   ustrojstva,   peredayushchie
izobrazhenie vnutr'. I na zemnyh dorogah Kovboyu po-prezhnemu ne bylo ravnyh,
o nem shla slava kak o luchshem kur'ere Zapada.
   Ochnuvshis', Kovboj zaerzal na siden'e. Muzyka  smolkla,  slyshalos'  lish'
negromkoe  zhuzhzhanie  stanka  Uorrena.  Neyasnoe  bespokojstvo   po-prezhnemu
vladelo Kovboem, no on byl ne v silah vyrazit' ego slovami...





   SEGODNYA/DA

   Stroboskopicheskaya svetovaya pul'saciya vyhvatyvala iz temnoty dergayushchiesya
tela. Ruki, nogi, zapavshie glaza, bessmyslenno  ustremlennye  v  mercayushchij
potolok,  karikaturno  napominavshij  zvezdnoe  nebo.  V  naelektrizovannyh
volosah proskakivayut iskry. Issinya-beloe fluorescentnoe sverkanie zubov  v
krovavo-krasnoj oprave. "Zonnyj tanec". Nesmotrya na  oglushitel'nyj  grohot
orkestra, mnogie "zonniki" izvivalis' pod svoyu sobstvennuyu muzyku, kotoraya
postupala v mozg cherez malen'kij kristallik, nasazhennyj na sluhovoj  nerv,
ili zhe cherez krohotnye naushniki, nastroennye na odin iz dvenadcati kanalov
peredatchika bara... Kazhdyj dvigalsya v svoem ritme, ne obrashchaya vnimaniya  na
drugih, po vozmozhnosti soblyudaya poryadok. No stolknoveniya byli neizbezhny, i
inogda vspyhivali korotkie draki. V beshenom ritme mel'kali kulaki,  lokti,
iz dergayushchegosya lyudskogo mesiva vypolzali okrovavlennye zhertvy ravnodushnoj
tolpy. Bar nazyvalsya po-francuzski "Aujourd'Oui", chto oznachalo "Segodnya  -
Da". Sara razglyadyvala tancuyushchih i dumala o tom, chto oni  napominayut  odin
ogromnyj  razlagayushchijsya  kusok  myasa,  bessmyslennyj   i   beschuvstvennyj.
Bessoznatel'naya biomassa. Sara prishla  syuda  na  ohotu  Pri  nej  bylo  ee
neizmennoe oruzhie, napominavshee  ej  malen'kogo,  no  opasnogo  hishchnika  -
lasku.

   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!
   Hochesh' imet' sovremennoe telo? |lektronnoe.
   So smennymi chastyami. Modnoe! Obratis' k nam segodnya!
   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!

   U  zhenshchiny-dizajnera  skuly  cveta  slonovoj  kosti,  glaza   obramleny
blestyashchim  fioletovym  uzorom.  Volosy,  vykrashennye  v   beluyu   polosku,
bezuprechno  ulozheny  na  zatylke  v  vide  ryb'ego   plavnika.   Rot   kak
iskusstvennyj cvetok. Myagkaya, koshach'ya graciya dvizhenij.
   - Volosy sdelaem pokoroche, dlinnye i raspushchennye nikto uzhe ne nosit,  -
skazala ona, uhvativ Saru za  podborodok  ostrymi  fioletovymi  nogtyami  i
povernuv ee golovu k holodnomu svetu. Sara lish' mrachno sverknula  glazami.
- I podborodok u tebya malovat, -  ulybnulas'  dizajnersha,  prodolzhaya  svoyu
bezzhalostnuyu kritiku. - My ego uvelichim. Konchik nosa tozhe izmenim, slishkom
uzh ty kurnosaya. Nizhnyuyu chelyust'  sdelaem  bolee  ploskoj.  I,  konechno  zhe,
uberem tvoi shramy. Obyazatel'no.
   Ostrye nogti zhenshchiny vpilis' v podbore dok, Sara skrivilas'. Dizajnersha
otpustila ee i povernulas' k Kanninghemu:
   - Zachem nam eta devchonka? U nee net ni stilya, ni gracii,  telo  slishkom
veliko i neuklyuzhe. Ona voobshche nichto. Zauryadnost'!
   Kanninghem,  odetyj,  kak  vsegda,  v  neprimetnyj  korichnevyj  kostyum,
molchal. Ego besstrastnoe, nezapominayushcheesya lico ne vyrazhalo rovnym  schetom
nichego. Govoril  on  vsegda  tiho  i  rovno,  pochti  bez  intonacij.  Sare
kazalos', chto takoj golos mozhet prinadlezhat' komp'yuteru, nastol'ko on  byl
bescveten.
   - U Sary est' stil', Faerbad, - otvetil nakonec Kanninghem. - I  stil',
i sposobnosti. Ty dolzhna horoshen'ko porabotat' nad nej. YA proslezhu. Pridaj
ej voenizirovannyj oblik s podobayushchim  znakom  na  lice.  Sara  nam  ochen'
prigoditsya. - On perevel spokojno-ravnodushnye glaza na devushku. -  Kak  ty
na eto smotrish'?
   Ta lish' rastyanula guby v ulybke, oskalila zuby i prigrozila dizajnershe:
   - My eshche vstretimsya s toboj  gde-nibud'  v  temnom  pereulke,  Faerbad.
Togda ya pokazhu tebe svoj stil'.
   - Dryannaya devchonka, - fyrknula ta, zakativ glaza, no na  vsyakij  sluchaj
popyatilas'.
   Sara udovletvorenno zasmeyalas'.
   - I vot eshche chto, Faerbad, - prodolzhil Kanninghem, - shramy  ostav'.  |to
ponravitsya  Princesse.  Oni  ochen'  udachno  podcherkivayut  surovuyu   zemnuyu
real'nost', v sozdanii kotoroj uchastvovala Princessa. Da,  da,  ne  trogaj
eti rubcy. - Na ego lice poyavilos' podobie ulybki, edva zametnoe dvizhenie,
holodnoe,  slovno  zhidkij  azot.  -  Nasha  Princessa  polyubit  eti  shramy.
Obyazatel'no.

   POBEDITELI/DA. PROIGRAVSHIE/DA

   "Aujourd'Oui"  poseshchali  piloty  vseh  rangov  -  lunnye,  sputnikovye,
storozhevye,   izvozchiki,   razvedchiki.   Oni   snishoditel'no    pozvolyali
prisoedinit'sya k svoemu obshchestvu "yunoj gryazi": prostym parnyam i devchonkam,
kotorye prihodili syuda, v nadezhde pojmat' sud'bu: nabit'sya  k  komu-nibud'
iz pilotov v ucheniki, zavesti roman ili na hudoj konec prosto  postirat'sya
vozle nebozhitelej, pogruzit'sya  v  ih  auru.  Letchiki  obychno  shchegolyali  v
formennyh zhiletah i  pidzhakah  s  emblemami  "TRW",  "Pfajzer",  "Toshiba",
"Tupolev", "ARAMKO".  Na  lackanah  pidzhakov  krasovalis'  pamyatnye  znaki
pobeditelej v Skal'noj Vojne, piloty nosili nagrady s nebrezhnoj gordost'yu.
   Sara graciozno shestvovala sredi nih v chernom atlasnom pidzhake s  gerbom
v vide belogo  zhuravlya,  voznosyashchegosya  v  nebo  v  okruzhenii  yarko-zheltyh
kitajskih ieroglifov. |to byla emblema malen'koj firmy iz Singapura,  vryad
li" komu izvestnoj zdes', v Svobodnoj Zone Floridy.  Da  i  samu  devushku,
rostom pod metr devyanosto, zavsegdatai bara videli  vpervye.  Odnako  Sara
nadeyalas', chto k nej ne otnesutsya s predubezhdeniem. Ona by vyglyadela  kuda
podozritel'nee, bud' u nee znak firmy "Tupolev" ili "Kikuyu optik".
   Floridskij zagar uzhe soshel, i  temnye  podvedennye  glaza  podcherkivali
blednost' lica. Pochti chernye volosy vzdybleny v vysokij  naches,  na  spinu
spuskayutsya nebrezhnye kosmy. Serezhki iz hromirovannoj stali kasalis'  plech.
Faerbad rasshirila ej i bez togo shirokie plechi i suzila taz. Na lbu cvetnaya
tatuirovka v vide strely - boevoj znak, kak i  treboval  Kanninghem.  Telo
plotno oblegal temno-purpurnyj kombinezon s glubokim  vyrezom,  chut'  nizhe
kotorogo pod tkan'yu ugadyvalis'  soski,  zametno  uvelichennye  dizajnerom.
Rubashka iz legkoj, temnoj  materii  s  iskroj,  chernyj  shelkovyj  sharf.  K
sluhovomu nervu Sary pricepili  priemno-peredayushchee  mikroustrojstvo,  a  k
zritel'nomu centru mozga  -  videopriemnik,  chto  pozvolyalo  ej  postoyanno
prinimat' signaly policejskih radiostancij i videt' v periferijnoj oblasti
zreniya svetyashchiesya nadpisi. Vse eto podarki Kanninghema.  No  vzhivlennye  v
mozg mikroshemy s boevymi refleksami i "laska" - ee sobstvennye.

   YA LYUBLYU MOI NOVYE GLAZA "KIKUYU".
   ONI KAK U PORNOZVEZDY RODA MAKLEJSHA.
   OBRETYA ZRENIE V INFRAKRASNOJ OBLASTI SPEKTRA,
   YA MOGU UBEDITXSYA, DEJSTVITELXNO LI
   MOJ PARTNER VOZBUZHDEN, A NE MOROCHIT MENYA
   S POMOSHCHXYU SILIKONOVOGO PROTEZA.
   "Kikuyu optik", otdel Mikoyana-Gurevicha

   Kanninghema ona vpervye vstretila v bare "Lazurnyj shelk". Nezadolgo  do
etogo Sara, v sootvetstvii s kontraktom,  vypolnyala  ocherednoe  zadanie  s
pomoshch'yu   svoej   "laski".   No   ej   popalsya   ne    v    meru    zhadnyj
klient-kontrabandist,  kotoryj   hotel   slishkom   mnogogo.   On   zdorovo
soprotivlyalsya,  i  u  nee  ostalis'  sinyaki.  K  schast'yu,  Sara   vse-taki
spravilas' s zadaniem. Klient ne  vykrutilsya.  A  poskol'ku  kontrakt  byl
zaklyuchen s posrednikom, oplatu proizveli endorfinom, chto  prishlos'  ves'ma
kstati, tak kak ej samoj pozarez trebovalsya etot narkotik.
   Sara sidela, oblokotivshis' na myagkuyu stojku bara, i ne spesha potyagivala
rom s limonom. Priyatnaya muzyka uspokaivala nervy.
   Vladelec bara Moris, v proshlom  letchik-istrebitel',  indeec  s  glazami
ustarevshej modeli firmy "Cejs", uchastvoval v  Skal'noj  Vojne  na  storone
pobezhdennyh. |lektricheskie raz容my imelis' u nego  tol'ko  na  lodyzhkah  i
zapyast'yah, kak u vseh  voennyh  togo  vremeni.  Steny  bara  byli  uveshany
portretami ego boevyh druzej i  drugih  geroev  vojny.  Vse  letchiki  -  s
shelkovymi lazurnymi sharfami, chto govorilo ob ih prinadlezhnosti  k  elitnym
chastyam. Mnogie portrety v chernyh traurnyh ramkah,  priobretshih  za  dolgie
gody pechal'nyj fioletovyj ottenok.
   Sare bylo lyubopytno,  sposoben  li  Moris  razglyadet'  hot'  chto-nibud'
svoimi nesovershennymi glazami. Mog li on, naprimer, zametit' rentgenovskuyu
vspyshku, soprovozhdavshuyu zapusk s orbity glyby vesom v desyat'  tysyach  tonn,
kotoraya gigantskim meteoritom ustremlyalas' k  Zemle  s  odnoj-edinstvennoj
cel'yu  -  steret'  s  lica  planety  ocherednoj  gorod?  |ti  iskusstvennye
meteority, razrushitel'naya sila kotoryh prevoshodila samye  moshchnye  yadernye
vzryvy, obrushilas'  na  vostochnoe  polusharie  Zemli,  nachav  s  Mombasy  i
Kal'kutty. Potom, kogda pod  obstrelom  okazalos'  i  zapadnoe  polusharie,
Zemlya vzmolilas' o poshchade i vybrosila belyj  flag.  No  orbital'nye  firmy
sochli prepodannyj urok  nedostatochnym  i  prodolzhali  unichtozhat'  zapadnye
goroda. Pozzhe oni opravdyvalis' tem, chto ih podvela  svyaz',  no  milliardy
pogibshih uzhe bylo ne vernut'.
   Desyatiletnyaya Sara nahodilas'  togda  v  detskom  lagere  okolo  gorodka
Stoun-Maunti, kogda oblomki skal smeli  ee  rodnoj  gorod  Atlantu,  ubili
mat'. Vos'miletnij brat Daud okazalsya pod razvalinami ruhnuvshego doma,  no
ostavshiesya v zhivyh sosedi uslyshali ego kriki i spasli. Potom Sara s bratom
dolgo skitalis' po vsevozmozhnym agentstvam pomoshchi bezdomnym, poka  nakonec
ne vstretilis' v Tampe s otcom, kotorogo  Sara  videla  v  poslednij  raz,
kogda ej bylo  vsego  tri  goda.  Sluzhashchij  agentstva  provodil  detej  po
neuhozhennoj lestnice do dveri v kvartiru otca. V pod容zde vonyalo mochoj, na
lestnichnoj ploshchadke valyalas' razorvannaya kukla -  simvol  strashnoj  uchasti
zhitelej Zemli, raz容dinennyh  narodov  i  slomannyh  sudeb.  Dver'  otkryl
neopryatnyj sub容kt s vodyanistymi glazami neizlechimogo alkogolika, v rvanoj
rubahe s pyatnami pota. Poka on bluzhdayushchim  vzglyadom  rassmatrival  gostej,
sluzhashchij agentstva pred座avil emu sohranivshiesya dokumenty i soobshchil detyam:
   - |to vash otec. Teper' on budet zabotit'sya o vas. - I  podtolknul  Saru
vpered.
   Kak potom vyyasnilos', pravdoj okazalas' tol'ko pervaya polovina...
   Sara rassmatrivala fotografii  pogibshih  letchikov  v  pyl'nyh  traurnyh
ramkah, muzhchin i zhenshchin s metallicheskimi glazami firmy "Cejs". Moris  tozhe
to i  delo  poglyadyval  na  portrety.  Ego  skorb'  bezuteshna,  i  devushke
kazalos',  chto  sadnyashchaya  gorech'  vot-vot  slezami  prorvetsya  naruzhu   iz
nesovershennyh glaz byvshego pilota.  No  Moris  davno  utratil  sposobnost'
plakat'. Ego  glaznoe  yabloko  omyvalos'  kremnijorganicheskoj  smazkoj,  a
sleznye protoki, razumeetsya, davno  atrofirovalis',  kak  i  nadezhdy  pyati
milliardov lyudej, nekogda polagavshih, chto  orbitaly  izmenyat  ih  zhizn'  k
luchshemu.  Proshlo  vremya,  i  naivnye   grezy   smenilis'   strahom   pered
holodno-besposhchadnym sinim nebom.
   Sara tozhe gotova razrydat'sya nad etimi traurnymi snimkami, oplakivaya  i
svoi ruhnuvshie nadezhdy, i pogibshih letchikov, i vse chelovechestvo, i gor'kuyu
dolyu, vypavshuyu  ej  s  bratom.  Devushke  vdrug  stalo  zhalko  dazhe  svoego
nedavnego klienta, kotoryj mog  by  spastis',  okazhis'  on  chut'  umnee  i
ostorozhnee. No ona  tozhe  davno  vyplakala  vse  slezy,  ustupivshie  mesto
strastnomu zhelaniyu, obshchemu dlya vsej "yunoj gryazi" Zemli.  Radi  svoej  celi
Sara gotova na vse. Dazhe na eto... Ona s gorech'yu vspomnila  o  "laske",  i
ruka neproizvol'no potyanulas' k gorlu. Net-net, sejchas ne vremya dlya  slez.
Nado vzyat' sebya v ruki.
   - Sara, ya slyshal ty ishchesh' rabotu? - sprosil chelovek, sidevshij v glubine
bara. Ulybayas', nichego ne vyrazhayushchej ulybkoj,  on  podnyalsya  i  podoshel  k
devushke.
   Sara brosila v ego storonu kosoj vzglyad:
   - Ne tu, kotoruyu ty sobiraesh'sya predlozhit'.
   - Mne rekomendovali tebya, - vozrazil neznakomec. Ego rovnyj  golos  byl
absolyutno bescveten.
   - Kto? - spokojno sprosila Sara i othlebnula iz stakana.
   - Getman. -  Ulybka  ischezla,  teper'  neznakomec  smotrel  izuchayushche  i
nedoverchivo.
   - Mihail?
   - Da. Menya zovut Kanninghem.
   - Ne vozrazhaesh', esli ya snachala pozvonyu Getmanu?
   Getman rukovodil posrednikami, oruduyushchimi v zalive Tampa.  Sara  inogda
rabotala na nego, odnako ej ne ponravilos', chto on rasprostranyaetsya o  nej
postoronnim.
   - Pozhalujsta, - soglasilsya Kanninghem. - Tol'ko davaj prezhde  pogovorim
o rabote.
   - Ne zdes'. Uvidimsya v bare "Plastikovaya devushka", v desyat'.
   - Dela takogo roda ne otkladyvayut.
   Sara povernulas' k Morisu:
   - |tot chelovek mne meshaet.
   - SHel by ty otsyuda, priyatel', podobru-pozdorovu,  -  nahmurilsya  byvshij
letchik.
   Sara kraeshkom glaza nablyudala  za  Kanninghemom.  Tot  vypryamilsya  i  s
naigrannym vozmushcheniem sprosil:
   - Vy razreshite mne hotya by dopit' svoj koktejl'?
   - Doma dop'esh'. Ubirajsya. - Moris vylozhil na prilavok schet.
   Kanninghem molcha smotrel v nemigayushchie metallicheskie glaza barmena.
   - Taunsend, - negromko proiznes Moris.
   |to byl parol'. Familiya  generala,  pod  komandovaniem  kotorogo  Moris
voeval  s  orbitalami.  I  v  tot  zhe  moment  zamaskirovannyj  komp'yuter,
raspoznav kodovoe slovo,  privel  v  dejstvie  zashchitnuyu  sistemu.  Sara  s
udivleniem nablyudala, kak iz-za zerkala vydvinulis' stvoly boevyh lazerov.
To li Moris kupil ih na chernom rynke, to li snyal s istrebitelya, na kotorom
ran'she letal. Devushka ne  znala,  imeetsya  li  v  bare  dostatochno  moshchnyj
istochnik pitaniya ili zhe byvshij letchik poprostu blefuet.
   Kanninghem zamer, potom povernulsya i vyshel. Dazhe ne vzglyanuv emu vsled,
Sara poblagodarila barmena. Moris grustno ulybnulsya:
   - CHert voz'mi, ledi, ty kak nikak moya postoyannaya  klientka.  A  etot  -
prihvosten' u orbitalov.
   - On rabotaet na orbitalov? - udivilas' devushka. - Otkuda ty znaesh'?
   - Innes, - proiznes Moris vtoroj parol'. Lazery ischezli.  Barmen  ubral
ostavlennye Kanninghemom den'gi. - Sara, ya ne utverzhdayu, chto  on  rabotaet
na nih, no on u nih  byl,  i  sovsem  nedavno.  Esli  by  ty  vnimatel'nee
prismotrelas' k ego pohodke, to sama  by  eto  zametila.  Na  orbite  sila
tyazhesti sozdaetsya centrifugami i, hotya i ne namnogo, a vse  zhe  otlichaetsya
ot odnorodnogo polya tyagoteniya na  Zemle.  Vestibulyarnyj  apparat  cheloveka
reagiruet na etu slabuyu raznicu.  Posle  prizemleniya  trebuetsya  nekotoroe
vremya, chtoby privyknut' k zemnym usloviyam.
   Sara nahmurilas' i zadumalas'. Interesno: kakuyu rabotu hotel predlozhit'
ej Kanninghem? Neuzheli  dejstvitel'no  stol'  vazhnuyu,  chto  on  special'no
spustilsya iz kosmosa, chtoby nanyat' kakuyu-to "zemnuyu gryaz'" i  ee  "lasku"?
Neveroyatno.
   Nu chto zhe, podozhdem vstrechi v "Plastikovoj devushke". No yavitsya li  tuda
Kanninghem? Ladno, posmotrim. Ne stoit zaranee perezhivat'.  Ona  perenesla
tyazhest' tela na druguyu nogu. Bedro, povrezhdennoe v  shvatke  s  predydushchim
klientom, eshche pobalivalo, nesmotrya na in容kciyu endorfina.
   - Pozhaluj, nalej-ka mne eshche. - Sara protyanula bokal barmenu.
   Moris medlenno snyal s zerkal'noj polki butylku  roma.  I  dazhe  v  etom
prostom zheste skvozila neizbyvnaya pechal'.

   TEBE NE HVATAET PRIYATNYH OSHCHUSHCHENIJ? MY IH TEBE DOSTAVIM!
   "Pointsman farmacevtikal I.G.".

   Sara vyshla iz "Lazurnogo  shelka"  i  zhestom  podozvala  taksi.  Sela  v
mashinu, nazvala svoj adres, starayas' ne obrashchat' vnimaniya na  Kanninghema,
ne svodivshego s nee spokojnogo vzglyada s protivopolozhnoj storony ulicy. Ne
progadala li ona, otkazavshis' ot, byt' mozhet, ochen' vygodnogo predlozheniya?
Dazhe ne polyubopytstvovala, kak proreagiroval Kanninghem na ee  otkaz.  Ona
pochemu-to byla uverena, chto vyrazhenie etogo lica niskol'ko ne izmenilos'.
   Sara s bratom zhili v  nebol'shoj  dvuhkomnatnoj  kvartirke,  napichkannoj
deshevoj elektronikoj i napolnennoj gulom  holodil'nikov,  kondicionerov  i
malen'kogo  robota,  kotoryj  polzal  po  vsem  zakoulkam,  sobiraya  pyl',
vsevozmozhnyh nasekomyh i pautinu. V kvartire imelis'  nedorogoj  komp'yuter
Sary, bol'shaya audiosistema Dauda, podsoedinennaya  k  komp'yuteru,  i  pochti
dvuhmetrovyj videoekran.  Sejchas  na  nem  bezzvuchno  mercal  komp'yuternyj
fil'm,  otbrasyvaya  otsvety  na  potolok.  Kogda   na   ekrane   voznikalo
yarko-krasnoe izobrazhenie, komnatu, kazalos', ohvatyvalo  zarevo  holodnogo
pozhara.
   Devushka  mashinal'no   vyklyuchila   ekran,   vytryahnula   iz   pepel'nicy
ostavlennye Daudom okurki, ne perestavaya dumat'  o  Kanningheme.  Dejstvie
endorfina zakanchivalos', kazhdyj shag otdavalsya bol'yu v bedre. Pora  prinyat'
ocherednuyu dozu.
   Ona dostala s polki zhestyanuyu banku iz-pod  sahara,  v  kotoroj  pryatala
ampuly s endorfinom. Tam okazalos' dvenadcat' shtuk, dvuh ne hvatalo.  Sara
vzdohnula. V malen'koj kvartirke  nevozmozhno  najti  mesto  dlya  nadezhnogo
tajnika. Ona  zapravila  ampulu  v  avtomaticheskij  in容ktor,  nabrala  na
krohotnom pul'te nuzhnuyu dozu i prizhala priborchik  k  ruke.  In容ktor  tiho
zazhuzhzhal, i v venu vonzilas' prohladnaya igla.  Vskore  bol'  utihla.  Sara
preryvisto vzdohnula i vstala. Ostaviv in容ktor s pochti polnoj ampuloj  na
divane, ona pozvonila Mihailu Getmanu. Ego siyatel'stvo okazalsya u  sebya  v
ofise. Devushka obshchalas' s nim  na  smeshannom  anglo-ispanskom  yazyke,  chto
ochen' zabavlyalo Mihaila. On shutlivo nazyval ee  na  ispanskij  maner:  "mi
hermana" - sestrica.
   - YA tak i znal, - rassmeyalsya Getman, - chto obyazatel'no  uslyshu  segodnya
tvoj golos, mi hermana.
   - Da? Tak ty znaesh' etogo orbitala Kanninghema?
   - Nemnogo. Vel s nim koe-kakie  dela.  U  nego  rekomendacii  ot  samyh
vliyatel'nyh osob.
   - Ot kogo imenno? - pointeresovalas' Sara.
   - Ot samyh-samyh.
   - Znachit, ty schitaesh', emu mozhno doveryat'?
   - |togo ya nikogda ni o  kom  ne  govoryu,  mi  hermana,  -  rashohotalsya
Mihail.
   - Tem ne menee, ty  rekomendoval  menya.  Vidno,  u  vas  vodyatsya  obshchie
delishki.
   - Do svidaniya, - po-russki progovoril Getman, - sestrica.
   Poslednee slovo on proiznes uzhe po-anglijski, slegka razdrazhenno.  Sara
hmuro ustavilas' na dinamik komp'yutera, otkuda slyshalis' chastye gudki.


   Za ee spinoj s shumom otkrylas' dver', i, rezko  vskochiv,  Sara  prinyala
boevuyu stojku. No eto byl Daud. Sledom za nim  s  shest'yu  bankami  piva  v
kvartiru vvalilsya ego menedzher Dzhekstro, nizen'kij chelovechek  s  begayushchimi
glazkami.
   - A kogo ty ozhidala uvidet'? - sprosil Daud, zazhav v zubah sigaretu.
   - Prosto nervy, - otvetila devushka. - Den' segodnya takoj.
   Daud bystro oglyadel  komnatu.  Ego  nekogda  karie  glaza  teper'  byli
svetlo-golubymi,  volosy,  brovi  i  resnicy  -  belymi.  Zagoreloe   lico
obramlyala kosmataya shevelyura do  plech.  Temnaya  rubashka,  belye  oblegayushchie
shtany, uzorchatye kozhanye sandalii.  Daud  davno  uzhe  prinimal  podavitel'
muzhskih gormonov, poetomu v svoi dvadcat' let  vyglyadel  pyatnadcatiletnim,
na lice ni sleda borody i usov.
   Sara druzheski pocelovala brata.
   - Noch'yu mne predstoit rabota,  -  soobshchil  on.  -  Odin  chelovek  hochet
pouzhinat' so mnoj, poetomu ya skoro uhozhu.
   - Ty ego znaesh'? - nastorozhenno sprosila devushka.
   - Da, - ne ochen' veselo ulybnulsya Daud, - my uzhe vstrechalis'.
   - Nadeyus', ne sadist?
   - Net, vse normal'no, - probormotal  yunosha,  vysvobozhdayas'  iz  ob座atij
sestry. - |to pozhiloj chelovek, odinokij, horosho platit. Emu  bol'she  nuzhny
razgovory, chem vse ostal'noe.
   On vzyal s divana korobochku s ampulami i zazhal dve shtuki v kulake.
   - Daud, - ukoriznenno skazala Sara, - ved' eto vse, chto u nas ostalos'.
Mne prishlos' zarabatyvat' endorfin na ulice.
   - Hotya by odnu, - umolyayushche poprosil Daud, stryahivaya pepel na pol.
   - Ty zhe nedavno vzyal dve ampuly.
   - Ladno, - unylo soglasilsya on, no ampulu na mesto ne polozhil.
   Uspokaivayushchij i obezbolivayushchij preparat  byl  neobhodim  bratu,  i  ona
kivnula:
   - Nu horosho, voz'mi.
   Daud poveselel, spryatal ampulu v karman, vzyal in容ktor Sary, nabral  na
pul'te dozu. Strashnuyu dozu. Devushka  podavila  zhelanie  obrazumit'  brata,
hotya  ponimala,  chto  odnazhdy  eto  ploho   konchitsya.   Vmeshivat'sya   bylo
bespolezno, i ona obrechenno smotrela, kak pod dejstviem endorfina u  Dauda
spadaet nervnoe napryazhenie, rassasyvaetsya  dushevnaya  bol'.  On  ulegsya  na
divan i prosheptal:
   - Spasibo, sestrenka.
   - YA lyublyu tebya, - nezhno otvetila ona.
   Daud zakryl glaza i s legkim stonom potyanulsya.
   Sara unesla korobku s ampulami v svoyu komnatu i brosila na krovat'.  Na
dushe u nee bylo tyazhelo. Ona znala, chto bratu  nedolgo  ostalos'  zhit',  no
pomoch' emu byla ne v silah.
   Kogda-to Sara mogla zashchitit' Dauda ot zhitejskih nevzgod, teper'  zhe  on
spasalsya ot besposhchadnoj real'nosti v  prizrachnom  endorfinnom  mire.  Otec
okazalsya nastoyashchim sumasshedshim,  on  neshchadno  izbival  detej.  I  polovina
shramov, poluchennyh togda Saroj, prednaznachalas' Daudu: ona zashchishchala brata,
kak mogla, zaslonyaya ego svoim telom. Poboi papashi nauchili ee  oboronyat'sya,
sdelali sil'noj i muzhestvennoj. No nastal den', kogda  ona  ushla,  ostaviv
Dauda na popechenii sumasshedshego roditelya. V chetyrnadcat' let Sara  sbezhala
so svoim pervym muzhchinoj, poobeshchavshim priyutit'  ee.  CHerez  dva  goda  ona
smogla nakonec otkupit'sya ot pervogo v  zhizni  kontrakta  i  vernulas'  za
Daudom. Uvy, k tomu vremeni on uzhe byl neizlechimo bolen, prochno  sidel  na
igle. Sara zabrala brata v edinstvennoe ubezhishche, kotoroe togda imela, -  v
publichnyj dom, gde zhila i rabotala. Daud  poshel  po  ee  stopam,  nauchilsya
zarabatyvat' na zhizn' tem zhe remeslom.
   Oh, esli by ona togda ne sbezhala iz doma, esli by, ne brosila  brata...
Ona by sumela zashchitit' ego...
   Sara vernulas' v komnatu k Daudu. Nogi v  kozhanyh  sandaliyah  bezvol'no
svesilis' s divana, vverh podnimaetsya tabachnyj dym. Dzhekstro sidel ryadom s
Daudom i s dovol'nym vidom potyagival pivo.

   ISKUSSTVENNYE SNY

   V ponimanii prostitutok, bar "Plastikovaya devushka" yavlyal soboj  obrazec
shikarnoj zhizni. Zdes' imelsya otdel'nyj zal dlya "zonnogo tanca", gde  cherez
naushniki mozhno bylo vnedrit' sebe v mozgi lyubuyu pornografiyu. |jforiya  bezo
vsyakih narkotikov. Podobnye "tancy" ochen'  lyubili  te,  kto  boyalsya  igly.
Orbital'nye farmacevticheskie kompanii predostavlyali vozmozhnost' vpadat'  v
ejforiyu  besplatno,  radi  reklamy  svoih  izobretenij.  Vprochem,  v  bare
tancevali povsyudu, v tom chisle i  v  zerkal'nom  zale,  oborudovannom  dlya
eroticheskih  igr.  Kogda  kto-to   vyigryval,   k   odnomu   iz   tancorov
protyagivalis' shchupal'ca, snimaya ocherednuyu chast'  ego  odezhdy.  Esli  igroku
vezlo i on poluchal mnogo  ochkov,  vse  ostal'nye  obyazany  byli  razdet'sya
dogola.
   Minovav  bol'shoj  zal,  Sara  voshla  v  spokojnuyu  komnatu,  otdelannuyu
serebristym metallom i krasnym derevom. Vozmozhno, dlya ukrasheniya etogo zala
vyrubili poslednie derev'ya cennyh  porod  v  YUgo-Vostochnoj  Azii.  Komnata
prednaznachalas' dlya nyneshnih vorotil. Sare zdes' ne nravilos'. Ona ved' ne
vhodit v chislo sil'nyh mira sego. Ona vsego lish'  telo,  kotoroe  pokupayut
Teper', pravda,  eto  telo  podnyalos'  na  odnu  stupen'ku  vverh,  obrelo
nezavisimost' i pri zhelanii mozhet rastorgnut' kontrakt.
   No zal i  vpravdu  vyglyadel  roskoshno.  Na  stenah  viseli  prichudlivye
gologrammy. Ob容mnye cvetnye spirali  napominali  raspletayushchiesya  molekuly
DNK. Na vseh stolah imelis' raz容my dlya podklyucheniya komp'yuterov, s pomoshch'yu
kotoryh  vorotily  mogli  sledit'  za   kotirovkami   akcij   i   otdavat'
rasporyazheniya. Mezhdu stolami snovali horoshen'kie polugolye oficiantki.  Nad
ih  byustami  i  izyashchnymi  licami  yavno  potrudilis'   dizajnery.   Sverkaya
odinakovymi belozubymi ulybkami, devushki raznosili napitki. Posetiteli  ne
skupilis' na shchedrye chaevye.
   Sara podgotovilas' k vstreche s Kanninghemom. Voenno-morskoj sinij zhilet
nadezhno  zashchishchal  ot  pul'  -  osobo  prochnaya  tkan'  sposobna   vyderzhat'
kineticheskuyu nagruzku v  190  dzhoulej  na  odin  kvadratnyj  santimetr,  a
materiya  bryuk  vyderzhivala  150.  Sara  na  vsyakij  sluchaj   nanyala   dvuh
ohrannikov, rasplativshis' endorfinom.  Sejchas  parni  slonyalis'  po  baru,
gotovye v sluchae neobhodimosti zashchitit' ee ot Kanninghema  i  ego  druzej.
CHtoby  sohranit'  golovu  yasnoj,  devushka  prinyala  lish'  nebol'shuyu   dozu
narkotika, poetomu bol' v bedre ne utihla, a lish' otdalilas'. Sara podoshla
k stojke, zakazala rom s limonnym sokom.
   A vot i Kanninghem. Bescvetnoe intelligentnoe lico, neprimetnyj kostyum.
Ego tihij golos,  pochti  shepot,  slovno  donosilsya  iz  respektabel'noj  i
svetloj  zhizni,  sovsem  ne  pohozhej  na   ee   trudnoe   i   bezradostnoe
sushchestvovanie.
   - Itak, Kanninghem, - skazala Sara spokojno, - pogovorim o dele.
   - |to tvoi druz'ya? - sprosil on, glyadya v zerkalo na otrazheniya skuchayushchih
ohrannikov.
   - YA ved' tebya ne znayu.
   - Ty pozvonila Getmanu?
   - Da, i on lestno otozvalsya o tebe. Tem  ne  menee,  ya  predpochitayu  ne
riskovat'.
   -  Ponimayu.  -  Kanninghem  dostal  iz  karmana  malen'kij   komp'yuter,
podsoedinil ego k raz容mu, i na ekrane zamel'kali slova i kolonki chisel. -
My mozhem zaplatit' v dollarah.
   Sara  napryaglas':  na   ekrane   mercala   neveroyatnaya   summa.   "Nado
potorgovat'sya, - podumala ona, - pust' zaplatyat chem-nibud' bolee  stoyashchim,
chem zelenye bumazhki".
   - Dollary? - fyrknula devushka. - |to ne ser'eznyj razgovor.
   - Zoloto? - Kanninghem nazhal klavishu, i na ekrane poyavilis' drugie ryady
cifr.
   - Slishkom hlopotno.
   - Togda akcii. Ili narkotiki. Vybiraj.
   - Kakie akcii? Kakie narkotiki?
   - Po tvoemu zhelaniyu.
   - Polimiksin-fenildorfin Nyu. Sejchas on v deficite.
   - Kak hochesh', - nahmurilsya Kanninghem. - No uchti, skoro etogo narkotika
budet na rynke ochen' mnogo. Nedeli cherez tri.
   - |to ty dostavish' ego s orbity?
   - Net. - Lico Kanninghema nachalo podergivat'sya. - Na tvoem meste  ya  by
vybral hloramfenildorfin. Firma "Pfajzer"  na  neskol'ko  mesyacev  ustroit
iskusstvennyj deficit preparata. Vot ego harakteristiki.  CHistyj,  svezhij,
pryamo s orbity.
   - Ladno, - soglasilas' Sara. - No polovinu - avansom.
   - Desyat' procentov sejchas. Tridcat' procentov po  zavershenii  obucheniya.
Ostal'noe po istechenii kontrakta, prichem nezavisimo ot togo, udastsya  tebe
vypolnit' zadanie ili net.
   Sara ne otryvala glaz ot gologrammy,  lihoradochno  razmyshlyaya.  Akcii  -
eto, konechno,  neploho,  no  narkotiki  gorazdo  luchshe.  Itak,  Kanninghem
predlagaet narkotiki orbital'nogo kachestva. Tam oni ochen' deshevy, na Zemle
namnogo dorozhe. Prodav ih, ona smozhet kupit' bol'she akcij, chem  predlagaet
ej Kanninghem. Desyat' procentov - eto bol'she, chem ona  zarabotala  proshloj
noch'yu, pokonchiv s klientom.
   CHtoby vybrat'sya na orbitu, nado obladat' opredelennymi navykami.  Ih  u
Sary net. No est' i drugoj put': orbitaly ne otkazhut vladel'cu  dostatochno
krupnogo paketa akcij. Esli ona poluchit obeshchannoe, etogo pochti  hvatit  na
paru biletov, chtoby vybrat'sya iz gravitacionnoj yamy.
   Sara prinyala reshenie:
   - Davaj sgovorimsya na dvadcati pyati procentah. YA  pozvolyu  tebe  kupit'
mne nemnogo vypivki, i ty rastolkuesh', kakim obrazom ya  dolzhna  zarabotat'
svoj gonorar.
   Kanninghem kivnul, povernulsya k ulybayushchejsya oficiantke i podal ej znak.
   - Zadanie sovsem prostoe, - nachal on, glyadya na Saru ledyanymi glazami. -
Ty dolzhna vlyubit' v sebya odnogo cheloveka. Vsego na odnu noch'.

   TVOJ LYUBOVNIK ISHCHET KOGO-NIBUDX POMOLOZHE?
   U NAS TY MOZHESHX STATX MOLODOJ

   -  Princesse  okolo  vos'midesyati  let.  -  Kanninghem  protyanul   Sare
golograficheskoe izobrazhenie oslepitel'noj blondinki, kotoroj na  vid  bylo
ne bol'she  dvadcati.  Kruzhevnaya  bluzka  oblegala  slegka  pokatye  plechi,
otkryvaya yamochki u klyuchic i vesnushki  na  grudi.  Ves'  oblik  blondinki  s
golubymi, kak u Dauda, glazami izluchal nevinnost' i  bezzashchitnost'.  -  My
dumaem, on iz Rossii. Odnako byuro Koroleva vsegda  otlichalos'  neobychajnoj
sekretnost'yu, poetomu nam ne udalos' dobyt' spiska ih glavnyh sotrudnikov.
Kogda etomu cheloveku predstoyalo  obresti  novoe  telo,  on  pozhelal  stat'
zhenshchinoj. Poskol'ku on byl u nih dostatochno vazhnoj personoj,  ego  pros'bu
vypolnili, no ponizili v dolzhnosti.  Krome  togo,  russkie,  kak  pravilo,
postoyanno proizvodyat attestaciyu, ponizhaya v dolzhnosti  staryh,  chtoby  dat'
dorogu molodym. Teper' etot sotrudnik vypolnyaet obyazannosti kur'era.
   "Nichego osobennogo", - podumala Sara. V  nashi  dni,  kogda  sovremennaya
tehnika pozvolyaet vlivat' pryamo v mozg lyubuyu informaciyu, lyubye izobrazheniya
i  oshchushcheniya,  mozhno  pereprobovat'  vse.  A  posle  pomenyat'  telo,  stat'
zhenshchinoj. Pravda, tehnologiya perehoda poka nesovershenna, teryayutsya kakie-to
navyki, chto-to vypadaet iz pamyati. Perehody iz tela v telo delayut cheloveka
raz ot razu ushcherbnee, poetomu posle takih operacij ego vsegda  ponizhayut  v
dolzhnosti,   zastavlyaya   dokazyvat',   chto   on   obladaet    neobhodimymi
sposobnostyami dlya novoj raboty.
   - Kak teper' ee zovut? - sprosila Sara.
   - Ona sama tebe skazhet. A poka budem nazyvat' ee Princessoj.
   Sara  pozhala  plechami.  Navernyaka  v  takih  delah  sushchestvuet   nemalo
sekretnyh pravil, kotorye prednaznacheny lish' dlya  togo,  chtoby  proverit',
gotov li chelovek, kotorogo hotyat nanyat', k besprekoslovnomu podchineniyu.
   -  Pohozhe,  novoe  telo  ne  izmenilo  ego  seksual'noj  orientacii,  -
prodolzhal Kanninghem. - Izmenilis' tol'ko sposoby  vyrazheniya  lyubvi.  Stav
kur'erom, on  obnaruzhil  nekotorye  specificheskie  naklonnosti.  Na  Zemle
Princessa obychno podyskivaet kogo-nibud' iz nizshih sloev, inogda iz  "yunoj
gryazi", no chashche pilotov, i uvozit k sebe na noch' ili  na  dve.  Emu  nuzhen
kto-to na rol' lyubimogo zhivotnogo,  prichem  opasnogo,  ne  ochen'  chistogo,
grubovatogo. CHto-to vrode ulichnoj devki. V to  zhe  vremya  zhivotnoe  dolzhno
byt' dostatochno civilizovannym,  chtoby  ponimat',  kak  ublazhit'  hozyaina.
Neotesannye dubiny i sadisty ego ne ustraivayut.
   - To est' ya? - spokojno utochnila Sara. - YA dolzhna stat' ego kiskoj?
   - Ty prorabotala legal'noj prostitutkoj pyat' let. I  tvoi  rabotodateli
dali tebe vysokuyu ocenku.
   - Pyat' s polovinoj, - popravila ona. - Krome togo, sredi moih  klientov
nikogda ne bylo zhenshchin.
   - No ved' on, po suti,  muzhchina.  Staryj  muzhchina.  U  tebya  ne  dolzhno
vozniknut' zatrudnenij.
   Sara  prinyalas'  izuchat'  snimok,  pytayas'  razglyadet'  za   vneshnost'yu
ocharovatel'noj blondinki russkogo  starika.  Vse  muzhchiny  odinakovy:  oni
vsegda iskali v nej  voploshchenie  svoih  eroticheskih  fantazij,  voploshchenie
real'noe i v to zhe vremya dalekoe ot  real'nosti.  Oni  hoteli,  chtoby  ona
ispytyvala nastoyashchij orgazm,  ostavayas'  pri  etom  bezropotnoj  rezinovoj
kukloj, poslushno pretvoryayushchej v zhizn'  tajnye  porozhdeniya  ih  seksual'nyh
mechtanij. Vse oni ishchut naslazhdenij i ne zhelayut nichem  sebya  obremenyat'.  A
esli Sara inogda  ne  mogla  pravil'no  ponyat'  ih  skrytyh  zhelanij,  oni
razocharovyvalis' i  progonyali  ee.  Za  eti  pyat'  s  polovinoj  let  Sara
nauchilas' raspoznavat' muzhskie fantomy i himery.
   "On i v samom dele nichem ne otlichaetsya ot drugih starikov", -  podumala
devushka, glyadya na fotografiyu. Vse oni hotyat odnogo - vlasti  i  platyat  ne
stol'ko za seks, skol'ko za oshchushchenie vsesiliya, prihodyashchee vmeste s seksom.
I bol'she vsego oni zhazhdut vlasti nad tem, kto  stremitsya  povelevat'  imi.
Poetomu strast' starikov vylivaetsya v zhelanie podchinit' sebe drugih.  Sara
otlichno eto ponimala.
   - A u tebya tozhe drugoe telo? - otorvavshis' ot snimka, sprosila  ona.  -
Dlya konspiracii. Ili ty prosto zastavil Faerbad unichtozhit' malejshie  sledy
individual'nosti, chtoby v tvoem oblike ne bylo nichego zapominayushchegosya?
   Spokojnyj vzglyad Kanninghema ne izmenilsya.
   - |togo ya ne mogu skazat'.
   - Davno ty na nih rabotaesh'? Ved'  kogda-to  ty  byl  "gryaz'yu"  i  imel
sovsem drugoj oblik. A teper' rabotaesh' na orbitalov. V kachestve oplaty za
trud oni navernyaka poobeshchali tebe  novoe  telo,  esli  ty  sostarish'sya,  i
torzhestvennye pohorony, esli umresh' molodym. Tak?
   - Nechto v etom rode, - kivnul Kanninghem.
   - Ty prodal im svoyu dushu i telo?
   - Mozhno skazat' i tak. - On yavno ne sobiralsya otkrovennichat'.
   - Ty znaesh' tolk v samokontrole, prekrasno umeesh' vladet' soboj, potomu
chto nahodish'sya vo vlasti lyudej, kotorye poklonyayutsya kontrolyu,  molyatsya  na
nego, kak na boga. No ty pohozh na zakrytyj kotel pod bol'shim davleniem,  i
par vot-vot razneset tebya v kloch'ya. Interesno, kak ty provodish'  svobodnoe
vremya? Hodish' po trushchobam, kak eta  Princessa?  Po  klubam,  po  publichnym
domam? Mozhet, ty tozhe byl moim klientom? -  Sara  zaglyanula  v  nichego  ne
vyrazhayushchie glaza sobesednika. - Vpolne vozmozhno. YA ne zapominayu lic  svoih
klientov.
   - A u menya prekrasnaya pamyat' na lica. Poetomu ya znayu tochno: my s  toboj
nikogda ne  vstrechalis'.  -  V  golose  Kanninghema  otchetlivo  prozvuchalo
razdrazhenie.
   - Ne bespokojsya, - uhmyl'nulas' Sara, brosaya portret Princessy na stol.
- YA ne podvedu. Tvoi hozyaeva ostanutsya dovol'ny toboj.
   - YA nadeyus' na tebya. Drugoj takoj im ne najti.

   V ZONE/DA

   Videosignaly ot vzhivlennogo telepriemnika  postupali  pryamo  v  glaznye
centry Sary.

   Bar "Aigourd'Oui" - lyubimoe mesto Princessy.

   Tualet, napichkannyj zerkalami, zalit myagkim  svetom.  Zolotisto-krasnye
oboi, bronzovye krany. Kogda Sara otkryla  dver',  na  nee  s  zavist'yu  i
uvazheniem ustavilis' dve devicy iz razryada "gryazi", torchavshie  u  zerkala.
Oni tozhe by ne proch' obzavestis' takim  atlasnym  pidzhakom.  Sara  otlichno
znala, chto oni malo chem otlichayutsya ot  nee:  strastno  zhelayut  ubrat'sya  s
Zemli, ischeznut' v chernoj bezdne, polnoj serebryanyh zvezd.  No  eti  mechty
beznadezhny. Poetomu ostaetsya  lish'  provodit'  bolee  udachlivuyu  sopernicu
zavistlivym vzglyadom, gordo vskinut' golovu i otvernut'sya k zerkalu.
   Vnezapno razdalos' sdavlennoe  rydanie,  ehom  otdavsheesya  pod  vysokim
potolkom. Devicy u zerkala zamerli. Sara,  ne  obrashchaya  na  nih  vnimaniya,
napravilas' k kabinke.
   Plach donosilsya iz-za plastikovoj peregorodki. Sara zaglyanula v sosednyuyu
kabinku. Tam rydala molodaya  zhenshchina,  preryvayas'  lish'  dlya  togo,  chtoby
nabrat'  v  legkie   ocherednuyu   porciyu   vozduha.   Rydala   isstuplenno,
samozabvenno. Sara pozhala plechami. Tak i povredit' sebe vnutri  chto-nibud'
nedolgo. Peregorodka nachala sotryasat'sya. ZHenshchina, reshiv ne  ogranichivat'sya
rydaniyami, nachala kolotit'sya golovoj o plastikovuyu stenu.
   Sara  dostala  ingalyator,  vprysnula  narkotik  v  nozdryu.  Zaprokinula
golovu, chuvstvuya kak po zhilam rastekaetsya priyatnyj pozhar. Vprysnula  struyu
v druguyu nozdryu. Teper' ona  chuvstvovala  sebya  sil'noj  i  uverennoj.  Ej
obyazatel'no nado prinyat' narkotik, chtoby obresti uverennost'.  Kanninghemu
ona ob etom ne skazala... Nu i chert s nim!

   "Princessa idet. Princessa idet. Princessa idet..."

   Sara vyskochila iz  tualeta.  V  mozgu  polyhali  bukvy,  skladyvayas'  v
soobshchenie: "Princessa napravlyaetsya v bar. Povtoryayu. Princessa napravlyaetsya
v bar. Perehozhu na policejskuyu volnu. Udachnoj ohoty. Kanninghem".
   Ee  glaza  bystro  privykli  k  polumraku  kluba,   telo,   vzbodrennoe
narkotikom, slovno parilo  v  nebesah.  No  kontrolya  nad  soboj  Sara  ne
poteryala.
   Princessa poyavilas'  v  okruzhenii  telohranitelej  iz  "zemnoj  gryazi",
vstupila v sumrak, siyaya luchistoj auroj.  Sara  zamerla.  Nezemnaya  krasota
poluvozdushnoj fei vskolyhnula grezy o roskoshi, o  schastlivoj,  bezzabotnoj
zhizni, svobodnoj ot gravitacii.  O  takoj  zhizni  ne  mogli  mechtat'  dazhe
piloty. Ej pokazalos', chto dazhe muzyka  na  mig  pritihla  v  blagogovenii
pered  geniem  nezemnoj  krasoty.  Sotni  izumlennyh  glaz  ustavilis'  na
orbital'noe chudo.
   Po telu Sary  probezhala  drozh',  pokalyvaniem  otozvavshis'  v  konchikah
pal'cev, potom ee  obdalo  zharom.  Pora  dejstvovat'.  Na  gubah  zaigrala
intimnaya ulybka. Negromko posmeivayas', slovno mezhdu neyu i  Princessoj  uzhe
imelas' samaya tesnaya i priyatnaya blizost', ona dvinulas' k celi.  Pokachivaya
shirokimi plechami, kak uchila  Faerbad,  Sara,  budto  kradushchijsya  k  zhertve
zver', priblizilas' k telohranitelyam i  raskryla  ladoni,  pokazyvaya,  chto
oruzhiya u nee net. Princessa otneslas' k ee poyavleniyu ves'ma  blagosklonno.
Ona okazalas' santimetrov na desyat' nizhe, i Sara smotrela na  nee  sverhu,
nemnogo nahal'no. Prelestnye belokurye  volosy  krasavicy  nezhno  kasalis'
shchek. Fioletovo-purpurnaya i zheltaya kosmetika v vide sinyakov i krovopodtekov
prizvana byla sprovocirovat' u  okruzhayushchih  tajnoe  zhelanie  zashchitit'  eto
vozdushnoe  sushchestvo,   na   samom   dele   nikogda   ne   vedavshee   boli.
Temno-fioletovaya pomada na gubah slegka razmazana, guby pripuhli slovno ot
udara. Sara obnazhila zuby i tiho zasmeyalas'. Ee grudnoj smeh napominal laj
vyshedshej na ohotu gieny.
   - Princessa, potancuj so  mnoj.  -  Sara  zaglyanula  v  ogromnye  glaza
krasavicy. - YA prishla iz tvoih samyh bezumnyh grez.

   OPYT SOZDAET MASTERSTVO. MASTERSTVO DAET SILU.
   SILA POKORYAET ZAKON. ZAKON DAET VYSSHUYU VLASTX.
   Iz pamyatki firmy "Toshiba"

   Na Nikol' byla hrustyashchaya kozhanaya kurtka, v ugolke rta zazhata  sigareta.
Ryzhevato-korichnevye volosy spuskalis'  nizhe  plech.  Temno-serye  barhatnye
glaza pristal'no smotreli na Saru. Mezhdu devushkami stoyal Kanninghem, ryadom
dva ego pomoshchnika: ogromnyj verzila s korotkoj sheej  i  malen'kij  blondin
bez osobyh primet, eshche bolee nevzrachnyj na vid, chem  Kanninghem.  No  Sara
chuvstvovala, chto etot malyj kuda opasnee bogatyrya.
   - Sara, ty ni v  koem  sluchae  ne  dolzhna  chuvstvovat'  sebya  slaboj  i
neuverennoj.  Inache  Princessa  zametit  tvoyu  neopytnost'  i   zapodozrit
neladnoe. My priglasili syuda Nikol', chtoby  ty  mogla  potrenirovat'sya  na
nej.
   Neskol'ko sekund Sara  s  udivleniem  razglyadyvala  Nikol',  potom  zlo
rassmeyalas':
   - Ty, Kanninghem, pohozhe, sobralsya ponablyudat' za sovokupleniem?
   - Da, my s Faerbad hotim posmotret', chto u tebya poluchitsya.  My  boimsya,
chto ty rasteryaesh'sya, vpervye zanyavshis' lyubov'yu s zhenshchinoj.
   Nikol' molcha slushala, medlenno popyhivaya sigaretoj.
   - Mozhet, - vskipela Sara, - ty eshche sobiraesh'sya zapisat' eto na video? A
potom ustroit' razbor oshibok? Ili ty obozhaesh' podobnye zrelishcha?  Oni  tebya
vozbuzhdayut?
   - Potom my sotrem vse zapisi. V tvoem  prisutstvii,  esli  zahochesh',  -
nevozmutimo otvetil Kanninghem.
   Verzila uhmyl'nulsya, ostal'nye slushali bezuchastno, yavno podrazhaya shefu.
   Telo Sary uzhe peredelali, minovali dva mesyaca  obucheniya,  no  dlya  etih
ublyudkov ona vse eshche ostavalas' "zemnoj gryaz'yu", odnoj iz mnogih, zhazhdushchih
vyrvat'sya naverh. Ochevidno, Kanninghem gotovil neskol'ko kandidatok,  hotya
Sara byla uverena, chto,  kogda  Princessa  spustitsya  s  orbity,  vypustyat
imenno ee. Tol'ko ona sposobna spravit'sya s etim delom.
   - Vryad li ya nuzhdayus' v podobnyh repeticiyah. Kogda  ponadobitsya,  ya  vse
sdelayu. A sejchas u menya net nastroeniya krivlyat'sya. Ni  dlya  tebya,  ni  dlya
tvoih videokamer.
   Kanninghem slegka prishchurilsya. Nikol' kakoe-to vremya rassmatrivala  Saru
svoimi barhatnymi glazami, potom skazala:
   - Togda prosto potancuj so mnoj.
   Ee golos slegka sryvalsya ot volneniya.  Vidimo,  devchonka  ochen'  hotela
podzarabotat' i boyalas', chto ej otkazhut.
   - Davaj potancuem, - snova poprosila Nikol', - tol'ko potancuem i vse.
   Sara perevela vzglyad na Kanninghema i kivnula:
   - Neskol'kih tancev hvatit?
   Po  edva  ulovimomu  dvizheniyu  ona  dogadalas',  chto  delo  ogranichitsya
tancami. |togo ona i dobivalas'.
   - Ladno, - skazal Kanninghem, - proverim hotya by eto.
   - CHto zh, smotri, naslazhdajsya.
   Nikol' nervno ulybnulas', ne znaya, kogo blagodarit'. Zaigrala muzyka, i
devushka sbrosila kozhanuyu kurtku. Sara oglyadela ee:  interesno,  dolgo  oni
iskali zhenshchinu s takoj zhe figuroj, kak u Princessy? Nikol' pokachivalas'  v
takt muzyke - pogruzhennaya v sebya plastikovaya devushka, zhazhdushchaya  proizvesti
vpechatlenie.

   DELXTA TRI SOOBSHCHAET. VNEZAPNAYA POPYTKA SAMOUBIJSTVA.
   BAR "SEGODNYA - DA". CHREZVYCHAJNYE OBSTOYATELXSTVA

   Sara, razgoryachennaya tancem, tryahnula golovoj, smahivaya pot, zastilavshij
glaza. Narkotik eshche  dejstvoval,  pridavaya  ej  sily,  i  ves'  vecher  ona
prygala,  kruzhilas'   pod   voshishchennym   vzglyadom   "Princessy",   oshchushchaya
neobyknovennuyu legkost'. Ruki u nee slovno stali  kryl'yami  s  serebryanymi
per'yami. Tancuya, Sara pereshla v sosednyuyu zonu, prizhala "Princessu" k  sebe
i okunulas' v shelkovistuyu penu ee belokuryh volos.
   Vtorgshis' v chuzhuyu zonu, oni s kem-to stolknulis', i Sara tut zhe nanesla
otvetnyj udar loktem pod rebro vozmushchennomu tancoru, potom  ne  davaya  emu
opomnit'sya, rubanula rebrom ladoni po shee, i neschastnyj so stonom  vyletel
iz zony. Bystryj  i  zhestkij  natisk  privel  "Princessu"  v  eshche  bol'shee
voshishchenie, ee glaza zablesteli. Sara shvatila  Nikol'  za  taliyu,  i  oni
plavno zaskol'zili, kak figuristy na l'du.
   - Ty lyubish' takih opasnyh devushek, kak ya? - sprosila Sara.
   Golubye glaza otvetili "da". "Znayu ya  tebya,  starikashka",  torzhestvuyushche
podumala Sara, zhadno vpivayas' v fioletovye guby, prazdnuya triumf,  podobno
hishchniku, zadravshemu ocherednuyu zhertvu.

   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO
   Ty mozhesh' schitat'sya kiborgom, tol'ko kogda u tebya est'
   SOVREMENNYJ POLOVOJ IMPLANTANT!
   On nezameten. S nim ty mozhesh' zanimat'sya seksom vsyu noch'.
   Lyuboj vid orgazma po tvoemu vyboru.
   Tvoj partner budet tebe blagodaren.
   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!

   Mashina Kanninghema mchalas' po vechernim ulicam mimo  neonovyh  reklamnyh
shchitov i cvetnyh gologramm, mel'teshivshih  za  oknami  beschislennyh  klubov.
Sara sidela na  zadnem  siden'e,  ustavivshis'  vzglyadom  v  sheyu  voditelya,
styanutuyu tugim vorotnikom.
   - V bar tebe luchshe pojti odnoj, -  skazal  na  proshchanie  Kanninghem.  -
Princessa mozhet poslat' tuda svoih lyudej. Nado, chtoby ty byla odna.
   Sara kivnula. |ti  instrukcii  ona  slyshala  mnogo  raz  i  pomnila  ih
naizust'.  Mogla  dazhe  povtorit'  slovo  v  slovo,  parodiruya  monotonnoe
bormotanie Kanninghema. Segodnya ona poluchila vtoruyu chast' gonorara v  vide
hloramfenildorfina i sejchas lomala golovu nad tem,  kak  by  ego  podorozhe
sbyt' na ulice.
   - Sara, - Kanninghem dostal iz karmana ballonchik, - ya  hochu,  chtoby  ty
vzyala s soboj etu shtuchku.
   - CHto eto? - Devushka bryznula na ladon' nemnogo zhidkosti iz  ballonchika
i ponyuhala.
   - Silikonovaya smazka. Zapah, kak u zhenskoj, no ona dolgo  ne  vysyhaet.
Vospol'zujsya eyu, esli vdrug pochuvstvuesh', chto ty... chto Princessa tebya  ne
vozbuzhdaet.
   - YA ne sobirayus' dovodit' delo  do  etogo.  -  Sara  vernula  ballonchik
Kanninghemu.
   - Na vsyakij sluchaj, malo li chto mozhet proizojti.
   Sara pozhala  plechami  i  sunula  ballonchik  v  potajnoj  karmashek.  Vsyu
ostavshuyusya dorogu ona molcha smotrela na pronosivshiesya  za  oknami  vitriny
poka avtomobil' ne ostanovilsya u ee doma.
   Oni s Kanninghemom voshli v kvartiru. Spertyj  zharkij  vozduh  udaril  v
lico. Kanninghem, besprestanno utiraya pot, s容zhilsya na divane. Do sih  por
on mog upravlyat' processom.  No  teper'  kurok  spushchen,  i  ostaetsya  lish'
nadeyat'sya,  chto  traektoriya  snaryada   rasschitana   pravil'no.   Na   lice
Kanninghema izobrazilas' ele zametnaya ulybka. Nemnogo posidev on  vstal  i
molcha pozhal Sare ruku.
   Ona znala: on zhelaet ej udachi, ne zatrudnyaya sebya  slovami.  Sara  vdrug
oshchutila predstartovuyu legkost', budto gora svalilas' s ee plech - bol'she ne
nado vezhlivo vnimat' slovam Kanninghema, repetirovat', vypolnyat'  durackie
predpisaniya, vyslushivat' bezzhalostnuyu kritiku Faerbad. Vse pozadi.
   Iz-pod dveri v druguyu komnatu vidnelos' kakoe-to cvetnoe mercanie. Daud
doma.  Sara  otkryla  dver'.  Daud  pered  vklyuchennym  videoekranom  delal
uprazhneniya s gantelyami. Na obnazhennom tele igrali cvetnye bliki.
   - Budesh' est'?
   - Net. YA idu s Dzhekstro, on nashel klienta.
   - Novogo?
   - Da. Ochen' bogatogo.
   - Skol'ko obeshchaet?
   - Vosem' tysyach.
   - Dejstvitel'no mnogo. - Sara pochuvstvovala nedobroe. - I chto on hochet?
   - Dzhekstro budet v sosednej komnate, -  kak  by  opravdyvayas',  otvetil
Daud, - esli chto-nibud' sluchitsya, on pomozhet.
   - Znachit, klient - sadist?
   On  molcha  kivnul.  Sara  prisela  ryadom,  vzglyanula  v  ego   holodnye
prozrachnye glaza.
   - Ne svyazyvajsya ty s nim, - poprosila ona.
   - No ved' on horosho zaplatit.
   - Segodnya ya zakonchu rabotu i poluchu  ochen'  bol'shuyu  summu.  Deneg  nam
hvatit nadolgo. Na nih mozhno kupit' dva bileta naverh.
   Daud zlo pokachal golovoj:
   - Ne nuzhny mne tvoi den'gi. I bilet tozhe.
   - Daud!
   - Dumaesh', ya ne znayu, chem ty zanimaesh'sya! - fyrknul on, i v ego  glazah
mel'knul strah. Strah za nee?
   - Znaesh', verno. - Ona vstala. - A tebe izvestno,  pochemu  ya  zanimayus'
takimi delami?
   - Potomu chto odnazhdy  ty  narvalas'  na  sadista,  ubila  ego,  i  tebe
ponravilos' ubivat'.
   - Net, - Sara medlenno pokachala golovoj, -  ya  delayu  eto  radi  nas  s
toboj, Daud. CHtoby my smogli kogda-nibud' vyrvat'sya otsyuda  na  orbitu.  -
Ona dotronulas' do ego plecha, no on sbrosil ee ruku.  -  Tam  ne  pridetsya
zarabatyvat' kusok hleba na ulice, potomu chto tam net ni ulic, ni gryazi.
   V otvet Daud prezritel'no rassmeyalsya:
   - Net ulic? Togda kak zhe my budem tam  zarabatyvat',  Sara?  Sidet'  za
komp'yuterom v chisten'kom ofise? Net, milaya, my sposobny  delat'  lish'  to,
chto umeem. Tol'ko tam my stanem delat' eto dlya nih. Dlya nih, ponimaesh'?  A
ne dlya nas.
   - Tam vse budet inache, Daud. Utonchennee, chishche. Ty dazhe ne  mozhesh'  sebe
predstavit'...
   - ZHal', chto ty sejchas ne vidish' svoih glaz. Takoe vpechatlenie, budto ty
prinyala  horoshuyu  dozu.  Prizrachnye  nadezhdy  op'yanili   tebya,   bednyazhka,
zatumanili golovu. - Zlost' Dauda uzhe proshla. - Net, Sara, ya znayu, kto ya i
kto ty. Mne ne nuzhny tvoi nadezhdy i tem  bolee,  bilety.  Oni  ved'  budut
ispachkany krov'yu. Tvoi ruki v krovi.
   - Togda zachem ty kradesh' moj endorfin, ved' on tozhe ispachkan krov'yu?  -
zlobno vypalila ona, znaya, chto b'et v samoe bol'noe  mesto.  Na  mgnovenie
Daud zastyl, potom vskochil i brosilsya k vyhodu.
   - Daud, ne svyazyvajsya s sadistom, umolyayu! - kriknula ona vsled.
   - Kakaya raznica - zhit' ryadom s toboj ili ublazhat' sadista.
   Dver' zahlopnulas'. Sara ot zlosti i otchayaniya s siloj  udarila  kulakom
po stene. Adrenalin razgonyal krov', Sara pochti oshchushchala vkus smerti, ej  ne
terpelos' poskoree pustit' v hod svoyu podruzhku. Svoyu "lasku". Ona  podoshla
k zhurnal'nomu stoliku, vglyadelas' v gologrammu Princessy. CHistoe,  detskoe
lico, nevinnye golubye glaza. Takie zhe nevinnye, kak u Dauda.

   ZAVTRA/NET

   Vyjdya iz bara, Sara i Princessa  uvideli  mashinu  "skoroj  pomoshchi".  Na
nosilkah lezhala zhenshchina, kotoraya  nedavno  rydala  v  tualete.  Raspuhshee,
isterzannoe lico. Guby okrovavleny.
   Saru postradavshaya ne interesovala. Ona smotrela na  Princessu,  chasticu
togo mira, kuda sama Sara tak stremilas' popast'. |tot mir byl  sladostnym
i nezhnym, napolnennym aromatom staroj dobroj  Zemli.  Princessa  zhdala  na
trotuare, poka ee telohraniteli lovili  taksi.  Sara  vzyala  ee  za  ruku,
zaglyanula v glaza.
   - YA tvoya mechta, - shepnula ona.
   - Menya zovut Danika, - otvetila Princessa.
   I vot oni na zadnem siden'e taksi. V  salone  pahlo  potom  i  dorogimi
duhami. Sara vpilas' v guby krasavicy. Ballonchik s silikonovoj smazkoj ona
zabyla doma, vprochem, on ej i ne nuzhen. Volosy i glaza Daniki byli, kak  u
Dauda, kozha gladkaya, telo molodoe i uprugoe. Saroj  ovladelo  vozbuzhdenie,
ej zahotelos' slit'sya s etim nezhnym, shelkovistym telom.
   Mashina  nakonec  v容hala  v  bronirovannye  vorota,  otdelyavshie  uyutnoe
gnezdyshko ot ostal'nogo mira.  Ni  odnomu  iz  lyudej  Kanninghema  eshche  ne
udalos' syuda proniknut'. Danika potyanula Saru za ruku, no ohrannik nastoyal
na proverke. Sara, prezritel'no  skrivivshis',  ostanovilas'  u  detektora,
znaya, chto takim sposobom ee "lasku"  vse  ravno  ne  obnaruzhit'.  Ohrannik
otobral u nee ingalyator s narkotikom. Ballonchik byl sdelan  iz  materiala,
na kotorom ne ostayutsya otpechatki pal'cev.
   - CHto tut zapisano? - Ohrannik vynul iz ee sumochki chernyj infokubik.
   - Muzyka, - nebrezhno brosila Sara.
   Ohrannik vernul ej kubik, i Princessa uvlekla Saru po lestnice vverh.
   V komnate, obstavlennoj myagkoj lazurno-beloj mebel'yu, Danika so  smehom
brosilas' na krovat', prizyvno protyanuv Sare ruki. Ta opustilas' pered nej
na koleni, ne svodya s Princessy pristal'nogo vzglyada. Sara ni na mgnovenie
ne zabyvala, chto pered nej na samom dele starik. Vlastnyj, bogatyj starik.
Privykshij  nasilovat'  Zemlyu,  privykshij  povelevat',  zhestokij  i  slabyj
odnovremenno. On zhazhdet otdat' svoe telo na rasterzanie rabyni.
   - Moya mechta, - prosheptala Danika, laskaya shramy na lice devushki.
   Sara sdelala glubokij  vdoh,  vtyanula  yazyk,  vklyuchaya  "lasku".  Krepko
shvativ krasavicu za ruki, prizhalas' k ee gubam. Glaza Daniki  rasshirilis'
ot uzhasa. Ona hotela kriknut', no Sara  derzhala  ee  mertvoj  hvatkoj,  ne
davaya poshevelit'sya. Medlenno i neotvratimo kiberzmeya  vypolzla  iz  svoego
ubezhishcha - iskusstvennoj trahei, pronikla v rot Princessy  i  dvinulas'  po
pishchevodu zhertvy.  Princessa  zabilas'  v  predsmertnoj  sudoroge.  "Laska"
terzala ee vnutrennosti, razryvaya v kloch'ya zheludok, legkie, serdce. Danika
dernulas' v poslednij raz, vnutri u nee chto-to bul'knulo, i  ona  zamerla,
Sara oshchutila vkus krovi. Ona ponimala, chto eto nevozmozhno,  no  nichego  ne
mogla podelat' s volnoj sladkogo otvrashcheniya, zahlestnuvshej ee.  Ona  pochti
zadyhalas'.  Kazalos',  eshche  mgnovenie,  i  legkie  lopnut  ot  nedostatka
kisloroda. Mertvye golubye glaza Daniki, glaza Dauda, byli tak blizko.
   Ot strashnogo napryazheniya zakruzhilas' golova.  Sara  s  trudom  vydernula
"lasku" iz isterzannogo tela Daniki i  s  shumom  vtyanula  v  sebya  vozduh.
Ele-ele dobralas' do vannoj, vklyuchila vodu, podstavila "lasku" pod ledyanuyu
struyu. Dyhanie vse ne  uspokaivalos'.  "Laska"  byla  pokryta  special'nym
gelem, i  k  ee  poverhnosti  ne  moglo  nichego  pristat',  no  Sare  byla
nevynosima dazhe mysl', chto vmeste s kiberzmeej v  ee  telo  mozhet  popast'
chastichka ploti Daniki. "Laska"  izvivalas'  pod  hleshchushchej  struej.  Sobrav
poslednie sily, Sara vtyanula v sebya ledyanuyu zmeyu  i  tol'ko  togda  smogla
vosstanovit' dyhanie. Slabost' ne prohodila. Glaza zastilal tuman. Ona  so
stonom vypolzla iz vannoj. Kto tut plachet? Neuzheli eto ona sama?
   Sara potryasla golovoj, pytayas' vernut' golove yasnost', vykarabkat'sya iz
chernoj bezdny obmoroka. Vylazka "laski" ne  proshla  darom.  Serdce  besheno
kolotilos', gotovoe vot-vot razorvat'sya na chasti. Sara nichkom  ruhnula  na
myagkij kover. Zamerla. Postepenno  soznanie  proyasnilos'.  Ona  pripodnyala
golovu. Sela. Oshchupala gorlo. Nasytivshayasya "laska" pritihla v  svoej  nore.
Sara medlenno podnyalas'. Proshla v vannuyu, zakryla kran.
   Pora zakanchivat' etu rabotu! Sara  dobrela  do  krovati.  Vzglyanula  na
Princessu. Teper' v nej mozhno bylo ugadat' starika. Toshnota  volnoj  snova
podkatila k gorlu. Nado by popravit' telo, prikryt' odeyalom. No devushka ne
smogla zastavit' sebya prikosnut'sya k mertvoj Danike.
   Sara otvela vzglyad i bystro  vyshla  v  sosednyuyu  komnatu.  Tam  ona  na
nekotoroe vremya  zastyla,  prislushivayas'.  Glaza  postepenno  privykali  k
polumraku. Vse tiho.  Sara  opustila  resnicy,  i  tut  zhe  pered  glazami
vozniklo tablo  so  svetyashchimisya  nadpisyami.  Nichego  interesnogo,  obychnye
policejskie soobshcheniya. Dostala iz karmana tonkie perchatki, natyanula  ih  i
podoshla k komp'yuteru. Vstavila chernyj  infokubik,  zaranee  podgotovlennyj
Kanninghemom. Esli by  ohranniku  vzdumalos'  polyubopytstvovat',  chto  tam
zapisano, to nichego, krome muzyki, on by ne obnaruzhil. Dlya zapuska glavnoj
programmy nado bylo znat' kod. Sara nabrala  ego  na  klaviature  i  stala
zhdat'.
   Princessa rabotala kur'erom v odnoj iz orbital'nyh firm i dostavlyala  s
orbity takie  zhe  zhidkokristallicheskie  kubiki  s  sekretnoj  informaciej,
kotoruyu kompaniya opasalas' peredavat' zashifrovannymi  radiosignalami.  CHto
eto za informaciya. Princesse znat' ne polagalos'. Po-vidimomu, rech' shla  o
poslednih orbital'nyh izobreteniyah, operaciyah  s  akciyami  i  narkotikami,
instrukciyah dlya agentov i mnogom drugom. Za  takuyu  informaciyu  konkurenty
gotovy vylozhit' milliony. Po  pribytii  na  Zemlyu  Princessa  perepisyvala
soderzhimoe infokubika v pamyat' svoego komp'yutera,  dostup  kuda  imelsya  u
nemnogih sotrudnikov kompanii, znavshih parol'.
   Sara mogla lish' dogadyvat'sya o tom, chto zapisano na vydannom ej kubike.
Ochevidno,  tam  byla  kakaya-to  slozhnaya   programma   raskodirovki.   Sare
ostavalos' tol'ko nadeyat'sya, chto programma-vzlomshchik ne podnimet trevogu  v
drugih komp'yuterah kompanii,  razbrosannyh  po  vsej  Floride.  Mozhet,  ej
povezet, i shuma ne budet. V sluchae udachi svedeniya iz komp'yutera  Princessy
nadlezhit skopirovat', a zatem vvesti v nego dezinformaciyu.
   Ostaviv chernyj kubik grabit'  komp'yuter,  Sara  proshlas'  po  roskoshnoj
komnate,  ostavlyaya  povsyudu  chuzhie  otpechatki,   nanesennye   na   vneshnyuyu
poverhnost' ee perchatok.
   CHerez odinnadcat' minut programma-vzlomshchik vydala na  ekran  signal  ob
uspeshnom  okonchanii  svoej  gryaznoj  raboty.  Sara   izvlekla   kubik   iz
komp'yutera, i spryatala ego v karmashek na poyase. Po instrukcii ej sledovalo
probyt' zdes' neskol'ko chasov. Ee tryaslo ot nervnogo napryazheniya, ona nikak
ne mogla zastavit' sebya zabyt' o mertvom tele  v  sosednej  komnate.  Sara
postaralas' sosredotochit'sya na zavetnom bilete v  chernuyu  bezdnu  kosmosa.
Ottuda Zemlya budet kazat'sya lish' dalekim golubym sharikom. I tak zhe  daleki
budut zemnye bedy, "zemnaya gryaz'".
   CHerez dva dolgih chasa Sara vyzvala taksi. Vnizu nichego ne podozrevayushchij
ohrannik vernul ej ingalyator i vypustil za vorota.
   CHtoby zamesti sledy, ona raz  desyat'  menyala  taksi,  petlyaya  po  vsemu
gorodu. V odnom meste Sara ostavila atlasnyj pidzhak, v drugom - ser'gi,  v
tret'em - smenila rubashku s poyasom, postepenno pereodevshis' vo vse zheltoe.
Teper' ona uzhe ne pohodila na pilota, snova stav obychnoj "zemnoj  gryaz'yu".
V chetyre chasa utra  ona  voshla  v  "Plastikovuyu  devushku"  i  okunulas'  v
privychnyj mir, gde chuvstvovala sebya kak ryba v vode. Udobno ustroivshis'  v
dal'nej komnate bara za stolikom na dvoih, ona pozvonila Kanninghemu.
   - Mozhesh' zabrat' svoyu igrushku.
   Potom zakazala sebe rom s limonnym sokom.
   K priezdu Kanninghema Sara uspela vzyat' naprokat analizator  narkotikov
i  nanyat'  neskol'ko  telohranitelej.  Kanninghem  poyavilsya  odin.  Plotno
prikryv za soboj dver' komnaty, sprosil:
   - Kak pozhivaet Princessa?
   - Gotova. Proverim, chto ty tam prines. - Sara protyanula ruku k paketu.
   CHernyj infokubik lezhal pered nej. Sara  naugad  vzyala  iz  korobki  tri
ampuly i vstavila v analizator.  Pribor  pokazal,  chto  eto  dejstvitel'no
hloramfenildorfin so stepen'yu chistoty ne menee 98 procentov.
   - Zabiraj! - ulybnulas' Sara.
   Kanninghem podklyuchil infokubik k svoemu komp'yuteru, ubedilsya, chto vse v
poryadke, i zapustiv dobychu v karman, napravilsya k dveri.
   - Esli budet kakaya-nibud' rabota, ty znaesh', kak menya najti, - kriknula
emu vsled Sara.
   Kanninghem ulybnulsya. Protiv obyknoveniya, ego lico kazalos'  pechal'nym.
Sara ponyala eto po-svoemu.  Konechno,  on  -  predstavitel'  orbitalov,  ej
neizvestno, na kakuyu firmu on rabotaet, no ona  ubezhdena,  chto  Kanninghem
vsego lish' instrument v ch'ih-to rukah. Sara prezirala ego za eto,  hotya  s
radost'yu otdala by vsyu korobku zarabotannyh  narkotikov  i  pribavila  eshche
stol'ko zhe, lish' by okazat'sya na ego meste.
   -  CHerez  chas  mne  pora  vozvrashchat'sya  na  orbitu,  -  grustno  skazal
Kanninghem.
   - Mozhet, my tam eshche vstretimsya, - ulybnulas' Sara.
   - Bud' ostorozhna.
   Po licu Kanninghema ona ponyala, chto on hotel dobavit' eshche chto-to, no ne
reshilsya i molcha vyshel iz komnaty.
   V dver' zaglyanul odin iz telohranitelej i  voprositel'no  posmotrel  na
Saru.
   - Poryadok.
   Paren' skrylsya, a ona prinyalas'  rassmatrivat'  dobytuyu  tyazhkim  trudom
korobochku. Itak, gryaznaya  rabota  zakonchena.  Odnako  Sara  ne  ispytyvala
radosti, ona chuvstvovala sebya  absolyutno  opustoshennoj.  Dazhe  spirtnoe  v
bokale kazalos' bezvkusnym. Golova raskalyvalas' na chasti.
   Rasplativshis' s telohranitelyami, Sara pojmala  taksi  i  otpravilas'  v
kruglosutochno rabotavshij bank, gde ostavila na  hranenie  narkotik.  Potom
poehala domoj.
   V kvartire bylo pusto. Monotonno zhuzhzhala  elektronika.  Sara  vyklyuchila
svetyashcheesya tablo, gorevshee v ee mozgu,  vybrosila  v  musoroprovod  zheltyj
kostyum. Proshla v svoyu komnatu, gde na  stolike  u  krovati  stoyal  portret
Princessy.  Ona  perevernula  ego  licom  vniz,  brosilas'  na  krovat'  i
provalilas' v glubokoe zabyt'e.

   PRIYATNOE PRIKOSNOVENIE ZHDET VAS.
   MYAGKIJ I NEZHNYJ VORS. KUPI SEJCHAS.

   Ee razbudil zvonok v dver'.
   Dzhekstro vnes zavernutogo v okrovavlennuyu prostynyu  Dauda.  Sara  vzyala
brata na ruki i polozhila na svoyu krovat'.
   - Ublyudok okazalsya nastoyashchim zverem, - nachal opravdyvat'sya Dzhekstro.  -
YA vyshel vsego na minutu.
   Sara ostorozhno razvernula okrovavlennuyu materiyu i  ele  sderzhala  krik:
telo brata bylo issecheno zhestkim  knutom,  iz  ran  sochilas'  krov'.  Daud
sdelal dvizhenie,  kak  by  zashchishchayas'  ot  ocherednogo  udara,  i  popytalsya
pripodnyat'sya.
   - Lezhi, - uspokoila ego Sara, - ty doma.
   Lico yunoshi iskazilos' ot boli, i on zarydal.
   Sara vzglyanula na Dzhekstro:
   - Ty vvodil emu chto-nibud'?
   - |ndorfin. Srazu zhe.
   - Skol'ko?
   - Mnogo. YA ne otmeryal dozu. - On tupo ustavilsya na devushku.
   - Ty ne imel prava uhodit'!
   - U menya bylo mnogo del, - otvel glaza Dzhekstro. - Da i vyshel  ya  vsego
na minutu.
   - CHtoby sdelat' takoe, - Sara pokazala na izurodovannoe telo  brata,  -
nuzhna ne odna minuta. Ubirajsya!
   - No ya...
   V ee glazah vspyhnul dikij ogon'. Ona razorvala by sejchas etogo ublyudka
na kuski, esli by ne bolee neotlozhnye dela.
   - Ubirajsya! - grozno ryknula ona.
   Dzhekstro mgnovenno retirovalsya.
   Sara promyla i obrabotala krovotochashchie rany. Daud  tiho  plakal.  Potom
dostala iz tajnika endorfin, zapravila in容ktor, vprysnula narkotik Daudu.
Vskore tot zasnul, tiho bormocha ee imya. Ubedivshis', chto Daud krepko  spit,
ona ostorozhno nakryla ego odeyalom i vyklyuchila svet.
   - Spi spokojno, - shepnula Sara, pocelovav ego v shcheku, - teper'  ya  mogu
kupit' nam bilety naverh.
   Ona vyshla iz komnaty, tiho prikryv za soboj dver'.

   PROISSHESTVIYA V TAMPE K 8 UTRA: V GORODE NAJDENO 12 TRUPOV.
   SCHASTLIVCHIKI POLUCHAYUT PRIBYLX 5 K 3.

   Moshchnyj  vzryv  otbrosil  divan  k  protivopolozhnoj  stene.  Ot  goryachej
vzryvnoj volny u Sary perehvatilo dyhanie.  Dusherazdirayushchij  vopl'  zvonom
otozvalsya u nee v golove. |to  byl  takoj  zhe  predsmertnyj  vopl',  kakoj
sovsem nedavno rvalsya  iz  grudi  Princessy.  YArko-krasnye  yazyki  plameni
veselo plyasali na mebeli. Vskochiv,  Sara  brosilas'  v  sosednyuyu  komnatu.
Pylayushchaya krovat' osveshchala chudovishchnoe zrelishche. Krovavoe mesivo  na  polu  -
vot i vse, chto ostalos' ot Dauda. Dikij krik  vyrvalsya  u  nee  iz  grudi.
Nichego ne soobrazhaya, Sara vykinula goryashchuyu krovat'  v  prolom  v  stene  i
opustilas' na koleni podle brata. On byl eshche zhiv. Ej vdrug pokazalos', chto
Daud shepchet ee imya.
   Na vostoke, slovno otsvet pozharishcha, alela zarya.

   TVOE TELO PROSIT RABOTY? OBRATISX K NAM

   Voditel' "skoroj pomoshchi" srazu potreboval  platu.  Ne  sprashivaya  cenu,
Sara cherez komp'yuter soedinilas' s bankom. Po doroge Daud umiral trizhdy, i
vsyakij raz, prezhde chem vernut' ego s togo sveta, vrachi trebovali vse bolee
vysokuyu platu, prichem nemedlenno.
   - |to dorogo, no esli ty zaplatish',  tvoj  brat  budet  zhit'.  -  SHofer
ocenivayushche vzglyanul na obnazhennuyu Saru i  dobavil:  -  Esli  u  tebya  est'
den'gi, my podklyuchim vse neobhodimye apparaty.
   V bol'nice, poka Sara nablyudala, kak  vrachi  kolduyut  nad  rasterzannym
telom brata, ee vse vremya uvedomlyali o stremitel'no vozrastayushchem schete  za
lechenie. "Nuzhno obratit' narkotiki v den'gi, - vyalo podumala ona,  -  ved'
podklyuchennye k telu Dauda apparaty rabotayut bez ostanovki".
   Vokrug  Sary  tolpilis'  policejskie,  kotorye  hoteli   uznat',   komu
ponadobilos' zapuskat' raketu s kumulyativnym zaryadom v  ee  kvartiru.  Ona
tverdila, chto ponyatiya ne imeet, no policejskie ne otstavali,  dovedya  Saru
do isstupleniya. Ona obhvatila golovu rukami i prinyalas' raskachivat'sya  kak
bezumnaya. Policejskie, potoptavshis' nemnogo, ushli.
   CHtoby vosstanovit' sily, obresti yasnost' mysli i vse spokojno obdumat',
ej trebovalsya ingalyator. Esli lyudi Kanninghema sledili za nej,  rassuzhdala
Sara, to dolzhny byli znat', v kakoj komnate ona  spit.  Kogda  v  kvartire
pogas svet, oni reshili, chto Sara legla spat' i zapustili  raketu  kak  raz
naprotiv togo mesta, gde stoyala krovat'. Tol'ko tam na etot raz spal Daud.
Oni hoteli ubit' ee, ved' Sara mogla popytat'sya ispol'zovat'  v  korystnyh
celyah poluchennye svedeniya. No komu ona mogla ih peredat'?  Sara  vspomnila
poslednyuyu vstrechu s Kanninghemom, ego pechal'nye glaza. Znachit, on  znal  i
hotel nameknut' ej. Navernoe, reshenie o ee likvidacii prinimal  ne  on,  a
drugie, vozmozhno, Kanninghem dazhe vozrazhal. No orbitaly s samogo nachala ne
sobiralis' ostavlyat' ee v zhivyh. Zachem im ceremonit'sya s  kakoj-to  shlyuhoj
iz "zemnoj gryazi", esli oni uzhe  istrebili  milliony  lyudej,  a  ostal'nyh
ispol'zuyut kak  bezlikuyu  biomassu.  Kogda  nadobnost'  v  "zemnoj  gryazi"
otpadaet, ee prosto unichtozhayut.
   V komnatu neslyshno voshel Getman. V ushah  pobleskivali  zolotye  ser'gi,
vokrug umnyh glaz sobralas' pautinka morshchinok.
   - Prosti menya, sestrica, - skazal on,  -  ya  ne  podozreval,  chto  delo
konchitsya etim. Pojmi menya pravil'no.
   - Znayu, Mihail.
   - U menya est' znakomye na Zapadnom poberezh'e. Ty smozhesh' poluchit' u nih
rabotu i ostat'sya tam do teh por, poka Kanninghem i  ego  lyudi  zabudut  o
tvoem sushchestvovanii.
   - YA ne mogu uehat'. - Sara pechal'no posmotrela  na  izurodovannoe  telo
Dauda, k kotoromu byli podklyucheny delovito zhuzhzhashchie i shipyashchie apparaty.
   - Naprasno, Sara. Oni ne uspokoyatsya, poka ne ub'yut tebya.
   Devushka molchala. V dushe ee carila pustota. Sara znala, chto  nikogda  ne
smozhet spravit'sya s etoj pustotoj, esli snova  predast  Dauda.  Tak  i  ne
dozhdavshis' otveta, Getman ostorozhno vyshel.
   - YA zarabotala na bilet, - prosheptala Sara.





   Leto v Kolorado vydalos' zharkoe. V vozduhe, drozhashchem  ot  znoya,  slovno
povisla tosklivaya gitarnaya melodiya.
   - Policejskih ya uvazhayu, - skazal Kovboj, - a naemnikov net.
   Arkadij  ispytuyushche  vzglyanul  na  nego,  prikryv  glaza  ot   slepyashchego
vechernego solnca, potom kivnul - ego ustraival imenno takoj otvet  Kovboya.
Belki glaz u Arkadiya otlivali zheltiznoj, napominaya slonovuyu kost'  izdelij
Faberzhe.
   Na Kovboya ryzhej volnoj,  slovno  barhan  nenavistnogo  peska,  nakatilo
razdrazhenie. Da, emu so vsej opredelennost'yu ne  nravilsya  Arkadij  s  ego
navyazchivoj podozritel'nost'yu i zataennoj nenavist'yu. Kovboyu  ne  terpelos'
dvinut'sya  v  put',  no  etogo  cheloveka,  pohozhe,  ne  osobenno   volnuet
grandioznost' predstoyashchego, on bol'she ozabochen drugim - ukazat' Kovboyu ego
mesto, lishnij raz napomnit', chto on ne prosto  ego  nachal'nik,  a  bol'shoj
nachal'nik, i potomu Kovboj dolzhen preklonit' pered nim koleni. Komu  takoe
moglo ponravit'sya?
   - Verno, chert voz'mi, - skazal Arkadij, - oni predlozhili svoi uslugi  v
Ajove i Arkanzase. Nam eto ni k chemu.
   - Esli menya obnaruzhat, ya sdelayu, chto polozheno. - O takih veshchah.  Kovboj
eto  znaet,  vsegda  govoryat  nedomolvkami,  ne  proiznosya   vsluh   legko
podrazumevayushchiesya slova. - No pust' poprobuyut snachala najti menya. Moj plan
pomozhet mne vyjti suhim iz vody.
   Na Arkadii byla bledno-fioletovaya shelkovaya  rubashka  bez  vorotnika,  s
shirokimi, styanutymi u zapyastij rukavami. Taliyu oblegal ukrashennyj vyshivkoj
gruzinskij poyas, uzkie chernye shtany s  lampasami  zapravleny  v  blestyashchie
kazackie sapogi. Volosy u nego to i delo vstavali dybom, mercaya  iskorkami
elektricheskih razryadov. Svoj naryad on nedavno priobrel v Gavane, vhodivshej
v Svobodnuyu Zonu Floridy.
   - Stil' "krio-maks", - gordo soobshchal on vsem.
   Kovboj ulybnulsya pro sebya: "Nu i idiot!"  Ego  ne  obmanyvali  pokaznaya
iskrennost' i famil'yarnye manery Arkadiya - serdce ego  stol'  zhe  holodno,
kak i ledyanye stal'nye glaza. Tol'ko  durak  mozhet  schest'  Arkadiya  svoim
drugom. On - posrednik, a u posrednikov ne byvaet druzej.
   Smyav pustoj konec ekzoticheskoj "belomoriny", Arkadij zakuril. Volosy  u
nego snova vstali  dybom,  zaiskrivshis'  oranzhevymi  ogon'kami,  pod  cvet
plameni spichki.
   K Kovboyu podoshel Dodzher:
   - Idi sam prover'.
   - Do vstrechi, Arkadij! -  mahnul  rukoj  Kovboj  i  vmeste  s  Dodzherom
napravilsya k mashine.
   Volosy Arkadiya vspyhnuli zelenym svetom.
   - YA videl, kak ty pokazyval emu svoj norov, - skazal Dodzher, kogda  oni
otoshli na dostatochnoe rasstoyanie. - Proshu tebya, ne zaryvajsya.
   - S etim urodom trudno vesti  sebya  normal'no,  -  nachal  opravdyvat'sya
Kovboj.
   Dodzher osuzhdayushche posmotrel na nego.
   - On, navernoe, smazyvaet lyazhki maslom, kogda vlezaet v svoi  shtany,  -
razdrazhenno dobavil Kovboj.
   Dodzher edva sderzhal smeh. On uzhe nemolod. ZHizn' izryadno potrepala  ego,
poserebrila gustuyu chernuyu shevelyuru nad vysokim  lbom.  Pod  nastroenie  on
lyubil vyrazhat'sya poetichno. Kovboj ispytyval k Dodzheru simpatiyu i nastol'ko
doveryal emu, chto soobshchil dazhe kod svoego tajnogo vklada  v  banke.  Dodzher
inogda kazalsya neskol'ko naivnym, no durakom on otnyud' ne byl.
   Kovboj  prosledil  za  ukladkoj  gruza,  potom  proveril  mashinu.   Emu
predstoyala trudnaya doroga. Adskaya Alleya, kak nazyval ee Dodzher.
   - CHto za gruz? - sprosil Kovboj, starayas'  skryt'  podozritel'nost'.  -
Prosto lyubopytno.
   - Hloramfenildorfin, - otvetil Dodzher, otrezaya ot  pressovannoj  plitki
kusok zhevatel'nogo tabaka. - Na  Vostochnom  poberezh'e  on  skoro  budet  v
deficite. Po sluham, bol'nicy dayut za nego bol'shie den'gi, tak chto u  menya
est' vse osnovaniya schitat' sebya  blagodetelem,  ty  ved'  pomozhesh'  mnogim
stradayushchim lyudyam.
   - Luchshe by my imeli pravo dostavlyat' eto legal'no.
   Kovboj rassmatrival bronemashinu,  dovol'no  neuklyuzhuyu  po  sravneniyu  s
izyashchnoj "del'toj". Mozhet, imenno poetomu on do sih por ne  dal  ej  imeni,
ved' bronevik ne umel letat'.
   Teper' Kovboj sebya nazyval "Poni-ekspress", i eti  slova  vskore  stali
ego pozyvnymi. U mashiny net  kryl'ev,  tak  pust'  hot'  imya  iz  proshlogo
napominaet o poletah.
   Pora. Kovboj ustroilsya na siden'e, votknul kabel' v  raz容m  na  pravom
viske, i pole  zreniya  srazu  rasshirilos',  slovno  k  zritel'nomu  centru
podsoedinili tretij glaz vneshnego obzora. Zatem vklyuchil  komp'yuter,  i  na
ekranah poyavilis' karty  mestnosti,  na  kotoryh  yarkoj  liniej  svetilas'
Adskaya Alleya, tochkami mercali  zamaskirovannye  baki  s  toplivom,  starye
ambary i glubokie ovragi, gde mozhno spryatat'sya. Vse eto nanesli  na  karty
razvedchiki Arkadiya.
   Kovboj dostal iz karmana kurtki svoj sobstvennyj infokubik, vstavil ego
v schityvayushchee ustrojstvo, i na ekranah voznikli novye otmetki - mesta  dlya
ukrytiya, razvedannye im samym,  bol'she  o  nih  nikto  ne  znal.  Konechno,
Arkadij zainteresovan v tom, chtoby pohod  Kovboya  zavershilsya  uspeshno,  no
kogo-nibud' iz  ego  okruzheniya  mogli  podkupit'  kapery.  Poetomu  Kovboj
predpochital imet' svoi sobstvennye tajnye ukrytiya. Tak nadezhnee.
   Po brone mashiny zabarabanili. V lyuk zaglyanul Dodzher.
   - Pora ehat', Kovboj, - skazal on, vyplevyvaya zhevatel'nyj tabak.
   - Sejchas, -  otozvalsya  tot,  vydernul  kabel'  iz  raz容ma  na  viske,
vysunulsya naruzhu i vzglyanul na zapad. Gde-to tam, za gorizontom,  ostalis'
Skalistye gory cveta krasnogo vina, polevoj aerodrom, prinadlezhashchij emu  i
Uorrenu.  Kovboj  pochuvstvoval,  kak  ego  ohvatyvaet   strannaya   apatiya,
smeshannaya so shchemyashchej toskoj.
   - CHe-ert voz'mi, - proiznes on, rastyagivaya slova.
   - Nichego ne podelaesh', - posochuvstvoval Dodzher.
   - Vot esli by poletet'...
   - Nichego, - postaralsya uteshit' druga Dodzher,  -  kogda-nibud'  poyavyatsya
novye tehnologii, i sposob dostavki snova izmenitsya. Ty eshche poletaesh'.
   Zametiv Arkadiya, istekayushchego potom v teni dereva ryadom s  bronirovannym
"pakkardom", Kovboj vdrug ponyal, v  chem  istinnaya  prichina  ego  dushevnogo
diskomforta, i sprosil:
   - Gde on tol'ko dostaet hloramfenildorfin?
   - |togo nam znat' ne polozheno, - pozhal plechami Dodzher.
   - Da eshche v takih ogromnyh kolichestvah!  Kak  ty  dumaesh',  pravda,  chto
posrednikami komanduyut orbitaly? Govoryat, oni upravlyayut vsem na Zemle.
   - Tishe! - Dodzher opaslivo pokosilsya v storonu Arkadiya.
   - Prosto ya hochu  znat',  na  kogo  rabotayu.  Esli  podpol'em  upravlyayut
orbitaly, togda poluchaetsya, chto my rabotaem na teh, s kem  boremsya.  Razve
ne tak?
   - A razve my s kem-to boremsya? - ne podnimaya glaz, sprosil Dodzher.
   - Ty ponyal, chto ya imeyu v vidu.
   "Esli posredniki i kur'ery, - Kovboj snova vzglyanul na Arkadiya, - vsego
lish' pomogayut orbitalam oborachivat' den'gi, to vse razgovory o tom, chto my
poslednie svobodnye amerikancy  na  poslednej  svobodnoj  doroge,  -  lish'
romanticheskie bredni. Illyuzii. A kto zhe ya togda na samom dele? Prostofilya,
shut gorohovyj na vozdushnoj podushke. I dazhe eshche huzhe - instrument  v  rukah
orbitalov".
   - Sovetuyu tebe sosredotochit'sya na kaperah, eto kuda  vazhnee,  -  ustalo
ulybnulsya Dodzher. - Ty ved' luchshij kur'er planety, vot i  zanimajsya  svoim
delom.
   Izobraziv na  lice  ulybku,  Kovboj  zahlopnul  lyuk,  razdelsya  dogola,
vstavil kabeli v raz容my na rukah i nogah, prikrepil  ih  k  brasletam  na
zapyast'yah   i   golenyah,   prisoedinil    kateter,    nadel    sapogi    i
protivoperegruzochnyj kostyum, ustroilsya v  kresle,  pristegnuvshis'  k  nemu
remnyami. Teper' ego telo nadolgo ostanetsya nepodvizhnym, a chtoby  krov'  ne
zastaivalas',  ne  zatekali  konechnosti,  po  kabelyam   budut   podavat'sya
elektricheskie impul'sy, zastavlyaya myshcy postoyanno sokrashchat'sya.  V  prezhnie
vremena, kogda takoj tehnologii eshche ne bylo, u pilotov,  lezhavshih  tak  zhe
nepodvizhno v pronzayushchih nebo "del'tah", ruki i nogi inogda  zatekali  tak,
chto  nachinalas'  gangrena.   Nakonec,   Kovboj   vstavil   tonkie   gibkie
optovolokonnye kabeli v raz容my na viskah, nad ushami, v zatylok; ostorozhno
nadvinul  shlem;  na  lico  nadel  rezinovuyu  masku,  podayushchuyu   v   nozdri
anesteziruyushchij gaz.
   Kogda mashina stanet probirat'sya skvoz' Alleyu, telo Kovboya budet  spat',
upravlenie voz'met na sebya  mozg.  Vse  dejstviya  davno  uzhe  dovedeny  do
avtomatizma.
   Signaly cherez pyat' raz容mov na cherepe postupali v mozg,  i  Kovboj  mog
videt' mnozhestvo raznoobraznyh veshchej. On  slovno  by  stal  dushoj  mashiny,
serdcem ee elektronnyh  i  mehanicheskih  sistem.  Kovboj  videl  vse,  chto
proishodit vne bronirovannogo kozhuha, a takzhe paneli upravleniya. On zakryl
glaza i otdal prikaz proverit' gotovnost' mashiny.  V  to  zhe  mgnovenie  v
mozge vspyhnuli sotni indikatorov i datchikov.
   On  zapustil  dvigatel'.  Turbiny,  razgonyayas',  zaurchali.   Postepenno
urchanie pereshlo v  gromkij  voj,  iz  sopla  vyrvalsya  stolb  plameni.  Ne
otkryvaya glaz. Kovboj zametil, kak Arkadij, Dodzher i tehniki otodvinulis',
skvoz' dymku vyhlopnyh gazov nablyudaya za startom.
   Poslednie neskol'ko  dnej  Uorren  s  obychnoj  dlya  nego  tshchatel'nost'yu
proveryal vse uzly i detali mashiny. Vprochem, eto ne sovsem mashina,  est'  v
nej chto-to i ot samoleta - ona dvizhetsya na vozdushnoj podushke,  ne  kasayas'
zemli.
   Kovboj ulybnulsya v predvkushenii opasnoj progulki. On  byl  uveren,  chto
projdet  so  svoim  zverem  cherez  Granicu,  preodoleet  kovarnuyu  pautinu
mnogochislennyh lovushek, rasstavlennyh po  etu  storonu  Missisipi.  I  tem
samym  eshche  na  odnu  stupen'ku  vozvysitsya  nad  ostal'nymi   znamenitymi
kur'erami, etimi pochti mifologicheskimi  geroyami,  ch'i  podvigi  davno  uzhe
stali legendami,  a  sami  oni,  so  svoimi  glazami-radarami,  s  telami,
napichkannymi sovremennym oruzhiem, davno prevratilis' v  nastoyashchih  idolov.
CHerez chuvstvitel'nye vneshnie datchiki v mozg Kovboya  postupali  izobrazheniya
prerii,   osveshchennoj   zahodyashchim   solncem.   Odnovremenno   on   prinimal
radiosignaly vrazheskih  samoletov-razvedchikov.  Kovboj  pochuvstvoval,  kak
nablyudayushchie za startom slovno otdalyayutsya ot nego, umen'shayutsya v  razmerah.
Teper' oni po raznye storony - on mozhet projti Granicu, a oni net.  Kovboj
smotrel na nih s vysoty svoego  velichiya  i  slavy,  zhaleya  i  preziraya  za
nesposobnost' ispytat' radost' poleta.
   Dlya nego  uzhe  ne  imeli  znacheniya  ni  bol'nicy  v  Novoj  Anglii,  ni
posredniki, ni  sobstvennoe  material'noe  blagopoluchie,  ni  dazhe  alchnye
tvari, dlya kotoryh Zemlya - beshoznyj bogatyj  dom,  podlezhashchij  skorejshemu
razgrableniyu. Vse eto otodvinulos' v temnoe podzemel'e soznaniya, i  Kovboj
polnost'yu sosredotochilsya na mashine. Muchitel'nye  podozreniya  byli  zabyty,
nastala pora dejstvovat'.
   Kovboj vklyuchil  turbonasosy,  i  szhatyj  vozduh  pripodnyal  mashinu  nad
zemlej.
   V naushnikah shlema razdalsya golos Dodzhera:
   - Kovboj, Arkadij hochet skazat' tebe naposledok neskol'ko slov.
   - YA uzhe gotov. I-ne mogu zhdat', - nedovol'no burknul tot.
   - Znayu. No Arkadij hochet skazat' chto-to ochen' vazhnoe.
   - Ladno, pust' govorit, - neohotno soglasilsya Kovboj.
   Arkadij derzhal mikrofon slishkom blizko k gubam, i ego  golos  zvuchal  v
golove  nepriyatno  gromko.  "Posidel  by  ty  sam  v  etih  naushnikah,   -
razdrazhenno podumal Kovboj, - togda by ne derzhal  mikrofon  tak  blizko  u
svoego vonyuchego hlebal'nika".
   - |to ochen' cennyj gruz, - gremel Arkadij,  -  i  ya  vozlagayu  na  tebya
bol'shie nadezhdy.
   - CHertovski rad eto slyshat'. - Kovboj znal,  chto  v  sluchae  ego  udachi
drugie posredniki oplatyat Arkadiyu znachitel'nuyu chast' rashodov, potomu  chto
oni spyat i vidyat, kogda unichtozhat missurijskih kaperov.
   Posle korotkogo molchaniya Arkadij dobavil:
   - Ochen' hochu, chtoby ty vernulsya. Krome  togo,  mashinu  osnastili  samym
dorogim oborudovaniem, tak chto postarajsya ne razbit' ee. I ne zabyvaj  pro
igrushki. Ponimaesh', o chem ya govoryu? Inache - ot etih chertovyh kaperov spasu
ne budet.
   - Raz-dva, - skomandoval sebe Kovboj i mashina sorvalas' s mesta.
   Voj  dvigatelej  zaglushil  golos  Arkadiya.  Kovboj,   predstaviv,   kak
posrednik zahoditsya rugan'yu, dovol'no ulybnulsya:
   - Poka, rebyatki.
   On legko rassmeyalsya  i  svernul  s  dorogi.  Nichego,  mestnomu  fermeru
zaplatyat  za  pomyatuyu  pshenicu,  vnaklade  ne  ostanetsya.   Radiodetektory
pokazyvali, chto vse poka v poryadke i postoronnih ob容ktov poblizosti  net.
Mashina revela, kak poslednij ostavshijsya v zhivyh dinozavr. V  mozge  Kovboya
veselo mercali sinie, zelenye i oranzhevye kolonki  cifr.  V  dushe  zvuchala
starinnaya gitarnaya melodiya.
   Na skorosti dvesti kilometrov v chas on peresek Granicu  i  pomchalsya  po
territorii  Kanzasa.  Radar,  napravlennyj  strogo   vpered,   soobshchal   o
popadayushchihsya na puti yamah, rytvinah, domah ili avtomobilyah.  Vpered  radar
posylal predel'no slabyj signal, kotoryj mozhno bylo  obnaruzhit'  tol'ko  s
ochen' blizkogo rasstoyaniya.
   Vzoshla luna.  Kovboj  sbrosil  skorost',  chtoby  ne  podnimat'  bol'shih
oblakov pyli, po kotorym ego mogli zasech'. On ne hotel vvyazyvat'sya v draku
v samom nachale puti. Nado priderzhat' boevye sistemy dlya vozmozhnyh  boev  v
shtate Missuri, gde v nebe hishchnymi korshunami kruzhat kapery, gotovye v lyuboj
moment brosit'sya na dobychu i rasterzat' ee.
   Skot, napugannyj voem turbin,  razbegalsya  vo  vse  storony.  Na  polyah
koposhilis' avtomaticheskie uborshchiki. Roboty  medlenno  dvigalis'  v  krugah
slepyashchego sveta, slovno ohranyayushchie vladeniya chasovye. No  nesushchayasya  mashina
ih ne interesovala.
   Kovboj usilil signal-radara, sorientiroval ego  na  sever  i  obnaruzhil
storozhevoj samolet. Hotya  bronyu  mashiny  pokryval  special'nyj  otrazhayushchij
sloj, Kovboj tem ne menee svernul v  storonu.  Samolet,  ne  zametiv  ego,
spokojno prodolzhal svoj polet.
   Pokazalis' chrezvychajno dorogie  burovye  vyshki,  pohozhie  na  pamyatniki
epohi  neolita.  Oni  vnedryali  v  pochvu  special'nye  bakterii,   kotorye
razrushali kamennuyu tverd' i  sozdavali  plodorodnyj  sloj.  Na  territorii
sosednego fermerskogo hozyajstva, zakrytogo po trebovaniyu orbital'nyh firm,
burovyh ustanovok net - ne  kazhdyj  fermer  mog  pozvolit'  sebe  podobnuyu
roskosh'. Kovboj podavil  zhelanie  protaranit'  odnu  iz  etih  bashen.  Emu
sleduet pomnit' o glavnoj celi i ne otvlekat'sya na vtorostepennye dela.
   Mashina peresekla rechushku yuzhnee goroda  Makfersona.  Teper'  Kovboj  byl
uveren, chto proskochit Kanzas bez oslozhnenij: storozhevye policejskie  posty
ostalis' pozadi. Vprochem, sejchas tozhe eshche mozhno narvat'sya,  no  on  schital
eto  maloveroyatnym.  I  ne  oshibsya.  Mashina  blagopoluchno   dobralas'   do
okrestnostej gorodka Gridli. Svet ee far  vspugnul  sladkie  sny  voditelya
zapravshchika, zamershego  v  sirenevom  sumrake  u  polurazrushennoj  silosnoj
bashni. Zdes' Kovboj zapravilsya. Prohladnyj spirt vlilsya v  toplivnye  baki
ego bronevika. So storony  granicy  Missuri  Kovboj  ulovil  proshchupyvayushchie
signaly radarov. Signaly  byli  sil'nee  obychnyh,  naverno,  kapery  ploho
podgotovilis' k zahvatu.
   - U nih malo deneg, Kovboj, - govoril  emu  Arkadij.  -  Oni  ne  mogut
pozvolit' sebe poteryat' hot' chto-to iz svoej  tehniki,  im  pozarez  nuzhno
zahvatit' kakoj-nibud' gruz.
   Posle Skal'noj Vojny vse shtaty vdrug potrebovali takogo suvereniteta, o
kotorom ran'she ne mogli dazhe mechtat'. S teh por tak nazyvaemoe central'noe
pravitel'stvo perestalo vliyat' na regional'nuyu torgovlyu, v rezul'tate chego
shtaty  Srednego  Zapada  ustroili  svoi  sobstvennye  tamozhni,   ustanoviv
nepomernye poshliny. Na Zapade, s ego kosmoportami v Kalifornii  i  Tehase,
kuda s orbital'nyh fabrik dostavlyalis' gotovye izdeliya,  granicy  ostalis'
otkrytymi.  No  na  Srednem  Zapade  vlasti  reshili,  chto  neploho  by  im
obogatit'sya, vzimaya platu za prohozhdenie tovarov cherez ih territoriyu. Kuda
by s teh por ni  dostavlyalis'  tovary  cherez  Srednij  Zapad,  oni  vsegda
oblagalis' ogromnymi poshlinami.
   Poetomu  zhiteli   Severe-Vostoka   ispytyvali   nehvatku   vsego,   chto
proizvodilos' na orbite. Koe-chto postupalo iz Svobodnoj Zony  Floridy.  No
eta Svobodnaya Zona nahodilas' pod  polnym  kontrolem  orbitalov,  kotorye,
soznatel'no sozdavaya deficit,  ne  hoteli  nasyshchat'  rynok.  V  rezul'tate
Severo-Vostok vtridoroga  rasplachivalsya  svoimi  skudeyushchimi  resursami  za
vechno  deficitnye  tovary  s  orbity.  Zapadnye  shtaty  mogli   predlozhit'
orbitalam bol'she  resursov,  poetomu  tam  orbital'nye  tovary  byli  kuda
deshevle.  Nastol'ko  deshevle,  chto  okazalos'  vygodno  perevozit'  ih  na
Severo-vostok i poluchat' pri etom nemaluyu pribyl'. Konechno,  pri  uslovii,
chto oni dostavlyalis' tajno i besposhlinno.
   I kontrabanda rascvela pyshnym cvetom. Snachala tovary perepravlyalis'  na
sverhzvukovyh   "del'tah".   Srednij   Zapad   otvetil   na   etot   vyzov
samoletami-razvedchikami i perehvatchikami. Togda sposob dostavki  izmenilsya
- kontrabandu stali perevozit' na bronemashinah. V  otvet  vlasti  Srednego
Zapada uchredili storozhevuyu policiyu.
   V shtate Missuri ohotoj na kontrabandistov,  krome  policii,  zanimalis'
eshche i  kapery  -  naemniki,  kupivshie  licenzii  na  otstrel  kur'erov.  S
izmeneniem  mehanizma  dostavki  kontrabandy  vlasti  v  odinochku  uzhe  ne
spravlyalis' s potokom mashin, poetomu oni reshili prodavat' licenzii chastnym
organizaciyam. Po konstitucii tol'ko federal'noe pravitel'stvo imelo  pravo
vydavat' kaperskie svidetel'stva,  no  zakon  zdes'  davno  nikto  uzhe  ne
soblyudal, poskol'ku real'naya vlast' nahodilas' teper' v rukah orbitalov, a
konstituciya stala nikomu ne nuzhnoj bumazhkoj.
   Kaperam razreshili strelyat' na  porazhenie,  a  v  kachestve  nagrady  oni
poluchali zahvachennyj gruz. Sredstva massovoj informacii to i delo soobshchali
ob otlichnom vooruzhenii naemnikov - sovremennye  radary,  chuvstvitel'nejshie
pribory, sposobnye obnaruzhit' dazhe samye slabye  infrakrasnye  i  zvukovye
signaly, samolety, vooruzhennye samonavodyashchimisya raketami i skorostrel'nymi
pushkami.
   Ot Gridli Kovboj nespeshno dvinulsya na severo-vostok, pomechaya  na  karte
letayushchie radary -  bespilotnye  samolety,  kotorye  upravlyalis'  bortovymi
komp'yuterami, snabzhennymi solnechnymi batareyami. S voshodom solnca letayushchie
radary avtomaticheski vzletali, a k nochi snizhalis' i parili u samoj  zemli.
Raz v dva mesyaca oni vozvrashchalis' na bazu, gde prohodili proverku, a potom
snova otpravlyalis' nesti svoyu vahtu, postoyanno podderzhivaya svyaz' s bazovym
komp'yuterom, kotoryj pri neobhodimosti  vsegda  mog  vernut'  ih  obratno.
Letayushchie radary byli tak maly i  legki,  chto  popast'  v  nih  bylo  delom
prakticheski nereal'nym.
   Kovboj  napravlyalsya   v   goristuyu   mestnost',   raspolozhennuyu   mezhdu
N'yu-Kanzas-Siti i plato Ozark. V gorah, kak  on  ne  raz  ubezhdalsya,  lyudi
simpatizirovali kontrabandistam. U  gorcev  sushchestvovala  davnyaya  tradiciya
soprotivlyat'sya tem, kogo oni nazyvali "vlastyami". No goristaya mestnost' ne
pozvolyala dvigat'sya bystro, a Kovboj lyubil lihuyu ezdu po ploskoj  ravnine.
K tomu zhe etu chast' shtata kapery ohranyali s osoboj tshchatel'nost'yu.
   Obessilennyj  zakatom,  radar  medlenno  paril   nad   zemlej.   Mashina
spustilas'  v  reku  Mere-de-Sin  i  poshla  po   vode,   zatem,   vypustiv
napravlennuyu antennu,  peredala  zashifrovannoe  soobshchenie  na  zapad,  gde
Arkadij i Dodzher kruzhili v samolete nad vostochnoj chast'yu Kolorado.
   Poluchiv soobshchenie, Arkadij dolzhen otdat' prikaz svoim lyudyam na  granice
mezhdu shtatami Kanzas i Missuri. Poluchiv komandu,  oni  primutsya  otvlekat'
vnimanie kaperov, borozdya ravniny Missuri, styagivaya k sebe  policejskih  i
naemnikov. Kogda primanku obnaruzhat, voditeli sdadutsya bez boya. U nih ved'
net nikakoj kontrabandy. Zaplatyat shtraf za pomyatye polya  fermerov,  i  vse
dela. Risk byl nevelik, a Arkadij vozmeshchal  ubytki  da  k  tomu  zhe  shchedro
platil voditelyam. Nu, a  esli  kto-to  iz  nih  pogibal,  vdovy  i  siroty
uteshalis' solidnoj strahovkoj. Tak  voditeli  zarabatyvali  sebe  i  svoim
sem'yam  na  zhizn'.  Odnovremenno  oni  eshche  i  trenirovalis',  gotovyas'  k
sobstvennym rejsam.
   CHerez minutu posle otpravki shifrovannogo  signala  v  naushnikah  Kovboya
razdalsya golos Dodzhera:
   - Arkadij hotel by pochashche poluchat' ot  tebya  vestochki.  On  sprashivaet,
pochemu ty molchal vse eto vremya.
   - Oni usilili nablyudenie i mogut zasech' nashi peregovory.
   Nekotoroe vremya Dodzher molchal. Navernoe  poluchal  nagonyaj  ot  Arkadiya.
Potom snova zagovoril, golos ego zvuchal uzhe bolee zhestko:
   - Ty ved' znaesh',  chto  signal  pochti  nevozmozhno  obnaruzhit'.  Arkadij
govorit, chto, projdya zaslony Kanzasa, ty obyazan byl dolozhit'.
   - Izvini, Dodzher, - mirolyubivo otvetil Kovboj, - no ya sejchas nahozhus' u
samoj granicy Missuri  i  ne  sobirayus'  s  toboj  prerekat'sya.  Mne  nado
rabotat'.
   Posledovala pauza, vidimo, Dodzher snova vyslushival notacii bossa.
   - Arkadij napominaet tebe, chto on vlozhil mnogo sredstv v tvoyu mashinu  i
hochet znat', chto s nej proishodit.
   - Ego den'gi vernutsya s  lihvoj,  a  na  pustuyu  boltovnyu  u  menya  net
vremeni. YA dolzhen ehat', poka menya ne zasekli. Privet. -  Kovboj  otklyuchil
svyaz'. Nuzhno budet kupit' Arkadiyu kakie-nibud' uspokaivayushchie  pilyuli.  Ili
kapli. On ulybnulsya.
   Mashina vybralas' na bereg i na bol'shoj skorosti ustremilas' na  vostok.
Indikatory mignuli oranzhevymi i krasnymi ogon'kami. V dushe Kovboya,  slovno
penie angelov,  zvuchala  gitara.  Vse-taki  eto  -  chertovski  priyatnoe  i
uvlekatel'noe zanyatie!
   Poyavlenie otvlekayushchih mashin vyzvalo sumatohu. V  nebo  vnezapno  vzmyli
radary, do togo  ih,  vidimo,  priderzhivali,  nadeyas',  chto  oni  zastanut
kontrabandistov vrasploh.  Kovboj  otbrosil  predostorozhnosti  i  uvelichil
skorost'.  Mashina  neslas'  po  polyam  i   holmam,   pereprygivala   cherez
prepyatstviya, razryvala provoloku zaborov, kotoraya  vizzhala  pod  kolesami,
slovno sumasshedshaya zhenshchina.  Kovboj  umelo  balansiroval  na  maksimal'noj
skorosti, ot dushi naslazhdayas' beshenoj ezdoj. Remni Vrezalis'  v  telo,  no
Kovboj ne zamechal boli, vnutri u nego vse tak i pelo.
   Vskore  on  minoval  Luisburg,   proskochil   rzhavyj   pamyatnik   bojne,
proisshedshej u Mere-de-Sin. Peresohshaya  zemlya  Missuri,  davno  ne  znavshaya
dozhdya, pyl'nym stolbom vzdymalas' tam, gde proezzhala mashina.
   Vnezapno pribory zaregistrirovali  radioimpul'sy:  pryamo  nad  golovoj,
otkuda ni voz'mis', poyavilsya letayushchij radar. Podnyataya pyl',  dolzhno  byt',
vyglyadela v infrakrasnom diapazone kak  ognennaya  strela  v  nochi.  Kovboj
sbavil  skorost',  shlejf  umen'shilsya,  odnako  letayushchij  radar   prodolzhal
neotstupno sledovat' za mashinoj. Togda Kovboj prygnul v Saut-Grand  River.
Na vode shlejf ne tak zameten, i on uzhe reshil, chto emu  udalos'  otorvat'sya
ot pogoni. Uvy, vskore poyavilsya vtoroj radar.
   Zametiv vperedi rybakov v vesel'noj lodke, Kovboj  vybralsya  na  bereg.
Pora poslushat', o chem tam tolkuyut ohotniki za kontrabandistami. On vklyuchil
antennu, nastroennuyu na chastotu policejskoj racii. V otlichie  ot  kaperov,
obychno shifruyushchih svoi  soobshcheniya,  policiya  ne  utruzhdala  sebya  podobnymi
predostorozhnostyami.   Poslyshalis'   rasstroennye    golosa    nezadachlivyh
policejskih, ne sumevshih ugnat'sya za otvlekayushchimi bystrohodnymi  mashinami.
Izredka v peregovory policejskih vmeshivalsya s  edkimi  sovetami  dispetcher
kaperov.  Kovboj  ulybnulsya  -  pohozhe,  policiya  ne  ochen'-to   ladit   s
naemnikami.
   Letayushchie radary besporyadochno porhali v nebe. Bednyagi, pohozhe,  poteryali
ego iz vidu. Mashina tem vremenem peresekla granicu okruga Dzhonson. V  etot
moment Kovboj zametil radarnye impul'sy  s  vostoka.  Opredeliv,  chto  oni
prinadlezhat samoletu,  otkryl  oruzhejnyj  lyuk.  Aerodinamicheskie  svojstva
mashiny tut zhe uhudshilis', vozduh zavihrilsya u  raspahnutogo  lyuka.  Kovboj
rezko povernul na yug, nadeyas' ujti nezamechennym s traektorii  samoleta.  V
kakoj-to moment emu pokazalos', chto ego manevr udalsya: samolet po-prezhnemu
sledoval na sever, no vdrug on razvernulsya i ustremilsya k mashine.
   Kovboj  yavstvenno  pochuvstvoval,  kak  volna  alkogolya,   zahlestnuvshaya
turbinnoe serdce mashiny, shumom otdalas' u nego v golove. Mashina,  vzrevev,
slovno vzbeshennyj zver', rvanulas' vpered. Veter bilsya v kryshku oruzhejnogo
lyuka, kak v parus. Kovboj vypustil otvlekayushchuyu  raketu  i  rezko  povernul
nalevo.  Sverhu  krasnuyu  raketu  mozhno  bylo  prinyat'  za  mashinu.  Gazy,
vyryvavshiesya  iz  ee  sopla,  otvlekli  vnimanie  samoleta.  Nochnoe   nebo
ozarilos' ognyami: kaper rasstrelyal raketu-primanku. Kovboj ochen' nadeyalsya,
chto poblizosti ne bylo mirnyh zhitelej i nikto ne  postradal.  On  zamedlil
hod, chtoby snizit' teplovoe izluchenie, odnako nad mashinoj  snova  poyavilsya
letayushchij  radar.  Iz  peregovorov  policejskih  Kovboj  ponyal,   chto   dve
mashiny-primanki uzhe zahvacheny, a eto znachit -  teper'  kapery  brosyatsya  v
pogonyu za nim. Samolet  byl  uzhe  sovsem  blizko,  no  v  etot  moment  na
gorizonte poyavilsya strannyj metallicheskij les, i skoro mashina okazalas'  v
ukrytii.
   Les predstavlyal soboj svoeobraznuyu elektrostanciyu. On zanimal ploshchad' v
neskol'ko kilometrov i byla utykan  rektennami.  Tak  nazyvalis'  antenny,
prinimavshie mikrovolnovoe izluchenie so sputnika, preobrazuyushchego  solnechnuyu
energiyu.  Sputnik  yarkoj  zvezdoj   zavis   na   geostacionarnoj   orbite,
simvoliziruya unizitel'nuyu zavisimost' poprannoj Zemli ot  energoistochnikov
orbitalov.
   Kovboj ostorozhno probiralsya mezhdu rektennami,  nadeyas',  chto  teper'-to
vrazheskij radar vryad li smozhet  ego  obnaruzhit'.  Odnako  samolet  kaperov
prodolzhal uporstvovat', i Kovboj snova vypustil maskirovochnuyu raketu.
   Raketa  vzorvalas'  na  pyatikilometrovoj  vysote,  raspavshis'   oblakom
legchajshih  alyuminievyh  lepestkov.  V  kazhdyj  desyatyj  bylo  vmontirovano
miniatyurnoe ustrojstvo, kotoroe prinimalo i otrazhalo lyuboj radiosignal. Na
displeyah oblako vyglyadelo kak gigantskaya,  migayushchaya  ogon'kami  novogodnyaya
elka, nevest'  otkuda  vzyavshayasya  v  letnem  nebe  nad  preriej.  Personal
elektrostancii, nado dumat',  prosto  spyatil  ot  takogo  zrelishcha.  Radary
samoleta ne smogli proniknut' skvoz' etu  pregradu,  i  Kovboj  nevidimkoj
vyskol'znul iz metallicheskogo lesa. Obnaruzhiv na karte  rechnoe  ruslo,  on
reshil spryatat'sya tam.
   Prodolzhaya  sledit'   za   radioperegovorami,   Kovboj   vdrug   uslyshal
postupivshuyu ot kaperov otkrytym tekstom pros'bu o pomoshchi. Vse-taki udalos'
otorvat'sya. On tiho  rassmeyalsya,  vyvel  mashinu  iz  peresohshego  rusla  i
ustremilsya na severo-vostok.
   Vse samolety kuda-to podevalis'. Navernoe, uleteli na zapravku.  Kovboj
blagopoluchno perepravilsya cherez Missuri nedaleko ot gorodka  Kolumbiya.  Iz
policejskih raportov on uznal o zahvate eshche dvuh mashin-primanok. Ostal'nyh
skoree vsego vot-vot tozhe pojmayut. Nado byt'  nastorozhe.  Opaseniya  Kovboya
vskore podtverdilis': nad golovoj snova voznikli radioimpul'sy  radara,  a
na severo-zapade poyavilsya eshche odin signal. Veroyatno, ego  izluchal  ob容kt,
tol'ko chto podnyavshijsya v vozduh. Kovboj nemedlenno svernul v  storonu,  no
tut s yuga v  ego  storonu  ustremilsya  tretij  radar.  Prishlos'  vypustit'
maskirovochnuyu raketu i v srochnom poryadke izmenit' kurs. Kapery,  nenadolgo
rasteryavshis', ustremilis' v ego storonu.
   Adskij voj v kamerah sgoraniya zaglushil yarostnye rugatel'stva Kovboya. Na
displee bilos' aloe bezumie izvergaemyh iz sopla raskalennyh gazov. Mashina
rezko razvernulas'  i  rinulas'  na  yug,  pryamo  navstrechu  vragu.  Kovboj
otklyuchil radary, chtoby sbit' protivnika s tolku, potom pricelilsya,  pojmav
izobrazhenie ob容kta v opticheskom diapazone  radiovoln.  Skoncentrirovalsya.
Vo vsem mire sejchas dlya nego sushchestvoval lish' etot temnyj siluet v  nochnom
nebe. Veter  vyl  v  oruzhejnom  lyuke,  mashina  rvala  provolochnye  zabory.
Vnezapno vo mrake vyrosli vysokie siluety silosnyh bashen, i v tot zhe samyj
mig Kovboj razglyadel vraga. |to byl vertolet, osnashchennyj  mini-pushkoj,  on
letel na maloj vysote, pochti kasayas' verhushek derev'ev.
   Kovboj vypustil samonavodyashchijsya  radiosnaryad,  no  vertolet,  otkryvshij
ogon' odnovremenno s nim, razrushil  odin  iz  vneshnih  datchikov.  V  mozge
Kovboya vspyhnul snop iskr. Vertolet, kak ni v  chem  ne  byvalo,  prodolzhal
kruzhit'  v  nebe.  Snaryad  Kovboya  proshel  mimo:  to  li  iz-za  pomeh  ot
maskirovochnogo oblaka, to li  v  moment  vystrela  pilot  vyklyuchil  radar.
Kovboj zlo ulybnulsya. CHto zh, poprobuem po-drugomu.  On  vypustil  torpedu,
reagiruyushchuyu na infrakrasnoe izluchenie, i tut zhe brosil mashinu  v  storonu,
vzmetnuv fontan pyli.
   Na etot raz srabotalo. Bagryanoe zarevo osvetilo silosnye bashni, stavshie
nadgrob'em pogibayushchemu kaperu.
   V efire vzmetnulsya celyj vihr' voprosov i otvetov. Pozhar v nochnom  pole
i  gibel'  vertoleta  videl  kaper,  kotoryj   tol'ko   chto   poyavilsya   s
severo-zapada. Spolohi pogrebal'nogo kostra  zloveshche  igrali  na  stal'nom
bryuhe  novichka.  |to  byl  reaktivnyj  samolet  s  vertikal'nym   vzletom,
sochetayushchij dostoinstva istrebitelya  i  vertoleta.  Kovboj  pricelilsya,  no
protivnik  vybrosil  desantom  mini-solnc  rossyp'  melkih   maskirovochnyh
ogon'kov.  Teper'  mezhdu  mashinoj  i  kaperom   visela   sploshnaya   zavesa
svetyashchegosya  tumana,  i  Kovboj  rinulsya  k  silosnoj  bashne,  lihoradochno
soobrazhaya, chto sleduet predprinyat'.  Konechno,  kaper  vryad  li  vstupit  v
otkrytyj boj, on, skoree, vyzovet podkreplenie i stanet zhdat', starayas' ne
upustit' vraga iz vidu.  No  sdelat'  eto  emu  budet  ne  tak-to  prosto:
alyuminievoe oblako, vypushchennoe Kovboem, vse  eshche  sozdavalo  nepreodolimye
pomehi dlya radarov, a obnaruzhit' mashinu  v  infrakrasnom  diapazone  meshal
goryashchij vertolet. Sledovatel'no, u Kovboya est' shans ujti.
   Odnako samolet, osnashchennyj, sudya po vsemu, krajne  dorogimi  priborami,
skoree vsego zvukovymi detektorami,  ne  otstaval.  Kovboj  priglushil  shum
dvigatelya, snizil skorost' i oglyadelsya v poiskah podhodyashchego ukrytiya.
   Kaper, razozlennyj gibel'yu tovarishcha, stremitel'no priblizhalsya.  CHto  zh,
tem luchshe. Kovboj reshil ispol'zovat' zlost'  pilota  tak  zhe,  kak  master
ajkido pol'zuetsya stremitel'noj atakoj  sopernika,  lovko  brosaya  ego  na
kover. On pribavil skorost'.
   V tot moment, kogda raz座arennyj kaper vypustil po vragu  veer  raket  s
kumulyativnymi zaryadami, mashina  na  polnom  hodu  bukval'no  otprygnula  v
storonu. Fakelom vspyhnula  suhaya  konoplya,  po  brone  chirknuli  oskolki.
Gotovyas' otvetnomu udaru, Kovboj zametil,  chto  krupnokalibernye  puli  iz
mini-pushki podbitogo vertoleta povredili chast'  vneshnih  datchikov,  v  tom
chisle i sistemu navedeniya. Znachit, pushka teper' bespolezna. Tak. Spokojno.
Bez paniki. Kovboj ponimal, chto okazalsya prakticheski  bezzashchitnym.  Teper'
on - lish' dvizhushchayasya mishen', i ostaetsya  tol'ko  uklonyat'sya  ot  vrazheskih
raket, petlyaya, slovno zayac, blago  mestnost'  poka  pozvolyala  prodelyvat'
takie tryuki. Samolet prodolzhal hladnokrovno i nastojchivo nastigat' mashinu.
   Kovboj, ne zhaleya dvigatelya, vrubil gaz na polnuyu katushku i zametalsya iz
storony v storonu.  Ot  chudovishchnyh  peregruzok  mashinu  zatryaslo.  Turbiny
nadsadno vyli, gotovye vot-vot sorvat'sya  na  vizg.  Spyashchee  telo  Kovboya,
slovno tryapichnaya kukla, boltalos' v remnyah.
   Kaper  letel  na   maloj   vysote   i   ne   mog   povtoryat'   dvizheniya
vysokomanevrennoj mashiny. Rakety lozhilis' pochti ryadom,  zagonyaya  Kovboya  v
lovushku.  S  kazhdym  razom  emu  stanovilos'  vse  trudnee  uvorachivat'sya.
Vnezapno zvuk dvigatelej samoleta izmenilsya. Kovboj napryagsya. Vot on,  ego
shans. U  peregruzhennogo  oborudovaniem  samoleta  ne  mozhet  byt'  bol'shih
zapasov topliva. On dvigalsya vse medlennee. I togda Kovboj  vypustil  svoyu
raketu, kotoruyu priberegal kak raz dlya takogo sluchaya.
   Poverzhennyj samolet, zavertevshis' volchkom, ruhnul vniz.
   Kovboj razvernulsya  i  pomchalsya  proch'  ot  ob座atogo  plamenem  kapera.
Blizilsya rassvet, pora bylo iskat' ukrytie. Mashina  shla  rovno,  s  chest'yu
vyjdya iz ispytaniya.
   Ot容hav ot mesta stychki na-prilichnoe rasstoyanie, Kovboj nakonec  sbavil
skorost'. V etih krayah razbrosany tysyachi razorennyh i zabroshennyh ferm, ne
vyderzhavshih konkurencii s gigantskimi  agrokompleksami  orbitalov.  Kovboj
znal, gde zdes' mozhno spryatat'sya.
   On podal komandu, i v legkie vmeste s vozduhom nachal postupat' bodryashchij
gaz. Telo Kovboya vyshlo iz ocepeneniya. On otyskal ukrytie - dlinnyj  saraj,
v bylye dni prednaznachavshijsya dlya sena. Ostorozhno raspahnul tyazhelye  dveri
i zagnal mashinu vnutr'. Tol'ko zaglushiv dvigatel',  Kovboj  vspomnil,  chto
zabyl poslat' soobshchenie Arkadiyu. Nu chto zh, posmotrit novosti po televizoru
i sam dogadaetsya, chto k chemu. A Kovboj pri sluchae ob座asnit posredniku, chto
ne mog poslat' signal skvoz' maskirovochnoe oblako.
   Naslazhdayas' otdyhom, no vmeste s tem dosaduya na vynuzhdennuyu  ostanovku.
Kovboj rasstegnul remni. Potnoe,  vse  v  sinyakah  i  krovopodtekah,  telo
bolelo. On s udovol'stviem razmyal zatekshie ruki i  nogi,  potom  raspahnul
lyuk. V sarae bylo temno, pahlo plesen'yu.  Ne  vylezaya  iz  mashiny.  Kovboj
osmotrel ubezhishche v infrakrasnom diapazone.
   V uglu, na kuche starogo sena, prizhavshis' drug  k  drugu,  lezhali  dvoe.
Bystro osmotrev ih, Kovboj podhvatil paket i vybralsya naruzhu.
   - |j, kto vy? - sprosil on.
   - Iz shtata N'yu-Jork, gorod Baffalo, - otvetil ispugannyj golos.
   Pered Kovboem v odnom spal'nom meshke lezhali  dva  oborvannyh  podrostka
let shestnadcati, paren' i devchonka. Ryadom valyalsya potrepannyj ryukzak.
   - Probiraetes' na zapad?
   - Da, ser.
   - A ya na vostok. Navernyaka, zhrete odnu kukuruzu, - usmehnulsya Kovboj  i
brosil im paket s edoj. Deti vzdrognuli. - Tam konservy,  otlichnoe  viski,
sigarety i chek na pyat' tysyach dollarov, dejstvitel'nyj s  ponedel'nika.  No
den'gi vy smozhete poluchit' tol'ko v tom sluchae, esli ya doberus'  do  celi.
Tak chto ne vzdumajte donesti na menya.
   - Ne nuzhny nam den'gi, - tiho skazal yunosha. - My na vostoke znaem,  chto
vy  dlya  nas  delaete.  Kogda  ya  zabolel,  to  vyzhil   tol'ko   blagodarya
kontrabandnym antibiotikam.
   - Vot kak? Horosho. Togda schitajte, chto eto prosto podarok.
   Kovboj  zakryl  dveri  saraya,  zamenil  povrezhdennye  datchiki.  Pora  i
otdohnut'. On zabralsya v mashinu, snyal protivoperegruzochnyj kostyum, obtersya
gubkoj, smochennoj v vode iz kanistry, i prinyalsya za edu. Potom vlil v sebya
fruktovyj koktejl' s elektrolitami. Teper' mozhno i pospat',  no  adrenalin
vse eshche budorazhil krov', son ne  shel.  Pered  glazami  navyazchivo  mel'kali
karty,  indikatory,  pylayushchie  vertolety,  rakety,  vzryvy.   Skvoz'   eto
mel'teshenie iz glubiny rasslablennogo  soznaniya  vdrug  vsplyli  zagnannye
vglub' podozreniya. Kovboya opyat' nachali terzat' somneniya.
   Ran'she soznanie togo, chto on sumel preodolet' Alleyu, vyzyvalo u  Kovboya
glubokoe   udovletvorenie.   On   s   udovol'stviem   vspominal    gudenie
turbonasosov,  rev  sopla.  Eshche  by,  on  dostavlyal   "pochtu"   iz   odnoj
nepokorennoj zony v druguyu, delaya vazhnoe i nuzhnoe delo, srazhayas'  s  temi,
kto posyagnul na ego dostoinstvo, kto zastavil ego polzat' po zemle! I  emu
bylo naplevat', chto on perevozit. Glavnoe, nebo ostavalos' svobodnym, hotya
i prostiralos' nad pokorennoj Zemlej. Ran'she vse bylo yasno i prosto. On  -
svobodnyj chelovek i delaet to, chto schitaet  nuzhnym.  Teper'  zhe  poyavilis'
somneniya. Kto zhe on na samom dele - blagorodnyj borec za pravoe  delo  ili
obmanutyj prostofilya? Otvet na etot vopros reshal vse.
   "Postavim sebya na mesto glavy orbital'noj firmy, - razmyshlyal Kovboj,  -
kotoryj zainteresovan v sohranenii  svoego  rynka  sbyta  na  Zemle.  Tvoi
marionetki-politiki pomogayut podderzhivat'  iskusstvennyj  deficit.  Odnako
ty, glava firmy, ne durak i ponimaesh', chto tam, gde est'  deficit,  vsegda
obrazuetsya chernyj rynok. K tomu zhe mnogie  tovary,  osobenno  narkotiki  i
izdeliya, ne trebuyushchie  vysokih  tehnologij,  eshche  mogut  proizvodit'sya  na
Zemle, hotya i obhodyatsya dorozhe. A esli chernyj rynok  neizbezhen,  togda  ne
razumnee li  samomu  upravlyat'  im?  Nanimaesh'  posrednika,  prodaesh'  emu
tovary. Ne slishkom  mnogo,  no  dostatochno,  chtoby  posrednik  mog  horosho
zarabotat'. Nanimaesh' ubijc dlya  raspravy  s  konkurentami.  V  rezul'tate
poluchaesh' polnyj kontrol' i nad legal'nym, i nad chernym rynkami.  V  tvoih
rukah okazyvaetsya vse. Tak gde Arkadij  beret  tovar?  |to  samyj  glavnyj
vopros".
   Adrenalin peregorel, ostalas' lish' bol'. V  golove  po-prezhnemu  carila
polnaya sumyatica. V etom zabroshennom sarae vryad li mozhno najti otvet.  Nado
spat', ukryvshis' sherstyanym odeyalom, kotoroe v proshlye vremena stoilo odnoj
bobrovoj shkury. Zavtra sily ponadobyatsya.  Dlya  zavershayushchego  broska  cherez
Alleyu.
   Prosnulsya Kovboj pod vecher. Podrostki uzhe ushli. Na antennu  mashiny  byl
nakolot chek. Kovboj snyal klochok bumazhki i zadumalsya o  strannyh  ponyatiyah,
bytovavshih v prezhnie  vremena.  Dolg,  blagorodstvo,  beskorystie,  chest'.
Pohozhe, v etom mire vse eshche teplitsya malen'kij, no  svyatoj  ochag  svobody.
Nepokorennye eshche ne vymerli.
   S legkim serdcem on prinyalsya za privychnuyu rabotu. Nado  bylo  ustranit'
melkie neispravnosti, ochistit' mashinu ot nalipshih zeren pshenicy i konopli,
pokryt' obodrannye mesta  radiopogloshchayushchej  kraskoj.  K  schast'yu,  udalos'
vosstanovit' pochti vse.  Boepripasov,  pravda,  ostalos'  v  obrez.  No  i
kilometrov do Big-Maddi uzhe kot  naplakal.  Teper'  mozhno  proverit',  chto
proishodit v efire. Kovboj podklyuchilsya k racii. Nichego osobennogo. Pravda,
neprivychno razgovorchiv blizhajshij aeroport, nahodivshijsya  tak  blizko,  chto
Kovboj   otchetlivo   slyshal   kazhdoe   slovo.   Letchiki    i    dispetchery
peregovarivalis' o samyh  obychnyh  i  nevinnyh  veshchah.  No,  prislushavshis'
povnimatel'nej, Kovboj zametil i nechto podozritel'noe.
   On zadumalsya: "Predpolozhim, ty  komandir  kaperov,  obozlennyj  poterej
dvuh mashin minuvshej noch'yu. Ty dogadyvaesh'sya, chto mashina, za kotoroj velas'
ohota, poluchila povrezhdeniya. I zatailas' gde-to poblizosti.  Bol'she  vsego
na svete ty sejchas zhazhdesh' otomstit' za pogibshih tovarishchej. Togda ty,  kak
glava kaperov,  dolzhen  sobrat'  vse  sily  na  blizhajshem  aerodrome  i  s
nastupleniem  temnoty   proshchupat'   okrestnosti   samymi   chuvstvitel'nymi
priborami. I, obnaruzhiv nenavistnuyu mashinu, sdelat' vse, chtoby  prevratit'
ee v oplavlennuyu kuchu broni s nachinkoj iz zharenogo kur'era".
   Kovboj vnimatel'no izuchil kartu i s udovol'stviem obnaruzhil, chto v semi
kilometrah dejstvitel'no  nahoditsya  tak  nazyvaemyj  Aerodrom  Soobshchestva
Filadel'fii. No aerodrom  slishkom  mal  i  ne  sposoben  vmestit'  bol'shoe
kolichestvo samoletov. Kovboyu zhe ostalos' tol'ko perebrat'sya za pereval  da
peresech' nebol'shoj lesok. Kazhetsya, vse skladyvaetsya neploho.
   Nastuplenie temnoty Kovboj vstretil v kresle mashiny, gotovyj prodolzhat'
put'. Vklyuchil dvigatel',  turbiny  myagko  vzreveli.  Dav  zadnij  hod,  on
ostorozhno vyehal iz saraya. Radar vklyuchat' ne  stal  -  ne  stoit  draznit'
sobak. Nakonec, mashina dobralas' do gruntovoj dorogi, kotoraya  shla  skvoz'
sosnovyj les s nepovtorimym zapahom i myagkim  kovrom  iz  opavshih  igolok.
CHtoby priglushit' voj dvigatelya, Kovboj svernul s dorogi na pruzhinyashchij  moh
i, petlyaya mezhdu derev'yami, zadevaya sosny, vzobralsya na lesistoe plato.  Na
zapade na fone zahodyashchego solnca vidnelsya siluet radarnoj bashni.
   A vot i kapery. Desyatka poltora samoletov  i  vertoletov  zhdali  vraga,
pritaivshis'  na  aerodrome.  Ogromnye  metallicheskie  nasekomye.  Bagryanoe
solnce  igralo  na   ih   polirovannyh   telah,   na   pushkah-usikah,   na
raketah-kryl'yah. Na bortah pobleskivali emblemy, risunki, nadpisi.  Poeziya
gruboj sily, zhestokosti i azarta igroka so smert'yu - "Sokrushayushchij  bronyu",
"Pikovyj   tuz",   "Ognedyshashchij   zmej",   "Smert'   v   podnebes'e".   Po
betonirovannoj ploshchadke pered angarom snovali mehaniki.
   V predvkushenij raspravy nad nepriyatelem Kovboj chut' ulybnulsya,  no  tut
zhe podavil vse emocii.
   Mashina vyehala  na  proseku,  i  on  skoncentrirovalsya  na  predstoyashchem
broske. Dejstvovat'  nado  reshitel'no,  bez  oshibok.  Tihij  rokot  motora
pereros v oglushitel'nyj  voj.  Kuropatki  drob'yu  razletelis'  v  storony.
Mehaniki, uvidev vyskochivshij iz lesa  bronevik,  otoropeli.  Bronirovannyj
uragan smyal zabor, slovno tonkij listok. Budto samo Vozmezdie vyrvalos' iz
chreva preispodnej. Lyudi s krikom brosilis' vrassypnuyu. Trevoga! No pozdno.
Kovboj na ogromnoj skorosti uzhe mchalsya po aerodromu.
   CHerez sekundu "Pikovyj tuz" razlomilsya popolam,  protaranennyj  tyazheloj
mashinoj. Kovboj dal pulemetnuyu ochered'. Vspyhnulo razlivsheesya  toplivo.  I
vot uzhe za "Pikovym tuzom" otpravlyayutsya i ego  kollegi:  fakelom  polyhnul
"Ognedyshashchij  zmej",  so  skrezhetom  ruhnuli  "Smert'  v   podnebes'e"   i
"Sokrushayushchij bronyu".  Osharashennye  letchiki  s  uzhasom  zamerli,  glyadya  na
bushuyushchee plamya, potom, opomnivshis', kinulis' kto kuda v poiskah ubezhishcha.
   Pod udarami besslavno  pogibli  chetyrnadcat'  gigantskih  nasekomyh  iz
alyuminievogo splava.
   Raspravivshis' s vragami, Kovboj ponessya vdol' Solt River  k  Missisipi.
Ego nikto bol'she ne presledoval. Dazhe v shtate  Illinojs,  otmahav  nemaloe
rasstoyanie. Kovboj videl v nochnom nebe ognennye vspolohi. Vozmozhno, teper'
kapery horoshen'ko podumayut, prezhde chem snova reshat vzyat'sya za podloe  svoe
remeslo.
   Policejskie Illinojsa zashchishchali tol'ko severnuyu granicu,  cherez  kotoruyu
belokurye i rozovoshchekie kur'ery vezli iz Viskonsina kontrabandnye  syry  i
maslo, poetomu tut ne dolzhno bylo vozniknut' nikakih trudnostej.
   Ostorozhno v容hav na  zapravochnuyu  barzhu,  Kovboj  reshil,  chto  mozhno  i
poboltat' s Arkadiem. On vypustil uzkonapravlennuyu antennu,  sorientirovav
ee na zapad. "Poslushaem nudnye nravoucheniya Arkadiya".
   - Poni-|kspress, - nazval on svoj pozyvnoj. - Izvinite  za  zaderzhku  s
dokladom.
   V  otvet  razdalos'  zlobnoe  vorchanie.  Kovboj   ulybnulsya,   umen'shil
gromkost' i perebil posrednika:
   - YA ne ochen' horosho tebya slyshu, no nichego, ponyat' mozhno. YA v Illinojse,
ostalos' sovsem nemnogo. Za proshedshie dvadcat' chetyre  chasa  stolknulsya  s
shestnadcat'yu ublyudkami, u kotoryh malo deneg. Skoro prochitaesh' v  gazetah.
Kupi i mne neskol'ko nomerov, ya  sdelayu  vyrezki  dlya  svoego  al'boma.  -
Stranno, no nedovol'noe vorchanie v  naushnikah  zaglohlo,  i  Kovboj  snova
ulybnulsya. - Poka.
   Na etom on poschital doklad zakonchennym i  vyklyuchil  raciyu.  V  chudesnoj
tishine prinyalsya nablyudat', kak toplivo medlenno peretekaet v baki mashiny.
   Net, on ne prosto preodolel opasnuyu Alleyu, on vosstal protiv ugneteniya,
pokazal vsem, chto bor'ba za  svobodu  protiv  orbitalov  prodolzhaetsya.  On
prevratil ih samolety i vertolety v oplavlennuyu grudu metalla, izvergayushchuyu
goryashchee toplivo.
   Vlasti Kentukki schitali, chto mozhno bol'she zarabotat', esli  ne  vzimat'
poshlin, a pozvolyat'  posrednikam  i  kur'eram  legal'no  proezzhat'  po  ih
territorii, chtoby eta  bogataya  publika  svobodno  tratila  svoi  denezhki,
popolnyaya  gosudarstvennuyu  kaznu.  Otsyuda  netrudno  bylo   dobrat'sya   do
sosednego shtata Ogajo.
   Perepravlyayas' cherez reku. Kovboj ne vstretil ni odnogo rechnogo  patrulya
i, pereskochiv cherez bezymyannyj ruchej, okazalsya nakonec v svobodnom shtate.
   Svernuv na gruntovuyu dorogu, on peredal eshche odno soobshchenie.
   V shtate Kentukki gruz Kovboya ne schitalsya kontrabandoj, ego  mozhno  bylo
vezti spokojno. Odnako mestnye vlasti ne  razreshali  chastnym  licam  imet'
moshchnoe oruzhie. Poetomu osnashchenie bronemashiny zdes'  protivozakonno.  CHtoby
izbavit'sya ot oruzhiya. Kovboj dolzhen vstretit'sya na etoj doroge  so  svoimi
lyud'mi. Podzhidaya ih, on dostal iz karmana porvannyj chek i zadumalsya. Kogda
na sel'skoj razbitoj doroge poyavilsya furgon.  Kovboj  uzhe  znal,  chto  emu
nuzhno vyyasnit' v pervuyu ochered'.
   Glavnoe - uznat', kto finansiruet operacii i otkuda k Arkadiyu postupaet
hloramfenildorfin. CHek, kotoryj ostavili nishchie podrostki, prevratilsya  dlya
Kovboya v dolgovoe obyazatel'stvo. V dolg chesti. I on  dolzhen  ego  vernut',
chego by eto ni stoilo! Poetomu dlya  nachala  sledovalo  razobrat'sya  chto  k
chemu.
   Teper' uzhe nedostatochno byt'  luchshim  iz  luchshih  v  svoem  dele.  Nado
ponyat', na ch'ej storone i protiv kogo on srazhaetsya.  A  esli  podtverdyatsya
ego  hudshie  podozreniya?  Esli  okazhetsya,  chto  posredniki   dejstvitel'no
rabotayut na orbitalov? CHto togda? On znaet, v chem zaklyuchaetsya ego  dolg  i
svyataya obyazannost'. On  vypolnit  vse,  chto  zadumal,  dazhe  esli  na  eto
potrebuyutsya gody zhizni! Do sih por on schital sebya  svobodnym  grazhdaninom,
i, esli otkroetsya pechal'naya istina, ego vragam nesdobrovat'!
   Iz pod容havshej mashiny vyshli lyudi i vezhlivo postuchali po  brone.  Kovboj
spryatal v karman razorvannyj  chek.  V  ego  dushe  opyat'  zapela  starinnaya
gitara...





   Gorod byl raskalen  avgustovskoj  zharoj.  V  drozhashchem  goryachem  vozduhe
struilis' kontury zdanij.
   Zakryv glaza, Sara prizhalas' viskom  k  prohladnoj  metallicheskoj  rame
okna. Pered glazami stoyalo oranzhevoe plamya  togo  rokovogo  pozhara.  Ryadom
shumel kondicioner, kazalos', preduprezhdaya ee ob  opasnosti,  napominaya  ot
ostorozhnosti.
   - Lyudi Kanninghema predlagayut za tebya den'gi, sestrica, - myagko  skazal
Getman. - No ya dal vsem ponyat', chto tot, kto soglasitsya vzyat'  ih,  bol'she
ne drug mne. Pravda, moe  preduprezhdenie  ostanovit  ne  kazhdogo,  slishkom
mnogo v etom mire zhelayushchih podzarabotat'. I chtoby  vyjti  na  tebya,  lyudyam
Kanninghema dostatochno vysledit' Dauda.
   - Znayu. - Sara otkryla glaza i posmotrela na plavyashchijsya gorod.
   Razgovor proishodil v  bol'nice  -  cilindricheskom  vysotnom  zdanii  s
zerkal'nymi oknami vo vse steny. V uglu bormotal televizor. Na ekrane  dve
sestry-kubinki s ogromnymi glazami zamerli podle posteli otca, porazhennogo
virusom Hantingtona, nastupila poslednyaya stadiya tyazheloj  bolezni,  bednyaga
uzhe  poteryal  rassudok:  docherej   on   schitaet   garpiyami,   zayavivshimisya
polakomit'sya ego pechen'yu, a sebya - prikovannym k skale  Prometeem.  Sestry
obrechenno nablyudali agoniyu otca, ryadom plakal podrostok, metodichno vytiraya
slezy bumazhnymi salfetkami. Neskol'ko mokryh  salfetok  valyalos'  na  polu
izmyatymi traurnymi cvetami.
   Mihail bespokojno prohazhivalsya vdol' okon-sten.
   - U menya est' dlya tebya rabota. Vpolne legal'naya, oplata zolotom.
   On nazval bol'shuyu summu. Znachit, rabota krajne  riskovannaya.  Mihail  -
chelovek chesti, po krajnej mere nastol'ko, naskol'ko mozhet  sebe  pozvolit'
posrednik, no  blagotvoritel'nost'yu  on  ne  zanimaetsya,  poetomu  platit'
prosto tak ne stanet.
   Sara podoshla k oranzhevomu  kreslu.  Ustalo  sela.  Kreslo  plastikovoe,
zhestkoe, no Sare vse ravno. Opustiv golovu, ona pechal'no sprosila:
   - Na kogo ya dolzhna rabotat'?
   Nedaleko ot komnaty, gde oni razgovarivali, nahodilas' palata Dauda. On
uzhe prishel v soznanie, i, chtoby  zaglushit'  bol',  ego  pichkali  ogromnymi
dozami endorfina, znachitel'no prevyshavshimi te, chto on prinimal ran'she. Ego
telo bylo obernuto special'noj tkan'yu, obrubki nog pogruzheny v gel'. Nuzhny
transplantanty,  no  den'gi  u  Sary  uzhe  na  ishode.   Hloramfenildorfin
prihodilos' sbyvat' po deshevke, potomu chto, vopreki uvereniyam Kanninghema,
na chernyj rynok vdrug vybrosili nevidannoe kolichestvo etogo  narkotika,  i
on srazu podeshevel. Esli by ne nado bylo platit' za soderzhanie  i  lechenie
Dauda, Sara podozhdala by, poka ceny  podnimutsya  do  prezhnego  urovnya.  No
platit' nado sejchas, ne otkladyvaya. CH'ih eto ruk delo? Mozhet, Kanninghema?
   Sara okazalas' v absolyutno bezvyhodnom polozhenii. Ran'she  ona  rabotala
telohranitelem, no kto zhe voz'met  ee  na  rabotu  teper',  kogda  za  nej
ohotyatsya? A osobye porucheniya... Tut tozhe nichego. Mozhno, konechno, pojti  na
ulicu, no prostituciej  mnogo  ne  zarabotaesh'.  Da  i,  krome  togo,  gde
uverennost',  chto  kakoj-nibud'  klient  ne  vydast  ee,  pol'stivshis'  na
obeshchannye Kanninghemom den'gi. Poetomu vybirat' ne prihoditsya.
   - Tak na kogo ya budu rabotat'? - povtorila Sara. Slovno otvet imel hot'
kakoe-to znachenie. Ona ved' v lyubom sluchae soglasna.
   Mihail, ego svetlost' Getman, kakoe-to  vremya  smotrel  v  okno,  potom
nereshitel'no skazal:
   - Na menya. Namechaetsya odna sdelka... Ne isklyucheno, chto  delo  nechistoe.
Tochno ne znayu. Na pervyj vzglyad vse dolzhno projti horosho, no u menya durnoe
predchuvstvie, i mne by hotelos', chtoby ty za etim prismotrela.
   Sara vnimatel'no vzglyanula na Getmana. Vo  vremya  poslednej  vstrechi  s
Kanninghemom, ona mogla by, okazhis' bolee osmotritel'noj, zametit'  v  ego
povedenii namek na grozyashchuyu opasnost'. Mozhet, Mihail tozhe hochet izbavit'sya
ot svoej "sestricy",  poskol'ku  bol'she  ne  v  sostoyanii  ee  prikryvat'?
Veroyatno, na nego sil'no davyat lyudi, ot kotoryh zavisit ego biznes.  Vdrug
on reshil podstavit' ee pod puli naemnikov Kanninghema?
   - Kakaya sdelka? - Sara ponimala, chto i etot vopros ne imeet smysla. Ona
gotova vzyat'sya za lyubuyu rabotu, kak by durno ona ni pahla.
   - YA poluchil novyj gruz. - Mihail nahmurilsya i sel v drugoe kreslo, chut'
skripnuv nevysokimi sapogami iz myagkoj kozhi. - |to komp'yuternye matricy na
kristallah. Pyatnadcat' tysyach shtuk, vysokogo kachestva. Polucheny  iz  novogo
istochnika, ran'she nikogda ne postupalo  takogo  kolichestva.  Mozhet,  parni
nashli novyh postavshchikov.  Mozhet,  tovar  prednaznachalsya  eshche  komu-to.  Ne
znayu...
   - Ty hochesh', chtoby ya ohranyala gruz?
   - Da. No ne  tol'ko,  -  vzdohnul  Mihail.  -  Obychno  na  sbyt  takogo
kolichestva tovara trebuetsya nemalo vremeni. Neskol'ko mesyacev. No na  etot
raz v Pensil'vanii nashelsya odin chelovek. Ego znaet Andrej. |tot tip  hochet
kupit'  srazu  vse  matricy  i  predlagaet  horoshuyu  cenu.  Andrej   ochen'
nastaivaet  na  sdelke.  Odnako,   sestrica,   tut   podozritel'no   mnogo
sovpadenij.
   Sara znala, chto Andrej byl odnim iz zamestitelej Getmana.
   - Mozhet, kto-to hochet menya obmanut'. No ya ne mogu ponyat', kto i  zachem.
- Mihail vynul pachku russkih papiros i drozhashchej rukoj zazheg  spichku.  Kozha
na ruke byla v starcheskih pigmentnyh pyatnah, tonkaya, smorshchennaya.  -  Lyudi,
kotorym ya sobirayus' prodat' matricy, - meloch' puzataya, i esli oni vzdumayut
menya ograbit', to daleko ne ujdut. Esli,  konechno,  ne  poluchat  podderzhki
kakoj-nibud' bolee znachitel'noj persony. Pravda, na etom  poberezh'e  ya  so
vsemi v druzheskih otnosheniyah i ne znayu nikogo, kto zahotel by predat'  ili
podstavit' menya. Poetomu tvoi uslugi mogut i ne ponadobit'sya.
   - Somnevayus', Getman. Ty chuesh' neladnoe,  inache  ne  stal  by  nanimat'
menya. Da eshche za takuyu vysokuyu platu.
   Mihail dolgo smotrel na devushku. Ego veki nervno podergivalis'. Dym  ot
papirosy medlenno struilsya k potolku.
   S ekrana  televizora  bojko  reklamirovali  novyj  zamenitel'  kokaina,
uveryaya, chto narkotik ne vyzyvaet privykaniya. Bezdarnyj tekst soprovozhdalsya
pridurkovatymi uzhimkami i ekzal'tirovannymi vosklicaniyami molodoj parochki,
kotoraya v narkoticheskom ugare rezvilas' v posteli.
   - YA nanyal kur'era, - pomolchav, skazal Getman. - Esli furgon  sobirayutsya
ograbit', to bronevik okazhetsya dlya banditov nepriyatnym  syurprizom.  Sdelku
zaklyuchaet Andrej. On nadeetsya, chto druz'ya zashchityat ego,  odnako  mne  budet
spokojnee, esli v mashine poedesh'  ty.  Prosledish'  i  za  kur'erom,  i  za
sdelkoj. V  tvoj  implantant  vvedeny  boevye  refleksy?  YA  imeyu  v  vidu
ognestrel'noe oruzhie.
   - Da, - otvetila Sara. - Pistolety i avtomaty. Pulemety ya ne lyublyu.
   Getman ponimayushche ulybnulsya. Slovno on mnogo raz slyshal  mnenie  Sary  o
pulemetah i byl polnost'yu soglasen, chto ot nih malo tolku.
   - YA dam tebe avtomat "hekler-koh", kalibr sem'  millimetrov.  Oprobuesh'
pered poezdkoj?
   - Kogda vyezzhat'?
   - V subbotu.
   - Zavtra postrelyayu. Esli poluchu avtomat.
   - Moj chelovek otvezet tebya v tir. Gde i kogda on mozhet tebya najti?
   - Zavtra v polden' v bare "Plastikovaya devushka".
   - Budem nadeyat'sya na luchshee, sestrica, - ulybnulsya na proshchanie  Getman.
V ego golose prozvuchala russkaya toska. Slishkom iskrennyaya dlya igry. - Posle
vsego  sluchivshegosya  mne  ochen'  ne  hotelos'  by  snova  podvergat'  tebya
ispytaniyam. Hvatit nam vojny.
   Pod  vojnoj  on,  ochevidno,  ponimal   vozmozhnuyu   perestrelku.   Sara,
estestvenno,  hotela  togo  zhe.  Ih  vojna  uzhe  zakonchilas',  i  oba  oni
proigrali. Kak i vse zemlyane. Posle  strashnogo  porazheniya  v  Amerikanskoj
Koncessii ostalos' tol'ko drat'sya za te zhalkie ob容dki, kotorye brosali im
orbitaly.
   Getman vstal, vsled za nim podnyalas' i Sara.
   - Do vstrechi: - Mihail protyanul ej ruku, i pepel  ot  papirosy  ostavil
seryj sled na lackane ego kurtki.
   "Esli on sobiraetsya predat' menya, - otreshenno podumala Sara, -  to  eto
proizojdet zavtra. Vozmozhno, ego chelovek kak raz i yavitsya ubit'  menya.  Nu
chto zh, nado podgotovit'sya".
   - Spasibo, Mihail.
   Tot dolgo smotrel  na  nee  pechal'nymi  mudrymi  glazami,  i  ej  vdrug
zahotelos' obnyat' ego,  oshchutit'  teplotu  chelovecheskogo  tela  v  holodnoj
steril'noj chistote bol'nicy. Dazhe nesmotrya na to,  chto  Getman,  vozmozhno,
sobiraetsya ee predat'... Esli ej suzhdeno pogibnut', ona primet smert'  kak
izbavlenie ot strashnyh vospominanij. Danika. Ee mertvye glaza. Telo Dauda,
razorvannoe v kloch'ya. Dusha Sary zhazhdala zabveniya,  i  obresti  ego  mozhno,
tol'ko zasnuv naveki.
   Kogda-to zhizn' kazalas' Sare  polnoj  smysla.  U  nee  byla  cel',  dlya
dostizheniya kotoroj godilis'  lyubye  sredstva.  Ona  Mechtala  vybrat'sya  iz
"zemnoj gryazi", iz gravitacionnogo kolodca v  chernotu  kosmosa,  v  chistyj
vakuum. Sejchas zhe u nee ostalas' odna potrebnost' - vyzhit'. Prosto vyzhit'.
Ne umeret' segodnya, dozhit' do zavtra.  I  tak  izo  dnya  v  den'.  Nikakih
illyuzij. Odnomomentnoe sushchestvovanie. Bez budushchego i proshlogo.  Tol'ko  by
dozhit' do zavtrashnej vstrechi v bare "Plastikovaya  devushka"  i  ostat'sya  v
zhivyh posle nee.
   - Oni hitry, - skazal Mihail. - Obratilis'  ne  ko  mne,  a  k  Andreyu.
Vidno, hoteli, chtoby on ugovoril menya.
   - YA vstrechu tvoego cheloveka v bare, - na hodu  brosila  Sara.  K  gorlu
podkatil komok, no ona sderzhala rydanie i bystro vyshla iz komnaty.
   V bol'nichnoj palate, krome Dauda, lezhal  beznogij  starik.  Emu  dolzhny
byli prishit' novye nogi. Aromat  cvetov,  kotorye  prinesli  Sara  i  deti
starika, ne mogli  perebit'  stojkij  zapah  lekarstv.  Televizor  v  uglu
pokazyval durackuyu komediyu. Starik uvlechenno sledil za sobytiyami na ekrane
i ne zametil prihoda devushki.
   - Kak ty sebya chuvstvuesh', Daud? - sprosila Sara.
   Telo Dauda bylo okruzheno gudyashchimi, mercayushchimi indikatorami priborov. Na
oscillografe vilis' kakie-to neponyatnye krivye. Daud uzhe dyshal sam, serdce
ego tozhe rabotalo samostoyatel'no. Nad golovoj  visela  blestyashchaya  girya  iz
nerzhaveyushchej stali, i on chasami treniroval novuyu ruku. Posle  vzryva  Dauda
postrigli, teper' volosy nemnogo  otrosli.  Teper'  oni  byli  estestvenno
kashtanovogo cveta, novaya kozha na lice poka ostavalas' rozovoj.  Odin  glaz
zakryt povyazkoj - Daudu dolzhny vstavit' iskusstvennyj glaz firmy  "Kikuyu".
Komp'yuter neprestanno posylal  signaly  v  mozg,  chtoby  glaznoj  nerv  ne
atrofirovalsya. Iz-pod prostyni nad  nogami  torchali  trubochki  i  provoda,
podderzhivaya zhizn' v kostyah i ostatkah myshc, pogruzhennyh v myagkij gel'.
   Sara pocelovala brata, potom zazhgla sigaretu  i  vstavila  emu  v  rot.
Ucelevshij glaz nablyudal  za  ee  dejstviyami  vpolne  Osmyslenno,  u  Dauda
vyrabotalas' neplohaya ustojchivost' k ogromnym dozam endorfina, i  narkotik
ne slishkom sil'no zatumanival ego soznanie. Sara  zabotlivo  uhazhivala  za
bratom uzhe neskol'ko nedel'.
   - Gde Dzhekstro? - sprosil on. - On obeshchal zajti.
   - YA ego ne videla.
   Sare ne hotelos' govorit' Daudu pravdu. Dzhekstro nikogda ne pridet.  On
uzhe davno nashel sebe drugogo podopechnogo. Esli by sostoyanie Dauda ne  bylo
takim tyazhelym, Dzhekstro, mozhet, i zashel by. Vprochem, on eshche  pridet,  esli
proslyshit, chto Daud opyat' smozhet zarabatyvat' emu den'gi. No ne ran'she.
   - CHerez neskol'ko dnej tebe nachnut vosstanavlivat' nogi. Vnachale  odnu,
potom druguyu. YA nashla rabotu. - Sara pytalas'  ulybnut'sya.  -  Tebe  kakuyu
nogu sdelat' ran'she? Pravuyu ili levuyu?
   - Kakaya raznica.
   - Menya ne budet neskol'ko nedel'. YA uezzhayu v subbotu.
   - Ponyatno. Poluchila rabotu?
   - Da.
   Glaza Dauda  lihoradochno  blesnuli.  Ruka  potyanulas'  k  rukoyatke  nad
golovoj. On nemnogo pouprazhnyalsya s girej, no vskore brosil eto zanyatie.
   - Dzhekstro obeshchal prinesti mne  gormonov.  Mozhet,  on  uzhe  dostal  ih.
Prinesi. Luchshe zavtra, poka ty ne uehala.
   Sara s zhalost'yu posmotrela na brata. Kak on dalek  ot  real'nosti!  Ona
ostorozhno prisela na kraeshek krovati, vzyala ego za ruku, no Daud  otdernul
ee i, povysiv golos, sprosil:
   - Prinesesh'?
   - Daud, - myagko zagovorila Sara, - poslushaj menya. Tebe nel'zya prinimat'
gormony. Snachala nado popravit'sya, vosstanovit' tkani, myshcy.
   - Kak ty ne ponimaesh'! - Daud stuknul kulakom po posteli, i tut  zhe  na
odnom iz  apparatov  predosteregayushche  zamigal  krasnyj  ogonek,  razdalos'
kakoe-to popiskivanie. Starik  na  sosednej  krovati  zaerzal.  -  U  menya
nachinaet rasti boroda! Menya breyut kazhdoe utro! - On obizhenno otvernulsya ot
sestry. - Dzhekstro dast mne rabotu, tol'ko esli ya budu vyglyadet' molodym i
krasivym.
   - Daud. - Tot zakashlyalsya tak, chto ne mog govorit'. Sara vynula  u  nego
izo rta sigaretu, nezhno vzyala  brata  za  ruku.  Ponemnogu  kashel'  zatih.
Krasnyj signal pogas, pisk prekratilsya. - Ty budesh' i sil'nym, i  molodym.
Ty budesh' krasivym. Ne nado boyat'sya, durachok.
   |ti zaklinaniya Sara gotova  povtoryat'  kazhdyj  den'.  Ona  gotova  sama
poverit' v nih. No glavnoe, chtoby v nih poveril Daud.
   - YA budu godit'sya tol'ko dlya izvrashchencev, kotorye lyubyat kalek. Ne hochu!
- prosheptal on skvoz' slezy.
   Ona  molcha  gladila  ruki  brata,  starayas'   nezhnymi   prikosnoveniyami
zaglushit' ego dushevnuyu bol'.
   Nakonec Sara vstala i vyzvala taksi. Iz bol'nicy ona vyshla cherez chernyj
hod stolovoj. Nepreryvno ozirayas',  proskochila  mimo  udivlennyh  povarov.
Soprovozhdaemaya  lyubopytnymi  vzglyadami,  nagluho  zastegnula   bronezhilet,
podnyala vysokij  vorot.  Teper'  mozhno  vyjti  na  ulicu.  Sara  ostorozhno
priotkryla stal'nuyu dver' i vyskol'znula v ulichnoe peklo.
   Telo pod bronezhiletom pochti srazu zhe pokrylos' potom.  Sara  bespokojno
oziralas', poglyadyvala na  zerkal'nye  okna,  pytayas'  obnaruzhit'  slezhku,
prislushivalas' k shoroham, v lyuboj  moment  ozhidaya  puli...  Taksi  pribylo
minuta v minutu. V mashine ona nemnogo uspokoilas', hotya ponimala, chto  eto
lish' illyuziya bezopasnosti. Ot moshchnoj rakety taksi ne spaset.
   Sara nehotya rasstegnula bronezhilet, ubezhdaya sebya, chto  boyat'sya  nechego.
Taksi tronulos'. Sara obernulas'. Vot oni! Seryj "merkurij"  rezko  rvanul
sledom. Voditel'  dazhe  ne  uspel  zahlopnut'  dvercu.  "Znachit,  vse-taki
ohotyatsya", - podumala ona i,  k  svoemu  udivleniyu,  ispytala  oblegchenie.
Opredelennost', dazhe samaya nepriyatnaya, vse  zhe  luchshe.  Napryazhenie  spalo,
nervy i myshcy rasslabilis'. Ozhidanie zakonchilos'. Teper' nado dejstvovat'.
Mozhet, ona oshiblas'? Nado proverit'.
   - Povernite nalevo, - velela Sara voditelyu, - a potom napravo.
   Slegka udivlennyj voditel' podchinilsya. "Merkurij" derzhalsya  szadi,  kak
prikleennyj. Sara vklyuchila vzhivlennyj v mozg radiopriemnik i  prislushalas'
k  soobshcheniyam  policii.  Obychnye  policejskie  peregovory.  Ona  metodichno
proverila vse chastoty. So storony "merkuriya" nichego ne donosilos'. Znachit,
bol'she za nej nikto ne sledit.
   - Teper' pryamo, - prikazala Sara.
   "Itak, vsego odna mashina. |to horosho.  -  Ona  kosnulas'  shei.  "Laska"
spokojno spala v svoem ubezhishche. - |h ty, boevaya moya podruga, skoro ty  mne
snova ponadobish'sya".
   - Zdes' nalevo.
   Taksi svernulo v storonu mestnoj Venecii.
   V kazhdom pribrezhnom gorode est' rajon,  raspolozhennyj  nizhe  drugih.  I
kogda okeany, podnimayas', nachali nastupat' na sushu, eti rajony  postepenno
pogruzhalis' v vodu. Tol'ko N'yu-Jork otgorodilsya ot  Atlanticheskogo  okeana
gigantskoj plotinoj. No i ona byla razrushena vo vremya  Skal'noj  Vojny.  I
teper' Manhetten stal samoj bol'shoj v mire Veneciej, prevrashchayas' vo  vremya
vesennih prilivov v  poluostrov.  Penistye  volny  katilis'  po  pustynnym
ulicam, burlili mezhdu betonnymi ruinami. Redkie zhiteli brodili po koleno v
vode, vyiskivaya vsyakij hlam. N'yu-Jork  umiral.  Velikij  gorod  razrushalsya
medlenno i neotvratimo.
   Zdes' zhe,  u  zaliva  Tampa,  voda  podnimalas'  lish'  na  tri  -  pyat'
santimetrov. Poetomu uroven' v techenie goda prakticheski  ne  menyalsya.  |ta
chast' Venecii razrushalas' medlennee, ee zatoplyalo tol'ko vo  vremya  letnih
shtormov. Doma krenilis' k moryu, u nekotoryh obrushilis'  steny,  no  ulicy,
kotorye otstoyali podal'she ot berega,  zalivalo  ne  ochen'  sil'no.  Zdaniya
zdes' eshche ne tronuty vodoj, v nih mozhno bylo dazhe zhit'.
   Pravda, i eti doma davno uzhe  razgrabili,  ne  ostaviv  ni  mebeli,  ni
santehniki. Nichego. Posle Skal'noj Vojny zatoplennye  doma  stali  priyutom
dlya tysyach bezhencev, pribyvshih s  Severa,  navodnivshih  okkupirovannuyu,  no
ucelevshuyu Floridu.  Posle  bezhencev  ostalsya  vsyakij  hlam  -  samodel'naya
mebel', tryapki, staraya utvar'. No dazhe etot musor  eshche  prigoditsya  novomu
pokoleniyu bezdomnyh.
   Sejchas v etoj Venecii obitali, kak pravilo, chudaki, turisty i te,  komu
bol'she nekuda bylo podat'sya. Neschastnye vrode Sary.
   Taksi mchalos' po doroge, ogibavshej  liniyu  priliva,  po  napravleniyu  k
tonushchemu  Sent-Pitersbergu.  Mimo  pronosilis'  mertvye  okna   razorennyh
chelovecheskih zhilishch.
   - Ostanovites', - prikazala Sara, vynimaya  iz-pod  bronezhileta  den'gi.
"Esli eto moya poslednyaya poezdka, ya  imeyu  pravo  dat'  voditelyu  prilichnye
chaevye".
   Prodolzhaya slushat' policejskie peregovory po racii, Sara  spustilas'  po
bezlyudnomu beregu. Morskie vodorosli ceplyalis' za  nogi.  Bokovym  zreniem
Sara zametila, kak na dambe ostanovilsya seryj "merkurij".  Ona  yurknula  v
pustuyushchij dom.
   V  koridore  stoyal  polumrak,  pod  nogami  pleskalas'  voda,  pokrytye
plesen'yu oboi otstali ot sten, broshennuyu ruhlyad' pokryvali vodorosli. Sara
proshla mimo mertvoj kabiny s raspahnutymi dveryami, podnyalas' na lestnichnuyu
ploshchadku i ostorozhno vyglyanula v razbitoe okno.
   "Merkurij" propolz eshche metrov trista i ostanovilsya pochti ryadom s domom,
gde zatailas' devushka. Iz okna avtomobilya  pokazalis'  dve  golovy.  CHerez
neskol'ko sekund dvercy otkrylis', i vyskochili obladateli golov.  Nespeshno
proshlis' vdol' obochiny.
   Sara  podnyalas'  po  lestnice  na  sleduyushchij  etazh.  Carilo   uzhasayushchee
zapustenie.  Gryaznye,  obsharpannye  steny  napomnili  ej  o   bezradostnom
detstve. Skol'ko zhe let ona  provela  tochno  v  takom  zhe  meste!  Terpela
lisheniya, izdevatel'stva, poboi. I vot snova vozvratilas' k ishodnoj tochke.
Ej bol'she negde ukryt'sya. Negde iskat' spaseniya. Nu  chto  zhe,  poigraem  v
pryatki. Kak v detstve. Pechal'nom detstve.
   V okno vse prosmatrivalos' otlichno, lyuboj zvuk ehom otrazhalsya ot  golyh
sten. Za Saroj tyanulsya mokryj sled - primanka dlya presledovatelej.
   S detstva ej znakoma eta ulovka -  ostavit'  sledy,  a  potom  po  nim,
pyatyas', vernut'sya nazad i spryatat'sya v drugom meste. Ona  tak  i  sdelala,
posle chego prygnula iz koridora v raspahnutuyu dver' kvartiry. Vot i  mesto
dlya zasady. Teper' nuzhno  zatait'sya,  nabrat'sya  terpeniya  i  zhdat'.  Sara
bryznula v  nozdri  legkij  narkotik,  kotoryj  srazu  usilil  vospriyatie.
Vzbudorazhennye nervy natyanulis'. Sara prislushalas'. Obliznula guby. Teper'
ona gotova k poedinku.
   Skol'ko zhe raz ona igrala v etu igru,  pryachas'  ot  p'yanogo  papashi,  s
zamiraniem serdca  prislushivayas'  k  ego  shagam,  rugatel'stvam,  ugrozam,
udaram v zapertuyu dver'?! V takie zhutkie minuty drozhashchij  ot  straha  Daud
krepko  szhimal  svoimi  ruchonkami  ruku  sestry,  ego   malen'koe   tel'ce
prizhimalos' k nej, k ego edinstvennoj nadezhde i zashchite. S teh por  na  eti
kartiny nalozhilis'  bolee  pozdnie,  ne  menee  chudovishchnye.  Okrovavlennye
torgovcy,  prinyavshie  smert'  podle  svoih   sumok,   nabityh   tovarom...
Kontrabandisty, vyhvachennye  iz  mraka  slepyashchimi  policejskimi  fonaryami.
Stremitel'no priblizhayushchijsya topot kovanyh sapog... "Laska", vgryzayushchayasya v
serdce ocherednogo klienta... No nichto ne moglo sravnit'sya  s  tem  uzhasom,
kotoryj ohvatyval ee v detstve, kogda pod  naporom  obezumevshego  roditelya
zapertaya dver' vdrug raspahivalas',  i  v  zheltom  svete  luny  na  poroge
voznikal zloveshchij siluet, szhimayushchij v ruke  gorlyshko  razbitoj  butylki  s
ostrymi krayami...
   Oni uzhe zdes'. Kradushchiesya shagi, pochti neslyshnye na kovre iz vodoroslej.
Sara  morgnula,  stryahivaya  s  resnic   pot.   Podala   komandu.   "Laska"
shevel'nulas',  prosypayas'.  Ne  isklyucheno,  chto  u  etih   ublyudkov   est'
ognestrel'noe  oruzhie.  Esli  tak,  to  pridetsya  tugo.   Narkotik   pomog
sosredotochit'sya, telo obrelo silu. Ohotniki byli uzhe sovsem  blizko.  Sara
edva sderzhivalas', chtoby ne brosit'sya v ataku ran'she vremeni.
   Po ee sledam mimo raskrytoj dveri proskol'znul siluet. Krepkij paren' v
bezrukavke. Na obnazhennom pleche temneet tatuirovka. V rukah dubinka.  Net,
bejsbol'naya bita. A vot i vtoroj. Pora!
   "Laska" metnulas' vragu pryamo v glaza,  no  gromila,  zametiv  kakoe-to
dvizhenie v temnote, uspel otdernut' golovu,  i  kiberzmeya  ugodila  emu  v
skulu. Zashchishchayas', on instinktivno vskinul ruki k licu, i Sara stremitel'no
udarila nogoj pryamo v centr silueta. Paren' osel, sverknuvshij nozh vypal iz
obessilennoj ruki. Devushka  bystro  vtyanula  "lasku",  glotnula  vozduh  i
povernulas' k drugomu, s bejsbol'noj bitoj", otmetiv, chto i etot tozhe nizhe
ee rostom.
   Udarom nogi nazad ona dobila pervogo i ne medlya  brosilas'  k  drugomu.
Tot otreagiroval mgnovenno. Bita mel'knula v vozduhe. Sara vskinula  ruku,
pytayas' blokirovat' udar. Neudachno. Bejsbol'naya bita vrezalas' ej  v  bok.
Sara otletela v storonu. Ot boli u nee perehvatilo  dyhanie.  Esli  by  ne
bronezhilet, smyagchivshij udar, shvatka na etom by zakonchilas'. Ottolknuvshis'
ot steny, ona snova brosilas' v ataku, vpilas' nogtyami v nenavistnoe lico,
starayas' dobrat'sya do glaz. Paren' uronil bitu, shvatil  ee  za  zapyast'ya,
pytayas' vyvernut' ruki. Teper' Sara byla bezzashchitna pered vtorym  ubijcej,
ostavshimsya za spinoj. Ona popytalas' udarit'  protivnika  v  pah,  no  tot
uvernulsya, i na lice u nego mel'knula torzhestvuyushchaya ulybka. Krasotka v ego
vlasti,  i  mozhno  neploho  razvlech'sya.  V  etot  moment  "laska"  molniej
vonzilas' emu v levyj glaz.  Pobednaya  uhmylka  migom  smenilas'  grimasoj
boli. Vzvizgnuv, on povalilsya na pol, sudorozhno zagrebaya vozduh rukami. Iz
glaznoj vpadiny hlestala krov'. Ne teryaya vremeni, Sara vtyanula  "lasku"  i
povernulas'. Vtoroj paren' uzhe prishel v sebya, podobral nozh  i  s  kakim-to
utrobnym rychaniem rinulsya na Saru. Ona ottolknula ego nogoj, no nozh  uspel
vonzit'sya ej  v  grud'.  Udar,  ostanovlennyj  bronezhiletom,  tupoj  bol'yu
otdalsya v oblasti serdca.
   Po tomu, kak on dvigalsya, devushka ponyala,  chto  u  protivnika  v  mozge
takzhe imeyutsya vzhivlennye boevye refleksy. Odnako implantant,  rasschitannyj
na  evropejca,  ne  vpolne  podhodil  nizkoroslym  aziatam.  Iz-za   etogo
polutorametrovye korotyshki reagirovali chut' medlennee. Krome togo, u  Sary
est' eshche odno preimushchestvo - "laska".
   Oni dralis' ne na zhizn', a na smert'. ZHestoko i besposhchadno. Uzhe  nel'zya
bylo razlichit' ni ruk, ni nog, dva vihrya metalis' vo  mrake.  Koreec,  kak
opredelila ego Sara,  uspeval  zashchishchat'sya  dazhe  ot  vypadov  "laski",  no
kiberzmeya kazhdyj raz ostavlyala  na  ego  lice  rvanye  krovavye  otmetiny.
Nakonec on propustil udar, i golova Sary s siloj  vrezalas'  emu  v  lico.
CHto-to hrustnulo,  i  aziat  povalilsya  na  pol...  V  nastupivshej  tishine
devushka, tyazhelo dysha, zamerla nad poverzhennym vragom.
   Ushiby, ne zamechennye v pylu boya, teper'  davali  o  sebe  znat',  pered
glazami plyli raznocvetnye krugi. Sara  prinyalas'  massirovat'  izmuchennoe
telo. Vosstanavlivaya dyhanie,  ustalo  prislonilas'  k  pokrytoj  plesen'yu
stene. Ee ohvatilo blazhennoe chuvstvo pokoya i radost' pobedy.  Vse  pozadi.
Vskore ona zadumalas' o tom, chto ej delat' s etimi...
   Kto oni?  Navernyaka  eto  ne  lyudi  Kanninghema.  Skoree  vsego  sbrod,
podryadivshijsya na ubijstvo. Takie dazhe ne znayut, na kogo  rabotayut,  im  na
eto plevat'. No kakimi by tupymi i podlymi ni  byli  eti  skoty,  Sare  ne
hotelos' ostavlyat' ih v ruinah. Neobhodimo pokazat' i drugim vyrodkam, chem
mozhet zakonchit'sya ohota na nee.
   Bejsbol'noj bitoj Sara slomala tatuirovannomu levuyu ruku. Teper' koreec
ochnetsya kalekoj. Devushka vybrosila bitu, nashla  svoyu  sumochku  i  pokinula
mesto poboishcha, prihvativ klyuchi ot "Merkuriya".
   Prevozmogaya bol' v  rebrah,  ona  podnyalas'  po  nasypi  k  avtomobilyu.
Siden'ya byli vse v zaplatah, u  zerkala  zadnego  vida  boltalsya  durackij
talisman. Ona zabralas' v mashinu i pokatila v storonu Sent-Pitersberga.
   Morskoj veter vryvalsya v okno, ohlazhdaya  razgoryachennoe  telo.  Dejstvie
narkotika  konchilos',  nastupila  slabost'.  Sara   dostala   iz   sumochki
ingalyator, vprysnula v nozdri zhivitel'nye strui i  stremitel'no  poneslas'
vdol' zaliva.
   Priblizhalsya razmorennyj zharoj gorod.  Doroga  kruto  vzbiralas'  vverh,
vnizu pleskalis' volny Atlantiki. Sare  kazalos',  chto  dusha  ee  parit  v
nebesah.





   U yunoj kur'ershi Arnol'dy sil'nye zhilistye ruki,  temnye  volosy  vokrug
raz容mov na golove akkuratno vystrizheny. Za neskol'ko let chastyh raz容zdov
devushka priobrela masterstvo i horoshuyu reputaciyu,  a  dva  dnya  nazad  ona
prisoedinilas' k veseloj kompanii Kovboya.
   Prazdnik dlilsya uzhe  desyat'  dnej,  odna  druzheskaya  popojka  smenyalas'
drugoj. Mnogochislennye kur'ery, mehaniki, posredniki  i  otstavnye  piloty
"del't", ne sumevshie prisposobit'sya k novym  vremenam,  inogda  sobiralis'
vmeste  v  raznyh  mestah  Skalistyh  gor.  Oni  gordilis'  svoej   tajnoj
deyatel'nost'yu, chuvstvuya sebya nastoyashchimi podpol'shchikami.  Na  etot  raz  vse
sobralis', chtoby pozdravit' cheloveka, kotoryj  otkryl  kontrabandnyj  put'
cherez shtat Missuri.  Prazdnovanie  prohodilo  v  bare  gostinicy  "Myurrej"
gorodka Livingston, shtat Montana. Ono prodlitsya eshche  paru  dnej,  a  potom
Kovboj pereedet v drugoe mesto. A poka v bar valili boevye tovarishchi, viski
lilos' rekoj i ne smolkali beskonechnye rasskazy o bylyh dnyah.
   Svoyu mashinu Kovboj spryatal v Zapadnoj  Virginii.  Slishkom  opasno  bylo
vozvrashchat'sya na bronevike, puskaj i porozhnem. Iz Pittsburga on  priehal  v
Santa-Fe skorym poezdom. S teh por Kovboj gonyal  na  svoem  "mazerati"  po
gornym dorogam ot odnogo priyatelya k drugomu, vsyudu vstrechaya samyj radushnyj
priem. Emu nuzhno so mnogimi pogovorit'. Na eto u nego est' vazhnye prichiny.
   -  Vo  vremya  nedavnej  poezdki  u  tebya,  kazhetsya,  voznikli  kakie-to
trudnosti? - sprosil on Arnol'du.
   Devushka  skorchila  grimasu  i  prilozhilas'   k   svoemu   stakanu.   Na
tancploshchadke vovsyu rezvilis' podvypivshie kur'ery  i  mestnye  fermery.  Ne
stol'ko tancevali, skol'ko rassmatrivali drug  druga.  U  odnoj  malen'koj
blondinki  vdelannye   v   ser'gi   krohotnye   poluprovodnikovye   lazery
otbrasyvali krasnye  luchi  v  takt  dvizheniyam  tancorshi.  Arnol'da  iskosa
poglyadyvala na tancuyushchih.
   - V pozaproshlyj raz cisterny Sendmana ne okazalos' v uslovlennom meste,
i ya ne smogla zapravit'sya. Prishlos'  spryatat'  mashinu  v  sosednem  ovrage
sovsem ryadom s gorodom. YA tam prosidela dva dnya. Boyalas', chto menya zasekut
fermery.
   - Sendman obyazan zaplatit' tebe neustojku.
   - Kak zhe, dozhdesh'sya ot nego! - pechal'no vzdohnula devushka.
   - Nado ego zastavit', - tiho skazal Kovboj.
   Arnol'da podnyala glaza ot bokala:
   - I kto zhe ego zastavit?
   Tancuyushchij luchik lazera malinovym pyatnyshkom skol'znul po shcheke  Arnol'dy.
Kovboj nebrezhnym zhestom zakazal eshche porciyu viski.
   - Vozmozhno, my s toboj.
   - My s toboj? - udivilas' devushka.
   - Da. My s toboj i eshche neskol'ko chelovek.
   Ona  trevozhno  oglyadelas'  vokrug  i,  ubedivshis',  chto  ih  nikto   ne
podslushivaet, tiho sprosila:
   - CHto ty zadumal?
   - Nam  nado  ob容dinit'sya,  kak  eto  delayut  posredniki.  U  nih  est'
agenturnaya set' na oboih poberezh'yah, nalazhen  podkup  nuzhnyh  lyudej."  Oni
poluchayut tovar iz  laboratorij  i  ot  grabitelej,  kotoryh  nanimayut.  Ni
posredniki, ni orbitaly nichem ne riskuyut.
   - Verno, - soglasilas' devushka.
   - A my riskuem, Arnol'da, i ochen' sil'no. My dlya nih tol'ko  izvozchiki,
pochti raby. My nichem ne zashchishcheny  i  chasto  stradaem  ot  proizvola  nashih
rabotodatelej. Naprimer, ty ne po svoej vine provela dva dnya v  ovrage,  a
ved' moglo sluchit'sya chto-nibud' i pohlestche.
   Barmen prines vypivku. Arnol'da, naklonivshis' k Kovboyu, prosheptala:
   - Ty govorish' ochen' opasnye veshchi, paren'. I voobshche ya  rabotayu  ne  radi
deneg.
   - Prosto ya hochu, chtoby lyudi,  kotorye  postoyanno  riskuyut,  tozhe  imeli
kakie-to prava.
   - Ty predlagaesh' sozdat' organizaciyu?
   - Ne sovsem tak. My dolzhny ob容dinit'sya, chtoby  derzhat'  posrednikov  v
ramkah. CHtoby oni ne ochen' zaryvalis'. Nam nuzhna  associaciya,  nezavisimaya
ot posrednikov. My dolzhny napomnit' im, chto  bez  nas  oni  ne  smogli  by
raz容zzhat' v svoih roskoshnyh limuzinah, imet' shikarnye  villy  v  gorah  i
odevat'sya v tryapki "kriomaks". - Kovboj v zapal'chivosti nachal  postukivat'
po stojke bara. - My riskuem zhizn'yu,  a  oni  hleshchut  vodku,  razvalyas'  v
myagkih kreslah.
   - Vodku? - usmehnulas' Arnol'da. - Stil' "krio-maks"? |to chto,  portret
tvoego posrednika?
   Kovboj ponyal, chto poka ne stoit govorit' devushke o svoih podozreniyah.
   - Delo ne v etom.
   - Esli by ya uslyshala takoe ot kogo-nibud' drugogo, to prosto vstala  by
i ushla.
   - Spasibo, - ulybnulsya Kovboj.
   - A ty eshche kogo-nibud' pytalsya sovratit' svoimi brednyami? - Arnol'da  v
upor posmotrela na nego.
   - Da. Neskol'ko chelovek uzhe  podderzhali  menya.  No  ya  ne  vydayu  svoih
druzej.
   - Ponyatno. CHert voz'mi! - Ona zalpom proglotila viski  i  pridvinula  k
sebe novyj bokal. - YA dumayu, mne luchshe derzhat'sya ot tebya podal'she.
   - Delo tvoe.
   Arnol'da dolgo smotrela  na  Kovboya,  pokusyvaya  gubu,  potom  opustila
glaza:
   - Ladno, ya podumayu nad tvoim predlozheniem.
   - Dumaj. Vremya terpit. Osobenno horosho tebe budet  dumat'sya,  kogda  ty
snova zastryanesh' bez topliva v kakoj-nibud' dyre.
   - Nu, Kovboj, - zasmeyalas' devushka, - esli by ob etom posmel zagovorit'
kto-nibud' drugoj...
   - Slava Bogu, - ulybnulsya on, - s toboj zagovoril ya.  A  ne  kto-nibud'
drugoj.
   - Zatevaya takie  veshchi,  ty  podvergaesh'  sebya  ser'eznoj  opasnosti.  -
Arnol'da vzyala Kovboya za ruku.
   - Znayu.
   - Esli na tebya donesut, ty ne protyanesh' i sutok.
   - YA starayus' imet' delo  tol'ko  s  samymi  nadezhnymi  lyud'mi.  Kak  ty
dumaesh', s kem eshche ya mogu pogovorit'?
   Arnol'da zadumalas'.
   - Mozhet byt', Vlemk. |lla. Soderman. Penn ne goditsya, on slishkom blizok
s Pancho.
   - A chto ty skazhesh' o Dzhime Gut'erese?
   - Ne mogu za nego poruchit'sya. Paren' vrode by  neplohoj,  no,  kazhetsya,
chereschur boltliv.
   Devushka nazvala eshche neskol'ko chelovek, no  Kovboj  otverg  ih.  |to  ee
neskol'ko uspokoilo. Raz on  ne  soglashaetsya  s  kazhdym  ee  predlozheniem,
znachit, i vpryam' dejstvuet osmotritel'no.
   - Horosho, ya eto  uchtu.  CHto  zhe  kasaetsya  tebya,  to  sovetuyu  ser'ezno
obdumat' moe predlozhenie. Otvet dash' potom. A sejchas ya, pozhaluj, potancuyu.
   - Pogovorim pozzhe. - Po  licu  Arnol'dy  bylo  vidno,  chto  ona  reshaet
trudnuyu dlya sebya zadachu.
   Kovboj podoshel k devushke s lazernymi ser'gami i zametil, chto odeta  ona
kak-to stranno. Pohozhe, krasotka ne iz zdeshnih. No i sredi kur'erov on  ee
ran'she ne vstrechal. Devushka szhimala  v  ruke  ingalyator.  Prysnuv  sebe  v
nozdri, ona s ulybkoj protyanula ballonchik Kovboyu.
   - Aerokoka. Hochesh'?
   - Tebya zovut Aerokoka? - sprosil on, prinimaya ingalyator.
   Ona hihiknula:
   - Menya zovut Keti.
   Kovboj vprysnul narkotik v nozdri i srazu zhe  oshchutil  priliv  bodrosti.
Zaigrala muzyka. Keti tancevala  veselo  i  neobychno,  razbrasyvaya  vokrug
temno-krasnye luchiki. Posle dvuh tancev Kovboj predlozhil vypit' i po  puti
k stojke pointeresovalsya ee strannoj formoj.
   - YA sluzhu lejtenantom v beregovoj ohrane, - ob座asnila devushka.
   - Nedurno, - udivilsya Kovboj. On i ne znal, chto  beregovaya  ohrana  vse
eshche sushchestvuet. - A chem vy tam zanimaetes'?
   Keti rasskazala, chto raz容zzhaet na katere ot Norfolka do mysa Gatteras,
spasaya nezadachlivyh plovcov. Sejchas u nee trehnedel'nyj  otpusk.  Priehala
syuda, chtoby polazat' po skalam, eto ee lyubimoe zanyatie.
   - Zavtra sobirayus' k Jelloustonu, hochu podnyat'sya na goru Medlikot  Dom,
- soobshchila devushka, tryahnuv serezhkami. - Hochesh' posmotret'?
   - Pochemu by i net? YA tozhe svoboden.
   No oni ne uspeli dogovorit'sya, tak kak v  bar  vvalilas'  novaya  gruppa
kur'erov, tol'ko chto vernuvshihsya iz poezdki po Severnoj  i  YUzhnoj  Dakote.
Sredi nih byl Soderman. Nuzhno obyazatel'no s nim pogovorit'.  Kovboj  kupil
Keti novyj ingalyator i izvinilsya:
   - Vazhnoe delo.
   - Mozhet, uvidimsya pozzhe, - pozhala plechami devushka i snova  vprysnula  v
nozdri izryadnuyu dozu. Navernoe, ot ogorcheniya.
   Beseda s Sodermanom proshla po tomu zhe scenariyu, chto i s Arnol'doj.
   - Dazhe ne znayu, chto tebe otvetit', - vzdohnul Soderman. - Esli  by  mne
predlozhil eto kto-nibud' drugoj, ya  by  srazu  otkazalsya.  No  ty...  Nado
podumat'.
   Takuyu vysokuyu ocenku svoej persony Kovboj slyshal pochti ot kazhdogo.  |to
ego priyatno udivilo i poradovalo. Ved' tol'ko uvazhenie kolleg pozvolit emu
osushchestvit' zadumannoe, inache sozdat' associaciyu ne udastsya.  Vse  slishkom
ostorozhny. Kovboj prekrasno  ponimal,  chto,  esli  ob  ego  planah  uznayut
posredniki, iz ocherednogo pohoda on ne vernetsya. Poetomu dejstvovat'  nado
krajne osmotritel'no.
   Zakonchiv razgovor s Sodermanom, Kovboj popytalsya otyskat' Keti,  no  ee
uzhe i sled prostyl. Pohozhe, bravye kur'ery ne teryali vremeni darom.  Togda
Kovboj priglasil na tanec Arnol'du, potom eshche dvuh mestnyh devushek, ni  na
sekundu ne rasstavayas' s butylkoj viski. Pod konec on edva stoyal na nogah.
CH'ya-to druzheskaya ruka protyanula emu  velikolepnyj  belosnezhnyj  stetson  -
shlyapu s vysokoj tul'ej i shirokimi polyami, kotoroj on obzavelsya  paru  dnej
nazad. Nahlobuchiv ego, Kovboj, poshatyvayas'  vyshel  iz  bara  i  pobrel  na
tretij etazh v svoj nomer.
   On vklyuchil v nomere svet, i tut zhe razdalsya stuk v  okno.  K  udivleniyu
Kovboya za okonnym steklom  mayachilo  ulybayushcheesya  lico  Keti.  Pohozhe,  kak
zavzyataya skalolazka, ona vskarabkalas' na tretij etazh. A ved' stena  takaya
gladkaya. Raspahnuv okno, Kovboj vpustil ee v komnatu.
   - Mne ponravilas' tvoya shlyapa, - s ozornym bleskom  v  glazah  ob座asnila
devushka, sprygnuv s podokonnika.
   Na shee u nee viseli krossovki, iz  odnoj  torchala  malen'kaya  butylochka
viski.
   Kovboj zakryl okno. I cherez  pyatnadcat'  sekund  oni  uzhe  okazalis'  v
posteli. Ee malen'koe telo bylo gibkim i sil'nym.
   - YA mogu zalezt', kuda ugodno, - gordo zayavila Keti. - Uvidish'  zavtra,
esli pojdesh' so mnoj.
   Ves' sleduyushchij den' oni proveli u reki Jellouston. Kovboj s  zamiraniem
serdca sledil, kak devushka karabkalas'  po  sovershenno  otvesnomu  sklonu.
Inogda nogi v al'pinistskih botinkah, ne nahodya  opory,  soskal'zyvali,  i
togda Keti vzbiralas' eshche vyshe, ceplyayas' za nevidimye vystupy odnimi  lish'
konchikami  pal'cev.  Bez  vsyakoj  strahovki.  Kogda  zhe  nakonec   devushka
spustilas' vniz. Kovboj krepko obnyal ee. Ruki u Keti byli izraneny,  nogti
slomany, iz pod nih sochilas' krov'.
   On podhvatil ee i otnes v gostinicu. V  vannoj  ostorozhno  promyl  rany
teploj vodoj i sprosil, dazhe ne pytayas' skryt' izumleniya:
   - |to i est' tvoe uvlechenie?
   - Na katere ya delayu, chto mne velyat, -  radostno  ulybnulas'  ona.  -  A
zdes' ya svobodna. Mne nravitsya polnaya svoboda, poetomu ya  obozhayu  skaly  i
nenavizhu strahovku. -  Keti  polozhila  mokrye  ruki  emu  na  plechi.  -  A
vzobrat'sya ya mogu, kak ty videl, kuda ugodno. - S etimi slovami ona  lovko
obhvatila nogami Kovboya i prizhalas' k ego gubam.
   Kovboj bez napryazheniya derzhal na vesu ee  uprugoe  telo,  chuvstvuya,  kak
narastaet vozbuzhdenie. Oni zanyalis' lyubov'yu pryamo v vannoj,  natykayas'  na
krany i putayas' v razveshannyh polotencah.
   Noch'yu ranki na obodrannyh pal'cah, chut' zazhivshie za  vecher,  ot  bujnyh
lask snova nachali krovotochit'. K utru  Kovboj  byl  ves'  pokryt  krasnymi
otmetinami.
   CHerez paru dnej on uzhe ne mog videt', kak Keti bez strahovki vzbiraetsya
po otvesnym skalam.  Predostaviv  ej  zanimat'sya  lyubimym  delom,  sam  on
provodil  vremya  v  bare.  K  vecheru  Keti  vozvrashchalas'  v  gostinicu   s
isterzannymi pal'cami i podbadrivala sebya narkotikom. Noch'yu oni  sovershali
uzhe sovmestnye voshozhdeniya, snova i snova spletayas' v strastnyh  ob座atiyah.
Slovom, trudilis', ne zhaleya sil. Devchonka okazalas' prosto  neutomimoj,  i
Kovboj uzhe nachinal sklonyat'sya k  mysli,  chto  ona  nastoyashchaya  sumasshedshaya.
Vprochem, takoe sumasshestvie emu ochen' nravilos'.
   Proshla eshche nedelya. Kak-to vecherom Kovboj v glubokom razdum'e smotrel na
ogromnuyu  Lunu,  obramlennuyu   dvumya   yarkimi   serebristymi   tochkami   -
energosputnikami, zavisshimi nad Zemlej  na  geostacionarnyh  orbitah.  Oni
posylali na izmuchennuyu planetu mikrovolnovuyu energiyu,  obrekaya  zemlyan  na
polnuyu zavisimost' ot orbitalov. CHut' nizhe  Luny  na  krutom  sklone  gory
kachalis' siluety osin, obrechennyh na postoyannuyu bor'bu s gravitaciej. Vse,
chto nahodilos' na orbite, davno uzhe stalo vrazhdebno Zemle.  S  etim  nuzhno
borot'sya. Tol'ko Kovboj ne znal kak i  pechal'no  kachal  golovoj,  pogloshchaya
durmanyashchij golovu meskalinovyj koktejl'.
   Vse vokrug krichalo o postydnoj zavisimosti, uhudshaya i bez togo  poganoe
nastroenie.
   A prazdnik prodolzhalsya. Uzhe v Kolorado. Keti  i  Arnol'da  podruzhilis',
chasto vmeste  otpravlyayas'  na  progulku.  Kovboya  zhe  odolevali  proklyatye
voprosy, poetomu on predpochital odinochestvo. Mnogo pil. No hmel' prohodil,
a voprosy ostavalis'.
   Dzhimi Gut'eresu bylo vosemnadcat' let, i on  podaval  bol'shie  nadezhdy.
Novye sverhsovremennye raz容my vzhivili parnyu sovsem nedavno, tak  chto  ego
volosy eshche ne uspeli otrasti i torchali ezhikom. Dzhimi bezzabotno  ulybalsya,
glyadya na mir svoimi novymi glazami. No opyta u nego bylo poka malovato,  i
otvetstvennye gruzy emu eshche ne doveryali.
   Kur'er CHapel' tozhe prinadlezhal  k  kompanii  Kovboya.  |to  byl  chelovek
bogatyrskogo teloslozheniya, uzhe nachavshij  polnet',  hotya  emu  edva  minulo
tridcat'. Pit' on predpochital molcha, govoril redko. Ot chernoj korobochki na
poyase k ego golove tyanulsya kabel', po kotoromu  v  mozg  podavalsya  svoego
roda elektronnyj narkotik. CHapel' uzhe pochti ne mog  obhodit'sya  bez  nego.
Kovboyu eto ne nravilos'. Narkomanam on ne doveryal,  osobenno  elektronnym.
|ti  lyudi,  po  ego  mneniyu,  oskvernyali  svetluyu   ideyu,   ved'   raz容my
prednaznacheny  ne  dlya  vlivaniya  v  mozg  durmana,   a   dlya   upravleniya
sovremennymi bystrohodnymi mashinami. Lyudi s raz容mami  dolzhny  chuvstvovat'
sebya vsemogushchimi povelitelyami sovershennogo ob容kta. V  kachestve  narkotika
Kovboj  priznaval  tol'ko  pohody  cherez  Granicu,  potomu  chto  eto  byla
dejstvitel'nost', polnaya riska i opasnostej, a ne elektronnaya  stimulyaciya,
ne  trivial'noe  vozbuzhdenie  centrov   udovol'stviya   mozga   s   pomoshch'yu
elektroniki ili himikalij. No CHapelya prihodilos' terpet'. On rabotal pochti
isklyuchitel'no na Arkadiya, i Kovboj nadeyalsya, chto etot chelovek pomozhet  emu
poluchit' otvety na vazhnye voprosy.
   No prezhde on reshil pogovorit' s Dzhimi.
   - V subbotu vo Floride, - skazal on parnyu, - mne predstoit soprovozhdat'
gruz. Obychnoe konvoirovanie, pustyaki. A zaplatyat, kak  utverzhdaet  Dodzher,
horosho.
   - YA nachinal s podobnogo v  YUte,  -  otozvalsya  Dzhimi.  -  Bronirovannye
furgony, ambaly s tolstymi sheyami i avtomatami. No sejchas ya by  ne  stal  s
etim svyazyvat'sya.
   - Moya mashina zhdet menya na Vostoke, - ob座asnil Kovboj, - a  ya  ne  lyublyu
dolgo sidet' bez dela. Poetomu mne vse ravno pridetsya tuda  ehat'.  Pochemu
by zaodno ne zarabotat' nemnogo zolotishka?
   - Da ty uzhe, navernoe, i zabyl, chto takoe doroga.  -  Dzhimi  dobavil  v
pivo  soli,  kusochek  limona  i  odnim  glotkom  oprokinul  soderzhimoe.  -
Pravil'no, poezzhaj.
   - A ya nachinal na "del'tah", - mechtatel'no protyanul Kovboj, - i nikakogo
konvoirovaniya Hotya s vysoty  mne  prihodilos'  videt',  kak  po  indejskim
rezervaciyam po razbitym dorogam  dvizhutsya  ohranyaemye  kolonny.  Togda  ih
grabili ne konkurenty, a neschastnye bezhency. Inogda ya noch' naprolet zhdal u
aerodroma, kogda dlya menya  dostavyat  gruz,  no  chasten'ko  on  propadal  v
doroge.
   - Teper' takoe tozhe sluchaetsya. - I  Dzhimi  prinyalsya  rasskazyvat',  kak
organizovano snabzhenie chernogo rynka.
   Kovboj ulybnulsya, podnyal palec, davaya  barmenu  ponyat',  chto  trebuetsya
novaya porciya piva. Barmen, indeec iz plemeni navaho, molcha kivnul. On tozhe
byl bezhencem, i v ego glazah eshche ne pogasla bol'. On poteryal dom i rodinu.
Posle Skal'noj Vojny polovina ego  rezervacii  lishilas'  pochvennogo  sloya,
upodobivshis' mertvoj Lune, a ostal'nuyu territoriyu libo otravili  othodami,
libo zaasfal'tirovali pod avtomobil'nye stoyanki.  Bezzhiznennaya  zemlya,  iz
kotoroj vysosali vsyu vodu. Orbitaly postupali tak zhe, kak tehascy, kotorye
prevratili rodnye mesta Kovboya  v  pustynyu  s  pyl'nymi  buryami,  a  zatem
brosili vse i uehali, chtoby nasilovat' prirodu gde-nibud' eshche.
   Barmen prines pivo. Kovboj vnimatel'no slushal Dzhimi, nespeshno potyagivaya
prohladnyj napitok, izredka zadavaya navodyashchie ili utochnyayushchie voprosy.  Tot
ohotno rasskazyval o nochnyh  naletah  na  sklady  orbitalov,  o  tom,  chto
ohranniki vse davno podkupleny. O tom, kak posredniki  narochno  ustraivayut
policejskie oblavy na svoih tajnyh skladah, predvaritel'no  vyvezya  ottuda
ves' kontrabandnyj tovar, chtoby lishnij raz ubedit'  policiyu  v  zakonnosti
svoej deyatel'nosti. Rasskazal Dzhimi takzhe i o nastoyashchih oblavah, o sklokah
mezhdu posrednikami. Kak oni, ne dogovorivshis'  po-horoshemu,  posylayut  dve
mashiny po odnoj i toj zhe doroge,  niskol'ko  ne  zabotyas'  o  bezopasnosti
voditelej. I kur'ery ne podozrevayut, chto gde-to ryadom mchitsya ego  kollega.
Do teh por, poka oboih ne nakroyut vrazheskie radary.
   - U Arkadiya, - zametil Kovboj, - poka vse gladko. Verno, CHapel'?
   - Verno. Naskol'ko ya znayu, sryvov u nego eshche ne bylo.
   CHapel' ne tak razgovorchiv, kak Dzhimi, no znaet  on,  veroyatno,  gorazdo
bol'she. Postepenno u Kovboya v golove vyrisovyvaetsya kartina proishodyashchego.
Ogromnye  potoki  tovarov  otlichnogo  orbital'nogo   kachestva   tekli   iz
Kalifornii na Vostok. Po vsemu Zapadu rasseyany tovarnye sklady, i za  vsem
etim prismatrivayut lyudi Arkadiya, kotorye, v svoyu  ochered',  nahodyatsya  pod
ego zhestkim kontrolem.
   Kovboj prishel k vyvodu, chto takoe kolichestvo tovarov mozhet postupat'  k
Arkadiyu tol'ko s vedoma orbitalov. On s nimi sotrudnichaet. No kto kogo tut
ispol'zuet? To li Arkadij podkupaet orbitalov, to li oni  sami  ustanovili
takoj poryadok i cherez Arkadiya derzhat v rukah chernyj rynok?
   Kovboj dopil koktejl' i, ustavivshis' na Lunu,  prinyalsya  obobshchat'  svoi
nablyudeniya. U Arkadiya vsegda polno tovarov nezavisimo  ot  kon座unktury  na
chernom rynke. Ochevidno, etot fakt  mozhet  oznachat'  tol'ko  odno:  Arkadij
sluzhit orbitalam.  Iz  chernoj  glubiny  kosmosa  tyanutsya  nevidimye  niti,
upravlyayushchie Arkadiem. On vsego lish' marionetka.
   - |to biznes, - skazal CHapel'. - Prosto  Arkadij  horosho  naladil  svoe
delo, tol'ko i vsego.
   Dzhimi s otvrashcheniem otvernulsya ot nego. Kovboj svoih chuvstv  postaralsya
ne vydat'. Oba prekrasno znali, chto vse nachinalos' otnyud' ne kak biznes, a
kak  vyzov  orbitalam.  Ostorozhno  proshchupyvalis'   orbital'nye   torgovcy,
vyiskivalis' sredi nih slabye i prodazhnye, kotoryh podkupali. Vse delalos'
vovse ne radi togo, chtoby  hapat'  den'gi  i  radovat'sya  etomu.  Konechno,
voznikali trudnosti, neizbezhnye  pri  stanovlenii  lyubogo  chernogo  rynka:
razdel sfer vliyaniya, podbor i obuchenie nuzhnyh lyudej.  Prichem  u  teh,  kto
uchastvoval v dvizhenii soprotivleniya, chasto voznikali podozreniya, chto sredi
borcov est' i takie, kto prishel k nim  tol'ko  iz-za  lichnoj  vygody,  kto
hotel nazhit'sya na  tragedii  Zemli.  Odnako  tak  ili  inache,  no  "pochta"
rabotala besperebojno. I eto byl ne prosto bezdushnyj  mehanizm.  |to  bylo
tajnoe bratstvo, v kotorom net mesta  ni  orbitalam,  ni  lyudyam,  podobnym
Arkadiyu. I, byt' mozhet, associaciya kur'erov vernet vse na svoi mesta.
   Kovboj ne sobiralsya ob座asnyat' eti  istiny  CHapelyu,  etomu  tupogolovomu
yashcheru. CHapel' polnost'yu v rukah posrednikov. Da i v Dzhimi on tozhe ne ochen'
uveren. Slishkom molod i neopyten, vryad li paren'  sposoben  dolgo  hranit'
tajnu. Poetomu Kovboj prosto slushal ego boltovnyu i popival meskal'.
   S balkona on uvidel, kak po sklonu gory  spuskayutsya  Keti  i  Arnol'da.
Skoro noch', i ryadom s vozlyublennoj prazdnik obretet novye kraski.  A  poka
mozhno nalit' sebe eshche stakanchik i prodolzhat' lyubovat'sya Lunoj.





   "Zdorovo, - podumala Sara, - znachit,  poedu  s  dyrogolovym.  Navernoe,
otchayannyj paren'. Ne kazhdyj reshitsya vzhivit' sebe v cherep takie shtuki".
   Bylo rannee  utro.  Stoya  u  gotovoj  k  rejsu  mashiny,  Kovboj  slushal
poslednie   nastavleniya   Uorrena.   Mehanik   ob座asnyal   emu   naznachenie
dopolnitel'nogo ustrojstva, kotoroe on ustanovil v gidravlicheskoj  sisteme
forsazhnoj kamery. Dlya naglyadnosti Uorren razmahival rukami, slovno risuya v
vozduhe grafiki. Mashina nahodilas' na  staroj  razrushennoj  stoyanke.  ZHara
byla takaya, chto  plavilsya  asfal't.  Ryadom  negromko  shumel  Atlanticheskij
okean. Zdes', nemnogo severnee Sent-Pitersberga, voda postepenno pogloshchala
pribrezhnye doma, prevrashchaya  ih  v  podvodnye  rify.  Tut  i  tam  iz  vody
vystupali pozelenevshie ostovy zdanij. Szadi i speredi mashiny stoyali legkie
gruzoviki na vozdushnoj podushke, na kotoryh po pravilam dorozhnogo  dvizheniya
byli vyvesheny  yarkie  preduprezhdayushchie  flazhki:  transportnye  sredstva  na
vozdushnoj podushke dvigalis' ochen' bystro, no ne mogli srazu  ostanovit'sya.
Gruzovikam  predstoyalo  provodit'  Kovboya  do  skorostnoj  avtomagistrali,
vedushchej v sosednij shtat.
   Veter s okeana shevelil volosy. Sara s avtomatom "hekler-koh" zamerla  u
bronirovannogo  "pakkarda"  Getmana,  razglyadyvaya  Kovboya,  beseduyushchego  s
Uorrenom. Ona uspela pouprazhnyat'sya v strel'be, vypustiv iz avtomata dvesti
pul'.  V  implantante,  vzhivlennom  v  ee  mozg,  imelis'  sootvetstvuyushchie
refleksy. Sara mogla strelyat' navskidku, s bedra ili s  plecha  i  v  lyubom
sluchae popadala  v  desyatku.  Proveriv  svoi  refleksy,  ona  reshila,  chto
polnost'yu gotova k zadaniyu. No samoe glavnoe to, chto  ona  vse  eshche  zhiva.
Puskaj na grudi u nee ogromnyj krovopodtek, eto takaya meloch'.  No  kak  zhe
zdorovo bylo zayavit'sya posle shvatki v Venecii v bar "Plastikovaya devushka"
i  uvidet'   sovershenno   obaldevshie   fizionomii!   Udivlennye   vzglyady,
nedoumennoe peresheptyvanie za ee spinoj - da, eti  tvari,  pohozhe,  uspeli
pohoronit' ee. A ona zhiva. ZHiva! A ved' o nagrade, ob座avlennoj za ubijstvo
Sary, znali vse.
   Ochevidno, vse uzhe uznali i o dvuh neschastnyh, pozarivshihsya  na  den'gi.
Ih  seryj  "merkurij"  nashli  na  beregu  nepodaleku  ot  Tarpon-Springsa.
Posetiteli bara vo vse glaza pyalilis' na Saru, kotoraya spokojno potyagivala
viski s limonom, i ne mogli, k svoemu udivleniyu, obnaruzhit' v  nej  nichego
osobennogo. Devushka zhe tol'ko, zagadochno ulybalas',  slovno  znala  nechto,
sovershenno nedostupnoe vsem ostal'nym.
   CHelovek Getmana yavilsya v strogo naznachennoe vremya. Sara posledovala  za
nim toj spokojnoj i gracioznoj pohodkoj, kotoroj obuchila ee Faerbad. Nikto
ne dolzhen zametit', chto ona boitsya.
   CHeloveka zvali Lejn. On skazal, chto ostavil avtomat v bagazhnike, potomu
chto na vhode v "Plastikovuyu  devushku"  ustanovleny  metalloiskateli.  Lejn
otkryl  pered  devushkoj  zadnyuyu  dvercu   svoego   avtomobilya,   no   ona,
demonstriruya, chto polnost'yu emu doveryaet, sela vperedi.
   Lejn vel sebya bezukoriznenno, ne vyzvav u Sary ni malejshih  podozrenij.
On privez ee na staruyu fermu u rechushki Litl-Manati,  dostal  iz  bagazhnika
avtomat i pokazal, kak im pol'zovat'sya. Lejn i ne  dogadyvalsya,  chto  Sara
ispodtishka nablyudaet za nim, prikidyvaya, net li  u  nego  skrytogo  oruzhiya
tipa "laski". Devushka nichem sebya ne vydala,  i  Lejnu  dazhe  v  golovu  ne
prishlo, chto pri malejshem podozritel'nom dvizhenii  s  ego  storony  ona  ne
zadumyvayas' mgnovenno pustila by v hod svoyu kiberzmeyu.
   No vse oboshlos'.
   Itak, ej udalos' prozhit' eshche nemnogo.  Eshche  odin  den'.  Takoe  sobytie
stoilo otprazdnovat'. Posle vstrechi s Lejnom Sara kupila viski i  v  svoem
tajnom ubezhishche vypila pochti polovinu butylki.
   Ubezhishche nahodilos' ne v toj Venecii, gde ona oderzhala pobedu nad  dvumya
presledovatelyami,  a  v   starom   zabroshennom   administrativnom   zdanii
Sent-Pitersberga s krasivymi bronzovymi okonnymi ramami, pozelenevshimi  ot
vody, s mramornym vestibyulem,  izryadno  poporchennym  vesennimi  prilivami.
Zabravshis' na verhnij etazh, Sara lyubovalas' zahodyashchim nad zalivom solncem,
zolotoj dorozhkoj, plyashushchej na mercayushchej poverhnosti okeanskih voln.
   U nee byli vse osnovaniya chuvstvovat' sebya schastlivoj. Avans, poluchennyj
ot Getmana, pozvolil ej zaplatit'  za  levuyu  nogu  Dauda.  A  pravuyu  emu
sdelayut, kogda Sara poluchit vtoruyu chast'  gonorara.  Tol'ko  nado  uspeshno
vypolnit' zadanie.
   Gromko shumel priboj, volny razbivalis' ob izlomannyj betonnyj bereg, no
Sara uslyshala, kak pod容hal vtoroj bronirovannyj  avtomobil'.  |to  pribyl
Andrej. Iz "pakkarda" emu navstrechu vyshel Getman.
   Andrej ne priznaval novomodnyj  stil'  "krio-maks",  odevayas'  dovol'no
staromodno: dzhinsy, sportivnaya rubashka, sinyaya atlasnaya  kurtka.  Andrej  i
Mihail  obnyalis',  otoshli  v  storonu  i   zagovorili   po-russki.   Sara,
vnimatel'no prislushivayas' k intonaciyam, ponyala tol'ko, chto Mihail o chem-to
preduprezhdaet, a  Andrej  uveren,  chto  vse  projdet  horosho.  Voditeli  i
telohraniteli ostalis' v bronirovannyh mashinah. Prostornaya kurtka  Getmana
navernyaka  skryvala  bronezhilet.  U  opytnogo  Mihaila  otlichnyj  nyuh   na
nepriyatnosti.
   Pribyl  pyatitonnyj  gruzovik  na  vozdushnoj  podushke.  Mihail  ischez  v
kondicionirovannoj prohlade svoego "pakkarda". Kovboj s Uorrenom, zakonchiv
razgovor, pozhali drug drugu ruki, i Uorren uehal. Dveri furgona otkrylis'.
Kovboj prosledil za pogruzkoj.  Nakonec  vse  bylo  zakoncheno,  i  Getman,
kivnuv cherez steklo, otbyl vmeste so svoim eskortom.
   Stoya na razmyagchennom asfal'te, Sara provodila vzglyadom  "pakkard".  Ona
vsegda hotela ponyat' etih lyudej.  Sil'nye  mira  sego  zhivut  sovsem  inoj
zhizn'yu. U nih svoi pravila, svoi obychai i  ritualy.  Drugoj  obraz  zhizni,
drugoj stil'. V svoe vremya Faerbad  horosho  ob座asnila  eto,  pokazav  Sare
raznicu mezhdu neuklyuzhimi dvizheniyami "gryaznoj devki" i  draznyashchej  pohodkoj
devushki iz vysshego obshchestva.
   S teh por Sara nachala obrashchat' vnimanie na melochi,  kotorye  ran'she  ne
zamechala. V etom bol'nom mire, gde idet zhestochajshaya bor'ba  za  vyzhivanie,
gde ne vsem  hvataet  mesta  pod  solncem,  takie  pustyaki  vse  zhe  imeyut
znachenie. No  Sara  ploho  razbiralas',  CHto  k  chemu.  Mehanik  Uorren  i
dyrogolovyj kur'er na proshchanie prosto pozhali drug drugu ruki, a  Mihail  s
Andreem krepko obnyalis'. V raznyh krugah  raznye  ceremonii.  Oznachayut  li
ob座atiya bol'shee uvazhenie drug k drugu, chem obyknovennoe rukopozhatie? Ili v
zybkom mire sil'nyh mira sego druzhba mozhet obrushit'sya v odnochas'e, i nuzhno
vsyakij raz dokazyvat' svoyu vernost' i iskrennost'? Ili eto prosto  russkij
obychaj? Sara ne znala.
   Dveri gruzovogo otseka  s  shipeniem  zakrylis'.  Dyrogolovyj  neotryvno
smotrel na zaliv. Pora by i poznakomit'sya.
   - Menya zovut Sara, - predstavilas' ona.
   - CHert voz'mi, do chego zhe ploskaya u vas strana. YA privyk k goram. -  Ot
yarkogo sveta ego zrachki suzilis' do  ele  zametnyh  tochek.  V  serebristyh
raz容mah otrazhalos' solnce. Lico ugryumoe.
   - Pora ehat'.
   - Da, dejstvitel'no. Menya zovut Kovboj.
   - Znayu.
   Kovboj rassmatrival ee bez osobogo interesa.  Obychnaya  devka.  Vysokaya,
vsego santimetra na dva nizhe ego. Pravda, pohodka u nee pochemu-to  slishkom
gracioznaya, chto nikak ne vyazalos' s avtomatom i opasnoj  rol'yu  ohrannika,
soprovozhdayushchego dorogoj gruz. Nesmotrya  na  zerkal'nye  ochki,  v  ee  lice
ugadyvalas'  kakaya-to  chistota.  Slovno   opasnaya   britva   uzhe   nemnogo
zatupilas',  no  vse  eshche  mozhet  srezat'  edel'vejsy.   Navernoe,   shramy
zarabotala v chestnom boyu  ili  eto  rezul'tat  neschastnogo  sluchaya.  Ploho
tol'ko, chto ona kak by vystavlyaet  ih  napokaz,  gorditsya.  Slovno  kazhdym
svoim derzkim vzglyadom brosaet vsem vyzov.  Vprochem,  srabotat'sya  s  nej,
navernoe, mozhno. Konechno, esli ona ne budet slishkom nadoedat' i razdrazhat'
svoim gonorom.
   - Sadis', - skomandoval on.
   Pri etom on dazhe ne podal devushke  ruki.  No  Sare  bylo  naplevat'  na
ceremonii. S ee tochki zreniya, on postupal sovershenno pravil'no. Zabravshis'
v mashinu, Sara otoropela. Ona nikogda  ne  videla  nichego  podobnogo:  dva
siden'ya  zazhaty  v  tesnom  prostranstve  sredi  nagromozhdeniya  neponyatnyh
priborov, ekranov, trubok  i  provodov.  Na  pribornom  shchitke,  slovno  na
novogodnej elke, mercali raznocvetnye indikatory. V spertom vozduhe  pahlo
muzhskim potom i gidravlicheskoj zhidkost'yu. Passazhirskoe siden'e  pokazalos'
ej sovsem uzkim, slovno detskaya krovatka, zato s remnyami bezopasnosti.
   Otmetila ona i karabin v kobure, sdelannyj iz legkih splavov i plastika
izyashchnyj, kak igrushka.
   - Vot naushniki, - pokazal Kovboj. - Mozhesh' slushat'  radio  i  vse,  chto
ugodno. A  tam  himicheskij  tualet.  Navernoe,  ty  privykla  k  udobstvam
poshikarnee.
   - Blagodaryu.
   Dejstvitel'no privykla. K staromu rzhavomu vedru sredi  mramornyh  ruin.
No Kovboyu znat' ob etom vovse ne obyazatel'no.
   Sara snyala svoj "hekler-koh", ustroilas' na siden'e. Interesno, chto tam
dumaet etot Kovboj. Ne zadumal li on posle dostavki gruza  zatashchit'  ee  v
postel'? Esli tak, to ego zhdet syurpriz. Interesno  vse-taki:  neuzheli  emu
nravitsya ezdit' v  takoj  mashine?  |tot  paren',  navernoe,  nenormal'nyj.
Kiberneticheskoe chrevo vonyaet, podmigivaet strannymi priborami,  do  otkaza
zabito to li shlangami,  to  li  provodami.  Dolgo  li  vyterpish'  v  takih
usloviyah? Mozhet, vtykaya shnury v golovu. Kovboj  zakachivaet  sebe  v  mozgi
pornografiyu, elektronnyj orgazm, iskusstvenno yarkie kraski, fantasticheskie
sceny udovletvoreniya zhivotnyh instinktov? Interesno, zachem on podsunul  ej
naushniki? Navernoe, oni nastroeny na ego kanal, chtoby ya mogla flirtovat' s
nim. Ne dozhdesh'sya, priyatel'.
   Mezhdu tem Kovboj,  ne  obrashchaya  nikakogo  vnimaniya  na  svoyu  sputnicu,
gotovilsya k  startu.  On  razdelsya,  prikrepil  k  telu  elektrody,  nadel
rezinovyj kateter. Sara vdrug  vspomnila  brata,  ego  rasterzannoe  telo,
bol'she pohozhee na kusok myasa, i zaerzala na siden'e. Srazu zhe dal  o  sebe
znat' sinyak na rebrah. Devushka zakryla glaza i popytalas' usnut'.
   Vklyuchilis' turbonasosy, zashipela gidravlicheskaya sistema. Rev  dvigatelya
vse narastal, mashina vdrug podnyalas' na vozdushnoj podushke  i  tronulas'  s
mesta.
   Sara chuvstvovala sebya neprivychno, no bol' nakonec stihla. Devushka nashla
udobnoe polozhenie,  i  vskore  dolgo  kopivshayasya  ustalost'  zastavila  ee
provalit'sya v son. Sejchas ej nichto  ne  grozilo,  za  krepkoj  bronej  ona
chuvstvovala sebya v polnoj bezopasnosti. Pered tem kak zasnut', Sara uspela
podumat', chto sejchas ej ne nado borot'sya za zhizn' i ona  nakonec-to  mozhet
otdohnut'.
   Kovboj, zanyatyj svoimi delami, ne obrashchal  na  Saru  vnimaniya.  On  uzhe
pokazal devchonke vse,  chto  ej  moglo  ponadobit'sya  v  mashine,  i  teper'
polnost'yu sosredotochilsya na indikatorah i ekranah.  Vglyadyvalsya  v  kartu,
prislushivalsya k peregovoram voditelej soprovozhdayushchih ego gruzovikov. Kogda
oni dobralis' do avtostrady i  gruzoviki  uehali.  Kovboj  vklyuchil  vtoroj
dvigatel'. Doroga byla  nerovnoj,  s  treshchinami  i  vyboinami,  chto  ochen'
razdrazhalo  voditelej  transportnyh  sredstv  na  kolesah.  No  mashiny  na
vozdushnoj podushke byli absolyutno nechuvstvitel'ny k kachestvu dorogi.
   CHtoby Sara ne slishkom  stradala  ot  neprivychnyh  dlya  nee  peregruzok,
Kovboj uvelichival skorost'  postepenno.  CHerez  nekotoroe  vremya  bronevik
mchalsya so skorost'yu trista pyat'desyat kilometrov v chas.  Drugie  mashiny  na
vozdushnoj  podushke,  v  osnovnom  tyazhelye  gruzoviki,  dvigalis'   gorazdo
medlennee, i Kovboj bystro obgonyal ih, lovko petlyaya mezhdu  nepovorotlivymi
gigantami.  Skvoz'  bronyu  on  slyshal  privetstvennye  signaly.   Kolesnye
avtomobili, pletushchiesya po  krayam  dorogi,  slivalis'  v  sploshnuyu  zelenuyu
pelenu.
   Kovboj  proletel  cherez  uzkij  tonnel',  potom  nad  glubokoj  yamoj  v
asfal'te. Na  ekranah  poyavilis'  dalekie  ob容kty,  poka  ne  razlichimye,
pohozhie na vse, chto ugodno - na bessmyslennye kartiny abstrakcionistov, na
roj kroshechnyh nasekomyh, na vspyshki elementarnyh chastic  v  scintillyatore.
Dalekie ob容kty bystro priblizhalis', obretaya  ochertaniya  mashin,  derev'ev,
dorozhnyh znakov, razrushennyh vojnoj gorodov.
   Mel'knula  granica  shtata  Dzhordzhiya.  Dlya  v容zda  v  Dzhordzhiyu  tamozhnyu
prohodit' ne  trebovalos',  zato  navstrechu  vytyanulas'  dlinnaya  verenica
mashin. CHtoby v容hat'  v  Amerikanskuyu  Koncessiyu,  nuzhno  projti  dotoshnyj
tamozhennyj dosmotr.
   Kovboj zapravilsya v YUzhnoj Karoline,  potom  v  Virginii.  Dlya  zapravki
toplivom uchastie cheloveka ne trebovalos', a potomu ohrannik skuchal v svoej
budke, ne udostoiv mashinu Kovboya dazhe vzglyadom.
   V polden' mashina  peresekla  granicu  shtata  Merilend.  V  Pensil'vanii
Kovboj svernul s magistrali i ostanovilsya v uslovlennom meste, kuda dolzhny
byli priehat' uchastniki sdelki. Kovboj snyal s sebya shlem,  provoda,  otkryl
lyuk, chtoby provetrit' kabinu, osmotrel sel'skie okrestnosti. Sara,  k  ego
udivleniyu, eshche spala. On pochti zabyl o nej.
   S Keti on rasstalsya dva dnya nazad. Ona ushla iz ego zhizni tak zhe, kak  i
poyavilas' - cherez okno nomera na vos'mom etazhe gostinicy goroda.  Norfolk.
Ischezla, ulybayas' iz-pod shirokih polej beloj shlyapy. Svoj roskoshnyj stetson
Kovboj nahlobuchil devushke na golovu, kogda ona nachala spuskat'sya k  vodnoj
stihii Atlanticheskogo okeana. Oni, konechno, obmenyalis' adresami,  no,  kto
znaet, vstretyatsya li kogda-nibud' snova. Kovboj byval v Virginii  redko  i
nedolgo, a Keti smozhet vzyat' otpusk tol'ko cherez  god,  i,  uchityvaya,  chto
zhizn' polna opasnostej, zagadyvat' napered  bessmyslenno.  Slishkom  mnogoe
moglo izmenit'sya. Ili on sam popadet v lapy policii, ili  Keti  utonet  vo
vremya shtorma. Luchshe ne teshit' sebya nadezhdami na novuyu vstrechu.
   Nakonec Sara otkryla glaza, rasstegnula remni bezopasnosti. Sejchas  ona
kazalas' Kovboyu bolee zhenstvennoj.
   - Hochesh' est'?
   Ona kivnula. Kovboj dostal iz holodil'nika sandvichi.
   - CHto budesh' pit'? Kofe, apel'sinovyj sok, holodnyj chaj?
   - Holodnyj chaj. - Devushka vzyala paket s edoj. - Grasias.
   - Gde ty nauchilas' govorit' po-ispanski?
   On protyanul ej sandvich. Snaruzhi donosilos' penie ptic.
   - Po-ispanglijski, - popravila ego Sara.  -  Moj  otec  byl  napolovinu
kubinec, napolovinu cygan. A mat' anglichanka.
   Kogda Sara stryahnula ostatki sna, k nej vernulas' ee prezhnyaya zhestkost'.
Slova "otec" i "mat'" ona proiznesla holodno, slovno s roditelyami u nee ne
svyazano nikakih teplyh vospominanij.
   - Pogibli vo vremya vojny?
   - Da, - kratko otvetila Sara, iskosa vzglyanuv na Kovboya. On ne  poveril
v ee iskrennost', hotya, s drugoj storony, zachem ej chto-to skryvat'.  -  O,
da eto nastoyashchaya vetchina, a ne soevyj zamenitel'! - udivlenno  voskliknula
devushka, poprobovav sandvich.
   - U Poni-|kspressa  pishcha  vsegda  vysshego  kachestva,  -  gordo  otvetil
Kovboj.
   Sara s zhadnost'yu proglotila dva  ogromnyh  sandvicha.  Kovboj  neskol'ko
udivilsya  ee  zverskomu  appetitu,  no  vidu  ne  podal.  Poslyshalsya   shum
pod容zzhayushchih mashin. Na desert Kovboj dostal abrikosy i vzglyanul  na  chasy.
Uchastniki sdelki opozdali na neskol'ko minut.
   - Ne vozrazhaesh', esli ya vyglyanu? - sprosila Sara,  berya  avtomat.  -  YA
nikogda ne byvala v etih krayah.
   - Mesta tut  prekrasnye.  Civilizovannaya  strana.  Ty  horosho  vladeesh'
oruzhiem?
   - Da, u menya vzhivlennye refleksy. - V golose Sary  chuvstvovalsya  vyzov,
slovno Kovboj usomnilsya v ee sposobnostyah.
   - Horosho, - myagko skazal Kovboj,  davaya  ponyat',  chto  vovse  ne  hotel
zadevat' ee. - U tebya kakaya shema? "Santistevan" ili "Ovari"?
   Sara nacepila zerkal'nye ochki. Kovboj usmehnulsya pro sebya. On  ponimal,
chto tak ona maskiruet svoi chuvstva, vse eto - maska: ochki, dorogaya kurtka,
vypravka, nepristupnyj vid.
   - "Ovari".
   Znachit, refleksy nachinali dejstvovat' lish' togda, kogda nervnaya sistema
poluchala tolchok ot narkotika, v prostorechii imenuemogo  "zapalom".  Kovboyu
vzhivili bolee doroguyu mikroshemu, ej dostatochno  komandy,  postupayushchej  iz
kristalla, tozhe vzhivlennogo v mozg.
   Vysunuvshis' naruzhu,  Sara  prinyalas'  rassmatrivat'  nevysokie  zelenye
holmy, polya, zaseyannye pshenicej, belyj  fermerskij  dom.  Takie  doma  ona
videla tol'ko na pochtovyh otkrytkah.
   - A u menya "Santistevan", - skazal Kovboj.
   - Zachem tebe? Ty zhe ne pilot.
   -  YA  letal  na  "del'tah".  V  nebe  neobhodimy  vzhivlennyj  kristall,
iskusstvennye glaza i prochie prichindaly.
   Sara ne ozhidala, chto u parnya takoj opyt.  Okazyvaetsya,  on  veteran  i,
veroyatno, nastoyashchij as, esli pri vseh opasnostyah svoego remesla  umudrilsya
vyzhit'. Devushka  vspomnila  indejca  Morisa,  kotoryj  srazhalsya  vo  vremya
Skal'noj Vojny na istrebitele, ego metallicheskie glaza ustarevshej  modeli,
raz容my na zapyast'yah i lodyzhkah, starye  fotografii  boevyh  tovarishchej  na
stene bara. Pogibshie druz'ya rastvorilis' v proshlom, ostaviv Morisu mrachnoe
budushchee. Ne ugotovano li podobnoe i Kovboyu? Kogda u nego  ne  ostanetsya  v
zhivyh ni odnogo druga, kogda  pogasnet  poslednyaya  nadezhda,  emu  pridetsya
ukryt'sya v gluhoj peshchere naedine so svoimi vospominaniyami.
   - YA ponyala, chto u  tebya  iskusstvennye  glaza.  Utrom  ty  ni  razu  ne
prishchurilsya ot slepyashchego solnca.
   Po yasnomu nebu plyli redkie oblaka. Tiho shelestela trava. Kak ne  pohozh
etot  prekrasnyj  pejzazh  na  unylye  trushchoby   Floridy,   na   razvaliny,
zatoplennye vodoj zaliva... Zelenye  prostory  navevali  sladkie  grezy  o
rajskoj zhizni, bezmyatezhnoj i schastlivoj.
   V nebe serebristoj tochkoj visel energosputnik, nadziraya za planetoj  po
ukazke orbital'nyh hozyaev. Iz-za holma  poyavilsya  avtomaticheskij  kombajn.
Nigde ne vidno ni dushi. |ta zemlya bol'she ne prinadlezhit zemlyanam. A v  tom
akkuratnom belom domike,  navernoe,  obitaet  batrak,  prismatrivayushchij  za
sborom urozhaya. A mozhet, v dome zhivet kto-to, voobshche  ne  imeyushchij  nikakogo
otnosheniya ni k sel'skomu hozyajstvu, ni k plodorodnym zemlyam Pensil'vanii.
   Da, zdes' ta zhe samaya vlast', chto i v rodnom gorode Sary. Ta zhe  zhestko
vystroennaya ierarhiya: naverhu orbital'nye firmy, a vnizu zemlyane, stol' zhe
bespomoshchnye pered  orbitalami,  kak  polevaya  mysh'  pered  ostrymi  nozhami
kombajna. ZHizn' cheloveka, okazavshegosya vnizu,  bessmyslenna  i  nichego  ne
stoit.
   Saru ohvatila strashnaya zlost'. Nedolgie chasy otdyha za  prochnoj  bronej
konchilis'. Ej snova predstoit borot'sya za vyzhivanie,  otvoevyvat'  u  zloj
sud'by eshche odin kusok proklyatoj zhizni.
   So storony  magistrali  pokazalis'  tri  mashiny.  Na  dvuh  razvevalis'
krasnye preduprezhdayushchie flazhki. Sara pomahala im rukoj i soobshchila Kovboyu:
   - Priehali.
   Andrej s telohranitelyami priletel v etot shtat na samolete, nanyal  zdes'
avtomobil' i soprovozhdayushchie mashiny. On mahnul v otvet.
   Kovboj votknul kabeli, zavel motor. Sara  uselas'  na  siden'e,  nadela
naushniki i vzyala pochti nevesomyj mikrofon, ot kotorogo tyanulsya tonkij, kak
volos, kabel'.
   V naushnikah slyshalas' muzyka. Sara pereklyuchilas' na  druguyu  programmu,
poyavilas' russkaya rech', potom opyat' muzyka, i, nakonec, ona vyshla na svyaz'
s Kovboem.
   |krany ozhili. Sara uvidela zelenye prostory Pensil'vanii,  raznocvetnye
kolonki cifr, blizhnie i dal'nie okrestnosti. Vo vsej etoj pestrote ona  ne
mogla razobrat'sya, pokazaniya priborov  ponimal  tol'ko  Kovboj.  On  videl
bol'she i yarche, poskol'ku  informaciya  postupala  emu  pryamo  v  zritel'nye
centry mozga. No dazhe to, chto Sara uvidela, ee  potryaslo.  Vprochem,  nechto
podobnoe  ej  prihodilos'  nablyudat'  i  ran'she,  kogda   ona   igrala   v
komp'yuternye igry.
   Kovboj   peregovarivalsya   s   eskortom,   iskusno   upravlyaya   tyazheloj
bronirovannoj glyboj. Vskore monitory utomili devushku,  i  ona  zaskuchala.
Nakonec pribyvshie dobralis' do oranzhevogo ukazatelya povorota. Zdes' eskort
ostanovilsya, a mashina Andreya svernula  na  gruntovuyu  dorogu.  Kovboj,  ne
doezzhaya do  povorota,  pereskochil  cherez  kanavu  i  dvinulsya  za  Andreem
napryamuyu, srezav ugol.
   Pokupateli  uzhe  byli  na  meste  -  furgon  na  vozdushnoj  podushke   i
temno-sinij  limuzin  "subaru",  ryadom  s  kotorym  stoyali  dvoe.   Kovboj
vnimatel'no izuchal mestnost', vyvodya na  ekrany  krupnym  planom  odno  za
drugim okna zhivopisnogo sel'skogo doma i ego dvor.
   Sara, ne  otryvayas'  ot  monitorov,  dostala  iz  karmana  ingalyator  i
bryznula narkoticheskij zapal v obe nozdri. Po  ee  nervam  slovno  udarili
elektricheskoj plet'yu.
   Mashina ostorozhno priblizilas' k furgonu.
   - Ne snimaj naushniki, Sara, - skazal Kovboj.
   - Ty ne mozhesh' vyklyuchit' svoi monitory? Oni menya otvlekayut.
   |krany pogasli. Devushka zastegnula  bronezhilet  do  samogo  podborodka,
proverila avtomat. Pokolebavshis', ona vse zhe  reshila  predupredit'  svoego
sputnika o podozreniyah Getmana:
   - Kovboj, ya dumayu, tebe ne pomeshaet koe-chto uznat'. U Getmana pochemu-to
byli durnye predchuvstviya otnositel'no etoj  sdelki.  On  schital,  chto  nas
hotyat ograbit'.
   - Spasibo, Sara. YA s samogo  nachala  eto  ponyal.  Radi  obychnoj  sdelki
Getman menya ne privlek by.
   |tot paren' udivlyal ee vse bol'she. Sara kivnula, nadela zerkal'nye ochki
i vyglyanula iz  lyuka.  Sidevshie  v  kabine  gruzovika  vyglyadeli  dovol'no
zloveshche. Devushka polozhila pered soboj  avtomat.  Pahlo  toplivom,  goryachim
metallom, mashinnym maslom.
   Sare bylo ne po sebe. Ej kazalos', chto szadi mogut progremet' vystrely.
Nervy napryazheny do predela. Esli Getman predchuvstvoval  neladnoe,  znachit,
tak ono i est'.
   Pochti vsyu svoyu zhizn' Sara  provela  v  gorode,  poetomu  v  derevenskom
pejzazhe  ona  orientirovalas'  ne  luchshim  obrazom.  Devushka   vnimatel'no
rassmatrivala fermerskij dom, okna, derev'ya, dvor.
   Glavnymi uchastnikami sdelki, sudya po vsemu,  byli  Andrej  i  huden'kij
negr v serom shelkovom kostyume i vyazanoj shapochke poverh kurchavyh volos. Pri
vstreche oni ne obnyalis', a prosto obmenyalis'  rukopozhatiem  i  bez  dolgih
slov nachali obgovarivat' proceduru sdelki. Potom negr otdal  komandu  dvum
svoim pomoshchnikam, belomu i chernomu. Oni otkryli bagazhnik i vytashchili ottuda
tyazhelennyj metallicheskij yashchik. Sare pokazalos', chto belogo ona uzhe  gde-to
videla. No lica pomoshchnikov negra byli prikryty bol'shimi temnymi  ochkami  i
shirokimi polyami solomennyh  shlyap.  Navernoe,  ona  oshiblas'.  Malo  li  ej
popadalos' takih bugaev s nakachennymi myshcami i  korotkoj  sheej!  Vseh  ne
upomnish'. YAshchik byl slishkom tyazhelym dazhe dlya etih silachej, pyhtya i rugayas',
oni edva dovolokli ego do serediny ploshchadki.
   Kogda yashchik otkryli, Andrej,  sev  na  kortochki,  prinyalsya  izuchat'  ego
soderzhimoe. Negr stoyal ryadom s gordym vidom i ulybalsya.
   Sara nastorozhenno  perevodila  vzglyad  s  lyudej,  stoyavshih  u  yashchika  s
zolotom, na podozritel'nyh lichnostej, mayachivshih v kabine furgona. Eshche  raz
osmotrela dom i okrestnosti. Veter shevelil kruzhevnye zanaveski  na  oknah.
Takie ona tozhe videla tol'ko na kartinkah.
   Nakonec Andrej podal znak pomoshchniku v avtomobile. Tot peredal soobshchenie
Kovboyu, kotoryj srazu otkryl lyuk gruzovogo otseka svoej mashiny.
   Glaza Sary zametalis' po oknam, kabine  gruzovika,  negru,  pomoshchnikam.
Ladon', szhimavshaya avtomat, vspotela.
   K mashine Kovboya podoshli Andrej i negr. Negr vybral  iz  korobok  pervye
popavshiesya komp'yuternye matricy, proverni: sohrannost'  pechatej  fabrichnoj
upakovki.
   Poka vse v poryadke. Otoshli ot tanka. Dva telohranitelya Andreya vyskochili
iz avtomobilya i potashchili yashchik s zolotom. Negr napravilsya  k  "subaru",  po
puti izuchaya gryaznoe pyatnyshko na lokte svoego shelkovogo pidzhaka. Iz  kabiny
gruzovika vyprygnuli dvoe, chtoby perenesti tovar v furgon.
   Sare eto pokazalos' podozritel'nym. Pochemu  dva  cheloveka  vyshli  cherez
odnu dver'? Obychno kazhdyj vyhodit so svoej storony.
   -  Kovboj...  -  prosheptala  devushka,  so  vsevozrastayushchim  napryazheniem
prodolzhaya sledit' za proishodyashchim.
   YAshchik s zolotom tyazhelo shmyaknulsya v bagazhnik avtomobilya  Andreya.  Negr  s
pomoshchnikami  otkryli  dveri  svoego  limuzina.  V  etot  moment  razdalos'
kakoe-to shipenie. Iz verhnego okna fermerskogo doma  vyletela  serebristaya
raketa,  vrezalas'  v  avtomobil'  Andreya,  lobovoe   steklo   smyalos'   i
rassypalos' vdrebezgi. Grohnul vzryv. Andrej i dva ego  pomoshchnika  ischezli
za stenoj ognya.
   V to zhe mgnovenie Sara prinyala broshennyj vyzov. Ona dolzhna vyzhit'.  Ona
ne mozhet ostavit' Dauda. Ee avtomat nachal polivat' "subaru".  Negr  i  ego
pomoshchnik, tak i ne uspevshie sest' v  limuzin,  ruhnuli  na  zemlyu.  Pustye
gil'zy barabanili po brone. No belomu verzile vse zhe udalos' spryatat'sya za
bronirovannoj dver'yu mashiny.
   Boevoj klich Sary slivalsya s  voem  dvigatelej  i  vizgom  turbonasosov.
Mashina vzletela na vozdushnoj podushke,  gidravlicheskaya  sistema  zahlopnula
gruzovoj otsek s komp'yuternymi matricami.
   - Szadi, Sara, - prozvuchal v naushnikah golos Kovboya.
   Ona razvernulas' i uvidela, chto iz-za furgona  v  nee  kto-to  celitsya.
Refleks srabotal mgnovenno, zastrochil avtomat. CHelovek skrylsya.
   Snova zagremeli  vystrely  so  storony  limuzina.  Razvernuvshis',  Sara
uvidela fontanchiki pyli ryadom s nepodvizhnym telom Andreya. Puli  vsparyvali
odezhdu, no Andrej uzhe dazhe ne dergalsya. Mertv. V sleduyushchij  moment  Kovboj
otkryl ogon' iz skorostrel'noj pushki, mgnovenno prevrativ ves' vtoroj etazh
doma v resheto. Zatem pushka povernulas' k limuzinu. Kovboj hotel  naklonit'
stvol, no nichego ne vyshlo - zenitnoe orudie bylo prednaznacheno tol'ko  dlya
strel'by po samoletam. U Sary konchilis' patrony, i  ona  dostala  zapasnoj
magazin.
   Dom uzhe ne predstavlyal opasnosti. Kovboj rvanulsya  pryamo  na  "subaru".
Sara, na oshchup' vstavila obojmu, dazhe ne pytayas' uderzhat' ravnovesie. Belyj
telohranitel' zametalsya, ne znaya,  gde  ukryt'sya  ot  bronirovannoj  tushi.
Veter sorval s nego shlyapu. Sara pricelilas',  i  telohranitel'  ruhnul  na
zemlyu. Teper' ona  mogla  rassmotret'  ego  lico.  Da,  ona  videla  etogo
cheloveka. Voditel' Kanninghema.
   Bronevik vrezalsya v "subaru", vdavil  ee  v  stenu  doma,  prevrativ  v
lepeshku, potom razvernulsya i, nabiraya skorost', ustremilsya k holmu.
   - Davaj, Sara, zalezaj, - skomandoval Kovboj, - ty svoe delo sdelala.
   No devushka, potryasennaya sluchivshimsya, nikak ne mogla  otorvat'  glaz  ot
poboishcha, ot trupa lichnogo shofera Kanninghema.
   Na sklone holma Kovboj navel pushku na furgon. Tank naklonilsya, a vmeste
s nim i pushka - teper' mozhno strelyat' i po nazemnym celyam.  Vskore  furgon
prevratilsya v  razbituyu  mishen',  vspyhnulo  vytekshee  iz  bakov  toplivo.
Voditeli ostalis' vnutri furgona, ne pytayas' vybrat'sya naruzhu, i,  konechno
zhe, uzhe pogibli. "|to tozhe lyudi Kanninghema", - podumala Sara. I vspomnila
o Daude.
   A pushka prodolzhala strelyat'. Sara spustilas' vnutr', zahlopnula  lyuk  i
brosilas' na siden'e. Ryadom gromyhali pustye gil'zy.
   - A teper', Sara, nam nado spryatat'sya, - proiznes Kovboj.
   "Ot nih ne spryachesh'sya", - podumala ona, styanula naushniki  i  popytalas'
zabyt'sya.





   NOVOSTI TAMPY K 8 UTRA. V GORODE NAJDENO 23 TRUPA.
   SCHASTLIVCHIKI POLUCHAYUT PRIBYLX 18 K 1.
   POLICIYA OTVERGAET OBVINENIYA V SOUCHASTII.
   (REPORTAZH OB |TOM CHITAJTE NA STR.3.)

   Oni dozhidalis' nastupleniya nochi, ukryvshis' mezhdu  kamennymi  utesami  v
nizine, porosshej sosnovym leskom. Kovboj sidel na  podstilke  iz  sosnovyh
lap, potyagivaya oranzhevyj  napitok  s  elektrolitom.  Um  ego  byl  yasen  i
holoden, no telo nahodilos' vo vlasti napryazheniya nedavnego boya,  adrenalin
kolobrodil v krovi.
   Horosho eshche,  chto  raketu  vypustili  po  avtomobilyu  Andreya.  Navernoe,
reshili, chto v bronemashine nikogo net, krome Sary, mayachivshej v  lyuke.  Znaj
oni, chto vnutri sidit voditel', navernyaka pervuyu raketu pustili by syuda. I
neizvestno, vyderzhala by bronya. Ruki i nogi u Kovboya slegka drozhali.
   - Esli by ya vovremya ne rasstrelyal dom, sleduyushchaya  raketa  popala  by  v
nas, - skazal on devushke.
   Sara hmuro rassmatrivala luzhajku poglazhivaya rukoj avtomat.
   - A voditeli furgona postradali naprasno, - otozvalas' ona. -  Ih  ved'
nanyali tol'ko dlya perevozki gruza.
   - Togda zachem oni celilis' v tebya? Sideli by tiho i ostalis' by zhivy. -
Kovboj zadumchivo posmotrel na sine-zelenye vershiny Tuskarory. Nado zhe bylo
vlyapat'sya v takuyu podluyu zasadu! - Skoro po televideniyu peredadut reportazh
ob etom proisshestvii. Ved' eskort, kotoryj soprovozhdal  nas  do  povorota,
Andrej, ochevidno, nanyal iz mestnyh lyudej. |to chastnaya firma,  rabotaet  po
licenzii,  oficial'no  poluchennoj  v  policii.  Oni  slyshali  shum  boya   i
obyazatel'no soobshchat vlastyam. Navernyaka uzhe soobshchili.
   - YA dolzhna pozvonit' Getmanu.  Zasadu  gotovili  dlya  nego.  Kto-to  iz
orbitalov.
   - Ty uverena? - Pri upominanii ob orbitalah  voloski  na  rukah  Kovboya
vstali dybom.
   - YA uznala odnogo iz telohranitelej,  -  s  gor'koj  usmeshkoj  otvetila
Sara. - |tot chelovek rabotal na orbitalov v  odnom  iz  sekretnyh  otdelov
kakoj-to ih firmy. Rabotal na Kanninghema, kotoryj, vidimo, i ustroil  etu
zasadu.
   Kovboj vnimatel'no posmotrel na Saru. Kto ona? V chem zameshana?  Vo  chto
on iz-za nee vlyapalsya? Udastsya li emu vyputat'sya?
   - Krome togo, odnazhdy oni uzhe pytalis' ubit' menya imenno takoj raketoj.
- Sara pereshla na shepot.
   Kovboj  ponyal,  chto  delo  ploho.  On   popal   v   smertel'nye   seti,
rasstavlennye dlya etoj devchonki, znachit, nado udirat'. I kak mozhno skoree.
Prygnut' v mashinu, vihrem umchat'sya iz proklyatogo shtata  i  nikogda  bol'she
syuda ne vozvrashchat'sya. Tot, kto baluetsya  raketami,  nepremenno  popytaetsya
unichtozhit' etu strannuyu ohrannicu so shramami na lice. I ne ostanovitsya  ni
pered chem.
   - Ty znaesh' nazvanie firmy?  -  sprosil  Kovboj,  podavlyaya  trevogu.  -
Naskol'ko sil'na na Zemle ee agenturnaya set'?
   - Net, ne znayu. Ob etom oni mne ne rasskazyvali.
   - CHto za dela u tebya s nimi?
   Sara tyazhko vzdohnula. Nesmotrya na avtomat, bronezhilet, zerkal'nye  ochki
i samouverennye manery. Kovboj vdrug ponyal, kak neschastna  i  odinoka  eta
devchonka. Slovno zagnannyj zver', ona vynuzhdena pryatat'sya  v  etom  gluhom
ushchel'e. Bednyaga, ej nuzhno najti vyhod ottuda, otkuda  vyhoda  prosto  net.
Da, teper' ona pohozha imenno na zatravlennogo zverya. Ohotniki  sleduyut  po
pyatam i vot-vot nastignut zhertvu.
   - Mne kak-to dovelos' rabotat' na nih, - nachala Sara.
   I rasskazala, kak  ee  obuchali  special'no  dlya  etogo  dela,  kak  ona
vypolnila zadanie. Kak potom ee sochli opasnoj i noch'yu zapustili  raketu  v
kvartiru, gde ona zhila, no popali v brata, kotoryj ne imel k delu nikakogo
otnosheniya. Ponimaya, chto Sara mnogogo ne dogovarivaet, Kovboj reshil  nazhat'
na nee. Pust' uzh rasskazyvaet vse do samogo konca. Togda, mozhet,  vyyavyatsya
vazhnye podrobnosti, kotorye pomogut luchshe ponyat'  situaciyu  i  dadut  shans
spastis' im oboim. K sozhaleniyu, Sara eshche ne vpolne emu  doveryala,  poetomu
rassprosy ni k chemu ne priveli. Ladno, podozhdem! Mashina spryatana, i  ohotu
eshche ne ob座avili.
   - YA hochu pogovorit' s Getmanom, - snova zagovorila devushka. - On dolzhen
znat' o sluchivshemsya, dolzhen znat', chto eto proizoshlo iz-za menya. Pust'  on
pomiritsya s nimi. - Sara oblizala peresohshie guby. - Vot der'mo!  V  obmen
na mir oni navernyaka potrebuyut, chtoby Getman vydal menya.
   - Ne speshi s vyvodami. Mozhet, on i ne zahochet  zaklyuchat'  s  nimi  mir.
Togda vy s Mihailom budete borot'sya vmeste.
   Kovboj  zadumalsya.  Trudno  sudit'  o  dele,  esli   ne   znaesh'   vseh
obstoyatel'stv. Ponyatno tol'ko, chto teper' i emu grozit opasnost'. V  lyuboj
moment nuzhno zhdat' napadeniya, hotya  neizvestno,  kogda  i  otkuda  nanesut
udar.
   - Mogu dat' odin sovet. Ne govori Mihailu, gde  pryachesh'sya.  U  nas  ego
matricy, i on zahochet poluchit' ih obratno, i poka Getman ne poluchit tovar,
on budet zainteresovan v tom, chtoby  ty  ostavalas'  zhivoj.  YA  svyazhus'  s
Dodzherom, eto moj drug, on prishlet za nami mashinu, i my popytaemsya smyt'sya
otsyuda. Mozhet, nam udastsya  dobrat'sya  do  Kolorado.  I  togda,  -  Kovboj
usmehnulsya, - Getman s radost'yu zaplatit mne, chtoby ya vernul emu tovar.
   - A razve na etoj mashine nel'zya uehat'?
   - Ehat' otkryto iz-za policejskih proverok  nel'zya.  A  tajno  tozhe  ne
poluchitsya - u nas slishkom malo topliva. K tomu  zhe  v  nashem  rasporyazhenii
tol'ko odna mini-pushka, da  i  k  toj  snaryadov  pochti  ne  ostalos'.  Bez
postoronnej pomoshchi nam ne vybrat'sya, poetomu luchshe vsego  ostavit'  mashinu
zdes' i zabrat' potom. U nas est' tri chasa, - Kovboj vzglyanul na solnce, -
do temnoty. Nado otdohnut'. Noch'yu nam budet ne do sna.
   - Vryad li ya smogu usnut', - pokachala golovoj Sara.
   - Kak hochesh'.
   Kovboj zalez v mashinu, poudobnee ustroilsya v kresle, vstavil  kabel'  v
raz容m na golove  i  nachal  prosmatrivat'  kanaly  televideniya  v  poiskah
novostej. Vskore  on  nashel  peredachu  mestnyh  novostej.  V  kriminal'noj
hronike pokazali golograficheskuyu fotografiyu Kovboya, kotoruyu on sam nikogda
ne videl. Otkuda  oni  ee  vzyali?  V  peredache  govorilos',  chto  chelovek,
izobrazhennyj na snimke, razyskivaetsya za  prestuplenie.  Diktor  soobshchila,
chto na nego ob座avlen rozysk po vsemu  shtatu,  v  nebo  podnyaty  patrul'nye
samolety. O Sare ne upominalos'.
   Itak, oblava nachalas'.

   V SSHA 100 000 CHELOVEK ZARAZHENY VIRUSOM HANTINGTONA.
   |PIDEMIYA RASPROSTRANYAETSYA.

   Rechka, v kotoroj pryatalas' mashina, vpadala v Allegrejn. Noch'yu Kovboj  i
Sara,  projdya  dva  kilometra,  dobralis'  do  nebol'shogo  gorodka,  nashli
telefonnuyu budku, no kto-to razbil apparat i otorval trubku. Togda  Kovboj
reshil zajti v blizhajshuyu tavernu, hotya  i  ne  bez  kolebanij  -  poyavlenie
chuzhakov navernyaka dolzhno vyzvat' lyubopytstvo.
   Do vyhoda iz ukrytiya Kovboj postoyanno  prosmatrival  mestnye  peredachi,
slushal po racii policejskie peregovory. O Sare po-prezhnemu  ne  upominali.
Pohozhe, iskali ego odnogo. Znachit, nikto ne znaet, chto  devushka  prinimala
uchastie v sdelke. Policiya rasprostranila po vsemu shtatu fotografiyu  Kovboya
i opisanie mashiny. Soobshcheniya o rozyske voditelya  peredavalis'  tak  chasto,
chto vryad li pomozhet dazhe maskarad, na  sluchaj  kotorogo  v  mashine  vsegda
valyaetsya temnyj parik. Krome parika. Kovboj  nadvinul  na  glaza  kepku  s
kozyr'kom. On hotel zahvatit' s soboj pistolet, no  Sara  otgovorila  ego,
ubediv ne riskovat'. I vse-taki, zahvati Kovboj oruzhie, on  chuvstvoval  by
sebya kuda uverennee.
   Poskol'ku Saru ne razyskivali, idti  s  nej  bylo  bezopasnee.  Policiya
iskala odinochku, i molodaya para ne tak privlekala k sebe  vnimanie.  Krome
togo, devushka znala nekotoryh vragov v lico.
   Vzvesiv vse obstoyatel'stva, Kovboj prishel k vyvodu, chto  shansy  ego  ne
tak uzh plohi. Dodzher pomozhet emu vybrat'sya i udrat' na Zapad.
   V noch' s subboty na voskresen'e taverna "Oliver" byla nabita bitkom. Iz
okon donosilas' gromkaya muzyka. Kovboj i Sara podoshli poblizhe. Za steklami
siyali yarkie plyashushchie gologrammy. Mimo proshli mestnye  policejskie,  no  ne
obratili na molodyh lyudej nikakogo vnimaniya.
   - Zajdem vnutr', - predlozhila Sara, - poka policejskie ne vernulis'.
   Kovboj byl soglasen, odnako ne mog zastavit' sebya sdvinut'sya  s  mesta.
Sara brosila na nego vlastnyj vzglyad.
   - Schitaj menya svoim telohranitelem. Tem  bolee  chto  ya  znayu,  kak  eto
delaetsya. - Ona podtolknula Kovboya k dveri.
   Na potolke i stenah taverny  polyhalo  holodnoe  plamya  topograficheskih
cvetomuzykal'nyh ustrojstv. Drugogo osveshcheniya ne  bylo,  esli  ne  schitat'
prozhektora, napravlennogo  na  cheloveka,  okruzhennogo  pyat'yu  muzykal'nymi
instrumentami.  Iz  raz容mov  na  ego  golove  k   instrumentam   tyanulis'
mnogochislennye  kabeli.  CHelovek-orkestr  pohodil   na   Meduzu   Gorgonu.
Posetiteli liho otplyasyvali pod dovol'no slozhnyj ritm.
   - Iz splava serdce, zhivu v metalle. - Rechitativnyj shepot slovno zavisal
v vozduhe. Odinokij golos na fone suetlivyh muzykal'nyh fraz.
   Kovboj byl blagodaren devushke za to, chto ona  nakonec  zabyla  o  svoem
gonore, sbrosila holodno-nadmennuyu  masku.  V  temnote  na  nih  nikto  ne
obratil vnimaniya. Oni otyskali telefon. V bare Kovboj obmenyal  dollary  na
kreditnuyu iglu, vstavil ee v telefonnyj apparat i votknul kabel' v  raz容m
na golove.
   Otvetila Dzhuc, zhena Dodzhera. Ona obychno vela hozyajstvo na rancho,  kogda
muzh uezzhal po delam. Pohozhe, telefonnyj zvonok razbudil ee.
   - Dzhuc, Dodzher doma?
   - Ne govori, gde nahodish'sya. Telefon, navernyaka  proslushivaetsya.  -  Ee
trevozhnyj golos vmig ohladil nadezhdy.  Na  nervy  slovno  plesnuli  zhidkim
geliem. V golose Dzhuc yavno zvuchal strah. No samoobladanie ona ne poteryala.
   - CHto sluchilos'?
   - Slushaj vnimatel'no. - Dzhuc govorila ochen' chetko. V golose ee slyshalsya
uzhas.  -  V  Dodzhera  strelyali  sejchas  on  lezhit  v  bol'nice,  ya  nanyala
telohranitelej. Ne pytajsya navestit' ego i ne zvoni mne  bol'she.  Spryach'sya
gde-nibud' ponadezhnee i zhdi. Poka my ne vyyasnim, v chem delo.
   Szadi  otkrylas'  dver'  tualeta,  Kovboj  oglyanulsya,   chuvstvuya   sebya
sovershenno bezzashchitnym. Iz kabiny vyshel chelovek s osteklenevshimi  glazami,
p'yano ulybnulsya i proshel mimo.
   - Kto hochet ego ubit'? - tiho sprosil Kovboj.
   - Govoryat, Arkadij. On hochet ubrat' nekotoryh posrednikov i kur'erov. V
pervuyu ochered' tebya.
   - Segodnya emu chut' ne udalos' eto sdelat'. -  S  blestyashchej  poverhnosti
telefona na Kovboya smotrelo lico cheloveka, gotovogo k smertel'noj shvatke.
- Oni uzhe ohotyatsya za mnoj u policii est' moya fotografiya i oni  znayut  moe
imya. Na menya ob座avlen rozysk.
   Kovboyu  pokazalos',  chto  on  padaet  v  propast'.  Slovno  ego  mashina
sorvalas' s krutogo obryva.
   - Spryach'sya horoshen'ko, - povtorila Dzhuc. - My  ne  znaem,  komu  teper'
verit'. Mashinu za toboj poslat' ne mogu. YA ne znayu, kto sejchas na  storone
Arkadiya, ne znayu, kto predatel', a kto net. Vse razbegayutsya, kak krysy.
   - Arkadij rabotaet na orbital'nuyu firmu. - Kovboj oglyanulsya po storonam
i prodolzhil: - Rasskazhi ob etom vsem.
   - Komu imenno?
   Vnezapno razdalsya shchelchok, golos Dzhuc propal, no Kovboj  uzhe  znal,  kto
ego vrag. Kto ohotitsya za nim i proslushivaet telefon Dodzhera.
   - Slishkom pozdno, - brosil on v trubku, - menya  uzhe  zdes'  net.  -  On
bystro vyshel v zal. Podoshel k Sare, kotoraya nablyudala za tancuyushchimi, sunul
ej v ladon' kreditnuyu iglu.
   - Bystro pozvoni Getmanu. Nado uhodit'  otsyuda,  nas  skoro  obnaruzhat.
|tot telefon uzhe proslushivaetsya.
   Poka Sara zvonila, on dumal o tom, chto u nih eshche est' vremya. Dazhe  esli
podslushali ego razgovor s Dzhuc, vryad li u protivnikov imeyutsya svoi lyudi  v
etom zaholust'e. A svyazi s mestnymi policejskimi u  ego  vragov  navernyaka
net. Znachit, syuda oni doberutsya ne skoro. No Kovboj nervnichal i na  vsyakij
sluchaj vyyasnil, gde nahoditsya zapasnoj vyhod iz taverny.
   - YA tvoe ubezhishche, - nasheptyval golos pevca, - ya tebya spasu.
   Sara vernulas' cherez dve minuty i soobshchila:
   - Getmana ya ne zastala, on gde-to pryachetsya.  Tam  zhutkij  perepoloh.  YA
pogovorila s odnim iz ego lyudej. On skazal, chto nachinaetsya vojna, no kto s
kem budet srazhat'sya, ne yasno. Pohozhe, Mihail i  bol'shaya  chast'  ego  lyudej
poka v bezopasnosti. Mne  posovetovali  byt'  ostorozhnee.  Getman  poteryal
tol'ko Andreya, esli ne schitat' telohranitelej.
   Oni  vyshli  na  temnuyu  alleyu.  Glaza  Kovboya  bystro  pereklyuchilis'  v
infrakrasnyj diapazon. V musornyh bakah rylis'  koty,  na  teplom  betone,
nagrevshemsya za den'  pod  zharkim  avgustovskim  solncem,  spali  p'yanye  i
bezdomnye. Takie allei est' vo mnogih gorodkah.
   - Eshche posovetovali mne horoshen'ko spryatat'sya, - prodolzhala  Sara.  -  A
komp'yuternye matricy oni zaberut, kogda vse uspokoitsya.
   - My ne mozhem vernut'sya vo Floridu?
   - Net. Kak tol'ko my pokazhemsya v Svobodnoj Zone, nas ub'yut. Tam  nikomu
nel'zya verit'.
   Kovboj szhal kulaki.
   - CHto zhe, ostaetsya nadeyat'sya tol'ko na sebya - On oglyanulsya po storonam.
Iz kustov donosilsya zhenskij smeh.
   - YA znayu, na kogo rabotaet Kanninghem.
   Kovboj zamer.
   - |to tebe soobshchil chelovek Getmana?
   - Da. YA nameknula emu, chto v delo  zameshany  orbital'nye  firmy,  i  on
skazal, chto znaet Kanninghema.  -  V  golose  Sary  zazvuchala  neprikrytaya
nenavist'. - |ta tvar' rabotaet na firmu  "Tempel'".  Polnoe  ee  nazvanie
"Tempel' farmacevtikal I.G.".
   Serdce Kovboya zabilos' bystree.
   Teper', kogda on uznal imya vraga, borot'sya stanet legche.

   TY ZHIVESHX V GORODE BOLI? MY OTPRAVIM TEBYA V GOROD SCHASTXYA!
   "Pointsman farmacevtikal I.G."

   Itak, "Tempel Interessengemeinschaft", - podumal Kovboj, - "Ob容dinenie
Tempel'". Mnogie orbital'nye firmy dobavlyayut  k  svoemu  nazvaniyu  "I.G.",
imenuya sebya ob容dineniyami. Tradiciya.
   Kovboj s Saroj vernulis' k mashine i teper' sideli na  brone,  nablyudaya,
kak voda obtekaet nosovuyu chast'. U  Sary  v  rukah  pokoilsya  avtomat,  ee
stal'noe smertonosnoe ditya.
   - U menya pochti net deneg, - pomolchav, skazal Kovboj. - Obychno ya vozhu  s
soboj nemnogo zolota na tot sluchaj, esli pridetsya dat' vzyatku policii.  No
v etot raz ya ne vez kontrabandu, sdelka byla  zakonnoj.  Dumal,  k  vecheru
vernus' vo Floridu.
   Sara molchala. Na stvol avtomata ona navernula dlinnyj  glushitel'.  Esli
pridetsya strelyat', vystrely prozvuchat ne gromche shepota. Kovboj znal, chto u
Sary deneg net sovsem.
   - YA ne mogu vospol'zovat'sya svoim vkladom v banke, ob etom srazu stanet
izvestno.  Mozhet,  moj  vklad  uzhe  zamorozili.  U  menya  est'  zoloto   v
N'yu-Meksiko i Vajominge, v tajnikah, no do nih eshche nado dobrat'sya.
   - U nas est' matricy. My poluchim za nih  horoshie  den'gi,  esli  sumeem
prodat'.
   - A ty znaesh' cheloveka, kotoromu mozhno doveryat'? YA takih ne znayu.
   - Vovse ne obyazatel'no sbyvat'  ves'  tovar  srazu.  Prodadim  nemnogo,
chtoby hvatilo na dorogu.
   Kovboyu ne nravilos', chto ih mashina nahoditsya tak blizko ot telefona, po
kotoromu  oni  dvazhdy  zvonili.  Nado  srochno  reshat',  kuda  perebrat'sya.
Vprochem, iskat' novoe ubezhishche tozhe ne imelo smysla,  u  nih  slishkom  malo
topliva, chtoby dolgo kruzhit' po neizvestnoj mestnosti.
   Nado zhdat'. Kovboj posmotrel v nebo. Skoro  stemneet.  Emu  vspomnilis'
nochnye polety na "Poni-ekspress" skvoz' grozovye oblaka. Kogda  nado  bylo
spryatat'sya, on  prosto  zaprashival  meteocentr  i,  uznav,  gde  bujstvuet
nenast'e, ustremlyalsya tuda i nyryal v  tuchi.  Po  kabine  barabanili  kapli
dozhdya, a tuman vokrug samoleta byl takim plotnym, chto  nachinalo  kazat'sya,
budto edinstvennaya real'nost' vo vsej Vselennoj - eto ego "del'ta", a sama
Vselennaya prostiraetsya ne dal'she vytyanutoj ruki.  Vse,  ostavsheesya  vnizu,
kazalos' nereal'nym, mir szhimalsya do razmerov tesnoj kabiny. Kovboj slyshal
tol'ko sobstvennoe dyhanie, da  inogda  v  vatnoj  mgle  sverkali  molnii,
ozaryaya chernyj siluet "del'ty". Kovboyu kazalos', chto on grezit  nayavu.  |to
byli strannye, prichudlivye, fantasticheskie grezy...  Nikogda  i  nigde  on
bol'she ne ispytyval nichego podobnogo. Ego grezy nel'zya bylo ni opisat', ni
vyrazit' slovami, o nih nevozmozhno rasskazat' dazhe tem, kto letal s nim  v
etom nebe. Kazhdyj pilot grezil po-svoemu.
   - Kazhetsya, ya znayu, chto delat', - skazal nakonec Kovboj.  -  Koe-kto  do
sih por ostavalsya vne igry. I za nim vryad li sledyat.

   UMY I SERDCA

   Blizilsya vecher.  Voskresnyj  mir  otdyhal.  ZHiteli  Pensil'vanii  zhdali
sumerek, chtoby v prohlade nasladit'sya poslednimi chasami pokoya.
   Kovboj i Sara spryatali mashinu na dne poluzatoplennogo  kar'era,  sklony
kotorogo tak zarosli kustami, chto probrat'sya skvoz' nih  mogli,  navernoe,
lish' barsuki.
   Zamaskirovav bronevik, oni otpravilis' v  put'.  Kovboj  nes  kartonnuyu
korobku, za nim molcha shagala Sara. Postoronnim moglo pokazat'sya,  chto  eti
dvoe - samye obychnye bezhency. Nichem ne primechatel'nye i ne interesnye.
   Vsyu predydushchuyu noch' oni dvigalis' na zapad. Na bronevike  podnyalis'  po
reke  Jokogejni  do  zapadnyh  otrogov  Appalachej,  a  ottuda  po  staromu
peresohshemu ruslu Penn-Central napravilis' k  Pittsburgu.  Ogromnyj  gorod
posle desyatiletij upadka teper' prevratilsya v glavnyj transportnyj uzel  i
novuyu stolicu Pensil'vanii. Orbital'nye firmy poshchadili ego. Ne  tak  davno
Kovboj pobyval zdes', osmotrel  granitnuyu  krepost',  gologrammu  Kolokola
Svobody, kotoryj davno uzhe byl razbit. Zal Nezavisimosti  teper'  pokoilsya
pod solenymi vodami zaliva Delaver vmeste s tonnami kamnya i zoly,  kotorye
nekogda imenovalis' Gorodom Bratskoj Lyubvi.
   K utru topliva v bakah ostalos' lish' na neskol'ko sot kilometrov. Ehat'
dal'she bylo opasno.  No  Kovboyu,  k  schast'yu,  udalos'  najti  zabroshennyj
kar'er, gde oni s Saroj spryatali mashinu i nemnogo pospali. S teh  por  oni
shli peshkom, nichem ne otlichayas' ot teh  neschastnyh,  chto  breli  v  stolicu
shtata v poiskah kuska hleba. Nadeyas' poselit'sya v  zabroshennom  sarae  ili
prosto v kartonnoj korobke gde-nibud' u reki, gotovit' pishchu na  kostre,  a
dnem uhodit' v gorod na poisk sluchajnyh zarabotkov.
   V odnom iz prigorodov Pittsburga zhil staryj tovarishch Kovboya.  Interesno,
kak sejchas idut dela u Reno? V bylye vremena pilot "del'ty" zarabotal kuchu
deneg i s teh por navernyaka priumnozhil svoj kapital,  zanimayas'  biznesom.
Esli on teper' rabotaet legal'no, to navernyaka ne otkazhetsya pomoch'.
   Dom Reno byl obnesen vysokim zaborom. Ryadom, polozhiv na zemlyu  pozhitki,
sidel starik  v  dyryavoj  solomennoj  shlyape  i  dymil  deshevoj  sigaretoj.
Veroyatno, on  zhdal,  kogda  stanet  prohladnee,  chtoby  dvinut'sya  dal'she.
Sub容kt pokazalsya Kovboyu podozritel'nym. Vprochem, v  etom  gorode,  kak  i
povsyudu, polno brodyag. On zastavil sebya uspokoit'sya.
   Prochnye hromirovannye vorota pobleskivali,  slovno  starinnoe  zerkalo.
Kovboj i Sara na mgnovenie zamerli,  vglyadyvayas'  v  svoe  otrazhenie.  Dva
ustalyh putnika: muzhchina s izmozhdennym licom i vysokaya molodaya  zhenshchina  s
temnymi krugami pod glazami.
   Na zvonok iz-za vorot  otkliknulsya  chej-to  nedovol'nyj  golos.  Kovboj
stashchil s golovy shapku i  parik,  priblizil  lico  k  kamere.  Hozyain  yavno
udivlen i ne slishkom obradovan.
   - Tvoyu  fotografiyu  nepreryvno  pokazyvayut  po  televizoru.  Hotya  eto,
konechno, ne imeet znacheniya,  zahodi.  -  Sverkayushchie  vorota  raspahnulis',
vpuskaya putnikov.
   Dom, simvolizirovavshij torzhestvo orbital'nogo  razuma,  byl  do  otkaza
napichkan   sovershennoj   elektronikoj,   raznogo   roda   shtukovinami   iz
sverhprochnyh i legkih  orbital'nyh  splavov.  Svoego  roda  matematicheskaya
singulyarnost' - shtuka, ponyatnaya iskushennomu razumu, no ne vstrechayushchayasya  v
prirode, ni v zhivoj, ni v mertvoj. Kryshu useivali  azhurnye  antenny  samyh
raznyh konfiguracij.  Ryadom  temneli  kriogennye  ustrojstva,  ohlazhdayushchie
sverhchuvstvitel'nye predusiliteli, prizvannye snizit'  teplovoj  shuma.  Po
prozrachnym trubkam oblepivshim steny, tekli raznocvetnye potoki neponyatnogo
naznacheniya. Dorozhka, vedushchaya ot  vorot  k  domu,  byla  vymoshchena  tonkimi,
tolshchinoj v  millimetr,  plitkami,  vyrezannymi  iz  meteorita,  sverhu  ee
pokryval prochnyj ogneupornyj plastik. Pod plastikom perelivalas' na solnce
prichudlivaya poverhnost' meteoritnogo sreza -  blestyashchie  prozhilki  nikelya,
temnye razvody neokislennogo zheleza, vkrapleniya hroma i  kremniya.  Po  obe
storony   dorozhki   na   metallicheskih   podstavkah-kolonnah   krasovalis'
steklistye glyby meteoritov, siyayushchie vsemi  cvetami  radugi.  Dver'  doma,
tozhe sdelannaya  iz  prochnogo  splava,  byla  otpolirovana  do  zerkal'nogo
bleska.
   -  Pohozhe  na  kartinku  iz  knigi  "ZHizn'  kiborgov",  -  probormotala
oshelomlennaya Sara.
   Temnyj kamen' sten i serebristyj metal  sozdavali  illyuziyu  derevyannogo
doma,    chastichno     otdelannogo     shtukaturkoj.     Na     raznocvetnom
zhidkokristallicheskom  uzore  odnoj  iz  sten  medlenno   menyalis'   cveta.
Prismotrevshis', Kovboj uznal  v  uzore  sil'no  uvelichennuyu  mikroshemu  s
zaprogrammirovannymi refleksami, kotoruyu vzhivlyali v cherep pilotam "del't".
   - Oruzhie, pozhalujsta, ostav'te v prihozhej, - poprosil golos Reno.
   Skryvaya nedovol'stvo, Sara izobrazila na lice ulybku i opustila na  pol
ryukzak, v kotorom lezhal avtomat. Kovboj ostavil na stole svoj  plastikovyj
pistolet, i oni proshli v sleduyushchuyu komnatu.
   Skvoz' prozrachnoe pokrytie myagkoj mebeli, zapolnennoj chem-to  stol'  zhe
prozrachnym i zheleobraznym, ishodilo slaboe  sinee  siyanie.  V  akvariumah,
podsvechennym zelenym svetom,  plavali  ryby-mutanty.  Ih  geny,  nevedomye
zemnoj prirode, skonstruirovany na  orbite.  Otkuda-to  zvuchala  negromkaya
komp'yuternaya muzyka.
   - Kak pozhivaesh', Kovboj? Davnen'ko my s toboj  ne  videlis',  -  skazal
Reno, krepko pozhav gostyu ruku.
   - Tak sebe, druzhishche. - Kovboj s  interesom  osmatrival  komnatu,  ne  v
silah otorvat' glaz  ot  dikovinnoj  obstanovki.  -  YA  vizhu,  ty  neploho
ustroilsya.
   Pyat' let nazad "del'tu" Reno zacepilo raketoj. Samolet upal v  Zapadnoj
Virginii, razmetav po nebu goryashchij  gruz  stoimost'yu  v  dvesti  millionov
dollarov. |to byl odin  iz  poslednih  poletov  "del't".  Vskore  prishlos'
perejti na bronemashiny. Reno uspel katapul'tirovat'sya  do  togo,  kak  ego
samolet vrezalsya v  gornyj  hrebet.  No  poka  Reno  pytalsya  dotyanut'  do
aerodroma na podbitoj  "del'te",  on  sil'no  obgorel,  da  i  parashyut  ne
raskrylsya do konca. Tovarishchi Kovboya do sih  por  s  gorech'yu  vspominali  o
neudache pilota.
   Kovboj neskol'ko raz naveshchal ego v bol'nice, a potom, kogda Reno otoshel
ot del, oni raza dva v  god  perezvanivalis'.  Posle  avarii  telo  pilota
sobrali po kuskam, no chast' mozga vosstanovit' ne  udalos',  poetomu  Reno
prishlos' ostavit' rabotu kur'erom.
   Vrachi potrudilis' na slavu. Novoe telo bylo krepkim,  ruki  i  nogi  na
meste, golubye glaza - zorki. Reno v svoih flanelevyh shtanah  i  gavajskoj
rubahe vyglyadel  prevoshodno.  Tol'ko  edva  zametnaya  setochka  morshchin  na
molodom lice napominala  o  ne  stol'  uzh  yunom  vozraste.  Zuby  sverkali
beliznoj dazhe v polut'me. Raz容my na  golove  skryvala  gustaya  kashtanovaya
shevelyura.
   - Puskayu v oborot svoj kapital, - ob座asnil hozyain doma. V glazah u nego
proglyadyvala strannaya opustoshennost'.
   Kovboj predstavil Saru, potom  polozhil  na  stol  kartonnuyu  korobku  s
komp'yuternymi matricami.
   Rukopozhatie  Reno  proizvodilo  strannoe  vpechatlenie:  to  li   ladon'
kazalas' ochen' goryachej, to li kozha byla slishkom  suhoj.  Obychno  u  lyubogo
cheloveka ladon' chut'-chut' vlazhnaya.  Kovboj  proskaniroval  ladon'  Reno  v
infrakrasnom diapazone, temperatura na poverhnosti ruki byla  raspredelena
absolyutno ravnomerno. Takih ladonej Kovboj eshche ne vstrechal.
   - |to protez, - ob座asnil Reno, zametiv udivlennyj vzglyad priyatelya. -  I
obe nogi tozhe.
   - A pochemu tebe ne prizhivili nastoyashchie? - sprosil Kovboj.
   - Snachala tak i sdelali, no mozg poluchil slishkom bol'shie povrezhdeniya. -
Reno  postuchal  pal'cem  po  golove.  -  Postradali  dvigatel'nye  centry,
narushilas' koordinaciya dvizhenij. Krome togo, zhivoj kozhej ya pochti nichego ne
oshchushchal. Nejrony mozga, otvetstvennye za osyazanie, tozhe pogibli.  Tolku  ot
zhivyh nog i ruki ne bylo nikakogo, a  firma  "Sovremennoe  telo"  kak  raz
iskala lyudej dlya ispytaniya novyh protezov. Vot tak vse i poluchilos'...
   Kovboj slushal priyatelya s kakim-to strannym chuvstvom.  Naverno,  on  uzhe
mnogo raz ob座asnyal eto  drugim,  poetomu  ego  slova  zvuchali  kak  horosho
otrepetirovannyj monolog.
   - V protezy, - prodolzhal  Reno,  -  vstroeny  chuvstvitel'nye  elementy.
Povrezhdennye uchastki mozga zameneny komp'yuterom. Konechno, protezy ne mogut
sravnit'sya po lovkosti  s  zhivymi  konechnostyami.  Vidimo,  obratnaya  svyaz'
slabovata. No nichego luchshego poka net. YA chuvstvuyu sebya horosho. Kogda takie
protezy zapustyat v serijnoe proizvodstvo, postavit' ih budet deshevle,  chem
vyrashchivat' i prizhivlyat' postradavshemu normal'nye konechnosti.
   - YA i ne znal o takih uspehah.
   - Za ispytanie protezov "Sovremennoe telo" platit mne  horoshuyu  pensiyu,
kupila etot dom, a raz v dva  mesyaca  ya  menyayu  protezy  na  novye,  bolee
sovershennye, ispytyvayu ih. Oni dolgovechnee zhivyh konechnostej.
   "Vot ono, gryadushchee", - vzdohnul pro sebya  Kovboj.  Iskusstvennoe  telo!
Organy cheloveka  stanut  zamenyat',  kak  detali  mashin.  Vmesto  nervov  -
provoda, peredayushchie so skorost'yu sveta signaly k konechnostyam. Vmesto mozga
- komp'yuter na zhidkom  kristalle.  A  vmesto  serdca  -  plamennyj  motor.
Stal'noj Kovboj, tvoryashchij pravyj sud svoeyu zheleznoj dlan'yu. Zvuchit, a?
   Kovboj vnimatel'no rassmatrival molodoe lico druga, na kotorom pechal'no
svetilis' umudrennye glaza. A kakie  ran'she  byli  u  Reno  glaza!  ZHivye,
yasnye, veselye. Do togo samogo momenta, kogda raketa sbila ego samolet nad
Indianoj. Togda vse i poshlo kuvyrkom.
   - Itak, - proiznes Reno, - vas razyskivaet policiya?
   - Imenno.
   - YA slyshal, chto na tebya ob座avlen rozysk azh do samoj Kalifornii.
   - Mne by dobrat'sya do Zapada, a tam uzh ya kak-nibud' spravlyus'. I  togda
ya posovetuyu tebe poskoree prodat'  akcii  firmy  "Tempel'  farmacevtikal",
esli oni u tebya est'.
   - Sadites', - nahmurilsya Reno. - Rasskazyvaj.
   Priyateli zanyali kresla. Sara zabralas' s nogami  na  svetyashchijsya  divan.
Poka Kovboj razgovarival s drugom,  ona,  kak  i  polozheno  telohranitelyu,
molchala.
   -  CHem  ya  mogu  pomoch'?  -  sprosil  Reno,  poglazhivaya  podborodok.  -
Perepravit' vas na Zapad? Spryatat' zdes'?
   Kovboj ne mog otdelat'sya ot oshchushcheniya, chto  Reno  dejstvuet,  podchinyayas'
iskusstvennym refleksam,  a  na  samom  dele  razgovor  ego  niskol'ko  ne
interesuet.
   - My hotim prodat' koe-chto. - Kovboj otkryl  korobku.  -  Tysyachu  shtuk.
Sovershenno novye, orbital'nogo kachestva. Sdelany dlya firmy "Jodin"  firmoj
"Olivetti". Tip OSM 2281. Komp'yuternoe serdce.
   V mashine ostalos' eshche pyatnadcat' tysyach  matric,  no  tovar  prinadlezhal
Getmanu,  i  Kovboj  ne  hotel  prodavat'  bol'she,  chem   togo   trebovala
sobstvennaya bezopasnost'. Ved' Sara rabotala na Getmana.
   - Kristallicheskoe serdce, - probormotal Reno.  -  Tak  vot  iz-za  chego
razgorelsya syr-bor.
   "Kazhetsya, zainteresovalsya", - podumal Kovboj.
   Bez matric komp'yuter mertv, poetomu  slovo  "serdce"  v  dannom  sluchae
ochen' podhodilo. Matricy s ogromnoj skorost'yu vypolnyali operacii s moshchnymi
potokami  informacii:  hranili,   analizirovali,   vydavali   po   pervomu
trebovaniyu. Imenno takaya shtuka pomogala Kovboyu vesti mashinu. Na ih  osnove
rabotal iskusstvennyj intellekt, obsluzhivavshij orbitalov  i  pravitel'stvo
planety. I vot eti samye komp'yuternye serdca  lezhali  sejchas  na  stole  v
kartonnoj korobke.
   - Zdes' sorok shtuk. My mozhem prinesti tysyachu. Esli ty soglasish'sya stat'
nashim posrednikom, poluchish' tridcat' procentov.
   - Sejchas posmotryu, chto tam delaetsya na  rynke,  -  otvetil  Reno,  yavno
zainteresovannyj predlozheniem.
   On  kosnulsya  klaviatury,  komp'yuter  na  stolike  ozhil.  Zatem  dostal
infokubik, vstavil ego v schityvayushchee ustrojstvo, podklyuchil  k  raz容mu  na
viske tonkij kabel', nazhal paru klavish i otkinulsya v kresle.
   V nastupivshej tishine tiho shipel vozduh v  akvariumah.  Reno  s  golovoj
ushel v ceny i kotirovki rynka. Lico ego to svetlelo, to mrachnelo  po  mere
togo, kak on perevarival informaciyu.
   - Segodnya k vecheru  akcii  firmy  "Tempel'"  podskochili  na  dvenadcat'
punktov, - soobshchil Reno. On yavno poluchal udovol'stvie ot svoego zanyatiya. -
"Temneli"  boretsya  s  "Korolevym".  Sejchas  "Korolev"  v  ochen'   slozhnom
polozhenii, oni nadelali mnogo oshibok.
   Kovboj zametil, chto  Sara  napryazhenno  prislushivaetsya  k  slovam  Reno.
Pohozhe,  eta  informaciya  o  mnogom  ej   govorila.   Nado   budet   pozzhe
porassprosit' ee.
   - Firma  "Tempel'",  -  prodolzhal  Reno,  -  imeet  sil'nye  pozicii  v
farmacevtike i na rynke poleznyh iskopaemyh, no  aerokosmicheskij  otdel  u
nih poka slabovat. Esli ona sumeet poglotit' firmu "Korolev", togda dela v
etoj oblasti u nee pojdut kuda luchshe. Uchityvaya  segodnyashnee  polozhenie  na
rynke akcij, mozhno predpolozhit', chto "Tempel'" vyigraet, hotya ya ne stal by
speshit' s vyvodami.  U  "Koroleva"  mnogo  skrytyh  rezervov,  i  oni  tak
zasekrecheny, chto "Tempel'" o mnogom dazhe ne dogadyvaetsya.
   Kovboj popytalsya predstavit' sebe shvatku dvuh orbital'nyh gigantov.  V
hod pushcheno vse: igra na birzhe, spekulyacii, iskusstvennyj intellekt  moshchnyh
komp'yuterov, kollektivnyj um vysokokvalificirovannyh analitikov, razvedka,
podkup,  shantazh,  ubijstva,  podstavnye  lica.  U  etih   gigantov   pochti
neischerpaemye resursy. Pobeda dostanetsya bolee iskusnomu v manipulirovanii
tajnymi rychagami, bolee osvedomlennomu o slabostyah protivnika.
   Reno s golovoj pogruzilsya v intriguyushchij mir grandioznoj bor'by, on  uzhe
ne  zamechal  gostej.  Kovboj  ukradkoj  posmatrival   na   Saru,   kotoraya
zavorozhenno slushala razglagol'stvovaniya Reno, yavno ponimaya v  nih  bol'she,
chem Kovboj. Horosho, nado budet vytyanut' iz nee potom pobol'she.
   Nakonec, Reno vynul  kabel'  iz  raz容ma,  i  kolonki  cifr  na  ekrane
ischezli.
   - Granicy stanovyatsya prozrachnymi" - skazal hozyain doma, vzglyad ego  vse
eshche vitaya gde-to daleko-daleko. - Do vojny bylo ne tak. Togda  orbital'nye
firmy dogovorilis' ne vrazhdovat' v  nekotoryh  oblastyah,  razdelili  sfery
vliyaniya, ogranichili sopernichestvo opredelennymi ramkami, chtoby konkurenciya
stala menee zhestokoj. No vojna sozdala  vakuum.  Vakuum  vlasti,  tovarov,
informacii. |tot vakuum i nachali zapolnyat' orbitaly. Granicy  stali  menee
chetkimi, ne vsegda mozhno bylo ponyat', gde pobediteli, a  gde  pobezhdennye,
kto vyigral, a kto proigral.  Orbital'nye  firmy  borolis'  za  vliyanie  v
perspektivnyh oblastyah, rasshatyvaya granicy. Prezhnie dogovory mezhdu firmami
nachali razvalivat'sya, vsya sistema zatreshchala. Kogda  situaciya  kriticheskaya,
dostatochno slabogo nazhima,  chtoby  vse  vzorvalos'.  -  Glaza  Reno  vdrug
ostanovilis' na Kovboe. - YA ne vmeshivayus' v etu  neob座avlennuyu  vojnu,  no
koe-chto znayu i ponimayu, a v itoge poluchayu den'gi. YA  centrist  i  starayus'
derzhat'sya v seredine bitvy.
   - |to nepravil'no, - vozrazil Kovboj, - derzhas' v centre,  ty  riskuesh'
popast' pod perekrestnyj ogon'. Kak sluchilos' so mnoj i Saroj.
   - Net, Kovboj, ty nikogda ne byl v centre. Kak i drugie piloty "del't".
Byt' v centre staralis' posredniki, hotya im eto redko udavalos'. A  vot  ya
popal v samuyu tochku. - Reno podnyal svoyu iskusstvennuyu ruku. Glaza  u  nego
stali  sovsem  holodnymi.  -  YA  centrist  po  prirode.  Lyublyu  stoyat'  na
vozvyshenii i lyubovat'sya, kak vnizu bushuyut volny. Piloty  "del't"  byli  da
konchilis'. Teper' ty pytaesh'sya prodolzhit' bor'bu, stav kur'erom. No i  eto
konchitsya. Ty vyplyl, no v sleduyushchij raz pogibnesh'.
   "Interesno, - podumal Kovboj, - eto  govorit  sam  Reno,  ili  za  nego
veshchaet  kristallicheskij  mozg?  Ved'   on   postoyanno   pol'zuetsya   svoim
kristallom. Gde zhe dusha Reno? V ostatkah zhivogo  mozga  ili  v  novom,  no
mertvom komp'yutere, etom surrogate chelovecheskogo mozga?"
   Kogda v cheloveke beret verh komp'yuter, eto nazyvaetsya  "izdushevleniem",
v otlichie ot odushevleniya. "Izdushevlenie" obychno ne  grozit  byvalym  lyudyam
vrode Kovboya ili Reno, kotorye znayut zhizn'. "Izdushevlenie" grozit lyudyam  s
abstraktnym   skladom    uma,    vsyakim    iznezhennym    gumanitariyam    i
fizikam-teoretikam,  kotorye  provodyat  vremya,  kombiniruya  i   vystraivaya
abstraktnye  himery.  Oni  zaprosto  mogut  sputat'   iskazhennoe   teoriej
izobrazhenie predmeta s samim predmetom, sushchestvuyushchim v dejstvitel'nosti. A
dejstvitel'nost' vsegda slozhnee teoreticheskih shem. Takie lyudi  postepenno
rastvoryayutsya v svoih vydumkah, oni slovno by istonchayutsya  i  ischezayut  kak
lichnosti.
   Kovboj vdrug ponyal, chto Reno prevratilsya v  prizrak.  Teper'  on  vsego
lish' nabor privychek, sushchestvo, ne imeyushchee inoj celi, krome kak pitat' svoj
komp'yuternyj kristall informaciej. A to, chto v Reno  ostalos'  ot  pilota,
eto ne bolee chem refleksy.
   - Matricy sovsem svezhie, ustareyut neskoro, -  vernulsya  Kovboj  k  celi
svoego vizita. - Ty mozhesh' ne toropit'sya s ih prodazhej.
   - Konechno, - kivnul Reno, - ya i ne sobirayus'  ih  sejchas  prodavat'.  YA
ispol'zuyu ih kak zalog, pod kotoryj voz'mu v banke kredit, den'gi  pushchu  v
oborot, poluchu pribyl'. Potom  vernu  kredit  i  prodam  matricy.  K  tomu
vremeni vasha istoriya s perestrelkoj zabudetsya.
   "Kazhetsya, Reno vyshel  iz  transa,  -  podumal  Kovboj.  -  Plan  ves'ma
razumen".
   - Vy mozhete hranit' u menya vse matricy do teh por, poka ya ne poluchu  za
nih den'gi, - predlozhil Reno.  -  V  moem  dome  dvojnaya  sistema  zashchity.
Znayushchie lyudi mogut preodolet' pervuyu stupen' sistemy, no vtoruyu ne projdet
nikto.  Vsyakij,  kto  perelezet  cherez  zabor  bez  moego  vedoma,   budet
unichtozhen.
   - Kovboj, - vdrug podala golos Sara. Ona tak dolgo molchala, igraya  rol'
bezmolvnogo strazha, chto on  pochti  zabyl  o  nej  i  teper'  vzdrognul  ot
neozhidannosti. - Nam ponadobitsya gruzovik.
   -  Voz'mite  moj,  on  stoit  v  garazhe.  -  Reno  dostal  iz   karmana
klyuch-kristallik, kotoryj nahodilsya na konchike igly iz nerzhaveyushchej stali. -
YA otkroyu garazh i vorota doma. No, mozhet, vy hotite snachala poest'?
   - Net, - reshitel'no proiznesla Sara. - Nam pora  vozvrashchat'sya.  Mne  ne
hochetsya, chtoby tovar Getmana dolgo ostavalsya bez prismotra.
   - Vyhod k garazhu v konce sleduyushchej komnaty  napravo.  A  kuhnya  nalevo,
esli vy vdrug peredumaete i zahotite podkrepit'sya. - Reno votknul kabel' v
raz容m na viske. - Mne nado poobshchat'sya s  nekotorymi  lyud'mi  i  vyyasnit',
skol'ko ya mogu zarabotat' na matricah.
   - Bud' ostorozhen, - predupredila ego devushka.
   No Reno ne obratil na nee  vnimaniya.  Glaza  byvshego  pilota  uzhe  byli
ustremleny v nevidimyj postoronnim mir. Kovboj vstal.
   Sara podnyalas' s divana graciozno,  kak  bol'shaya  i  opasnaya  koshka,  s
nepriyazn'yu posmotrela na Reno. Prinesla  iz  prihozhej  ryukzak  i  pistolet
Kovboya. No hozyaina doma eto uzhe ne interesovalo.
   - U tvoego druzhka krysha poehala, - zametila ona chut' pogodya, kogda  oni
uselis' v gruzovik. - On tak blistal svoimi poznaniyami, chto  mne  hotelos'
nadet' zerkal'nye ochki, chtoby ne oslepnut'.
   - Znayu, - otvetil Kovboj. - |to sluchilos' s nim posle katastrofy.
   - On voobrazhaet, chto prebyvaet v centre vselenskih potokov  informacii.
A vdrug ego komp'yuter dast emu komandu zalozhit' nas?
   - On - moj staryj drug, - vozrazil molodoj chelovek. - Piloty ne predayut
svoih druzej. |to nevozmozhno.
   - A vse-taki? Vdrug "Tempel'" predlozhit emu dve  tysyachi  matric  protiv
nashej tysyachi. Krome togo, my predlozhili emu vsego  tridcat'  procentov,  a
"Tempel'" mozhet dat' bol'she.
   - Ty znaesh' eshche kogo-nibud'? - so zlost'yu sprosil Kovboj.  -  Gde  tvoi
druz'ya?
   Na eto Sare nechego bylo  otvetit',  i  ona  nedovol'no  zamolchala.  Vsyu
dorogu  Kovboj  oshchushchal  eto  nedovol'stvo  slovno  kakoe-to   material'noe
izluchenie.

   BUNT ISKUSSTVENNOGO INTELLEKTA V SANKT-PETERBURGE.
   KOMPXYUTERNYJ OTDEL FIRMY "KOROLEV"
   OTKAZYVAETSYA KOMMENTIROVATX PROISHODYASHCHEE.

   V chetyre chasa utra Kovboj vyvel bronevik iz kar'era,  i  oni  s  Saroj,
otbivayas' ot nazojlivyh moskitov, perenesli v gruzovik tysyachu komp'yuternyh
matric.
   Odnako devushka reshila, chto, prezhde chem poyavlyat'sya  v  dome  Reno,  nado
snachala ponablyudat' za ego domom. No  nadobnost'  v  etom  vskore  otpala.
Kogda im ostavalos' men'she kilometra. Kovboj s  uzhasom  zametil,  chto  nad
rajonom, gde zhil ego priyatel',  podnimayutsya  kluby  dyma,  skvoz'  kotoroe
probivaetsya ryzhee plamya. Mimo s voem proneslis' policejskie  mashiny.  Sara
nemnogo opustila bokovoe steklo. V kabinu vorvalis' shum i gar' pozharishcha.
   - Mozhet, oni eshche ne dobralis' do nego, ved'  on  zhe  govoril,  chto  tam
dvojnaya sistema zashchity! - v otchayanii voskliknul Kovboj.
   On ne mog ostavit' boevogo tovarishcha v bede! Kovboj razvernul gruzovik i
vklyuchil predel'nuyu skorost'.  Uskorenie  vdavilo  ego  v  spinku  siden'ya,
mashinu  zatryaslo  na  uhabah,  v  kuzove,  podprygivaya,  zagrohotal  gruz.
"Poni-|kspress" speshil na pomoshch'...
   -  Kovboj,  ne  goni,  inache  nas  ostanovyat  za  prevyshenie  skorosti.
Potrebuyut prava.
   - Mne nado uspet' k broneviku, ya dolzhen spasti Reno.
   - Ego bol'she net, Kovboj. |to lovushka. Nas navernyaka uzhe zhdut,  a  tvoya
mini-pushka nikogo ne ispugaet.
   - Net! - yarostno vykriknul Kovboj. - On zhiv.
   - Esli dazhe i tak, my ne smozhem emu nichem pomoch'. - Sara  bol'no  szhala
ruku Kovboya. - On odin. I my tozhe odni.
   Kovboj s udivleniem otmetil prozvuchavshuyu v ee golose glubokuyu pechal'.
   - My odni, - povtorila Sara. - I nam nikto ne pomozhet. My byli  odinoki
uzhe  togda,  kogda  pokinuli  Svobodnuyu  Zonu.  No  teper'  my  eto  znaem
navernyaka.
   Pozhar razgoralsya. Dazhe na takom rasstoyanii slyshalis'  vzryvy  i  tresk.
Nebo nad gorodom stalo krovavo-krasnym. Reno ne spasti.  Kovboj,  eshche  raz
oglyanuvshis' na zarevo, v kakom-to ocepenenii snizil skorost'.
   Na Appalachi karabkalsya rassvet. Eshche nemnogo,  i  asfal't  snova  nachnet
plavit'sya.





   NOCHNYE NOVOSTI TAMPY: V GORODE NAJDENO 28 TRUPOV.
   SCHASTLIVCHIKI POLUCHAYUT PRIBYLX 15 K 1.
   POLICIYA PREDUPREZHDAET O NASTUPLENII NEBYVALOJ ZHARY.

   Ostyvayushchie dvigateli slegka potreskivali, kazalos',  kto-to  stuchit  po
brone. Sara zakryla glaza.
   - Rasskazhi, chto ty znaesh' o firme "Korolev"? -  poprosil  Kovboj.  Sara
udivilas' ego voprosu, no nichego ne otvetila. - YA ponyal, chto tebe izvestno
o "Koroleve" bol'she, chem Reno. Pojmi, eti svedeniya pomogut  nam  vybrat'sya
zhivymi iz etoj peredryagi. Ty dolzhna mne rasskazat'. Teper'  ya  imeyu  pravo
znat'.
   Oni  proehali  neskol'ko  sot  kilometrov  na  zapad,  poka  na   nashli
podhodyashchee ubezhishche - glubokij, zarosshij kustarnikom  ovrag  na  territorii
prezhnego Nacional'nogo parka okolo granicy shtata Ogajo. Derev'ya zdes' byli
slishkom starye i gnilye, na strojmaterialy ne  godilis',  poetomu  uchastok
zabrosili. Dvigat'sya dal'she beglecy ne  mogli  -  v  bakah  ostalos'  lish'
neskol'ko kapel' etanola.
   Sara vytyanula zatekshie nogi.  Na  metallicheskom  polu  mashiny  vse  eshche
valyalis' strelyanye gil'zy. Glyadya na nih, ona vspomnila vse, chto vypalo  na
ih dolyu v Pensil'vanii. YArkuyu vspyshku, soprovozhdavshuyu vzryv  doma  byvshego
pilota. Potom v novostyah soobshchili, chto  neustanovlennye  vooruzhennye  lica
pytalis' vorvat'sya v dom Reno,  no  byli  ostanovleny  ohrannoj  sistemoj.
Pribyvshie na mesto proisshestviya policejskie popali pod perekrestnyj  ogon'
dvuh neizvestnyh. Ne razobravshis', policiya  postupila  prosto  -  vzorvala
ves' dom. Vse, kto nahodilsya vnutri, pogibli.
   - Rasskazhi, chto ty znaesh' o "Koroleve", - snova  skazal  Kovboj,  davaya
ponyat', chto tak prosto on ot nee ne otvyazhetsya.
   - Ladno, - soglasilas' Sara.
   Ona vspomnila  prezritel'nye  glaza  Faerbad,  obramlennye  fioletovymi
krugami, tancy s Danikoj. Te beskonechnye minuty, kogda v  zloveshchej  tishine
ryadom s trupom Princessy ona zhdala, poka programma "vzlomaet" komp'yuter.
   - Ladno, - povtorila Sara.  -  V  Tampe  ya  poluchila  zadanie  pohitit'
sekretnuyu informaciyu iz komp'yutera firmy "Korolev". Dom ih kur'era  horosho
ohranyalsya, no ya vse-taki  sumela  tuda  proniknut'  i  vvela  v  komp'yuter
special'nuyu programmu.  Naskol'ko  ya  ponimayu,  eta  programma  perepisala
zasekrechennye svedeniya, vvedya v pamyat' komp'yutera dezinformaciyu.
   - Kak zhe tebe udalos' tuda proniknut'?
   Sara pochuvstvovala v gorle "lasku" i nastorozhenno posmotrela na Kovboya.
   - YA soblaznila kur'era. On sam privel menya k sebe domoj. I ya ubila ego.
   - Vot kak? - Kovboj spokojno vyderzhal ee vzglyad.
   - On zasluzhil smert'.
   Oni pristal'no smotreli drug na druga. Sara pervoj opustila  glaza.  Ej
stalo dushno. V mashine pahlo potom, himicheskim tualetom nagretym  metallom.
Stoyala tihaya, bezvetrennaya pogoda, i dazhe otkrytyj lyuk ne daval effekta.
   - Kak na tebya vyshel Kanninghem? - sprosil ee Kovboj.
   - Ego navel na menya Getman. Oni partnery po biznesu.
   - A teper' ob座avili drug drugu vojnu.
   - Takov uzh ih biznes, - pozhala plechami Sara. - Lichnye otnosheniya v delah
ne imeyut znacheniya. Dazhe esli by dlya  Kanninghema  byli  vazhny  ego  lichnye
simpatii, emu vse ravno ne pozvolili by dejstvovat' vrazrez  s  interesami
firmy.
   - Kak ty dumaesh', - Kovboj vzyal so spinki siden'ya shlem, povertel ego  v
rukah, - est' tut  kakaya-nibud'  svyaz'?  Pochemu  "Tempel'"  ob座avil  vojnu
odnovremenno i firme "Korolev", i posrednikam?
   - Ne znayu. Mozhet, ubrav posrednikov i kur'erov, "Tempel'" kak-to sumeet
oslabit' "Koroleva"?
   - No kak? Nikto iz nas  ne  ispol'zuet  ni  dvigatelej  "Koroleva",  ni
druguyu  produkciyu:  naprimer,  v   moej   mashine   stoyat   turbiny   firmy
"Rolls-Rojs", sdelannye po licenzii firmy "Pratt end Uitni".
   Sara, otkinuvshis' na siden'e, zakryla glaza. Ona smertel'no  ustala  ot
vizga turbin i vibracii metalla, v mozgu vdrug voznikli nadpisi na  ekrane
komp'yutera Daniki. Devushka potryasla golovoj, pytayas' sbrosit'  navazhdenie,
i skazala:
   - YA tozhe ne vizhu tut nikakoj svyazi.
   - Sara, mne obyazatel'no nado probrat'sya na Zapad. Tam u menya est' vse -
i druz'ya, i den'gi.
   - Celyj klad? - Ona shutlivo tolknula Kovboya loktem v bok.
   - Da, deneg hvataet. No glavnoe - tam est' druz'ya. Pojdesh' so  mnoj?  -
neterpelivo sprosil Kovboj. - Ili vernesh'sya v Okkupirovannuyu Zonu?
   - U menya brat vo Floride. YA dolzhna pozabotit'sya o nem.
   - YA zabyl, skol'ko emu let.
   - A ya i ne govorila. Dvadcat'.
   - Togda on sam o sebe pozabotitsya.
   Sara otkryla glaza i nasmeshlivo vzglyanula na Kovboya.
   - Ty, kazhetsya, hochesh', chtoby ya zabotilas' o tebe?
   - YA - mishen'! - Molodoj chelovek hlopnul shlemom po podlokotniku. -  Menya
ishchut! Oblozhili so vseh storon. Neuzheli ty ne ponimaesh'! S toboj mne  budet
legche uskol'znut' ot nih.
   Sara zasmeyalas'.
   - Znachit, mne nado byt' ryadom s mishen'yu. Kovboj, no ved' na  menya  tozhe
ohotyatsya.
   Kovboj s otchayaniem vzglyanul na devushku:
   - YA tebe zaplachu. Zaplachu stol'ko, skol'ko ty poprosish'. Den'gi otdam v
Montane.
   - I kupish' mne bilet do Floridy, - vypalila Sara, ne uspev kak  sleduet
obdumat' predlozhenie Kovboya.
   Ona vspomnila o Daude, takom odinokom v svoej bol'nichnoj palate. Bednyj
malysh, on  vse  eshche  zhdet  Dzhekstro,  kotoryj,  konechno,  nikogda  uzhe  ne
vernetsya. Nikto ne pomozhet emu, krome sestry. Daud  eshche  nadeetsya  obresti
utrachennuyu privlekatel'nost', vernut'sya na svoe mesto na ulice.  A  mozhet,
on uzhe ponyal,  chto  pravila  igry  izmenilis'  i  teper'  pridetsya  iskat'
sredstva k sushchestvovaniyu drugim putem... Sare ne hotelos' ostavlyat' brata,
no,  s  drugoj  storony,  rabota,  kotoruyu  predlagaet  Kovboj,  navernyaka
pozvolit ej zaplatit' za novyj glaz Dauda. I put'  do  Montany  ne  zajmet
mnogo vremeni. A kogda ona vernetsya vo Floridu s den'gami, ej legche  budet
reshit' mnogie problemy. Policejskie Okkupirovannoj Zony  ne  lyubyat  nishchih.
Krome togo, vozvrashchat'sya vo Floridu sejchas slishkom opasno,  ne  isklyucheno,
chto Getman mozhet vydat' ee Kanninghemu v kachestve  platy  za  mir.  Biznes
est' biznes. Znachit, kak ni kruti, a predlozhenie Kovboya vygodno dlya nee so
vseh storon.
   Ne poslednyuyu rol' sygral i  umolyayushchij  vzglyad  Kovboya.  On  probudil  v
devushke nechto takoe, o chem ona ran'she ne podozrevala. Sara  vdrug  ponyala,
naskol'ko ona ustala ot odinochestva.
   CHtoby  Kovboj  ne  navoobrazhal  sebe  chert   znaet   chego,   Sara   eshche
potorgovalas' nemnogo. On s legkost'yu soglasilsya na vse ee usloviya.
   - Ladno, budet u tebya telohranitel', - mahnula ona rukoj.  -  A  teper'
skazhi, kak u nas s edoj.
   - Ostalsya tol'ko neprikosnovennyj zapas. Konservy, hvatit na tri-chetyre
dnya.
   - Moya lyubimaya konservirovannaya soya. - Sara skorchila grimasu.
   - Esli ograbish' bank, kupish' sebe chego-nibud' svezhen'kogo.
   - Ladno, sgoditsya i eto, - ulybnulas' devushka.
   Sara sdelala neskol'ko dvizhenij, razminaya myshcy. Ej hotelos'  pobystree
vybrat'sya iz mashiny, vdohnut' svezhij nochnoj vozduh  i  dvinut'sya  v  put'.
Pust' cel' daleka, glavnoe - ne stoyat' na meste.
   - Reno pogib iz-za banka, - zadumchivo skazal Kovboj. -  On  ved'  hotel
poluchit' den'gi, zalozhiv matricy v banke. A bank dones "Tempelyu".
   Lyudi, osvedomlennye o zakulisnoj zhizni tenevyh  kapitalov,  znayut,  chto
banki chasto maskiruyutsya pod  raznogo  roda  torgovye,  posrednicheskie  ili
kakie-libo drugie firmy, kotorye predlagayut neobychno vysokie  procenty  po
vkladam i legko prinimayut den'gi ot  somnitel'nyh  klientov  s  podlozhnymi
dokumentami: Konechno, takie vklady ne zastrahovany. I etot  risk  yavlyaetsya
platoj za bol'shie procenty. Byvaet, chto firma vdrug  ischezaet  s  den'gami
doverchivyh vkladchikov. No sluchaetsya eto ne tak chasto.  Inogda  ischeznuvshaya
firma voznikaet pod drugim nazvaniem i vse-taki  vozvrashchaet  den'gi  svoim
klientam.
   - Esli orbitaly i vpryam' upravlyayut posrednikami, togda oni mogut  tajno
upravlyat' i desyatkom bankov, prichem nikto iz ryadovyh klientov ob  etom  ne
podozrevaet, - rassuzhdal Kovboj. - Mozhet, v etom  i  kroetsya  svyaz'  mezhdu
ustraneniem posrednikov i  vojnoj  protiv  "Koroleva"?  Mozhet,  posredniki
vkladyvayut den'gi v banki, upravlyaemye firmoj "Korolev"? Vot  "Tempel'"  i
reshil raspravit'sya s ee klientami.
   V dannyj moment rassuzhdeniya Kovboya  pokazalis'  Sare  neumestnymi.  Ona
zanimalas' kuda bolee vazhnym delom - ukladyvala  v  ryukzak  svoj  avtomat.
Malo li s kem ej pridetsya imet' tam delo, v etoj dalekoj Montane.

   NALET NA TAJNYJ SKLAD U GRANICY ARKANZASA.
   Kur'er ne sdaetsya i pogibaet.
   Konfiskovana bol'shaya partiya elektroniki.
   Associaciya vrachej vystupaet protiv napalma.

   V nebe serebristymi tochkami viseli okolozemnye  ob容kty  -  orbital'nye
fabriki, energosputniki, sputniki-zhilishcha. Sredi etoj rossypi na  temneyushchem
vechernem nebe postepenno  prostupali  drugie  svetyashchiesya  tochki  -  pervye
zvezdy.
   Sara nanosila  molnienosnye  udary  nogami;  ladoni,  slovno  mechi,  so
svistom rassekali vlazhnyj  letnij  vozduh.  Ona  sosredotochenno  atakovala
nevidimye celi, uklonyayas' ot fantomov, blokiruya  voobrazhaemye  udary.  |to
byla trenirovka, boj s ten'yu. "Laska" pritailas' v svoem ubezhishche  -  zachem
vydavat' svoe  tajnoe  oruzhie  Kovboyu?  Sidya  pod  vyazami  s  pochernevshimi
list'yami tot vnimatel'no nablyudal za devushkoj. On strashno ustal ot  dolgoj
dorogi. Oni shli ves' den', no vse eshche ne vybralis' za predely shtata Ogajo.
Nadezhda vstretit'  po  puti  zabroshennyj  fermerskij  dom  s  nastupleniem
temnoty umerla.
   - Zachem ty sebya izvodish'? - pozhal plechami Kovboj.
   Sara ne otvetila, prodolzhaya krushit' voobrazhaemyh vragov  stremitel'nymi
udarami.  Ona  srazhalas'  s  tenyami,  lishennymi  vsyakoj  individual'nosti.
Prizrachnye dvojniki Kanninghema. Ee dvizheniya  moshchny  i  ispolneny  gracii.
Muskuly rtut'yu perelivalis'  pod  kozhej.  Nakonec  ona  zamerla  v  boevoj
stojke. Vse koncheno.  Vragi  poverzheny.  Po  licu  devushki  struilsya  pot,
vlazhnyj vozduh kazalsya plotnym,  slovno  med.  Vdaleke  poslyshalsya  grohot
gruzovika. Sara podozhdala, poka on zatihnet, povernulas' k Kovboyu.
   - Teper' ya hochu est', - ulybnulas' ona.
   - Mogla by i sama pozabotit'sya, - provorchal Kovboj,  odnako  dostal  iz
ryukzaka paket i brosil ego Sare.
   Devushka lovko pojmala ego na letu,  uselas'  pered  Kovboem.  Na  trave
valyalis' parik i shapka s kozyr'kom.
   - Tvoi refleksy zaprogrammirovany ili ty sama nauchilas'?
   - I to, i drugoe, - otvetila ona, narezaya lomtikami zamenitel' myasa.
   - Tak ya i dumal. - Zrachki  Kovboya  nemnogo  rasshirilis',  -  to  li  ot
nastupayushchej temnoty, to li eshche ot chego. - SHram nad tvoej levoj brov'yu vryad
li ot nozha ili britvy.
   Proglotiv suhoj kusok, Sara otricatel'no zamotala golovoj:
   - Ot butylki. Kogda ya  byla  malen'koj,  otec  napilsya  i  udaril  menya
razbitoj butylkoj.
   - A shram na shcheke? - pointeresovalsya Kovboj.
   - Ot nozha. Neskol'ko let nazad ya podralas' na ulice.
   - A pod guboj?
   Sara   vspomnila   sumasshedshie   glaza,   slyunyavyj   rot,    izrygayushchij
rugatel'stva, opasnuyu britvu v pobelevshih  pal'cah.  Ona  pozdno  zametila
opasnost', i britva polosnula ee po podborodku. V  tot  strashnyj  mig  ona
ravnodushno podumala: "Vot i vse". O takih klientah-sadistah ej osipshimi ot
straha golosami rasskazyvali tovarki.  No  srabotal  boevoj  refleks,  ona
metnula v ublyudka stulom, potom  brosilas'  v  ataku,  oroshaya  sobstvennoj
krov'yu golubuyu rubahu podonka, i v sleduyushchuyu sekundu tot svalilsya na pol s
probitym cherepom. Sara v  ocepenenii  zamerla  nad  mertvym  telom,  krov'
struilas' iz rany, stekaya. Ona ubila cheloveka!
   - Ty slishkom lyubopyten, Kovboj, - zlo fyrknula Sara. - Hochesh' sostavit'
spisok moih promahov? Da, inogda ya koe-chto upuskala iz vidu, oshibalas'. No
teper', zapomni, ya bol'she ne dopuskayu oshibok. Stavki vyrosli, ponyal?
   Zaprokinuv golovu, ona glotnula pryamo iz butyli.  Voda  byla  teploj  i
otdavala plastmassoj.
   - Pochemu by tebe ne izbavit'sya ot shramov? - spokojno sprosil Kovboj.  -
|to zhe tak prosto.
   Sara vyterla guby rukavom:
   - |to moya vizitnaya kartochka, vot pochemu. Nekotorye klienty,  nanimayushchie
telohranitelya, dumayut, chto zhenshchina, v otlichie ot muzhchiny, boitsya  poluchit'
uvech'ya. A ya  svoim  vidom  dokazyvayu,  chto  ne  boyus'.  Takoj  otvet  tebya
ustraivaet?
   Svoej ulybkoj Kovboj napomnil Sare Kanninghema. V nej  skvozila  ta  zhe
vysokomernaya snishoditel'nost', to zhe soznanie svoego prevoshodstva.
   -  Ustraivaet,  -  kivnul  on.  -  Ty  ne  proch'  pokazat'  lyudyam,  chto
predstavlyaesh' iz sebya. U menya takoj zhe harakter.
   - Kogda ya vpervye uvidela  tebya,  dyrogolovogo,  to  podumala,  chto  ne
vyderzhu poezdki s toboj v etom yashchike.
   - U nas na Zapade k lyudyam s raz容mami na golove otnosyatsya po-drugomu. A
esli tut dumayut inache, mne na eto naplevat'.
   Sara smyala pustoj paket, prislushalas' k shumu dalekogo poezda.
   - V bylye vremena mozhno bylo pricepit'sya  k  poezdu  i  za  paru  sutok
dobrat'sya do Zapada, - zametil Kovboj.
   - Neuzheli ty takoj staryj? Ved' ohrannaya sistema poyavilas'  na  poezdah
ochen' davno?
   - Oshibaesh'sya, ne tak uzh davno. Edinstvennoj zabotoj togda bylo, kak  by
ne narvat'sya na policejskih. O takih puteshestviyah slozheny pesni. Nekotorye
zapisany u moego druga na ego avtomate.
   - Na kakom avtomate? - udivilas' Sara. - Opyat' nechto  takoe,  chto  est'
tol'ko na vashem Zapade?
   Kovboj vnimatel'no posmotrel  na  devushku  Ona,  navernoe,  nikogda  ne
videla takih ustrojstv.
   - Primerno tak, - otvetil on.
   Sara otpila eshche nemnogo protivnoj vody,  s  udovletvoreniem  vspomnila,
chto u nih s Kovboem est' eshche vitaminy  i  aspirin.  Potom  s  naslazhdeniem
rastyanulas' na  myagkoj  trave.  Nado  horoshen'ko  vyspat'sya  i  otdohnut'.
Neizvestno, chto zhdet ih vperedi.

   SAMOE ZHARKOE LETO ZA VSYU ISTORIYU.
   SHESTOJ REKORD ZA POSLEDNIE DEVYATX LET.
   Rekordno zharkie volny vozduha mezhdu poberezh'yami.
   (Ob座asneniya klimatologa chitajte na str. 16)

   Motociklistu na vid bylo let semnadcat'.  Ego  zagorelaya  vpalaya  grud'
neestestvenno vydelyalas' na blednom  tele.  Tonkie  ruki-spichki  pokryvala
tatuirovka - lica, cherti, zhenshchiny.
   - Voz'mem vas s soboj, - on staralsya  perekrichat'  shum  turbiny  svoego
trehkolesnogo motocikla, - dovezem do bol'shoj reki.
   Paren'  skazal,  chto  on  zhivet  sredi  lyudej,  kotorye  nazyvayut  sebya
"Serebryanye apachi". U nih est' vozhd' po imeni Ivan. S  gordost'yu  soobshchil,
chto ego motocikl osnashchen ostrymi lezviyami dlya razrezaniya zaborov.  Ryadovye
chleny  kompanii  raz容zzhayut  na  motociklah  pohuzhe.   Vse   parni   nosyat
prichudlivye tatuirovki, kak u ih  vozhdya.  Bol'shinstvo  "apachej"  upravlyayut
svoimi mashinami cherez kabeli, kotorye tyanutsya ot raz容mov  na  cherepe.  No
nekotorye predpochitayut pravit' vruchnuyu.
   Vozhd' Ivan predlozhil Sare svoj motocikl. On s uvazheniem  poglyadyval  na
ee avtomat, to i delo ulybayas' i obnazhaya metallicheskie zuby.
   Kovboj razgovarival s negrom, u kotorogo torchashchie  volosy  ne  skryvali
dva ryada raz容mov na golove. Mnogie iz nih, ochevidno, sushchestvovali  prosto
v kachestve ukrashenij. Kovboj prekrasno znal, chto pyati raz容mov  bolee  chem
dostatochno dlya togo, chtoby upravlyat' lyubym  transportnym  sredstvom.  Sara
voprositel'no posmotrela na Kovboya, tot mirolyubivo pozhal  plechami,  i  ona
ponyala, chto on ne vozrazhaet protiv ee poezdki s Ivanom.
   - Vzbodrimsya,  pehota?  -  sprosil  vozhd',  kogda  Sara  vzobralas'  na
siden'e, i protyanul ej ingalyator.
   - Net, spasibo. -  Beshenaya  skorost',  na  vzglyad  Sary,  samyj  moshchnyj
narkotik.
   - Ty ne prava. |to luchshee sredstvo, chtoby ocenit'  prelest'  ezdy.  Nu,
kak hochesh', pehota. A ya vprysnu. - Ivan zaprokinul golovu i zasmeyalsya.
   "Serebryanye apachi" mchalis' napryamuyu po polyam, pticami  pereletaya  cherez
kanavy, svorachivaya v storonu tol'ko dlya togo,  chtoby  ob容hat'  gorod  ili
fermerskie doma.
   - My obozhaem  ezdu  po  bezdorozh'yu,  -  kriknul  Ivan,  perekryvaya  rev
dvigatelej.
   Motocikl na beshenoj skorosti protknul trehmetrovyj zabor, ostrye  koncy
provoloki ocarapali ruki vozhdya do krovi. Ovcy, zhavshiesya v zagone, v  uzhase
brosilis' vrassypnuyu.
   Kogda motocikl pereprygival cherez ovragi i ruch'i ili podnimalsya na dvuh
zadnih kolesah, Sara izo vseh sil vceplyalas' v  ruchku  siden'ya.  Ostal'nye
"apachi" ne ochen' vypendrivayas', polulezhali na siden'yah  so  spinkami.  Oni
nablyudali za mel'kayushchim mirom tak spokojno, slovno sideli  pered  ekranami
televizorov.  Dazhe  te,  kto  pravil  vruchnuyu,  ne  delali  skol'ko-nibud'
zametnyh usilij. No narkotik zastavlyal Ivana iskat' bolee ostryh oshchushchenij.
Vo vremya ezdy on, vybivaya kakoj-to  ritm,  postukival  pal'cami  po  svoim
golym kolenyam i pribornomu shchitku.
   Blizhe k vecheru on protaranil zabor pastbishcha, na kotorom  paslos'  stado
korov, i "Serebryanye apachi" ostanovilis'. Negr dostal iz bagazhnika bol'shoj
molotok s korotkoj ruchkoj i odnim udarom zabil blizhajshuyu telku.
   - Svezhaya telyatina, - ulybnulsya Ivan.


   Zabiv bagazhniki svoih motociklov  dobytym  myasom,  banda  spustilas'  k
pologomu beregu reki Uobash. Dve sem'i  bezhencev,  ustroivshiesya  v  shalashah
okolo kustov, brosilis' nautek pod prezritel'noe gikan'e "apachej".
   - Nasha reka! Nash  bereg!  -  zaoral  Ivan,  taranya  rezakami  motocikla
nehitroe ubezhishche iz zherdej i tryapok.  Sprygnuv  na  zemlyu,  on  podoshel  k
broshennomu odeyalu. - Skoty!  Dumaete,  ya  stanu  spat'  pod  vashim  vshivym
tryap'em? - On rasporol odeyalo nozhom, rastoptal solomennuyu kuklu. - CHtob  ya
vas zdes' bol'she ne videl!
   Ostal'nye "apachi" veselo rzhali.
   Prezhde chem pristupit' k pikniku, kompaniya podozhgla razrushennyj shalash. V
ogne sgoreli vse broshennye bezhencami veshchi. Koe-kto iz "apachej",  zagnav  v
reku svoi motocikly, prinyalsya smyvat' dorozhnuyu gryaz'.
   Sare zahotelos' perestrelyat' ih na meste, no ona sderzhivalas', podal'she
otodvinuv ot sebya ryukzak s avtomatom.
   - Iskupajsya, - razdalsya za ee spinoj golos. Ona udivlenno oglyanulas'  -
Kovboj podoshel sovershenno neslyshno. - YA pokaraulyu ryukzak.
   Sara skinula bronezhilet, botinki i voshla v  tepluyu  vodu  Nepodaleku  s
voplyami rezvilis' "serebryanye". Sara nyrnula,  perevernulas'  na  spinu  i
poplyla po techeniyu. Rechnaya voda smyvala vse trevogi i ustalost'.
   Posle nee k reke napravilsya Kovboj. Zahodyashchee solnce serebrilo vodu,  v
vozduhe raznosilsya draznyashchij zapah zharenogo myasa. Ivan suetlivo metalsya po
beregu, proveryaya, vse li chleny  bandy  na  meste,  i  bez  vidimyh  prichin
smeyalsya. Zametiv u kustov Saru, on podoshel k nej i, uhmylyayas', sprosil:
   - V tvoem meshke, navernoe, chto-to interesnoe. Verno, pehota?  Provozish'
narkotiki cherez Granicu?
   - YA by togda ehala v bronevike. CHtoby ne ograbili.
   - Po-vsyakomu byvaet, pehota. My tozhe inogda peresekaem Granicu. Pravda,
berem s soboj ochen' malo narkotikov, no  etogo  hvataet,  chtoby  soderzhat'
motocikly v poryadke. YA chasten'ko vstrechal chudakov, kotorye na svoih  dvoih
perepravlyayut tovar. A tvoj bronezhilet neploh.
   - Prodavec mne skazal, chto po vneshnemu vidu ego ne otlichish' ot  obychnoj
odezhdy. A narkotikov u menya net.
   - Nu-nu, - hihiknul Ivan, - u kazhdogo svoi sekrety.
   - Skazhi, za chto vy nenavidite bezhencev?
   - Bezhencev? - Vozhd' prezritel'no  skrivilsya.  -  Snachala  oni  poteryali
rabotu, dom, mashiny. A teper' eti pridurki hotyat poluchit' vse obratno.  Im
dali svobodu, no ona im na hren ne  nuzhna.  Im  by  snova  zaimet'  uyutnuyu
konurku,  nepyl'nuyu  rabotu  i  nebol'shoj  sadik,  gde  rezvilis'  by   ih
ublyudochnye detishki! Vot kretiny! Ved' mogli by  naslazhdat'sya  svobodoj!  -
Ivan vytashchil iz karmana ingalyator. - CHert voz'mi! Ot etoj shtuki chih tak  i
razbiraet! Nado by perejti na pilyuli.
   Kogda on nakonec ubralsya, Sara vzdohnula s  oblegcheniem  i  dostala  iz
ryukzaka kanistru s vodoj.  K  nej  podoshla  zhenshchina,  derzha  v  rukah  dve
strannoj formy pivnye butylki.
   Simpatichnaya metiska, v krovi kotoroj udachno  smeshalis'  negrityanskie  i
aziatskie geny. Kurchavye volosy vystrizheny vokrug raz容mov.  Ona  kazalas'
nemnogo starshe ostal'nyh banditov.
   - Menya zovut Tern. Znaesh', chto eto takoe?  Na  etih  yagodah  nastaivayut
dzhin.
   - Spasibo. - Sara vzyala butylku. - Gde vy berete takie strannye shtuki?
   - Odin chelovek, kotoryj inogda prihodit k nam v gosti, sam varit pivo i
razlivaet ego v starye butylki. Im uzhe let vosem'.
   - Pochtennyj vozrast dlya plastmassy. Navernoe, eto vredno.
   - Znaem. Nam naplevat'.
   Sara glotnula nemnogo temnogo i sladkogo piva i  odobritel'no  kivnula.
So storony kostra, gde zharili myaso, donosilsya pridurkovatyj smeh vozhdya.
   - Ivan ishchet smerti. Poetomu on nash vozhd'.  -  Na  lice  Tern  poyavilas'
ulybka Mony Lizy. - My posledovateli obrechennyh, oni pokazyvayut  nam  put'
izbavleniya.
   - |ticheskie nigilisty? - sprosila Sara.
   - Da. Ty slyshala o nashej sekte?
   - Inogda posledovateli vashego  ucheniya  poyavlyayutsya  i  v  nashem  gorode,
ustraivayut samosozhzheniya i prochie shtuki. Ob etom vremya ot vremeni  pishut  v
gazetah. Oni ubivayut sebya demonstrativno, nadeyas', chto drugie posleduyut ih
primeru. YA pravil'no ponimayu vashu veru?
   - Tak ili inache, - provorkovala Tern, - nashemu primeru  posleduet  ves'
mir. My pytaemsya ubedit' lyudej prinyat' neizbezhnost' kak  dolzhnoe.  Prinyat'
smert' s dostoinstvom, s ponimaniem.
   - A tebe ne kazhetsya, chto ty uzhe vyshla  iz  togo  vozrasta,  kogda  lyudi
morochat sebe golovu vsyakoj erundoj.
   - Net, - kachnula golovoj Tern, - prosto ya poka ne  vybrala  eshche  sposob
ujti iz zhizni. Ved' eto mozhno sdelat' tol'ko odin raz. I ya ne speshu.
   - Otkaz ot zhizni - eto samaya nastoyashchaya trusost'. Tak ya schitayu, - zhestko
skazala Sara.
   - YA ne lyublyu bor'bu, eto ne moj  stil'.  Mozhet,  -  laskovo  ulybnulas'
Tern, berya Saru za ruku, - ya hotela  by  najti  izbavlenie  drugim  putem.
Otdat'sya v sil'nye ruki strannicy so shramami na lice, kotoraya by  zatyanula
sharf na moem gorle.
   Tern polozhila ruki Sary sebe na sheyu.
   - Net, - Sara otdernula ruki.
   - Nu chto zh, esli ne hochesh'... - smirenno otvetila Tern i vdrug zalilas'
istericheskim smehom. - Ne podumaj tol'ko, chto  ya  predlagayu  sebya  kazhdomu
vstrechnomu.
   - Nu konechno, - fyrknula Sara. - Lyubov' s pervogo vzglyada.
   - Mozhet byt'. - Tern oglyadelas' po  storonam.  U  kostra  Ivan  hlestal
pivo. - Ego roditeli byli bezhencami. Brodili  po  vsej  strane  v  poiskah
raboty, poka ne sdohli.
   Sara molchala, s nepronicaemym vyrazheniem lica glyadya na  reku.  Iz  vody
bez rubashki, no v dzhinsah vybralsya Kovboj. Mokrye bryuki prilipli k dlinnym
nogam, zagar na ego tele byl ochen' rovnym. "Navernoe,  -  usmehnulas'  pro
sebya Sara, - v Montane, gde u nego v tajnike spryatano celoe sostoyanie,  on
zagoraet v svoem dome pod ul'trafioletovymi lampami".
   Tern otoshla, sdelav vid, chto nichego osobennogo  ne  proizoshlo.  Kovboj,
nadev rubashku, podsel k Sare.
   - Ot etih lyudej ne tol'ko nepriyatnosti. -  Ona  protyanula  emu  butylku
piva.
   - YA nemnogo pogovoril koe s kem iz nih. Hotel vyvedat', chto im izvestno
ob Arkadii, firme "Tempel'" i tomu podobnoe. Oni  ni  cherta  ne  znayut,  -
vzdohnul Kovboj.
   - A otkuda im-znat'?  Oni  poklonyayutsya  Smerti,  bol'she  ih  nichego  ne
interesuet.
   - Da, ya slyshal, chto oni nazyvayut sebya eticheskimi nigilistami.
   - Kto-nibud' iz zhenshchin uzhe prosil tebya ubit' ee?
   - Net, - udivlenno kachnul golovoj Kovboj.
   - Eshche poprosit, - obnadezhila ego Sara.
   So storony reki razdalsya voj motorov. Mashiny na  vozdushnyh  podushkah  s
razvevayushchimisya  flagami  shtata  Illinojs   gnalis'   za   kontrabandistom,
udiravshim na yug. Kovboj nablyudal za pogonej s professional'nym interesom.
   - U ohotnikov ustarevshie pushki, - prokommentiroval on,  -  hotya  i  eti
igrushki vpolne sposobny probit' bronyu.
   Sara vdrug pochuvstvovala nezhnost' k Kovboyu. Ona byla blagodarna emu. Za
to, chto bol'she ne chuvstvovala  sebya  odinokoj.  Za  ego  zdravyj  smysl  i
ottochennoe masterstvo,  s  kakim  on  uskol'zaet  ot  pogoni.  S  nim  ona
chuvstvovala sebya v polnoj bezopasnosti. Vpervye v zhizni. Sara dopila  pivo
i poshla k kostru, s udovol'stviem oshchushchaya na sebe vzglyad Kovboya.

   SUD DOKAZAL OTCOVSTVO ISKUSSTVENNOGO INTELLEKTA.
   "TEPERX MOJ MALENXKIJ ANDROID IMEET OTCA", -
   GOVORIT SCHASTLIVAYA MATX.
   FIRMA "KOROLEV" UPORNO HRANIT MOLCHANIE.

   Na sleduyushchij den', promchavshis' cherez ves' Illinojs, "Serebryanye  apachi"
dostavili  dvuh  puteshestvennikov  k  samoj  granice  shtata,   k   beregam
Missisipi. Na proshchanie Ivan dal Sare i Kovboyu po kusku  zharenoj  telyatiny.
Tern, tomno razvalivshis' na motocikle, obdala Saru holodnym vzglyadom.
   Kovboj vnimatel'no izuchil protivopolozhnyj bereg,  gde  raskinulsya  shtat
Missuri i gde emu ne tak davno prishlos' vesti neravnyj, no pobednyj boj  s
kaperami.
   Po mostu molodye  lyudi  voshli  v  tamozhennyj  punkt  gorodka  Gannibal.
Tamozhenniki, privykshie k bezhencam,  ne  obratili  na  strannikov  nikakogo
vnimaniya.
   Voditeli starogo gruzovika, nagruzhennogo dryahloj  mebel'yu,  soglasilis'
podvezti puteshestvennikov. Kovboj sel ryadom s nimi, Sara ustroilas' szadi.
Voditeli, zagorelye  parni,  zaveli  razgovor  o  Hriste.  Sare  eto  bylo
neinteresno, poetomu besedu podderzhival Kovboj. Oni progovorili vsyu dorogu
i ostalis' ochen' dovol'ny drug drugom.
   Odin iz parnej-shoferov predlozhil strannikam  krov  na  neskol'ko  dnej.
Kovboj popytalsya ubedit' ego, chto oni speshat na zapad i im  nezachem  ehat'
na sever, no voditel', ne  slushaya,  uzhe  svernul  s  magistrali.  Saru  ih
prepiratel'stva nachali razdrazhat'.  Dolgo  oni  budut  sporit'?  Uzh  luchshe
speret' mashinu, chem zastryat' v kakoj-to dyre.
   - Stop. - Kovboj polozhil ruku na plecho voditelyu. - My sojdem zdes'.
   - Davajte ya hot' nakormlyu vas, - ne unimalsya paren'. - I dam vam edy na
dorogu.
   Sara uzhe edva sderzhivala  sebya.  Mozhet,  prouchit'  etih  pristaval  kak
sleduet? Ladno, puskaj Kovboj razbiraetsya. Posmotrim, chto iz etogo vyjdet.
   - Net, - tverdo proiznes Kovboj. - U  nas  dostatochno  edy,  bol'she  my
prosto ne unesem.
   -  No  nasha  eda  vam  bol'she  ponravitsya,  -  nastaival  gostepriimnyj
voditel'. - Kommuna sovsem blizko. Poznakomites' s Serom, nashim starostoj.
   Ponyav, chto dal'she sporit' bespolezno, Kovboj vyhvatil  pistolet,  tknul
korotkij stvol v uho upryamomu parnyu i spokojno skazal:
   - Ili ty uvidish'sya s Hristom pozzhe,  ili  nemedlenno  povstrechaesh'sya  s
nim! Vybiraj.
   Voditel' vysadil sputnikov i na predel'noj skorosti  umchalsya  proch'  po
pyl'noj doroge. Kovboj s ulybkoj spryatal za pazuhu pistolet.
   - Slyshal ya ob etoj  kommune.  Baraki,  obnesennye  kolyuchej  provolokoj,
storozhevye vyshki, ohranniki. Psy Hristovy! Popadi my  tuda,  ya  by  celymi
dnyami gnul spinu na polyah, a ty by chinila staruyu mebel' do teh  por,  poka
ih Ser tebya ne obryuhatil.
   - ZHal', chto ya upustila takuyu chudnuyu vozmozhnost'. Ih nachal'nika zhdal  by
velikolepnyj syurpriz.
   - Odnazhdy, - zasmeyalsya  Kovboj,  -  moj  priyatel'  Dzhimi  proehalsya  na
bronevike  po  ih  lageryu,  razorval  zabor  iz-kolyuchej  provoloki,   snes
paru-druguyu storozhevyh vyshek. Mnogie lagerniki togda  smylis'  pod  shumok.
Da, Dzhimi - otchayannyj malyj. Mog by i ob容hat' tyuryagu, no reshil poshurovat'
tam prosto radi udovol'stviya. - Kovboj zakinul ryukzak na  spinu  i  lukavo
vzglyanul na Saru. - A chto eto ty stushevalas'? Ved' menya hoteli upryatat'  v
lager'. Horosha telohranitel'nica, nechego skazat'!
   - Ty i sam otlichno spravilsya, Kovboj. No ya gotova byla pristrelit' ih.
   Oni shagali vdol' pyl'noj razbitoj dorogi.
   - Ty molodec. V etom shtate nam nel'zya privlekat' k sebe vnimanie.  Esli
ya popadus', to menya pristrelyat bez lishnih slov.
   - Mozhno polyubopytstvovat' pochemu?
   - Neskol'ko nedel' nazad ya vyvel  iz  stroya  shestnadcat'  boevyh  mashin
mestnyh kaperov. Nebos', do sih por perezhivayut.
   - Tak eto ty tot samyj kur'er?
   Kovboj skromno promolchal. Sara pristal'no posmotrela na  nego.  Pohozhe,
ne vret.
   - Togda ponyatno, pochemu na tebya ohotyatsya.
   - Nichego, u menya est' druz'ya.
   - Takie, kak Reno? |to ne druz'ya, Kovboj, prosto priyateli ili soyuzniki.
   Kovboj ne stal sporit'. Sara smotrela na strujki pota, stekavshie iz-pod
ego parika, i dumala o tom, chto etot chelovek vpervye pripodnyal zavesu  nad
svoej strannoj i opasnoj zhizn'yu. Teper' ej mnogoe stalo  ponyatnym.  Melkie
fakty skladyvalis' v mozaiku, i mozhno bylo  razlichit'  kartinu.  Kovboj  -
master svoego dela, no master slishkom bol'shoj, slishkom opasnyj dlya teh, na
kogo rabotaet, poetomu oni hotyat ot nego izbavit'sya.  Oni  reshili  sdelat'
eto zaranee, tajkom, poka Kovboj ne osoznal  svoej  sily,  poka  ne  uspel
prichinit' im nepriyatnosti. No dazhe teper',  bez  bronevika,  bez  deneg  i
podderzhki druzej on vse eshche  sposoben  borot'sya.  I,  vozmozhno,  emu  dazhe
udastsya uskol'znut' ot teh, kto zhazhdet ego gibeli. No pobedit' ih on ne  v
silah. Serdce devushki szhalos' ot gorechi. Net, pobedit'  ih  nel'zya!  Mozhno
lish' stat' odnim iz nih.
   Ponimaet li Kovboj, chto obrechen na porazhenie?  Ej  pochemu-to  hotelos',
chtoby on podol'she veril, pust' i naivno, v svoyu  udachu.  Veril  do  samogo
konca, pust' u nego ostanetsya hotya by nadezhda, pust' on ne rasteryaet  svoi
naivnye mechty o svobode. Ved' Sara slishkom horosho znala, chto eto znachit  -
lishit'sya poslednej nadezhdy...
   V tot poslednij den' v bronevike, kogda Kovboj  umolyal  ee  ostat'sya  s
nim, ego vzglyad byl polon otchayaniya i beznadezhnosti.  Znachit,  on  ponimaet
grozyashchuyu opasnost', znaet silu svoih vragov. Tam, na Zapade, emu ne stanet
namnogo legche. Pokaznaya samouverennost', nadezhda na druzej i den'gi -  eto
ne bolee chem popytka podbodrit' sebya pered smertel'noj shvatkoj.  On  idet
na Zapad prosto potomu, chto emu bol'she nekuda idti.
   Kak by ej hotelos', chtoby  ih  sovmestnoe  puteshestvie  dlilos'  vechno.
Mozhet im  nakonec  udastsya  zabyt'  beznadezhnuyu  vojnu,  kotoruyu  oni  oba
proigrali i na Zapade, i na Vostoke. Sara  vzglyanula  na  Kovboya,  idushchego
navstrechu smerti, i serdce u nee zashlos' ot bezyshodnosti.
   - Sobiraetsya dozhd', - skazal tot, vzglyanuv na nebo, gde sgushchalis' tuchi.

   LUCHSHIJ PEVEC I LUCHSHAYA MUZYKA V STILE "HOB". MARK MAGOMET.

   Mashiny pronosilis' mimo. Nikto ne hotel svyazyvat'sya s dvumya  brodyagami.
Posle poludnya nebo zakryli nizkie  tuchi,  preriya  vdrug  potemnela,  vdali
zasverkali zarnicy, zagrohotal grom.
   - Kazhetsya, tut gde-to nedaleko est' ambar, - vspomnil Kovboj.
   Odnako pamyat' ego nemnogo podvela. Ambar okazalsya ne tak uzh  blizko,  i
oni ne uspeli  dobrat'sya  do  ukrytiya.  Hlynul  dozhd',  nastoyashchij  liven'.
Krupnye teplye kapli v odno mgnovenie prevratili dorozhnuyu  pyl'  v  gryaz'.
Promokshie do nitki, putniki bezhali pochti v polnoj temnote, i lish'  kratkie
vspyshki molnij pozvolili im uvidet'  staryj  betonnyj  ambar,  pod  kryshej
kotorogo priyutilos' mnozhestvo lastochkinyh gnezd. Krysha ambara protekala, i
tol'ko u dveri Kovboyu udalos' otyskat' suhoe mesto. Tam  oni  i  razlozhili
svoi spal'nye meshki.
   - Izvini, nemnogo oshibsya. Mne pokazalos', ambar blizhe,  -  opravdyvalsya
Kovboj.
   Golosa gulkim ehom otdavalis' pod vysokim potolkom.
   - Neuzheli ty pomnish' vse sarai v shtate Missuri?
   - Prishlos' zapomnit'. Hotya do sih por ya puteshestvoval zdes' s neskol'ko
drugoj skorost'yu.
   Sverknula molniya,  i  Sara  uvidela,  chto  Kovboj  neveselo  ulybaetsya.
Vspyshka vyhvatila iz mraka belo-sinij uzor na  ego  golove  -  serebristyj
metall i biryuzovuyu opravu raz容mov. Oni napominali glaza, glyadyashchie v glub'
cherepa. Sare do boli stalo zhal' legendarnogo kur'era, vybroshennogo za bort
zhizni,  nizvedennogo  do  polozheniya   prestupnika,   vynuzhdennogo   teper'
skryvat'sya v staryh razvalinah, mimo kotoryh eshche nedavno on pronosilsya  na
beshenoj skorosti. Sara szhala ruku  Kovboya,  vspomniv  bezzashchitnye  golubye
glaza Dauda, myagkuyu  lazur'  vzglyada  Daniki,  prozrachnuyu  sinevu  zaliva,
pogloshchayushchego broshennye doma gorodov.
   -  Ty  eshche  pokataesh'sya,  -  tiho  skazala  ona,  chuvstvuya,  kak  komok
podkatyvaet k gorlu, a na glaza navorachivayutsya slezy. Ona obnyala Kovboya za
sheyu i tiho dobavila: - Tak nechestno, ty menya vidish' v temnote,  a  ya  tebya
net.
   - Skazhi, zachem ty eto delaesh'?  -  Kovboj  byl  tak  blizko,  chto  Sara
chuvstvovala ego dyhanie, i ej vdrug zahotelos' prikosnut'sya k ego gubam.
   - |to znachit, - prosheptala ona, - chto my vmeste idem na  Zapad.  A  tam
nashi puti razojdutsya, i my s toboj bol'she nikogda ne uvidimsya.
   - Ladno, dogovorilis'. - Kakoe-to vremya Kovboj molchal, o chem-to  dumaya,
potom sprosil: - A teper' skazhi, my druz'ya ili prosto soyuzniki?
   Sara chuvstvuet, chto on snova ulybaetsya.
   - Nemnogo i to, i drugoe, Kovboj.
   - Horosho.
   On prizhalsya shchekoj k ee shee  i  zamer,  privykaya  k  ee  blizosti.  Sara
vz容roshila emu volosy Laski Kovboya napominali prikosnoveniya nezhnyh morskih
voln, i Sara s vostorgom, udivivshim ee samu, pogruzilas' v svetluyu glubinu
chistoj stihii.





   Skalistye  gory,  izrezannye  tenyami,  nakalilis'  pod  luchami  zharkogo
solnca. V nepodvizhnom vozduhe, napoennom gorech'yu  polyni,  kruzhilis'  tuchi
moshek. Kovboj vnimatel'no izuchal staryj saraj, a Sara, zataivshis' poodal',
derzhala pod pricelom obsharpannye dveri. Vokrug nikogo ne bylo. Lish' korovy
lenivo toptalis' u vody. Vtyanuv v legkie vlazhnyj  tyaguchij  vozduh,  Kovboj
spustilsya po sklonu holma i reshitel'no voshel v  saraj.  Stroenie,  obshitoe
kedrovymi doskami i vykrashennoe pod cvet ryzhego peska,  stoyalo  v  nizine,
kuda redko zaglyadyvali holodnye zimnie  vetry.  U  zapadnoj  steny  kto-to
akkuratno slozhil drova. Kovboj vytyanul iz  metallicheskoj  dvernoj  korobki
kabel', vstavil ego v raz容m na golove i peredal kod.
   V sarae imelas' koe-kakaya mebel': metallicheskij shkaf  s  instrumentami,
para uzkih krovatej, stol i stul'ya. Kofejnik na zheleznoj pechke, na  polkah
mnozhestvo zhestyanyh banok s saharom, mukoj, svinym zhirom i bobami.  Molodoj
chelovek vyglyanul iz saraya, pomahal Sare rukoj:
   - Komp'yuter zamka soobshchil, chto s vesny zdes' nikogo ne bylo.
   - Naverno, tak ono i est'. Ne dumayu, chto oni nashli  eto  mesto.  Skoree
vsego v sarae net podslushivayushchih ustrojstv. - Devushka eshche raz  oglyadelas'.
Pod bronezhiletom, zastegnutym do samogo  podborodka,  ej  bylo  nesterpimo
zharko. - Vprochem, tebe vidnee, eto ved' tvoj shtat.
   Polozhiv na stol avtomat, ona  s  radost'yu  styanula  promokshij  ot  pota
bronezhilet.
   - Zdes' zhivut tol'ko zimoj,  -  ob座asnil  Kovboj,  -  prismatrivayut  za
skotom.
   - Davaj navedem zdes' poryadok i otkroem stavni, a to nichego ne vidno, -
predlozhila Sara.
   - Potom. -  On  dostal  iz  shkafa  lomik,  molotok,  gvozdi,  otodvinul
krovat', snyal paru dosok s pola i vynul metallicheskuyu korobku.
   Tam lezhali den'gi i dokumenty na imya Gari  Kupera,  dvadcati  pyati  let
otrodu, urozhenca gorodka Bozmen shtata Montana. I  blestyashchaya  igla-klyuch  na
serebryanoj cepochke.
   - |to klyuch ot moego sejfa v banke goroda B'yutt, - skazal Kovboj. -  Tam
mister Gari Kuper derzhit chast' svoego bogatstva.
   Na polke u plity Sara obnaruzhila polbutylki viski i, sduvaya s nee pyl',
voskliknula:
   - Otprazdnuem!
   Kovboj nadel cepochku s klyuchom na sheyu, vzyal s kuhonnogo stola nozh, sunul
ego  za  poyas,  potom  podoshel  k   metallicheskomu   shkafu.   Tam   stoyala
avtomaticheskaya vintovka, na verhnej polke lezhali zapasnye magaziny.
   Sara otvintila probku, no on ostanovil ee:
   - Podozhdi, skoro budet zakuska. - On vstavil v vintovku magazin. - Edoj
my zdes' obespecheny.


   Vokrug tuskloj kerosinovoj lampy vilis' motyl'ki i  otchayanno  bilis'  o
starinnoe steklo. Kovboj lezhal s Saroj pod  krasnym  odeyalom,  razglyadyvaya
drevesnyj uzor rovnogo potolka. Horosho by sejchas uvidet' zvezdy!
   Vnezapno  devushka  vzdrognula,  sbrosila  odeyalo  s  obnazhennoj  grudi,
shvatilas' za avtomat.
   - Kto tam? - shepotom sprosila ona.
   - Tebe chto-to prisnilos'. Vse spokojno.
   No ona prodolzhala prislushivat'sya, s trevogoj vsmatrivayas' v polumrak.
   - Da nikogo zdes' net, Sara! YA ne spal.
   Kovboyu zahotelos' prizhat'sya k devushke, odnako on znal, chto  sejchas  ona
ego ottolknet. Kogda  Sara  byla  chem-to  vzvinchena,  to  dolgo  ne  mogla
rasslabit'sya i v takie momenty ne terpela prikosnovenij.
   - CHert voz'mi. - Ona vynula iz kurtki  ingalyator,  vprysnula  narkotik,
vse eshche prodolzhaya prislushivat'sya.  V  sarae  bylo  tiho.  Tol'ko  motyl'ki
bilis' o steklo lampy. Sara otkryla dver' i vyskochila naruzhu.
   Kovboj lezhal, zalozhiv ruki za golovu. CHerez neskol'ko  minut,  osmotrev
vse vokrug, Sara vernulas'  i  prinyalas'  vytirat'  gryaznye  nogi.  Kovboj
lyubovalsya  ee  obnazhennym   telom,   trenirovannymi   muskulami,   lovkimi
dvizheniyami. Devushka sejchas byla pohozha na krupnogo hishchnogo zverya.  Nakonec
ona zabralas' pod odeyalo.
   - Posle ingalyatora tebe budet trudno usnut'.
   - Znayu. No mne hotelos' ubedit'sya, chto  vse  spokojno.  Krome  togo,  ya
dolzhna o mnogom podumat'.
   - Stroish' plany na budushchee? - Kovboj othlebnul viski.
   - Pytayus'. - Sara otobrala u nego butylku. - YA  dumayu,  kak  mne  luchshe
vernut'sya v Svobodnuyu Zonu. Navernoe, ne stoit srazu letet' v  Tampu,  tam
pridetsya prohodit' tamozhnyu. Polechu  v  Gavanu,  a  do  Tampy  doberus'  na
samolete  vnutrizonnoj  avialinii.  Postarayus'  najti  v  gorode  nadezhnoe
ukrytie i lyudej, kotorye pomogut vyyasnit', chto proishodit, ne minovala  li
opasnost'. Getman perezhivaet nelegkie vremena, i emu teper', kak  nikogda,
nuzhny vernye pomoshchniki. Tak chto, rabota dlya menya najdetsya. K tomu zhe,  kak
my i predpolagali, ta zavaruha proizoshla iz-za tebya.
   - Verno. Razyskivayut i hotyat ubit' tol'ko menya.
   - K sozhaleniyu, tak.
   Kovboj ulybnulsya, vspominaya svoi  poezdki,  pogoni,  pobednye  bitvy  s
kaperami... Togda on chuvstvoval sebya v svoej  stihii.  Za  nim  ohotilis',
ustraivali na nego  oblavy,  a  emu  tol'ko  etogo  i  nado  bylo.  Kovboyu
nravilis' lyudi vrode |l'fego Baki,  kotoryj  mog  spokojno  pech'  maisovye
lepeshki v to vremya, kak puli tehascev vpivalis'  v  derevyannye  steny  ego
domika. A velikolepnye ohotniki na bizonov iz gorodka  Glinobitnye  Steny!
Oni ne spesha, s dostoinstvom gotovilis' k  boyu  pod  ulyulyukan'e  indejcev,
vnezapno vyskochivshih  iz  nochnogo  lesa.  A  lejtenant  Kristofer  Karson,
kotoryj sumel probrat'sya skvoz' zastavy ulanov k kapitanu Stoktonu,  chtoby
pozvat' ego matrosov na vyruchku otryadu Kerni... O  Kovboe,  pozhaluj,  tozhe
zapomnyat nadolgo.
   - Hotel  by  ya  na  vremya  prevratit'sya  v  indejca,  -  skazal  on,  -
dejstvovat' besshumno, nezametno, vnezapno vyskakivat' iz zasady, zastavat'
vragov vrasploh. Nado nakonec potrevozhit' Arkadiya.
   - Ty chto-nibud' znaesh' o ego organizacii?
   - Dostatochno dlya togo, chtoby dejstvovat'. Govoryat, - zasmeyalsya  Kovboj,
- sredi moih predkov byl kto-to iz plemeni apachej. No v te  vremena  takoe
rodstvo ne ochen'-to privetstvovalos', poetomu vse  pokryto  tajnoj.  Nikto
nichego ne mozhet skazat' tochno. Vprochem, skoro my eto vyyasnim.
   Sara molchala, staratel'no podyskivaya nuzhnye slova, potom skazala:
   - Kovboj, ne szhigaj za soboj mosty, bud' gotov k otstupleniyu. Ne vsegda
zhe tebe vyhodit' iz bor'by pobeditelem. Bud' ostorozhen.
   - Vsyu svoyu samostoyatel'nuyu zhizn' ya  borolsya  s  opasnostyami.  I  vsegda
pobezhdal.
   - Vsemu svoe vremya. Inogda luchshe vyjti iz igry  i  uspet'  eto  sdelat'
vovremya.
   - Ty ne verish', chto ya ih obygrayu? Ty vo mne somnevaesh'sya?
   Vmesto otveta Sara otvernulas'. Kovboj snova othlebnul viski:
   - Ty dumaesh', u Mihaila bol'she shansov pobedit'?
   - Ne znayu. No u nego bol'she vozmozhnostej, bol'she lyudej. Emu legche.
   - Ty speshish' vo Floridu radi brata?
   - Da.
   Kovboj sel na krovat', glotnul viski,  vzglyanul  na  Saru.  Ee  shirokie
plechi i grud', veroyatno, kazalis' by  slishkom  bol'shimi  na  menee  moshchnom
tele. V infrakrasnom svete  on  uvidel  ee  pul'siruyushchee  serdce,  goryachuyu
krov', omyvayushchuyu uprugie myshcy.
   - Poslushaj, Kovboj. Nashe  puteshestvie  skoro  zakonchitsya,  i  my  opyat'
stanem vsego lish' soyuznikami, i to,  veroyatno  nenadolgo.  My  nichem  drug
drugu ne obyazany. YA poluchu zarabotannye den'gi i uedu domoj.
   - Znayu. No mne budet ochen' ne hvatat' tebya.
   - Ne bud' sentimental'nym.
   S nepristupnym vyrazheniem Sara perevernulas' na zhivot.
   - Sejchas telohranitel' mne nuzhnee, chem vo vremya pohodov cherez Alleyu. Ty
ne prodash' menya, potomu chto tebya tozhe hotyat unichtozhit'.
   - Net! - tiho otvetila Sara. - Menya zhdet Daud.
   - Ty mozhesh' perevezti ego syuda.
   - Kovboj, - otchekanila Sara, - s etogo momenta  mezhdu  nami  sushchestvuyut
tol'ko  delovye  otnosheniya.  I  vse.  Seks   bol'she   ne   yavlyaetsya   moej
obyazannost'yu, ty dolzhen zaplatit' mne za rabotu telohranitelya, tak, kak my
dogovarivalis'.
   - Esli by ya znal, chto seks vhodil v tvoi obyazannosti, ya  vospol'zovalsya
by tvoimi uslugami nemnogo ran'she.
   Lico Sary na mgnovenie okamenelo, no potom ona smyagchilas':
   - Izvini. Kovboj. Mne s toboj horosho,  no  ya  ne  mogu  sebe  pozvolit'
privyazyvat'sya k lyudyam, s kotorymi u menya delovye otnosheniya.  I  ty  znaesh'
pochemu.
   - Dogadyvayus'.
   On snova podnes k gubam butylku.  Na  temnom  stekle  igrali  bliki  ot
plameni   kerosinovoj   lampy,   napominavshie   utrennyuyu   zaryu,   solnce,
vyglyadyvayushchee iz-za  oblakov.  Kovboyu  vspomnilis'  nepodvizhnye  zvezdy  v
chernom nebe nad "del'toj", mchashchejsya cherez Granicu v nastupayushchij rassvet...
   Sara perevernulas' na spinu. Glaza ee  napominali  matovuyu  poverhnost'
temnoj "del'ty". Ona opyat'  spryatalas'  za  nepronicaemoj  bronej.  Kovboj
ponimaet ee: Sara skoro otpravitsya tuda, gde u nee net druzej, gde  ej  ne
na kogo  rasschityvat',  gde  nikomu  nel'zya  doveryat'.  Razve  chto  bratu,
prikovannomu k bol'nichnoj kojke.
   Kovboj schital, chto, nesmotrya na  vse  trudnosti,  emu  vse-taki  legche.
Zdes' byli lyudi, kotorym on mog  doveryat',  pravda,  odin  iz  nih  sejchas
opravlyaetsya ot ran neizvestno gde.
   Vdali vzvyli kojoty. Kovboj zavintil na  butylke  probku  i  ulegsya  na
krovat'. V golove vertelis' vsevozmozhnye plany, naplyvali  vospominaniya  o
nedavnem puteshestvii cherez vsyu Ameriku.
   "Prezhde vsego nado dostat' mashinu", - reshil on.


   I vot oni snova v puti. Pod shelest koles v  dushe  Kovboya  opyat'  zvuchal
starinnyj gitarnyj napev.  Udalos'  razdobyt'  lish'  nebol'shoj  "pakkard".
Vmesto vozdushnoj podushki u nego  bylo  chetyre  kolesa,  no  eto  ne  imelo
znacheniya. Glavnoe, oni mchalis' po lente razbitogo asfal'ta, a sverhu siyalo
svobodnoe lazurnoe nebo. V mozg  Kovboya  postupala  informaciya  o  chastote
vrashcheniya vala dvigatelya, rashode  topliva,  temperature  motora.  Kolesnuyu
kolymagu on vel ne menee  vnimatel'no  i  zabotlivo,  chem  svoj  roskoshnyj
bronevik s reaktivnymi dvigatelyami firmy "Rolls-Rojs".
   Sara ustroilas' na zadnem siden'e. V B'yutte ona sobiralas' peresest' na
skorostnoj poezd do  N'yu-Kanzas-Siti,  a  ottuda  samoletom  dobrat'sya  do
Gavany.
   Sara snova oblachilas' v  svoyu  skorlupu  -  vystirannyj  i  vyglazhennyj
bronezhilet, kotoryj vyglyadel kak obychnaya kurtka.  Vorotnik  podnyat,  glaza
prikryty zerkal'nymi ochkami. Issechennoe shramami lico  slovno  okamenelo  v
svoej nepronicaemosti. Ruki neproizvol'no szhimalis' i  razzhimalis',  budto
dushili nevidimogo vraga. ZHenstvennost', nachavshaya prostupat' skvoz' surovuyu
obolochku, opyat'  otstupila,  skryvshis'  za  zhestokoj  obolochkoj.  Ryadom  s
Kovboem opyat' sidela grubaya ulichnaya devka.
   "Vot on, estestvennyj otbor, - neveselo razmyshlyal on, - puteshestvie dlya
Sary - vsego lish'  otpusk,  i  teper'  ona  vernulas'  k  svoemu  prezhnemu
sostoyaniyu. Slovno nichego i ne bylo".
   Vokzal nahodilsya pod zemlej. "Pakkard" nyrnul v tonnel'.  Mysli  Kovboya
metalis', slovno eho mezh betonnyh sten.  Teper'  on  ostanetsya  odin,  bez
telohranitelya. Vyklyuchiv dvigateli i vynuv iz raz容mov kabeli, on dostal iz
bagazhnika dorozhnuyu sumku Sary, kuplennuyu v B'yutte. Avtomata v  sumke  net,
Sare prishlos' ostavit' ego -  aeroport  napichkan  detektorami  oruzhiya.  No
sumka tyazhelaya - tam zoloto. I klochok bumazhki, na kotorom zapisan  shifr,  s
pomoshch'yu kotorogo Getman smozhet otkryt' gruzovoj otsek bronevika  Kovboya  i
zabrat' svoi matricy.
   Kovboj vzglyanul na Saru. Molcha protyanul sumku.  Pochuvstvoval  holodnoe,
slovno zimnij veter, prikosnovenie  pal'cev  devushki,  i  vspomnil  gornyj
vozduh, napoennyj zapahami osin, telo, takoe uprugoe i gibkoe,  blednuyu  v
infrakrasnyh luchah kozhu, goryachee dyhanie.
   - Sentimental'noe proshchanie mne ni k chemu, - zhestko skazala Sara.
   - Esli zahochesh' svyazat'sya so mnoj, pozvoni Rendol'fu Skottu v Santa-Fe.
Nomer ustanovyat tam cherez neskol'ko dnej.
   - Rendol'f Skott. Zapomnyu. A ty mozhesh' peredat' mne soobshchenie, pozvoniv
v bar "Lazurnyj shelk", - ulybnulas'-taki Sara. - Vladelec bara - moj drug.
   - Horosho.
   - Mne ponravilos' imet' s toboj delo, Kovboj. Neplohoj u nas  poluchilsya
biznes. - Ona protyanula emu ruku.
   - Mozhet, zhizn' nas eshche svedet, - bez osoboj nadezhdy otvetil Kovboj.
   Vdrug Sara podalas' vpered  i  obnyala  ego  tak  krepko,  chto  hrustnul
bronezhilet. Pocelovala  v  sheyu  i  bystro  otstranilas'.  Nesmotrya  na  ee
zerkal'nye ochki, Kovboj  zametil,  chto  ona  s  trudom  sderzhivaet  slezy.
Ulybnuvshis' na proshchanie, devushka popravila kurtku, povernulas' i ushla,  ne
oglyadyvayas'. Kovboj zahlopnul bagazhnik i sel za rul'. Teper' iz opustevshej
Montany ego put' lezhal na yug.





   NOVOSTI TAMPY K 8 UTRA. V GORODE NAJDENO 22 TRUPA.
   SCHASTLIVCHIKI POLUCHAYUT DENXGI IZ RASCHETA 3 K 1.

   "Poni-ekspress" visel pod potolkom, slovno chernaya pantera, zastyvshaya  v
moment  pryzhka.  Proigryvatel'-avtomat  "Vurlicer"  mercal   raznocvetnymi
ognyami, otbrasyvaya bliki  na  potolok  angara.  Gulkoe  prostranstvo  bylo
napolneno muzykoj  tehasskih  plejboev.  Ritmichnye  udary  mednyh  tarelok
otrazhalis' ot betona i stali. Vdyhaya  rodnye  zapahi  "del'ty",  Kovboj  s
avtomatom v rukah ustroilsya  v  kresle,  podsoedinil  k  raz容mam  kabeli.
Datchiki  "del'ty"  ozhili,  no  pilot   videl   vokrug   tol'ko   sumrachnoe
prostranstvo angara da sosednie "del'ty", zamershie ryadom  krylo  k  krylu.
Orudijnye otseki samoleta pusty skorostrel'naya mini-pushka mertva.  Snaryady
hranilis' v drugom meste. V rasporyazhenii Kovboya imelsya tol'ko lish' avtomat
Sary. On vzdohnul. Nichego, i etogo hvatit.
   Za stenami angara poslyshalsya shum motora.  Pilot  zastegnul  bronezhilet,
podnyal vorotnik, nadel shlem. Displej "del'ty" ozhil - kto-to  otkryl  dver'
angara. Muzyka  ne  mogla  zaglushit'  shagi  voshedshego  cheloveka.  V  rezko
ocherchennom siluete Kovboj uznal Uorrena, kotoryj ostorozhno podkradyvalsya k
"del'te" s karabinom v rukah. Pri poyavlenii  Kovboya  srabotala  storozhevaya
elektronika, vot Uorren i yavilsya proverit', chto za gost' pozhaloval  v  ego
vladeniya.
   Znachit, starik poka zhiv. Okazyvaetsya, vse ne tak uzh ploho.
   Kovboj vklyuchil vrashchayushchijsya fonar' na bryuhe "del'ty". Luch  skol'znul  po
stenam, slovno tancuya pod muzyku "Smoki Dakus", i Uorren  mgnovenno  ischez
pod  krylom  samoleta.  Kovboj,  vklyuchiv  refleksy  v   svoej   mikrosheme
"Santistevan", vyglyanul iz kabiny.
   - YA dumal, za tvoim angarom sledyat, vot i prinyal mery predostorozhnosti,
- spokojno skazal on.
   - A, eto ty! Privet, Kovboj, - ulybnulsya  Uorren,  opuskaya  karabin.  -
Syuda uzhe neskol'ko raz prihodili, iskali tebya.
   - CHto im nado?
   - Oni ne skazali. No naskol'ko ya ponimayu, tebya hotyat  ubit'.  -  Uorren
polozhil karabin na pol, vskarabkalsya po trapu  k  Kovboyu.  -  Sam  Arkadij
kak-to zayavilsya, predlozhil za tvoyu golovu dve tysyachi  dvesti  akcij  firmy
"Tempel'".
   - Otkuda takaya strannaya summa? - udivilsya Kovboj.
   - Na  proshloj  nedele  pritashchilsya  odin  iz  ego  prihvostnej,  CHapel'.
Raznyuhival tut. Da ty znaesh' etogo yashcherogolovogo. On snova napomnil mne  o
nagrade. Kak vidish', ublyudok opravdal tvoi ozhidaniya. YA skazal, chto ne hochu
vmeshivat'sya v ih dela. Kazhetsya, takoj otvet ego ustroil.
   Kovboj vyklyuchil fonar':
   - Itak, CHapel'. Kto eshche rabotaet na Arkadiya?
   -  Sejchas  posredniki  voyuyut  mezhdu  soboj  Mnogie  kur'ery   starayutsya
derzhat'sya ot ih drachki podal'she. Pancho i Sendman  na  storone  Arkadiya.  K
Georgiyu i Saavedre podoslali naemnyh  ubijc  eshche  v  samom  nachale  vojny.
Fejsman, Hejstek i Dmitrij Strela pytayutsya  borot'sya  protiv  Arkadiya,  no
poka bezuspeshno. A lyudi Dodzhera prosto shodyat s uma, eshche  nemnogo,  i  oni
udaryatsya v paniku.
   Pri upominanii imeni Dodzhera Kovboj vzdrognul, no bystro  vzyal  sebya  v
ruki:
   - CHto s nim?
   - Idet na popravku. Pryachetsya v gorah.  Ego  ohranyayut  telohraniteli  iz
"Ognennyh sil", nu, i elektronika, konechno. Arkadij ego tam ne dostanet.
   - YA hotel by povidat' ego.
   - Mozhno ustroit'.
   Kovboj styanul s golovy shlem, otsoedinil kabeli i vyklyuchil displei.
   - No syuda yavlyalis' ne tol'ko lyudi Arkadiya, - prodolzhal  Uorren.  -  Dva
raza zahodil Dzhimi Gut'eres. Sprashival, gde ty, i ne poveril, chto ya  etogo
ne znayu. On hochet prisoedinit'sya k tebe.
   - Horosho. Skazhi, chto peredal mne ego predlozhenie.
   - Dzhimi - neplohoj paren', hotya i so sdvigami.
   Kovboj pristal'no posmotrel na Uorrena i sprosil:
   - Hochesh' borot'sya vmeste so mnoj?
   - U menya sem'ya, - opustil glaza Uorren.
   - Nu chto zh, - s dosadoj skazal molodoj chelovek, - eto mozhno ponyat'.
   - No ya ne otkazyvayus', - ulybnulsya Uorren. - Prosto eto  obstoyatel'stvo
menya nemnogo svyazyvaet. A teper' skazhi, ty, pravda, soobshchil zhene  Dodzhera,
chto v delo zameshany orbitaly?
   - Da. Po krajnej mere firma "Tempel'". Arkadij rabotaet na nee.
   - Teper' ponyatno, pochemu on hochet  zaplatit'  za  tvoyu  golovu  akciyami
imenno "Tempelya", - prezritel'no hmyknul Uorren Tushevka! Znachit,  prodalsya
orbitalam.
   Poveselev, Kovboj udaril po kabine kulakom i ulybnulsya:
   - Otlichnyj sluchaj otomstit' orbitalam, starina! My pozabotimsya o  tvoej
sem'e. Spryachem v kakom-nibud' medvezh'em uglu, poka vse ne ulyazhetsya.
   Lico Uorrena prosvetlelo:
   - I skol'ko zhe let, po-tvoemu, na eto ujdet?
   - Nu, ne tak uzh i  mnogo.  S  orbitalami  nado  razobrat'sya  kak  mozhno
skoree. Oni ochen' bogaty i, esli vojna zatyanetsya, my proigraem.
   - Verno govorish', Kovboj.  Nu  a  chto  nuzhno  delat'?  Ty  znaesh',  kak
pobedit'? U tebya est' recept?
   - Vo-pervyh, neobhodim pilot s vzhivlennym kristallom,  kotoryj  pomozhet
osvobodit' moi vklady v  bankah.  Vo-vtoryh,  vy  s  Dodzherom  dolzhny  mne
pomoch'. - Kovboj  vnimatel'no  nablyudal,  kak  Uorren  zadumchivo  potiraet
shchetinu na podborodke. - Ty do pory do vremeni ostanesh'sya v storone,  pust'
CHapel' i Arkadij dumayut, chto ty soblyudaesh' nejtralitet.  Tem  vremenem  ty
stanesh'  podderzhivat'  boegotovnost'  "del'ty".  "Poni-ekspress"  v  lyubuyu
minutu dolzhen byt' gotov k poletu.
   - Neuzheli ty sobiraesh'sya letet' cherez Granicu?! - voskliknul Uorren.
   - Mozhet byt'. - Kovboj otkinulsya v uyutnom siden'e, predvkushaya, kak  ego
temnyj matovyj zver' odnazhdy snova vzletit k zvezdam. - Naskol'ko ya  znayu,
Arkadij lyubit sledit' s samoleta za  mashinami,  boltayas'  nad  Kolorado  i
Vajomingom.
   Glaza Uorrena sverknuli. On ponyal Kovboya.

   SILXNYJ POZHAR NA SKLADE V ORLANDO. SGORELI NESKOLXKO CHELOVEK.
   Policiya otricaet prednamerennyj podzhog.

   Golos Marka Magometa byl edva slyshen skvoz' ritmicheskij plach  muzyki  v
stile "hob", donosivshejsya iz nevidimyh istochnikov. Moris ne svodil glaz  s
fotografij na stene. So storony kazalos',  chto  barmen  uvlechenno  smotrit
fil'm. Uvidev Saru, Moris povernul k nej svoi metallicheskie glaza i  slabo
ulybnulsya:
   - Viski s limonom?
   Sara kivnula. Posle zhary priyatno okazat'sya  v  prohlade  kondicionerov.
Okunuvshis' v privychnuyu obstanovku lyubimogo bara, ona  ulybnulas',  no,  ne
pozvolyaya sebe rasslabit'sya,  vnimatel'no  oglyadelas'.  Posetiteli  eshche  ne
zapolnili zal, tol'ko dve neznakomye  zhenshchiny  s  grustnymi  glazami  veli
kakoj-to neskonchaemyj razgovor, stol' harakternyj dlya russkih  emigrantov.
ZHenshchiny, sudya po vsemu, obsuzhdali v sotyj raz prichiny  raspada  Sovetskogo
Soyuza. No Saru eto ne interesovalo. Ona  s  udovol'stviem  vzyala  holodnyj
bokal.
   - Vypej so mnoj. YA ugoshchayu, - ulybnulas' ona Morisu.
   Barmen medlennym, kakim-to skol'zyashchim dvizheniem  dostal  butylku  viski
"Belaya loshad'" i nalil sebe.
   - Davno ne videlis'.
   - Menya ne bylo v gorode. Uezzhala po delam.  Biznes.  Krome  togo,  nado
bylo skryt'sya koj ot kogo.
   - Ot cheloveka s orbity?
   - Da. Terpet' ne mogu etih ublyudkov. Nikak ne  hotyat  ostavit'  menya  v
pokoe.
   - Tebya iskali. Sam Kanninghem prihodil, sprashival o tebe. YA poslal  ego
k chertu.
   - Spasibo, Moris, - blagodarno ulybnulas' Sara.
   - Inogda syuda zaglyadyval eshche  odin  paren'  Veroyatno,  on  rabotaet  na
Kanninghema. Odnako  utverzhdat'  ne  mogu.  A  v  poslednee  vremya  nikogo
podozritel'nogo ne bylo. Naverno, Kanninghem uletel k sebe na orbitu.
   - Hotelos' by nadeyat'sya, chto oni otstali ot menya,  hotya  na  nih  i  ne
pohozhe. |ti lyudi tak prosto ne otvyazhutsya.
   Russkaya podnyala  ruku,  trebuya  novuyu  porciyu  vodki.  Moris  otnes  ej
zapotevshuyu ryumku. Sara chuvstvovala,  kak  priyatnoe  teplo  razlivaetsya  po
vsemu telu. V etot moment dver' otkrylas', i na invalidnoj kolyaske  v  bar
v容hal nemolodoj chelovek. Odin iz staryh druzej Morisa. Sara vstrechala ego
ran'she, dazhe vspomnila imya - Dzhejms. Ustavivshis' v bokal, devushka slushala,
kak privetstvuyut drug druga starye druz'ya.
   Moris postavil pered Dzhejmsom bokal i, nesmotrya na  protesty  tovarishcha,
naotrez otkazalsya ot  deneg.  Naskol'ko  pomnit  Sara,  takoe  proishodilo
vsyakij  raz,  kogda  Dzhejms  poyavlyalsya  v  bare.  Mark  Magomet   zaunyvno
povestvoval  ob  utrachennom  vkuse  k  zhizni,  oplakivaya  tyazhkuyu  dolyu   i
poteryannuyu lyubov'. Dzhejms vzyal bokal i pokatil v dal'nyuyu komnatu  bara,  a
Moris  vernulsya  za  stojku  k  svoim  fotografiyam.  Ego   bokal   ostalsya
netronutym. Sara dopila viski, zakazala sebe eshche porciyu i sprosila:
   - Moris, ty zhivesh' na vtorom etazhe?
   - Da, miss.
   - U tebya est' svobodnaya komnata?
   - Pochemu ty ob etom sprashivaesh'?
   - Mne nuzhno bezopasnoe zhil'e v Tampe. YA zaplachu  tebe,  Moris.  Zaplachu
vpered.
   Barmen izuchayushche posmotrel na nee. Ona nadeyalas', chto nenavist' Morisa k
orbitalam voz'met verh nad ostorozhnost'yu, i on ej ne otkazhet.
   - YA ne sdayu komnat v arendu. |to narushenie zakona, i ya ne puskayu v  dom
neznakomyh lyudej. Nepriyatnosti mne ni k chemu.
   - Ne budet nikakih nepriyatnostej. Mne tol'ko nuzhno mesto,  gde  ya  mogu
perenochevat', vot i vse.
   - Ladno. - Moris podal Sare bokal. - No tol'ko na odnu  nedelyu.  A  tam
posmotrim.
   - Spasibo, - s oblegcheniem vzdohnula devushka. - Ty nastoyashchij drug.
   Iz dal'nej komnaty bara vykatilsya  Dzhejms  i  nachal  probirat'sya  mezhdu
stolikami k vyhodu.
   - Zamechatel'nyj chelovek, - skazal barmen, provodiv ego vzglyadom. -  Byl
kapitanom, poteryal v  srazhenii  obe  nogi.  No  teper'  postepenno  teryaet
rassudok. Nebo ne otpuskaet ego.
   - Da, ya horosho eto ponimayu. - Sara s zhalost'yu smotrela, kak  invalid  s
usiliem raspahivaet dver'. - Odin moj znakomyj tozhe toskuet po poletam.

   POKUSHENIE NA ZHIZNX M|RA GORODA KASPER.
   Andreevichu udalos' spastis'.
   "U menya net vragov v shtate Vajoming", - skazal on.
   Policiya v tupike.

   Dom, gde ukryvalsya Dodzher, stoyal na vershine nebol'shoj gory v  vostochnoj
chasti Sangre de Kristo. S odnoj storony doma na  mnogie  kilometry  horosho
prosmatrivalis' doliny, s drugoj - zashchishchal nepristupnyj obryv.  S  voennoj
tochki  zreniya  raspolozhenie  ideal'noe,  nikto   ne   smozhet   podobrat'sya
nezamechennym. Turisty v eti kraya ne zaglyadyvali, poetomu lyuboj chuzhak srazu
zhe privlekal vnimanie mestnyh zhitelej.
   Avtomat "hekler-koh" lezhal u Kovboya na kolenyah.  Staren'kij  "pakkard",
napryagayas' iz poslednih sil,  petlyal  po  vysokogornoj  doroge,  uvodyashchej,
kazalos', k samim nebesam. Vshodilo solnce, i ego luchi,  padaya  na  gornye
hrebty, postepenno napolnyali zhizn'yu uzkie doliny. Sklony pokryvala molodaya
porosl', a ved' neskol'ko let nazad vse derev'ya  zdes'  spilili  orbitaly.
Odnako  moshchnye  gormonal'nye  udobreniya  bystro  vygnali  iz  zemli  novuyu
porosl', za nebol'shoj po merkam lesa srok "himicheskie" sosny vytyanulis' na
dovol'no prilichnuyu vysotu.
   Probirayas' v "pakkarde" mezhdu zemlej i  nebom,  mezhdu  zharoj  i  nochnoj
prohladoj. Kovboj vnimatel'no  posmatrival  na  izredka  proezzhavshie  mimo
mashiny. Inogda on uznaval  znakomye  lica.  Muzhchiny  ulybalis'  udivlenno,
zhenshchiny koketlivo. Vse kak obychno.
   Vorota doma ohranyali dva  vooruzhennyh  cheloveka,  snabzhennye  priborami
nochnogo videniya, odetyh v bronezhilety  i  kamuflyazhnuyu  formu.  Kovboyu  zhe,
chtoby videt' v infrakrasnom diapazone, gromozdkie pribory ne  trebovalis'.
Svoimi  iskusstvennymi  glazami  on  razlichil  zamaskirovannyj  rov,   gde
spryatalis' eshche  dva  ohrannika.  Krome  avtomatov,  u  nih  imelsya  ruchnoj
granatomet dlya zapuska nebol'shih raket. Na vsyakij sluchaj Kovboj  perelozhil
avtomat s kolen na sosednee siden'e.
   Pod容hav k vorotam, on ostanovilsya i vyklyuchil motor. Srazu  zhe  povisla
tishina, kotoraya byvaet tol'ko v derevne.
   - YA hotel by pogovorit' s Dodzherom.  Peredajte  emu,  chto  priehal  ego
priyatel' Tom Miks, s kotorym on poznakomilsya na rodeo v Portalese.
   - Snachala otdaj nam svoyu "igrushku".
   - Pozhalujsta, - peredavaya ohranniku  avtomat,  Kovboj  zametil  na  ego
nagrudnom karmane nashivku "Ognennyh sil", nepodkupnyh strazhej Dodzhera.
   Ohrannik peredal v mikrofonchik slova Kovboya, vyslushal otvet i udivilsya:
   - Ty paren', dolzhno byt', sam  arhangel.  Mne  prikazali  vernut'  tebe
avtomat.
   - Bol'shoe spasibo.
   Ohrannik podal znak otkryt' vorota, i "pakkard" pokatilsya  po  dorozhke,
usypannoj graviem.  Po  puti  Kovboj  zametil  v  infrakrasnom  svete  eshche
neskol'ko patrulej. U dlinnoj steny brevenchatogo doma on stashchil  s  golovy
parik i brosil ego na avtomat.
   Iz doma vyshla Dzhuc. Uznav Kovboya, ona s radostnym  krikom  brosilas'  k
nemu, szhala v krepkih ob座atiyah.
   - Ah ty, chert propashchij! - Ona  vz容roshila  emu  volosy.  -  Gde  zhe  ty
propadal?! Nam bez tebya bylo tak trudno! A ty neploho vyglyadish'.
   - Da, so mnoj vse  v  poryadke.  S  Vostochnogo  poberezh'ya  mne  prishlos'
vozvrashchat'sya peshkom, no menya soprovozhdal telohranitel'.
   Dzhuc povela ego v dom.
   - Kak Dodzher?
   - Emu uzhe luchshe. Tol'ko chto prosnulsya, tak chto, poka on eshche  ne  vstal,
my mozhem nemnogo poboltat'. Pojdem, pokormlyu tebya.
   Oni proshli mimo detektorov oruzhiya. Ran'she etot dom bol'shuyu  chast'  goda
pustoval, Dodzher zhil na rancho, a syuda zaglyadyval lish' izredka.
   Na plite stoyal ogromnyj semivedernyj kotel s kashej, v  goryachej  duhovke
lezhali  zavernutye  v   fol'gu   kukuruznye   lepeshki.   Ohranniki   mogli
podkrepit'sya   goryachim   v   lyuboe   vremya   sutok.   Zdes'    zhe    stoyal
proigryvatel'-avtomat, kotoryj Kovboj podaril Dodzheru i Dzhuc na  Rozhdestvo
goda  dva  nazad.  Brosiv  v  shchel'  neskol'ko  dvadcatipyaticentovikov,  on
prinyalsya za kashu pod populyarnye zapadnye melodii.
   Dzhuc tem vremenem rasskazyvala emu poslednie  novosti.  Po  ee  slovam,
trudnosti kontrabandistov  rosli  kak  snezhnyj  kom.  Posredniki,  pytayas'
nahapat' kak mozhno bol'she, zavalili severo-vostochnye shtaty tovarami,  ceny
tam upali, a na Zapade, naoborot, vyrosli, tak  kak  povysilsya  spros.  Ot
bol'shoj  nagruzki  kur'erskie  mashiny,  nachali  iznashivat'sya,   uchastilis'
polomki. Ne hvatalo i mashin-primanok,  mnogie  voditeli  otbyvali  srok  v
tyur'mah. Odnazhdy odin iz kur'erov Dodzhera vynuzhden byl pryatat'sya v  ovrage
celyh shest' dnej, poka ne poyavilas' vozmozhnost' pochinit' podbituyu mashinu.
   - Oni proslushivali nash telefon, - rasskazyvala Dzhuc, - no my  staralis'
ne boltat' lishnego. Dodzher slishkom  mnogo  znaet,  poetomu  ego  i  hoteli
ubit'.
   - Mne kazhetsya, - vinovato skazal  Kovboj,  -  prichina  zdes'  neskol'ko
inaya. |to vse iz-za menya.
   - Da, - ulybnulas' Dzhuc, - my dogadalis'.
   - Izvinite, chto ya prines vam stol'ko hlopot i nepriyatnostej, - pechal'no
vzdohnul Kovboj.
   - Nichego, - rassmeyalas' Dzhuc i druzheski pohlopala  Kovboya  po  ruke,  -
rano ili pozdno eto vse ravno by proizoshlo. Mozhet, dazhe k luchshemu, chto  ty
napugal ih i vynudil dejstvovat' pospeshno.  Inache  vystrely  okazalis'  by
tochnee.
   Voshel Dodzher v  ovchinnoj  kurtke,  nabroshennoj  poverh  shelkovoj  sinej
pizhamy. No dazhe ona ne mogla skryt'  ego  hudoby.  Vyglyadel  on  ploho,  s
trudom peredvigal nogi po myagkomu  indejskomu  kovru.  Kovboya  zahlestnula
volna radosti, on ne uderzhalsya i zasmeyalsya.  Dodzher  istolkoval  ego  smeh
po-svoemu i nahmurilsya.
   - Da, sejchas u menya zhalkij vid, no ty mog by ne  nasmehat'sya  nad  moej
slabost'yu, - provorchal on.
   Kovboj vskochil, hotel stisnut' druga v ob座atiyah, no sderzhalsya.
   - Vernulsya, chert! - radostno ulybnulsya hozyain doma. - Prekrasno!
   - U menya est' para idej i koe-kakie novosti.
   - Davaj vykladyvaj. Tol'ko snachala ya vyp'yu kofe.
   - Horosho.
   Kovboj   chuvstvoval,   chto   glupo    ulybaetsya.    Kak    dyrogolovyj,
rassmatrivayushchij sebya v zerkalo v pervyj den' posle operacii.
   Dodzher nalil  sebe  kofe,  a  Kovboj  v  pristupe  vostorga  kinul  eshche
neskol'ko monet v muzykal'nyj avtomat.
   Oni pereshli v gostinuyu, i Kovboj prinyalsya izlagat' drugu svoj  zamysel.
Dodzher, udobno ustroivshis'  v  kresle,  prihlebyvaya  kofe,  i  vnimatel'no
slushal. On nichego ne govoril, tol'ko kival golovoj, inogda  peresprashivaya.
I nakonec reshitel'no proiznes:
   - Prevoshodnyj plan. Nado poprobovat'.
   - No snachala nuzhno najti pilota s vzhivlennym kristallom.
   - Verno.
   Iz racii, visevshej na poyase u Dzhuc, razdalsya signal.
   - Tut prishel chelovek, - dolozhil ohran nik. - Dzhimi  Gut'eres.  Govorit,
chto u nego novosti.
   - Ladno, - provorchal Dodzher, - otberite u nego oruzhie i propustite.
   - Est'.
   - CHert by ego pobral, - skazal Dodzher Kovboyu, - ya slishkom  star,  chtoby
imet' delo s neopytnymi yuncami vrode etogo Dzhimi.
   - Dzhimi na nashej storone, - vozrazil Kovboj.
   - Da, tak on govorit. No ego durackaya ulybka navodit menya na mysl', chto
mal'chishka budet za nas lish' do teh por, poka  delo  ne  dojdet  do  pervoj
ser'eznoj zavaruhi. Kak govoritsya, do pervoj draki smel, do  pervoj  ryumki
trezv. Nenadezhnyj on chelovek, tak mne kazhetsya.
   V dveryah yunoshu eshche raz proverili i tol'ko potom  vpustili  v  gostinuyu.
Dzhimi nervno ulybalsya, glaza ego okruglilis', kak dula dvustvolki. Na  nem
byl bronezhilet, dzhinsovye shorty i krossovki na bosu nogu. Pri vide  Kovboya
paren' ochen' obradovalsya:
   - Kovboj! Nakonec-to! YA hochu voevat'  na  tvoej  storone.  Pomnish'  tot
razgovor v Kolorado?
   - Da. Sadis', povedaj nam svoi novosti.
   No Dzhimi nikak ne mog uspokoit'sya i vypalil skorogovorkoj:
   - YA zahvatil antibiotiki Arkadiya na  desyat'  millionov  baksov.  Oni  v
gruzovom otseke moego bronevika, za sotni kilometrov  otsyuda,  na  severe.
Kak ty dumaesh', Dodzher, oni nam prigodyatsya? -  Dzhimi  nosilsya  iz  ugla  v
ugol, razmahivaya rukami. - I podonka CHapelya ya tozhe ubral. Koknul ublyudka.
   Kovboj  ulybnulsya,  a   Dodzher   postaralsya   uspokoit'   ne   v   meru
razbushevavshegosya yunca:
   - Syad', Dzhimi, inache ty svoej  begotnej  dovedesh'  menya  do  serdechnogo
pristupa. I rasskazyvaj vse po poryadku, ne tarahti.
   Dzhimi prisel na kraeshek stula, no nogi ego  hodili  hodunom.  S  trudom
vzyav sebya v ruki, on prinyalsya rasskazyvat'. Vyyasnilos', chto Sendman,  odin
iz soyuznikov Arkadiya, nanyal ego dlya perevozki  gruza  iz  vostochnoj  chasti
Kolorado cherez Granicu. Poskol'ku pri pogruzke antibiotikov  prisutstvoval
CHapel', Dzhimi sdelal vyvod, chto v etom dele zainteresovan  lichno  Arkadij.
Kogda vse bylo gotovo i motor vklyuchen, on vystrelil iz pushki, vypustil eshche
raketu, unichtozhil avtomobili  provozhayushchih,  CHapelya  i  Sendmana,  a  potom
drapanul v Skalistye gory, gde v nadezhnom ukrytii spryatal mashinu.
   - Tak ya zapoluchil gruz na desyat'  millionov  dollarov,  otlichnuyu  novuyu
mashinu, a zaodno ochistil Zemlyu ot dvuh kuskov der'ma, - zakonchil  parenek,
vskakivaya so stula. - Kak vy dumaete, mogu ya posle etogo schitat'sya  chlenom
vashej komandy?
   - Dumayu, mozhesh', Dzhimi, - ulybnulsya Kovboj.
   - Da, Dzhimi. Nado priznat', ty neploho srabotal,  -  nehotya  soglasilsya
Dodzher.
   Obradovannaya Dzhuc podnyalas' i polozhila parnyu ruki na plechi:
   - Molodec, Dzhimi. V nashem polku pribylo.
   Obodrennyj pohvaloj, tot shvatil Dzhuc za taliyu i  veselo  zakruzhilsya  s
nej po komnate. Dzhuc veselo vzvizgnula, a Dodzher skvoz' prikrytye  veki  s
kisloj minoj nablyudal za etim bezobraziem.
   - Radi takogo  sluchaya,  -  skazal  dovol'nyj  Kovboj,  -  pojdu  zapushchu
"Vurlicer". - Vzglyanuv na tancuyushchuyu paru, on napravilsya na kuhnyu i  brosil
neskol'ko monet v avtomat. - |j, Dzhimi, ne hochesh' otvedat' kashki?
   - Konechno, hochu! - Dzhimi usadil  Dzhuc  na  stul  i  dostal  iz  karmana
ploskuyu butylku meskalya. - Otprazdnuem! Vot  zdorovo!  Teper'  ya  v  vashej
komande!
   - Verno.
   Vse napravilis' na kuhnyu. Kovboj vklyuchil muzyku.

   IZBRAN NOVYJ PREZIDENT UKRAINY. V KONFLIKTE MOSKVY I |STONII
   UKRAINA BUDET SOBLYUDATX NEJTRALITET.

   Vojdya v bol'nichnuyu palatu, Sara uvidela u sosednej kojki  pravoslavnogo
svyashchennika. V  palate  poyavilsya  novyj  bol'noj.  Ego  ruki  i  nogi  byli
privyazany remnyami k blestyashchim  metallicheskim  spinkam.  Navernoe,  zarazhen
virusom Hantingtona, podumala ona. |ta strashnaya bolezn' porazhala i mozg, i
telo. Borodatyj russkij svyashchennik, ne obrashchaya vnimaniya na Saru, smotrel na
svoego podopechnogo.
   Daudu uzhe postavili vtoroj glaz. Pohozhe, sovsem nedavno - sineva vokrug
eshche  ne  soshla.  Den'gi  za  operaciyu  Sara   perevela   v   bol'nicu   iz
N'yu-Kanzas-Siti, srazu po pribytii tuda.
   - Sara!
   - Daud. - Ona smotrela na brata, i slezy zastilali ej glaza.
   - Gde ty byla tak dolgo? - On protyanul k nej ruku, i Sara prizhala ee  k
sebe. Na lice Dauda obida smenyalas' blagodarnost'yu.
   - YA uezzhala po dedam. - Ona ostorozhno szhala ruku brata. Novaya  kozha  na
nej byla eshche takaya nezhnaya i rozovaya.
   - YA ostalsya sovsem odin, chert voz'mi! Ty zhe skazala, chto edesh' vsego na
paru nedel'. Gde tebya nosilo tak dolgo?
   -  Voznikli  nepredvidennye   obstoyatel'stva.   -   Sestra   popytalas'
pocelovat' brata v shcheku, no on otvernulsya.
   - Vrachi snizhayut mne dozu. Ot etogo u menya bolyat nogi, vse  telo,  ya  ne
mogu delat' uprazhneniya.
   - Ne bespokojsya, oni ne vypishut tebya do teh por, poka ty  ne  nauchish'sya
horosho hodit'.
   - Da ot boli ya sovsem ne mogu hodit'. Mne nuzhna horoshaya doza endorfina,
a ne ta, chto mne dayut.
   - Daud, - s  nezhnost'yu  skazala  devushka,  -  u  menya  nichego  net.  Ni
podavitelya muzhskih gormonov, ni endorfina. Pover'!
   Daud obizhenno vyrval u sestry svoyu ruku i zamolchal. Sara  pochuvstvovala
razdrazhenie, hotya i pytalas' ugovorit'  sebya,  chto  Daudu  prosto  hochetsya
pokapriznichat', chtoby ubedit'sya v ee lyubvi. No zlost' uzhe zahlestnula  ee.
CHtoby okonchatel'no ne vyjti iz sebya, Sara bystro vyshla iz palaty.
   V koridore tiho gudeli kondicionery. V ih shume ej chudilas' ugroza. |tot
gorod vrazhdeben, ona zdes' odna, sovsem odna.

   "TEMPELX FARMACEVTIKAL" OB某AVLYAET O NOVOM SREDSTVE
   PROTIV VIRUSA HANTINGTONA.
   Cena na akcii "Tempel'" besheno rastet.
   Novoe lekarstvo nazyvaetsya "Poisk i unichtozhenie virusa".

   Tibodo, hudoshchavyj podvizhnyj pilot s implantirovannym kristallom,  sidel
v mashine Kovboya, sklonivshis' nad komp'yuterom. On sosredotochenno razmyshlyal,
vremya ot vremeni nazhimaya na klavishi. Kovboj poznakomilsya s  nim  neskol'ko
let nazad, no osoboj druzhby u nih  ne  vozniklo.  Kogda-to  u  Tibodo  byl
lyubovnik - kur'er, pogibshij pri vzryve  mashiny  v  pshenichnyh  polyah  YUzhnoj
Dakoty.
   - Tak, horosho, - skazal Tibodo. - S holdingovoj kompaniej v  Montevideo
ya razobralsya. Teper' mozhno dejstvovat' dal'she.
   - Sejchas. - Kovboj vynul iz komp'yutera tonkij kabel' i votknul k sebe v
raz容m.
   Emu neobhodimo osvobodit' svoi  vklady  v  bankah.  Orbital'nye  vlasti
ustanovili za nimi slezhku, i teper' vsya hitrost' zaklyuchalas' v tom,  chtoby
zaputat' sledy. Molodoj chelovek chuvstvoval,  chto  odnomu  s  etoj  slozhnoj
zadachej emu ne spravit'sya.
   Mashina stoyala u telefona-avtomata v Santa-Fe na ulice Zapadnaya Alameda.
Tibodo podsoedinil svoj komp'yuter k telefonnomu  kabelyu.  Nervy  u  Kovboya
napryazheny do predela, pilot tozhe nervnichal. Nakonec Tibodo podal signal, i
Kovboj soobshchil po kabelyu kod pervogo  vklada.  Vskore  prava  na  vladenie
dragocennym metallom raspredelilis' slozhnymi i haotichnymi na pervyj vzglyad
putyami po rynkam Singapura, Londona i Novoj Mombasy. CHerez tri sekundy oni
byli prodany i prevrashcheny v cennye  bumagi.  Kogda  operaciya  zakonchilas',
Tibodo podal Kovboyu sleduyushchij signal, poluchiv ot nego novyj kod. Zoloto  i
serebro, razmeshchennye Kovboem v razlichnyh  bankah,  razbrosannyh  po  vsemu
Zapadu SSHA, v konce koncov byli prodany na tovarnoj birzhe ostrova Tobago.
   Signaly peredavalis' v raznye tochki Zemli cherez  okolozemnye  sputniki,
prinadlezhavshie orbital'nym firmam "Mikoyan-Gurevich", "Toshiba" i "Korporaciya
Zolotogo Berega I.G.". Vyruchennye den'gi obmenivalis' na  valyutnyh  birzhah
Meksiki, Central'noafrikanskoj Federacii i  Islandii  na  peso,  franki  i
krony.
   Sleduyushchaya partiya zolota  i  serebra  prevratilas'  v  shillingi  Ugandy,
kotorye byli perevedeny v bank pod nazvaniem "Bol'shaya  aziatskaya  torgovaya
kompaniya" i ispol'zovany v kachestve zaloga pod  kredit,  vzyatyj  vsego  na
desyat' sekund v razmere 99,9999 procenta ot summy shillingov.
   Kovboj soobshchil Tibodo sleduyushchij kod, i nekij  sub容kt  v  Cyurihe  kupil
pravo na vladenie  roskoshnymi  apartamentami  zhilogo  sputnika  po  adresu
"Orbital'naya Sreda Obitaniya Micubisi  v  CHetvertoj  Tochke  Lagranzha".  |ta
sdelka dazhe prinesla nebol'shoj dohod. Vyruchennye  ot  prodazhi  shvejcarskie
franki byli perebrosheny v bank Mel'burna i snova  ispol'zovany  kak  zalog
pod kredit, kotoryj vzyali vsego na desyat' sekund.
   Kody i signaly k provedeniyu raznoobraznyh operacij so  skorost'yu  sveta
mnozhestvo  raz  prohodili  ot  sputnikov  k  nazemnym   priemno-peredayushchim
stanciyam i obratno, zaputyvaya sledyashchuyu programmu orbitalov. Ona  ne  mogla
zasech'  takoe   kolichestvo   sdelok,   kotorye   sovershalis'   prakticheski
odnovremenno v raznyh koncah planety. Programmu po osvobozhdeniyu  kapitalov
Kovboya sozdal Tibodo.
   Na birzhah Novoj  Mombasy  na  eti  den'gi  priobretali  akcii  "Bol'shoj
aziatskoj torgovoj kompanii", v Manile te zhe akcii vernulis'  v  "Torgovuyu
Kompaniyu", a  v  obmen  byli  polucheny  grivny  Ukrainy,  kotorye  tut  zhe
peremestilis' v Patagoniyu dlya sdelok po zakupke skota.
   Informaciyu  o   meksikanskih   peso,   central'noafrikanskih   frankah,
islandskih kronah so skorost'yu sveta prinyali na ostrove Vozneseniya, gde ee
uzhe zhdala ocherednaya komanda, vydannaya hitroumnoj programmoj Tibodo.  Dalee
novuyu  informaciyu  peredali  na  sputnik  firmy  "Korolev",   otkuda   ona
ustremilas'  v  Montevideo  po  adresu  "Holdingovaya   kompaniya   384673".
Komp'yuter kompanii  podschital  perechislennye  na  ee  schet  den'gi,  vychel
gonorar Tibodo, platu za uslugi i podal signal operatoru.
   Tem vremenem "Bol'shaya  aziatskaya  torgovaya  kompaniya"  obnaruzhila,  chto
kredit, vzyatyj u nee na desyat' sekund,  vovremya  ne  vozvrashchen,  i  lishila
kogo-to prava vykupa zaloga,  sozdavaya  tem  samym  eshche  odnu  pomehu  dlya
sledyashchej programmy orbitalov.
   Skot, zakuplennyj v Patagonii, byl prodan v Namibii za  yuzhnoafrikanskie
dollary, kotorye nachali kolesit' po vsemu svetu, to rassypayas'  na  melkie
summy, to snova sobirayas' vmeste.
   Bank v Mel'burne, tozhe obnaruzhiv, chto emu ne  vernuli  kredit  v  srok,
ostavil zalog u sebya. Montevideo perechislil den'gi v "Soni-Bank  Urugvaya",
otkuda Tibodo nemedlenno perevel ih na valyutnuyu birzhu CHikago,  sdelav  tam
ryad kak by sluchajnyh pokupok.
   Rubli iz YUzhnoj Afriki, pobrodiv po miru, vernulis' v tu zhe "Holdingovuyu
kompaniyu 384673" Montevideo.
   Vmeste s komandami o provedenii  mnogochislennyh  torgovyh  operacij  po
vsej planete nosilas'  takzhe  dopolnitel'naya  informaciya,  kotoruyu  Tibodo
pricepil k informacii o torgovyh sdelkah, chtoby udlinit' vremya rasshifrovki
signalov. Dopolnitel'nye  dannye  poyavlyalis'  na  komp'yuterah  orbital'nyh
informacionnyh  agentstv  kak  srochnye  soobshcheniya  agentstva  "Rejter"   o
triumfal'nyh gastrolyah pevca Marka Magometa po Malajzii.
   Iz "Soni-Banka Urugvaya" Tibodo perepravil yuzhnoafrikanskie dollary takzhe
na valyutnuyu birzhu CHikago, i operaciya po otmyvke kapitala  byla  zakonchena.
Pilot otorvalsya ot komp'yutera i vynul iz raz容ma na golove kabel'.
   - Gotovo, - soobshchil on Kovboyu. - Teper' zakodiruj svoi novye scheta.
   Kovboj bystro peredal seriyu shifrov. Tibodo vynul iz komp'yutera  infokub
s programmoj, Kovboj zabral ego i otsoedinil kabel'.
   - Nikto iz vlastej ne smozhet prosledit', dvizhenie kapitalov,  -  skazal
pilot. - Vo-pervyh, sledyashchaya programma poteryaet sled tam,  gde  pod  zalog
bralis' kredity. Vo-vtoryh, nashi komandy byli zasoreny drugoj informaciej,
ne imeyushchej  otnosheniya  k  den'gam.  Sledyashchaya  programma  ne  smozhet  srazu
otlichit' pobochnuyu informaciyu ot osnovnoj  i  budet  vynuzhdena  otslezhivat'
vse, teryaya vremya. I, nakonec, vlasti navernyaka zajdut v tupik  v  Urugvae,
gde informaciya peredavalas' operatorom vruchnuyu. - Tibodo dostal iz karmana
pachku sigaret i ulybnulsya. On byl dovolen  prodelannoj  rabotoj.  -  Mezhdu
prochim, na nekotoryh sdelkah ty  dazhe  navaril.  Tysyachi  dve  dollarov,  ya
dumayu.
   - Delo oslozhnyaetsya  tem,  chto  sledyat  za  mnoj  ne  zemnye  vlasti,  a
orbital'nye.
   - Dazhe oni ne v  sostoyanii  peredavat'  radiosignaly  bystree  skorosti
sveta. Krome  togo,  orbitaly  ne  smogut  preodolet'  bar'er  v  Urugvae.
Vysledili oni tebya ili net, ty uznaesh', kogda popytaesh'sya  vzyat'  odin  iz
tvoih vkladov.
   - Ponyatno. Spasibo.
   Prezhde chem rasstat'sya s pilotom, Kovboj reshil prodat' vse svoe  zoloto,
pereshedshee na  novye  bankovskie  scheta,  i  perevesti  den'gi  na  drugie
sekretnye vklady. Hotya Tibodo slyl chestnym malym, lishnyaya  ostorozhnost'  ne
povredit.
   Pilot otkryl okno "pakkarda" i otsoedinil komp'yuter ot telefona.
   - Kovboj, pohozhe, toboj interesuyutsya ne tol'ko  orbitaly,  -  zadumchivo
proiznes Tibodo. - Pri pervyh peredvizheniyah tvoih kapitalov ya zametil, chto
dlya tebya est' poslanie. Ego ostavil nekto Reno. Znaesh' takogo?
   - Reno? - udivilsya Kovboj. - No on pogib!
   - Ty uveren? YA uspel prochest' tol'ko chast'  ego  poslaniya.  On  prosit,
chtoby ty pozvonil emu.
   - CHto eshche?
   - Mne nekogda bylo chitat' vse, - ulybnulsya Tibodo.  -  Ty  ved'  prosil
menya vyvesti tvoi vklady iz-pod nablyudeniya. |tim ya i zanimalsya.
   - Tak-tak, - probormotal Kovboj, pytayas' sledit' za dorogoj, no vse  zhe
pri obgone edva ushel  ot  stolknoveniya  so  vstrechnoj  mashinoj.  S  trudom
sosredotochivshis', on sprosil pilota: - Mozhet, eto ulovka  orbitalov?  Oni,
veroyatno, rasschityvali, chto ya popadus' na ih kryuchok, nachnu iskat'  Reno  i
vydam sebya.
   - Vozmozhno. Hotya mne eto kazhetsya  slishkom  uzh  naivnym.  Oni  mogli  by
pridumat' chto-nibud' pohitree.
   - Mozhet, eto i v samom delo Reno?  On  chudak,  ot  nego  vsyakogo  mozhno
zhdat'.
   Luchi utrennego solnca, edva podnyavshegosya nad zelenymi gorami Sangre  de
Kristo, udarili Kovboyu v glaza, prevrativ  ego  zrachki  v  tochki.  On  vsyu
dorogu dumal o  Reno.  CHto  eto?  Lovushka  orbitalov?  Ili  Reno  kakim-to
nepostizhimym obrazom udalos' vykarabkat'sya?
   Zagadka ne iz prostyh.

   "KOROLEV" NANOSIT OTVETNYJ UDAR.
   OB某AVLENO O SOZDANII NOVOJ MODELI SPUTNIKA NA YUPITERE.
   CENY NA ORBITALXNUYU PLASTMASSU SNIZHAYUTSYA.

   Sara stoyala na dne kar'era u bronevika. U podvetrennoj  storony  mashiny
skopilis' opavshie list'ya. V dushu  rvalas'  toska,  slovno  studenyj  veter
Montany. Otsyuda Sara nachala to nezabyvaemoe puteshestvie. V te dni ona zhila
sovsem inoj zhizn'yu, pozabyv o "zemnoj gryazi", neustroennosti,  o  zhestokoj
bitve za bilet v orbital'nye vysi.
   Ryadom s Saroj stoyali lyudi Getmana,  pribyvshie  syuda  vmeste  s  nej  iz
Floridy.
   - Mozhete zabrat' svoj tovar, - skazala nakonec Sara.
   Ona nabrala kod, otkryv gruzovoj otsek. Komp'yuternye matricy  okazalis'
v celosti i sohrannosti.

   TY NESCHASTLIV? MY SDELAEM TEBYA SCHASTLIVYM!
   "Pointsman farmacevtikal I.G."

   Razmyshleniya Kovboya prerval Dzhimi. Paren' nedavno vernulsya iz  Kentukki,
kuda otvozil ukradennye antibiotiki. Na shee i rukah eshche vidnelis'  sinyaki,
ostavlennye remnyami vo vremya peregruzok pri  rezkih  povorotah  mashiny.  V
Nebraske ego chut' ne shvatili. K schast'yu, Dzhimi ostalsya v zhivyh, hotya  ego
presledovali na  protyazhenii  800  kilometrov.  Samolet-perehvatchik  pogib,
reaktivnyj vertolet zasosal v turbinu  alyuminievye  opilki  maskirovochnogo
oblaka i s gorem popolam ubralsya vosvoyasi na odnom dvigatele.
   - Mne povezlo, chto motor togo ublyudka zagloh, inache prishlos' by tugo.
   Ustalost'  davala  o  sebe  znat'.  Neposeda  Dzhimi,  obychno  shumnyj  i
suetlivyj, yavno skis. Emu strashno hotelos' spat'. On nalil  sebe  viski  s
tonikom i plyuhnulsya v kreslo.
   - Rad soobshchit',  -  skazal  Dodzher,  -  chto  tvoi  sinyaki  polucheny  ne
naprasno. Na etoj poezdke ty zarabotal  bol'she  pyati  millionov  dollarov,
esli vychest' rashody na dostavku i prochee.
   Paren' nichego ne otvetil, u nego prosto ne bylo sil.  Kovboj  prekrasno
ponimal ego. On tozhe ustal kak  chert  posle  chetyrehdnevnyh  raz容zdov  na
"pakkarde". V puti ego soprovozhdali dva telohranitelya iz  "Ognennyh  sil",
kotorye ne othodili ni na shag. Kovboj pytalsya ubedit'  kur'erov  vystupit'
protiv Arkadiya.  Nekotorye  soglashalis',  no  opasalis'  prisoedinit'sya  k
komande  Kovboya,  klyalis',  chto  sdelayut  eto  pozzhe,   kogda   chto-nibud'
proyasnitsya. Tem ne  menee  organizaciya  postepenno  skladyvalas'.  No  vse
viselo na voloske - predatel'stvo  hotya  by  odnogo  chlena  komandy  moglo
pogubit' delo.
   - Kogda kto-nibud' iz kur'erov govorit, chto  vozit  kontrabandu  tol'ko
radi ostryh oshchushchenij, a na ostal'noe  emu  plevat',  mne  hochetsya  tut  zhe
nabit' emu mordu, - soobshchil Kovboj.
   - Ty ved' i sam nedavno govoril to zhe samoe. Pomnish'? "YA  edu  ne  radi
gruza, a radi ostryh oshchushchenij", - peredraznil ego Dodzher.
   - S teh por ya mnogoe  ponyal.  -  Kovboj  dopil  ocherednuyu  chashku  kofe,
nadeyas', chto kofein pomozhet emu proderzhat'sya eshche neskol'ko chasov.
   Dzhimi molchal, ustalo potiraya sinyaki na shee, a Kovboj  dumal,  stoit  li
rasskazat' parnyu  o  besede  s  predstavitel'nicej  firmy  "Korolev".  Ona
priezzhala syuda po priglasheniyu Dodzhera dlya obsuzhdeniya  sovmestnyh  dejstvij
protiv Arkadiya i firmy "Tempel'". Razgovor okazalsya bespoleznym,  tak  kak
"Korolev"  vydvinul  uslovie,  ravnosil'noe  bezogovorochnoj   kapitulyacii:
Dodzher  i  ego  lyudi  dolzhny  stat'  chast'yu  firmy  "Korolev",   to   est'
rasproshchat'sya so svobodoj.
   Na Zemle, podcherknula zhenshchina, "Korolevu" nichto  ne  ugrozhaet,  poetomu
vvyazyvat'sya v boi firma gotova lish' v tom sluchae, esli  igra  stoit  svech.
Dodzher, razumeetsya, ne prinyal ee uslovij. Stalo yasno, chto, hotya  "Korolev"
s udovletvoreniem sledit za tem, kak  "Tempel'"  otvlekaet  svoi  sily  na
bor'bu so stroptivymi kur'erami, firma ne stanet podderzhivat' partizanskuyu
vojnu dazhe protiv svoego konkurenta.
   Znachit, kur'eram pridetsya rasschityvat' tol'ko na svoi sily. Vprochem, na
vzglyad Kovboya, eto i k luchshemu. Soyuz s "Korolevym" nichem ne luchshe soyuza  s
Arkadiem.
   Kovboj ne otkazalsya by i eshche ot odnoj chashki kofe, no ponimal, chto i tak
uzhe perebral. Kofein, konechno, vzbodrit na  nekotoroe  vremya,  zato  potom
rezervy  organizma  istoshchatsya.  Poka  eshche  est'  sily,   nado   popytat'sya
razobrat'sya v strukture firmy "Tempel'  farmacevtikal  I.G  ".  Vyzvav  iz
kristallicheskoj  pamyati  komp'yutera  cvetnuyu  shemu,  on  prinyalsya  za  ee
izuchenie.
   CHetyrehmernoj shemoj firmy s ee  mnogochislennymi  filialami  i  prochimi
otvetvleniyami snabdil ego  Tibodo.  Mnogie  svedeniya  byli  pocherpnuty  iz
otkrytyh istochnikov, no koe-chto osnovano  na  dogadkah  i  predpolozheniyah,
naprimer, svyazi Arkadiya s "Tempelem".
   Shema "Tempelya" byla chrezvychajno slozhna. Tysyachi shchupalec izvlekali dohod
otovsyudu. Nezakonnye den'gi otmyvalis' i snova  puskalis'  v  oborot.  Bez
konca menyalis' nachal'niki podrazdelenij, grupp i  otdelov,  po  neponyatnym
prichinam ih perebrasyvali s odnogo mesta na drugoe.
   Kovboi popytalsya prosledit' za kar'eroj  hotya  by  neskol'kih  lyudej  i
vybral  nekoego  Markusa  Torna.  |tot  chelovek  nachal  svoyu   kar'eru   v
eksperimental'noj laboratorii  narkotikov  v  N'yu-Jorke  eshche  do  Skal'noj
Vojny, kogda gorod byl na storone Zemli. Potom on pereshel  v  "orbital'nuyu
issledovatel'skuyu   gruppu",   gde   tozhe   zanimalsya   izucheniem    novyh
narkoticheskih veshchestv.  Sleduyushchaya  stupen'  -  zamestitel'  nachal'nika  po
kadram nekoj "uskoritel'noj gruppy maksimum", kotoruyu vozglavlyal  molodoj,
no podayushchij bol'shie nadezhdy Genri Kucejro. CHerez shest' let Torn pereshel  v
sektor Luny otdela patologii.
   Tut Kovboj natolknulsya na uzhe znakomoe imya -  Li  Makeldouni.  On  tozhe
rabotal v "uskoritel'noj gruppe maksimum", a potom, kak i Torn, okazalsya v
sektore Luny,  no  godom  ran'she.  Pered  Skal'noj  Vojnoj  Li  Makeldouni
vozvratilsya v "uskoritel'nuyu gruppu",  prorabotal  tam  posle  kapitulyacii
Zemli eshche mesyac, zatem pereshel  v  "orbital'nuyu  kontrol'nuyu  komissiyu  po
svobodnym  kosmoportam",  uchrezhdennuyu  soobshchestvom  orbital'nyh  firm  dlya
organizacii svobodnyh zon vo Floride, Tehase i Kalifornii.
   Na Lune Torn provel dva goda, posle chego stal  predsedatelem  "komiteta
po stroitel'stvu sputnikov, peredayushchih solnechnuyu energiyu".  |tot  komitet,
nesmotrya  na  nazvanie,  bol'shej  chast'yu  zanimalsya  podborom  kadrov  dlya
"Tempelya".  Na  etom  postu  Torn  snova  popal  v   podchinenie   Kucejro,
poluchivshego uzhe dolzhnost' ispolnyayushchego direktora farmacevticheskogo otdela.
Iz komiteta Torna pereveli v otdel bezopasnosti zamestitelem nachal'nika, a
cherez dva mesyaca - v sovet direktorov,  predsedatelem  kotorogo  opyat'  zhe
naznachili Kucejro. Buduchi chlenom soveta direktorov, Torn  kuriroval  otdel
razvitiya i komissiyu  po  kosmoportam,  v  kotoroj  rabotal  i  ego  staryj
znakomyj Li Makeldouni.
   Kovboj  vnimatel'no  prosmotrel  posluzhnoj  spisok  Li   Makeldouni   i
obnaruzhil, chto tot i ran'she rabotal s Kucejro v "otdelenii  nablyudeniya  za
eroziej", zanimavshimsya vydachej kreditov  pod  zemel'nyj  zalog.  Otdeleniyu
udalos' pribrat' k rukam tysyachi gektarov ukrainskoj  zemli  s  razrushennoj
pochvoj.
   Zatem Kovboj vnimatel'no izuchil sostav soveta  direktorov.  Vyyasnilos',
chto, kak tol'ko  Kucejro  stal  predsedatelem,  sovet  nachali  lihoradochno
peretryahivat'.  Ego  chislennost'  umen'shilas'  s   dvadcati   chetyreh   do
pyatnadcati chlenov. Troe iz  vybyvshih  direktorov  umerli,  ostal'nye  byli
ponizheny v dolzhnosti, prichem dvoih otpravili sluzhit'  v  Antarktiku  i  na
asteroid Cereru. Ostal'nyh ponizili v dolzhnosti pod tem predlogom, chto oni
poluchili novye tela, i predostavili im vozmozhnost'  zanovo  dokazat'  svoyu
kompetentnost', podnimayas' s nizkih dolzhnostej  na  bolee  vysokie.  Takim
obrazom, Kucejro, ochevidno, izbavilsya ot  protivnikov,  ostaviv  v  sovete
direktorov tol'ko svoih lyudej.
   Spustya  dva  goda  v  sovete  proizoshli  novye   peremeny.   Direktorov
peretasovali, kak karty v kolode, a ot odnogo izbavilis'.
   Vniknuv, Kovboj raskryl podopleku proisshedshego: vse eto bylo sledstviem
neudachnoj popytki nekoego Al'brehta Runa vernut'  sebe  post  predsedatelya
soveta.  Na  etom  postu  Run  proderzhalsya  vosemnadcat'  let.  Kogda  emu
ispolnilos' sem'desyat devyat', ego mozg peresadili v  molodoe  telo,  posle
chego post predsedatelya zanyal Kucejro,  a  Runu  prishlos'  dovol'stvovat'sya
dolzhnost'yu nachal'nika "komissii po  asteroidam".  V  firme  "Tempel'"  eto
ravnyalos' ssylke v Sibir'. CHerez nekotoroe vremya Run zahotel vernut'  sebe
predsedatel'skoe mesto, no pri golosovanii s perevesom vsego v odin  golos
pobedil Kucejro, zakrepivshis', takim obrazom, v kresle predsedatelya. Zatem
odnogo iz direktorov, kotoryj podderzhival Runa, otpravili na pensiyu, a  na
ego mesto postavili cheloveka Kucejro. Samogo zhe Runa eshche  raz  ponizili  v
dolzhnosti, naznachiv nachal'nikom  torgovogo  otdela  v  YUzhnoj  Amerike.  Za
kakih-to neskol'ko let Run s predsedatel'skih vershin skatilsya do sostoyaniya
izgnannika, vynuzhdennogo prozyabat' v strashnoj glushi.
   Kovboj eshche raz prosledil sud'bu Kucejro i Runa, sravnil ih. Zdes' mnogo
bylo neyasno. Nado kopnut' poglubzhe.


   Otorvavshis' ot izucheniya shemy "Tempelya", Kovboj obnaruzhil, chto  Dodzhera
v komnate uzhe net. Navernoe, poshel vzdremnut'. Dzhimi spal v kresle, pustoj
stakan valyalsya na polu.
   Kovboj tiho vyshel iz doma, sel v "pakkard", zavel dvigatel'. Po  krutoj
gornoj doroge spustilsya v staryj gorod u Simarrona, postroennyj mnogo  let
nazad  po  prihoti  nekoego  sumasbroda   Lyus'ena   Bonaparta   Maksvella,
druzhivshego s Kristoferom Karsonom i Uil'yamom Bonni. V te vremena  Maksvell
zapoluchil ogromnyj uchastok zemli i reshil, chto takoe znamenatel'noe sobytie
yavlyaetsya dostatochnym osnovaniem dlya togo, chtoby postroit' celyj gorod.
   Kovboj ostanovilsya u telefona-avtomata, podsoedinil  svoj  komp'yuter  i
nachal obzvanivat' biblioteki.
   |lektronnaya pamyat' bibliotek vydala sleduyushchie  svedeniya.  Al'breht  Run
rodilsya v Bonne, shkolu okonchil v Lejpcige. Poluchiv diplom himika, postupil
v firmu "Tempel' farmacevtikal I.G.". V tot zhe god firma postroila  pervuyu
orbital'nuyu fabriku po proizvodstvu  lekarstv  i  narkotikov.  Let  desyat'
Al'breht  Run  letal  po  delam  fabriki  na  orbitu   i   obratno,   poka
shtab-kvartiru firmy ne peremestili v kosmos.  Togda  i  Run  poselilsya  na
orbite.
   Dosluzhivshis' do predsedatelya soveta direktorov, on nachal  vystupat'  za
nezavisimost' orbital'nyh firm ot Zemli. Vopreki  postanovleniyam  Komissii
po kontrolyu za kosmicheskim prostranstvom Run  poslal  kosmicheskie  korabli
svoej firmy v asteroidnyj poyas. Reshenie, po-vidimomu, dalos' emu  neprosto
i izryadno  potrepalo  nervnuyu  sistemu,  esli  uchest'  tot  fakt,  chto  po
sravneniyu  s  drugimi  firmami,  zanimayushchimisya   razrabotkoj   asteroidov,
"Tempel'" imel sovsem nemnogo  kosmicheskih  korablej.  Run  byl  odnim  iz
organizatorov pervogo s容zda orbital'nyh firm i po svoemu vliyaniyu schitalsya
togda vtorym chelovekom, ustupaya lish' bolee avtoritetnomu Grechko. Na  samom
dele bol'shinstvo rezolyucij  pervogo  s容zda  napisal  imenno  Run,  no  po
nekotorym soobrazheniyam on reshil  ostavat'sya  v  teni,  predostaviv  Grechko
vozmozhnost' igrat' rol'  oficial'nogo  lidera  orbitalov.  Posle  Skal'noj
Vojny Run neglasno podtalkival process balkanizacii osnovnyh derzhav Zemli,
sposobstvoval  ih  drobleniyu,  tem  samym  okonchatel'no  oslablyaya  voennyj
potencial poverzhennoj planety. On  borolsya  za  uchrezhdenie  na  Zemle  tak
nazyvaemyh  Svobodnyh  Zon,  gde  vlast'  bezrazdel'no   prinadlezhala   by
orbitalam.
   Genri Kucejro  rodilsya  na  orbite,  ego  roditeli  byli  vyhodcami  iz
Brazilii. On gordilsya tem, chto ni razu  ne  spuskalsya  na  Zemlyu,  kotoruyu
prezritel'no nazval "odnim iz mnogih asteroidov". Takoe vyskazyvanie  bylo
politicheskoj oshibkoj, poskol'ku ne pribavilo emu avtoriteta v opredelennyh
krugah. Vprochem, ego chetko rasschitannoe prodvizhenie po sluzhebnoj  lestnice
redko  preryvalos'  oshibkami.  Nachal'stvo  brosalo   sposobnogo   molodogo
cheloveka na samye raznoobraznye uchastki, gde trebovalos' navesti  poryadok.
I vsyudu Kucejro razvival burnuyu deyatel'nost', bezzhalostno  raspravlyalsya  s
nekompetentnymi i neradivymi sotrudnikami, rabotal  ne  pokladaya  ruk,  ne
shchadya ni svoih, ni chuzhih  sil.  Slovom,  vysluzhivalsya  kak  mog.  Nastoyashchej
udachej  dlya  nego  stalo  naznachenie  nachal'nikom  "uskoritel'noj   gruppy
maksimum", kotoraya, kak obnaruzhil Kovboj, yavilas'  ob容dinitel'nym  zvenom
orbital'nyh   firm,   idejnym   vdohnovitelem    orbital'nogo    zagovora,
napravlennogo  na  oslablenie  zavisimosti  ot  Zemli.  Imenno  v  "gruppe
maksimum" vyzreli zloveshchie plany poraboshcheniya planety voennymi  sredstvami.
A posle Skal'noj Vojny ta zhe  gruppa  podelila  nagrablennoe,  raspredeliv
mezhdu orbital'nymi firmami sfery vliyaniya.
   V "uskoritel'noj gruppe maksimum" Kucejro sdelal sebe politicheskoe imya,
poluchil  izvestnost'.  Kogda  gruppu  prizhali,  on  otoshel  ot   politiki,
skoncentrirovalsya  na  byurokraticheskih  delah,  dosluzhilsya  do  nachal'nika
farmacevticheskogo otdela, a potom i  do  chlena  soveta  direktorov.  Kogda
starik Run, byvshij v to vremya  predsedatelem  soveta,  zahotel  perejti  v
novoe telo i mozg ego uzhe byl skopirovan i perenesen v elektronnuyu  pamyat'
kristallicheskih  mikroshem,  Kucejro  postavil  na  golosovanie  vopros  o
nevozmozhnosti prodolzheniya Runom predsedatel'skih obyazannostej do teh  por,
poka tot ne dokazhet svoyu kompetentnost' na bolee nizkoj dolzhnosti. Tak Run
byl nizvergnut.
   Kovboj zadumalsya o konflikte mezhdu tvorcom idei nezavisimosti ot  Zemli
i yarym ee ispolnitelem. On snova  i  snova  prosmatrival  slozhnuyu  istoriyu
firmy "Tempel'", izuchal biografii chlenov  soveta  direktorov,  vyyavlyal  ih
soyuznikov i nedobrozhelatelej,  iskal  uyazvimye  mesta.  Vnezapno  v  sheme
vozniklo kakoe-to novoe dvizhenie, zamel'kali krasnye bukvy, skladyvayas'  v
dovol'no strannyj tekst:
   KOVBOJPOMOGIRENOKOVBOJPOMOGIRENOKOVBOJPOMOGIRENO...
   On vskriknul ot neozhidannosti i vydernul iz raz容ma kabel'  komp'yutera.
Cvetnaya chetyrehmernaya  shema  pomerkla  v  ego  soznanii.  Kovboj  oshalelo
smotrel na displej, serdce besheno stuchalo, gotovoe,  kazalos',  vyprygnut'
iz grudi. Drozhashchej rukoj on otsoedinil komp'yuter ot telefona,  dumaya,  chto
ego vse-taki vysledili. Sejchas, navernoe, ubijcy uzhe  mchatsya  syuda,  a  on
odin, bez telohranitelej. Kovboj nachal ozirat'sya po storonam,  lihoradochno
soobrazhaya, mchat'sya li emu k Dodzheru ili bezhat' v gory, chtoby ne podvergat'
druzej opasnosti.
   Nado uspokoit'sya, nemnogo rasslabit'sya. Spravit'sya s bushuyushchim  v  krovi
adrenalinom.  On  otkinulsya  na  siden'e,  vytyanul  drozhashchie  ot  nervnogo
vozbuzhdeniya ruki, polozhil ih na pribornyj shchitok Teper' nuzhno  podsoedinit'
kabel' avtomobilya k raz容mu na golove, vklyuchit' dvigatel' i rvanut' proch',
poka ne pozdno. No Kovboj pochemu-to medlil, slovno  boyalsya  snova  uvidet'
pylayushchuyu krasnym ognem nadpis'.
   CHtoby izbavit'sya ot prizraka druga, on ster  iz  pamyati  avtomobil'nogo
komp'yutera pochti vsyu  informaciyu,  ostaviv  samoe  neobhodimoe,  bez  chego
nel'zya upravlyat' mashinoj, potom podklyuchil k raz容mu kabel'. Drozh' v  rukah
srazu proshla.
   Na maksimal'noj skorosti  Kovboj  pomchalsya  v  krepost'  Dodzhera.  Esli
ob座avitsya pogonya, posmotrim, sumeyut li  ego  dognat'.  Vo  vsyakom  sluchae,
stanet yasno, chto ego obnaruzhili i presleduyut.

   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!
   Ty smozhesh' imet' dostup k svoim vkladam!
   Iz lyubogo mesta v lyuboe vremya! Vse 24 chasa v sutki!
   Esli my vzhivim tebe v mozg nashe ustrojstvo!
   CHlenam kluba kiborgov skidka 20%!
   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!

   Drozhashchej rukoj Getman podnes spichku k sigarete. Ego glaza pokrasneli ot
nedosypaniya.
   Ploho, ochen' ploho, - proiznes on. - YA chuvstvoval,  chto  s  etim  delom
budut nepriyatnosti. K sozhaleniyu,  predchuvstviya  i  na  etot  raz  menya  ne
obmanuli.
   - Pogibli nadezhnye lyudi, - ne sderzhalas' Sara.
   Ee strah eshche ne proshel,  i,  chtoby  ne  vydat'  svoego  sostoyaniya,  ona
pryatala tryasushchiesya ruki v karmanah. Vo rtu peresohlo, ej strashno  hotelos'
pit'. Pered glazami tak i stoyal zapotevshij stakan,  do  kraev  napolnennyj
apel'sinovym   sokom.   No   na    gubah    shelestel    lish'    mertvennyj
kondicionirovannyj vozduh.
   - A  ved'  nichto  ne  predveshchalo  bedy.  -  Getman  plesnul  v  stakany
ohlazhdennuyu vodku.
   Proshedshuyu noch' Sare prishlos' provesti v kakom-to  pod容zde,  vzdragivaya
ot malejshego shoroha. Nikto ne predpolagal takogo povorota sobytij.  Vmeste
s pyat'yu sotrudnikami  Getmana  ona  zhdala  cheloveka  ot  Laffita,  kotoryj
sobiralsya prinesti partiyu dorogih lekarstv i  narkotikov.  A  soprovozhdat'
ego  dolzhen  byl  lish'  odin  neprofessional'nyj  telohranitel',   poetomu
spravit'sya s nimi lyudi Getmana mogli bez truda. No to li proizoshla  utechka
informacii, to li chut'e opytnogo  Laffita  podskazalo  opasnost'...  Iz-za
povorota vdrug vyskochili dve  bronirovannye  mashiny,  iz  kotoryh  otkryli
plotnyj ogon'. Teflonovye puli ostavlyali na betonnyh stenah domov glubokie
vyboiny, raznosili v kloch'ya ne uspevshih spryatat'sya lyudej Getmana. Snajpery
dejstvovali stremitel'no i tochno.
   Sara predusmotritel'no zhdala v ukrytii, zaranee produmav puti othoda na
sluchaj nepredvidennyh  obstoyatel'stv.  No  dazhe  ee  spaslo  tol'ko  chudo:
golovorezy v mashinah vovremya ne zametili  devushku,  hotya  uspeshno  proveli
ohotu na ostal'nyh, mgnovenno perestrelyav vseh.
   Sara mchalas' po nochnym ulicam pod grohot vystrelov, zadyhayas' ot smrada
pomoek, spinoj oshchushchaya hishchnyj  vzor  priborov  nochnogo  videniya.  Hotya  boj
prodolzhalsya lish'  neskol'ko  minut,  ej  pokazalos',  chto  minovala  celaya
vechnost'. Potom ona spryatalas' v zabroshennom pod容zde, vzhavshis'  v  mokruyu
obsharpannuyu stenu i s trepetom  vslushivayas'  v  rev  avtomobilej,  kotorye
nosilis' po ulicam v poiskah beglyanki.
   Sara znala - za pogibshih ej pridetsya  zaplatit',  prichem  na  etot  raz
deneg potrebuetsya gorazdo bol'she obychnogo.
   Devushka vzyala stakan, zalpom  proglotila  obzhigayushchuyu  zhidkost'.  Mozhet,
hot' spirt priglushit dushevnuyu bol'.
   - |ti narkotiki dali by mne vozmozhnost' prodlit' soprotivlenie  eshche  na
nedelyu, - vsluh rassuzhdal Getman. - YA vse podschital. Moi sredstva pozvolyat
proderzhat'sya vosem' mesyacev. Vo  mnogom  blagodarya  matricam,  kotorye  ty
sumela sohranit'  i  vernut'  mne.  "Tempel'"  perekryl  vse  moi  prezhnie
istochniki dohodov, no poka ya eshche mogu  perehvatyvat'  gruzy  i  otkupat'sya
vzyatkami iz svoih zapasov. Kak tol'ko nachalas' eta  vojna,  ya  srazu  vzyal
stol'ko kreditov, skol'ko smog. YA ved'  predvidel,  chto  potom  deneg  uzhe
nikto ne dast. Krome togo, kreditory budut zainteresovany v tom,  chtoby  ya
vyzhil.
   Sara ustalo opustila resnicy, i pered glazami snova zamel'kali mashiny s
zerkal'nymi steklami, padayushchie pod vystrelami  lyudi,  fontanchiki  betonnyh
oskolkov.
   - Pervye shest' mesyacev, - prodolzhal Mihail s usilivshimsya vdrug  russkim
akcentom, - ya proderzhus', no potom den'gi  konchatsya,  i  ya  uzhe  ne  smogu
otkupat'sya ot policii. Dohody upadut. CHerez sem' mesyacev ya  uzhe  ne  smogu
platit'   telohranitelyam   iz   "Strazhej   zakona",   pridetsya    nanimat'
neprofessionalov. A potom kto-nibud' iz  moih  tepereshnih  druzej  sdelaet
vyvod, chto ostavlyat' menya v zhivyh slishkom opasno. Ty,  Sara,  edinstvennyj
chelovek, komu ya mogu doveryat' polnost'yu. Ty ne  predash',  potomu  chto  oni
ohotyatsya i za toboj.
   - No ya  nichem  ne  mogu  tebe  pomoch'.  Getman,  u  menya  slishkom  malo
vozmozhnostej.
   - Znayu, Sara. No my budem borot'sya do teh por, poka  ne  ischerpaem  vse
sredstva. A potom... prosto sbezhim. I budem nadeyat'sya, chto  oni  prekratyat
ohotu, potomu chto my perestanem predstavlyat' tlya nih opasnost'.
   Sara grustno ustavilas' v stakan. Naivnye nadezhdy "Tempel'" nikogda  ne
ostavit ih v pokoe. V etom mire vyzhivayut krysy a ne l'vy.
   Potomu chto krysy pozhirayut sebe podobnyh.

   ORBITALXNAYA POLICIYA OBNARUZHILA TAJNYJ SKLAD.
   RASKRYT PODPOLXNYJ ZAVOD PO PROIZVODSTVU ORUZHIYA.
   RAKETY IZGOTAVLIVALISX DLYA KONTRABANDISTOV.

   "Poni-ekspress", edva zametnyj  v  nochi,  vzmyl  po  parabole  v  nebo.
Nevooruzhennomu  glazu  byl  viden  lish'  reaktivnyj   sled   -   izognutaya
traektoriya, napominayushchaya muzykanta, sklonivshegosya nad skripkoj.
   Kovboj snova v nebe. Vnov', kak v bylye  vremena,  on  oshchushchal  holodnye
potoki, obtekayushchie chernyj matovyj fyuzelyazh "del'ty", vnov' videl  Skalistye
gory i nochnoe nebo  v  infrakrasnom  svete,  ispytyvaya  do  boli  znakomoe
chuvstvo svobody. No na etot raz imelos' odno vazhnoe otlichie: sejchas Kovboj
vzmyl v nebo v kachestve kur'era.
   V tot den', kogda on, royas' v elektronnyh  bibliotekah,  vdrug  poluchil
soobshchenie ot mertvogo Reno, pogonya, kak ni stranno, tak i ne ob座avilas'. V
posleduyushchie dve nedeli Kovboj  tozhe  ne  zametil  nichego  podozritel'nogo.
Slezhki ne bylo, no na vsyakij sluchaj on bol'she ne isklyuchalsya  k  telefonnym
setyam. Berezhenogo Bog berezhet.
   Na displee radara poyavilos' izobrazhenie Navernoe, odin iz redkih teper'
kommercheskih samoletov - slishkom uzh bol'shaya vysota. Arkadij tak vysoko  ne
zabiraetsya.
   Vo vremena  svoego  nebesnogo  kur'erstva  Kovboj  bol'she  zabotilsya  o
vrazheskih lokatorah, chem o svoem. Teper' zhe  glavnoe  -  vovremya  zametit'
malen'kij i yurkij samoletik Arkadiya. On dolzhen boltat'sya gde-to  nedaleko.
Odin iz tehnikov  Arkadiya,  platnyj  osvedomitel'  Dodzhera,  soobshchil,  chto
Arkadij podnyalsya v vozduh pered samym zahodom solnca. Zaodno Kovboj uznal,
chto posrednik po-prezhnemu nosit parik, kotoryj  menyaet  svoj  cvet  kazhdye
neskol'ko sekund.
   Nabrav neobhodimuyu vysotu, "Poni-ekspress" sdelal virazh i napravilsya na
vostok. |lektronika ulovila slabye signaly  dalekih  radarov.  Special'noe
pokrytie  "del'ty"  pogloshchalo  mikrovolnovoe  izluchenie,   delaya   samolet
prakticheski nevidimym. V  naushnikah  shlema  carila  pochti  polnaya  tishina,
narushaemaya lish' tihim shipeniem anesteziruyushchego gaza.
   Kovboj naslazhdalsya  poletom.  On  prozhil  bez  neba  celuyu  vechnost'  i
bezmerno po nemu soskuchilsya. Vnezapno na  fone  zvezdnogo  neba  poyavilas'
serebristaya tochka. Razvernuv samolet, Kovboj proshchupal ee nosovym radarom i
uvelichil skorost'. Uskorenie vzhalo ego v siden'e. On oshchushchal sebya  sokolom,
kotoryj slozhil kryl'ya, gotovyj brosit'sya na svoyu zhertvu.
   V dushe zvuchal lyubimyj motiv, serebrom zveneli struny gitary. Reaktivnyj
dvigatel', rabotavshij teper' na polnuyu  moshchnost',  ostavlyal  za  "del'toj"
svetyashchijsya sled.  CHernaya  bezdna,  polnaya  rossypej  brilliantovyh  zvezd.
Rodnaya  stihiya  Kovboya.  Korpus  "del'ty"  slegka   vibriroval.   Arkadij,
navernoe, ne  mozhet  lyubovat'sya  zvezdnym  nebom,  ego  dusha  ne  sposobna
vosprinimat' krasotu. U nego drugie cennosti: den'gi i tryapki  v  durackom
stile "krio-maks". Kakoe emu delo do vnutrennego mira pilotov i  kur'erov,
do ih legend? Arkadiyu nuzhno tol'ko odno - propusk v mir vlasti,  gde  cena
cheloveka opredelyaetsya isklyuchitel'no tolshchinoj koshel'ka.
   Cel' postepenno  priblizhalas'.  Uzhe  mozhno  bylo  razglyadet',  chto  eto
dvuhmotornyj samolet.  Kovboj  priglushil  dvigateli,  spikiroval  na  svoyu
zhertvu  i  nachal  snizhat'sya.  YArkaya   vspyshka   galogenovogo   signal'nogo
prozhektora vyhvatila iz mraka belyj fyuzelyazh, slegka otlivayushchij golubiznoj.
Oshibki ne bylo. |to  dejstvitel'no  samolet  Arkadiya!  Kovboj  dazhe  uspel
zametit' v kabine chelovecheskie siluety.
   Vrazheskij samolet leg na krylo i kruto  razvernulsya,  pytayas'  ujti  ot
vozmezdiya. No slishkom pozdno. Kovboj vystrelil iz mini-pushki, i  vrazheskaya
mashina  na  glazah  nachala  razvalivat'sya.  Dvigatel'  vspyhnul  oranzhevym
fakelom. "Poni-ekspress" pobedno vzmyl vverh,  nablyudaya,  kak  poverzhennyj
samolet ustremilsya k zemle.  Kovboj  podumal,  chto  oblomki  obrushatsya  na
vyzhzhennuyu zemlyu Nebraski ne ran'she chem cherez  polchasa.  I  vse  eto  vremya
modnyj  parik  Arkadiya  budet  bessmyslenno  menyat'  cveta,  stanovyas'  to
oranzhevym, to golubym, to zelenym...
   Kovboj chuvstvoval kakuyu-to neudovletvorennost'. Pobeda  dalas'  slishkom
legko. Ochen' uzh prosto  vse  poluchilos'.  Arkadij  letel  na  obyknovennom
samolete bez broni, bez vooruzheniya i, konechno, ne mog protivostoyat' boevoj
"del'te" Korotkij boj,  tochnee  izbienie,  zakonchilos',  a  vzbudorazhennye
nervy Kovboya trebovali dejstvij, on rvalsya v  draku.  V  golove  mel'knula
shal'naya mysl': a ne otpravit'sya li pryamo sejchas na Adskuyu  Alleyu?  Podnyat'
po trevoge  sily  protivovozdushnoj  oborony,  navesti  tam  shorohu.  Sbit'
parochku istrebitelej... Takoj podvig dostoin "Poni-ekspressa".
   No Kovboj sderzhalsya. Glavnye bitvy eshche vperedi. Teper' ego put' lezhit v
Kolorado. Nado soobshchit' Dodzheru, chto Arkadij mertv  i  mozhno  na  kakoe-to
vremya vzdohnut' svobodnee.
   No opasnost' ne minovala. Ved' za spinoj Arkadiya stoit "Tempel'". A tam
bystro podyshchut zamenu. "Tempel'" ne ostavit ih v pokoe.
   Im vypala tol'ko  korotkaya  peredyshka,  i  za  eto  vremya  nado  uspet'
navedat'sya k Al'brehtu Runu.

   MARK MAGOMET POET O VAS I DLYA VAS.

   Sara proskol'znula v bar "Lazurnyj shelk" cherez chernyj hod i okazalas' v
podsobnom pomeshchenii.  Vse  zdes'  bylo,  kak  obychno:  te  zhe  korobki  so
spirtnymi napitkami i narkotikami. Ona zakryla za  soboj  dver',  spryatala
klyuchi v karman i podnyalas'  na  vtoroj  etazh  k  sebe  v  komnatu.  ZHilishche
vyglyadelo   dovol'no   ubogo:   obsharpannyj    stol,    telefon-komp'yuter,
plastmassovyj holodil'nik da uzkij matras, broshennyj pryamo na pol. Iz bara
na pervom etazhe postoyanno donosilas' muzyka,  izryadno  nadoevshaya  devushke.
Sara chuvstvovala sebya mysh'yu, kotoraya zabilas' v noru ot koshki.
   Sbrosiv kurtku-bronezhilet i rubashku, ona obterlas' mokrym polotencem. V
bol'nice ej bityj chas prishlos' vyslushivat' beskonechnye  zhaloby  bratca  na
skuku, na hamstvo vrachej, prodolzhavshih snizhat' dozy narkotika. Daud zlilsya
na  Dzhekstro,  kotoryj  do  sih  por  ob座avilsya.  On  dazhe  zvonil  svoemu
pokrovitelyu, no emu otvetil ne Dzhekstro, a kakoj-to  neznakomyj  protivnyj
golos... Takie monologi Sara vyslushivala kazhdyj  raz.  Kogda  zhe  vse  eto
konchitsya?
   Sara otkryla holodil'nik, chtoby dostat' pivo, i vdrug zametila, chto  na
ekrane komp'yuternogo telefona kto-to ostavil soobshchenie. Na  hodu  otkryvaya
banku, devushka nazhala klavishu komp'yutera. Nakonec-to! Sare pokazalos', chto
ona vot-vot vzletit ot ohvativshego ee vostorga.  Surovaya  dejstvitel'nost'
vdrug podernulas' priyatnoj dymkoj, slovno Sara hvatanula  izryadnuyu  porciyu
narkotika.

   ZAVTRA V TRI CHASA V BARE "LAZURNYJ SHELK".
   ESLI NE SMOZHESHX PRIJTI, OSTAVX SOOBSHCHENIE.
   R|NDOLXF SKOTT.





   Kovboj, raspolozhivshis' na zadnem siden'e, nablyudal za  obstanovkoj.  Za
rulem sidel telohranitel'. Teplyj veter lenivo shevelil  zasyhayushchie  list'ya
bol'noj pal'my. ZHara. V zerkal'nyh oknah bara "Lazurnyj  shelk"  otrazhalis'
prohozhie, bredushchie skvoz' plotnyj znojnyj vozduh raskalennoj ulicy. Vnutri
bara nahodilsya vtoroj telohranitel'. On  proshchupyval  vzglyadom  publiku  na
predmet zasady.
   Kovboj nervno erzal na siden'e. On nadeyalsya, chto  Sara  ne  primet  ego
telohranitelej za naemnyh ubijc i ne sbezhit iz bara.
   Nakonec po racii prozvuchal dvojnoj shchelchok:  telohranitel'  v  bare  dal
znat', chto vse v poryadke Voditel' podvel mashinu poblizhe  i,  ne  obnaruzhiv
sredi prohozhih podozritel'nyh, kivnul Kovboyu.
   Devushki v bare ne okazalos'.  Tol'ko  neskol'ko  biznesmenov  toroplivo
pogloshchali svoj pozdnij lench, da  chelovek  v  invalidnoj  kolyaske  pechal'no
potyagival viski. Telohranitel' Kovboya sidel za stolikom spinoj k  stene  i
tozhe  chto-to  pil.  Kovboj  zakazal   pivo   u   temnokozhego   barmena   s
metallicheskimi glazami ustarevshej konstrukcii.
   Zametiv na stene  fotografii,  pilot  ponyal,  pochemu  bar  nosit  takoe
nazvanie.
   - Vy znali pilota po imeni Uorren? - sprosil Kovboj. - Vo  vremya  vojny
on byl nachal'nikom ekipazha v Vandenberge.
   - Net, ser, - otvetil Moris. - YA sluzhil v Paname.
   - Znachit, vy voevali pod komandovaniem Taunsenda? Horosho.
   - Horoshego malo, ved' my  proigrali,  -  vstupil  v  razgovor  invalid.
Nesmotrya na vorchlivyj ton, v ego golose zvuchala  gordost'  za  znamenitogo
Taunsenda i ego bravyh bojcov. V ego glazah proglyadyvaet  bezumie.  -  Moj
istrebitel' podstrelili v samom nachale vojny, ya  razbilsya  vo  Floride.  A
Moris uchastvoval v boyu s kitajskim energosputnikom, no  na  obratnom  puti
tozhe byl podbit i sovershil vynuzhdennuyu posadku nedaleko ot Orlando.
   - Znachit, on byl horoshim pilotom. - Kovboj znal, chto iz togo boya  vyjti
zhivymi udalos' nemnogim.
   - My eshche prizemlit'sya ne uspeli, kak ob座avili o konce vojny,  -  skazal
Moris.
   V ego golose otchetlivo prozvuchala zastarelaya gorech'  porazheniya.  Kovboj
predstavil, kak goryashchij samolet ognennoj dugoj prochertil  nebo  Floridy  i
vot etot samyj golos peredaet v efir signal bedstviya.
   - YA tozhe pilot, - skazal Kovboj.
   - YA dogadalsya, - kivnul Moris. - Po tvoim raz容mam.
   Poka oni besedovali o poletah, Kovboj vypil polstakana i  nakonec  tiho
sprosil barmena:
   - Ne znaete, gde Sara? Ne mogli by vy peredat'  ej,  chto  s  nej  hochet
pogovorit' Rendol'f Skott?
   - |to vash chelovek? - Moris edva zametno  pokazal  na  telohranitelya  iz
"Ognennyh sil", kotoryj so skromnym vidom potyagival viski.
   - Da.
   - Horosho. YA boyalsya, chto on... Kak by poluchshe skazat'... chto on  ne  tot
chelovek. Podozhdite nemnogo, ser. - Moris nabral kod. - A teper', ser,  vam
v tu dver' i podnimajtes' na vtoroj etazh.
   - Spasibo. - Kovboj zalpom dopil pivo. - My eshche poboltaem.
   Molodoj chelovek voshel v dver', ukazannuyu Morisom, i okazalsya  v  zadnem
pomeshchenii bara. |lektronnyj  zamok  za  ego  spinoj  tiho  zashchelknulsya.  V
vozduhe  vital  legkij  zapah  gashisha.  Kovboj   oglyadelsya.   Vdol'   sten
gromozdilis' yashchiki s narkotikami  i  spirtnym.  Po  uzkoj  lesenke  Kovboj
podnyalsya na vtoroj etazh. Na lestnichnoj ploshchadke, gde gorela  tol'ko  golaya
lampochka, stoyala Sara. Bez bronezhileta.  Na  nej  byla  tol'ko  sportivnaya
majka bez rukavov i belye dzhinsy. Nogi bosye. Volosy otrosli do plech.  Ona
ulybnulas' i poryvisto Obnyala Kovboya.
   - U tebya teper' kurtka iz puleneprobivaemoj tkani.
   - Da, - otvetil Kovboj. - Prishlos' pribarahlit'sya.
   - Poshli ko mne.
   Po doroge Kovboj ne mog otorvat' ot nee glaz. On uzhe i zabyl,  kak  ona
graciozna. Ego udivilo ubogoe zhilishche Sary: mebeli pochti net, steny  golye,
okno ne zastekleno. On sbrosil tyazheluyu kurtku i osedlal edinstvennyj stul.
V kachestve ugoshcheniya Sara vruchila emu holodnuyu banku piva. Sama  ustroilas'
na matrase u steny, skrestiv nogi v lotose.
   - Itak, Kovboj, chto ty delaesh' u nas vo Floride?
   - Hochu pogovorit' s Getmanom.
   - O chem?
   - O tom, kak nam vyigrat' vojnu.
   - Neploho, - zasmeyalas' Sara.  -  A  ya  uzh  podumala,  chto  ty  priehal
povidat'sya so mnoj.
   "Da ona zaigryvaet, - s udovol'stviem otmetil Kovboj.  -  Ladno,  ya  ne
protiv".
   - Znaesh', Sara, ya chasto vspominayu to zamechatel'noe  pivo,  kotorym  nas
ugoshchali "Serebryanye apachi". Prekrasno my vse-taki s  toboj  proveli  togda
vremya. - On vnimatel'no prismatrivalsya k devushke, sledil za vyrazheniem  ee
lica. - Ty po-prezhnemu rabotaesh' na Getmana?
   - Da, poka ya v ego komande. Te, kto po druguyu storonu barrikad, menya  k
sebe ne voz'mut.
   - Znachit, my po-prezhnemu soyuzniki?
   - Da, - ulybnulas' Sara. - Razumeetsya.
   "Tak-tak. Da, pohozhe, ona i vpryam' rada mne".
   - Kogda ty mozhesh' svesti menya s Getmanom?
   - Sejchas ego net v gorode. A svyazat'sya s nim ya smogu tol'ko vecherom.
   Potyagivaya  pivo.  Kovboj  razglyadyval  Saru.  A  ved'  shcheki  u  nee  ne
nakrasheny, ona prosto razrumyanilas'. On ulybnulsya pro  sebya:  "Neuzheli  ot
volneniya?"
   - Arkadij mertv, - soobshchil Kovboj. - YA sbil ego samolet.
   Sara nekotoroe vremya obdumyvala etu informaciyu. Rumyanec na  shchekah  stal
yarche.
   - Horosho, - nakonec skazala ona. - No vojna ved' ne zakanchivaetsya?
   - Konechno, net. Esli uchest', kto stoit  za  Arkadiem.  No  my  poluchili
korotkuyu peredyshku. - Kovboj prodolzhal razglyadyvat' devushku.
   - I zachem nuzhna peredyshka?
   On podrobno rasskazal o firme "Tempel'", o ee  tepereshnem  predsedatele
Genri Kucejro, kotoryj rodilsya v kosmose i nikogda  ne  stupal  na  Zemlyu,
lish' prezritel'no  posmatrivaya  na  nee  iz  svoego  orbital'nogo  zhilishcha.
Rasskazal o starike Al'brehte Rune, kotoryj  sushchestvoval  teper'  v  novom
molodom tele, o slozhnoj bor'be za vlast' v sovete direktorov, o zaputannoj
seti finansovyh rychagov, upravlyayushchih mirom. O tom, kak mozhno  povliyat'  na
ishod golosovaniya, esli umelo nadavit' na nekotoryh iz soveta direktorov.
   V zaklyuchenie Kovboj skazal, chto  mnogoe  v  ego  rasskaze  osnovano  na
dogadkah, poskol'ku pochti vse svedeniya strogo zasekrecheny, no  koe  o  chem
dogadat'sya mozhno. Nado lish' vnimatel'no izuchit' dostupnye dokumenty.
   - A esli tvoj plan ne srabotaet? - sprosila Sara, kogda on zamolchal.
   - Togda sbezhim, obrubim koncy.
   - Somnevayus' ya, Kovboj, chto ty vovremya pojmesh', kogda nuzhno smyt'sya. My
s Daudom ne sobiraemsya pogibat' vmeste s toboj. Getman, dumayu, tozhe.
   - Vy smozhete vyjti iz igry v  lyuboj  moment.  YA  ne  budu  vam  meshat'.
Obeshchayu.
   Sara posmotrela na nego dolgim vzglyadom. Ee terzali  somneniya.  Nakonec
ona reshilas':
   - Ladno, bud' po-tvoemu. - Devushka podoshla k oknu, potom  tiho,  slovno
obrashchayas' sama k sebe, sprosila: - A ty uveren, chto my pobedim?
   - Da. Esli Run nam pomozhet.
   - Zaviduyu tebe. YA vot nikogda ne verila v pobedu,  hotela  lish'  kak-to
proderzhat'sya, vyzhit', zarabotat' nam s  Daudom  bilet  na  orbitu.  Drugih
planov u menya nikogda ne bylo.
   - Znachit, ty mechtala o teplom mestechke v kosmose?
   - CHert voz'mi, kak hrenovo vse poluchilos'! YA prodala dushu d'yavolu iz-za
etogo bileta! No okazalos', d'yavolu na menya naplevat'. YA dlya orbitalov kak
byla bydlom, tak bydlom  i  ostalas'.  -  Ona  otoshla  ot  okna  i  tyazhelo
vzdohnula. - Vozmozhno, oni by prinyali Dauda,  okazhis'  u  nego  dostatochno
deneg. Orbitaly, konechno, morshchilis' by, vorotili nos, no ot  deneg  by  ne
otkazalis'.
   - A sam Daud hochet etogo?
   - Dlya nego eto luchshij vyhod. - Lico Sary iskazilos'. - Zdes'  on  dolgo
ne protyanet.
   - Poslushaj, mozhet, tebe vse zhe ne stoit otpravlyat' Dauda k nim.  Oni  -
drugie Ne takie kak my.
   - Ne takie! - prezritel'no voskliknula devushka. - Takie, kak my,  davno
produli vojnu! Dvenadcat' let nazad. I dazhe ne pytayutsya otygrat'sya.
   - A my?! My otygraemsya. I pobedim! - Kovboj neproizvol'no szhal  kulaki,
myshcy napryaglis'.
   Sara izuchayushche vzglyanula na nego. Tishinu narushala lish' muzyka, gremevshaya
v bare.
   - Ladno. - Tverdo skazala ona - Poprobuem. Nado zhe hot' raz popytat'sya.


   Kovboj  pochuvstvoval  nastorozhennost'   Sary   po   otnosheniyu   k   ego
telohranitelyam. No devushka,  starayas'  derzhat'  sebya  v  rukah,  sderzhanno
kivnula.  Vse  chetvero  vyshli  iz  bara.  Temnelo.  Sara  nikak  ne  mogla
uspokoit'sya, oziralas' vokrug v poiskah  chego-nibud'  podozritel'nogo.  No
vot oni nakonec v mashine. Telohraniteli raspolozhilis' vperedi.  Sara  sela
ryadom s Kovboem szadi.
   - Nam nuzhen telefon-avtomat, - skazal Kovboj voditelyu.
   Emu hotelos' by vesti  avtomobil'  samomu,  chtoby  chuvstvovat'  sebya  v
transportnom potoke  legko  i  uverenno.  Vprochem,  voditel',  kak  vidno,
dostatochno opyten. On chasto posmatrival v zerkalo zadnego vida,  proveryaya,
net li slezhki. Mashina ostanovilas' vozle kruglosutochno rabotayushchego  banka.
Zdes' byl platnyj telefon dlya  posetitelej,  krome  togo,  imelas'  eshche  i
bankovskaya ohrana.
   Sara vyshla iz mashiny, vynula iz karmana monety i nabrala nomer Getmana.
Govorila ona tiho i skoro vernulas' s dovol'no kislym vyrazheniem.
   - On uletel na orbitu s kem-to iz svoih russkih druzhkov. No skazal, chto
zavtra utrom smozhet pogovorit' s toboj, - soobshchila Sara. - YA podumala, chto
k utru on ne uspeet vernut'sya, poetomu naznachila  vstrechu  posle  poludnya.
Tebe podhodit?
   - Otlichno.
   Sara sela v mashinu, zahlopnula dver'.
   - Otvezti tebya v "Lazurnyj shelk"?  Ili  snachala  pouzhinaem?  -  sprosil
Kovboj. - No tol'ko v moem nomere gostinicy "SHikarnyj priyut".  Oni  ni  za
chto ne otpustyat menya v restoran. - On kivnul v storonu ohrannikov.
   - Prevoshodno, - soglasilas' devushka.
   Gostinica  "SHikarnyj  priyut"  razmeshchalas'  v  zdanii,  yavlyavshem   soboj
poslednee slovo  arhitekturnoj  mody.  Ni  odnoj  pryamoj  linii,  sploshnye
paraboly da arki, blestyashchij metall i  steklo.  V  nomere  Kovboya  tozhe  ni
odnogo ugla, no  emu  zdes'  nravilos'.  Mebel',  sdelannaya  iz  kakogo-to
krasnogo splava, chem-to napominala lyubimuyu "del'tu".
   Na kroshechnom komp'yutere, vstroennom v spinku  krovati,  Kovboj  zakazal
govyadinu po-zapadnomu, prichem nastoyashchuyu, a  ne  vyrashchennuyu  v  inkubatorah
iskusstvennogo belka. I, estestvenno, butylku "Kriogennogo belogo". Vskore
vmeste s gornichnoj, nesushchej yastva, v nomere poyavilis'  telohraniteli  i  s
pomoshch'yu  svoih  detektorov  proverili  pishchu.  Ne  obnaruzhiv  otravy,   oni
udalilis', i Sara s oblegcheniem vzdohnula.
   - YA byla ne tak navyazchiva, kogda ohranyala tebya, - fyrknula ona.
   Podnesla k, bokalu metallicheskuyu butylku "Kriogennogo", bol'she  pohozhuyu
na sifon, nazhala na rychazhok,  iz  sopla  posypalis'  belye  hlop'ya.  CHast'
snezhinok Kovboj pojmal i  poproboval  yazykom.  Ot  holoda  zalomilo  zuby.
Zamechatel'no!
   Posle uzhina  Kovboj,  poryvshis'  v  sumke,  nashel  ingalyator  s  myagkim
narkotikom, kotoryj ne zatragival vzhivlennye mikroshemy. Sara dopila  vino
i,  zaprokinuv  golovu,  vprysnula  narkotik,  Kovboj  tozhe  prilozhilsya  k
ingalyatoru, pochuvstvovav, kak ego mozg obozhglo goryachej volnoj  sladostnogo
pozhara.
   - Kovboj, a pomnish'?..
   - Da, zdorovo snova stat' soyuznikami.
   Oni brosilis' v postel'.  Kovboj  pogasil  svet,  pereklyuchil  glaza  na
infrakrasnoe zrenie i nachal s interesom razglyadyvat' obnazhennoe telo Sary,
raspisannoe teplymi potokami  krovi,  struyashchimisya  po  ee  zhilam.  Goryachie
uchastki tela  vyglyadeli  osobenno  yarkimi.  Krovenosnye  sosudy  na  grudi
obrazovali svetyashchiesya kupola. Teplym ognem siyal niz zhivota. Kovboj  gladil
devushku, nablyudaya, kak ego pal'cy ostavlyayut na ee kozhe plameneyushchie  sledy.
Emu hotelos' bol'shego, chem  prostoe  sliyanie  tel.  On  dostal  iz  spinki
krovati krohotnye nejronaushniki. Ustrojstvo, peredayushchee mysli. On nadel ih
na Saru, a  provodok  vstavil  sebe  v  raz容m.  Teper'  ih  nejrony  byli
ob容dineny v edinyj mozg, oni ponimali  drug  druga  bez  slov,  myslennye
obrazy  svobodno  peretekali  drug  k  drugu.  Vdrug  temnye  glaza   Sary
rasshirilis'. Ona sorvala naushniki.
   - Net, Kovboj, - ispuganno prosheptala ona. - Net!
   On pereklyuchil zrenie v normal'nyj  diapazon.  Pochuvstvoval,  kak  strah
iskazil ee lico.
   - YA dumal, tak budet luchshe.
   - Net. Ne hochu. - Sara nezhno pogladila ego po shcheke. - Vo mne est' nechto
takoe, o chem tebe ne stoit znat'. -  Devushka  prizhalas'  k  Kovboyu,  v  ee
golose slyshalis' bol' i pechal'. - Koe-chto iz moego proshlogo tebe luchshe  ne
znat'. Inogda ya vspominayu ob etom pomimo voli. |to strashnye vospominaniya i
strashnye mysli. Oni tebe ne ponravyatsya.
   - Nichego, ya vsego navidalsya.
   - Net. |togo ty ne mozhesh' znat'. Ne pytajsya proniknut' mne v dushu.
   Kovboj zadumchivo vynul provodok  iz  raz容ma.  Sara  prinikla  k  nemu.
Prikosnovenie gladkogo shelkovistogo tela  vozbudilo  ego  do  predela.  On
snova pereklyuchilsya na infrakrasnyj  diapazon,  razglyadyvaya  teplye  uzory.
Kovboj vspomnil vdrug malen'kuyu komnatku  nad  barom,  edinstvennyj  stul,
uzkij topchan na polu. Teper' on ponimal, chto na etot topchan Sara ni za chto
ne priglasila by ego. Komnatka byla ee ubezhishchem, gde ona mogla ukryt'sya ot
lyudskih glaz, gde mogla ne boyat'sya vydat' svoi tajny.  I  Sara  nikomu  ne
pozvolit narushit' eto uedinenie, oskvernit' ee poslednee  ubezhishche.  V  tom
chisle i emu.
   Prostyni, kazalos', pyshut zharom. Glaza devushki potemneli,  stali  pochti
fioletovymi. No eti okna dushi byli zakryty nagluho. Vhod vospreshchen.
   Kovboj  prosnulsya  cherez  neskol'ko  chasov.  Eshche  ne   rassvelo.   Sara
trenirovalas' v  centre  komnaty,  starayas'  ne  shumet'.  Kovboj,  lezha  v
posteli, nablyudal, kak ona nanosit udary po nevidimomu vragu.  Kto  znaet,
mozhet, sredi etih vragov chislitsya i on, Kovboj? Kto znaet, chto  u  nee  na
ume.
   Vnezapno on zametil, kak izo rta devushki molniej vyskol'znula  kakaya-to
nit'  i  tut  zhe  spryatalas'  obratno.   On   poholodel.   Da   ved'   eto
kiberneticheskaya zmeya! Vyhodit,  vse  eto  vremya  v  gorle  Sary  pryatalos'
chudovishche, za etimi suhimi, goryachimi gubami, kotorye sovsem nedavno... Nu i
vlip! CHto delat'? Vot pochemu ona ne zahotela, chtoby on  prochel  ee  mysli.
Sluchajnaya mysl' o zmee i... "Vo mne  est'  takoe,  o  chem  tebe  ne  stoit
znat'". Tak ona skazala. Teper' yasno, chto eta devka imela  v  vidu.  YAsno,
chto pryachetsya za etimi temnymi, nepronicaemymi glazami. Bestiya!
   Mezhdu tem bestiya zakonchila boj s ten'yu i, tiho  stupaya,  napravilas'  v
dush. Kovboj lezhal s zakrytymi  glazami,  pritvoryayas'  spyashchim.  Kogda  Sara
skrylas' v vannoj, on vzdohnul s oblegcheniem. Prinyav  dush,  devushka  snova
zabralas' v postel', no Kovboj, zevaya, otodvinulsya na samyj kraj  krovati,
sdelav vid, chto lyubezno ustupaet ej mesto.





   Useyannoe biserinkami pota lico Dauda iskazilos' ot boli. On medlenno  i
neuverenno delal pervye shagi, derzhas' za blestyashchie  metallicheskie  brus'ya.
Ego novye nogi slushalis' ploho.
   - Tak, Daud, molodec, - podbadrival ego vrach, v  lyuboj  moment  gotovyj
podstrahovat'.
   Daud koe-kak  dobralsya  do  konca  brus'ev  i  plyuhnulsya  v  invalidnuyu
kolyasku.
   - Horosho, Daud. - Sara vkatila kolyasku v lift. - Davaj kupim sigarety.
   - U menya est'.
   V palate ona pomogla bratu lech' i dostala iz sumochki dve pachki sigaret.
   Voshel borodatyj sanitar s tazom  i  polotencami.  On  sobiralsya  vymyt'
Dauda.
   - V posteli kurit' nel'zya, - vezhlivo napomnil on Daudu.
   - YA sama vymoyu ego,  -  predlozhila  Sara.  -  Nam  nuzhno  pogovorit'  o
semejnyh delah.
   Sanitar voprositel'no posmotrel na Dauda. Tot kivnul.
   - Horosho. Na krovati sidet' nel'zya.
   - Bol'she ne budu, - izvinilas' Sara.
   Kogda sanitar ushel, ona razdela i vymyla brata.
   - Daud, tebe nado bol'she trenirovat'sya. Ran'she, kogda my  zhili  vdvoem,
ty ved' chasto trenirovalsya. Tebe nado pobystree nauchit'sya hodit'.
   - |to slishkom trudno i bol'no. - Daud vypustil k potolku kol'ca dyma. -
Oni ved' snizhayut mne dozu narkotika.
   - Mne snova nuzhno uehat', i ya ne znayu, kogda vernus'.
   - Tak ya i znal. V poslednie dni ty byla u menya  tol'ko  do  poludnya,  a
potom, verno, s kem-to vstrechalas'.
   - Pojmi, ya dolzhna zarabatyvat' den'gi, chtoby platit' za tvoe lechenie.
   Daud obizhenno zagasil sigaretu. Otvernulsya Potom ispodlob'ya vzglyanul na
sestru:
   - Ne uezzhaj. Ne ostavlyaj menya odnogo.
   - YA dam tebe nomer telefona, po kotoromu ty smozhesh' peredat'  dlya  menya
soobshchenie. |to v shtate N'yu-Meksiko. Vozmozhno, inogda tebya smogut soedinit'
so mnoj. No v lyubom sluchae ya peredam tebe otvet, gde by ya  ni  nahodilas'.
Horosho?
   - Ladno. Kak skazhesh', - pokorno otozvalsya Daud.
   Serdce  devushki  szhalos'.  Brat  vyglyadel  takim   hudym,   blednym   i
neschastnym.
   - Nomer ty dolzhen budesh' zauchit' naizust'. Iz palaty ne zvoni.  Telefon
zdes', veroyatno,  proslushivaetsya.  Budesh'  spuskat'sya  na  kolyaske  v  zal
ozhidaniya i zvonit' ottuda. Deneg ya tebe dam. Ponyal?
   - Ponyal.
   Levoj  rukoj,  novoj  i  eshche  nelovkoj,  Daud  potyanulsya  za  slozhennym
polotencem. Ot neuklyuzhego dvizheniya ono razvernulos', na pol vypalo  chto-to
blestyashchee i pokatilos' po polu.
   - |to moe lekarstvo, - s nevinnym vidom ob座asnil Daud.
   Sara podnyala ampulu. Ne obrashchaya vnimaniya na vorchanie Dauda, vnimatel'no
rassmotrela ee. Polimiksin-fenildorfin nyu,  dvenadcatiprocentnyj  rastvor.
Ponyatno. Ran'she takoj ampuly Daudu hvatalo na celyj den'. Teper' net.
   Daud  gorestno  zastonal.  Sara  reshitel'no  obyskala  vse   polotenca,
postel', nashla pod podushkoj eshche odnu polnuyu ampulu i odnu pochti pustuyu.
   - |to Dzhozef podaril mne, - ispuganno skazal Daud. No, zametiv  zhestkij
vzglyad sestry, zamolchal.
   - Daud, u tebya ved' net deneg. CHem ty zaplatil za eto?
   On ugryumo molchal. Togda Sara, namotav na ruku kraj polotenca, hlestnula
ego po licu. Daud uporno prodolzhal molchat', lish' guby drognuli.
   - Otvechaj! - Snova hlestkaya poshchechina.
   - Oni... |to... Ponimaesh', prosto den'gi priplyusovyvalis' k bol'nichnomu
schetu, - zalepetal Daud skorogovorkoj. - U Dzhozefa est' drug sredi vrachej.
On i vklyuchal platu za narkotiki v schet, vot i vse. Sara, pojmi, eto  ochen'
pomogaet mne.
   - YA perevedu tebya v drugoe mesto. V kakoj-nibud' sanatorij.  Teper'  za
toboj uzhe ne trebuetsya osobogo prismotra.
   - Sara!
   - Molchat'!
   Ona popytalas' utihomirit' zluyu  drozh',  gotovuyu  vot-vot  ohvatit'  ee
celikom. Brosiv polotence v ugol, Sara bystro vyshla v koridor. Nado  najti
sanitara Dzhozefa.
   Tot myl v sosednej palate starika, popavshego v avariyu.
   - |j, Dzhozef, - negromko okliknula ego Sara i s siloj  shvyrnula  ampulu
emu v golovu.
   Tot uspel prignut'sya, ampula razbilas' o stenu. Sara udarila ego  nogoj
v zhivot, potom kulakom v golovu. Dzhozef kulem osel na pol. Sara pripodnyala
ego za shkirku, sdaviv vorotnikom gorlo.
   - Dzhozef, ostal'noj endorfin ya zakachayu v tvoi podlye  veny.  Posmotrim,
kak tebe eto ponravitsya.
   Ispugannyj starik potyanulsya k knopke vyzova vracha. Sara ottolknula  ego
kreslo. Dzhozef hripel, privalivshis' k stene.
   - Dzhozef, ne otravlyaj moego brata! Ne smej davat' emu ampuly!
   - YA vsego lish'...
   Sara vlozhila v poshchechinu vse svoe otchayanie. Starik na krovati  ispuganno
dernulsya.
   - Esli ty eshche raz... Beregis', Dzhozef. YA ne proshchu. Budem  schitat',  chto
moj brat ne poluchal  nikakih  narkotikov.  Ty  vycherknesh'  svoi  summy  iz
bol'nichnogo scheta. Ty menya ponyal, Dzhozef?
   On s gotovnost'yu zatryas golovoj.
   - Tak-to luchshe. - Sara povernulas' k perepugannomu stariku: - Izvinite.
|tot ublyudok pritorgovyvaet zdes' endorfinom. Sovetuyu vam  proverit'  svoi
scheta, prezhde chem oplachivat'  ih.  Dzhozef  navernyaka  pripisal  tuda  paru
lishnih punktov.
   I ona vyshla iz palaty.  Zlost'  smenilas'  pechal'yu.  Pravil'no  li  ona
postupila? Daud bol'she ne budet poluchat' endorfin. No chto v tom  horoshego?
CHem on eshche mozhet uteshit'sya? Bednyaga zhivet  ot  in容kcii  k  in容kcii.  |to
edinstvennaya radost' v ego zhizni.  Ved'  budushchee  besprosvetno.  CHto  zhdet
Dauda, kogda on vernetsya v gorod?  Stradaniya.  Poluchaetsya,  chto  Dzhozef  v
nekotorom smysle pomogal Daudu,  oblegchaya  ego  muki.  A  zhestokaya  sestra
bezzhalostno vernula brata k surovoj dejstvitel'nosti, ot  kotoroj  on  tak
nastojchivo pytaetsya bezhat'.





   - Dodzher? - udivilsya Kovboj, uslyshav golos druga.
   - A kto zhe eshche?
   - Rad uznat', chto ty cel i nevredim, - ulybnulsya  v  trubku  Kovboj.  -
Nadeyus', rebyata iz "Ognennyh sil" ohranyayut tebya tak zhe horosho, kak i menya.
   - Obo mne ne bespokojsya, zdes' vse v poryadke, - otvetil Dodzher.  -  Tut
odni ublyudki nedavno ustroili zasadu u dorogi,  nedaleko  ot  vo  vladenij
Boba Ag'yulara. |to okolo Mory. No menya predupredili mestnye, v tom chisle i
sam Bob. My vyzvali podkreplenie, celyj  otryad,  kotoryj  perestrelyal  vsyu
zasadu. Poprygunchika Dzhimi mne prishlos' zaperet' v  vannoj,  chtoby  on  ne
vvyazyvalsya v draku.  Srazhenie,  govoryat,  dlilos'  minut  desyat'.  Teper',
pozhaluj, oni ne skoro reshatsya ob座avit'sya v nashih  krayah.  Pust'  poprobuyut
tol'ko sunut'sya. Teper' k chuzhakam u nas otnosyatsya eshche podozritel'nee,  chem
prezhde.
   - Pozdravlyayu s udachnoj operaciej, starina.
   Kovboj zvonil  s  kosmoporta  Orlando  po  nomeru  Rendol'fa  Skotta  v
Santa-Fe. Vremennyj telefon zaranee ustanovili lyudi Dodzhera, i vse  zvonki
pereadresovyvalis' otsyuda v odin iz gorodkov v okrestnostyah Santa-Fe  -  v
Moru, Igl-Nest ili v kakoj-nibud' drugoj, gde byval. Dodzher.
   - Vstrecha s Runom naznachena na zavtra, - dolozhil Kovboj. - U  menya  pri
sebe infokub s zapisyami  instrukcij  k  dogovoru,  kotoryj  my  sobiraemsya
zaklyuchit' s Runom. Ty sejchas mozhesh' prinyat' informaciyu?
   - Konechno.
   Kovboj vstavil  infokub  v  schityvayushchee  ustrojstvo  telefona-avtomata,
nabral komandu, i informaciya nachala postupat' Dodzheru v N'yu Meksike.
   - U Getmana proshloj noch'yu sluchilis' ser'eznye  nepriyatnosti,  -  skazal
Kovboj, kogda drug soobshchil, chto informaciya prinyata. - Odin  iz  ego  lyudej
okazalsya predatelem, peremetnulsya na storonu  protivnika,  uvel  za  soboj
svoih  podchinennyh  i  obvoroval  sklad  s   komp'yuternymi   matricami   i
antibiotikami.
   - Nashi dela obstoyat poluchshe, -  dovol'no  soobshchil  Dodzher.  Vpervye  za
neskol'ko mesyacev on vybralsya nakonec  iz  svoego  doma,  prevrashchennogo  v
krepost'. - Tut, ponimaesh', kur'ery otkalyvayutsya ot gruppy Arkadiya.
   Vot eto novost'! Kovboj davno ne  slyshal  nichego  luchshe.  Esli  kur'ery
ujdut, to mehanizm bandy Arkadiya tut zhe razvalitsya.
   - Posle togo, - prodolzhal Dodzher, - kak Dzhimi sdelal to, chto on sdelal,
Arkadij nastoyal, chtoby  vo  vremya  poezdok  ryadom,  s  kur'erom  v  mashine
nahodilsya soprovozhdayushchij s avtomatom. A posle ego gibeli lyudi  eshche  bol'she
zanervnichali. Kstati, zamenu emu prislali mgnovenno.
   Kovboj ehidno ulybnulsya: "Tempel'" polnost'yu sebya raskryl.
   - Kto zamenil Arkadiya?
   - Nekij Kal'vert.  On,  kazhetsya,  s  orbity.  Ego  i  ran'she  videli  s
Arkadiem, no nikto tochno ne znaet, kto on  takoj.  Vo  vsyakom  sluchae,  ne
russkij. Russkie iz okruzheniya Arkadiya ego nedolyublivayut.
   - Kak ty dumaesh', lyudi Arkadiya ne mogut vystupit' protiv Kal'verta?
   - Kto ih znaet. |ti russkie vse splosh' paranoiki, ot  nih  vsego  mozhno
zhdat'. Odnako Kal'vert znaet o lyudyah Arkadiya slishkom mnogo: adresa, svyazi,
krug obshcheniya. Takim obrazom, oni dovol'no uyazvimy, a na  Kal'verta  u  nih
pochti nichego net. Izvestno tol'ko, chto  eto  dryan'  poryadochnaya.  Nastoyashchij
govnyuk. S nim boyatsya svyazyvat'sya. On privel s soboj novyh lyudej. Ochevidno,
tozhe s orbity. Govorit, chto, esli kur'ery otkazhutsya rabotat' na  nego,  on
bystro najdet im zamenu.
   - |to privedet k bol'shim poteryam.
   - Dlya nih eto meloch'. Esli oni vidyat vygodu v dolgosrochnoj perspektive,
to ne poskupyatsya na rashody. Budut terpet' ubytki mnogie gody.  V  otlichie
ot nas, oni mogut sebe takoe pozvolit'.
   - Kak vyglyadit etot Kal'vert?
   - Srednego rosta, ser'eznyj, bez osobyh primet,  golos  tihij.  Pohozhe,
vybilsya na orbitu iz nizov.
   Kovboj brosil vzglyad na Saru, kotoraya  dozhidalas'  okonchaniya  razgovora
nepodaleku.
   - Dodzher, naskol'ko ya ponimayu, etot tip izvesten zdes' kak  Kanninghem.
On dejstvuet protiv nas.
   - Vozmozhno, Kovboj. Esli tak, znachit, on zagruzhen rabotoj po gorlo.  My
postaraemsya podbrosit' emu eshche nemnogo.
   - My tozhe. Kstati, Uorren podgotovil k poletu uzhe shestuyu "del'tu".
   - Pogovarivayut, chto  lyudi  Arkadiya  ishchut  zapasnye  chasti,  tozhe  hotyat
sobrat' neskol'ko samoletov dlya ohrany.  Horosho,  chto  ty  uspel  zakupit'
zapchasti. Teper' ih trudno dostat'.
   - Nikak ne mog zabyt' nebo, vot i pokupal vse podryad. Nu,  do  vstrechi,
starina. Nam pora.
   Zakonchiv  razgovor  i  pomahav  na  proshchanie  rukoj  telohranitelyam  iz
"Ognennyh sil", Kovboj vmeste s Saroj napravilsya k kosmicheskomu korablyu.
   Run poobeshchal im bezopasnost'. Kovboj znaet  cenu  takim  obeshchaniyam,  no
esli Run narushit slovo, nikakie telohraniteli uzhe ne pomogut. Tak chto  net
smysla brat' ih s soboj.
   Oni s Saroj otpravyatsya odni. V neizvestnost'.





   Obitel'   Runa   yavlyala   soboj    nagromozhdenie    nochnyh    koshmarov,
shizofrenicheskih  grez  o  kiberneticheskom  budushchem.  Nastoyashchee   torzhestvo
holodnoj logiki komp'yutera  i  iskusstvennogo  intellekta  nad  stradayushchej
dushoj organicheskoj prirody. Kovboj chuvstvoval sebya krajne neuyutno. On  byl
chuzhim v etom d'yavol'skom logove, obitateli kotorogo otkryto glumilis'  nad
isterzannoj Zemlej. Sluchajnym gostem na vrazheskom piru.
   - Planeta obrechennyh, - prezritel'no  izrek  Run,  strannyj  sub容kt  s
nakrashennymi glazami. - YA rodilsya na dne gravitacionnoj  yamy,  a  zrelost'
prishla ko mne na orbite. Tam ya obrel i novoe telo.
   Kovboyu kazalos', chto zlovonnoe dyhanie  sobesednika  donositsya  k  nemu
dazhe cherez  stol.  Run  nebrezhno  pogladil  po  volosam  devochku,  kotoraya
podnesla emu bokal vina. Ta vzdrognula  ot  ego  prikosnoveniya,  glaza  ee
rasshirilis', rot priotkrylsya v bezzvuchnom  krike.  Kovboj  sodrognulsya  ot
otvrashcheniya i zhalosti.
   - YA ponyal, kak my mozhem sotrudnichat', - prodolzhal hozyain. - Vy  i  vasha
Zemlya proigrali. My pobedili. Vy - dikari. YA zhe upravlyayu  budushchim  i  hochu
preobrazovat' Zemlyu, ustanovit' novyj mirovoj poryadok. U vas net vybora.
   Kovboj  snova  sodrognulsya,  teper'  ot  uzhasa.  Mrachno   ustavilsya   v
hrustal'nyj stakan i predstavil, kak on  udaryaet  bokal  ob  stol,  ostrye
blestyashchie oskolki razletayutsya vo vse storony, on hvataet odin, brosaetsya k
Al'brehtu, vskryvaet arteriyu, i gnilaya krov', net, sliz' zalivaet  odezhdu,
hleshchet na pol...
   Usiliem voli Kovboj stryahnul s  sebya  navazhdenie,  szhal  stakan,  chtoby
unyat'  v  ruke  drozh',  potom  vnimatel'no  posmotrel  na  Saru.  Ee  lico
ostavalos'  besstrastnym,  glaza  nichego  ne  vyrazhali.  Ponyat',  chto  ona
chuvstvuet,  bylo  sovershenno  nevozmozhno.  Kovboj  vspomnil  o   chudovishche,
zataivshemsya v ee gorle. Mozhet, ona tozhe chudovishche? Ili uzhe ves' mir soshel s
uma? I ego naselyayut tol'ko monstry? Esli by on vse-taki brosilsya na  Runa,
na ch'yu storonu vstala by Sara? V kogo by  napravila  svoyu  kiberneticheskuyu
tvar'?
   Kovboj ostorozhno postavil hrustal'nyj stakan na stol, polozhil  ruki  na
koleni, chtoby ne vydat' nervnuyu  drozh'.  S  sumasshedshim  mirom  nado  poka
smirit'sya. Vynuzhdennyj vremennyj kompromiss s chudovishchami.
   - Vse, chto ya delayu, ya delayu s lyubov'yu, -  prodolzhal  razglagol'stvovat'
Run, snova pogladiv devochku po volosam i prikryv ladon'yu  svoi  zhutkovatye
nakrashennye glaza. Po ego gladkim shchekam medlenno skatilas' sleza. - YA vseh
vas lyublyu, kak otec lyubit svoih detej. Moya lyubov' beskonechna.


   SHattl vypolnyal rejs po marshrutu Florida - Svobodnaya  zona  "Venesuela".
Salon zapolnyali v osnovnom sluzhashchie orbital'nyh firm, piloty  v  formennyh
kurtkah s emblemami i te nemnogie zhiteli Okkupirovannoj  Ameriki,  kotorye
byli dostatochno bogaty,  chtoby  pozvolit'  sebe  kosmicheskie  perelety,  -
vsyakogo  roda  lovkachi  i  aferisty,  poklonyayushchiesya  modnomu  nyne   stilyu
"krio-maks".  Byli  zdes'  i  kur'ery  s  zaminirovannymi   chemodanchikami,
prikovannymi k zapyast'yam.  A  takzhe  sluzhashchie  marionetochnyh  pravitel'stv
Zemli, sotrudnichavshih s  orbitalami.  |ti  byli  pobednee,  oni  leteli  v
komandirovku i chuvstvovali sebya neuyutno sredi nadmennyh firmachej i bogatyh
zhulikov.
   Kovboj  smotrel  v  illyuminator  na  nerovnyj   kraj   goluboj   Zemli,
zamutnennyj prozrachnoj dymkoj  atmosfery,  plavno  perehodyashchej  v  chernotu
kosmosa. Vnizu, v storonu Malyh Antil'skih  ostrovov,  proplyvali  oblaka.
Korichneva to-zelenye pyatna  ostrovov  otchetlivo  vydelyalis'  na  biryuzovoj
gladi okeana. SHattl plavno opuskalsya na Zemlyu. Kovboj, iskosa vzglyanuv  na
Saru, zametil v ee glazah pechal'. Navernoe, toskovala po bezdonnoj chernote
kosmosa, po nesbyvshejsya mechte. Sudya po vsemu,  Sare  strashno  ne  hotelos'
vozvrashchat'sya na isterzannuyu Zemlyu.
   - CHtob oni sdohli! - zlo prosheptala devushka.
   Kovboj ne zadaval voprosov, prekrasno ponimaya, o kom ona govorit. SHattl
sel v odnom iz krupnejshih  kosmoportov  planety  sredi  venesuel'skih  gor
La-Gran-Sabana,  nedaleko  ot  ekvatora.   Optimistichno-zelenyj   landshaft
ispeshchryali  morshchiny  gornyh  hrebtov  i  serebristye  niti  rek.  Ryadom   s
kosmoportom vozvyshalas' gora Rorajma vysotoj pochti v tri kilometra.


   - Arhitektura vseh  vremen  pokazyvaet  nam,  chto  chelovechestvo  vsegda
stremilos' k nebesam, - rassuzhdal Run. -  Vspomnite  zikkuraty  i  visyachie
sady Vavilona, piramidy Egipta, kafedral'nye sobory srednevekov'ya, russkie
cerkvi. |to pal'cy, ustremlennye v nebo, proch' iz gravitacionnogo kolodca.
Teper' takaya arhitektura bol'she ne nuzhna, chelovechestvo  dostiglo  nebes  i
prochno obosnovalos' na orbite No  samo  chelovechestvo  raskololos'  na  dve
chasti na teh, kto zhivet naverhu, i teh, kto sushchestvuet v  "zemnoj  gryazi".
Poetomu trebuetsya novoe myshlenie. I novaya arhitektura. Takaya, kak zdes', v
etom dome. Splav Zemli i nebes. Arhitektura stala moej strast'yu.
   Kovboj s Saroj shli za Runom sledom po mnogochislennym zakoulkam doma, po
beskonechnym  koridoram  iz  prochnogo  splava,  uveshannym  topograficheskimi
portretami.
   - Arhitektura ochen' vazhna, - prodolzhal  razglagol'stvovat'  Run.  -  Vo
vseh  svoih  proyavleniyah.  YA  imeyu  v  vidu  i  arhitekturu  kristalla,  i
arhitekturu  komp'yutera.  Ran'she  poety  i  hudozhniki  vospevali   krasotu
chelovecheskogo  tela,  no  organicheskie  sushchestva  slaby  i   nesovershenny.
CHelovechestvu neobhodimo nakonec osoznat', chto chisla ideal'ny,  bezuprechny.
|lektronnaya pamyat' sovershennee chelovecheskoj. Kristally  hranyat  informaciyu
prochnee i nadezhnee, chem  belkovyj  mozg  cheloveka.  Organicheskie  tela  ne
vyderzhivayut  konkurencii  s  neorganicheskimi.  CHelovecheskie   simpatii   i
antipatii  nam  bol'she  ne  nuzhny.  Neobhodimo  smirit'sya   s   osoznannoj
neobhodimost'yu  elektronnoj  logiki.  -  Run  vzglyanul  na  Kovboya  iz-pod
raskrashennyh vek.  -  Da,  neobhodimost'yu.  Neobhodimost'yu,  a  znachit,  i
neizbezhnost'yu. |to pridet, chto by vy ni delali, kak by ni zhelali inogo.  I
moe vozvrashchenie k vlasti tozhe neizbezhno.


   Obitel'  Runa  nahodilas'  v  Vostochnyh  Kordil'erah,   k   zapadu   ot
kosmoporta, raspolozhennogo v gornom massive La-Gran-Sabana. Special'no dlya
Kovboya i Sary Run zakazal nebol'shoj samolet, kotoryj dolzhen byl  dostavit'
ih s kosmoporta v ego zhilishche. Na bortu chernogo samoleta svetilas'  golubaya
emblema firmy "Tempel'". Styuardessa, yavno ne  orbital'nogo  proishozhdeniya,
vyhvatila u puteshestvennikov sumki i sama vnesla ih v samolet. Pilot, sudya
po pohodke, rodilsya na orbite. Pohozh na yaponca. Na  ego  formennoj  kurtke
tozhe otlivala golubiznoj emblema "Tempel'". Derzhalsya pilot  zanoschivo,  na
passazhirov esli  i  vzglyadyval,  to  s  neskryvaemym  prezreniem,  otvechal
odnoslozhno. Kovboya on nachinal zlit'. Vstretit'sya  by  s  etim  bolvanom  v
nastoyashchem boyu, da pokazat' emu gde raki zimuyut! Togda srazu stanet  vidno,
kto chego stoit.
   Sara tozhe vyglyadela ne slishkom dovol'noj,  lico  ee  okamenelo,  kulaki
szhalis'. "Znachit, - usmehnulsya pro sebya Kovboj, - orbital'nyh pilotov  ona
tozhe nenavidit. I pravil'no delaet!"
   Polet dlilsya vsego dvadcat' minut.  Samolet  letel  plavno,  slovno  ne
oshchushchaya soprotivleniya atmosfery. Kak v vakuume. Kovboj ot dushi  pozavidoval
ekipazhu - oni zhili v nebe. Sare ne sidelos' na meste,  ona  napravilas'  v
bar i prinesla stakan viski s limonom. Oba molchali. Tishinu narushalo tol'ko
pozvyakivanie l'da  v  stakane.  Kovboj  ugryumo  ustavilsya  v  illyuminator,
razglyadyvaya  temno-zelenye  dzhungli,  pronosivshiesya  pod  krylom  samoleta
mutnye rechki. V gorah S'erra-Nevada on razglyadel dvorec Runa - serebristoe
stroenie, vozvyshavsheesya nad krutymi zelenymi sklonami. Kusok  orbital'nogo
splava, peresazhennyj na zemnuyu pochvu.
   Samolet poshel na snizhenie, proletel mezhdu gorami, spustilsya v dolinu  i
prizemlilsya. Kovboj oglyanulsya v  poiskah  serebristogo  dvorca,  no  sredi
derev'ev uvidel lish' machtu s migayushchim fonarem. Gde-to tam zhil Run...


   Hozyain podoshel k dveri, ona avtomaticheski otkrylas', i  gosti  voshli  v
komnatu, steny kotoroj byli uveshany gologrammami kristallov  samyh  raznyh
struktur. U komp'yutera sideli dvoe detej. Devochke v belom  plat'e  na  vid
bylo let  desyat'.  Mal'chik  v  beloj  rubashke  i  chernyh  bryukah  vyglyadel
postarshe. Oba bosy, temnye volosy vystrizheny vokrug  raz容mov.  Na  ekrane
mel'kali kartinki kakoj-to uchebnoj programmy.
   - Devochku zovut Volchica, ya dal ej eto imya za volch'i glaza. A  ee  brata
zovut Raul'. - Run umilenno posmotrel na detej i ulybnulsya. - V etom hrame
oni starshie sluzhki. YA podobral ih na ulice, gde oni zhili, kak krysy. Takoe
sushchestvovanie  nedostojno   cheloveka.   Roditeli   rebyatishek   umerli,   a
rodstvennikam oni ne nuzhny. Bednye deti skoree vsego umerli by ot goloda i
boleznej, a esli by vyzhili, to obrecheny byli by na  zhalkoe  sushchestvovanie.
Vyrosli by prestupnikami, narkomanami. Vozmozhno, torgovali by svoim telom.
Volchica, ne dostignuv i dvadcati let, uspela by narozhat' poldyuzhiny  detej.
Teper' zhe u nih horoshie perspektivy. YA ih kormlyu, uchu  umu-razumu.  Teper'
oni znayut, kakim putem budet razvivat'sya Zemlya.
   Run na minutu zadumalsya, posmotrel na detej i prodolzhal:
   -  Raul'  rodilsya  posle  vojny,  tak  chto  vsyu  zhizn'  on  provel  pri
sushchestvuyushchem poryadke, drugogo ne znaet. |to pokolenie - glina, iz  kotoroj
my  vylepim  nechto  novoe.  Deti  postarshe  uzhe  isporcheny,   oni   uspeli
nahvatat'sya  ot  roditelej  staryh  predrassudkov,  perezhitkov   proshlogo,
poetomu obuchat' ih neveroyatno trudno oni ne podchinyayutsya svezhim veyaniyam.  A
eti... - Run vzglyanul na detej s otecheskoj ulybkoj yavno gordyas'  tvoreniem
svoih ruk. -  Soznatel'noe  pokolenie.  Oni  prolozhat  Zemle  novyj  put',
shirokuyu  dorogu  k  svetlomu  budushchemu,  k  novomu  mirovomu  poryadku,   k
pravil'nym vzaimootnosheniyam s nebesami.
   Run perevel nakrashennye glaza na Kovboya, i ego vzglyad vdrug poholodel.
   - YA vospityvayu  soznatel'nyh  lyudej,  budushchih  soldat  trudovoj  armii.
Ispolnitel'nyh,    disciplinirovannyh,    gordyashchihsya     svoim     umeniem
besprekoslovno podchinyat'sya. Besprekoslovno. -  On  ustremil  glaza  vverh,
slovno uzhe videl tam siyayushchie vershiny gryadushchego miroustrojstva. -  Da,  eto
budet novoe obshchestvo s novymi  otnosheniyami.  Nichego  iz  proshlogo.  Tol'ko
budushchee.


   Vyjdya iz kabiny i ne udostoiv Kovboya i Saru dazhe kosogo vzglyada,  pilot
nazhal knopku lyuka. Dver' raspahnulas',  na  letnoe  pole  spustilsya  trap.
Sunuv ruki v karmany kurtki, on  soshel  pervym  vniz  i,  ne  oglyadyvayas',
napravilsya k domiku dlya otdyha ekipazha.
   - |j, - kriknula emu vsled Sara.
   Pilot obernulsya.
   - Ty zabyl podat' nam bagazh, - s izdevkoj zametila  devushka,  i  Kovboj
ele sderzhal ulybku.
   Nadmennyj pilot slovno okamenel i holodno otvetil:
   - |to ne moya rabota.
   - Ty obyazan byt' vezhlivym s gostyami Runa, - otchekanila  Sara.  -  Gosti
Runa ne nosyat bagazh. Ponyal, ty, fuflo?
   I devushka oskalilas', kak tigrica.
   Pilot pobagrovel, no vozrazhat' ne posmel. On nehotya pobrel k  bagazhnomu
otdeleniyu i vynul ottuda sumki.
   - Bol'shoe spasibo, - holodno ulybnulas' Sara.
   Na aerodrome puteshestvennikov uzhe zhdal  vertolet.  Ryadom  kuril  sigaru
shirokoplechij krepkij chelovek  v  bezukoriznennom  kostyume.  Telohranitel',
dogadalsya Kovboj. Otkryv gruzovoj otsek vertoleta, on podozhdal, poka pilot
zagruzit bagazh passazhirov.
   No vot sumki na meste. Sara sunula pilotu  melkuyu  monetku.  Ot  takogo
izdevatel'stva  tot  zlobno  skripnul  zubami.   Telohranitel'   udivlenno
pripodnyal brovi.
   - Menya zovut Gorman, - predstavilsya on. - Dobro pozhalovat'.


   -  Vnedrenie,  -  filosofstvoval  Run,  -  proniknovenie  napadayushchih  i
oboronyayushchihsya drug v druga, vzaimnoe rastvorenie. Imenno eto dolzhno  stat'
metaforoj nashej epohi. Boevye dejstviya ustareli, eto slishkom grubo,  grubo
i glupo. Neeffektivnaya trata energii. - On  vzdohnul,  podnyal  hrustal'nyj
bokal,   na   gladkih   stenkah   kotorogo    perelivalis'    raznocvetnye
golograficheskie zvezdochki. - A Kucejro i  ego  "uskoritel'naya  gruppa"  ne
ponimayut etogo, oni slishkom primitivno myslyat. Oni vse  eshche  prebyvayut  vo
vlasti  prezhnih  kategorij  vojny  i  mira.  Im  nevdomek,   chto,   sozdav
blagopriyatnye  usloviya,  mozhno  dostich'  bol'shego,  chem  srazhayas'.  Tol'ko
nedalekie  lyudi  iz  "uskoritel'noj  gruppy"  mogli  dodumat'sya  do  takoj
gluposti, kak voevat' odnovremenno protiv firmy "Korolev"  i  posrednikov.
Vojna protiv posrednikov gotovilas' davno, no s nej nado bylo povremenit'.
   Run zadumalsya, podyskivaya sravnenie, potom prodolzhil:
   - Nado dejstvovat', kak virus Hantingtona.  Drugie  mikroby  i  virusy,
kotorye atakuyut  organizm  srazu,  ne  tak  strashny.  Bolezn'  proyavlyaetsya
bystro, i ee mozhno ostanovit', vovremya nachav lechenie.  A  simvolom  nashego
vremeni stali sovsem drugie bolezni. Virus  Hantingtona  na  pervyh  porah
nikak sebya ne proyavlyaet, godami nakaplivayas' v tkanyah mozga. On  predel'no
zarazen, ego podhvatili uzhe milliony nichego ne podozrevayushchih lyudej. Dolgie
gody my voobshche ponyatiya ne imeli o ego sushchestvovanii, i za  eto  vremya  ego
nositelyami stali ogromnye massy. Bystromu  rasprostraneniyu  sposobstvovali
mnogochislennye migracii naseleniya posle vojny. Ponimaete? Vot u kogo nuzhno
pouchit'sya sovremennym metodam vedeniya vojny.
   Run dovol'no hohotnul. Sravnenie i v samom dele udachnoe.
   - Est' tol'ko odin sposob borot'sya protiv  takih  boleznej.  My  dolzhny
stat' bolee izoshchrennymi, chem nashi vragi. A dostich' etogo  mozhno  sleduyushchim
obrazom.  V  laboratornyh  usloviyah  sozdaetsya  pohozhij  virus,  nastol'ko
pohozhij, chto virus Hantingtona prinimaet ego za svoego. Oba  virusa  zhivut
vmeste, razmnozhayutsya, obmenivayutsya geneticheskoj informaciej. Molekuly DNK,
rozhdennye  v  laboratorii,  peremeshivayutsya   s   molekulami   DNK   virusa
Hantingtona, poyavlyayutsya virusy-mutanty. No eto uzhe ne  te  opasnye  virusy
Hantingtona, kotorye,  nakopivshis',  sposobny  ubit'  cheloveka.  Rozhdayutsya
novye virusy, bezopasnye, kotorye mogut dolgo zhit' v  organizme  cheloveka,
ne prichinyaya emu nikakogo vreda. CHernyj virus stanovitsya belym, belyj virus
pronikaet tuda, gde est' virus chernyj, opyat' proishodit smeshenie,  istoriya
povtoryaetsya. Postepenno vse chernye virusy ischezayut. Ostayutsya tol'ko belye,
bezvrednye.
   Run udovletvorenno posmotrel na Kovboya i ulybnulsya:
   - Potomu, dorogoj moj, mne i ponravilsya tvoj plan. On izyashchen  i  tonok.
Ty ochen' hitro pridumal, chto nado sdelat',  chtoby  smestit'  Kucejro.  Kak
obernut' ego pobedu protiv nego samogo.  Nado  napravit'  oruzhie  vraga  v
samogo vraga. Blestyashchaya ideya!  Posmotrim,  dostojna  li  vasha  arhitektura
nebes.


   Gorman vel vertolet vruchnuyu, bezo vsyakih kabelej i raz容mov. On borolsya
s nim, slovno eto byl ne vertolet, a raz座arennyj alligator. Kovboj  tol'ko
morshchilsya ot stol' topornoj raboty.
   Vskore emu nadoelo nablyudat' za pilotom, i  on  prinyalsya  rassmatrivat'
obitalishche Runa. S nebol'shoj vysoty ono napominalo skul'pturnoe sooruzhenie,
vitoj giperboloid, suzhayushchijsya knizu. Kruzheva serebristoj  reshetki  zakryty
temnym steklom. Metallokonstrukcii  sdelany  iz  prochnejshego  orbital'nogo
splava. Kazalos', azhurnoe sooruzhenie moglo sushchestvovat' tol'ko v  kosmose,
a na Zemle ono nepremenno dolzhno ruhnut' pod sobstvennoj tyazhest'yu. Ni odin
splav, poluchennyj v zemnyh usloviyah, ne vyderzhal by takoj nagruzki.  Pochva
vokrug doma byla pokryta  tonkim  sloem  temnogo  metalla  s  serebristymi
prozhilkami. Po slozhnosti dvorec Runa pochti nichem ne ustupal  chetyrehmernoj
sheme firmy  "Tempel'",  narisovannoj  Tibodo.  Na  Zemle  zamok  vyglyadel
oskolkom orbital'noj moshchi, sluchajno zanesennym iz kosmosa.
   Pod  poryvami  vetra  Gorman  koe-kak  sel  na  vertoletnuyu   ploshchadku.
Dozhidayas', poka ostanovyatsya lopasti vinta, on zakuril sigaru i ulybnulsya:
   - Mister Run nazyvaet svoj dom metaforoj. Kogda on vam skazhet ob  etom,
ne spor'te s nim.
   - Ladno, - soglasilsya Kovboj.
   - S nim nuzhno vesti sebya vezhlivo. Vy  zdorovo  prouchili  pilota,  no  s
Runom takie shutki ne projdut. Esli vy oskorbite Al'brehta, on prikazhet mne
ubit' vas. A poskol'ku za takie veshchi ya ne  poluchayu  dopolnitel'noj  platy,
mne etogo ne hotelos' by, - mrachno poshutil telohranitel'.
   - Lyubopytno. I kak by ty nas ubil? - zainteresovalsya Kovboj. -  Gde?  V
podvale? Navernoe, Run zahotel by posmotret' na stol' zabavnoe zrelishche.
   - Vse zavisit ot togo, kakoj urok on zahochet vam  prepodat'.  Hozyain  -
bol'shoj lyubitel' davat' uroki.
   Kogda lopasti zamerli, vse troe vyprygnuli iz  vertoleta.  Nesmotrya  na
zharkoe solnce, zdes' carila prohlada. Veroyatno,  pod  metallom  nahodilis'
holodil'nye ustanovki. K gostyam podbezhali  dvoe  rebyatishek  let  devyati  -
desyati, vytashchili iz gruzovogo otseka bagazh i potashchili ego k  domu.  Kovboj
razglyadel na golovkah detej vzhivlennye raz容my.
   - Vy rabotaete v otdele bezopasnosti firmy "Tempel'" ili  nanyaty  lichno
Runom? - sprosila Sara.
   - Otdel bezopasnosti podchinyaetsya Kucejro. Vy ved'  znaete,  chto  on  za
chelovek? Poetomu Run ne terpit ryadom s soboj ego lyudej.
   - |to horosho, - zadumchivo otkliknulsya Kovboj.
   - Idite za det'mi, oni provodyat vas, kuda nuzhno.  I  blagodarite  boga,
chto rodilis' do vojny.
   -  Ran'she  mne  nikogda  ne  prihodilo  v   golovu   radovat'sya   etomu
obstoyatel'stvu, - udivilsya Kovboj. - A ty chasto molish'sya?
   - YA? - neveselo uhmyl'nulsya telohranitel'. - V etom  chertovom  meste  ya
molyus' kazhdyj bozhij den'.


   Okna komnaty vyhodili na vostok. Blizilsya rassvet. Kovboj stoya  u  okna
nablyudal, kak medlenno rozoveyut temnye gory. Po nebu proplyla yarkaya  tochka
rakety, ostavlyaya za soboj svetyashchijsya sled. V svete utrennej zari  medlenno
tayali tusklye zvezdy i iskusstvennye ogni okolozemnyh sputnikov.
   - Stranno, - zadumchivo proiznes Kovboj. - CHto zdes' tvoritsya?  Strannye
deti, strannoe mesto.
   Oni  s  Saroj  uzhe  vnimatel'no  osmotreli  komnatu,  ochistili  ee   ot
podslushivayushchih ustrojstv, shchedro natykannyh  povsyudu.  Krome  togo.  Kovboj
predusmotritel'no  zahvatil  s  soboj  special'nuyu  apparaturu,  sozdayushchuyu
pomehi, i teper' ne boyalsya chto ih smogut podslushat'.
   - Ty, dejstvitel'no, ne ponimaesh', chto  zdes'  proishodit?  -  sprosila
Sara. - Neuzheli eshche ne dogadalsya, chem zanimaetsya Run?
   Ona vstala s posteli, podoshla k Kovboyu, obnyala, polozhila golovu emu  na
plecho. Tot, ne dvigayas', prodolzhal smotret' na raduzhnyj  sled  rakety.  On
neproizvol'no vspomnil o strashnoj tvari, zataivshejsya v gorle Sary,  i  tut
zhe ego snova brosilo v drozh'.
   - Da on spit s nimi. Kovboj, - ubezhdenno progovorila  Sara.  -  |to  zhe
ochevidno. Trahaet vseh etih malen'kih mal'chikov i devochek. A cherez raz容my
vvodit im takoj informacionnyj narkotik, chto  detyam  dazhe  ne  prihodit  v
golovu sbezhat' otsyuda. Oni uvereny, chto zhizn' zdes' -  samoe  luchshee,  chto
est' na belom svete. Oni po-nastoyashchemu  schastlivy.  Run  vnushaet  im  svoi
mysli, svoyu gnusnuyu filosofiyu, kotoruyu hochet nasadit' po  vsej  Zemle.  On
sozdal novuyu religiyu dlya novogo pokoleniya i provodit zdes' eksperiment  po
ee vnedreniyu.
   Kovboya peredernulo. Kartina, narisovannaya Saroj, uzhasala. No,  kak  eto
ni  pechal'no,  ona  prava.  On  predstavil  sebe,  kak  vyrodki  s  orbity
zakachivayut v ego mozgi etot durman, prevrashchaya  v  robota.  Kovboj  tryahnul
golovoj:
   - Ne zhelayu imet' s nim nikakih del!
   - |tim ty ne pomozhesh' neschastnym detyam.
   - Vse ravno.
   - Poslushaj, Kovboj. Run, Kucejro i im podobnye gady  pogubili  milliony
lyudej, oni ubili moyu mat' i pochti vseh moih blizkih. Oni slomali zhizn' mne
i moemu bratu. Esli by ya mogla, to  vypustila  by  im  kishki  samym  tupym
nozhom, kakoj by tol'ko smogla najti, i brosila podyhat' v  muravejnik.  No
nel'zya. Poka nel'zya. Nam nado borot'sya drugimi metodami.
   - Vse ravno.
   - Mezhdu Kucejro i Runom est' tol'ko odna raznica, naskol'ko ya  ponimayu.
Kucejro hochet unichtozhit' nas nemedlenno, a Run reshil ostavit' v zhivyh.  Na
vremya. I my dolzhny ispol'zovat' eto vremya.
   Ruki Sary pokazalis' Kovboyu strashno  tyazhelymi,  oni  davili  na  plechi,
prigibali k zemle. Devushka pytalas' vernut' ego k real'nosti, ugovarivala,
prosila, no on ne hotel nichego slushat'.
   - Ne stanu ya marat'sya v etoj gryazi!
   - Schastlivchik Kovboj! -  sarkasticheski  proiznesla  ona.  -  Tvoi  ruki
ostanutsya chistymi. Konechno, ty mozhesh' pozvolit' sebe takuyu roskosh', u tebya
est' den'gi, ty vsegda budesh' zhit' v svoe udovol'stvie, a na  drugih  tebe
naplevat'!  Pust'  vykarabkivayutsya  sami,  esli   smogut.   Molodec,   vse
pravil'no. - Sara otoshla v glubinu komnaty. Ee golos zvuchal zhestko,  slova
stegali, kak  pleti.  -  Ponimayu,  ty  ne  hochesh'  svyazyvat'sya  so  starym
razvratnikom Runom. Zachem tebe lishnie hlopoty? No vspomni o tom, kak zhivut
drugie lyudi, podumaj, kakoe sushchestvovanie im  ugotovano,  esli  nichego  ne
izmenitsya v etom proklyatom mire.
   Sara snova podoshla  k  Kovboyu,  priblizila  guby  k  ego  uhu  i  nezhno
prosheptala:
   - Moj brat stal prostitutkoj i narkomanom, eshche v detstve  emu  prishlos'
perenesti plasticheskuyu operaciyu;  chtoby  stat'  zhenstvennym,  on  vynuzhden
prinimat' lekarstva, podavlyayushchie muzhskie gormony. On vyglyadit yunym, chto  i
trebuetsya ego klientam. On mozhet zarabatyvat' den'gi tol'ko tak, i znaesh',
chto emu prihoditsya delat'? On vynuzhden udovletvoryat' samye fantasticheskie,
samye izvrashchennye prihoti klientov. Ved' ublyudki trebuyut, chtoby  vse  bylo
po-nastoyashchemu: nastoyashchaya strast', nastoyashchij orgazm, dazhe nastoyashchaya lyubov'.
Oni ne zamechayut fal'shi, potomu chto prostitutki horosho igrayut svoyu rol'. Im
prihoditsya eto  delat',  chtoby  vyzhit'.  No  byvayut  sadisty,  kotorye  ne
udovletvoryayutsya igroj. Oni gotovy iskalechit'  prostitutku,  a  poroj  dazhe
ubit'. Kak ty dumaesh', chto luchshe? Umeret' ili vyzhit'?
   Kovboj ugryumo molchal.
   - CHto luchshe? - povtorila Sara. - Tak  vot,  znaj,  mnogie  prostitutki,
otpravlyayas' k sadistu, nadeyutsya umeret', potomu chto ih  zhizn'  nevynosima.
Luchshe sdohnut', chem vlachit' eto zhalkoe sushchestvovanie, polnoe  stradanij  i
boli. Drugih sposobov zarabotat' oni prosto ne znayut. Takie, kak ya  i  moj
brat Daud, gotovy na vse. Tol'ko smert' mozhet polozhit' konec etoj strashnoj
besprosvetnosti. Vot kak vynuzhden zarabatyvat'  sebe  na  zhizn'  moj  brat
Daud. I v takom polozhenii nahodyatsya ochen' mnogie v etom gnusnom mire.
   Kovboj tosklivo vyglyanul v  okno.  Svetyashchijsya  sled  ot  rakety  ischez,
skrylsya v holodnyh glubinah kosmosa.
   - Znachit, - zagovoril nakonec on, golos ego sryvalsya, - Volchica i Raul'
eshche ne v samyh plohih rukah? Ty eto hochesh' skazat'?
   - Net. Run v opredelennom smysle takoj zhe sadist, kak i vse,  a  mozhet,
dazhe huzhe. Deti, popavshie k nemu v lapy, tozhe zhertvy sistemy,  kak  i  moj
brat. Esli nichego ne izmenitsya, nastupit  moment,  kogda  i  mne  pridetsya
zarabatyvat' na zhizn' prostituciej.
   Kovboj tyazhelo vzdohnul i otoshel ot okna.
   - YA ub'yu ego. Obyazatel'no ub'yu?
   Nikogda prezhde on eshche ne ispytyval takoj nenavisti. Dazhe k  Arkadiyu  on
otnosilsya s ravnodushnym prezreniem, ne bolee togo. No  Run  -  eto  chto-to
sovsem inoe. Vyrodok, nadelennyj vlast'yu. Esli ego vovremya ne  ostanovit',
on pogubit vsyu planetu, obrechet na stradaniya milliony  i  milliony  lyudej.
|tu tvar' nuzhno unichtozhit'.
   - Ty obyazatel'no ub'esh' ego, - vkradchivo  skazala  Sara.  -  Tol'ko  ne
sejchas. CHerez dva mesyaca.
   - Togda on budet na orbite, i ya ego uzhe ne smogu dostat'.
   - Snachala nado raspravit'sya s Kucejro. Ved' eto on ohotitsya za toboj.
   Kovboj raspahnul dver' v smezhnuyu komnatu, prednaznachennuyu dlya  Sary,  i
podoshel  k  shkafchiku  so  spirtnymi  napitkami.  Na   dverce   krasovalas'
gologramma - tropiki, zelenye pal'my, golubaya voda, devushki v  nabedrennyh
povyazkah iz travy. Kovboj napolnil stakan holodnoj vodoj.  Golograficheskij
mir plyasal na stenkah  stakana  cvetnymi  blikami,  iskazhalsya,  rvalsya  na
chasti, obrashchaya idillicheskuyu kartinku v haos.  Porugannaya  planeta.  Kovboj
vdrug osoznal, chto potryasenie perevelo ego mikroshemy v boevoe  sostoyanie.
Vzhivlennye refleksy budorazhili nervy. Krov' kipela adrenalinom.
   On zakryl glaza,  popytalsya  uspokoit'sya.  No  v  raskalennom  soznanii
vstavali kartiny gibnushchej Zemli.  Orbitaly  vse  tuzhe  sdavlivali  obitel'
chelovechestva svoimi hishchnymi lapami. Holodnye  glaza,  nikogda  ne  znavshie
lyubvi, besstrashno  vzirali  na  korchashchuyusya  v  agonii  planetu.  Milliardy
neschastnyh  vynuzhdeny  kazhdyj  Bozhij  den'  drat'sya  iz-za  kuska   hleba.
Vybivayas' iz sil, iskat'  komu  by  prodat'sya.  I  vseh  ih  zhdet  smert'.
Strashnaya i neizbezhnaya.  |konomicheskaya  udavka  zatyagivaetsya  vse  sil'nee,
klimat prodolzhaet uhudshat'sya,  nekogda  plodorodnaya  pochva  davno  uzhe  ne
sposobna rodit'. Polchishcha vyrodkov brodyat po ulicam  umirayushchih  gorodov.  V
etom mire net mesta lyubvi. I kiberzmeya Sary  -  lish'  oruzhie  samooborony,
zhalkaya popytka vyzhit' v etoj vojne vseh protiv vseh. Illyuziya bezopasnosti.
Ot zemnyh banditov Sara eshche mozhet spastis', no  ot  teh,  chto  obitayut  na
orbite, - nikogda. Oni slishkom daleki. Ih ne dostat'.
   On tryahnul golovoj, progonyaya navazhdenie.
   Itak, zaklyuchit' soyuz s Runom? Pochemu by i net. Da, eti  malen'kie  raby
Runa lisheny detstva, no razve im bylo by luchshe na ulice? Zdes'  u  nih  po
krajnej mere vdovol' edy...
   Kovboj otkryl glaza, vzglyanul na gologrammu  na  potolke,  izobrazhavshuyu
nochnoj nebosvod so zvezdami i ognyami orbital'nyh fabrik. Sozvezdiya  slovno
sheptali emu: "Ty izbran nami.  My  blagoslovlyaem  tebya,  my  iskupim  tvoi
grehi. Ne bespokojsya za svoyu nevinnost'. Spasenie Zemli vazhnee".
   On obernulsya. Na poroge zamerla Sara. V  glazah  devushki  zastyl  nemoj
vopros.  Ee  nevinnost'  davno  rastoptana,   bezzhalostno   i   neumolimo.
Kiberneticheskaya zmeya - tol'ko zashchita i vyzov, otchayannaya popytka  vyzhit'  v
potemkah novogo mira.
   I Kovboj ponyal, chto obyazan  vypolnit'  svoj  dolg  pered  Saroj,  pered
takimi,  kak  ona.  Pered  Dodzherom,  Uorrenom,   pered   temi   golodnymi
podrostkami, kotoryh  on  vstretil  v  zabroshennom  sarae.  Pered  det'mi,
poraboshchennymi Runom. Pered svoej sobstvennoj sovest'yu, nakonec.
   - Horosho, - prosheptal on. - My sdelaem eto.
   Sara obnyala ego za sheyu, prizhalas' shchekoj k ego shcheke:
   - Kovboj...
   I on prostil ej vse. Monstry, naselyavshie  ee  izrytoe  soznanie,  vdrug
kuda-to otodvinulis', i Kovboj uvidel druguyu Saru. Nastoyashchuyu. Sposobnuyu na
vse, v tom chisle i na lyubov'.
   Da i chto on znaet o zhizni? On,  vse  gody  vdyhavshij  veter  svobody  i
teper' okazavshijsya v temnom i smradnom tonnele?
   Da, k slovam Sary nado prislushat'sya. V etom mire mraka sposobny  vyzhit'
lish' takie, kak ona.


   V novom tele Run prebyval vsego vosem' let, i na vid emu bylo ne bol'she
tridcati. Odnako glaza, okruzhennye namechayushchimisya morshchinkami, vydavali  ego
istinnyj vozrast. CHerep Runa byl gladko vybrit, ostavlen  lish'  hoholok  s
levoj storony. Raz容my ukrasheny  brilliantami.  Obnazhaya  korichnevye  zuby,
kotorye on, veroyatno,  nikogda  ne  chistil,  Run  othlebnul  iz  bokala  i
prodolzhil filosofstvovat':
   - Gravitacionnyj bar'er razdelil  nas  na  dva  naroda,  orbital'nyj  i
zemnoj. - On dostal ingalyator,  zaprokinuv  golovu,  vprysnul  narkotik  v
nozdri, vzglyanul na potolok, pokrytyj gologrammoj zvezdnogo  neba.  -  Te,
kto dolgo zhivet na orbite, otvykayut ot zemnogo  tyagoteniya,  no  vzhivlennye
kristally pomogayut preodolet' etot bar'er. Bez elektroniki my bespomoshchny.
   Run potrogal raz容m na viske Kovboya, i  tot  ele  uderzhalsya,  chtoby  ne
otshatnut'sya.  Ot  smradnogo  dyhaniya  Al'brehta  ego  chut'  ne   vyvernulo
naiznanku. Sara molchala, i po ee licu nikto by ne ponyal, o chem ona  dumaet
v etot moment.
   - Tol'ko sovershennaya arhitektura kristallov sposobna  preodolet'  mezhdu
nami bar'er, - nastavlyal Kovboya Run. - Kogda-nibud' bar'er mezhdu orbitoj i
Zemlej rastvoritsya.  Ustanovyatsya  novye  vzaimootnosheniya.  Vozniknet  soyuz
ekspluatatorov i ekspluatiruemyh, kosmosa i Zemli, hishchnika i zhertvy.
   Run pohlopal Saru po shcheke. Ee lico ostalos'  besstrastnym.  Run  p'yanym
golosom prodolzhal:
   - Vy, navernoe, ne znaete, chto vojna okazalas' neizbezhnoj iz-za durosti
zemnyh pravitel'stv. Novye otnosheniya prishlos' vvodit' siloj, nekotorye  do
sih por eshche norovyat soprotivlyat'sya. No skoro  vse  izmenitsya.  Vy  nachnete
sotrudnichat' s nami dobrovol'no,  budete  umolyat',  chtoby  my  soglasilis'
rukovodit' vami, ne smozhete bez nas zhit'. I vse  eto  sdelaet  sovershennyj
kristall. Ispytaniya podhodyat k koncu.
   Run nalil sebe novuyu porciyu i tomno otkinulsya v kresle, prikryv  glaza.
Vskore ego dyhanie uspokoilos', bokal vyskol'znul iz ruk, besshumno upav na
tolstyj myagkij kover. Volchica i Raul', zamershie  podle  hozyaina,  ukradkoj
pereglyanulis'.
   Kovboj  podnyalsya.  Sara,  pomedliv,  posledovala   ego   primeru.   Oni
posmotreli drug na druga i, ne govorya ni slova, napravilis' k sebe.
   Odnako ne uspeli  oni  dojti  do  konca  metallicheskogo  koridora,  kak
poslyshalsya strashnyj krik.
   Raul' lezhal na kovre, szhimaya stolovyj nozh. Okolo  nego  stoyal  Run,  na
salfetke, kotoroj on obmotal ruku, rasplyvalos' aloe pyatno.
   - Bessmyslennyj bunt, - burknul on, tyazhelo dysha. - Gadenysh  hotel  menya
zarezat'. - V komnatu vleteli dva telohranitelya, za nimi Gorman. -  YA  sam
spravilsya s mal'chishkoj, - torzhestvuyushche proiznes Run.
   Kovboj  naklonilsya  nad  mal'chikom.  Tot  byl  eshche  zhiv,  veki   slegka
podragivali. V glazah Volchicy zastyl uzhas. Devochka slovno okamenela. Po ee
shchekam tekli slezy. Gorman po racii vyzval vracha. Kovboj popytalsya  uteshit'
devochku, legon'ko prizhal k sebe ee huden'koe  tel'ce,  chuvstvuya,  kak  ego
sotryasaet krupnaya drozh'. Potom sprosil, kivnuv v storonu mal'chika:
   - CHto ty s nim sdelaesh'?
   - Nichego, - spokojno otvetil Run. - Prosto vygonyu von. Otluchu ot nebes.
- Na lice ego chitalos' iskrennee sozhalenie. - |to dlya nih samoe  strashnoe.
Bednyj durachok, ya vse eshche lyublyu ego. A Volchicu, konechno, ostavlyu. Ona ved'
ne otvechaet za grehi svoego brata. - Zametiv, chto iz  rany  kapaet  krov',
Run vstrevozhenno sprosil: - A gde zhe vrach? - I vyshel iz komnaty.
   Raul' pochti visel na ruke telohranitelya, bezuchastnyj, gotovyj ko vsemu.
Na ego shcheke vzbuhal krovopodtek.
   -  Slyshal,  chto  skazal  boss?  -  obratilsya  Gorman  k  telohranitelyu,
derzhavshemu Raulya. - Uberi ego.
   Telohranitel' vyshel. Kovboj laskovo pogladil devochku po shcheke. V  glazah
Gormana mel'knula nenavist'. Neuzheli k hozyainu? Kovboj pristal'no vzglyanul
na Gormana, no tot  uzhe  vzyal  sebya  v  ruki.  Kovboj  dostal  iz  karmana
kreditnuyu iglu.
   - Mozhesh' peredat' Raulyu?
   - Mogu.
   - I skazhi emu, ot kogo.
   - Sdelayu. - Gorman spryatal iglu s kristallikom i vyshel.
   - Skol'ko tam deneg? - sprosila Sara.
   - Neskol'ko tysyach, kazhetsya.
   - Dollarov?
   Kovboj molchal.
   - Dollary zdes' cenyatsya dorozhe, chem u nas v Amerike, - krivo ulybnulas'
ona. - Malen'komu ublyudku privalilo nemaloe bogatstvo.  Esli,  konechno,  u
nego ne otberut iglu.
   Sara vzyala so stola salfetku i vyterla Volchice slezy. Osmelev,  devochka
prizhalas' k Sare i gromko razrevelas'.
   Kovboj v yarosti proshelsya po komnate. Mal'chishka sovershil to, na  chto  ne
otvazhilsya on  sam.  Pust'  bunt  Raulya  okazhetsya  prorocheskim.  Pust'  Run
pofilosofstvuet na etu temu  Mozhet,  on  uvidit  v  postupke  mal'chika  ne
bezrassudstvo, a predznamenovanie. A on, Kovboj, postupit po-drugomu.


   Po mere togo kak Sara i Kovboj priblizhalis' k  dvorcu  Runa,  voznikali
vse  novye  i  novye  detali  izoshchrennoj  arhitektury.  Nikakoj  dveri  ne
okazalos',  po  izvilistomu  koridoru  oni  srazu   uglubilis'   v   nedra
prichudlivogo  labirinta.  ZHarkij  veter,  prinosivshij  iz  kan'ona   pyl',
postepenno smenilsya priyatnoj prohladoj. Skvoz' hrustal'nye okna,  zelenye,
fioletovye i golubye potolki pronikalo  solnce,  ego  luchi  otrazhalis'  ot
metallicheskoj poverhnosti mebeli. Mestami prozrachnyj kishechnik  orbital'noj
arhitektury   razvetvlyalsya,   uhodil   v   raznye   storony,   olicetvoryaya
porazitel'nye   vozmozhnosti   iskusstvennogo   intellekta    arhitekturnyh
komp'yuterov.
   - Mozhet, etot dvorec tozhe metafora?  -  udivlenno  sprosil  Kovboj.  Ot
holodnyh sten otrazhalos' eho.
   Sara lish' ulybnulas' v otvet.
   V soprovozhdenii detej oni vyshli v foje s vognutymi stenami. Pol ustilal
myagkij kover s dlinnym i  gustym  vorsom.  Otsyuda  gostej  proveli  v  dve
smezhnye komnaty, tozhe krivye, kak v  gostinice  "SHikarnyj  priyut",  s  toj
tol'ko raznicej, chto zdes' bylo bol'she gologramm. Na odnoj iz nih medlenno
vrashchalsya zhiloj sputnik. CHtoby spravit'sya s  novymi  vpechatleniyami,  Kovboyu
zahotelos' prinyat' nemnogo myagkogo narkotika.
   - Pohozhe  na  attrakcion  "Fantazilend",  -  skazala  Sara,  osmatrivaya
komnaty i raduzhnuyu arku nad dver'yu.  -  Slyshal  o  nem?  |to  nedaleko  ot
kosmoporta v Orlando.
   - Net.
   - Tam mnogo ponastroili takih igrushek dlya detej, daby oni s rannih  let
postigali velichie i krasotu  budushchego.  No,  po-moemu,  zdes'  slishkom  uzh
krasivo. Krasivo do bezobraziya. - Sara neveselo rassmeyalas'.


   V gostinoj visel  golograficheskij  portret  rebenka,  postradavshego  ot
vojny, - kozha da kosti, skelet s glazami. Kovboj staralsya  ne  smotret'  v
ego storonu. Voshel Run,  rasprostranyaya  udushlivo-pritornyj  zapah  pomady,
kotoroj on smazyval svoj hoholok. Priblizivshis' k Kovboyu, vozlozhil emu  na
plechi svoi blednye ruki i vozvestil:
   - YA obdumal tvoj plan. On prevoshoden.
   - Spasibo, mister Run.
   Kovboj s trudom skryval nenavist' i otvrashchenie. Pal'cy Runa vpivalis' v
plechi, slovno zhelaya podchinit'.
   - YA pomogu tebe, a ty pomozhesh' mne. YA snova vzojdu na  vershinu  vlasti,
chtoby osushchestvit' svoyu mechtu. Zemlyu zhdet dostojnoe svetloe budushchee.
   - My vsego lish' svyaznye.  -  Ot  napryazheniya  Kovboj  nachal  pokryvat'sya
potom.
   - Kucejro ya sbroshu na Zemlyu. -  Run  slovno  govoril  sam  s  soboj.  -
Nichtozhestvo ruhnet  na  planetu,  kotoruyu  tak  nenavidit.  Vozmozhno,  eto
obrazumit ego. Lyudi Zemli nauchat ego lyubvi. I, nadeyus', perevospitayut.
   Nakonec Run ubral svoi ruki, i u Kovboya slovno gora s  plech  svalilas'.
Hozyain podoshel k Sare, poceloval ee v guby.
   - Blagodaryu vas. Blagodaryu vas oboih, - blazhenno  ulybnulsya  on.  -  Vy
pomozhete osushchestvit' moi zavetnye mechty.


   Prozhdav  chas,  oni  reshili  pobrodit'  po  dvorcu.  Poshli  naugad.  Vse
vyderzhano v odnom stile. Pohozhie divany,  kresla,  komp'yutery.  Prizrachnyj
solnechnyj  svet  lilsya  skvoz'  raznocvetnye  potolki.  Ponyat'  naznachenie
nekotoryh komnat i razobrat'sya v labirinte izvilistyh hodov bylo  nelegko.
Tut i  tam  vstrechalis'  gologrammy  s  izobrazheniyami  zvezd,  orbital'nyh
sputnikov, fabrik. Inogda  popadalis'  izobrazheniya  detej.  Toshchih,  bosyh,
oborvannyh.
   Bluzhdaya po dvorcu, oni vdrug natknulis' na Runa.  On  sidel  v  vysokom
belom kresle, podklyuchennyj k malen'komu komp'yuteru, kotoryj derzhala  pered
nim devochka v belom plat'e. Glaza Runa byli zakryty, vidimo, on osmyslival
kakuyu-to informaciyu.
   Nakonec nakrashennye glaza otkrylis'. Run zametil gostej i skazal:
   - YA vas lyublyu. Lyublyu, kak svoih sobstvennyh detej. - Ego glaza  stranno
bluzhdali, on pohodil na cheloveka,  tol'ko  chto  prinyavshego  solidnuyu  dozu
narkotika.
   Koshmar prodolzhalsya.  V  mnogomernom  prostranstve  korchilis'  chernye  i
serebristye singulyarnosti giperpoverhnostej.





   V  illyuminatore  poyavilas'   Florida.   Zazubrennye   zelenye   berega,
iz容dennye nastupayushchim okeanom. Samolet voshel v  plotnye  sloi  atmosfery.
Sila tyazhesti vdavila Saru v kreslo, v gorle zanozoj shevel'nulas' "laska".
   Za vse vremya, provedennoe v dome  Runa,  devushka  ni  na  mgnovenie  ne
pozvolila sebe rasslabit'sya. Kovboj mog natvorit'  glupostej,  i  Sara  ne
svodila s nego glaz. Oni probyli tam vsego pyat' dnej, a  Sare  kazalos'  -
minula celaya vechnost'. Tol'ko  pered  samym  otletom,  uzhe  v  kosmoporte,
devushka reshilas' snyat' napryazhenie i hvatanula v bare dobruyu porciyu  viski,
posle chego v pripodnyatom nastroenii podnyalas' na bort  shattla.  Teper'  po
zhilam medlenno  rastekalos'  priyatnoe  teplo,  golova  tumanilas'.  Zemnaya
dejstvitel'nost' uzhe ne kazalas' takoj strashnoj.
   Sara otorvalas' ot illyuminatora i, nahmurivshis', vzglyanula  na  Kovboya,
Pochti vsyu dorogu on sidel, utknuvshis' v svoj komp'yuter. Dazhe kogda  Kovboj
nenadolgo podnimal glaza, ego vzglyad bluzhdal Bog znaet gde.  On  o  chem-to
napryazhenno dumal, chto-to rasschityval... Navernoe, v  sotyj  raz  vnikal  v
strukturu "Tempelya", izuchal rol' Runa v firme, ego  svyazi,  vliyanie  sredi
orbitalov.
   Sara popytalas' predstavit' sebe mir, v kotorom mnogo let  zhil  Kovboj.
Nochnye polety na stremitel'nyh chernyh  pticah,  opasnye  rejdy  po  zemle,
chastye pogoni, zhestokie boi, iz kotoryh Kovboyu vsegda  udavalos'  vyhodit'
pobeditelem. Navernyaka ego okruzhali i nedobrye lyudi, no gryaz'  k  nemu  ne
prilipala, on sumel sohranit' svoyu dushu i ruki chistymi.
   "Schastlivyj on chelovek", - dumala  Sara,  potyagivaya  viski  s  limonnym
sokom. Puzyr'ki vozduha v zhidkosti pod  dejstviem  sily  tyazhesti  medlenno
osedali na dno stakana.
   - CHto zhe s nim budet? - probormotal Kovboj.
   Sara ne ponyala, obrashchaetsya li on k nej ili zhe govorit sam s  soboj,  no
na vsyakij sluchaj sprosila:
   - S kem?
   - S Raulem.
   - A, s nim. -  Sara  prikryla  glaza  i  vspomnila  okrovavlennoe  lico
mal'chika. - Dumayu, on ne propadet.  -  Mozhet,  ono  i  tak.  Hotya,  chestno
govorya, Sara sovsem ne uverena v etom. Skoree  vsego  mal'chishke  pererezhut
gorlo pri  pervoj  zhe  popytke  vospol'zovat'sya  amerikanskimi  dollarami,
kotorymi ego tak shchedro snabdil Kovboj. Luchshe by on podaril eti den'gi  ej,
uzh ona-to nashla by im dostojnoe primenenie. A  sejchas  ih,  veroyatno,  uzhe
prikarmanil kakoj-nibud' brodyaga, zarezavshij Raulya v  trushchobah  Venesuely.
Neputevyj on vse-taki malyj, etot schastlivchik Kovboj.
   - Mozhet, mne udastsya ego najti, - prodolzhal  Kovboj.  -  YA  by  perevez
mal'chonku v SHtaty. Poselil by u moego dyadi na ferme,  puskaj  pomogaet  po
hozyajstvu.
   Sara otkryla glaza.  Zemlya  potihon'ku  priblizhalas'.  Uzhe  mozhno  bylo
razglyadet' teni, kotorye otbrasyvali oblaka.
   - Kovboj, esli ty reshil zanyat'sya  blagotvoritel'nost'yu,  to  sovershenno
nezachem tashchit' rebenka  izdaleka.  Bezdomnyh  detej  mozhno  najti  gorazdo
blizhe.
   Vmesto otveta Kovboj snova podklyuchilsya  k  komp'yuteru  i  pogruzilsya  v
issledovanie kakih-to shem. Sara zakryla glaza i s naslazhdeniem othlebnula
viski s limonom.
   SHattl priblizhalsya k Svobodnoj Zone.


   -  Getman  vstretitsya  s  vami  vecherom,   -   soobshchil   v   kosmoporte
telohranitel'  iz  "Ognennyh  sil",  stoyavshij  u  bol'shogo  avtomobilya   s
zatemnennymi steklami. - A poka my mozhem otvezti vas, kuda skazhete.
   Posle kondicionirovannoj prohlady shattla znoj Floridy kazalsya  osobenno
nesterpimym. Kovboj vyter pot so lba. Vzglyanul na Saru. Ta skomandovala:
   - V gostinicu "SHikarnyj priyut".
   - Tol'ko ne tuda, - vozrazil Kovboj.
   - A kuda? - udivlenno pozhala plechami devushka.
   - Mozhet, k tebe? V tu komnatu nad barom.
   Snachala  Sara  hotela  otkazat'sya.  Zachem  tashchit'  Kovboya  v  malen'kuyu
komnatenku bez mebeli, esli v gostinice tak horosho?  No  chto-to  vdrug  ee
ostanovilo. Otkaz mog pokazat'sya slishkom grubym.
   - Ladno, - nehotya soglasilas' ona. - No tebe pridetsya pobyt' do  vechera
odnomu. YA poedu k Daudu.
   - Horosho, - soglasilsya Kovboj.  -  Do  vstrechi  s  Getmanom  eshche  mnogo
vremeni.
   - V bar "Lazurnyj shelk", - skomandovala Sara  voditelyu,  usazhivayas'  na
zadnee siden'e.
   Vsyu dorogu do Tampy Kovboj molchal, pogruzhennyj v  svoi  mysli.  V  bare
Sara predupredila Morisa, chto do vechera  Kovboj  probudet  v  ee  komnate.
Posle chego otpravilas' k bratu.
   Daud teper' zhil v  sanatorii,  raspolozhennom  nedaleko  ot  magistrali,
soedinyayushchej  Tampu  s  Orlando.  Ego"  komnata  bol'she  napominala   nomer
gostinicy, chem bol'nichnuyu palatu. Zdes' nikto iz obsluzhivayushchego  personala
ne postavlyal pacientam narkotiki, kak eto delal Dzhozef, poetomu lechenie  i
soderzhanie obhodilis' deshevle.
   Kogda  Sara  voshla,  Daud  delal  uprazhneniya   s   gantelyami.   Vpervye
dobrovol'no. Vyglyadel on gorazdo luchshe.
   - Privet, sestrichka, - ulybnulsya Daud.
   Sara pocelovala brata i zametila, chto na ego lice net shramov.
   - Daud, gde ty vzyal den'gi na operaciyu?
   - SHramy mne udalili dva dnya nazad. A zaplatil... Tut odin... Ego sestra
lezhit zdes' s virusom Hantingtona. On bogatyj. - Ulybka na lice Dauda  pod
tyazhelym vzglyadom Sary potusknela. On opustil ganteli na pol.
   - CHto eto za chelovek? CHem zanimaetsya?
   - Torgovlej, kazhetsya. Perevozit gruzy na korable. On otkuda-to iz YUzhnoj
Afriki. A zdes' zhivet tol'ko iz-za sestry. On hochet zabrat' menya s soboj v
Afriku.
   - Tak. - V golose Sary zazvuchal metall. -  CHto-to  bystro  u  tebya  vse
poluchaetsya. Znachit, govorish', romantik iz Afriki? Vlyubilsya v tebya za  pyat'
dnej?
   - On tebe ponravitsya, - neuverenno otvetil Daud.
   - |tot tip sejchas zdes'?
   - Net, ushel chas nazad.
   Sare zahotelos' ustroit' bratu horoshuyu vzbuchku, proverit',  net  li  na
kozhe sledov ot ukolov. No ona sderzhalas', zastavila sebya ulybnut'sya.  Ved'
Daudu sejchas tak nuzhna nadezhda, pust' dazhe  prizrachnaya.  Nel'zya  razrushat'
ego illyuzii. Mozhet, u nih s tem sub容ktom i v samom dele  lyubov'?  Snachala
nado vse vyyasnit'.
   - A s ego sestroj mozhno vstretit'sya?
   - Konechno. Tol'ko ona paralizovana i ne mozhet govorit'.
   Saru ohvatilo nedobroe predchuvstvie. Ona prisela na krovat'.
   - Daud, ne speshi radovat'sya. Vdrug etot chelovek ohotitsya za mnoj?
   V glazah Dauda vspyhnul gnev.
   - Ne voobrazhaj, chto ves' mir krutitsya vokrug tebya. Vse tol'ko o tebe  i
dumayut! Dazhe neznakomye lyudi! Kogda ty nakonec perestanesh'  vmeshivat'sya  v
moyu zhizn'?! - On sorvalsya na krik.
   - Daud, ya hochu lish' ogradit' tebya  ot  opasnostej.  Menya  hotyat  ubit'.
Mozhet, etogo cheloveka special'no podoslali, chtoby vyjti na menya.  Ne  bud'
slishkom doverchivym.
   - |to ne tot sluchaj. On zabotitsya obo mne. On lyubit menya.
   - Ochen' rada za tebya. Esli tol'ko... - Sara prikusila yazyk.
   - Esli tol'ko on ne shpion, ty ved'  eto  hotela  skazat'?  Ty  dazhe  ne
sprosila, kak ego zovut. Nik Mislop.
   - Davaj ne budem ssorit'sya, Daud.
   - Ego zovut Nik Mislop. Povtori.
   - Horosho. Nik Mislop. I on vpolne mozhet okazat'sya shpionom.  Podumaj  ob
etom.
   Daud obizhenno otvernulsya, dostal sigaretu i zakuril.
   - YA ustal ot etih razgovorov i tvoih durackih podozrenij. I  voobshche,  ya
ne hochu bol'she zaviset' ot tebya. Teper' obo mne zabotitsya Nik.
   - Prekrasno. Esli on i v  samom  dele  reshit  pozabotit'sya  o  tebe,  ya
vozrazhat' ne stanu. No sdelaj dlya menya odnu veshch'.  Skazhi  emu,  chto  my  s
toboj razrugalis' i teper' ya bol'she nikogda k tebe ne pridu. Sdelaesh'? Tak
my ego proverim. Skazhesh' ili net?
   - I ne sobirayus'. - Daud nervno kuril, ego guby podragivali.
   - |ta proverka nuzhna i mne, i tebe.  Podumaj  sam,  esli  etot  chelovek
dejstvitel'no hochet pomoch', ego otnoshenie k tebe ne izmenitsya.  I  ya  budu
rada, chto mne bol'she ne pridetsya soderzhat' tebya. No tol'ko ne  govori  emu
etogo do teh por, poka sovsem ne popravish'sya.  Inache  on  mozhet  perestat'
platit' za tebya, esli on shpion.
   - CHert voz'mi! Ty menya brosish'?!
   - YA ne sobirayus' etogo delat'.
   - No ty tak skazala. - Daud hotel eshche chto-to dobavit', no ne vyderzhal i
razrydalsya.
   Sara obnyala brata. Snachala on popytalsya vyrvat'sya, potom prinik k  nej.
Sara horosho ponimala ego. Luchshe samaya neveroyatnaya illyuziya, chem real'nost'.
Ona sama ne raz darila  klientam  illyuzii.  Vse  oni  trebovali  nastoyashchej
strasti, no vsegda poluchali poddelku  i  vsegda  ohotno  prinimali  ee  za
nastoyashchee.
   Nezhno pocelovav Dauda, ona prosheptala:
   - Bud' ostorozhen, moj mal'chik. Umolyayu tebya!..
   No Sara prekrasno znala, chto brat ne poslushaet ee  soveta.  CHelovek  ne
mozhet zhit' bez nadezhdy.





   Stoyala strashnaya zhara. Kovboj  katal  po  razgoryachennoj  grudi  holodnuyu
banku piva. On zadyhalsya. V malen'koj komnate ne bylo kondicionerov, i emu
kazalos', chto on sidit v tesnom i dushnom yashchike.  Kovboj  ochen'  ustal,  no
chuvstvoval, chto zasnut' vse ravno ne smozhet. On dopil pivo, nadel  rubashku
i vyshel cherez  chernyj  hod  na  ulicu.  Telohraniteli  iz  "Ognennyh  sil"
ostalis' v bare.
   Kovboj dvinulsya po allee.  Posle  dozhdya  vozduh  nabuh  vlagoj.  Kak  v
parilke. Emu hotelos' rasslabit'sya, kak-to sbrosit'  ustalost'  i  nervnoe
napryazhenie. Narkotiki sejchas ne pomogut. Vot esli by vzmyt'  v  podnebes'e
na "del'te",  oshchutit'  svistyashchij  za  bortom  vozduh!  Vot  eto  nastoyashchee
naslazhdenie! Ili, na hudoj konec, promchat'sya na bronevike. Interesno,  ego
obnaruzhili? Neuzheli on tak i stoit sebe na dne ovraga?
   Zanyatyj svoimi myslyami, Kovboj zabyl nadet' parik i  vskore  obnaruzhil,
chto prohozhie tarashchatsya na ego  raz容my.  V  etom  gorode  takih,  kak  on,
nazyvayut dyrogolovymi. On razozlilsya. Kosye vzglyady ne davali  emu  pokoya.
Nakonec popalsya kakoj-to bar.
   Vnutri  obstanovka  okazalas'  prosto  roskoshnoj:  pal'my   v   yashchikah,
izyskannye gologrammy  na  stenah.  Publika  sootvetstvuyushchaya  -  privykshaya
sorit'  den'gami.  P'yanye  rozhi  posetitelej,  podobostrastnye  oficianty.
Zrelishche pokazalos' Kovboyu otvratitel'nym. Kuda by det'sya? Kovboj spryatalsya
ot nenavistnogo mira v telefonnoj budke, plotno prikryl za soboj dver'.
   Na potolke avtomaticheski vklyuchilsya malen'kij ventilyator. Stalo  nemnogo
legche. Komu by pozvonit'? Kovboj ulybnulsya. V Norfolk.  Kak  tam  pozhivaet
lejtenant Keti? Navernoe, po-prezhnemu spasaet lyudej na vode. Horosho by tol
vdvoem vybrat'sya na  uik-end  kuda-nibud'  v  gory,  podal'she  ot  ploskoj
ravniny chertovogo  Vostochnogo  poberezh'ya.  V  Montane  mozhno  zamechatel'no
provesti vremya. Tam sredi zelenyh osin veyut chistye gornye vetry, napominaya
o lyubimyh samoletah. V Norfolke otvetili chto Keti v rejse  i  soedinit'  s
nej ne mogut. Kovboj szhal kulaki ot zlosti  i  vdrug  ponyal,  chto  emu  do
chertikov nadoela ostorozhnost'! On nabral nomer Reno v Pittsburge. A  vdrug
pilot i v samom dele zhiv?
   - Druzhishche! Bog moj! - |to  i  vpryam'  byl  Reno.  On  obradovalsya,  kak
rebenok, kotoryj poteryal i vdrug nashel mat'. Kovboj  davno  uzhe  svyksya  s
mysl'yu, chto drug mertv. Emu stalo nemnogo ne po sebe.
   - Kovboj, ob座asni, chto togda sluchilos'? YA ne mogu vspomnit'.
   - Oni vysledili nas i vzorvali tvoj dom.
   Kovboj  vspomnil  ih  poslednij  razgovor.  Kogda  Reno  podklyuchalsya  k
komp'yuternym setyam, ego lichnost' kak by teryalas',  rastvoryayas'  v  potokah
informacii. Iskusstvennye uchastki mozga brali verh,  podchinyaya  sebe  zhivye
tkani. No togo Reno vzorvali vmeste s domom. Komu  zhe  teper'  prinadlezhit
golos ego druga? Mozhet, eto lish' hitryj tryuk "Tempelya"? Vdrug oni  sozdali
programmu, imitiruyushchuyu  golos  Reno,  i  teper'  vysledili  svoego  vraga?
Navernoe, syuda uzhe mchitsya vooruzhennyj do  zubov  otryad  ubijc,  osnashchennyh
iskusstvennymi glazami.
   - Razgovor o komp'yuternyh matricah ya pomnyu, - skazal byvshij pilot. - Ty
hotel prodat' ih mne. Pomnyu vysokuyu devushku s avtomatom,  kotoraya  byla  s
toboj. Potom v moej pamyati proval. Pomnyu tol'ko ogon', on poyavilsya so vseh
storon, i trevogu, podnyatuyu ohrannoj sistemoj. Kto pytalsya vorvat'sya v moj
dom, ya ne videl. V etot  moment  ya  byl  podklyuchen  k  komp'yuternoj  seti.
Znaesh', moego tela bol'she ne sushchestvuet. V svodkah  novostej  ya  prochital,
chto pogib. O tebe tam ne upominalos'.
   Kovboj pokrylsya holodnym potom,  nogi  podkosilis'.  On  prislonilsya  k
stene budki. Proishodyashchee napominalo durnoj son.
   - Reno, - s trudom proiznes on, - ty kto?
   - YA sushchestvuyu teper' v pamyati komp'yuternyh setej. YA razbrosan  povsyudu.
Zdes', v Pittsburge, v sosednem shtate Merilend, v drugih mestah...  Vsyudu,
kuda mogu proniknut'. V komp'yuterah  bibliotek  i  telefonnyh  stancij,  v
nezashchishchennyh fajlah chastnyh komp'yuterov, v bankah, gde u menya est'  scheta.
Informaciya moego mozga perepisalas' v elektronnuyu pamyat' i  teper'  brodit
po provodam, podyskivaya svobodnoe mesto. YA  uspel  perepisat'  informaciyu,
hranivshuyusya v moem domashnem komp'yutere. No ya nastol'ko razbrosan, chto  mne
trudno poroj najti nuzhnye svedeniya. Mnogoe ya uzhe  poteryal.  -  Golos  Reno
zvuchal zhalobno. Teper' eto byl golos  nasmert'  perepugannogo  rebenka.  -
Ponimaesh', ya  nachinayu  zabyvat',  chto  znachit  byt'  chelovekom.  Moe  telo
isparilos', mozg sgorel v ogne. U menya net pristanishcha. Pomogi mne, Kovboj!
   Kovboyu pochudilos', chto Reno kosnulsya ego raz容mov. Bednyaga!  Kak  zhivet
on tam?!  Raspylennyj  v  elektronnyh  oblakah  komp'yuternyh  kristallov?!
Kovboj udaril kulakom po prozrachnoj  stene  budki.  Oficiant,  prohodivshij
mimo, ostanovilsya i s udivleniem posmotrel na nego.
   - Poslushaj! - zakrichal Kovboj. - My sdelaem tebe  telo!  |to  netrudno,
operacii po pereseleniyu v novye tela provodyatsya teper' kazhdyj den'.
   - Ot menya slishkom malo ostalos'. YA ezhednevno teryayu informaciyu.  YA  tayu.
Kovboj. Inogda kto-nibud' nahodit odin iz moih kuskov v svoem komp'yutere i
stiraet iz pamyati prezhde, chem ya uspevayu perepisat' ego v drugoe  mesto.  -
Golos Reno byl polon otchayaniya. - Pochemu ty ne pozvonil mne ran'she? Ty ved'
odin iz nemnogih, kogo ya eshche pomnyu. YA vse vremya pytalsya svyazat'sya s toboj,
iskal tebya povsyudu. Odnazhdy mne udalos' najti tebya v  N'yu-Meksiko,  no  ty
srazu otklyuchilsya. Pochemu vse boyatsya so mnoj razgovarivat'?
   - Reno, idet vojna. Vse pryachutsya, vse boyatsya byt' ubitymi.
   - Vojna? Kakaya vojna? Kto s kem voyuet? Kto ubil moe telo?
   Po steklu budki postuchali. Kovboj oglyanulsya. |to byl vysokij  oficiant,
vyhodec iz YUzhnoj Ameriki s  holodnymi  glazami.  Ego  guby  iskrivilis'  v
nedovol'noj grimase.
   - Reno, izvini, tut nuzhen telefon.
   - Kto ubil menya. Kovboj?  -  Golos  Reno  izmenilsya.  Po-vidimomu,  emu
trudno bylo ego sintezirovat'.
   - Telefon prednaznachen tol'ko dlya klientov nashego bara, ser,  -  zaoral
oficiant, raspahivaya dver' budki.
   - Togda prinesi mne vypit', - ogryznulsya Kovboj i zahlopnul dver'.
   - Kovboj? - Golos Reno slabel, stanovilsya ele slyshnym, pochti slivayas' s
fonom. - Kto menya ubil? Skazhi!
   - Tebya ubila firma "Tempel'". I ee soyuzniki.
   - "Tempel'", "Tempel'", - probormotal Reno, ego golos  stal  gromche.  -
Ponyatno. Ob etoj  firme  ya  mnogoe  pomnyu.  V  moment  gibeli  moego  tela
komp'yuter "Tempel'" byl podsoedinen k moemu komp'yuteru. A kogda ty  zvonil
iz N'yu-Meksiko, ya perepisal tvoyu shemu  "Tempel'".  Kovboj,  ya  zabyl,  my
govorili togda s toboj ob etoj firme?
   - Da. I o firme "Tempel'", i o vojne.
   -  Mne  kazhetsya,  eto  bylo  tak  davno.  Teper'  ya  izmeryayu  vremya   v
pikosekundah.
   Kovboj snova nastorozhilsya. Dejstvitel'no li on govoril  s  Reno?  Razve
mozhet sushchestvovat' chelovek bez tela? A vdrug sejchas primchatsya boeviki?
   - Poslushaj, mne nado ubedit'sya, chto eto ty, a ne lovushka.
   - Kovboj, eto ya. Pomogi mne.
   - Reno, skazhi chto-nibud', o chem  znaem  tol'ko  my  s  toboj.  Togda  ya
uspokoyus'.
   - YA poteryal tak mnogo pamyati. - Golos Reno snova pochti  zagloh.  -  Mne
trudno vspomnit'.
   Oficiant prines pivo. Kovboyu opyat' stalo zharko.  Vozduha,  nagnetaemogo
slabym ventilyatorom, ne hvatalo. Podozreniya vspyhnuli s novoj siloj.
   - Kovboj, vspomnil! Odnazhdy my s toboj  igrali  v  poker,  v  malen'kom
angare Saavedry u granicy s YUzhnoj Dakotoj; Ty togda na  svoem  "|kspresse"
vernulsya iz poleta, no  reshil  ostat'sya  do  vechera,  chtoby  porabotat'  s
aerodromnoj komandoj vo vremya moego nochnogo poleta.  Krome  menya,  tebya  i
Saavedry tam byl eshche odin pilot, Bigej, vysokij takoj, indeec  iz  plemeni
navaho. On potom pogib. Tak vot, etot Bigej vyigral u nas i  ugostil  vseh
sigarami? Pomnish'?
   Oficiant neterpelivo pereminalsya  za  dver'yu.  Kovboj  chuvstvoval,  kak
slabost' volnoj ohvatyvaet telo. On edva stoyal.  Ruki  tryaslis'.  On  tiho
prosheptal v trubku:
   - Gospodi, Reno. CHert voz'mi, eto ty. Ty!
   Kovboj prekrasno znal, chto Saavedra i  Bigej  davno  pogibli,  tak  chto
nikto, krome Reno, ne  mog  znat'  o  toj  partii  v  poker.  Nekomu  bylo
rasskazat' ob etom firme "Tempel'". Znachit, Reno dejstvitel'no  sushchestvuet
teper' v vide elektronnogo duha, peredvigayushchegosya so  skorost'yu  sveta  ot
odnogo kristalla s pamyat'yu k drugomu. Duh Reno stradaet, slabeet s  kazhdym
dnem, teryaet informaciyu, no on vse  eshche  zhiv.  Kovboj  udaril  zatylkom  o
plastikovuyu stenku, chtoby pochuvstvovat' bol', ubedit'sya, chto  proishodyashchee
ne son. Oficiant szhal guby i smeril ego nedobrym vzglyadom.
   - Reno, my s Dodzherom Vyzvolim tebya. Ty obretesh' telo.
   - Sejchas ya ne mogu dat' tebe deneg na eto, Kovboj. Na  moih  bankovskih
schetah den'gi est', no ih eshche nuzhno dostat'.
   Kovboj vdrug razrazilsya smehom.  V  zamknutom  prostranstve  telefonnoj
budki hohot prozvuchal rezko i oglushitel'no, pochti  isterichno.  S  ogromnym
trudom Kovboyu udalos' vzyat' sebya v ruki.
   - CHert by tebya pobral!  Ved'  tvoj  mozg  uzhe  perekachen  v  kristally.
Ostalos' lish' perepisat'  etu  informaciyu  v  zhivoj  mozg.  Navernyaka  eto
obojdetsya namnogo deshevle. - Kovboj  nakonec  raspahnul  dver',  zabral  u
oficianta kruzhku i velel prinesti eshche piva i arahis.
   - Kovboj, Kovboj. - Golos Reno to ugasal, to usilivalsya.
   - Slushayu, druzhishche, ya zdes'.
   - Spasibo, Kovboj. Bol'shoe spasibo. Komu  by  ya  ni  zvonil,  nikto  ne
zahotel mne pomoch'. Vse pryachutsya ot menya, vse chego-to opasayutsya.
   - Teper' ya ne budu  pryatat'sya,  Reno,  ne  bojsya.  YA  zdes'!  -  Kovboj
othlebnul piva i zadumalsya.
   "Gde zhe ty, Reno? Ty teper' stal bluzhdayushchej programmoj,  kradesh'  chuzhoe
komp'yuternoe vremya i pamyat'. Vremenami tebya stirayut,  unichtozhayut  chastichki
tvoego mozga. Ty elektronnyj prizrak, tayushchij den' oto dnya. I nastanet chas,
kogda ty sojdesh' na net. Esli tebe ne pomoch'. No gde zhe tvoya dusha, Reno?"
   - YA spasu tebya. - Kovboj vdrug vspomnil neschastnyh detej, obrechennyh na
rabstvo u Runa. Bednyh podrostkov v  sarae,  vstrechennyh  v  Missuri.  Oni
otkryli emu glaza. On pered nimi v dolgu. - YA najdu vyhod, Reno.
   Vnezapno pered Kovboem opyat' zamel'kali  kadry  cherno-belogo  kino.  On
uvidel sebya v nepravdopodobno bol'shoj kabine "del'ty". S nim Reno,  Raul',
Volchica, Sara. Sara pohozha na Luizu Bruks. "Del'ta" vyglyadit  oslepitel'no
na fone oblakov, pronzennyh yarkimi luchami  solnca.  Izumitel'naya  kartina!
Fotovspyshka, chudesnyj kadr zastyvaet, zapechatlevaya vseh  naveki  i  venchaya
fil'm. Kovboyu hochetsya chto-to sdelat' dlya etih  lyudej.  Nado  tol'ko  najti
nuzhnye knopki, podobrat' klyuchi, ulovit' moment, kogda nazhat' i otkryt'.
   V dver' postuchali. |to oficiant prines arahis.  Vmesto  nadpisi  "konec
fil'ma"  na  fone  letyashchej  "del'ty"  pod  zaklyuchitel'nye  akkordy  muzyki
Al'freda N'yumana Kovboj uvidel  nedovol'nuyu  fizionomiyu  latinoamerikanca,
akkuratno  podstrizhennye  sedeyushchie  usy,  skleroticheskie  prozhilki  vokrug
polnyh prezreniya glaz. CHerno-belyj fil'm ischez,  ustupaya  mesto  neveseloj
dejstvitel'nosti. Kovboj uvidel, chto nahoditsya v  tesnoj  budke  kakogo-to
bara v okkupirovannoj Floride. On  zagnan  v  ugol  i  mechetsya  v  poiskah
vyhoda...





   TY ZHIVESHX V MERTVOJ ZONE? MY TEBE |TO KOMPENSIRUEM!

   Kogda Sara vernulas', Kovboj zhdal ee  v  komnate.  On  sidel,  skrestiv
nogi, bez rubashki, v odnih shortah. Na polu valyalis'  pustye  banki  iz-pod
piva. On smazal svoi iskusstvennye glaza silikonovoj smazkoj iz  maslenki,
i na kozhe ostalis' fioletovye pyatna.
   - Kovboj, - uzhasnulas' Sara, - ty pohozh na smert'.
   - Ugu.
   On dazhe ne vzglyanul na nee.
   Sara prisela pered nim na kortochki, polozhila ruki emu na plechi.  Kovboj
byl ves'  mokryj  ot  pota.  Horosho  hot',  podumalos'  Sare,  chto  on  ne
otshatyvaetsya ot nee, kak Daud.
   - S toboj chto-to sluchilos', poka menya ne bylo. - Sara zaglyanula  emu  v
glaza.
   - Prosto... Da net, nichego ne sluchilos'.
   - I vse-taki?
   - Nichego.
   Ona pocelovala ego v nebrituyu shcheku, sbrosila kurtku, razdelas' dogola.
   - YA idu v dush. Pojdesh' so mnoj?
   Kovboj molcha poplelsya za neyu.  Po  steklyannoj  mozaichnoj  dveri  vannoj
medlenno stekali kapli. Kovboj vstal pod goryachie strui. Voda  hlestala  po
grudi, a Sara massirovala emu spinu.  Tverdye  muskuly,  vobravshie  zhutkoe
napryazhenie pyatidnevnogo prebyvaniya v logove Runa, pod umelymi rukami  Sary
postepenno rasslabilis'. Malo-pomalu Kovboj vozvrashchalsya k  zhizni,  nervnyj
stress prohodil. Devushka rezko vklyuchila holodnuyu vodu, i on vzdrognul  pod
ledyanymi struyami.  Vpervye  za  poslednie  neskol'ko  dnej  v  ego  glazah
vspyhnul ogon'.
   Sara vyklyuchila vodu. Kovboj obnyal  ee,  prizhalsya,  provel  pal'cami  po
spine. Tverdye muskuly, hudoba - vechno-estestvennyj  rel'ef  nagoty.  Sara
poterlas' shchekoj o ego plecho, prizhalas' eshche sil'nej.  Oba  molchali,  slovno
ozhidaya chego-to. Kovboj chuvstvoval, kak gde-to vnutri  narastaet  drozh',  i
vot uzhe volna vozbuzhdeniya nakryla ego. Telo Sary zatrepetalo v otvet.
   Vse takzhe molcha Kovboj podhvatil ee na ruki i proshel  v  komnatu.  Sara
byla nemnogo rasteryana - ona ne hotela zanimat'sya lyubov'yu  zdes',  v  etoj
komnate. Odno delo - pozvolit' muzhchine proniknut'  v  ee  telo,  i  sovsem
drugoe - vpustit' ego v poslednee svoe ubezhishche, tuda,  gde  ona  chuvstvuet
sebya v bezopasnosti... No ona vdrug osoznala, chto  vse  eto  uzhe  ne  tak.
Kovboj ne postoronnij zdes'. V melodii ih  otnoshenij  fal'shivyh  not  net.
Sara prizhalas' k Kovboyu i bystro pocelovala ego v guby. Kovboj  derzhal  ee
na rukah legko, slovno rebenka. Ee, takuyu bol'shuyu i sil'nuyu. Ona  otkinula
golovu i tiho rassmeyalas'. Kak  zhe  horosho  pochuvstvovat'  sebya  slaboj  i
bezzashchitnoj. Tryahnula  golovoj.  Raduzhnye  bryzgi  veerom  razletelis'  po
kroshechnoj komnatke. Sara  snova  rassmeyalas'.  Da,  pust'  eto  proizojdet
zdes'.
   Na grubom i uzkom topchane bylo tesno  i  neudobno,  no  oni  nichego  ne
zamechali. Ih tela splelis' v vechnom poedinke muzhchiny i zhenshchiny. V kakoj-to
moment Sara okazalas' sverhu, obhvatila nogami telo Kovboya, licom prinikla
k ego licu, na mgnovenie zamerla. Kovboj nezhno poceloval ee  v  sheyu,  Sara
vypryamilas'. Vzglyanula na nego. Glaza v glaza. Nachala dvigat'sya. Medlenno,
pochti  nezametno,  vsya  vo  vlasti  netoroplivogo  ritma.  Svet  iz  okna,
probivayas'  skvoz'  listvu,  otbrasyval  na   grud'   Kovboya   prichudlivuyu
tatuirovku-ten'. Sara, slovno vnedryayas' v risunok, gladila to medlenno, to
ubystryayas', vdavlivaya nogti v kozhu, ostavlyaya krasnye sledy, snova gladila.
Neotryvnyj vzglyad Kovboya ee uzhe ne smushchal. Naprotiv, ona byla  rada  etomu
vzglyadu, ustremlennomu tol'ko na nee. Ona vdrug ponyala, chto nikogda eshche ne
videla Kovboya takim. On vsegda byl nemnogo otstranennym, ego vzglyad obychno
bluzhdal gde-to daleko-daleko, tam, kuda ej net dostupa. No  sejchas  Kovboj
videl tol'ko ee. Ego zrachki byli nemnogo rasshireny, slovno  ot  udivleniya.
Kovboj vbiral v sebya svet, l'yushchijsya iz glaz Sary, tonul v bezdonnyh temnyh
ozerah... Ih lica sblizilis', vzglyady i dyhaniya smeshalis'...
   Sara nemnogo otstranilas', vtyanula v sebya vozduh, snova pojmala  vzglyad
Kovboya. Pal'cy ee nezhno  brodili  v  ego  korotkih  volosah.  Ona  vlastno
zadvigalas' vverh-vniz, vremya ot vremeni kasayas' ego lica  gubami.  Moshchnye
muskuly na ee bedrah igrali pod atlasno-nezhnoj kozhej. Ona  chuvstvovala  na
lice teplo solnechnyh luchej.  Kovboj  pripodnyalsya,  tronul  gubami  vlazhnye
soski.  Sara  zaprokinula  golovu.  Otrosshie  volosy  kosnulis'   lopatok.
Sladostnaya drozh'  vnutri  vse  narastala  i  narastala.  Sara  zadvigalas'
bystree i yarostnee. Bezumie nakatyvalo volnoj. Kovboj snova  otkinulsya  na
spinu. Oni vse smotreli v glaza drug drugu, slovno  soedinennye  nevidimoj
nit'yu.
   Telo Sary sudorozhno pul'sirovalo. Ona uzhe nichego ne  videla.  K  gorlu,
sminaya istomu, podstupal p'yanyashchij vostorg. Ona prityanula  k  sebe  Kovboya,
vpilas' poceluyami v guby. Kovboj chuvstvoval iznanku gub, ego ruki  laskali
telo: grud',  utlyj  zhivot,  tverdye  bedra,  rel'ef  spiny.  Sara  chto-to
bormotala,  elozila,  kusalas'.  Ritm  vse  narastal.  Vnezapno  ee   telo
vzdrognulo, slovno pronzennoe elektricheskim razryadom. Ona umirala,  gibla,
unosimaya ognennym vihrem...
   Sara ochnulas'. Lico gorelo. Skol'ko proshlo vremeni, ona ne znala.  Sara
lezhala na spine, prizhataya k topchanu tyazhest'yu tela Kovboya.  Plecha  kasalos'
chto-to holodnoe i mokroe. Ona skosila glaza. Polotence. Iz bara donosilas'
muzyka. Sara obhvatila rukami Kovboya, chuvstvuya ego plot' v sebe.  Prizhala.
On napryagsya. Sara vzmetnula ruki, vcepilas' emu v plechi. Melko i sudorozhno
zaerzala. Ego telo sotryasli konvul'sii, cherez mgnovenie za nim posledovala
i Sara. Tela slilis' v edinoj vspyshke, slovno dve zvezdy v  gravitacionnom
kollapse. Kovboj obmyak. Sara prizhala  ego  k  sebe,  chuvstvuya  raskalennoe
dyhanie na svoej shee.
   Kovboj pripodnyalsya. Ruki Sary vse eshche obnimali ego za sheyu. Ona  nemnogo
udivlenno smotrela na nego. CHto s nej? Sara  ne  znala.  Da  i  ne  hotela
znat'.  Glaza  Kovboya  glyadeli   laskovo   i   trevozhno.   Ej   zahotelos'
rasplakat'sya. Kak v detstve.
   - Reno zhiv, - medlenno proiznes Kovboj. - YA nedavno govoril  s  nim  po
telefonu.

   "TEMPELX" OBESHCHAET SREDSTVO PROTIV VIRUSA HANTINGTONA
   CHEREZ 6-10 NEDELX. VSE ZHDUT S NETERPENIEM.

   Na vokzale v besporyadochnoj  tolpe  passazhirov  vydelyalis'  dve  gruppy:
telohraniteli  Kovboya  iz  "Ognennyh   sil",   evropejcy   s   kvadratnymi
podborodkami, i negry  iz  organizacii  "Strazhi  zakona"  -  telohraniteli
Getmana, kotoryh on napravil v N'yu-Meksiko. Odnazhdy etim  parnyam  dovelos'
stolknut'sya v kakoj-to shvatke. Sejchas eto uzhe ne imelo znacheniya, no osobo
teplyh chuvstv drug k drugu oni vse zhe ne pitali.
   Sara chuvstvovala ih napryazhenie. Kovboya tozhe  ne  prel'shchala  perspektiva
ehat' s etimi  molodchikami  do  samogo  Santa-Fe.  Podnyav  vorotnik  svoej
puleneprobivaemoj kurtki, on vnimatel'no posmatrival po storonam.
   Mimo proehala na telezhke prodavshchica morozhenogo.
   - Nedeli cherez dve uvidimsya, - skazala Sara.
   - Da, priezzhaj ko mne.
   CHernye i belye lica telohranitelej, slovno torpedy,  borozdili  pestruyu
tolpu passazhirov. Sara to i delo natykalas' na ih ravnodushnye vzglyady.  Ej
hotelos' ostat'sya sejchas s Kovboem naedine.
   - Tebe ponravyatsya nashi gory, - bodro skazal Kovboj.
   - Posmotrim.
   Ona slabo ulybnulas' emu. Diktorsha chto-to proshchebetala po-ispanski.
   Nu i chert s nimi, s telohranitelyami! Obnyav Kovboya, Sara zaglyanula v ego
pechal'nye glaza:
   - |j, Kovboj! My druz'ya ili soyuzniki?
   - Druz'ya, navernoe, - chut' ulybnulsya Kovboj. -  Kogda  mozhem  sebe  eto
pozvolit'.
   - Da, - vzdohnula Sara, - k sozhaleniyu, vremya ne zhdet.
   - Pozvoni Reno. Ego duh tak odinok.
   Devushka vspomnila Reno - to li zombi, to li  "izdushevlennogo"  kiborga,
kotoryj uedinenno zhil v svoej kreposti, pogruzivshis' v potoki cifr. I  vot
teper' ego sintezirovannyj golos  vozniknet  iz  neizvestnosti,  rozhdennyj
mertvym kristallom. Dazhe togda, kogda Reno imel  telo,  on  ne  slishkom-to
nuzhdalsya v vizitah druzej.
   - Poprobuyu, - pozhala  plechami  Sara.  -  No  on  proizvel  na  menya  ne
ochen'-to, priyatnoe vpechatlenie.
   - On smozhet nam pomoch', - nahmurilsya Kovboj. - U nego mnogo deneg.
   - Ladno. Pozvonyu. Obeshchayu.
   Oni poproshchalis', i Kovboj, mahnuv  rukoj,  dvinulsya  k  perehodu.  Sara
smotrela na udalyavshuyusya vysokuyu strojnuyu figuru v okruzhenii  shkafopodobnyh
sputnikov. Vskore Kovboj ischez v tolpe. Sara prislushivalas' k sebe.  Hochet
li ona snova vstretit'sya s nim? Ustroit' eto dovol'no prosto - nado tol'ko
poprosit' Getmana poslat' ee k Dodzheru. No  u  nee  est'  obyazatel'stva  i
pered bratom, i pered samoj soboj.  |to  vazhnee  ee  chuvstv.  Krome  togo,
vpuskaya cheloveka v svoyu zhizn', riskuesh' poluchit' ot nego  nepriyatnosti.  A
vsyakimi bedami ona uzhe syta po gorlo.
   Ona vzdohnula. Telohranitel' iz "Strazhej zakona" zhdal  ee.  Pora  idti.
Sara znala plan Getmana. Esli  vragi  popytayutsya  zahvatit'  ee  zhivoj,  a
telohranitel' ne smozhet etomu pomeshat',  ee  pridetsya  ubit'.  Sejchas  oni
vmeste otpravyatsya  v  gostinicu.  Tam  bezopasnee.  Teper'  ona  dolgo  ne
poyavitsya v  svoej  komnatke  nad  barom  "Lazurnyj  shelk".  Da,  neveselaya
perspektiva! CHtoby razveyat' grust', ona kupila ballonchik  aerokoki.  Stalo
nemnogo legche, nastroenie uluchshilos'. Ona  kupila  sigarety  dlya  Dauda  i
napravilas' k vyhodu.

   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!
   Ty smotrish' na sebya v zerkalo s otvrashcheniem?
   Firma "SOVREMENNOE TELO" sdelaet tebe drugoe lico! Speshi!
   V chest' prazdnika fiziognomiki ceny znachitel'no snizheny!
   SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO! SOVREMENNOE TELO!

   Daud byl ne odin. Vrach-kosmetolog, zhenshchina s ogromnymi sovinymi glazami
i ostrymi skulami, udalyala shramy s ego grudi. Za proceduroj nablyudal  negr
srednih let v tesnyh belyh dzhinsah i tropicheskoj  rubashke.  Ochevidno,  tot
samyj blagodetel', o kotorom brat rasskazyval v proshlyj raz.
   - Nik Mislop? Menya zovut Sara.
   - Rad poznakomit'sya, - sladko ulybnulsya negr.  Govoril  on  s  kakim-to
strannym akcentom.
   Daud otkryl glaza:
   - Privet. Vidish', kak mne udalyayut shramy? Miss  Debojs  utverzhdaet,  chto
teper' ih mozhno budet razglyadet' tol'ko v mikroskop.
   - Nu-ka, pomolchi! - ryavknula doktorsha. - I ne dyshi tak gluboko, mne eto
meshaet.
   Ona opustila na glaza  linzy  i  sosredotochenno  oglyadela  plody  svoej
deyatel'nosti.  Mislop  sunul  Daudu  v  rot  zazhzhennuyu  sigaretu.   Plohoe
nastroenie  Sary,  priglushennoe  aerokokoj,  snova  dalo  o  sebe   znat'.
CHernomazyj sub容kt ne vyzyval u nee  doveriya,  no  vse  zhe  ona  poschitala
nuzhnym poblagodarit' ego:
   - Spasibo vam za zabotu o Daude. My s bratom ochen' vam priznatel'ny.
   - Schastliv, chto mogu hot' chem-to pomoch' Daudu. A vot  sestre  moej  uzhe
nichem ne pomozhesh'.
   - Nedavno poyavilos' novoe  sredstvo  protiv  virusa  Hantingtona,  -  s
neudovol'stviem proinformirovala ego Sara. Neuzheli on sam ne znaet?
   - Da, no uzhe slishkom pozdno. Bolezn' zapushchena. Novoe  lekarstvo  smoglo
by ostanovit' razvitie bolezni, a sestra  uzhe  lishilas'  rassudka.  Smert'
stanet dlya nee izbavleniem.
   Sara ispodtishka izuchala Mislopa, obdumyvaya, kak by  uznat'  pobol'she  o
novom priyatele Dauda.
   - Mister Mislop, chem vy zanimaetes'?
   - Pozhalujsta, zovite menya prosto Nikom.
   - Horosho, Nik. Tak chem ty zanimaesh'sya Nik?
   - Dostavkoj tovarov. My perevozim ih iz Kejptauna na sudnah s vozdushnoj
podushkoj.
   - YA uzhe vstrechala  lyudej,  kotorye  etim  zanimayutsya.  -  Sara  holodno
ulybnulas'.
   - Dumayu... - Mislop perevel vzglyad na Dauda, - dumayu, v Kejptaune ya mog
by najti dlya tvoego brata podhodyashchee mesto. Esli on,  konechno,  soglasitsya
poehat' so mnoj.
   - Kem zhe on smozhet tam rabotat'?  U  Dauda  net  nikakogo  obrazovaniya,
nikakoj special'nosti.
   - On budet moim sekretarem. YA uveren, chto s etoj rabotoj on spravitsya.
   Sara, vse tak zhe naigranno ulybayas', smotrela na  Mislopa  i  nikak  ne
mogla vzyat' v tolk, chto zhe eto za  ptica.  Daud  tem  vremenem  bespomoshchno
perevodil golubye glaza s sestry na priyatelya i obratno.
   - Mne by ne hotelos', chtoby brat zhil tak daleko ot menya.  Ved'  esli  s
nim chto-nibud' sluchitsya, ya ne smogu emu pomoch'.
   Mislop vynul sigaretu izo rta Dauda, stryahnul s nee pepel i  vernul  na
prezhnee mesto.
   - Pover'te, moi namereniya ochen' ser'ezny, ya ochen', ochen'  otvetstvennyj
chelovek. No  esli  vse  zhe,  ne  daj  Bog,  Daudu  tam  ne  ponravitsya,  ya
obyazatel'no privezu ego obratno sam ili dam emu deneg na dorogu. Vozmozhno,
ya smogu pomoch' i tebe. V portu Tampy u menya est' horoshie znakomye. A  esli
ty poedesh' s nami v Afriku, ya obespechu tebya rabotoj.
   - I chto zhe ya tam budu delat'? - ehidno sprosila Sara.
   - Mne kazhetsya, tebe eto luchshe znat', - nevozmutimo otvetil Mislop.
   Sara rashohotalas'. Ej snova  stalo  veselo,  aerokoka  eshche  brodila  v
krovi.
   ZHizn' vdrug pokazalas' devushke ne takoj uzh besprosvetnoj.

   OGRABLENIE V NEBRASKE. ZASADA I ZHESTOKIJ BOJ.
   POLICIYA ISHCHET GRABITELEJ.

   - Menya zovut Sara. Pomnish' menya?
   - Sara? Konechno, pomnyu.
   Golos Reno slovno donosilsya skvoz' mnogometrovuyu  tolshchu  vody.  Devushka
poezhilas'. Za steklami avtomobilya  mel'kali  pal'my,  korichnevye  na  fone
hmurogo neba. Sara zvonila iz avtomobilya, prinadlezhashchego "Strazham zakona".
Ona sovsem ne uverena, chto Reno dejstvitel'no zhiv.  Vpolne  vozmozhno,  eto
ocherednaya  lovushka.  Poetomu  devushka  postaralas'   soblyusti   vse   mery
predostorozhnosti. Esli eto i vpryam' lovushka, to na avtomobile legche udrat'
ot presledovatelej, da i zapelengovat' dvizhushchijsya ob容kt ne tak-to prosto.
   - Ty prihodila ko mne s Kovboem, - skazal Reno. - Vskore ya byl ubit.
   Ot spokojstviya, s kakim elektronnyj duh povestvoval o svoej tragicheskoj
sud'be, veyalo holodom. Sara snova poezhilas'.
   - Pravil'no. - Za oknom mashiny mel'kala razrushayushchayasya mestnaya  Veneciya.
- YA pomogla Kovboyu uehat' na Zapad.
   - Rad slyshat', chto u vas vse v poryadke. Ty eshche rabotaesh' na Getmana?
   - Inogda.
   - Kazhetsya, ya gde-to ego vstrechal. Ne mogu vspomnit'. - Reno  zadumalsya,
potom ego golos okrep. - Spasibo tebe, Sara, chto pozvonila.  YA  tak  zdes'
odinok.
   - Znayu.
   Devushka pechal'no smotrela na temnuyu vodu, pokrytuyu maslyanoj plenkoj. Ej
vspomnilis' lzhivye glaza Dauda. Veter i dozhd' v zabroshennom ambare, pervaya
noch' s Kovboem. Teper' on tak daleko.
   - Odinochestvo, - tosklivo proiznesla Sara. - YA znayu, chto eto takoe.

   MY VOZVRASHCHAEM PLODORODIE TYSYACHAM KVADRATNYH KILOMETROV
   BESPLODNOJ ZEMLI EZHEGODNO!
   Firma "Mikoyan-Gurevich" kormit ves' mir.

   Sara videlas' s Mislopom ezhednevno, chasto razgovarivala o nem s bratom.
Ee  ne  perestavlyali  udivlyat'  ego  myagkij  golos,   ego   vezhlivost'   i
predupreditel'nost'. To podast sigaretu  Daudu,  to  Sare  podvinet  stul.
Vechno ugoshchaet konfetami i shokoladkami, kotorye postoyanno taskaet v karmane
svoej neizmennoj tropicheskoj rubahi... Vse eto napominalo nekij pridvornyj
ritual, svoeobraznyj tanec obol'shcheniya. Za vse  eti  znaki  vnimaniya  Daudu
pridetsya rasplachivat'sya. Tol'ko chem? Sare eto bylo yasno.
   - YA ponimayu tvoyu trevogu, - ubezhdal ee Mislop.
   Kak-to  raz  on  otkryl  diplomat,  izvlek  ottuda  uzhe  podgotovlennyj
kontrakt,  na  kotorom   ne   hvatalo   lish'   podpisi   Dauda.   Kontrakt
predusmatrival oplatu bileta do Kejptauna, a pri neobhodimosti i obratnogo
bileta. Ustanovlen byl i razmer godovogo zhalovan'ya, prichem  nezavisimo  ot
kachestva vypolneniya raboty.
   - Krome etogo, Daud budet poluchat' vse neobhodimye medicinskie  uslugi.
Rashody ya tozhe beru na sebya, - rasplylsya v ulybke negr.
   Sara nachala somnevat'sya, spravedlivy li ee podozreniya. Mozhet, Mislop  i
v samom dele dobr i shchedr? Odnako, porazmysliv, ona prishla  k  vyvodu,  chto
podobnye povoroty sud'by sushchestvuyut lish' v mechtah, v real'noj zhizni  chudes
ne byvaet Itak, Mislopa  k  nej  podoslali.  Gde  oni  ego  otkopali?  CHto
poobeshchali? Ili on odin iz nih? A vdrug etot chelovek tol'ko vydaet sebya  za
Mislopa, no gde zhe togda nastoyashchij Mislop? Ee vragi mogli  pojti  na  vse,
chtoby  sozdat'  pravdivuyu  legendu.   Vozmozhno,   u   nastoyashchego   Mislopa
dejstvitel'no est' umirayushchaya sestra, a firma "Tempel'"  zaplatila  emu  za
to, chtoby podoslannyj agent vospol'zovalsya ego imenem.
   Vprochem, ne l'stit li ona sebe, schitaya, chto radi ee persony razrabotali
stol' slozhnyj plan? A mozhet, oni nuzhdayutsya v ee uslugah?
   - Kontrakt horoshij, - skazala ona Daudu. - Podpisyvaj, esli hochesh'.
   Devushka vstretilas' glazami s Mislopom. V konce koncov,  ne  za  Daudom
oni ohotyatsya, on im ne opasen. Pust'  podpisyvaet  kontrakt,  eto  emu  ne
povredit.
   - Hochesh', ya poznakomlyu tebya  s  poleznymi  lyud'mi?  -  sprosil  Mislop,
dostavaya iz karmana ocherednuyu konfetu. - U menya v  portu  mnogo  znakomyh.
Tam netrudno najti horoshuyu rabotu.
   - S udovol'stviem. No ya predpochla by  poznakomit'sya  s  nimi  zdes'.  -
Devushka reshila proverit' Mislopa. Ved' ni odin boss iz porta ne soglasitsya
prijti v sanatorij.
   - Dazhe ne znayu, poluchitsya li eto, - myagko vozrazil Nik.
   Sara pozhala plechami. Daud podpisal kontrakt.
   - Zavtra u menya naznachena vstrecha v Tampe, - prodolzhal negr.  -  Potom,
vozmozhno, ya ugovoryu priehat' syuda kogo-nibud' iz portovyh shishek.
   - |to bylo by chudesno, - zamurlykala devushka.
   Daud, udivlennyj  neobychnym  tonom  sestry,  vytarashchil  na  nee  glaza.
Bednyaga byl tak potryasen, chto Sara, reshiv uspokoit' brata, laskovo tronula
ego za plecho, sprosila:
   - Miss Debojs budet zdes' zavtra?
   Za nego so sladchajshej ulybkoj otvetil Mislop:
   - Konechno! Moya firma horosho zabotitsya o svoih  rabotnikah.  Luchshe,  chem
mnogie drugie.
   V dushe Sary zazvuchala  muzyka.  Znachit,  oni  opyat'  v  nej  nuzhdayutsya.
Nastol'ko nuzhdayutsya, chto gotovy yavit'sya syuda sami. Neuzheli ej snova  dadut
rabotu? I esli udastsya izbezhat' raspravy, ne pogibnut' ot rakety, puli ili
shprica s yadom, ona stanet bogatoj. Ochen' bogatoj.
   Kupit dva bileta na orbitu! Mozhet, posle vypolneniya zadaniya ee dazhe  ne
popytayutsya likvidirovat'. Vdrug, oni ponyali, chto ona dejstvitel'no  cennyj
rabotnik i ne stoit ubivat' kuricu, kotoraya neset zolotye yajca.
   Sara vyglyanula v okno. Vnizu stoyala mashina "Strazhej zakona". Peregovory
s "Tempelem" luchshe provesti bez etih navyazchivyh gromil.
   - V kakoe vremya? - sprosila Sara.
   - V dva chasa. Zavtra. - Mislop odaril ee vnimatel'nym vzglyadom.
   Na sleduyushchij den',  kak  i  uslovleno,  Sara  zhdala  v  komnate  otdyha
sanatoriya. Mislop  yavilsya  bez  opozdaniya,  s  nim  byl  chelovek,  kotoryj
predstavilsya kak Stiv Andre. Na vid sputnik Mislopa kazalsya ochen'  sil'nym
muzhchinoj. Spravit'sya s nim budet nelegko.  Prostornaya  rubashka  i  shirokie
meshkovatye  shtany  skryvali  moshchnye  muskuly.  Svobodnaya  odezhda  ideal'no
podhodila dlya draki. Sara sprosila sebya, uzh  ne  sobiraetsya  li  etot  tip
pohitit' ee siloj. On tak ne pohozh na Kanninghema.  Kanninghem  -  chelovek
civilizovannyj, ne to chto etot gromila. Navernyaka Andre ne  stanet  s  nej
ceremonit'sya, kogda delo dojdet do draki. Soldafon -  srazu  vidno.  I  uzh
tochno obzavelsya parochkoj boevyh  mikroshem.  I  slava  Bogu,  esli  tol'ko
parochkoj. Glaza kakie-to strannye, navernoe, iskusstvennye. Raduzhka slovno
iz nerzhaveyushchej stali. Horosho, chto na vhode v sanatorij  imeyutsya  detektory
oruzhiya.  Znachit,  mozhno  ne  boyat'sya,  chto  v  ego  durackom  portfel'chike
zavalyalsya paralizator ili chto pohuzhe. V sluchae chego  "laska"  spravitsya  s
etim tipom.
   - YA pojdu k Daudu, a vy poka pogovorite, - lyubezno predlozhil  Mislop  i
udalilsya, na hodu dostavaya iz karmana konfety.
   Sara milo ulybnulas' novomu znakomcu  i  opustilas'  v  myagkoe  kreslo.
Ryadyshkom ustroilis' dva starika, postoyanno zhivushchie v sanatorii. Oni zaveli
neskonchaemuyu besedu na ispanglijskom, porugivaya svoih doktorov.
   - Kak pozhivaet Kanninghem? - sprosila Sara. - Ili  Kal'vert,  ne  znayu,
kakuyu familiyu on teper' nosit.
   Takaya prozorlivost' nepremenno dolzhna vybit' Andre  iz  ravnovesiya.  No
tot nichut' ne udivilsya:
   - U nego vse v poryadke. Ego firma pobezhdaet.
   - Peredaj emu moj plamennyj privet. My ne videlis' s teh por,  kak  ego
lyudi zapustili v menya raketoj.
   Nekotoroe vremya  Andre  molcha  rassmatrival  Saru.  Stil'  Kanninghema.
Vysokomernyj vzglyad, nevozmutimaya rozha. No Andre  -  ne  Kanninghem.  Kuda
etomu soldafonu do civilizovannogo agenta! Ego  uzhimki  -  slaboe  podobie
predshestvennika.
   - Togda ty predstavlyala opasnost' dlya nas, - skazal nakonec Andre. -  A
teper' tvoya informaciya otnositel'no toj operacii ustarela. Poetomu i  nashe
otnoshenie k tebe izmenilos'.
   - Vot kak? A mozhet, ono eshche raz izmenitsya?
   - YA upolnomochen dat' tebe garantii.
   Sara prezritel'no fyrknula. Andre eto yavno ne ponravilos' - nikogda eshche
"gryaznye devki" ne poteshalis' nad nim.
   -  Nu  i  kakie  zhe  ty  mozhesh'  dat'  garantii,  krasavchik?   -   Sara
rashohotalas'. - Mozhet, chestnoe slovo?!  CHestnoe  slovo  naemnogo  ubijcy!
Zvuchit, a?!
   Na skulah ee sobesednika zaigrali zhelvaki. Ne  nravitsya,  druzhok?  Sara
ulybnulas' pro sebya. Skorchila ser'eznuyu minu.
   - YA prishel ne dlya togo, chtoby prepirat'sya. - Andre nervno peredvinul na
kolenyah nelepyj kroshechnyj portfel'chik. - CHto tebe nuzhno?
   - Bilety naverh. Dlya  nas  s  bratom.  Mne  ostochertela  gravitacionnaya
pomojka. Firmu ya vyberu sama. Prichem eto budet ne vasha firma.
   - Slishkom dorogo.
   - Erunda!  Dlya  vashej  kontory  sushchie  pustyaki.  Zaplatite  mne  svoimi
akciyami. YA ih prodam i kuplyu to, chto mne nuzhno.
   Andre naklonilsya k nej, zrachki ego rasshirilis', i Sare pokazalos',  chto
on celitsya v nee cherez opticheskij pricel snajperskoj vintovki.
   - My hotim, chtoby ty sdala nam Getmana.
   - Poluchite Getmana, - brosila Sara. - Esli primete moi usloviya.
   - Pojmi, ty ne ochen'-to nam nuzhna. Getman dolgo  ne  protyanet,  on  uzhe
obrechen. Prosto my hoteli by razdelat'sya  s  nim  pobystree.  No  mozhem  i
podozhdat'.
   - Esli ya vam ne ochen'-to nuzhna, zachem ty zdes'?  -  Sara  s  pritvornym
sochuvstviem pridvinulas' k nemu.  -  Mozhet,  tvoi  hozyaeva  ne  dali  tebe
dostatochnyh polnomochij?
   Andre zakuril. On yavno nervnichal.
   - Prosto ya ne uveren, chto Getman stoit stol'ko, skol'ko ty trebuesh'.
   - Snachala otpravlyajsya  i  posovetujsya  so  svoimi  hozyaevami.  -  Sara,
izdevatel'ski hohotnuv, otkinulas' na spinku kresla. - Pojmi,  posle  togo
kak ya vydam Getmana, mne nuzhno  budet  horoshen'ko  spryatat'sya.  Mne  nuzhny
den'gi, chtoby ubrat'sya otsyuda podal'she, nanyat' telohranitelej. Mne  chto-to
sovsem ne hochetsya popast'  pod  perekrestnyj  ogon'.  YA  soobshchu  vam,  gde
Mihail, ili, esli hotite, skazhu, kogda i kuda on napravitsya.  Potom  srazu
zhe skroyus'. I togda, pozhalujsta, ubirajte ego.
   Andre nadolgo zadumalsya, tupo ustavivshis' na devushku. Nakonec zayavil:
   - Sejchas ya ne mogu nichego skazat'.
   - Kogda tam u vas primut reshenie, potrudis'  soobshchit'  mne.  Teper'  ty
znaesh', kak so mnoj svyazat'sya.
   Sara vstala i napravilas'  k  vyhodu,  chuvstvuya  na  spine  snajperskij
vzglyad Andre. Pust' znaet, s kem imeet delo...

   "TEPERX YA MOGU RAZBITX RUKOJ KIRPICH", - GOVORIT KINOZVEZDA
   KNUT KARLSON, DOVOLXNYJ IMPLANTIROVANNYM KRISTALLOM.

   V svoe ocherednoe poseshchenie sanatoriya pered tem, kak  vyjti  iz  mashiny,
Sara vprysnula v nozdri poryadochnuyu porciyu narkotika. Mikroshema s  boevymi
refleksami teper' gotova k dejstviyu.  Sara  pochuvstvovala  vozbuzhdenie.  V
komnate otdyha ee uzhe zhdal Andre. Znachit, popalsya na kryuchok.
   - Ty prishel iz-za shattla? - plotoyadno ulybnulas' Sara. - Priznajsya zhe!
   Utrom v Vandenberg prorvalsya bronevik i rasstrelyal shattl, prinadlezhashchij
firme "Tempel'". Podrobnosti sredstva massovoj informacii ne soobshchali,  no
bylo yasno, chto kur'eru udalos' ujti.
   - K operaciyam na Zapadnom poberezh'e ya ne  imeyu  nikakogo  otnosheniya,  -
otrezal Andre.
   - Togda tebe povezlo. - Sara plyuhnulas' v kreslo, perekinula nogu cherez
podlokotnik. - Zdes', dumaesh', budet legche?
   Lico Andre okamenelo.  Pohozhe,  lishnie  razgovory  krasavchik  vesti  ne
nameren. Za oknom vremya  ot  vremeni  razdavalsya  shum  pronosivshihsya  mimo
mashin.
   - Menya upolnomochili  zayavit',  chto  my  soglasny  na  tvoi  usloviya,  -
procedil agent.
   Sara postaralas' sohranit' nevozmutimoe vyrazhenie lica, no vnutri u nee
vse tak i pelo. Nakonec-to oni s Daudom vyrvutsya  iz  gravitacionnoj  yamy!
Otnyne nikakoj gryazi, tol'ko chistejshij vakuum i steril'nyj mrak kosmosa!
   - Poblagodari ot moego imeni Kanninghema, - sderzhanno ulybnulas' ona.
   - No za eto nam nuzhno koe-chto eshche. - Zrachki agenta rasshirilis'.
   - Vykladyvaj. A ya  poslushayu  i  skazhu,  potrebuetsya  li  dopolnitel'naya
plata.
   - Net, Sara, eto netrudno, dopolnitel'noj platy ne ponadobitsya.
   - Govori.
   - Nekotorye dejstviya Getmana nam neponyatny. My  ne  mozhem  usledit'  za
vsem, hotya koe-chto nam izvestno.  On  poslal  telohranitelej  iz  "Strazhej
zakona" ustanovit' s kem-to sekretnuyu svyaz'. My hotim, chtoby ty uznala vse
o ego planah i soobshchila nam.
   Sare stalo ne po sebe.
   - Tol'ko za dopolnitel'nuyu platu. - Ona vysokomerno vskinula golovu.
   - Znachit, plany Getmana tebe izvestny? - bystro sprosil Andre.
   Sara ponyala - informaciya "Tempelyu" nuzhna pozarez.
   - Net, -  kachnula  ona  golovoj.  -  No,  mozhet,  mne  udastsya  koe-chto
razuznat'.
   - Ty nichego ne znaesh'? Kak eto mozhet byt'? Ved' Getman  nastol'ko  tebe
doveryaet, chto ispol'zuet v kachestve svoego lichnogo telohranitelya.  Neuzheli
on ne posvyashchaet tebya v svoi plany?
   - On vzyal menya v telohraniteli tol'ko potomu, chto ya podderzhivayu svyaz' s
Dodzherom. A svoih planov on mne  nikogda  ne  raskryval.  Hotya,  vozmozhno,
sdelaet eto, esli ya poproshu. Ili ya sama ih uznayu. Mozhet byt'.
   - Takoj otvet menya ne ustraivaet. Mne nado znat' tochno.
   - Ne ponimayu, chego vy ot menya dobivaetes'? - Sara  nervno  pobarabanila
pal'cami po kolenke. - CHto dlya vas vazhnee? Getman ili ego plany? A  mozhet,
i to, i drugoe? A chto esli ya reshu ostanovit'sya na chem-to odnom?
   - I to, i drugoe. No dopolnitel'noj platy ne zhdi.
   - Nu chto zh, - pozhala plechami devushka, - raz dopolnitel'noj ne budet, to
ne budet i planov Getmana. Zachem mne lishnie hlopoty?
   V konce koncov oni dogovorilis', chto Andre posovetuetsya s nachal'stvom i
soobshchit Sare o rezul'tatah.


   Na sleduyushchij den' devushka yavilas' na vstrechu  vzvinchennoj  do  predela.
Andre uzhe vytashchil iz svoego portfel'chika nuzhnye bumagi.
   - |to akcii dlya Dauda. |toj summy dostatochno, chtoby on smog uletet'  na
orbitu. V lyuboe mesto, kuda pozhelaet.
   Sara vnimatel'no prosmotrela zhelannye sertifikaty, podschitala  summu  i
nakonec ulybnulas'. Da, eto imenno to, chego ona tak  strastno  dobivalas'.
Vot ono, schast'e Pryamo pered nej, sovsem blizko! |ti akcii nadezhnee vsyakih
deneg.
   - Horosho, - dovol'no skazala ona. - A kogda ya poluchu moi akcii?
   - Takuyu zhe summu ty poluchish', kak tol'ko  vydash'  nam  Getmana.  I  eshche
stol'ko zhe - za ego plany.
   - Andre, ty ne ponyal voprosa. YA sprashivayu ne o summe.  Kogda  ya  poluchu
svoi den'gi?
   - My perevedem akcii na tvoj schet srazu posle togo,  kak  ty  pozvonish'
nam i soobshchish' vsyu informaciyu.
   - Net, snachala vy perevedete akcii, chtoby ya mogla ubedit'sya v  etom  po
telefonu, i lish' potom ya soobshchu informaciyu.
   - Ladno, - posle nedolgogo kolebaniya soglasilsya Andre.
   Sara sunula akcii brata v karman:
   - Spasibo. Takoj biznes mne nravitsya. Tebe sledovalo by  znat',  chto  ya
tol'ko togda nachinayu doveryat', kogda poluchayu avans. I kogda mne  pozvolyayut
dejstvovat' svobodno.
   Andre mrachno vzglyanul na nee.
   - Do vstrechi na orbite,  -  ledyanym  tonom  proiznesla  Sara,  vskinula
golovu i udalilas'.


   Daud smotrel televizor. Uvidev sestru, on tut  zhe  vyklyuchil  zvuk  i  s
trevogoj sprosil:
   - CHto sluchilos'? Kuda delsya Nik?
   - Nik? Ponyatiya ne imeyu. - Sara brosila na stol pachku  sigaret.  -  Miss
Debojs uzhe osmatrivala tebya?
   - Net. Ona pridet pozzhe.
   - Esli ona ne yavitsya, skazhesh' mne.
   Daud pochuvstvoval neladnoe:
   - A pochemu ona mozhet ne prijti?
   - Vse delo v druzhke tvoego Nika. On hochet, chtoby  ya  koe-chto  dlya  nego
sdelala. A ya hochu znat', vypolnyaet li on usloviya nashego dogovora.
   - Vot kak? I chto on ot tebya hochet?
   - Nevazhno. YA dolzhna peredat' emu koe-kakuyu informaciyu.
   Glaza Dauda bespokojno zabegali, ruka nervno szhala podborodok.
   - Razve eto drug Nika oplachivaet uslugi moego  vracha?  Ved'...  -  Daud
nervno pogasil nedokurennuyu sigaretu.  Golos  ego  zadrozhal,  on  nachal  o
chem-to dogadyvat'sya. - YA dumal, chto za menya platit Nik... Kak zhe tak?
   - Daud, ni u kogo iz nih net takih deneg. Platyat ne oni, a ih  hozyaeva.
I vrachu-kosmetologu, i za vse ostal'noe.
   Daud rasteryanno zamorgal. A Sara vytashchila iz karmana akcii:
   - Daud, vot tvoj bilet naverh. Ty  vyrvesh'sya  nakonec  s  etoj  vonyuchej
planety.
   Ona reshila soobshchit' ob etom bratu imenno sejchas. Otchayanie zastavit  ego
soglasit'sya. Samyj udobnyj moment. No ona oshiblas'.
   - CHto ty dlya nih sdelala? - vzorvalsya Daud. - CHto ty im prodala na etot
raz? Sebya? Ili kogo-to eshche?
   - Ne tvoe delo. |to kasaetsya tol'ko menya.
   - Tebya?! Da ty... - Daud zadyhalsya ot yarosti, po shchekam tekli  slezy.  -
Ty lomaesh' mne zhizn'! Postoyanno vmeshivaesh'sya! Net ot tebya nikakogo pokoya!
   - YA zhe preduprezhdala tebya, Daud! Govorila, chto  Nika  interesuyu  ya!  Ne
nado byt' takim doverchivym.
   - Mne plevat'! Podoslali, ne podoslali. YA hochu, chtoby on byl zdes'!  On
brosil menya iz-za tebya!
   Sara podoshla k bratu, pogladila ego po volosam i polozhila akcii emu  na
koleni. Daud razrydalsya; Ona prizhala brata  k  sebe.  V  kosmose  ih  zhdet
uyutnoe i prostornoe zhilishche, tam vse  budet  po-drugomu.  Da,  ej  pridetsya
predat' Germana. No zato oni zazhivut  nakonec-to  po-chelovecheski.  CHto  ej
Zemlya? Propadi ona propadom! Naverhu vo sto krat  luchshe.  Tam  ona  stanet
odnoj iz zvezd, iskusstvennye rossypi kotoryh  tak  zamanchivo  sverkayut  v
nochnom nebe.
   No sredi sputnikovyh sozvezdij, mercavshih v etu minutu v  ee  soznanii,
Sara protiv voli uvidela vdrug sovsem druguyu zvezdu. Svetyashchayasya  kroshechnaya
tochka,  pronzaya  mrak,  brosala  vyzov  vsej   moshchi   orbitalov.   Kovboj.
Iskusstvennye sozvezdiya byli dlya nego vsego  lish'  vragami,  porabotivshimi
ego Zemlyu. Vragami, kotorye prezritel'no nazyvali pochvu "gryaz'yu", a rodnuyu
dlya nego Zemlyu - "etoj planetoj"...
   Starayas' najti sebe opravdanie, Sara perevela  vzglyad  na  kuchu  akcij.
Ved' v etom chertovom mire vse prodaetsya. Vse.
   Getman dolzhen ee ponyat'. On ved' znaet vsyu ee zhizn'.  Znaet,  chego  ona
hochet. I ne mozhet ej etogo  dat'.  Prostitutki  sluzhat  tomu,  kto  bol'she
platit.  Ee  predatel'stvo  ne  dolzhno  stat'  dlya   nego   chem-to   ochen'
neozhidannym. Ona ved' sluzhila Getmanu za den'gi i nichego emu ne dolzhna.
   No Kovboj... Tut vse po-drugomu.  On  ne  znaet  o  ee  proshlom.  On  -
idealist, a eto ne kazhdyj mozhet sebe pozvolit'. Plan Kovboya  po  sverzheniyu
Kucejro nerealen, ego vypolnenie  vo  mnogom  zavisit  ot  Runa,  kotoromu
nel'zya doveryat'. Nadezhnee imet' delo s temi, kto platit  avansom.  I  esli
Kovboj etogo ne ponimaet, to pust' penyaet na sebya.
   Krome togo, odnazhdy on sam skazal, chto oni  druz'ya  lish'  togda,  kogda
mogut sebe eto pozvolit'. Tak pust' etot dyrogolovyj vykarabkivaetsya  sam.
Nikakoj lyubvi u nih ne bylo.
   Sara vz容roshila otrosshie volosy brata i  skazala,  obrashchayas'  bol'she  k
sebe, chem k Daudu:
   - Odnazhdy mne udalos' vycarapat' bilety naverh. Togda ya ih poteryala.  A
teper' nashla.

   U NAS ESTX TO, CHTO ISHCHUT VSE. U NAS ESTX TO, O CHEM VSE GOVORYAT.
   U NAS ESTX TO, CHTO NADO VSEM. MY NAZVALI |TO "HOLODNYM KAMNEM".

   - Sara, - zvuchal v trubke golos Reno. - Mne hotelos' by vam  pomoch'.  YA
tozhe hochu voevat' protiv nih.
   Sara sidela na zadnem siden'e avtomobilya, mchavshegosya  po  razrushayushchimsya
ulicam  Floridy.  Skvoz'  prozrachnuyu  zvukonepronicaemuyu  peregorodku  ona
videla v zerkale voditelya, to i delo podnimavshego glaza, proveryaya, net  li
slezhki.
   - CHem ty mozhesh' pomoch'? Kak ty mozhesh' uchastvovat' v vojne, esli sam tak
uyazvim?
   -  YA  mogu  razdobyt'  nemalo  poleznoj  informacii,  ved'  teper'  vse
komp'yutery otkryty dlya menya. Mogu  razrushit'  kakie-nibud'  vazhnye  fajly,
narushit' svyaz'.
   - Reno, ih komp'yutery nadezhno zashchishcheny. Tuda ne proniknesh' dazhe ty.  Ty
ved' nauchilsya zhit' v gosudarstvennyh komp'yuternyh  setyah,  a  u  orbitalov
komp'yutery   gorazdo   nadezhnee.   Esli   by   ty   byl   professional'nym
programmistom, togda, mozhet, tebe i udalos' by chto-nibud' sdelat'. No ved'
tebya mogut obnaruzhit' i prosto-naprosto  steret'.  I  togda  ty  ischeznesh'
sovsem.
   - Sara, pover', ya koe-chemu nauchilsya.  V  moej  pamyati  hranitsya  nemalo
informacii o firme "Tempel'". Mne izvestny ee slabye mesta. Ostalos'  lish'
proniknut' v ee sekretnye komp'yutery.
   - Proniknut'! - rashohotalas' Sara. - Mnogie pytalis' eto  sdelat',  da
ni u kogo ne poluchilos'.
   - No ya nikogda ne vyberus' otsyuda, esli my ne pobedim "Tempel'"!
   Otchayanie, prozvuchavshee v golose Reno, strannym obrazom  zadelo  struny,
pohoronennye na samom dne serdca Sary. Ona zamolchala, v nastupivshej tishine
pechal'no shelesteli kondicionery, nagnetaya v salon prohladu.
   - Horosho, chem my mozhem tebe pomoch', Reno?
   - Trebuetsya kto-nibud' iz Orlando. Najdite cheloveka, sotrudnichayushchego  s
firmoj "Tempel'", i dajte emu vzyatku, podkupite ego.
   - My uzhe pytalis' sdelat' eto. Mozhno podkupit' lyudej, imeyushchih dostup  k
nekotorym neznachitel'nym sekretam "Tempelya",  no  o  glavnom  znayut  vsego
chelovek dvadcat'. Kazhdogo iz nih sterezhet  desyatok  telohranitelej.  Krome
togo, takie vazhnye shishki redko pokidayut svoe ubezhishche.  Podobrat'sya  k  nim
nevozmozhno.
   - Sovsem ne obyazatel'no podbirat'sya imenno k nim.  Mne  nuzhno  poluchit'
lyubuyu, puskaj dazhe samuyu maloznachitel'nuyu informaciyu. CHelovek, kotorogo vy
podkupite, i ne pojmet, zachem ona vam nuzhna. YA sejchas ob座asnyu. Vo  Floride
"Tempel'" ezhednevno sovershaet mnozhestvo operacij, v  tom  chisle  samyh  na
pervyj vzglyad  neznachitel'nyh.  Naprimer,  voditelyu  gruzovika  platyat  za
dostavku gruza, s orbity pribyvaet shattl, kto-to  iz  ryadovyh  sotrudnikov
firmy zvonit v Pittsburg, kto-to zakazyvaet bilety na  samolet  iz  odnogo
goroda v drugoj. Iz  mnozhestva  podobnyh  faktov  mozhno,  horosho  podumav,
sostavit' celuyu  kartinu  peredvizheniya  gruzov  iz  Floridy  na  sever.  U
obychnogo cheloveka rabota po proseivaniyu informacii  zajmet  slishkom  mnogo
vremeni. Ona uspeet ustaret'. A  ya  sposoben  razobrat'sya  vo  vsem  ochen'
bystro. YA mogu vychislit', kogda, kuda i kakim putem budet dostavlen tovar,
kak on budet raspredelen. Takaya informaciya ochen' prigoditsya Getmanu.
   Sare vdrug vspomnilos', kak Reno rasskazyval im s Kovboem  o  dejstviyah
orbitalov, vspomnilsya  ego  besstrastnyj  golos  polukiborga-polucheloveka.
Reno izmenilsya. Poteryav telo, on slovno by stal chelovechnee.  Ladno,  pust'
popytaetsya osushchestvit' svoj plan. Esli u nego poluchitsya, "Tempel'" poneset
izryadnye ubytki. I stanet bol'she cenit' ee sobstvennye uslugi.  A  znachit,
vozrastet i oplata.
   - Ladno, Reno, - soglasilas' Sara. - YA pogovoryu s Getmanom.

   NASH BIZNES - DAVATX LYUDYAM NADEZHDU.

   Sara ochen' udivilas', obnaruzhiv ryadom s Daudom Mislopa. Vrach-kosmetolog
trudilas' nad shramami brata. Mislop  po-prezhnemu  predupreditel'no  pichkal
Dauda konfetami.
   - YA ne mog tebya naveshchat', mne zapretili. No ya ugovoril ih, i oni  snova
razreshili prihodit' syuda.
   Sara sobralas' bylo kak sleduet projtis' naschet  stol'  yavnogo  vran'ya,
no, vzglyanuv na Dauda, peredumala.  U  bednyagi  opyat'  poyavilas'  nadezhda,
zachem zhe ee ubivat'.
   - Vot i horosho. - Sara laskovo pogladila ego po shcheke. -  U  tebya  snova
est' drug.

   NASHI KOSMICHESKIE SPUTNIKI OKRUZHAYUT VSYU ZEMLYU.
   MY DAEM ZEMLE NADEZHDU NA SVETLOE BUDUSHCHEE.
   "Micubisi"

   Krome zapaha pal'm, v gushche kotoryh na beregu spryatalsya  domik  Getmana,
Sara ulovila razlituyu v vozduhe napryazhennost'. Ona vzglyanula na ohrannikov
iz "Strazhej zakona". Pohozhe, eti parni chuyut  opasnost'  ne  huzhe  legavyh.
Vecherom podkuplennyj sotrudnik firmy  "Tempel'"  sobiralsya  soobshchit'  Reno
kod, kotoryj pozvolit emu proniknut' v komp'yuternuyu set' firmy.
   Getman uzhe ne veril nikomu, krome Sary. Sklonivshis' nad komp'yuterom, on
nepreryvno smolil russkie papirosy,  vremya  ot  vremeni  podbadrivaya  sebya
aerokokoj. Sara raspolozhilas' pryamo za ego  spinoj,  bluzhdaya  vzglyadom  po
metallicheskoj  mebeli.  Vremya  ot  vremeni  podhodila  k   oknu,   pytayas'
razglyadet' skvoz' pal'movye zarosli sin' okeana.
   - U nih  horosho  zashchishcheny  dazhe  vtorostepennye  dannye,  -  zvuchal  iz
komp'yutera  golos  Reno.  -  YA  pytalsya  proniknut'  tuda,  no  nichego  ne
poluchaetsya.
   - Uzhe shest' chasov, - prosheptal Getman, s  trudom  skryvaya  volnenie.  -
Pochemu on ne zvonit?
   - Ne dergajsya.  Nado  podozhdat'.  On  smozhet  pozvonit'  tol'ko,  kogda
ostanetsya odin, - pytalas' uspokoit' ego Sara.
   Getman vypustil struyu  dyma  i  potyanulsya  k  pepel'nice.  Vokrug  glaz
sobralis' glubokie morshchiny, ruki drozhat.
   On obrechen. Sara ponyala eto s vnezapnoj otchetlivost'yu. ZHalost' nakatila
teploj volnoj. Sara  otvernulas'.  Nel'zya  davat'  volyu  chuvstvam,  nel'zya
raspuskat'sya. Tak i vydat' sebya nedolgo. Tryapka!
   - Est' kontakt, - soobshchil Reno, - ya pristupayu.

   TO, CHTO MY PROIZVODIM, NAZYVAETSYA "GORDOSTX KIBORGA".

   - Nachal'stvo teryaet terpenie, - nedovol'no skazal Andre.  -  Pochemu  ty
medlish'?
   Nervy Sary byli vzvincheny do predela. Za  neskol'ko  predydushchih  vstrech
ona uspela razglyadet' i zapomnit' samye  melkie  detali  vneshnosti  Andre:
nebol'shoj shram nad uhom, uhodyashchij vverh i teryayushchijsya v volosah; utolshchennyj
sustav pal'ca, veroyatno, razbityj v drake; iz  nagrudnogo  karmana  vsegda
torchat tri ruchki.
   - YA delayu, chto mogu, - spokojno otvetila ona. - Getman ne iz teh,  kogo
legko zastat' vrasploh.
   - My ne budem zhdat' beskonechno. - Lico  u  Andre  kamennoe,  golos  kak
britva. - Skoro srok istechet.
   - Esli tvoya firma podozrevaet, chto ee kto-to predal, to  ona  prava.  -
Sara vnimatel'no sledila za ego licom. Pohozhe, ee soobshchenie  dlya  Andre  -
nastoyashchaya bomba.
   Ona znaet, pochemu "Tempel'" vdrug nachal proyavlyat' neterpenie.  Na  dnyah
Reno, proniknuv v komp'yuternuyu set' firmy, sumel vychislit' mestonahozhdenie
dvuh  partij  gruza   i   osnovnoj   sklad   narkotikov.   Lyudi   Getmana,
vospol'zovavshis' etoj informaciej, zahvatili tovar srazu v treh punktah.
   - Kto predatel'? - Andre sverlil ee vzglyadom.
   - Tochno ne znayu. Nekto, imeyushchij dostup k vashim  sekretnym  komp'yuteram.
Emu ili ej Mihail dal vzyatku i zahvatil tri partii vashego tovara.
   Teper' "Tempel'" brositsya po lozhnomu sledu, v pogonyu za prizrakom.
   - Otkuda ty znaesh'?
   - YA videlas' s Getmanom vchera vecherom. On napilsya  i  stal  hvastat'sya.
Vot i vyboltal koe-chto. Andre dolgo smotrel na Saru i nakonec skazal:
   - Postarajsya tochno vspomnit' ego slova.
   - Vryad li smogu, - pokachala tolovoj Sara. - YA i  sama  krepko  poddala.
Ploho pomnyu, chto bylo.
   - Popytajsya. |to ochen' vazhno.
   Sara ustavilas' v  pol,  pritvoryayas',  chto  sosredotochenno  vspominaet.
Nervy na predele. No tak prosto ee ne voz'mesh'. Uzh chto-chto,  a  vrat'  ona
umeet. Nauchilas'.
   - Priblizitel'no tak:  "YA  poslal  svoih  lyudej.  Tri  udachnyh  naleta.
Podkupil nuzhnogo cheloveka. Teper' ya znayu kazhdyj ih shag".
   - Mozhet, on eshche chto-to dobavil?
   - Net, eto vse. - Sara spokojno  vzglyanula  na  Andre.  Na  lice  maska
iskrennosti. Glavnoe - ne pereborshchit'. - A potom Getman,  kazhetsya,  ponyal,
chto sboltnul lishnee, i pospeshil perevesti razgovor na druguyu temu.
   - On nazyval familii?
   - Net.
   - Gde proishodil razgovor? - Sara  nazvala  dom  na  beregu  okeana.  -
Znachit, ty nas obmanula. Pochemu ty ne soobshchila nam etot adres ran'she?
   - Potomu chto ran'she ya nikogda tam ne byla i nichego  pro  tot  domik  ne
znala. Voditel' Mihaila privez menya tuda iz gostinicy.
   - Esli ty reshila s nami poigrat'... - Andre dostal iz karmana kroshechnyj
diktofon, tknul ego Sare v  nos.  -  Esli  ty  dumaesh',  chto  smozhesh'  nas
provesti, to dolzhen tebya razocharovat'.  U  menya  est'  zapisi  vseh  nashih
besed, my v lyuboj moment  mozhem  peredat'  ih  Getmanu.  I  togda...  Sama
ponimaesh', chto s toboj budet.
   Sara sodrognulas'. Getman ej  verit.  A  ona  sobiraetsya  predat'  ego.
Mozhet, on dazhe chto-to podozrevaet, no vse  ravno  verit,  potomu  chto  emu
bol'she nekomu verit'. A ona v polushage ot predatel'stva.
   - YA ne sobirayus' vas obmanyvat', -  prosheptala  Sara,  gotovaya  vot-vot
sorvat'sya. - Vy dolzhny mne verit'.
   - Poka my verim. - Andre nemnogo smyagchilsya i spryatal diktofon v karman.
- No uchti, nashe  doverie  ne  beskonechno.  Srok,  kotoryj  my  tebe  dali,
podhodit k koncu. YA ne ugrozhayu, ya prosto informiruyu.
   - A ya prosto slushayu.
   Iz poslednih sil ona postaralas' skryt' svoe  otchayanie.  Predatel'stvo,
kazavsheesya ran'she samoj pustyakovoj veshch'yu na svete,  navalilos'  chudovishchnym
gruzom, sdavlivaya gorlo, nabuhaya slezami. Pered glazami  vspyhnuli  obrazy
teh, kogo ona predavala. Kovboj, pronzayushchij na svoej "del'te" nochnoe nebo.
Getman, takoj domashnij na fone hrupkih cezal'pinij. Bednyaga Reno, b'yushchijsya
v  elektronnyh  setyah.  Kak  zhe  dorogo  stoit  etot  proklyatyj  bilet   v
bezvozdushnyj raj.
   Sara vymuchenno ulybnulas' svoemu nenavistnomu blagodetelyu. Nenavist'  k
samoj sebe podnimalas' chernoj volnoj.
   "Prostite menya. Prostite. U menya net vyhoda".
   Sara stisnula ladoni. Vyhod est'. Prosto ona zaputalas'  v  sobstvennom
vran'e.

   MY S TOBOJ VSEGDA I VEZDE.

   Golos v telefonnoj trubke pochemu-to napomnil Sare o zaroslyah  polyni  v
dolinah Zapadnogo poberezh'ya.
   - Zdes' uzhe holodno. Nastoyashchaya osen'.
   Sara borolas' s soboj, zastavlyaya sebya dumat' tol'ko o Daude, o tom, kto
zaplatil za vracha, za bilet naverh. Segodnya bratu udalili poslednie shramy,
teper' on polnost'yu zdorov, krasiv, tol'ko nemnogo slab.
   - List'ya na osinah nachinayut zheltet', - prodolzhal Kovboj. - Nadeyus',  ty
skoro sama uvidish' etu krasotu.
   - Zdorovo! - Ona potyanulas' k  ingalyatoru.  Nado  poskorej  zadurmanit'
golovu, otbit' pamyat', chtoby ne bylo tak nevynosimo tyazhelo.
   - Reno rasskazal mne o svoih uspehah. YA zhe govoril  tebe,  chto  on  nam
pomozhet.
   Sara zaprokinula golovu, prysnula v nos iz ballonchika.
   Dushevnaya bol' nemnogo pritupilas'. Reno dejstvitel'no mnogogo  dobilsya.
Emu udalos' proniknut' v svyataya svyatyh "Tempelya", raskryt'  torgovuyu  set'
firmy na Vostochnom poberezh'e ot Gavany na Kube do Galifaksa v  Kanade.  Po
navodke  byvshego  pilota  polovinu  sotrudnikov  "Tempelya"  na   poberezh'e
perebili v techenie dvuh dnej, drugaya  polovina  kinulas'  v  bega.  Teper'
orbitaly ne skoro vosstanovyat svoi pozicii v  etom  rajone.  Lyudi  Getmana
ograbili stol'ko skladov, chto ne znali teper',  kuda  pryatat'  zahvachennye
tovary. Sredstva massovoj informacii kazhdyj den' soobshchali o poteryah firmy.
Policiya byla bessil'na, otdelyvayas' ugryumym molchaniem.
   - My zagnali ih v ugol, - poddaknula Sara. Ruki u nee drozhali.
   Ona uhvatilas' za kraj stola, chtoby ne upast'.
   "My druz'ya,  kogda  mozhem  sebe  eto  pozvolit'"...  Skoro  ona  vydast
Getmana, a zaodno i plany Runa. Sdat' Runa - edinstvennoe svetloe pyatno vo
vsem etom mrake.
   - Mihail skazal, - prodolzhila Sara, spravivshis' s golosom, - chto pomoshch'
Reno  pozvolit  emu  proderzhat'sya  eshche  chetyre  mesyaca.  Reno   sejchas   v
bezopasnosti, my perepisali ego  mozg  v  kristall.  Zaplatil  Getman.  Ty
slyshal ob etom?
   - Da. Reno mne zvonil.
   Byvshij pilot, vernee, informaciya, v vide kotoroj on teper' sushchestvoval,
byla perepisana v pamyat' kristalla. On poka  hranilsya  v  Gavane,  no  kak
tol'ko  budut  podobrany  podhodyashchie  molekuly  DNK,  dlya   Reno   metodom
klonirovaniya vyrastyat novoe  telo.  Potom  v  mozg  etogo  tela  perepishut
informaciyu iz kristalla, i byvshij pilot snova obretet zhivuyu plot'.  Bednyj
Reno! Za to vremya, chto on skryvalsya  v  nedrah  komp'yuternyh  setej  firmy
"Tempel'", on chut' bylo ne prevratilsya v nastoyashchego paranoika.  No  teper'
dlya nego vse pozadi. Den'gi  za  novoe  telo  i  operaciyu  uzhe  vyplacheny.
Poetomu, dazhe esli Getman pogibnet,  Reno  vse  ravno  obretet  telo.  |to
nemnogo uteshalo Saru.
   - Nash soyuznik v YUzhnoj Amerike pochti  gotov,  -  soobshchil  Kovboj.  -  On
naznachil datu.
   - Kogda? - Sara poholodela. Sejchas  ona  uznaet,  kogda  sovershit  svoe
predatel'stvo.
   - CHerez pyat' dnej. Tebe luchshe ischeznut' zaranee.
   - Prezhde ya dolzhna pozabotit'sya o Daude i uvidet'sya s Getmanom.
   Itak, cherez pyat' dnej. Vremya naznacheno.  CHerez  pyat'  dnej  ona  vydast
Getmana i Runa. Odnovremenno. Potom soobshchit etomu  idealistu  Kovboyu,  chto
vse ego plany i nadezhdy razbilis' o  skalu,  kotoraya  zovetsya  Real'nost'.
Puskaj smatyvaet udochki.
   - Peredaj im privet, - skazal Kovboj.
   Sara vspomnila, kak on vyglyadel posle smerti  Reno.  V  te  dni  Kovboj
pohodil na  zatravlennogo  volka,  oblozhennogo  so  vseh  storon  krasnymi
flazhkami. V ego glazah chitalis' togda strah, zlost' i otchayanie. A kakoj  u
nego budet vid, kogda ona soobshchit emu o polnom  ego  porazhenii?  Interesno
bylo by posmotret'.
   On ved' sam skazal: "My druz'ya, kogda mozhem sebe eto pozvolit'". A esli
ne mozhem?
   Posle razgovora s Kovboem  Sara  reshila  spustit'sya  v  bar  gostinicy.
Telohranitel', stoyavshij u dveri nomera, byl ochen' nedovolen, no potom  vse
zhe razreshil. Ona voshla v lift, mechtaya o krepkom koktejle,  legkoj  muzyke,
myagkom narkotike. V lifte,  krome  Sary,  byl  tol'ko  odin  muzhchina.  Ona
vnimatel'no vzglyanula na nego, razdumyvaya, ne priglasit' li etogo  tipa  k
sebe v nomer. Orgazm pomog by ej  sbrosit'  nervnoe  napryazhenie.  Muzhchina,
uloviv ee nastroenie, popytalsya zavesti razgovor, no, neozhidanno dlya sebya,
Sara ego zaigryvaniya ne podderzhala. Eshche uspeyu, podumalos' ej, snachala nado
kak sleduet vypit'. A muzhika ona sebe vsegda najdet.
   Vokrug igral'nogo avtomata sobralas' tolpa, i Sara so stakanom v  rukah
podoshla  posmotret',  chto  tam  proishodit.  Igra   nazyvalas'   "del'ta".
Slyshalis' vzryvy, gul samoleta. V kresle u avtomata  sidel  kakoj-to  tip,
oblachennyj v neprozrachnyj shlem, kotoryj byl soedinen s komp'yuterom.  Igrok
poluchal sintezirovannoe komp'yuterom izobrazhenie  vozdushnogo  boya.  CHelovek
slovno  sam  sidel  v  kabine  "del'ty",   upravlyal   eyu,   otstrelivalsya,
uvorachivalsya ot  raket.  Ryadom  na  ogromnom  ekrane  etot  vozdushnyj  boj
demonstrirovalsya dlya zritelej.
   Vot sverhu  na  "del'tu"  naleteli  neskol'ko  istrebitelej,  vypustili
rakety,  na  ih  kryl'yah  sverkalo  solnce.  "Del'ta"  uklonilas',  nachala
petlyat', otkryla otvetnyj ogon' i odin za drugim  sbila  vse  istrebiteli.
Oni padali, vzryvayas' na letu, raspleskivaya po nebu ognennye bryzgi.
   Sare stalo skuchno. Ona napravilas' k stojke, zakazala sleduyushchuyu  porciyu
i vdrug zametila vzglyad znakomyh metallicheskih glaz.  |to  byl  chelovek  v
invalidnoj kolyaske, byvshij pilot. Sara vzdrognula.
   - |to Moris igraet? - sprosila ona.
   - Da. - Invalid povernulsya k ekranu. - |to edinstvennoe mesto,  gde  my
mozhem poigrat' i otvesti dushu.
   - Peredaj emu privet.
   Ona vzglyanula na ekran. Pryamo v kabinu "del'ty" popala raketa. Alkogol'
v zhilah Sary meshalsya s pechal'yu. Neuzheli i  Kovboj,  kogda  proigraet  svoyu
vojnu, budet tak zhe otvodit' dushu v beskonechnyh igrah?
   Samolet na ekrane vrezalsya v zemlyu. Igra zakonchilas'. Poka Moris snimal
s golovy shlem, Sara, rastalkivaya posetitelej, stremitel'no vyshla iz bara.

   TVOJ DOM POLON PECHALI? MY NAPOLNIM EGO SCHASTXEM!
   "Pointsman farmacevtikal".

   Na etot raz Andre yavilsya v voennoj kamuflyazhnoj forme,  sidyashchej  na  nem
prevoshodno - vidno, sshita na  zakaz.  Iz-pod  kozyr'ka  furazhki  na  Saru
smotreli  pronzitel'nye  glaza  cveta  nerzhaveyushchej  stali.  Iz  nagrudnogo
karmana torchali neizmennye tri ruchki.
   - My schitaem, chto ty vodish' nas za nos, - zhestko skazal Andre.
   - Kak? - myagko sprosila Sara.
   - My prishli k vyvodu, chto ty znaesh' kuda bol'she, chem govorish'. -  Andre
proiznes eto uverenno i spokojno, slovno prinyal kakoe-to reshenie i  teper'
znal, kak emu postupit'. On sdelal shag k Sare.
   Vo rtu u nee srazu peresohlo. Ona bystro oglyadelas'. V  komnate  otdyha
sideli pacienty v pizhamah i halatah.
   - I chto zhe imenno ya ot vas skryvayu?
   - Poka eto tol'ko predpolozhenie. No nam yasno, chto ty znaesh'  bol'she.  -
Nemigayushchie glaza kak dva vintovochnyh pricela ustavilis' na Saru. CHto-to  v
tone Andre zastavilo ee nastorozhit'sya. -  My  voz'mem  tebya  na  neskol'ko
chasov k sebe.  U  nas  est'  narkotik,  kotoryj  razvyazhet  tebe  yazyk.  Ne
bespokojsya, tvoemu zdorov'yu eto ne povredit.
   Sara zastavila sebya uspokoit'sya. Spravit'sya s Andre v drake ej vryad  li
udastsya. Ego boevye refleksy navernyaka kuda bystree.
   - Andre, menya povsyudu soprovozhdaet telohranitel'. Getman srazu uznaet o
moem ischeznovenii.
   - Skazhesh', chto tebya pytalis' pohitit', no tebe udalos'  bezhat'.  Vpolne
pravdopodobnoe ob座asnenie.
   - On ne poverit, - pokachala golovoj Sara.
   Andre podoshel k nej tak blizko,  chto  ona  pochuvstvovala  na  lice  ego
dyhanie.
   - Posmotri v okno. Takomu dokazatel'stvu Mihail poverit.
   Povernut'sya k oknu? A  chto,  esli  Andre  sejchas  udarit?  Sara  pozhala
plechami. Delat' nechego. Povernula golovu, vzglyanula v okno.
   U obochiny, kak obychno, stoyala  mashina,  za  rulem  sidel  telohranitel'
Sary. Mimo nego na velosipede ehala  zagorelaya  devushka  v  beloj  bluzke.
Pered nej na rame visela korzinka, ukrashennaya iskusstvennymi margaritkami.
Kogda velosiped uzhe minoval mashinu, Sara vdrug zametila kakoe-to dvizhenie.
Devushka ischezla, i tut zhe razdalsya oglushitel'nyj vzryv.  Ego  bylo  horosho
slyshno  dazhe  cherez  dvojnye  ramy.  Lobovoe  steklo  avtomobilya  lopnulo,
rassypavshis' veerom sverkayushchih oskolkov.
   - Bomba-lipuchka s polusekundnoj zaderzhkoj, - nevozmutimo poyasnil Andre.
- Devchonka prilepila k lobovomu steklu kumulyativnyj zaryad. Vzryv napravlen
v storonu voditelya. Vryad li tvoj telohranitel' ostalsya v zhivyh.
   Tol'ko teper' Sara zametila, chto ej ne hvataet vozduha.  Ona  neskol'ko
raz gluboko  vzdohnula.  Adrenalin  v  krovi  treboval  dejstviya.  "Laska"
shevel'nulas' v gorle, gotovaya k pryzhku.
   Vot do chego doshlo. Teper' ej ne zaplatyat. Horosho, esli ne ub'yut.  Kakoe
schast'e, chto ona uspela vycarapat' bilet dlya Dauda.
   K vzorvannoj mashine pod容hal avtomobil', iz  kotorogo  vyskochili  dvoe.
Dostali pistolety, sklonilis' nad dymyashchimsya korpusom mashiny. Ih pozy vdrug
pokazalis' Sare smeshnymi, mozhno bylo podumat',  chto  eti  lyudi  sobirayutsya
pomochit'sya na polirovannuyu poverhnost' avtomobilya.
   -  Pistolety  s  glushitelyami,  -  bubnil  sboku  Andre.  -  Esli   tvoj
telohranitel' chudom ostalsya zhiv, ego prikonchat.
   CHto zhe delat'? Ona chuvstvovala zapah myaty, ishodivshij ot Andre, slyshala
tihie  golosa  pacientov,  sidevshih  nepodaleku.   Dvoe   vnizu   spryatali
pistolety. Ochevidno, ne ponadobilis'. Seli v mashinu i uehali.
   Sara vdrug predstavila Kovboya, sidyashchego za igral'nym avtomatom. Vzglyad,
polnyj toski. Ponikshie plechi.
   - My vyzhmem iz tebya vse, Sara, - s udovletvoreniem skazal Andre. -  Kak
vidish', u tebya net vybora. Bud' pain'koj,  ne  glupi.  My  tebya  kupili  i
teper' hotim poluchit' svoj tovar. Tak-to, kroshka.
   Devushka uronila  golovu,  zadyhayas'  ot  bessil'noj  yarosti.  Ona  ved'
chuvstvovala, chto eta zateya ploho konchitsya, no bezvol'no plyla  po  techeniyu
navstrechu gibeli. Ona ved' znala, chto ne smozhet pobedit' v  etoj  shvatke.
CHto zh, oni teper' vdovol' smogut nasladit'sya svoim triumfom. Andre  vkolet
ej narkotik, i ona, kak poslednyaya idiotka, vyboltaet vse. Vse,  do  samogo
konca. Vot budet poteha!
   - Poshli, Sara, - skomandoval Andre. - Pora ehat'.
   CHto zh, on vprave rasporyazhat'sya kuplennoj veshch'yu.
   Ran'she ona prodavala tol'ko svoe telo. No mysl' o tom, chto  teper'  oni
kupili  i  ee  dushu,  zhgla  vse  nesterpimej.  Kak  oni  pozabavyatsya!  Kak
nadrugayutsya nad nej! Sara vspomnila man'yaka-sadista, britvu  v  ego  ruke,
hleshchushchuyu iz rany krov'. "Laska" v gorle snova shevel'nulas'.  Zalozhennye  v
mozgu boevye refleksy gotovy byli v lyubuyu sekundu sorvat'sya s cepi.
   Sara eshche ne uspela prinyat' reshenie,  no  podsoznanie  uzhe  otdalo  telu
prikaz. Sara povernulas', kak by podchinyayas' prikazu. Teper' Andre  ne  mog
videt' ee pravoj ruki. Rezko otkinuvshis' nazad, ona  nanesla  emu  udar  v
visok. On, razumeetsya, sumel sreagirovat'. Sara drugogo i ne ozhidala, ved'
ego refleksy dolzhny byt' ochen' bystry. No ona  uzhe  vse  produmala.  Levaya
ruka rubanula sverhu. Andre otrazil i etot udar. No v tot moment, kogda on
vskinul obe ruki, Sara metnula "lasku" emu  pryamo  v  gorlo.  I  v  to  zhe
mgnovenie  Sara  ulovila  neponyatnyj  korotkij  zvuk.   Slovno   kroshechnyj
molotochek udaril po nakoval'ne...
   Razbirat'sya nekogda. Sara vzvilas' v vozduh, nogoj protaraniv  zashchitnyj
blok protivnika. Kuda prishelsya udar, ona ne zametila. No stupnya otozvalas'
rezkoj bol'yu - na etot raz Andre ne uspel uklonit'sya. Ne razdumyvaya,  Sara
nanesla skol'zyashchij udar rebrom ladoni v visok. Andre meshkom  povalilsya  na
pol. Izo rta vyskol'znula kiberzmeya.
   Sara, vosstanoviv ravnovesie, shagnula vpered i dobila ego moshchnym udarom
v perenosicu. Golova Andre  bezzhiznenno  otkinulas'.  Vrazheskaya  kiberzmeya
zabilas' v agonii, v bessil'noj yarosti kromsaya  kover.  Sara  zamerla,  ne
otryvaya vzglyada ot Andre. Kazhetsya,  mertv.  Odin  glaz  zazhmuren,  drugoj,
naoborot, shiroko raspahnut. Zlobnaya kiberneticheskaya tvar' uzhe  ne  opasna.
Sara perevela duh. No  chto...  Ona  vglyadelas'  v  slepoj  zrachok-mertvogo
Andre. Pochemu on tak rasshiren. Sara podalas' vpered. |to ne zrachok! Prosto
chernaya dyrka. Ona tut zhe vspomnila strannyj  otryvistyj  zvuk.  Metall  po
metallu. Neuzheli... Sara bystro osmotrela  sebya.  Iz  bronezhileta  torchala
metallicheskaya igla. K gorlu podstupil panicheskij uzhas.
   Tak vot pochemu glaza Andre vsegda kazalis' ej  snajperskimi  pricelami.
Oni imi i byli. Za  glaznicami,  vnutri  ego  cherepa,  vstroeny  malen'kie
arbalety, strelyayushchie iglami cherez zrachki. A  vdrug  igly  otravleny?  Sara
vydernula iglu iz bronezhileta i tol'ko teper' pochuvstvovala,  chto  ranena.
Igla byla skol'zkaya, iz konchika sochilas' kakaya-to zhidkost'. Ranka byla  ne
glubokoj, no i togo chto est' vpolne dostatochno.
   Sara ponyuhala zhidkost'. Zapah neznakomyj,  slabyj.  Ochevidno,  yad.  Vsya
nadezhda na to, chto ona ne poluchila polnuyu dozu. Esli tak, to eshche est' shans
vyzhit'.
   - CHto zdes' proishodit?  -  zaikayas'  ot  straha,  prolepetal  odin  iz
starikov.
   Na kovre, vysovyvayas' izo rta Andre,  po-prezhnemu  bilas'  v  sudorogah
kiberzmeya. Nado dejstvovat'!
   Sara vyskochila iz komnaty otdyha i poneslas' k Daudu.
   Brat lezhal na krovati i vyzhimal ganteli. Ryadom  sidel  Mislop,  lyubuyas'
muskulami parnya, perekatyvavshimisya pod ego blednoj nezhnoj kozhej.
   - Daud, - vypalila s poroga Sara.
   Mislop vskochil.
   - Vyjdi, - skomandovala emu devushka.
   Tot yavno ogorchilsya, bylo vidno,  chto  emu  ne  hochetsya  rasstavat'sya  s
yunoshej. Ne obrashchaya na nego vnimaniya, ona podoshla k Daudu i zasheptala:
   -  Vse  izmenilos'.  Oni  pytalis'  menya  vykrast'.  Esli  mne  udastsya
vybrat'sya otsyuda zhivoj, pozvoni  mne  po  tomu  telefonu,  pomnish'?  Gorod
Santa-Fe, Rendol'fu Skottu. Otsyuda ne zvoni, telefon proslushivaetsya.
   - Sara, - v glazah Dauda zastyl uzhas,  -  ya  dumal,  vse  utryaslos'.  YA
dumal...
   Devushka obhvatila ego golovu i pocelovala. Vozmozhno,  poslednij  raz  v
zhizni.
   - YA lyublyu tebya. - S etimi slovami ona brosilas' k dveri.
   Daud  zakrichal,  shvatil  ee  za  ruku,  pytayas'  ostanovit',  no  Sara
vyrvalas'.  Ona  uzhe  chuvstvovala  dejstvie  yada.  Poka   slaboe,   slovno
prikosnovenie pushistoj koshach'ej lapy, eshche ne uspevshej vypustit' kogotki.
   Sara davno znala vse hody i vyhody sanatoriya. V ee ushah eshche stoyal  krik
Dauda. Vot  nakonec  i  stal'naya  dver'  chernogo  hoda.  Ona  vybezhala  na
raskalennyj solncem dvor. S dorogi donosilsya voj turbiny gruzovika.  Noga,
kotoroj  ona  udarila  Andre,  otzyvalas'  zhguchej  bol'yu.  Sara  s  trudom
dohromala do avtomobil'noj stoyanki. Esli ej udastsya  perejti  dorogu,  tam
mozhno budet zateryat'sya  sredi  domov.  YAd  uzhe  tumanil  golovu,  dvizheniya
zamedlyalis'. Sara kovylyala slovno v koshmarnom sne, kogda hochesh' bezhat', no
ne mozhesh'.
   "SARA, |TO KANNINGH|M... TY OT NAS NE UJDESHX".
   Vnezapno ona osoznala, chto eto v ee mozgu begushchie bukvy skladyvayutsya  v
slova. Priemnik, vzhivlennyj v cherep,  prinimal  signaly  Kanninghema.  Tot
samyj priemnik, chto  on  podaril  ej,  kogda  ona  gotovilas'  k  ubijstvu
Princessy. Signaly meshali ej, no vyklyuchit' priemnik nevozmozhno. "Nu i chert
s nimi!" - podumala ona v beshenstve.
   "SARA, MY HOTIM SOTRUDNICHATX".
   Avtomobil'naya stoyanka uzhe sovsem blizko.
   U zapravochnoj kolonki zamer avtomaticheskij traktor. Dvigatel'  rabotal.
Voj turbin narastal, zapravka, ochevidno, zakanchivalas'. Sara  razbezhalas',
pereprygnula cherez nevysokij kirpichnyj  zabor,  no  chto-to  udarilo  ee  v
spinu, i ona upala licom v gravij.
   Vozduha ne hvatalo. Sara popytalas' vstat', no ruki  bessil'no  skrebli
po graviyu. Do Sary nakonec doshlo - eto vystrel, pulya probila bronezhilet. V
mozgu vspyhnulo novoe soobshchenie:
   "SARA, NE UBEGAJ, MY POMOZHEM TEBE".
   YArostno rugnuvshis', ona eshche raz popytalas' vstat'. Snova neudacha. Togda
Sara, sobrav poslednie sily, popolzla.
   Spryatat'sya. Ujti. Skvoz' yarost' i tuman do nee doshla prostaya  istina  -
ot pul' ona zashchishchena kirpichnym zaborom, no ot teh dvoih ej ne ujti.
   Sovsem ryadom vzrevela turbina traktora. Zaskripel gravij. Sara  podnyala
golovu. Pryamo na nee dvigalsya  traktor,  postepenno  nabiravshij  skorost'.
Sara iz poslednih sil metnulas' v storonu, pripodnyalas' na  odnom  kolene,
uhvatilas'  za  poruchni,  vkarabkalas'  v   kabinu.   Traktorom   upravlyal
komp'yuter.  Kogda  Sara  raspahnula  dver',  vklyuchilas'  sirena,  i  golos
bortovogo  komp'yutera  besstrastno  proinformiroval:   "Postoronnim   vhod
zapreshchen. Za nezakonnoe vtorzhenie v kabinu nalagaetsya shtraf".  A  v  mozgu
prodolzhali besnovat'sya bukvy:
   "SARA, NE UBEGAJ. MY NE PRICHINIM TEBE ZLA".
   Iz kabiny  snova  razdalsya  preduprezhdayushchij  golos:  "Posadka  na  hodu
opasna. Za nezakonnyj vhod nalagaetsya shtraf".
   "SARA, LEZHI TAM, GDE LEZHISHX. MY SEJCHAS TEBE POMOZHEM".
   - Zatknites', vy oba! - probormotala Sara i ruhnula na siden'e.
   Skorost' uvelichilas', sirena  smolkla.  Sara  zahlopnula  dver',  zamok
avtomaticheski zashchelknulsya, a komp'yuter prodolzhal  bubnit':  "Vy  nezakonno
vtorglis' v chastnoe vladenie i budete podvergnuty shtrafu. Mozhete svyazat'sya
s policiej po krasnomu telefonu, raspolozhennomu na pul'te upravleniya".
   Sara chuvstvovala, kak po spine stekaet krov'. Grud'  razdiral  sadnyashchij
kashel'. Rana na spine bolela. V golove stoyal tuman.
   "MY ZAMETILI, TY SELA V TRAKTOR. SLEDUEM ZA TOBOJ".
   Poryvshis' v karmane, Sara dostala ingalyator  i  bryznula  v  nos  struyu
narkotika. Serdce, kazalos', vot-vot vyprygnet iz grudi.  Odnako  narkotik
priglushil bol', zamedlil dejstvie yada. V golove slegka proyasnilos'.
   "TRAKTOR VDET V ORLANDO. SARA, ORLANDO - NASH GOROD".
   CHernyj tuman v glazah ponemnogu rasseyalsya. Lezha poperek  dvuh  sidenij,
ona videla mercavshie na pul'te upravleniya zelenye  ogon'ki.  Ni  rulya,  ni
rychagov, ni pedalej. Traktorom mozhno bylo upravlyat' tol'ko podsoedinivshis'
k komp'yuteru. Sara obsledovala vsyu kabinu,  no  nejronaushnikov  ne  nashla.
Ponyatnoe delo, zachem vladel'cu oblegchat' zhizn' vorov i huliganov. Vprochem,
eto ne imelo znacheniya -  Sara  vse  ravno  ne  umela  upravlyat'  podobnymi
agregatami.
   Ona vyglyanula  v  okno.  Mimo  pronosilis'  dorozhnye  znaki,  stolby  s
radiomayakami  dlya  upravleniya   bespilotnymi   transportnymi   sredstvami,
gruzoviki na vozdushnoj podushke. Ona vklyuchila  kondicioner,  stalo  gorazdo
prohladnee. V golove u nee okonchatel'no  proyasnilos'.  Teper'  mozhno  bylo
spokojno obdumat' situaciyu. Ona osmotrela pul't upravleniya,  i  ee  vzglyad
ostanovilsya na krasnom telefone Kogo mozhno poprosit'  o  pomoshchi?  Konechno,
Getmana. Mihail postavit na ushi znakomyh policejskih, te najdut traktor  i
spasut ee. Zapisi ee  razgovorov  s  Andre,  po-vidimomu,  ne  uspeli  eshche
popast' k Getmanu. A potom ona kak-nibud' opravdaetsya.
   Sara nabrala nomer. Nikto  ne  otvetil,  i  ona  vspomnila,  chto  nomer
menyalsya kazhdye sutki. Neobhodimaya mera predostorozhnosti. Odnako poslednego
nomera  Sara  ne  znala,  poetomu  reshila  pozvonit'  "Strazham  zakona"  v
N'yu-Meksiko. Ee ne soedinili. Veroyatno, hozyain traktora  pozabotilsya  i  o
tom, chtoby nikto iz postoronnih ne zastavil  ego  platit'  za  razgovor  s
abonentom, nahodyashchimsya za tysyachi kilometrov. Mezhdu tem v  golove  zazhglos'
novoe soobshchenie:
   "SARA, MY EDEM ZA TOBOJ. OT NAS NE UJDESHX".
   Devushka v yarosti brosila  telefonnuyu  trubku,  i  vzglyanula  v  zerkalo
zadnego vida. Ee poka nikto ne presledoval. Poshel ty k chertu,  Kanninghem!
Ublyudok!
   "SARA, BEREGISX. SEJCHAS MY VZORVEM DVERX KABINY".
   Posmatrivaya v zerkalo, ona nabrala nomer Reno, i vdrug zametila dlinnuyu
chernuyu mashinu, tu samuyu, chto byla u sanatoriya. V  etot  moment  iz  trubki
poslyshalsya golos:
   - Reno slushaet.
   - Reno, eto Sara! - Ona ne uznala sobstvennogo golosa. Krik  zagnannogo
zverya. - YA v kapkane! Oni ubili moego telohranitelya, a teper'  gonyatsya  za
mnoj!
   CHernaya mashina ne otstavala, sleduya parallel'no vdol' dorogi. Magistral'
prednaznachalas'   tol'ko   dlya   transporta   na   vozdushnoj   podushke   i
mashin-robotov.  Dlya   prochih   avtomobilej   v容zd   syuda   zapreshchen.   No
presledovateli, kak ni v chem ne byvalo, mchalis' po obochine.
   - Gde ty? - sprosil Reno.
   Sara popytalas' uspokoit'sya.
   - YA v kabine traktora-robota. On sleduet po magistrali Tampa - Orlando.
- Ona vdrug zametila, kak v okne chernoj mashiny  mel'knulo  lico  zagoreloj
velosipedistki, v otchayanii stuknula kulakom po pul'tu, sryvayas' na krik: -
Oni sovsem ryadom! YA ne  mogu  vybrat'sya  iz  kabiny!  YA  zaperta!  Pozvoni
Getmanu! Pust' on sdelaet chto-nibud'!
   "SARA, MY SEJCHAS VZORVEM PRAVUYU DVERX. DERZHISX OT NEE PODALXSHE. PEREJDI
NA LEVUYU STORONU KABINY. MY HOTIM, CHTOBY TY OSTALASX ZHIVOJ".
   - Soobshchi mne nomer traktora, - spokojno poprosil Reno. - On dolzhen byt'
zapisan v kabine.
   Sara  s  uzhasom   uvidela,   kak   otkrylas'   dver'   chernoj   mashiny.
Velosipedistka chto-to derzhala  v  ruke.  Navernoe,  bombu  s  kumulyativnym
zaryadom.
   - Reno! Gospodi! Oni zdes'! Bystree zvoni Getmanu!
   - Skazhi mne nomer traktora. Togda ya smogu tebya najti.
   "MY PROSTO HOTIM POGOVORITX S TOBOJ, SARA. DERZHISX OT DVERI PODALXSHE".
   - Ladno, sejchas poishchu. Sejchas. - Ona lihoradochno oglyadela  kabinu.  Pot
zastilal ej glaza.
   Nakonec nashla metallicheskuyu tablichku. CHernaya mashina pochti poravnyalas' s
traktorom. Eshche nemnogo, i oni vzorvut dver' kabiny. Sara otchetlivo  videla
oslepitel'nuyu ulybku velosipedistki. Vspomnila,  kak  s  tem  zhe  nevinnym
vyrazheniem eta suka  vzorvala  mashinu  telohranitelya.  Vot  i  sejchas  ona
vysunulas' iz dvercy s takoj zhe igrushkoj.
   - Sara, gde oni sejchas? - ne teryaya spokojstviya, sprosil Reno.
   Ego hladnokrovie dovodilo Saru do bezumiya. Ona sorvalas' na hrip:
   - Oni ryadom! Pomogi zhe, Reno! Proshu tebya!
   Ee   hriplyj   vopl'   slilsya   s   sirenoj,   vyrvavshejsya   vdrug   iz
gromkogovoritelej kabiny, slovno komp'yuter pochuyav neminuemuyu gibel', vzvyl
v predsmertnom uzhase. Sara brosila trubku, zabilas' v levyj ugol,  podnyala
vorotnik, natyanula bronezhilet na golovu. Tol'ko by spastis', spryatat'sya ot
etoj belozuboj ulybki.
   Sirena  vnezapno  stihla.  Na  pul'te  upravleniya  zagorelis'   krasnye
ogon'ki. Traktor rezko vil'nul vpravo, vzhimaya Saru v levuyu dver'. V  mozgu
ee voznikla panicheskaya fraza: "CHTO ZHE |TO..." I tut zhe poslyshalsya  skrezhet
metalla.
   Vyglyanuv v okno, Sara uvidela, chto chernaya mashina, ottesnennaya traktorom
k samomu krayu dorogi, na polnom hodu vrezalas' v  stolb.  Belaya  bluzka  s
krasnym uzorom, belozubaya ulybka, zheltye lentochki v  kosichkah  -  vse  eto
vyletelo pryamo pod gusenicy traktora. Sara vdrug vspomnila  staruyu  kuklu,
smyatuyu  motociklom  bezumnogo  Ivana,  predvoditelya  "Serebryanyh  apachej".
Mashina vspyhnula fakelom. Raskalennye bukvy v mozgu Sary ischezli.  Traktor
nessya vpered, vse nabiraya skorost'.
   SHCHelknul elektronnyj zamok na dverce kabiny.
   - YA vzyal upravlenie v svoi ruki,  -  iz  boltayushchejsya  trubki  donosilsya
golos Reno. - YA pozvonyu "Strazham zakona", oni podberut tebya  u  podzemnogo
perehoda. Tam ya ostanovlyu traktor.
   Serdce Sary besheno kolotilos'. Opasnost'  minovala,  no  ona  nikak  ne
mogla prijti v sebya. Drozhashchimi rukami Sara pojmala trubku:
   - Reno! Reno, spasibo!
   V krovi skopilos' neimovernoe kolichestvo adrenalina, Sare ne  udavalos'
unyat' krupnuyu drozh', sotryasavshuyu vse ee telo.
   - Sotri svoi otpechatki pal'cev. Zajmis' etim nemedlenno, a  potom  sidi
spokojno, nichego ne trogaj.
   - Horosho, tol'ko nemnogo otdyshus'. Sekundu.  -  Devushka  otkinulas'  na
spinku siden'ya, zhadno glotaya prohladnyj vozduh. Zatem, chut'  uspokoivshis',
skazala: - Reno, mne nado  pogovorit'  s  Getmanom.  "Tempel'"  sobiraetsya
peredat'  emu  magnitofonnye  zapisi.  Oni  sfabrikovany.  Firma  ugrozhala
peredat' ih Mihailu, esli ya ne soglashus' s nej sotrudnichat'.
   - Horosho, ya soedinyu tebya s Getmanom.
   Vskore  skvoz'  pelenu,  okutyvavshuyu  soznanie,  Sara  uslyshala  zvonok
telefona.





   "Poni-ekspress", pokrytyj maskirovochnoj set'yu, stoyal v polukilometre ot
doma Dodzhera. Zdanie ohranyali elektronika i  celaya  armiya  telohranitelej.
Uorren proveryal programmu rakety, navodyashchejsya po izlucheniyu radara. Kovboj,
ustroivshis' ryadom, slushal, kak veter shelestit v  verhushkah  derev'ev.  Ego
odolevalo neponyatnoe predchuvstvie.
   Na  sklone  gory  poyavilis'  Dzhimi  Gut'eres  i   Tibodo.   Oni   stali
lyubovnikami. Tibodo uzhe zakonchil svoyu  rabotu,  no  ostalsya  iz-za  Dzhimi.
Nikto ne vozrazhal, poskol'ku v ego prisutstvii Dzhimi byl kuda menee shumliv
i nadoedliv, i vse tol'ko rady hot' na kakoe-to vremya  otdelat'sya  ot  ego
pristavanij.
   A vot  eto  uzhe  interesnee.  Sledom  za  vlyublennymi  na  sklone  gory
pokazalas' Sara. U bedra boltalsya avtomat. Na lice poyavilis' novye  shramy.
Vprochem, nosit ona ih s takim zhe dostoinstvom i vyzovom, kak i starye.  No
imelas' i bolee sushchestvennaya peremena  v  ee  vneshnosti  -  glaza,  chto-to
izmenilos' v vyrazhenii ee glaz. Mozhet, eto strah, ot kotorogo ona  eshche  ne
opravilas'? Kovboj poshel ej navstrechu.
   - Izvini, chto ne smog tebya vstretit',  -  ulybnulsya  on.  -  Nado  bylo
pomoch' Uorrenu.
   - Nichego. Tam i tak bylo  polno  narodu.  -  Ona  obnyala  ego  i  nezhno
pocelovala.
   Teper', kogda Sara ryadom, Kovboj nemnogo uspokoilsya.  On  ponyal,  kakoe
predchuvstvie ego terzalo. Kak  horosho,  chto  Sara  teper'  tak  daleko  ot
Floridy, a znachit i ot opasnostej i iskushenij. On otstupil na shag, vzyal ee
za podborodok, vnimatel'no rassmotrel lico. Rana na shcheke  eshche  ne  zazhila.
Ogromnyj sinyak na skule.
   - Eshche odna idiotskaya oshibka, - skrivilas' Sara, - ochen' bol'shaya oshibka.
   - Lyudyam svojstvenno oshibat'sya.
   - No ne mne. YA ne mogu sebe etogo pozvolit'. Esli by ne Reno... byl  by
polnyj... - I ona zlo vyrugalas'.
   - Ty ved' tozhe chelovek, Sara. Pochemu by tebe inogda i ne oshibit'sya!
   - Kakoj zhe ya byla duroj! - s raskayaniem i prezreniem voskliknula ona. -
Vot pochemu ya ne hochu ubirat' eti shramy.  Kazhdoe  utro,  kogda  smotryus'  v
zerkalo, ya vizhu ih i napominayu sebe, chto nel'zya byt' idiotkoj. Nel'zya!
   - Ty popala v zasadu, eto s kazhdym mozhet sluchit'sya. V chem zhe  tut  tvoya
vina?
   - Znaesh', Kovboj, - ona iskosa vzglyanula na nego, - mozhet, kogda-nibud'
ya vse rasskazhu tebe. No ne sejchas.
   - Kak pozhivaet tvoj brat?
   Sara napryaglas', zamedlila shag.
   - S nim vse normal'no. Podyskivaet sebe kvartiru. Ego ostavili v pokoe,
on ved' ni dlya kogo ne predstavlyaet ni opasnosti, ni interesa.
   Oni podoshli k zamaskirovannoj "del'te", i  Kovboj  s  lyubov'yu  pohlopal
temnuyu matovuyu poverhnost'. Nastroenie u nego znachitel'no uluchshilos'.
   - Reno skazal, chto v toj mashine  mog  byt'  sam  Kanninghem.  Verno?  -
sprosil on.
   - Net. Tam bylo troe, v tom chisle zhenshchina, no Kanninghema sredi nih  ne
bylo. Prosto odin iz nih nazyval sebya tak. On vral.
   - Ploho.
   - Da, ochen' ploho. - Sara nehorosho ulybnulas'.
   Solnechnye luchi, padavshie skvoz' maskirovochnuyu setku, raspisali ee  lico
zamyslovatym uzorom iz  sveta,  teni  i  shramov.  Uorren,  stoyavshij  okolo
ispytatel'nogo stenda, iskosa posmatrival na gost'yu.
   - |to Sara, - predstavil sputnicu Kovboj. - A eto Uorren. Blagodarya emu
"del'ty" mogut letat'.
   - Privet, Uorren, - vezhlivo skazala Sara.
   - Privet, - burknul tot. Povernulsya k "del'te", s gordost'yu sprosil:  -
Neplohaya samodelka, pravda?
   - Neplohaya, - ulybnulas' devushka. Tronula  gladkoe  bryuho  samoleta.  -
Neuzheli ty soorudil vse eto v tvoej masterskoj?
   - Pochti vse, krome dvigatelya! Ih my snyali s byvshih  voennyh  samoletov,
oni iz orbital'nyh splavov, ochen' dorogie i posle treh tysyach letnyh  chasov
trebuyut naladki. No vse ostal'noe  masterim  sami.  Korpus,  naprimer,  iz
kompozitnyh  materialov.  Poluchaetsya  pochti  tak   zhe   horosho,   kak   iz
orbital'nogo splava, no gorazdo deshevle. Iz metalla delaem  tol'ko  shassi,
nekotorye chasti gidravlicheskoj sistemy i eshche koe-chto.
   - |ti "del'ty", - vklyuchilsya Kovboj, - byli prednaznacheny  dlya  dostavki
gruzov na bol'shie rasstoyaniya. Prihodilos' zagruzhat' ih toplivom  po  samuyu
makushku, poetomu oni ustupali istrebitelyam v skorosti i manevrennosti.  My
popytalis' kompensirovat' eto bolee sovershennoj elektronikoj,  vooruzheniem
i prochim.
   - A eti shtuki vy tozhe delaete v svoej masterskoj? -  Sara  pokazala  na
rakety, lezhavshie okolo ispytatel'nogo stenda.
   - Da, - otvetil Uorren. -  Rakety  sobirat'  dazhe  legche,  ved'  mnogie
komponenty  prodayutsya  svobodno.  Krome  raketnogo  topliva  i  vzryvchatyh
veshchestv, konechno. Ih prihoditsya zakazyvat' v podpol'nyh laboratoriyah.
   - My kak raz zanimalis' imi ves' den', - skazal Kovboj, - poetomu  ya  i
ne smog vstretit' tebya v Santa-Fe. Nado bylo zakonchit'. Zavtra na rassvete
ya lechu v Nevadu.
   Nalyubovavshis' na samolety i  rakety,  Sara  okinula  vzglyadom  gory,  i
razgovor pereshel na druguyu temu.
   - Dodzher vydelil mne komnatu v svoem dome. Ty mogla by ostat'sya u menya,
- nereshitel'no predlozhil Kovboj. - Esli,  konechno,  ya  ne  potrevozhu  tebya
svoim rannim pod容mom.
   - Blagodaryu, - ulybnulas' Sara, - moi veshchi uzhe lezhat v tvoej komnate.
   - Otlichno! - Kovboj okonchatel'no poveselel. - A muzykal'nyj avtomat  ty
uzhe videla?
   - Kakoj avtomat? Tot, o kotorom ty rasskazyval? Net, ne videla.
   - Skoro ya zakonchu dela s Uorrenom i vse pokazhu tebe.
   - Prekrasno! Kstati, teper' ya - tvoj telohranitel'. - Sara popravila na
bedre avtomat. - Smotri, ne podorvis' na svoih raketah.  YA  ved'  za  tebya
otvechayu.
   - Postarayus'.
   Poka Sara  osmatrivala  okrestnosti.  Kovboj  izuchal  ee  profil'.  Emu
pokazalos', chto devushka to li ispytyvaet  oblegchenie,  to  li  prosto  emu
blagodarna. No ponyat' ee nastroenie on ne smog.
   "Poni-ekspress" zhdal. I Kovboj vernulsya k svoemu lyubimcu.





   Sara raspolozhilas'  na  zadnem  siden'e  limuzina,  kotoryj  mchalsya  po
ravninam Arizony. Ryadom sideli dva telohranitelya iz "Strazhej zakona".  Oni
razreshili ej svyazat'sya s bratom - iz avtomobilya zvonit' mozhno bez opaski.
   - Slushayu, - otvetil neznakomyj golos.
   - A gde Daud? - sprosila ona, pytayas' podavit' trevogu.
   - Sejchas pozovu. Minutku.
   CHto sluchilos'? V golovu lezli strashnye mysli.
   - Privet, Sara, - razdalsya nakonec golos brata.
   - |to Nik podhodil k telefonu?
   - Da. On chasto naveshchaet menya.  Nik  bol'she  na  nih  ne  rabotaet.  Oni
skazali, chto on narushil kontrakt, ne popytalsya zaderzhat'  tebya,  kogda  ty
ubegala. Kak budto on mog eto sdelat'. Oni otobrali u menya akcii, i teper'
my s nim oba ostalis' na bobah.
   - Poslushaj, Daud, vdrug on eshche rabotaet na nih.
   - Mozhet byt'. Menya eto ne volnuet. On so mnoj,  i  my  ishchem  podhodyashchuyu
kvartiru. - Bylo slyshno, kak Daud zatyagivaetsya sigaretoj. - Na samom  dele
ego zovut Sandor Nksumalo. YA dolgo ne mog privyknut'. Vse  vremya  hotelos'
nazyvat' ego Nikom.
   Sara  ponyala,  chto  ee  legkomyslennyj  brat  vse  tak  zhe  doverchiv  i
neostorozhen. Neobhodimo ego predosterech'.
   - Daud, proshu tebya, etot chelovek  mozhet  podslushivat'  nashi  razgovory.
Esli zahochesh' pozvonit' mne...
   - Pomnyu. Novostej net? YA speshu. Nado idti iskat' kvartiru.
   "Nuzhno poprosit' Getmana ubrat' ot Dauda etogo podozritel'nogo tipa", -
podumala devushka, no potom otkazalas' ot etoj mysli. Brat mog  dogadat'sya,
chto eto sdelano po ee pros'be, i snova stanet obvinyat' ee Bog znaet v chem.
Sara ostro pochuvstvovala svoe bessilie.
   - Daud, pozhalujsta, bud' ostorozhen.
   No tot uzhe  brosil  trubku.  Da,  Kanninghem  i  emu  podobnye  otlichno
ponimayut psihologiyu obezdolennyh, umelo igrayut na  ih  slabostyah.  Obeshchayut
pomoch', tem samym legko podchinyaya sebe, a potom  vybrasyvayut  kak  nenuzhnyj
hlam.
   - Daud, bud' ostorozhen, - prosheptala devushka v gluhuyu trubku.  V  otvet
lish' gudki. Kak  predosterezhenie.  Tol'ko  by  vot  ponyat',  otkuda  zhdat'
opasnosti.





   V dushe Kovboya snova zvuchala muzyka.  On  nazyval  ee  "Pesn'  o  nebe".
"Poni-ekspress" podnimalsya nad poberezh'em Tihogo okeana. Na chernoj matovoj
poverhnosti "del'ty" igrali luchi voshodyashchego solnca, sinee nebo postepenno
temnelo, peretekaya v kosmicheskuyu bezdnu.
   - Reno, - podumal  Kovboj.  Emu  net  nuzhdy  proiznosit'  slova  vsluh:
nervnye impul'sy, preobrazovannye v radiosignaly,  mgnovenno  peredavalis'
drugu. - Soobshchi im, chto ya uzhe v uslovlennom meste.
   - Horosho, - otkliknulsya Reno iz svoego kristalla  na  drugom  poberezh'e
Ameriki. On vypolnyal rol' svyaznogo.
   Vremya ot vremeni Kovboj posmatrival na displei. Dvigateli poka rabotali
vpolsily, indikatory mercali spokojnym golubym siyaniem. Snizu, so  storony
Kalifornii,  donosilis'  slabye  signaly  lokatorov,  kotorye   pochti   ne
otrazhalis' ot poverhnosti "del'ty", pokrytoj pogloshchayushchej kraskoj.
   - Kovboj, ty sejchas ne zanyat? - sprosil Reno.
   - Net. Prosto kruzhu v ozhidanii nashih "druzej".
   - YA tut poshastal nemnogo po laboratorii i obnaruzhil koe-chto interesnoe.
   - Ne  boish'sya?  Esli  zametyat,  oni  ved'  mogut  rastorgnut'  s  toboj
kontrakt.
   - Mne tut strashno skuchno, sovershenno nechem zanyat'sya.
   - Reno, ty podvergaesh' sebya opasnosti.
   - Niskol'ko. YA nauchilsya obmanyvat' ohrannuyu sistemu. Ona uzhe let desyat'
kak  ustarela.  U  nashih   "Strazhej   zakona"   ya   tajkom   pozaimstvoval
programmu-vzlomshchik i poluchil dostup k sekretnoj informacii laboratorii.
   Kovboj  s  bespokojstvom  podumal  o  tom,  chto  proizojdet,   esli   v
laboratorii, gde sejchas  hranitsya  kristall  s  Reno,  vdrug  pronyuhayut  o
prodelkah svoego podopechnogo. Ego drug sil'no  riskuet.  Sotrut  -  i  vse
dela. Oshibki, mol, neizbezhny.
   - Reno, ne igraj s ognem.
   - Oni ne dogadayutsya. YA znayu, chto delayu. Oficial'no eta  laboratoriya  ne
schitaetsya sekretnoj,  no  na  samom  dele  tut  vtiharya  zanimayutsya  ochen'
lyubopytnymi veshchami. Oni ne tol'ko perepisyvayut informaciyu s  zhivogo  mozga
bogatyh klientov v kristally.
   - Tem bolee, Reno. Ne drazni gusej.
   - Ty slyshal o proekte "CHernyj razum"?
   Kovboj napryag pamyat', odnovremenno poglyadyvaya na pokazaniya priborov.
   - Net, vrode net.
   - Neudivitel'no. YA  tozhe.  Tak  vot,  Kovboj,  eto  -  samaya  besovskaya
programma  v  mire.  Ona  sposobna  legko  vtorgat'sya  v  zhivoj  mozg.  Ee
razrabotali sekretnye sluzhby SSHA nakanune vojny. Te samye lyudi, kotorye  i
ponyne trudyatsya v laboratorii, gde ya poka obitayu.
   To, chto sekretnye sluzhby vsyudu suyut svoj nos,  Kovboya  ne  udivilo.  On
naslyshan o temnyh dovoennyh delah v samyh razlichnyh oblastyah.  Tak  pochemu
by etim lyudyam ne prodolzhat' svoi zanyatiya i teper'? Obstoyatel'stva menyayutsya
bystree, chem lyudi.
   - Nu ladno, - reshil polyubopytstvovat' on, -  rasskazyvaj,  chto  ty  tam
raskopal.
   - Vnachale  oni  perepisyvayut  v  kristall  informaciyu  o  mozge  odnogo
cheloveka, a potom uzhe iz kristalla vnedryayut ee v mozg drugogo.  Ponimaesh'?
Nakladyvayut odnu lichnost' na druguyu. Kak by slivayut ih vmeste.  Poluchayutsya
dva cheloveka v odnom.
   - Nu i nu! - vsluh voskliknul Kovboj,  zabyv,  chto  mozhno  ogranichit'sya
mysl'yu. - Na koj chert im eto nado? CHto za kasha  poluchitsya  v  bashke  etogo
bednyagi? On zhe poprostu rehnetsya!
   - Rehnetsya, ne rehnetsya, kakaya raznica. Kovboj, nauka takimi  ponyatiyami
ne operiruet.
   - No eto zhe posyagatel'stvo na lichnost'! |to zapreshcheno!
   - Tem ne menee proekt "CHernyj razum" osushchestvlen.
   Kovboj predstavil, chto kakoj-nibud' vyrodok reshit vnedrit' emu  v  mozg
svoyu lichnost'. CHuzhie vospominaniya, chuzhie vzglyady na mir, chuzhuyu moral'. Kem
on togda stanet? CH'ya lichnost' pobedit? Nastoyashchaya shizofreniya. Prosto  zhut'!
Mrakobesie Runa - detskij lepet po sravneniyu s etim  izoshchrennym  nasiliem.
On sodrognulsya.
   - Nu i der'mo! Reno, derzhalsya by ty ot nih podal'she.
   - |ti lyudi hoteli ispol'zovat' "CHernyj razum" protiv orbitalov. V mozgi
samyh  glavnyh  planirovalos'  vnedrit'  lichnosti  ot座avlennyh   ubijc   i
degeneratov. Vsya verhushka  vmig  razlozhilas'  by.  Posle  etogo  spyativshie
orbitaly okazalis' by bezzashchitnymi protiv vnezapnogo udara Zemli, i my  by
legko vyigrali osvoboditel'nuyu vojnu. Vot takoj byl interesnyj plan.
   - I chto zhe pomeshalo?
   - Orbitaly vovremya o nem  pronyuhali  i  prinyali  sootvetstvuyushchie  mery.
Odnako vse razrabotki  im  unichtozhit'  ne  udalos'.  Ponimaesh',  programmy
"CHernogo razuma" nahodyatsya v etoj laboratorii. Krome togo, oni,  ochevidno,
sushchestvuyut eshche gde-to, v kakih-nibud'  drugih  sekretnyh  laboratoriyah.  I
odnazhdy orbitaly  ili  kto-nibud'  eshche  vospol'zuyutsya  etimi  d'yavol'skimi
programmami. Ty predstavlyaesh', chto budet? Ih nado steret', poka ne pozdno.
   - CHert voz'mi, ty prav, Reno!
   - Vot ya i sobirayus' prodolzhit' poiski. Hochu uznat',  gde  eshche  hranyatsya
programmy "CHernogo razuma". - Reno oborval sebya. Vremya dlya  razgovorov  na
postoronnie temy isteklo, pora bylo perehodit' k delu. - Kovboj, s  minuty
na minutu ty dolzhen uvidet' shattl. Okolo vos'mi chasov.
   -  Slyshu.  Nahozhus'  nad  kosmoportom.  -  On  pereklyuchil  vnimanie  na
indikatory, dvigateli, vooruzhenie, eshche raz proveril vse sistemy samoleta.
   - Privet, Kovboj, - poslyshalsya  nemnogo  obespokoennyj  golos  Sary.  -
Udachnoj tebe ohoty! Ne znayu, chto u vas prinyato govorit' v takih sluchayah.
   - Ty skazala to, chto nuzhno. Spasibo.
   - Tut govoryat, chtoby ya ne meshala tebe. Otsoedinyayus'. YA budu  perezhivat'
za tebya. Kovboj.
   - Spasibo, - povtoril  on.  Zametiv  vnizu  shattl,  pribavil  skorost'.
Ogon'ki indikatorov stali oranzhevymi. "Poni-ekspress" ustremilsya k celi.
   - Kovboj. - V naushnikah zazvuchal bescvetnyj, pochti komp'yuternyj  golos.
- |to Run. YA budu na svyazi. Dokladyvaj mne obstanovku. Vozmozhno,  ya  smogu
dat' tebe horoshij sovet.
   - Poshel ty! - razozlilsya Kovboj, otklyuchaya peredatchik.
   Neuzheli Run ne ponimaet, chto Kovboj ne iz teh odurmanennyh mal'chikov  i
devochek, kotorym on privyk zapudrivat' mozgi svoimi durackimi  poucheniyami.
CHto by, interesno, stalo s etim "filosofom", esli zapustit'  v  ego  bashku
"CHernyj razum"? Kovboj poezhilsya.  Vryad  li  neschastnym  rebyatishkam  stanet
luchshe ot takoj peremeny v ih blagodetele. So storony S'erra-Nevady neslis'
nazojlivye radiosignaly. Run pytalsya vosstanovit' svyaz'.  Kovboj  zloradno
uhmyl'nulsya. Starajsya, starajsya!
   Vnizu pokazalsya serebristyj shattl. Kovboj vklyuchil dvigatel'  na  polnuyu
moshchnost', "del'ta" rezko nyrnula vniz, i peregruzki vdavili ego v siden'e.
Indikatory zasvetilis' krasnym. Kovboj otchetlivo slyshal peregovory letchika
s nazemnoj sluzhboj kosmoporta v Vandenberge. Eshche raz  proveril  vooruzhenie
"del'ty".  Na  bortu  shattla   nahodilis'   kontejnery   s   zamorozhennymi
virusami-mutantami,  vyrashchennymi  v  kosmicheskih  laboratoriyah.  Lekarstvo
protiv  virusa  Hantingtona.  Na  issledovaniya,  dlivshiesya   vosem'   let,
"Tempel'" zatratil nemalye sredstva.
   Ogromnyj shattl dlinoj pochti dvesti metrov, dvigalsya so skorost'yu, vdvoe
prevyshavshej skorost' zvuka. On  nahodilsya  uzhe  sovsem  blizko.  Vozdushnyj
potok nachal zatyagivat' "del'tu", poetomu Kovboyu prihodilos'  byt'  nacheku,
chtoby ne stolknut'sya s kosmicheskoj gromadinoj. SHattl  neobychajno  nadezhen.
Sbit' ego krajne neprosto. Po raschetam Kovboya,  nado  vypustit'  ne  menee
vos'mi raket. A do posadki shattla ostalos' vsego dve minuty.
   Datchiki "del'ty" zashkalivalo ot moshchnyh signalov  lokatorov  Nevady,  no
Kovboj ne obrashchal na nih vnimaniya,  polnost'yu  sosredotochivshis'  na  svoej
zhertve. Oblast' nizkogo  davleniya  vokrug  korablya  prodolzhala  zatyagivat'
"del'tu". Kovboj vypustil raketu s mini-radarom, reagiruyushchuyu na otrazhayushchuyu
cel'. I v sleduyushchee mgnovenie "del'ta" vzmyla vverh, vyryvayas' iz  opasnyh
ob座atij shattla.
   - CHto eto za signaly? - poslyshalsya v naushnikah udivlennyj golos  pilota
korablya.
   Kovboj  udovletvorenno  ulybnulsya.  Otvet  posledoval  nezamedlitel'no:
raketa vonzilas' v bryuho shattla, polyhnuv oslepitel'nym vzryvom.
   - Da chto... - nachal bylo pilot shattla.
   Kovboj poslal vtoruyu raketu.
   - Zemlya, govorit shattl "Tempel'" odin-vosem'-tri. Nas atakuyut...
   "A etot paren' bystro soobrazhaet", otmetil pro sebya Kovboj.
   Rakety uzhe razvorotili  kormu  shattla.  Kovboj  brosil  "del'tu"  vniz,
podnyrivaya pod svoyu  zhertvu.  Pilot  shattla  popytalsya  ujti,  no  slishkom
pozdno.  Nepovorotlivomu  korablyu   trudno   sopernichat'   s   manevrennoj
"del'toj".
   - "Tempel'" odin-vosem'-tri, povtorite,  -  razdalsya  golos  dispetchera
kosmoporta.
   A vot eti rebyatki soobrazhayut tugovato. Kovboj vypustil  tret'yu  raketu.
Zatem rasstrelyal shattl iz  tridcatimillimetrovoj  pushki.  Puli  izreshetili
bryuho korablya. Esli udastsya povredit' gidravlicheskuyu sistemu shattla, on ne
smozhet vypustit' shassi i togda dazhe esli  korabl'  dotyanet  do  posadochnoj
polosy, to vse ravno razob'etsya. Iz bryuha shattla posypalis'  iskry,  nachal
vytekat' freon, tut zhe prevrashchayas' v oblachka para. Letchik, uzhe ne  nadeyas'
na pomoshch' nedalekogo personala kosmoporta, popytalsya sbit' svoim  korpusom
malen'kuyu "del'tu",  no  Kovboj  legko  uvernulsya  ot  udara  i  prodolzhal
obstrelivat' svoyu zhertvu iz pushki,  poka  ne  konchilis'  zaryady.  "Del'ta"
vzmyla vverh, i Kovboj pustil v  hod  nizhnyuyu  pushku.  On  metil  v  kabinu
pilota, no popal v kislorodnyj ballon. Togda on vypustil eshche odnu  raketu,
i povrezhdennyj korabl' sodrognulsya. Iz  proboin  nachali  vyletat'  oblomki
vnutrennostej.
   - SHattl razvalivaetsya, - dolozhil letchik  v  kosmoport.  Golos  ego  byl
polon holodnogo otchayaniya.
   "Poni-ekspress" udalilsya na bezopasnoe rasstoyanie.
   Prodyryavlennyj shattl, lishennyj  svoih  aerodinamicheskih  kachestv,  i  v
samom dele  na  glazah  nachal  razvalivat'sya.  Iz  gidravlicheskoj  sistemy
vypleskivalas' zhidkost', slovno krov' iz ranenogo zverya. Ot  korpusa  odin
za drugim otvalivalis' kuski raznyh razmerov. Agoniya.
   - Dokladyvaet "Tempel'" odin-vosem'-tri... - Golos pilota zamolk.
   Na kanale slyshalis' tol'ko vopli dispetchera, kotoryj bezuspeshno pytalsya
naladit' svyaz' s korablem.
   Eshche mgnovenie, i  shattl  prevratilsya  v  oblako  serebristyh  oskolkov,
kotoroe dvigalos' v storonu Tihogo okeana. "Poni-ekspress"  razvernulsya  i
spokojno ustremilsya domoj.
   Kogda napryazhenie spalo. Kovboj vklyuchil svyaz' s Nevadoj.
   - Zadanie vypolneno. Mozhete rukopleskat'.
   - Sejchas ne vremya dlya pozdravlenij, - razdalsya tihij golos Reno. -  Vse
ochen' zanyaty. Podklyuchit' tebya k nim?
   - Da, tol'ko izbav' menya ot pouchenij etogo vyzhivshego iz uma pederasta.
   - Run, kazhetsya, chem-to rasstroen. Vryad li on  zahochet  s  toboj  sejchas
razgovarivat'.
   "Poni-ekspress" sbrosil skorost' i nachal plavno snizhat'sya. |fir  tak  i
kishel golosami. S Zapada  neslis'  repliki  lyudej  Dodzhera,  s  Vostochnogo
poberezh'ya - lyudej Getmana. I otovsyudu - podchinennyh Runa, opoveshchavshih  mir
o  tom,  chto  "lekarstvo  firmy  "Tempel'"  sgorelo  v  ogne",   "bol'nye,
stradayushchie ot virusa Hantingtona obrecheny na  smert'".  Zatem  v  novostyah
poyavilis' raznorechivye kommentarii. V odnih govorilos',  chto  shattl  firmy
"Tempel'" sbit, v  drugih  vyskazyvalos'  predpolozhenie,  chto  firma  sama
podorvala svoj gigant, poskol'ku novoe lekarstve daet chudovishchnye  pobochnye
effekty s nepredskazuemymi posledstviyami, i  den'gi  "Tempelya"  vse  ravno
byli  vybrosheny  na  veter.  Agentstvo  "Markreps"  obvinilo  "Tempel'"  v
mnogokratnom zavyshenii ceny na lekarstvo, privedya v kachestve dokazatel'stv
dannye, predostavlennye lyud'mi Runa.  Vskore  "Medn'yus"  peredal,  chto  ot
"vysokopostavlennyh  sotrudnikov  firmy  "Tempel'",  pozhelavshih   ostat'sya
neizvestnymi",  polucheny  svedeniya  o  bespoleznosti  lekarstva  "Tempel'"
protiv virusa Hantingtona.
   Tem vremenem Run,  Dodzher  i  Getman  cherez  podstavnyh  lic  v  CHikago
vybrosili na prodazhu vse svoi akcii "Tempelya". V rezul'tate cena na  akcii
rezko upala, i tysyachi vzvolnovannyh vladel'cev  speshno  brosilis'  sbyvat'
obescenivayushchiesya  bumagi.  Predlozhenie  akcij  na   birzhe   roslo,   spros
umen'shalsya. Nachalas' panika.
   Kogda Kovboj podletal  k  shattlu,  odna  akciya  "Tempelya"  stoila  4500
dollarov, teper'  ih  prodavali  po  800.  Panika  narastala.  Na  ekranah
poyavlyalis' samye pravdopodobnye i samye  neveroyatnye  sluhi  i  soobshcheniya,
podryvayushchie avtoritet "Tempelya". Getman s Dodzherom trudilis'  ne  pokladaya
ruk.
   "Poni-ekspress" peresek granicu Nevady, snizhayas' vmeste s kursom  akcij
"Tempelya". Sueta na chikagskoj birzhe usilivalas',  predstaviteli  "Tempelya"
reshitel'no oprovergali vzdornye sluhi, no im nikto ne veril. Nakonec torgi
na birzhe prekratilis' "v ozhidanii podtverzhdeniya i proyasneniya situacii".
   |to razozhglo strasti vo vseh  ugolkah  mira.  Run  vybrosil  gigantskoe
kolichestvo akcij na birzhah Osaki i Singapura. V  Mombase  akcii  "Tempelya"
upali bez ego uchastiya. Kogda kurs v Osake  opustilsya  nizhe  900  dollarov,
torgi prekratilis'. V Singapure sushchestvovali drugie pravila, i tam padenie
prodolzhalos'.
   "Tempel'" otreagiroval  nemedlenno,  ob座aviv  o  vyplate  dividendov  v
razmere pyati procentov. K tomu momentu "del'ta" Kovboya uzhe  kruzhilas'  nad
aerodromom. Vladel'cy akcij  nachali  bolee  kritichno  vosprinimat'  sluhi.
Togda Run cherez svoih lyudej podbrosil v agentstva novostej soobshchenie,  chto
"Tempel'" ne smozhet vyplatit' dividendy, potomu chto  ee  osnovnoj  kapital
vlozhen v akcii firmy "Korolev". Tut zhe vmeshalsya  Ob容dinennyj  orbital'nyj
sovet, kotoryj zayavil, chto dividendy budut vyplacheny sovmestnymi  usiliyami
farmacevticheskih firm. Odnovremenno postupilo zayavlenie Kucejro: "Tempel'"
prodast  vse  imeyushchiesya  u  nego  akcii  firmy  "Korolev"   radi   vyplaty
dividendov. Posle etih dvuh zayavlenij akcii  "Tempelya"  medlenno  popolzli
vverh, i  Getman  snova  prinyalsya  rasprostranyat'  komprometiruyushchie  firmu
sluhi, no lyudi im uzhe ne verili.
   V shleme Kovboya razdalsya golos Runa:
   - Padenie prekratilos'. Skupaem  akcii.  Potom  prodadim  ih  po  1500,
poluchim horoshij dohod, posle chego akcii snova upadut.
   "Del'ta" kruzhila nad pustynej Nevady, a akcii "Tempelya" bystro rosli  v
cene i horosho raskupalis'. No, dostignuv otmetki 1500,  rost  prekratilsya.
Spros  i  predlozhenie  sravnyalis'.  Ravnovesie  podderzhivalos'   neskol'ko
sekund, i tut postupilo novoe zayavlenie Kucejro:
   "Skoro  s  orbity  dostavyat  novuyu  partiyu  lekarstva   protiv   virusa
Hantingtona.  Na   etot   raz   shattl   budut   soprovozhdat'   orbital'nye
istrebiteli".
   V novostyah opyat' zamel'kali soobshcheniya o  bezopasnosti  i  effektivnosti
preparata, i akcii snova vzleteli.
   Birzha CHikago vozobnovila torgi akciyami  "Tempelya"  na  urovne  2000.  U
Getmana i Dodzhera uzhe ne ostalos' deneg, oni potratili ih na skupku akcij.
   Kogda "Poni-ekspress" myagko  kosnulsya  posadochnoj  polosy,  kurs  akcij
"Tempelya" vyros do  3000.  K  "del'te"  podbezhala  aerodromnaya  komanda  s
maskirovochnoj set'yu.
   Kovboya gryzli somneniya, i Run podtverdil ego opaseniya:
   - Moih i vashih akcij ne dostatochno, chtoby skinut'  Kucejro,  a  esli  ya
poprobuyu sejchas privlech' na svoyu storonu golosa drugih  vladel'cev  akcij,
to vydam svoe uchastie v operacii.
   - Truslivyj ublyudok! - v yarosti voskliknul Kovboj.
   -  Mozhno  poprobovat'  peretyanut'  na  svoyu   storonu   chlenov   soveta
direktorov, no,  boyus',  segodnyashnie  umelye  dejstviya  Kucejro  u  mnogih
vyzvali voshishchenie, poetomu moi popytki vryad  li  uvenchayutsya  uspehom.  My
poluchili svoi den'gi i dolzhny uspokoit'sya. |to nam urok.
   - A ty. Run, ne boish'sya,  chto,  priobretya  opyt,  my  v  sleduyushchij  raz
sygraem v tu zhe igru uzhe s toboj?! - kriknul Kovboj.
   - Run ne slyshit tebya, - voznik golos Reno.
   - Nado bylo ubit' etu gadinu, u menya ved'  byla  takaya  vozmozhnost'.  -
Kovboj nikak ne mog uspokoit'sya. - Ne otklyuchaj obshchuyu svyaz',  ona  nam  eshche
ponadobitsya. Potom ob座asnyu zachem.
   On rasstegnul remni bezopasnosti, snyal shlem i podnyal  prozrachnyj  kupol
kabiny. Kamuflyazhnaya set', nabroshennaya na samolet, ne spasala  ot  palyashchego
solnca pustyni.
   Vynuv iz raz容mov kabeli, on vybralsya iz kabiny.  Tehniki  pomogli  emu
sojti na zemlyu.
   SHtab-kvartira nahodilas' v palatke, tozhe nakrytoj maskirovochnoj setkoj.
Ryadom stoyali toplivozapravshchik i dva  bronevika.  Kovboj  ustalo  pobrel  k
palatke.
   U vhoda ego vstretila Sara. Ee glaza potemneli  ot  ogorcheniya.  Na  lbu
krasnel sled ot radionaushnikov. Ona uzhe znala o postigshej ih neudache. Sara
obnyala pilota, prizhalas' k nemu shchekoj, popytalas' uspokoit':
   - Nichego, nam pochti udalos'. My byli blizki k pobede.
   - Eshche ne vse poteryano, - burknul Kovboj. -  Gde  Dodzher?  Pust'  on  ne
otklyuchaet obshchuyu svyaz'.
   - Ne ponimayu. - Sara otstranilas', udivlenno vzglyanula na nego. CHto  on
zadumal?
   - U nas teper' mnogo akcij, my horosho  zarabotali.  Teper'  my  gorazdo
sil'nee.
   - Nu i chto? My ved' ne mozhem...
   Prohladnyj  vozduh  kondicionerov  ohladil   pyl   Kovboya.   On   snova
chuvstvoval,  kak  prizhimaet  k  zemle  surovaya   dejstvitel'nost'.   Polet
zakonchen.
   - Kogda-nibud' ya ih vseh perestrelyayu! - s yarost'yu prosheptal Kovboj. - I
prezhde vsego sleduyushchij shattl!
   Sara otstranilas', vstrevozhenno vzglyanula na nego:
   - Sleduyushchij shattl budut ohranyat' istrebiteli.
   - Nu i chert s nimi!
   Kovboj vzyal ee za ruku  i  povel  v  glub'  palatki.  Dodzher  sidel  za
nebol'shim stolom, zavalennym bumagami. Vokrug  tolpilis'  telohraniteli  i
svyazisty iz "Ognennyh sil". Dodzher podnyal golovu. Kovboyu stalo ne po sebe.
Kak zhe on postarel za eti chasy!
   - Druzhishche, - popytalsya on uspokoit' ego,  -  eshche  ne  vse  poteryano.  YA
polechu snova.
   Glaza prisutstvuyushchih s udivleniem ustavilis' na nego, a v  dushe  Kovboya
snova zazvuchala nebesnaya muzyka. On sdelaet eto. Obyazatel'no sdelaet.





   Sare bylo  zharko.  Ona  razdelas'  dogola  i  rastyanulas'  na  lezhanke,
otgorozhennoj  ot  ostal'nogo  prostranstva  palatki  plotnoj   zanaveskoj,
kotoraya  slegka  kolyhalas'   pod   prohladnymi   struyami   kondicionerov.
Obozhzhennye ruki i sheya devushki goreli - neskol'ko chasov  Sara  provela  pod
palyashchim solncem,  pomogaya  sobirat'  samodel'nye  rakety.  Zashchitnyj  krem,
zahvachennyj eyu iz Floridy, okazalsya bespoleznym  pod  raskalennymi  luchami
etoj chertovoj pustyni. I  teper'  dazhe  kondicionery  ne  mogli  oblegchit'
stradaniya. Sara lenivo dotyanulas' do holodnoj banki  piva,  prizhala  ee  k
pylayushchemu lbu. Stalo nemnogo legche.
   Zanaveska rezko otodvinulas'.
   - |to ya, - skazal Kovboj.
   On byl v rabochem kombinezone, lico blestelo ot pota, kisti  ruk  i  lob
pokrasneli ot solnca. Kovboj naklonilsya i poceloval ee v grud'. Sara molcha
protyanula emu banku piva.
   - Noch'yu ya budu peregonyat' syuda "del'ty" iz Kolorado. Tuda menya dostavyat
vertoletom.
   - Kogda zhe ty nakonec vyspish'sya? - sprosila ona.
   - Nemnogo posplyu v vertolete.
   - Kovboj, radi Boga, - nahmurilas' Sara, pripodnyavshis' na lokte. - Tebe
nado otdohnut'. Razdevajsya, idi ko mne.
   - Vryad li eto budet otdyhom, - ulybnulsya on.
   Ona podvinulas', osvobozhdaya mesto ryadom s soboj, i prikazala:
   - Nu, bystro. |to... luchshij otdyh.
   Kovboj postavil banku na pol, nachal  razdevat'sya,  no  vdrug  zamer.  S
severa donessya rokot vertoleta. Pora.
   - CHtob oni... - v serdcah vyrugalas' Sara.
   Ona snova zametila v  ego  glazah  lihoradochnyj  blesk,  i  ej  eto  ne
ponravilos'. CHto za strannaya strast' k poletam? I chto  emu  eti  mashiny  i
vsyakie zhelezki? Prosto psih!
   V takie momenty Kovboj otgorazhivalsya ot Sary, napominaya  atomnoe  yadro,
okruzhennoe elektronnym oblakom. Poprobuj razberis' v etih psi-funkciyah!
   - Izvini. -  Kovboj  zastegnul  kombinezon  i,  poslav  Sare  vozdushnyj
poceluj, vyshel iz palatki.
   Sara pododvinula k sebe banku s pivom, no tut zhe  vyalo  mahnula  rukoj.
Pit' uzhe ne hotelos'. Ona perevernulas'  na  zhivot,  podstaviv  spinu  pod
prohladnye strui kondicionera.
   Blizhe k vecheru Sara zastupila na dezhurstvo. Rabota  svyazistki  kazalas'
ej ne ochen' trudnoj. Peregovory  byli  svedeny  k  minimumu,  daby  ih  ne
obnaruzhil "Tempel'". No armejskij poryadok, carivshij  v  lagere,  byl  Sare
nenavisten. Disciplina, dezhurstva, raporty. CHtob oni vse propali!
   V uglu vozilsya s apparaturoj specialist po sekretnoj svyazi.  ZHarko.  Ot
nechego delat'  Sara  nabirala  na  klaviature  vsyakuyu  tarabarshchinu,  potom
stirala ee. Skuka.
   Kak hrenovo vse vyshlo. Byla by  umnee,  ne  sidela  by  teper'  v  etoj
chertovoj pustyne. U vseh na vidu, slovno  zhivaya  mishen'.  Vot  der'mo!  Uzh
vlyapalas'  tak  vlyapalas'.  A  mogla  by  sejchas  naslazhdat'sya  steril'noj
chistotoj orbital'nogo mira. Poselilas' by tam vmeste s Daudom  i  navsegda
by zabyla ob  etoj  gravitacionnoj  pomojke.  Nado  bylo  tol'ko  proyavit'
nemnogo vyderzhki, i ne soprotivlyat'sya Andre. Pust' by sdelal, chto hotel. A
ona poddalas' chuvstvam! Nu i dura! CHuvstva tol'ko  meshayut  zhit'.  Bez  nih
luchshe.
   Tihij shelest kondicionerov napominal shepot. Slovno  kto-to  rasskazyval
chudesnuyu skazku o dalekoj i bezzabotnoj zhizni,  kotoruyu  ona  po  gluposti
provoronila.  I  na  chto  nadeyutsya  eti  bezumcy?  Vse  eti   smehotvornye
"del'ty"-samodelki razvalyatsya pod moshchnym naporom orbital'nyh istrebitelej.
Orbitaly s glazami cveta nerzhaveyushchej stali, kak  u  Andre,  i  monotonnymi
golosami, kak u Kanninghema, pereshchelkayut kak kuropatok  naivnyh  prostakov
vrode Kovboya. Ona ne na togo postavila. Kak zhe ona oshiblas'!
   Specialist  po  sekretnoj  svyazi  prodolzhal  vozit'sya  s   apparaturoj.
Bessmyslennaya rabota! Sara usmehnulas'.  Poudobnee  ustroilas'  na  stule,
styanula naushniki, oterla pot so lba. Zanes zhe  ee  chert  v  etu  dolbannuyu
dyru!
   Vnezapno komp'yuter tiho pisknul, na ekrane zamigal simvol, signaliziruya
o  postuplenii  soobshcheniya.  Sara  natyanula  naushniki.  V  golove  zazvuchal
bescvetnyj golos.
   - |to Run. Moi lyudi uznali, kogda i kuda prizemlitsya shattl.
   Sara pospeshno vklyuchila magnitofon i dolozhila:
   - K priemu soobshcheniya gotova.
   - |to ty, Sara?
   Devushka   predstavila   sebe,   kak   "filosof"   poglazhivaet    sejchas
kakogo-nibud' rebenka.
   - YA tebya pomnyu. Gladkaya smuglaya kozha, shramy na lice, kotoryh ty  sovsem
ne stesnyaesh'sya, dazhe vystavlyaesh' napokaz, slovno brosaesh' vsem vyzov.  Mne
by  hotelos',   chtoby   ty   ponyala   vsyu   tshchetnost',   bespoleznost'   i
bessmyslennost' tvoego vyzyvayushchego povedeniya. Bud' skromnee.
   Run byl prav, i eto zadelo Saru za zhivoe. Nado budet potom steret'  ego
slova. Nezachem postoronnim slushat', kak kto-to kommentiruet ee povedenie.
   - Esli tebe nechego skazat' po delu, - burknula ona, - ne zasoryaj efir.
   - Ha! - voskliknul yavno dovol'nyj soboj Run. - Ne goryachis', dorogaya,  i
slushaj. SHattl "Argo" spustitsya na Zemlyu zavtra v vosem' chasov tridcat' dve
minuty. Prizemlitsya v |dvardse, a ne v  Vandenberge.  Ohranyat'  ego  budut
shest' istrebitelej tipa "Giperion".
   Ploho delo. Nikto ne ozhidal, chto shattl pribudet tak  skoro.  Podgotovka
eshche ne zavershena. Piloty Kovboya dazhe  ne  proveli  ni  odnogo  sovmestnogo
poleta. Krome togo, |dvards - ne kommercheskij kosmoport, kak Vandenberg, a
voennyj. Istrebiteli "Giperion" vysokomanevrenny i ochen' opasny. S  drugoj
storony, |dvards gorazdo blizhe k Nevade, chto v kakoj-to stepeni  oblegchaet
zadachu Kovboya.
   - Soobshchenie prinyato.
   - Prosti menya, pozhalujsta. - V golose  Runa  chuvstvovalas'  nasmeshka  i
prevoshodstvo. -  YA  znayu,  vy  eshche  ne  uspeli  podgotovit'sya.  Esli  vas
postignet neudacha, eto  ne  nadolgo  otsrochit  neizbezhnoe,  novyj  mirovoj
poryadok vse ravno vostorzhestvuet.
   Sara vyklyuchila magnitofon i, s trudom sderzhivaya zlost', otvetila:
   - Napadenie na shattl sostoitsya. My ne budem otkladyvat'.
   - Ponyal.
   Golos Runa propal.
   "Ublyudok! Esli u nas nichego ne poluchitsya, ya sama  naveshchu  tebya,  i  moya
"laska" razvorotit tvoj poganyj cherep. Menya ub'yut, no Zemlya stanet nemnogo
chishche".
   Podpraviv kommentarii Runa, Sara pozvala Dodzhera  i,  poka  tot  slushal
zapis', sledila za ego reakciej. Starik dolgo zheval tabak, potom proiznes:
   - Mozhet, i spravimsya. No u nas ne hvataet pilotov.
   - YA najdu vam pilota.
   Moris kak-to dal im  adres  svoego  znakomogo  pilota,  kotoryj  zhil  v
Kataline. No tot kuda-to ischez.  Sara  prinyalas'  obzvanivat'  ego  byvshih
sosedej. Kto-to vspomnil, chto pilot pereehal v  Santa-Barbaru.  Okazalos',
chto i tam  ego  uzhe  net.  Sara  ne  sdavalas'.  Sosedi  iz  Santa-Barbary
soobshchili, chto on zhivet v Karson-Siti, gde Sara i nashla ego.
   Pilot soglasilsya, naznachiv platu v tridcat' tysyach zolotom.  Dodzher  byl
soglasen. Telohraniteli iz  "Ognennyh  sil"  dostavyat  ego  na  vertolete.
Obgovoriv detali, Sara otklyuchila svyaz'.
   - Molodec, Sara. - Dodzher tak i siyal. - Teper' nasha  komanda  polnost'yu
ukomplektovana. Noch'yu piloty poletayut vmeste, a Moris prochtet im lekciyu  o
taktike orbital'nyh istrebitelej.
   Sara eshche chas prosidela na svyazi, proklinaya armejskie poryadki i  iznyvaya
ot skuki. Nakonec  nastupil  pereryv  na  uzhin.  Edu  razlozhili  na  kuske
brezenta. Devushka skrivilas'. |to  napomnilo  ej  neustroennoe  detstvo  v
lageryah dlya bezhencev. Kogda zhe konchitsya eta zhizn'?!
   Posle uzhina Dodzher, podmenyavshij Saru, ustupil ej  mesto,  i  ona  snova
uselas' za komp'yuter. Hotelos' vypit' chego-nibud'  holodnogo.  Na  displee
zamigal signal, i v naushnikah razdalsya golos Dauda:
   - Pozovite Saru. |to ee brat.
   - Slushayu tebya, Daud.
   - Sara, s kem ya tol'ko chto razgovarival?
   - Ne znayu.
   Ej hotelos' pogovorit' s bratom naedine,  odnako  specialist  po  svyazi
prodolzhal vozit'sya so svoej apparaturoj.  Sara  nedovol'no  pokosilas'  na
nego, no vyprovodit' ne posmela. Armiya.
   - Ego dejstvitel'no zovut Rendol'f Skott?
   Golos brata zastavil devushku nastorozhit'sya: to li Daud sil'no ustal, to
li horosho vypil, a mozhet, prinyal izryadnuyu dozu.
   - Somnevayus', - shepotom otvetila Sara. - Kak ty tam? Gde ty?
   - U menya vse otlichno. My s  Nikom  nashli  kvartiru.  U  nego  poyavilis'
den'gi.
   Ej zahotelos' zadat'  bratu  massu  voprosov.  Otkuda  vzyalis'  den'gi?
Pochemu Nik platit za  endorfin,  kotorym,  ochevidno,  nakachan  Daud?  Sara
zaranee znala vse, chto mog skazat' ej v otvet Daud.  Poka  ona  v  Nevade,
pravdy ot etogo lzheca ne dob'esh'sya. Pravdu iz nego nado vybivat' siloj.
   - Tebya tam ne trogayut? Ne sledyat za toboj?
   - Net, vse v poryadke, - bezzabotno otvetil yunosha.
   V trubke poslyshalsya zvuk, slovno  kto-to  otkryl  dvercu  holodil'nika.
Sara vskipela:
   - Otkuda ty zvonish'? Iz kvartiry?
   - Net, - neuverenno otvetil Daud.
   Teper' Sara  tochno  znala,  chto  brat  zvonit  iz  kvartiry.  Ved'  ona
zapretila eto delat'! Devushka predstavila, kak on stoit sejchas u  telefona
s sigaretoj v zubah, plutovskie glaza begayut.
   - Daud,  skazhi  pravdu!  -  zakrichala  Sara,  i  specialist  po  svyazi,
otorvavshis' ot raboty, udivlenno vzglyanul na nee. - YA ne rasserzhus'. Skazhi
pravdu!
   - Net, ne iz kvartiry. - Daud obizhenno zasopel. - Pochemu ty nikogda mne
ne verish'?
   Odnako Sara slishkom horosho znaet brata. Vret, merzavec! Kak obychno.
   - Daud, nas mogut podslushat'. Pogovorim pozzhe.
   - Idiotka, ya zhe skazal tebe...
   - YA lyublyu tebya, - holodno perebila  ego  Sara,  tut  zhe  otklyuchilas'  i
povernulas' k svyazistu: - YA uverena, chto etot  razgovor  podslushali.  Nado
prinyat' mery.





   Sara s Morisom  stoyali  posredi  pustyni,  nablyudaya  za  priblizhayushchejsya
"del'toj" Kovboya. CHernyj stremitel'nyj siluet otchetlivo vydelyalsya na  fone
zvezdnogo neba.  Sara  napryazhena:  esli  orbitaly  podslushali  razgovor  s
Daudom, to bazu navernyaka  uzhe  obnaruzhili,  i  ataki  s  vozduha  sleduet
ozhidat' v lyubuyu minutu. Ona to i delo trevozhno vsmatrivalas' v nebo.
   Na perenos bazy v drugoe mesto ne  bylo  vremeni,  nuzhno  gotovit'sya  k
zavtrashnemu boyu. Krome togo, specialisty iz "Ognennyh  sil"  schitali,  chto
perehvat  telefonnogo  razgovora  s  Daudom  maloveroyaten,  sistema  svyazi
nadezhno zashchishchena.  Sara  ot  vsej  dushi  nadeyalas'  na  eto,  no  somneniya
prodolzhali gryzt' ee dushu.
   "Del'ta" prizemlilas', podnyav uragan  peska  i  pyli,  i  k  nej  srazu
brosilas' nazemnaya komanda s maskirovochnoj set'yu. Sara s Morisom podbezhali
k Kovboyu.
   - Zvonil Daud, ya emu skazala...
   - Mne peredali. Koe-kakie mery  predostorozhnosti  uzhe  prinyaty.  -  Ona
videla, chto Kovboj ochen' ustal. Styanuv shlem i  vyterev  pot,  on  trevozhno
skazal: - S tvoim bratom proishodit chto-to neladnoe.
   - |to moe delo, - ogryznulas' Sara.
   Vpolne vozmozhno, Mislop vse eshche rabotaet  na  "Tempel'".  Pudrit  Daudu
mozgi. A bratu prosto len' bylo spustit'sya k  ulichnomu  telefonu-avtomatu,
vot on i pozvonil iz kvartiry.
   - Net, Sara, teper' eto kasaetsya ne  tol'ko  tebya.  Iz-za  Dauda  mogut
obnaruzhit' nashu bazu, togda vse my  pogibnem.  -  Kovboj  kosnulsya  novogo
shrama na lice devushki.
   Ona rezko otstranilas', oshchetinilas'.
   - Daud ne vinovat. |to moya oshibka.
   - A ne iz-za nego li ty popala v zasadu? Ili eto tozhe byla tvoya oshibka?
   Saru dushili slezy. Konechno, nel'zya bylo davat' bratu  etot  nomer.  Ona
znaet, chto Daud sposoben predat' ne morgnuv i glazom. No i sama ona  tochno
takaya zhe. I nichego ne mozhet s soboj podelat'.  Popytka  predatel'stva  uzhe
ostavila nezazhivayushchij rubec na serdce, dobavila novyj shram na lice. I  vot
teper' ej snova ne terpitsya predat'. Iz-za etih lyudej ruhnula  ee  golubaya
mechta, a ona tak hotela nachat' novuyu zhizn' na orbite! Ran'she  u  nee  byla
cel', a teper' ona ischezla, i v dushe, slovno chernaya dyra, ziyaet pustota. I
vo vsem vinovata ona sama. Slishkom mnogo oshibok.
   Kovboj otvernulsya ot Sary:
   - Rad videt' tebya zdes', Moris.
   - A ya rad, chto  u  menya  poyavilsya  shans  pokvitat'sya  s  orbitalami,  -
pechal'no ulybnulsya barmen. Na shee, napominaya o dalekom  proshlom,  trepetal
lazurnyj sharfik. - YA hochu rasskazat' pilotam ob  orbital'nyh  istrebitelyah
"Giperion".
   - Pryamo sejchas? Horosho.
   Neposvyashchennomu cheloveku ponyat' rasskaz Morisa  bylo  pochti  nevozmozhno,
tak    kak    barmen    govoril    na    zhargone,     dostupnom     tol'ko
letchikam-professionalam. Sara zadumchivo nablyudala  za  pilotami.  Strannye
vse-taki  lyudi.  Slovno  chleny  tajnoj  sekty,  poklonyayushchejsya  skorosti  i
vozduhu.
   Ej  stalo  skuchno.  Ona  dostala  iz  holodil'nika  sandvich  i  butylku
limonada, proshla v svoj zakutok, razdelas' i vytyanulas' na lezhanke.  V  ee
rasporyazhenii bylo shest' chasov otdyha,  potom  nado  opyat'  otpravlyat'sya  v
transheyu i do osterveneniya sobirat' smertel'no nadoevshie rakety.
   Potyagivaya limonad, Sara pogruzilas' v gor'kie razmyshleniya,  prokruchivaya
v pamyati sobytiya poslednih nedel'.  Gde  ona  dopustila  oshibku?  V  kakoj
moment predala  svoyu  mechtu  ob  orbital'nom  schast'e?  Postepenno  gorech'
smenilas' bolee trezvymi myslyami. Da, ona vsegda stremilas' vyzhit'. Prosto
vyzhit', lyuboj cenoj, ne zadumyvayas' o drugih, mozhet, bolee  vazhnyh  celyah.
Razve smysl zhizni zaklyuchaetsya v tom, chtoby  otorvat'sya  ot  zemnoj  pochvy?
Vyrvat'sya samoj i vyrvat' iz gravitacionnoj yamy brata? Vot  Kovboj  i  ego
druz'ya. Oni sovsem drugie. U nih inaya  cel'.  Vyzhivanie  dlya  nih  -  veshch'
vtorostepennaya. Oni, konechno, vovse ne  zhazhdut  umeret',  kak  sumasshedshie
"Serebryanye apachi". Dlya Kovboya i takih, kak on, vyzhivanie - lish'  sredstvo
dlya dostizheniya bolee vazhnyh celej. Sara  znaet,  chto  celi  eti  vysoki  i
blagorodny, no ona ne ponimaet ih.  Radi  nih  Kovboj  gotov  pozhertvovat'
zhizn'yu.  Kazhdyj  raz,  otpravlyayas'  v  opasnyj  polet,  piloty  smertel'no
riskuyut.  Radi  chego?  Vse  voshishchayutsya  Kovboem,  ego  podvigami.   Mozhno
podumat', etot chelovek bessmerten. No odnazhdy on  doigraetsya  i  pogibnet.
Zachem togda emu den'gi? Zachem emu eti legendy? CHerez neskol'ko chasov shest'
"del't" rasplavyatsya, sgoryat  v  kalifornijskoj  pustyne.  Ostanetsya  shest'
trupov. Zachem trupam  ee  predannost'?  Baza  opusteet,  telohraniteli  iz
"Ognennyh sil" otvezut ee v blizhajshij gorod. Pust' Daud lzhiv  i  nichtozhen,
no ego eshche mozhno nastavit' na istinnyj put'. A Kovboya uzhe ne  peredelaesh'.
On idet k svoej celi, i ostanovit ego tol'ko smert'.
   Noch'yu Kovboj k Sare tak i ne prishel. Razgovor pilotov o predstoyashchem boe
zatyanulsya pochti do utra. Potom  obnaruzhilas'  neispravnost'  dvigatelya,  i
Kovboj s tovarishchami v srochnom poryadke zanyalis' remontom. Vsyu noch' Sara  ne
somknula glaz, mrachno razmyshlyaya o tom, chto zhdet ee vperedi.


   Posle poludnya napryazhenie v  lagere  vozroslo.  Zakanchivalis'  poslednie
prigotovleniya k vechernemu  boyu.  V  dvuh  kilometrah  ot  shtab-kvartiry  v
transhee pod maskirovochnoj setkoj  Sara  pomogala  sobirat'  rakety  klassa
"vozduh-vozduh" dlya "del'ty" Morisa. Iz-za zhary na nej tol'ko kupal'nik  i
tapochki, bronezhilet i avtomat valyalis' ryadom. S Kovboem Sara videlas' lish'
za zavtrakom, posle kotorogo srazu otpravilas' sobirat' rakety.  V  kabine
"del'ty" pod maskirovochnoj set'yu pritailsya Moris, ozhidaya,  kogda  zakonchat
ustanovku raket.
   Vnezapno vzvyla sirena. Sara oglyanulas'. V glazah mehanikov  zametalas'
panika. Natyanuv bronezhilet  podhvativ  avtomat,  ona  brosilas'  k  okopu,
vyrytomu v neskol'kih metrah ot transhei. Esli rakety  vzorvutsya,  tam  ona
budet v bol'shej bezopasnosti.
   Zabravshis'  v  ukrytie,  ona  nachala  lihoradochno  ryt'sya  v   karmanah
bronezhileta v poiskah ingalyatora. Neobhodimo prigotovit' vzhivlennye v mozg
mikroshemy k boyu.  Sirena  prodolzhala  revet',  poslyshalsya  topot  begushchih
lyudej, vzvyli turbiny bronevikov. Narkotik vzbodril nervy, krov'  pobezhala
bystree. Sara natyanula puleneprobivaemye shtany, valyavshiesya v okope  imenno
na takoj sluchaj.
   Vnezapno nad golovoj razdalsya zhutkij svist. Sara v uzhase  posmotrela  v
nebo, ozhidaya  uvidet'  orbital'nye  bombardirovshchiki,  no  nebo  ostavalos'
chistym. Udarnaya volna otshvyrnula ee k stene okopa, sverhu posypalsya pesok.
Snova svist, novyj vzryv. Artilleriya, dogadalas' Sara.  Ogromnye  minomety
ili nechto podobnoe. Baza obnaruzhena.
   Sara otkashlyalas', zastegnula bronezhilet, otryahnulas' ot  peska.  Teper'
vzryvy gremeli gde-to v storone. Ona vyglyanula naruzhu  i  uvidela,  chto  k
baze  nesutsya  chetyre  bronemashiny,  ostavlyaya  za  soboj  pyl'nye  shlejfy.
Zashchitnaya sistema "Ognennyh sil" pustila v nebo svetyashchijsya veer  raket.  Za
spinoj vyla turbina. Sara oglyanulas' i uznala odin iz bronevikov  Dodzhera.
Osoznav, chto okazalas' mezh dvuh ognej, ona nichkom brosilas' na dno okopa.
   Vozduh sotryasalsya ot gula, voya i grohota. Pod obstrelom  okazalas'  vsya
baza. Kogda razryvy nemnogo stihli, Sara snova vyglyanula iz ukrytiya.
   Sprava  ot  nee  dymilsya  podbityj  vrazheskij  bronevik,   chernyj   dym
podnimalsya vysoko v nebo,  no  skorostrel'naya  pushka  prodolzhala  izrygat'
ogon'. Otkrylsya lyuk, iz goryashchej mashiny vyprygnuli lyudi v kamuflyazhnoj forme
i brosilis' vrassypnuyu. Horosho, chto oni  slishkom  daleko.  Inache  Sara  ne
uderzhalas' by i otkryla strel'bu, vyzvav tem samym ogon' na sebya.
   Sovsem blizko promchalsya eshche odin vrazheskij bronevik, s hodu vrezalsya  v
odnu iz "del't", v mgnovenie oka  prevrativ  ee  v  grudy  oblomkov.  Saru
ohvatil uzhas, ona vzhalas' v okop, reshiv dlya sebya, chto  ub'et  lyubogo,  kto
sunetsya v ee ukrytie. Svoj ili chuzhoj - ej uzhe  bylo  bezrazlichno.  Ona  ne
zhelaet voevat' ni na  ch'ej  storone.  Pust'  razbirayutsya  sami.  Srazhat'sya
dolzhny "Ognennye sily" - za eto im platyat den'gi, a ee zadacha  -  perezhit'
etot koshmar. Prosto otsidet'sya. Vyzhit'.
   Zemlya prodolzhala sodrogat'sya  ot  vzryvov.  K  svistu  snaryadov  i  voyu
dvigatelej dobavilsya grohot avtomatnyh ocheredej.  Vdrug  pryamo  nad  Saroj
proneslas' "del'ta" Morisa. Zadrav golovu, devushka uvidela, kak v  samolet
popala raketa, i "del'ta" nachala zavalivat'sya. No  Moris,  chudom  vyrovnyav
mashinu, sumel ee posadit' za sosednim holmom.
   Vzryvy malo-pomalu  priblizhalis'  k  okopu,  gde  zatailas'  Sara.  Ona
vzhalas' v zemlyu, prikryla golovu bronezhiletom, no skoro vse  stihlo.  Lish'
izredka postrelivali mini-pushki. Pyl' ponemnogu  osela,  nebo  nad  okopom
posvetlelo, i Sara reshilas' vyglyanut' iz svoego ukrytiya.
   Tam i tut klubilis' stolby dyma. Vse chetyre bronevika podbity. "Del'ta"
i limuzin "Ognennyh sil" iskoverkany, cisterna  s  toplivom  polyhala.  Na
zemle  nepodvizhno   rasplastalis'   chelovecheskie   tela.   Bol'shinstvo   v
yarko-oranzhevyh kombinezonah - lyudi Dodzhera.
   Poyavilsya chej-to samolet i vypustil rakety. Sara uznala "del'tu" Morisa.
Sev na dno okopa, ona  schistila  s  sebya  gryaz',  chuvstvuya,  chto  bezmerno
ustala. Da, perezhit' takoe neprosto. I ves' etot uzhas navlek na nih  svoim
edinstvennym zvonkom Daud! Ot zlosti ona szhala avtomat i predstavila,  kak
raspravitsya s etim gadenyshem. V gorle shevel'nulas' "laska"...
   Nad golovoj snova proletela "del'ta".  Poslyshalsya  shum  motorov  mashin.
Naemniki v kamuflyazhnoj forme i chernyh shlemah  odin  za  drugim  vstali  na
nogi, podnyali ruki vverh. K nim uzhe speshil limuzin "Ognennyh sil".
   -  Vnimanie!  -  razdalos'  vdrug  so  storony   shtabnoj   palatki.   -
Tehnicheskomu personalu sobrat'sya u svoih brigadirov. Nam  nado  podschitat'
poteri.
   Sleduyushchie polchasa byli napolneny sumatohoj, speshnoj rabotoj,  trevozhnym
ozhidaniem novogo napadeniya. "Del'ta" Morisa prizemlilas'. Sara dostala  iz
transhei paru raket i potashchila ih  k  samoletu,  drugie  lyudi  podtaskivali
snaryady dlya  skorostrel'noj  mini-pushki.  Vyyasnilos',  chto  tol'ko  odnomu
Morisu udalos'  podnyat'sya  v  vozduh,  i  ataka  byla  otbita  v  osnovnom
blagodarya emu. On perestrelyal artilleristov, podbil mashiny.  Oni  lishilis'
dvuh "del't", ostal'nye uceleli blagodarya maskirovochnym setyam. Bol'shinstvo
vrazheskih raket bylo vypushcheno po mashinam, ohranyavshim  samolety,  a  ne  po
samim "del'tam".
   - Moris, gde Kovboj? - kriknula Sara. Ty slyshal o nem hot' chto-nibud'?
   - S nim vse v poryadke.  S  "Poni-ekspress"  tozhe.  Kovboj  otsidelsya  v
okope, - uspokoil ee byvshij barmen, i Sara popytalas' ulybnut'sya. - Vse  v
poryadke, devochka. My i shattl sob'em.
   Tut obnaruzhilos', chto raket, krome  teh  dvuh,  chto  prinesla  Sara,  u
Morisa net. On rasstrelyal vse vo vremya boya.
   Na nosilkah,  sdelannyh  na  skoruyu  ruku  iz  odeyala,  pronesli  Dzhimi
Gut'eresa. Nogi sozhzheny do kolen,  lico  obgorelo  do  neuznavaemosti.  No
kakim-to chudom Dzhimi sohranil soznanie.
   - Nichego, - prostonal on. - Glavnoe, raz容my cely.
   Sara pobezhala k shtab-kvartire. Vo vremya boya palatka obrushilas',  odnako
ee uzhe podnyali. Vse speshno  gotovilis'  k  evakuacii.  Ranenyh  sobiralis'
otpravit' v bol'nicu  Vegasa.  Mehaniki  poveli  kuda-to  v  storonu  dvuh
voditelej  bronevikov.  Navernoe,  na  rasstrel.  Ostal'nye  naemniki,   v
osnovnom yaponcy, zhalis' drug k  drugu  Oruzhie  i  bronezhilety  valyalis'  v
storone. Sara zametila nevysokogo blondina i totchas uznala v nem pomoshchnika
Kanninghema. Blondin, tozhe uznavshij devushku, okliknul ee.  Sara  mgnovenno
vskinula avtomat i vsadila emu v grud' celuyu ochered'. Perepugannye  yaponcy
brosilis' vrassypnuyu.
   - CHto ty delaesh'? - zakrichal chelovek iz  "Ognennyh  sil",  hvatayas'  za
oruzhie.
   - |to ne naemnik. On rabotal na orbitalov. - Nesmotrya na yarost',  golos
Sary ostavalsya holodnym. - On ne  zashchishchen  vashim  soglasheniem  o  gumannom
otnoshenii k naemnikam.  Gde  vy  ih  pojmali?  Mozhet,  v  odnoj  iz  grupp
nahoditsya i Kanninghem-Kal'vert?
   - Kto ty takaya, chtoby komandovat'? -  vozmutilsya  soldat  iz  "Ognennyh
sil".
   Poslyshalsya gul samoletov. Sara vzglyanula v nebo i uvidela, chto vzleteli
chetyre "del'ty".
   - |j, kto ty takaya? - prodolzhal dopytyvat'sya soldat.  -  Otvechaj!  CHert
voz'mi, ty ne imeesh' prava rasstrelivat' lyudej!
   Po ego zapylennomu licu  tekli  slezy,  prokladyvaya  na  shchekah  svetlye
borozdki. Sara voshla v shtab-kvartiru i  ob座asnila  vse  oficeru  "Ognennyh
sil". Vyyasnilos', chto pomoshchnika Kanninghema  zahvatili  v  plen  vmeste  s
artilleristami, chast' iz kotoryh skrylas'.
   - Tam, veroyatno, byl i sam Kal'vert-Kanninghem, - skazala  Sara.  -  On
rabotaet na "Tempel'". Ego nado najti.
   Dva vezdehoda "Ognennyh sil", nabityh soldatami,  nemedlenno  pomchalis'
tuda, gde byli zahvacheny artilleristy.  V  poslednem  vezdehode  vmeste  s
oficerom poehala i Sara.
   Na zemle valyalsya pokorezhennyj minomet, otbroshennyj  vzryvom  na  dvesti
metrov ot mesta, kuda popala raketa Morisa. Nepodaleku  vidnelis'  oblomki
radiostancii. Oficer oglyadel v binokl' okrestnye holmy.
   - Oni, navernoe, otstupili tuda. - On vzmahnul rukoj.
   Oficer poslal chast' soldat  po  sledu  beglecov.  Vezdehody  s  flangov
ustremilis' v tyl, otrezaya Kanninghemu put'.
   Sara,  szhimaya  v  rukah  avtomat,  vnimatel'no   proshchupyvala   vzglyadom
mestnost'. Pyl', podnyataya vezdehodom, zabivalas' v nozdri,  ushi,  rot,  no
devushka ne obrashchala na eto vnimaniya. Saru szhigalo sejchas odno-edinstvennoe
zhelanie - ubit' Kanninghema.
   No raspravit'sya s Kanninghemom sobstvennoruchno ej ne udalos'.  Vnezapno
razdalis' vystrely, i vskore postupilo  soobshchenie  po  racii  ob  uspeshnom
zavershenii  operacii.  Vezdehod  pribavil  skorost'  i  ponessya  k   mestu
perestrelki.
   Rulya popala Kanninghemu v glaz,  snesya  polzatylka.  No  lico  ostalos'
nevredimym.  Sara  smotrela  na  trup  i  chuvstvovala  kakoe-to   strannoe
opustoshenie. Vse koncheno. Kanninghem  mertv.  Ej  bol'she  nechego  boyat'sya.
Oficer voprositel'no vzglyanul na nee.
   Ona vyalo kivnula:
   - Da, eto on. Kanninghem ne mog pozvolit' sebe sdat'sya zhivym.
   - Voz'mite ego na bort, - skomandoval oficer, s uvazheniem glyadya na telo
Kanninghema.
   Mashina, podprygivaya, mchalas' po uhabam,  a  Sara,  glyadya  na  mertveca,
vspominala poslednyuyu vstrechu s nim v "Plastikovoj devushke". Kak  ej  togda
hotelos' poluchit' bilet na orbitu! Poluchit' lyuboj cenoj! Ona  byla  gotova
na vse. I vot ee vlastelin poverzhen. Nizvergnut s nebes na zemlyu, v  samuyu
gryaz'.
   Sara vzglyanula na zapad. Tam,  za  gorizontom,  Kovboj,  navernoe,  uzhe
srazhaetsya s orbital'nymi ublyudkami.  Gde-to  vysoko-vysoko  nebo  polyhaet
ognem. K gorlu, gde zatailas' smert', komom podkatili slezy.





   "Del'ta"  pronzala  nochnoe  kalifornijskoe  nebo  stremitel'noj  chernoj
streloj. Kovboj vyzhimal iz "Poni-ekspressa" vse, na chto tot byl  sposoben.
On opazdyval na svidanie s shattlom. SHans pospet' k  samoj  razdache  prizov
eshche imelsya. Vot-vot shattl vojdet v  atmosferu,  i  v  rasporyazhenii  Kovboya
ostanetsya lish'  sem'  minut.  Sem'  minut,  za  kotorye  on  dolzhen  sbit'
vrazheskij korabl'. Na obratnyj put' topliva ne hvatit. Poetomu,  esli  boj
zakonchitsya udachej, pridetsya posadit' "del'tu" gde-nibud' v pustyne,  luchshe
vsego na rovnoe dno odnogo iz peresohshih ozer, blago, ih v Nevade navalom.
A uzh ottuda mozhno po racii vyzvat' mashinu s toplivom.
   Kovboj chuvstvoval, kak popavshie pod masku peschinki  vpivayutsya  v  kozhu.
Pered startom on ne uspel nanesti na lico zashchitnyj gel'.  Kogda  vrazheskie
mashiny vorvalis' v lager' i prinyalis' krushit' vse napravo i nalevo, Kovboyu
s Dodzherom prishlos' otsizhivat'sya v okope.  Tam  ih  i  zasypalo  peskom  i
pyl'yu. V takom boyu  Kovboj  byl  absolyutno  bespomoshchen  -  ego  mikroshemy
godyatsya dlya upravleniya mashinami, no nikak ne dlya razmahivaniya kulakami.
   No teper'-to on  otygraetsya!  Kovboj  ulovil  impul'sy.  Sem'  radarov.
Znachit, krome shattla spuskayutsya  shest'  samoletov.  Vpered  vydvinuty  dva
moshchnyh istrebitelya, gotovyh sokrushit' vse, chto vstretitsya na puti. A vot i
sam  shattl.  Ego  bortovoj  radar  sposoben  registrirovat'  impul'sy   na
rasstoyanii pochti v tridcat' kilometrov. Sledom  s  intervalom  v  tridcat'
kilometrov sleduyut eshche dve pary istrebitelej.
   - Govorit Kovboj. Vizhu cel'.
   Do chego zhe tupy eti orbitaly! Svoimi radarami oni vydayut  sebya  ran'she,
chem sami zamechayut ugrozu. Vozmozhno, istrebiteli uzhe obnaruzhili "del'tu"  v
infrakrasnom diapazone, no radary shattla zametyat ee pozzhe.
   "Del'ty" priblizhalis' k orbitalam  tozhe  parami.  CHut'  vyshe  i  pozadi
Kovboya na rasstoyanii v tri kilometra letel |ndi. On ran'she tozhe  promyshlyal
kontrabandoj.  Za   nimi   sledovala   drugaya   para   -   byvshie   piloty
voenno-vozdushnyh sil Diego i Moris.
   V infrakrasnom  diapazone  pervye  istrebiteli  kazalis'  trassiruyushchimi
pulyami.  Kovboj  nachal  manevrirovat'.  "Poni-ekspress"  nyryal,   vzletal,
metalsya iz storony v storonu, uklonyayas' ot lazernyh pricelov istrebitelej.
Poyavilis' novye impul'sy - eto priblizhalis'  vrazheskie  rakety,  nashchupyvaya
cel' radarami. Kovboj vypustil snaryad-obmanku,  a  zatem  i  svoyu  raketu,
navodyashchuyusya po izlucheniyu radara. |ndi sdelal to zhe samoe. Po  licu  Kovboya
chirknul luch lazernogo pricela odnogo iz  istrebitelej.  Pilot  usmehnulsya:
pust' pered smert'yu uvidyat, kto s nimi srazhaetsya. "Poni-ekspress" nyrnul v
storonu. Mimo nego k vrazheskoj  mashine  proneslas'  raketa.  Kovboj  izdal
boevoj klich. Vspyshka, i |ndi dolozhil:
   - Odin est'!
   "Poni-ekspress",   vzdragivaya,   pronzil   vozdushnyj    potok    pozadi
istrebitelya. Kovboj poslal termitnyj zaryad v raketu, otkryvaya sebe  dostup
k shattlu. Doroga svobodna.
   Nervy natyanulis', kak  gitarnye  struny.  Iz  korpusa  "Poni-ekspressa"
vydvinulas' mini-pushka i nachala polivat' plotnymi ocheredyami shattl  "Argo",
kotoryj   okazalsya   men'she    i    manevrennee    svoego    nezadachlivogo
predshestvennika. No uvernut'sya ot Kovboya ne smog i  on.  "Del'ta"  krugami
vilas' vokrug svoej zhertvy.
   Istrebitel', ostavshijsya szadi, vypustil raketu, i Kovboj snova  otvetil
oblakom metallicheskih opilok, kuda i ugodila raketa, ne prichiniv  "del'te"
nikakogo vreda. Ostronosyj  siluet  shattla  otchetlivo  vydelyalsya  na  fone
prozrachnoj sinevy Tihogo okeana. Ot ego kryl'ev rashodilis'  sverhzvukovye
udarnye volny, vidimye dazhe  nevooruzhennym  glazom.  Kazalos',  mini-pushka
"Poni-ekspressa" ne  prichinyaet  shattlu  nikakogo  vreda.  Vozdushnyj  potok
"Argo" zahvatil "del'tu", i samolet zatryaslo.  Vzhivlennye  kristally  zhgli
Kovboyu  mozg.  On  otchayanno  manevriroval,  i  "del'ta"   skakala   vokrug
nepriyatelya kak chertik na nitochke. ZHutkie peregruzki to vdavlivali pilota v
siden'e, to ottyagivali krov' ot golovy  k  nogam.  Kovboj  vypustil  seriyu
bystryh raket.
   V etot moment podospela sleduyushchaya para istrebitelej. Ih dvigateli  byli
znachitel'no moshchnee  dvigatelej  "del'ty",  kotoraya  k  tomu  zhe  vo  vremya
manevrov poteryala  skorost'.  Istrebiteli  naleteli  korshunami  i  tut  zhe
vypustili infrakrasnye rakety. Lazernyj  luch  povredil  odin  iz  datchikov
"del'ty".
   V etot moment Kovboj i |ndi  razletelis'  v  raznye  storony.  Domashnyaya
zagotovka  imenno  dlya  takogo  sluchaya.  Istrebiteli,  kak  i   ozhidalos',
brosilis' za Kovboem, ostaviv |ndi v pokoe, i tot, razvernuvshis', vypustil
im vsled dve rakety. Odin  istrebitel'  ischez  za  chernymi  klubami  dyma,
drugoj vse zhe uspel vypustit' otvlekayushchij termitnyj zaryad i ujti vpravo.
   Kovboyu ostalos' lish' otdelat'sya ot osirotevshih raket.  No  vnezapno  po
brone ego kabiny zabarabanili puli. Strelyali otkuda-to sverhu.  V  tot  zhe
moment "del'ta" |ndi zakuvyrkalas', plamya ob座alo hvost mashiny.  Plavyashchayasya
elektronika izdala predsmertnyj radiovopl'.  CHto  tam?!  Veroyatno,  snaryad
popal v uyazvimoe mesto "del'ty" |ndi. Kovboj etogo uzhe ne uznaet  nikogda.
On zastavil sebya zabyt' o gibeli naparnika i skoncentrirovat'sya na boe.
   Datchiki "Poni-ekspressa" ulovili impul'sy  shesti  vrazheskih  samoletov.
Znachit, pervyj istrebitel', povrezhdennyj raketoj |ndi, vse  eshche  v  stroyu.
Neudivitel'no, "Giperiony" prochny i nadezhny, sbit' ih  ne  tak-to  prosto.
Itak, teper' pyat' istrebitelej protiv treh "del't". K tomu zhe u  odnoj  iz
"del't" ostalos' vsego dve rakety.
   "Poni-ekspress"  uskorilsya,  nagonyaya  shattl.  Ot  peregruzki  u  Kovboya
potemnelo v glazah. "Argo" byl uzhe sovsem blizko, no  sverhu  s  uzhasayushchej
skorost'yu na "del'tu" naleteli dva istrebitelya, vypustiv celyj veer raket.
Kovboj zametalsya, starayas' uklonit'sya ot udarov,  vypustil  v  otvet  svoyu
raketu, zastrochil iz mini-pushki... Blizhajshij istrebitel', poluchiv zametnye
povrezhdeniya, slovno vdrug natknulsya  na  stenu  i  v  sleduyushchee  mgnovenie
rassypalsya vorohom serebristyh hlop'ev. No  i  Kovboj  ne  vyshel  iz  etoj
stychki bez poter': verhnyaya pushka pusta i teper'  bespolezna.  Krome  togo,
vrazheskij lazer dostig  celi  -  iz  povrezhdennoj  gidravlicheskoj  sistemy
"del'ty" nachala vytekat' zhidkost'. A do prizemleniya shattla ostalos'  vsego
tri minuty.
   Pervye istrebiteli razvernulis' i snova ustremilis'  k  Kovboyu.  Vokrug
nih vilis' "del'ty" Morisa i Diego. Tut k pervym istrebitelyam podospela na
pomoshch' i ar'ergardnaya parochka. Stanovilos' po-nastoyashchemu zharko.
   Kovboj vypustil raketu v storonu shattla i otkryl ogon' po  istrebitelyam
iz nizhnej mini-pushki. Odin iz nih, vidimo, uzhe povrezhdennyj raketoj  |ndi,
vspyhnul pochti mgnovenno, Kovboj  ulybnulsya.  V  etot  moment  luch  lazera
pronzil neprochnyj korpus "Poni-ekspressa", i "del'ta" zadrozhala.
   Rasplavlennye bortovye komp'yutery vyshli iz stroya. Samolet eshche  derzhalsya
v vozduhe, no manevrirovat' Kovboj uzhe ne mog,  prevrativshis'  v  otlichnuyu
mishen'. Vskore on poluchil eshche neskol'ko  povrezhdenij,  voshel  v  shtopor  i
nachal stremitel'no padat'.  Datchiki  ne  rabotali.  Pered  glazami  Kovboya
mel'knula priblizhayushchayasya zemlya...
   Nad zelenymi gorami S'erra-Nevady Kovboyu chudom udalos' vyrovnyat' mashinu
i vyjti iz shtopora. Padenie prekratilos'. Komp'yuter, mignuv indikatorami v
poslednij raz, otklyuchilsya. Teper' vse zaviselo tol'ko  ot  pilota.  Kovboj
skoncentrirovalsya i sumel ocenit', chto proishodit naverhu.
   Vokrug  gromozdkogo  shattla  strekozami  vilis'   kroshechnye   samolety.
Ostalos' vsego tri  istrebitelya.  Odin  byl  yavno  podbit  i  derzhalsya  na
pochtitel'nom rasstoyanii ot epicentra sobytij. "Del'ty" yarostno naskakivali
na svoih bolee moshchnyh protivnikov. Vdrug odna iz chernyh strekoz  vspyhnula
i ustremilas' vniz, ostavlyaya za soboj shlejf dyma. Drugaya prodolzhala uporno
srazhat'sya, uvlekaya istrebiteli vse dal'she ot shattla. A do posadki ostalos'
men'she minuty.
   "Poni-ekspress" vzmyl vverh. Ne otryvaya glaz ot silueta "Argo",  Kovboj
vypustil poslednyuyu raketu v napravlenii ustremivshegosya k nemu istrebitelya.
S trudom uderzhivaya "del'tu". Kovboj lihoradochno sledil za  dvigatelem.  No
vot shattl sovsem ryadom. Kovboj rasstrelyal massivnuyu tushu  iz  pushki.  Vse,
raket bol'she net. Patronov tozhe. "Argo" poluchil ser'eznye povrezhdeniya,  no
prodolzhal uporno snizhat'sya.
   Ostavalos' poslednee sredstvo. Poslednij  snaryad.  On  sam.  Kovboj  ne
razdumyval. Na ego meste tak postupil by lyuboj pilot. Dostojnaya  smert'  i
dostojnoe zavershenie legendy. Propusk v bessmertie...
   Reshenie prinyato. SHattl  priblizhalsya,  navisaya  seroj  gromadoj.  Kovboj
ulybnulsya. Eshche mgnovenie...
   V etot  moment  pered  glazami  mel'knula  chernaya  stremitel'naya  ten'.
"Del'ta" Morisa! Kovboj otchetlivo  videl  povrezhdennoe  krylo  i  razbityj
fyuzelyazh. Za prozrachnym steklom kabiny mel'knulo lico pilota,  poluzakrytoe
kislorodnoj maskoj. Glaza Morisa ustremleny na cel'. No...  Kovboj  zamer.
No ved' u Morisa tozhe bol'she net raket!
   "Del'ta" Morisa vrezalas' v shattl chut' nizhe kryla. "Argo" kamnem ruhnul
vniz. Prezhde chem Kovboj uspel soobrazit', chto Moris operedil  ego,  shattl,
razbryzgivaya skal'nye porody, raspleskivaya orbital'nyj metall, vonzilsya  v
tverduyu pochvu pustyni Mohave. Gnev ohvatil Kovboya. Kak Moris posmel?! Ved'
eto dolzhen byl sdelat' on. Kovboj!
   Mashinal'no shchelknul raciej:
   - Cel' sbita. Dokladyvaet Kovboj. Zadanie vypolneno.
   Za vremya  korotkogo  soobshcheniya  "del'ta"  Kovboya  uspela  udalit'sya  na
neskol'ko kilometrov. |fir vzorvalsya  radostnymi  vozglasami.  Ne  obrashchaya
vnimaniya na pozdravleniya. Kovboj popytalsya sobrat'sya i ocenit' obstanovku.
Ego presledovali ucelevshie istrebiteli. Zashchishchat'sya nechem, esli ne  schitat'
neskol'ko otvlekayushchih raket s termitnymi zaryadami. Kovboj  rezko  povernul
na  yug.  Ranennaya  "del'ta"  drognula,  no  poslushalas'.  Istrebiteli   ne
otstavali, prozhigaya korpus lazernymi  luchami.  Kovboj  vypustil  termitnye
zaryady i popytalsya uklonit'sya. Vzglyanul na  datchik  topliva.  Ostalos'  na
neskol'ko minut.
   Vse vneshnie datchiki uzhe davno vyvedeny iz stroya, i Kovboj  ne  zametil,
kak odin iz istrebitelej vypustil raketu. "Del'tu" sotryas strashnyj udar, i
samolet nachal teryat' vysotu. Raketa popala v odin iz dvigatelej. Kovboj  v
yarosti, zabyv ob ostorozhnosti i  blagorazumii,  razvernulsya  i  ustremilsya
navstrechu vragu. Lob v lob.
   No poteryavshaya manevrennost' "del'ta" proskochila mimo protivnika. V etot
moment  podospel  vtoroj  istrebitel'.  Kovboj  obernulsya.  Opyat'  rakety!
Vypustiv poslednij termozaryad, on rezko nyrnul vniz. "Del'ta" na mgnovenie
poteryala ravnovesie, no vse zhe uderzhalas'.  Vysota  postepenno  prodolzhala
padat'.
   Kovboj ponimal: u nego vse eshche est' shans. Dazhe  esli  vyjdet  iz  stroya
vtoroj dvigatel', "Poni-ekspress" vse ravno mozhet prizemlit'sya  na  rovnom
uchastke pustyni. Tol'ko by okonchatel'no  ne  poteryat'  upravlenie.  Rakety
priblizhalis'. Otvlekayushchih zaryadov bol'she net. Kovboj s toskoj  vzglyanul  v
nebo. Moshchnyj vzryv sotryas "del'tu". Telo, nesmotrya na anesteziruyushchij  gaz,
otozvalos'  rezkoj  bol'yu.  Avtomaticheski  srabotala   katapul'ta.   Pered
glazami, chereduyas' s nebom, zamel'kala zheltaya zemlya. Ryvok, i Kovboj povis
na raskryvshemsya  parashyute.  Poka  veter  otnosil  ego  v  storonu.  Kovboj
popytalsya razglyadet', kuda upal ego "Poni-ekspress", no nichego ne  uvidel.
Telo medlenno prosypalos', gotovyas' k  vstreche  s  zemnoj  tverd'yu.  Kupol
parashyuta zacepilsya za verhushku gigantskogo kaktusa. Bol' v izmuchennom tele
narastala. Kovboj vyputalsya iz  parashyutnyh  strop.  Oshchupal  sebya.  Pohozhe,
slomano neskol'ko reber. Levaya ruka visela plet'yu.
   Kovboj tiho rassmeyalsya. ZHiv! No  smeh  tut  zhe  pereshel  v  muchitel'nyj
kashel'. Veroyatno, povrezhdeny legkie. Vo rtu chuvstvovalsya privkus krovi. On
stashchil s  golovy  shlem,  popytalsya  vstat'.  Ne  poluchilos'.  Otharkivayas'
krov'yu, s trudom podnyalsya. Levoj nogoj on, navernoe, tozhe zadel za kabinu,
kogda katapul'tirovalsya, no pohozhe, kosti cely. SHatayas', sdelal  neskol'ko
neuverennyh shagov. Snova rassmeyalsya i  tut  zhe  zashelsya  krovavym  kashlem.
Uspokoivshis', on upryamo vypryamilsya i oglyadelsya.
   Prizemlilsya on na krayu nevysokogo  obryva,  vnizu  vidnelas'  gruntovaya
doroga.  Vdali  podnimalsya  stolb  dyma  -  tam  nashel   svoe   uspokoenie
"Poni-ekspress". Daleko na severe plamenelo zarevo "Argo".
   Vnezapno razdalsya grohot -  ucelevshie  istrebiteli,  nabiraya  skorost',
preodoleli zvukovoj bar'er i  ustremilis'  na  kosmoport  |dvards.  Kovboj
pokazal im figu:
   - Vy proigrali, ublyudki!
   Spuskayas' k doroge, on  uslyshal  rev  turbiny.  Prislonilsya  k  goryachej
skale.  Vskore  poyavilsya  trehkolesnyj  motocikl.  Vidimo,  kto-to   videl
vozdushnyj boj i reshil vzglyanut' na oblomki "del'ty". Kovboj vynul pistolet
i dva raza vystrelil v vozduh. Kogda voditel' povernul golovu na vystrely,
pilot zamahal zdorovoj rukoj, i motocikl rvanulsya vverh po sklonu.
   Voditelem okazalas' britogolovaya negrityanka s biryuzovymi glazami ves'ma
osnovatel'noj naruzhnosti.  Dve  kroshechnyh  grudki,  prikrytye  serebristoj
poloskoj materii, nelepymi goroshinkami vydelyalis' na muskulistom massivnom
torse. Naryad  dopolnyali  shirokie  sportivnye  trusy,  kozhanye  mokasiny  i
ozherel'e iz otbelennyh golov gremuchih zmej.
   -  Zdorovo  zhe  tebe  dostalos',  paren'!  -  voskliknula   negrityanka,
kriticheski oglyadyvaya pilota.
   Kovboj vytashchil iz karmana pol-uncii zolota:
   - Poluchish' eshche stol'ko zhe, esli dostavish' menya v Kolorado.  Razumeetsya,
mimo tamozhen.
   - Dogovorilis'. No luchshe by tebe ne ehat'  v  takuyu  dal'.  Da  eshche  po
pustyne.
   - Ne tvoe delo.
   - A kakaya-nibud' aptechka u tebya est'?
   - Da, tam v moem parashyute.
   Ona razyskala aptechku i prinyalas' ostorozhno snimat' s  letchika  kostyum.
Ot boli Kovboj chut' ne  poteryal  soznanie.  Negrityanka  prodezinficirovala
rany, perebintovala slomannye rebra, podvyazala ruku  i  vprysnula  v  venu
endorfin Vskore bol' otstupila. Teper' mozhno ehat'.  S  severa  poslyshalsya
voj turbin. Negrityanka zavela motocikl i rvanula proch' ot dorogi, starayas'
ne podnimat' pyl'.
   Ih  put'  prolegal  po  pustynnoj  mestnosti,  izrezannoj   peresohshimi
ozerami. Kovboj dremal,  opirayas'  na  spinku  zadnego  siden'ya.  |ndorfin
tumanil  golovu.  Kogda  motocikl  vyehal  na  shosse,  tryaska  sushchestvenno
umen'shilas', i negrityanka pribavila skorost'. Mashinu ona vela umelo, lovko
ob容zzhaya vyboiny. Sushenye golovy gremuchih zmej veselo  treshchali  na  vetru.
Kovboj, blagodarnyj svoej spasitel'nice, reshil razvlech' ee boltovnej.
   - |j, ledi! Znaesh', kuda ty edesh'? Pryamo v legendu!
   Odnako podobnoe zayavlenie ne proizvelo na upomyanutuyu ledi ni  malejshego
vpechatleniya, i ona ravnodushno sprosila:
   - S kakoj stati ty nazyvaesh' svoj biznes legendoj, paren'?
   - Zabavno bylo by poslushat' poslednie novosti.
   - A mne bylo by interesno poluchit' vtoruyu polovinu zolota. K sozhaleniyu,
eto proizojdet neskoro.
   Kovboj rassmeyalsya i tut zhe zakashlyalsya.
   - Ty napominaesh' mne odnu moyu horoshuyu znakomuyu.
   - YA dolzhna rascenivat' eto kak kompliment?
   Kovboj zakashlyalsya eshche sil'nee.
   - Ledi, a voda u tebya est'?
   Negrityanka  molcha  protyanula  emu  plastmassovuyu   butylku   s   vodoj.
Napivshis', Kovboj snova  otkinulsya  na  spinku,  zakryl  glaza.  Zahodyashchee
solnce pripekalo golovu. Vspomnilos' nedavnee srazhenie. Kovboj pogrustnel.
Da, poteri veliki. "Poni-ekspress" otnyne  navsegda  pogreben  v  pustyne.
Poslednyaya "del'ta". Osirotel Kovboj.
   Vyzvannye endorfinom obrazy stanovilis' vse  yarche,  v  golove  mel'kali
displei,  raznocvetnye  indikatory,  serebristye   rakety.   Nadvigayushchijsya
"Argo". Nesostoyavshijsya taran.  Ozhidanie  smerti.  Derzkaya  ulybka  v  lico
vechnosti. Eshche neskol'ko sekund...
   Kovboj vskriknul i otkryl glaza. Navazhdenie rasseyalos'. On zhiv i  pochti
spasen. Smerti net Ona ostalas' v proshlom.  Navstrechu  motociklu  budnichno
bezhala seraya lenta potreskavshegosya asfal'ta.
   - CHert!
   - Ty chto-to skazal, parnisha?
   Negrityanka obernulas'. S ozherel'ya na Kovboya  shcherilis'  zmeinye  golovy.
Pustye glaza. Glaza smerti. Segodnya Kovboj videl ih osobenno blizko.
   - Daj mne eshche vody, - poprosil on,  chuvstvuya,  chto  dejstvie  endorfina
prohodit. Bol' v  grudi  usilivalas'.  Utoliv  zhazhdu,  pointeresovalsya:  -
Kto-nibud' stanet bespokoit'sya, chto tebya dolgo net?
   - Da. Moi sestry.
   - Oni takie zhe muskulistye, kak i ty?
   - Konechno, my ved' lesbiyanki, - gordo otkliknulas' negrityanka.  -  Kuda
tebya otvezti v Bouldere?
   - Snachala nuzhno najti telefon. A potom, vozmozhno, v gostinicu.
   - Kak skazhesh', parnisha.
   V gorode oni ostanovilis' u blizhajshej telefonnoj budki. Kovboj s trudom
slez s motocikla, popytalsya rasstegnut' karman kombinezona,  no  ne  smog.
Prishlos' poprosit' negrityanku dostat'  kreditnuyu  iglu  i  vstavit'  ee  v
telefon. Votknuv telefonnyj kabel' sebe v raz容m, Kovboj myslenno  peredal
v komp'yuter nomer Reno.
   - |to Kovboj. YA v Bouldere.
   - Dodzher i ego lyudi tozhe tam. Kto ty?
   - YA ranen. Soobshchi im, chto mne trebuetsya pomoshch'.
   - Horosho. YA uzhe opredelil mesto, otkuda ty zvonish'. Naberis' terpeniya.
   - Reno, -  ot  boli  Kovboj  opersya  na  telefonnuyu  stojku,  -  skazhi,
kto-nibud' ostalsya v zhivyh?
   - Diego sovershil vynuzhdennuyu posadku v pustyne. Orbitaly  prikonchili  i
ego, i "del'tu".
   - Hrenovo. My poteryali vseh pilotov  i  vse  "del'ty".  "Poni-ekspress"
tozhe pogib.
   - Nichego, u nas budut novye. My pobedili.
   - Neuzheli? - bez interesa sprosil Kovboj.
   - "Tempel'" pal, my dobilis' svoego. Nam dazhe ne ponadobilos' razduvat'
paniku. Akcii i bez nashej pomoshchi upali nizhe pyatisot, i my skupili  bol'shuyu
chast'.  Run  ob座avil  po  televideniyu,  chto  sobiraetsya   vydvinut'   svoyu
kandidaturu na post predsedatelya soveta direktorov. U nego  okazalos'  tak
mnogo akcij, chto cherez pyat' minut  Kucejro  podal  v  otstavku.  Run,  kak
tol'ko zametet vse sledy, otpravlyaetsya na  orbitu.  On  uzhe  ob座avil,  chto
budet provodit' politiku sokrashcheniya rashodov.
   - Horosho. - Govorit' Kovboyu stanovilos' vse trudnee.  -  Ty  soobshchil  o
moem mestonahozhdenii?
   - Da.  "Ognennye  sily"  uzhe  napravlyayutsya  k  tebe.  Mozhesh'  zakonchit'
razgovor, esli tebe tyazhelo.
   Kovboj vynul iz telefona kreditnuyu iglu, opustil ee v nagrudnyj karman.
Dostal unciyu zolota, protyanul negrityanke:
   - Voz'mi, zdes' bol'she, chem my dogovarivalis'. Ty mne ponravilas'.
   - Mozhet, mne podozhdat', poka za toboj  ne  priedut?  -  Ona  blagodarno
ulybnulas'.
   - Ne nado.  Hotya  postoj.  Hochesh'  zarabotat'  eshche?  Mne  inogda  nuzhny
svyaznye.
   - Da. Menya mozhno najti na biostancii v CHernom Kolodce.  YA  rabotayu  tam
ekologom pustyni.
   - Nedurno.
   Turbina motocikla  vzvyla,  negrityanka  mahnula  rukoj  na  proshchanie  i
uneslas' proch'. Kovboj smotrel ej vsled, poka motocikl  ne  prevratilsya  v
tochku, potom zakryl glaza. Poslyshalsya shum priblizhayushchegosya avtomobilya.
   - Kovboj, - razdalsya ryadom golos Sary. - Derzhis' za menya.
   On otkryl glaza, slabo ulybnulsya i sprosil:
   - Dolgij segodnya vydalsya denek, da?
   Sara podvela ego k mashine:
   - A teper' ostorozhno sadis'.
   - Moris pogib, - skazal Kovboj. - On  protaranil  shattl.  YA  sam  hotel
pojti na taran, no Moris menya operedil. Mir prahu ego.
   - Ostorozhnee, Kovboj, obopris' na menya. Tak, teper' druguyu nogu.
   - YA davno igrayu so smert'yu, no tol'ko segodnya pobyval v ee ob座atiyah.
   - Polozhi golovu mne na plecho, poprobuj usnut'.  -  Sara,  kak  rebenka,
pogladila Kovboya po volosam.
   - Glupo stat' legendoj pri zhizni, - probormotal on  i  tut  zhe  zasnul,
chuvstvuya ryadom teplo ee tela.





   - Ty uveren, chto smozhesh' sdelat' eto?
   - YA sobral dostatochno dannyh  o  "Tempele",  nauchilsya  pronikat'  v  ih
komp'yutery. Trudnostej vozniknut' ne dolzhno.
   -  Nu  chto  zh,  -  skazal  Kovboj.  -  YA  davnen'ko  mechtal  o   pomoshchi
mogushchestvennogo druga.


   V starom  domike  byla  vsego  odna  komnata.  Deshevyj  plitochnyj  pol.
Derevyannaya  mebel'  ne  razvalivalas'  tol'ko  potomu,  chto  ee  styagivala
provoloka.
   Kovboj lezhal na  prodavlennoj  krovati  pod  vethim  odeyalom,  murlykal
"Pesn' o nebe" i smotrel novosti. Diktor rasskazalo vremennyh  trudnostyah,
porazivshih firmu "Tempel'", i v zaklyuchenie soobshchil,  chto  krizis  minoval.
Akcii medlenno popolzli vverh. Orbital'nyj sovet  vyrazil  polnoe  doverie
Runu. Obnovlennyj sovet direktorov  soslal  Kucejro  v  Afriku  na  melkuyu
dolzhnost'. Kovboj usmehnulsya. Teper' bednyage pridetsya stupit'  nakonec  na
greshnuyu Zemlyu, na "etu planetu", kotoruyu on do sih  por  videl  tol'ko  iz
illyuminatora svoego  orbital'nogo  dvorca  i  schital  dosadnoj  pomehoj  v
bezuprechnom kosmicheskom pejzazhe. Otlichno.  Afrikanskaya  pustynya  -  luchshee
mesto dlya takogo ublyudka. Pravoj rukoj - levaya  byla  zakovana  v  gips  -
Kovboj vzyal so stolika stakan viski. V komnatu voshla Sara,  i  v  otkrytuyu
dver' vorvalos' goryachee dyhanie pustyni. Mel'knuli nebesnaya sin' i  zheltoe
odnoobrazie peska.
   - Uzhe prosnulsya?
   - Da. - Kovboj protyanul ej stakan. - Hochesh'?
   - Rano eshche. - Sara snyala kepku, provela  rukoj  po  volosam.  -  Dodzher
hochet uvidet'sya s toboj, koe-chto obsudit'. Ego zhena skoro tozhe pozhaluet. -
Ona opustilas' ryadom s nim na krovat', polozhila  ruku  na  plecho.  Kovboj,
morshchas' ot boli, podvinulsya. Vyklyuchil televizor.
   - Znaesh', na etom rancho est' loshadi. YA nikogda ne katalas' verhom.
   - YA tebya nauchu.
   V neyarkom svete, livshemsya iz malen'kogo okoshka Kovboj  rassmatrival  ee
lico, lyubovalsya tverdymi i odnovremenno takimi nezhnymi  gubami,  zagoreloj
kozhej.
   - U tebya slomana ruka...
   - Nichego, spravlyus'.
   |to zabroshennoe rancho v samom centre Nevady snyali dlya Kovboya  "Ognennye
sily". Ono sluzhilo teper' zapasnoj bazoj. Na sleduyushchej nedele zdes' dolzhny
byli sobrat'sya posredniki i kur'ery, chtoby  zaklyuchit'  mir.  Posle  gibeli
Kanninghema "Tempel'" prekratil podderzhku posrednikov, i te, osoznav,  chto
dela plohi, soglasilis' obsudit' usloviya.
   Dodzher budet vesti peregovory s posrednikami,  a  Kovboj  s  kur'erami.
Teper', pohozhe, ego plany po sozdaniyu associacii voplotyatsya v zhizn'. Takaya
organizaciya, ochevidno, pomozhet podderzhivat' mir. Esli posredniki  vzdumayut
pritesnyat' kur'erov, associaciya bystro navedet poryadok.


   Golos v telefone to li podragival, to li  na  nego  nakladyvalos'  eho,
kazalos', govoryat dvoe.
   - Reno, s toboj vse v poryadke?
   - Kovboj, ya govoryu iz ogromnogo kristalla "Tempelya". Gospodi,  esli  by
ty znal, chto zadumali eti ublyudki! Oni mogut zahvatit'  vlast'  na  tysyachi
let! Pravda, u nih nebol'shaya trudnost'... Ponimaesh', oni  znayut,  kak  vse
ustroit' na Zemle, chtoby ne poteryat' vlast',  no  ponyatiya  ne  imeyut,  chto
delat' dal'she so svoej vlast'yu. Ne  znayut,  zachem  im  eto  nuzhno.  U  nih
ogromnye vozmozhnosti, no oni ne mogut ponyat', v chem smysl zhizni, nuzhny  li
im voobshche eti vozmozhnosti. Odni oderzhimy vlast'yu, drugie... Kstati, u  nih
tut nakopleno neveroyatnoe kolichestvo boevogo otravlyayushchego gaza. Na  vsyakij
sluchaj, chto  li?  Esli  kakaya-nibud'  drugaya  orbital'naya  firma  vzdumaet
napast' na nih? Oni sovsem spyatili. Tak vot, nekotorye iz  nih  mechtayut  o
sozdanii eshche bolee moshchnyh komp'yuterov, slovno komp'yutery mogut  podskazat'
im, v chem smysl zhizni. No est' i takie, kto soglasen  podchinit'sya  komu-to
bolee mudromu. Koroche govorya, eti ublyudki ne znayut, chto  delat'  so  svoej
siloj. Oni vampiry. Vysasyvayut iz Zemli krov', chtoby zhit', hotya ne  znayut,
dlya chego zhivut.
   - YA chto-to ne ispytyvayu k nim osobogo sostradaniya.
   - A oni v nem i ne nuzhdayutsya. Sostradanie im chuzhdo.


   Sara vnimatel'no izuchala lico Kovboya. Kozha obgorela na solnce, vyglyadel
on vse eshche  ochen'  izmozhdennym.  No  son  poshel  emu  na  pol'zu.  Nervnoe
napryazhenie, ne otpuskavshee ego poslednie nedeli, nakonec spalo.  Vremya  ot
vremeni Kovboj postanyval.
   - Dat' tebe boleutolyayushchee?
   - Teper' dlya menya luchshee boleutolyayushchee vot eto. -  Kovboj  vzyal  stakan
viski.
   - Pozhaluj, ya tozhe vyp'yu. YA tol'ko  chto  razgovarivala  s  Getmanom.  On
predlagaet mne novuyu rabotu.
   - Kem?
   - Sovetnikom. Ili konsul'tantom, kak tebe bol'she nravitsya. On  doveryaet
moim svyazyam i chuvstvu opasnosti.
   - YA rad, chto on ocenil tebya. - Kovboj zadumchivo pochesal  podborodok.  -
Ty primesh' ego predlozhenie?
   - Navernoe. - Ego vopros udivil Saru: kak  mozhno  otkazat'sya  ot  takoj
nepyl'noj raboty? - Mne ved' nado zarabatyvat' na zhizn'.
   Sara ulybnulas'. Teper' u nee  est'  den'gi.  Hvatit  na  samye  luchshie
kristally firmy "Santistevan" s kuchej poleznyh refleksov  i  navykov,  dlya
lyubogo oruzhiya, dlya raboty na birzhe, da malo li dlya chego eshche.
   - Tebe pridetsya mnogo raz容zzhat', - s somneniem skazal Kovboj.
   - Da. Ty ved' tozhe chasto raz容zzhaesh'. Inogda my smozhem vstrechat'sya.
   Sara v poslednie dni mnogo dumala o  Kovboe.  Svyaz'  s  etim  chelovekom
voznikla i okrepla v usloviyah vojny, kak  by  pod  davleniem,  vynuzhdenno.
Slovno ogromnye tiski pritisnuli ih drug  k  drugu.  Teper',  kogda  vojna
okonchena,  eto  davlenie  ischezlo,  i  eshche  neizvestno,  kak  slozhatsya  ih
otnosheniya. Vse mozhet rasstroit'sya. Ona perezhila takoe, o  chem  nikogda  ne
rasskazhet Kovboyu. O ee proshlom emu luchshe ne znat'. A  esli  uznaet,  to...
Krome togo, ona ne ponimaet ego  vzglyadov  na  mir.  Slishkom  oni  raznye.
Slishkom raznoe u nih proshloe. Pojmut li oni drug druga v usloviyah  mirnogo
vremeni? Moshchnye tiski bol'she ne prizhimayut ih drug k  drugu.  I  nado  byt'
gotovoj k razryvu. No, mozhet, oni  vse  zhe  budut  vmeste?  Neuzheli  takoe
vozmozhno? |to bylo by...
   - Ty obeshchal pokazat' mne zheltye osiny. A ya poka videla na tvoem  Zapade
lish' etu chertovu pustynyu.
   -  A  kak  Daud?  Razve  ty  ne  sobiraesh'sya  povidat'sya  s  bratom?  -
pointeresovalsya Kovboj.
   Sara  poholodela.  Oba  otlichno  ponimali,  iz-za  kogo  proizoshla  eta
strashnaya tragediya. Iz-za kogo pogibli lyudi i "del'ty". Druz'ya i soratniki.
Vo vsem vinovat Daud. Odin Daud. A Kovboj  ne  iz  teh  lyudej,  kto  legko
proshchaet predatel'stvo. U nego drugaya  moral'.  On  ne  predaet  sam  i  ne
terpit, kogda predayut drugie. On nikogda ne  zabudet  togo,  chto  natvoril
Daud.
   - YA kuplyu emu bilet na orbitu. - Sara pytalas' govorit'  neprinuzhdenno,
ne davaya strahu prorvat'sya naruzhu.  -  Togda  o  nem  bol'she  ne  pridetsya
zabotit'sya.
   - A esli on ne soglasitsya?
   Kak ej hotelos' by ubedit' Kovboya, chto Daud obyazatel'no soglasitsya.  No
slova zastrevali v gorle. Ona ne mogla bol'she pritvoryat'sya. Skol'ko zhe ona
naterpelas' iz-za vran'ya i predatel'stv Dauda! I vsyakij raz ubezhdala sebya,
chto nado prostit', pozhalet' ego. On tak hotel, chtoby emu  verili.  I  Sara
verila snova i snova. A Daud, vidya, chto vse emu shodit s ruk, vral i vral,
vse bol'she predavaya ee.  Proshchaya  Dauda,  ona  teshila  sebya  nadezhdoj,  chto
prostyat i ee. A raz vozmozhno proshchenie, to dopustimo i  predatel'stvo.  Ona
ved' sama byla gotova predat'. No otnyne Sara  bol'she  ne  zhelala  terpet'
Dauda. Ej  gor'ko  i  protivno  vspominat'  o  sobstvennom  predatel'stve.
Konechno, ona ne v sostoyanii zastavit' sebya razlyubit' Dauda.  Edinstvennoe,
chto ona mozhet popytat'sya sdelat', - ne byt' pohozhej na nego. Ne predavat'.
Nikogda.
   - On soglasitsya, - vydavila iz sebya Sara. - A esli  net...  YA  zastavlyu
ego.
   Teper' Daud smozhet predat' tol'ko Nika. Esli, konechno, tot  vse  eshche  s
nim. A mozhet, negr uzhe uspel brosit' Dauda. Togda  brat  ostanetsya  sovsem
odin. Zakonomernyj konec vseh predatelej.
   Zazvonil telefon, devushka podnyala trubku.
   - Sara? |to Reno.
   Reno do sih por igral  rol'  svyaznogo.  Tol'ko  teper'  on  podderzhival
sekretnuyu svyaz' s kur'erami i posrednikami.
   - Mne tol'ko chto pozvonil Run. On hochet s vami pogovorit'.
   - Pust' otpravlyaetsya k d'yavolu.
   - On govorit, chto delo vazhnoe.
   Sara voprositel'no vzglyanula na Kovboya:
   - Reno govorit, chto s nami hochet svyazat'sya Run.
   K ee udivleniyu. Kovboj srazu soglasilsya. Kazalos', on dazhe  zhdal  etogo
zvonka.


   - Kovboj, Orbital'nyj  sovet  nedovolen,  -  vozvestil  golos  Runa.  -
Kucejro im nravilsya. Im ne  po  dushe,  chto  ego  sbrosila  kakaya-to  kuchka
zemlyan.
   - I chto zhe ty sobiraesh'sya delat'? - Kovboj podlil sebe viski.
   - Sovet ne mozhet izmenit' pravila na birzhe Vernee,  mogli  by,  no  eto
slishkom hlopotno. Oni prisposobilis' k sushchestvuyushchim pravilam i  delayut  na
birzhe ogromnye den'gi. Krome togo, esli by sovet vvel  ogranicheniya,  rynok
cennyh  bumag  ushel  by  v  podpol'e,  i  togda  ego   trudnee   bylo   by
kontrolirovat'. Poetomu sovet reshil pojti drugim putem.  Orbitaly  zadavyat
tvoj biznes.
   - Da? Kakim obrazom?
   - Sovet  osoznal,  chto  chernyj  rynok  slishkom  opasen,  ibo  porozhdaet
nekontroliruemye elementy. Resheno etot  rynok  legalizovat'.  Oni  poruchat
zakonodatelyam v Missuri i Kentukki vnesti v svoi parlamenty  zakonoproekt,
otmenyayushchij vysokie tamozhennye poshliny. Kogda zakony primut,  budet  sozdan
koridor Missuri  -  Kentukki,  posle  chego  srabotaet  princip  domino,  i
ostal'nye shtaty tozhe otmenyat ogranicheniya. Togda gruzy mozhno  budet  vozit'
svobodno. Kontrabandisty ostanutsya bez raboty.
   - Ty mozhesh' kak-nibud' vosprepyatstvovat' etomu?
   - Net. Orbital'nyj sovet uzhe prinyal reshenie.
   Kovboj v otchayanii prikusil  gubu.  Neuzheli  oni  s  Dodzherom  srazhalis'
naprasno?! Orbitaly pobedili ih bez boya, odnim vzmahom pera.
   - YA tebya predupredil, - prodolzhal Run. - Ty uspeesh' podgotovit'sya.
   -  YA  ne  smogu  rabotat'  legal'no.  YA  davno  uzhe  vne  zakona,  menya
razyskivayut.
   - No  ty  bogat.  Pridumaesh'  chto-nibud'.  Zato  SSHA  bol'she  ne  budut
balkanizirovat'sya. Mozhesh' mne poverit'. Na Severo-Vostoke dela uluchshatsya.
   "No my peresekali Granicu  ne  tol'ko  radi  Severo-Vostoka,  -  gor'ko
podumal Kovboj. - I ne radi deneg. Arkadij i ego  posredniki  ne  ponimali
etogo, schitali nas  naemnikami,  kotorye  prosto  zarabatyvayut  den'gi.  I
orbitaly tozhe nichego ne ponimayut. My zhe prohodili skvoz' Adskuyu Alleyu radi
svobody".
   - Ne goryuj, ty ne zrya trudilsya, - snova  zabubnil  Run.  -  My  sdelali
horoshee delo.
   - Znayu.
   Dumal li Kovboj, chto vse zakonchitsya  etim?  On  ozhidal  chego  ugodno  -
smerti v pshenichnom pole  ot  rakety  kaperov,  gibeli  v  bezlunnom  nebe.
Umeret' v goryashchej mashine ili v samolete on byl  gotov.  No  uslyshat',  chto
stal nenuzhnym... I vot teper' na zabroshennoj ferme  v  Nevade  legendarnyj
Kovboj uznal,  chto  vse  koncheno.  On  sobstvennymi  rukami  oborval  svoyu
legendu.
   Kovboj rashohotalsya. Otstavnoj kur'er!  On  chuvstvoval  sebya  absolyutno
opustoshennym. Telo stalo legkim, slovno vnezapno okazalos' v  nevesomosti.
Neuzheli vse v proshlom - nochnye polety v zvezdnom  nebe,  opasnosti  Adskoj
Allei, vozdushnye srazheniya, boi s kaperami, tamozhni... Kovboj zhil legendoj,
ne zamechaya real'noj zhizni. I vot vse koncheno.
   Net! On svoboden. U nego est' druz'ya. Prosto  nachinaetsya  novaya  glava.
Legenda prodolzhaetsya.


   Kovboya ohvatilo nervnoe vozbuzhdenie. On chuvstvoval - sejchas  proizojdet
nechto vazhnoe. Vytyanul iz telefona kabel', votknul  v  raz容m  na  viske  i
myslenno peredal:
   - Reno, bud' na linii. Poslushaj, chto govorit etot ublyudok.
   - Horosho, Kovboj.
   - Sejchas my sdelaem vot chto. - On bystro ob座asnil Reno svoj zamysel.
   - Druzhishche, ya tebya ponyal.
   - CHto ty zadumal? - vstrevozhenno sprosila Sara.
   Kovboj otmahnulsya:
   - Potom ob座asnyu.
   V trubke snova razdalsya golos Runa. Sara vspomnila prohladnye  koridory
iz orbital'nogo splava, gologrammy izmozhdennyh  detej,  zvezdnye  potolki,
otvratitel'nuyu slashchavuyu ulybku "filosofa".
   - Kovboj i Sara! Pozdravlyayu vas. Plan udalsya. Vy ochen' mne pomogli.
   - Spasibo.
   Kovboj zalpom proglotil viski. Alkogol' obzheg gorlo. Nado unyat' beshenoe
bienie serdca, ostanovit' nepriyatnuyu drozh' v rukah.
   - Sara, - torzhestvenno proiznes Run, - priglashayu tebya k sebe  na  nebo.
Ty vozglavish' moj otdel bezopasnosti. Lyudyam Kucejro ya ne doveryayu.
   - Ty hochesh', chtoby ya vypolnyala rol' Kanninghema? -  cinichno  ulybnulas'
Sara.
   - Kanninghem - psevdonim. U togo parnya byla drugaya familiya. Da, ya hochu,
chtoby ty delala dlya menya tu zhe  rabotu,  chto  i  Kanninghem  dlya  Kucejro.
Svedeniya, kotorye ya sobral o tebe, svidetel'stvuyut - ty spravish'sya. Budesh'
zhit' na orbite. Smotret' na Zemlyu sverhu. Pomozhesh' mne priblizit'  svetloe
budushchee etoj planety. - Golos  Runa  zvuchal  besstrastno,  kontrastiruya  s
pafosom rechi. - Ty budesh' moim predstavitelem na Zemle. My vmeste ovladeem
planetoj.
   - Net, mister Run, - krivo ulybnulas' devushka, - dlya takoj raboty ya  ne
gozhus'.
   No v golose ee skvozila neuverennost'.
   Ona snova proshchalas' so svoej mechtoj, kotoraya na etot  raz  byla  sovsem
blizko.
   - Potom ty stanesh' zhalet', Sara. Ved' hod istorii dokazyvaet - svobodny
hishchniki, a ne zhertvy. Rasprav' kryl'ya, Sara. YA napoyu tvoyu "lasku" krov'yu.
   - Net. - Lico ee okamenelo. - |to ne dlya menya.
   - Ochen' zhal', Sara. Mozhet, ty, Kovboj, budesh' bolee blagorazumnym?
   - I chto ty mne predlagaesh'?
   - Hochu vzyat' tebya v svoyu firmu. Ty ved' ne tol'ko talantlivyj letchik. U
tebya est'  instinkt  hishchnika.  U  tebya  nyuh  na  slabost'  protivnika.  Ty
razglyadel uyazvimoe mesto Kucejro. YA byl by rad imet' v svoej firme  takogo
cheloveka, kak ty, Kovboj.
   - Net. |ta rabota mne ne po dushe.
   - Vy v opasnosti. Vy sbrosili ochen' vliyatel'nogo cheloveka,  ego  druz'ya
etogo vam ne zabudut. A u menya vy najdete zashchitu.
   - Net.
   - Tvoe reshenie nerazumno. Ty glupec.  -  Run  sekundu  pomolchal.  -  Ty
podvergaesh'  sebya  ochen'  bol'shoj  opasnosti.  Tebe  pridetsya  vse   vremya
pryatat'sya. Tebya unichtozhat. Rano ili pozdno.
   |to dlya nego ne novost'.  Kovboj  znal,  chto  na  nego  ob座avyat  ohotu.
Svobodnyj chelovek slishkom opasen dlya orbitalov.
   - Reno, slyshish'?
   - Da, Kovboj.
   - Davaj!
   Poslyshalsya kakoj-to shum i vizg. Zarabotala programma "CHernyj razum". Po
kabelyu, preodolevaya vse pregrady, v  mozg  Runa  vnedrilsya  Reno,  perejdya
nakonec iz mertvogo kristalla v zhivoe telo. V mozg  Runa.  Run  vzvizgnul.
Ego vizg smeshalsya s hohotom Reno, obretayushchego novuyu plot'.
   Sara, prislushivayas' k strannym krikam, nesushchimsya iz trubki, onemela  ot
udivleniya. Kovboj podnes trubku k ee uhu  i  vynul  iz  raz容ma  na  viske
nenuzhnyj uzhe kabel'. Teper'  s  Reno  mozhno  razgovarivat'  samym  obychnym
obrazom. SHum postepenno stih.
   Kovboj vzyal, u Sary trubku. Tam  eshche  byli  slyshny  stony,  bormotanie,
vshlipy. Kovboj udovletvorenno rassmeyalsya.
   Otlozhiv trubku v storonu, on povernulsya k Sare, v dvuh slovah ob座asnil,
chto proizoshlo. Vskore v trubke razdalsya yasnyj golos Reno. Kovboyu kazalos',
chto on vnov' parit v predrassvetnom nebe.
   Ocherednoe zadanie vypolneno.

Last-modified: Thu, 13 Sep 2001 13:26:52 GMT

Ocenite etot tekst: