pereponu (tkaninu pizhami j polu halata) mizh vagoyu dvoh zasmaglih nig, yaki nalyagli vpoperek nizhn'o¿ chastini mogo tila, ta prihovanoyu puhlinoyu nepozirno¿ pristrasti. Sered mogo bel'kotannya ya vipadkovo nadibav shchos' mehanichno prijnyatne dlya povtorennya: ya stav deklamuvati, zlegka ¿h krivlyachi, slova z glupo¿ pisen'ki, shcho bula modnoyu togo roku - o Karmen, Karmensiton'ko, lish zgadaj tam... i gitari, i bari, i fari, tratam - avtomatichna durnya, vidnovlennyam i spotvorennyam yako¿ - tobto osoblivimi vabami krivomovi - ya pricharuvav moyu Karmen i ves' chas smertel'no trusivsya, shcho bud'-yake stihijne liho zavadit' meni, raptom zabere z mene zolotij tyagar, na vidchuvanni yakogo zoseredilos' use moº ºstvo, i cej ostrah zmushuvav mene kruzhlyati spochatku nadto pospishno, shcho ne spriyalo postupovi svidomo¿ nasolodi. Fanfari i bari, tarabari i bari postupovo perejmalisya neyu: ¿¿ golosok pidhoplyuvav i vipravlyav pokruchenij mnoyu motiv. Vona bula muzikal'noyu, vona bula spovnena yabluchno¿ solodnechi. ¯¿ nogi, prostyagnuti cherez moº zhive lono, zlegka kovzali; ya gladiv ¿h. Tak napivlezhala vona, rozvalivshis' u pravomu vid mene kuti divana, shkolyarka v korotkih bilih shkarpetkah, poglinayucha svij vikopomnij plid, spivayucha kriz' jogo sik, puskayucha tuflyu, potirayucha p'yatku v spovzayuchij z shchikolotku shkarpetci ob kupu starih zhurnaliv, nagromadzhenih livobich od mene na kanapi - i kozhnij ¿¿ ruh, kozhne kovzannya i kolivannya dopomagali meni hovati j udoskonalyuvati taºmnu dotichnu vzaºmodiyu - mizh chudom i chudovis'kom, mizh mo¿m buremnim zvirom i krasoyu c'ogo krihkogo tila v cij divochij sitcevij sukenci. Pid pobizhnimi kinchikami pal'civ ya vidchuvav voloski legen'ko nastovburcheni vzdovzh ¿¿ golinok. YA vtrachav sebe v ¿dkomu ale zdorovomu spekotti, kotre yak litnº marevo spovivalo Dollin'ku Gejz. Ah, haj zalishit'sya vona tak, haj naviki zalishit'sya... Ta ot, vona potyagnulas', shchob zhburnuti sercevinu vinishchenogo yabluka v kamin, prichomu ¿¿ moloda vaga, ¿¿ bezstidni bezvinni stegna ta puhkij zadok, zlegka zmistilis' v napryamku mogo napruzhenogo, povnogo muki, pracyuyuchogo nishkom lona, j raptovo mo¿ chuttya zaznali zmini. YA perejshov u pevnu ploshchinu buttya, de nishcho ne malo znachennya, krim vidvaru shchastya, skipayuchogo vseredini mogo tila. Te, shcho pochalosya z nasolodnogo roztyagu mo¿h potaºmnih koreniv, stalo garyachim sverbinnyam, yake teper dijshlo stanu doskonalo¿ nadijnosti j bezpeki - stanu, ne isnuyuchogo v bud'-yakih inshih galuzyah zhittya. Vstanovlena gliboka, pekucha nasoloda vzhe bula na puti do ostann'o¿ sudomi, otzhe mozhna bulo spovil'niti hodu, shchob utrivaliti blazhenstvo. Real'nist' Loliti bulo blagopoluchno skasovano. Zumovlene sonce pul'suvalo v pidstavnih topolyah. Mi z neyu buli sami, mov u chudovnomu vimisli. YA zoriv ¿¿ rozhevu, v zolotavij imli, ¿¿, isnuyuchu til'ki za dimkoyu pidvladnogo meni shchastya, vidchuvayuchu jogo j chuzhu jomu, j sonce minilos' v ne¿ na vustah, i vusta ¿¿ vse shche, vochevid', skladali slova pro "gamancevu Karmen", yaki vzhe ne syagali moº¿ svidomosti. Teper use bulo gotovo. Nervi nasolodi buli ogoleni. Korpuskuli Krauza vstupali v fazu shalenstva. Najmenshogo natisku dosit' bulo b, shchob zirvalas' rajs'ka burya. YA vzhe ne buv Gumbert Gustopsovij, sumnookij dog, kotrij ohopiv chobit, yakij zaraz vidshtovhne jogo. YA buv vishche kumednih nevdach, ya buv nedosyazhnij dlya kari. V samorobnomu svoºmu serali ya buv duzhim, syayuchim turkom, umisno, povil'no, z yasnim rozuminnyam svobodi, yakij vidkladaº tu mit', koli vin zvolit' ovoloditi najmolodshoyu, najkrihkishoyu zi svo¿h rabin'. Visnuchi nad kraºm ciº¿ slastolyubno¿ hlani (vel'mi majsternij stan fiziologichno¿ rivnovagi, yakij mozhna porivnyati z deyakimi tehnichnimi kunshtami v literaturi j muzici), ya vse povtoryuvav za Lolitoyu bezladni, beztyamni slova - Karmen, karbon, karmin, kamin, amin', - yak toj, hto promovlyaº j smiºt'sya vvi sni, a vtim moya shchasliva ruka kralas' ugoru po ¿¿ sonyachnij nozi do mezhi dozvoleno¿ tinnyu chemnosti. Peredden' vona z rozmahu vletila v veliku nezgrabnu skrinyu, shcho bula v peredpoko¿ j teper ya kazav zadihano: "Poglyan', poglyan', shcho ti narobila, ah poglyan'!" - adzhe, yasna rich, buv zhovtavij sinec' na ¿¿ zvabnij nimfetovij lyazhci, shcho ¿¿ moya volohata lapa masuvala j povoli ohoplyuvala - pozayak pantalonchiki v ne¿ buli vzircya vkraj zachatkovogo, nishcho, zdavalos', ne moglo pereshkoditi moºmu m'yazistomu velikomu pal'cyu distatis' garyachogo viyarka ¿¿ pahvini - yak-ot buva loskochesh i pestish regotlive pisklya - os' tak i til'ki tak, i u vidpovid' iz naglo veresklivoyu notkoyu v golosi vona viguknula: "Ah, puste!", j stala kandzyubitis' i zvivatisya, j zakinula golovu, j prikusila vologo lisniyuchu nizhnyu gubu, napivodgornuvshis' vid mene, j mo¿ stognuchi vusta, panove prisyazhni, majzhe torknulis' ¿¿ golo¿ shi¿, v toj chas yak ya rozchavlyuvav ob ¿¿ livu sidnicyu ostannij podrog najtrivalishogo ekstazu, shcho jogo koli-nebud' zaznavala istota lyuds'ka abo bisivs'ka. Odrazu zh po c'omu (nibito mi do c'ogo boryukalis', a teper mij zatisk poslabivsya), vona skotilasya z tahti ta skochila na nogi - tochnishe, na odnu nogu - dlya togo, shchob uhopiti sluhavku oglushlivo guchnogo telefonu, yakij, mozhlivo, vzhe vik dzvoniv, poki meni bulo vimknuto sluh. Vona stoyala j klipala viyami, z palayuchimi shchokami, z rozpatlanimi kucheryami, j ochi ¿¿ kovzali po meni, tak samo yak voni kovzali po meblyah, i poki vona sluhala j govorila (z matir'yu, kotra nakazuvala ¿j z'yavitis' do CHatfil'div, yaki zaprosili oboh na snidanok - prichomu ni Lo, ni Gum ne znali, shcho nesterpna klopotuha mala na dumci); vona sobi postukuvala po krayu telefonnogo stolika tufleyu, yaku trimala v ruci. Slava tobi Bozhe, divchis'ko nichogo ne pomitilo. Vityagshi barvistu shovkovu hustku, na yakij ¿¿ blukayuchij poglyad za mit' zupinivsya, ya viter pit z chola j, kupayuchis' u blazhenstvi vizvolennya z muk, vporyadkuvav svo¿ vel'mozhni rizi. Vona vse shche govorila po telefonu, torguyuchis' iz matir'yu (Karmensiton'ka hotila, shchob ta za neyu za¿hala), ya zmajnuv po shodah i stav napovnyuvati vannu burhlivim potokom paruyucho¿ vodi. Tut dozvolyu sobi do kupi navesti slova vishchezgadano¿ modno¿ pisen'ki, abo, prinajmni, te z ne¿, shcho meni zapam'yatalos' - ya zdaºt'sya nikoli ne znav ¿¿ po-spravzhn'omu. Tak ot: O Karmen, Karmensiton'ko, zgadaj-no tam Taratam - taratunne strumlinnya fontana, I gitari, i bari, i fari, tratam, I tvo¿ usi zradi, gitano! I tam misto v ognyah, de z toboyu hodiv, I ostannyu tu chvaru taram - tarataya, I tu kulyu, kotroyu tebe ya ubiv, Kol't, yakij - taratori - trimayu... (Vihopiv pevno, nevelikij kol't i vsadiv kulyu krali v lob.) 5 14. YA posnidav u misti - davno ne buv takim golodnim. Koli vernuvsya, dim buv shche bezlolitnim. YA proviv den' u mriyah, u zadumah, u blazhennomu zasvoyuvanni mogo rankovogo perezhivannya. YA pishavsya soboyu: ya vikrav med orgazmu, ne rozbestivshi nedolitn'o¿. ZHodno¿ shkodi po vs'omu. Fokusnik naliv moloka, patoki, pinistogo shampanu v novu bilu torbinku molodo¿ pannochki - raz, dva, tri j torbinka zostalas' neushkodzhenoyu. Tak, z velikoyu majsternistyu ya uznis svoyu gidku, zhaguchu mriyu; j vse zh Lolita zbereglas' - i ya zberigsya. Tamta istota, yakoyu ya tak shaleno vsolodivsya, bula ne neyu, a mo¿m stvorinnyam, inshoyu, v'yavlenoyu Lolitoyu - mozhlivo, real'nishoyu, nizh spravzhnya; perekrivayuchoyu j vbirayuchoyu ¿¿; plivuchoyu mizh mnoyu i neyu; pozbavlenij voli j svidomosti - j navit' vsyakogo vlasnogo zhittya. Divchis'ko nichogo ne vchuyalo. YA nichogo ne vdiyav ¿j. I nishcho ne moglo zashkoditi meni povtoriti diyu, kotra zachepila ¿¿ tak samo malo, yak nachebto vona bula fotografichnim zobrazhennyam, yake merehtit' na ekrani, a ya - sumirnim gorbakom, masturbuyuchim u pit'mah. Den' povoli splivav, movchaznij i dostiglij, ta visoki, nabryakli sokom dereva, zdavalos', buli vtaºmnicheni v ce. Bazhannya znovu pritertis' do ne¿ pochinalo shche sil'nishe, nizh ranish krayati mene. "Nehaj vona skoro verne" - molivsya ya pro sebe, zvertayuchis' do zemnogo boga - "i nehaj, poki mamcya na kuhni, povtorit'sya scena tahti - bud' laska! - ya tak merzenno ¿¿ zhadayu!" Ni, "merzenno" ne te slovo. Radist', yaku zbudzhuvalo v meni peredchuttya povtornih utih, bula ne merzennoyu, a zhalyugidnoyu. ZHalyugidnoyu - adzhe popri nevgamovnij zhar chuttºvogo pokliku, ya mav namir, z najvidvertishim shalom i peredbachlivistyu, vidgoroditi chistotu ciº¿ dvanadcyatirichno¿ ditini. A teper pomilujtesya nagorodoyu, yaku ya otrimav za strazhdannya. Lolita ne vernulas' z matir'yu - pishla z CHatfil'dami v kino. Stil do obidu buv nastelenim na dvoh, z osoblivoyu vishukanistyu: gorili nastil'ni svichki (skazhit' bud' laska). V ocij manirnij auri, Gejziha legen'ko torkala sriblo z oboh bokiv tarilki, nibi torkayuchis' klavish, i vsmihalas' do porozhn'o¿ svoº¿ tarilki (dotrimuvala diºtu), j zapituvala, chi podobaºt'sya meni salat (zroblenij za receptom, vichitanim z dams'kogo zhurnalu). Hotila takozh znati, chi do smaku meni holodna yalovichina. Movlyala takozh, shcho den' provela nepriºmno. Prekrasna lyudina - cya mistris CHatfil'd. Filida (dochka) ¿de zavtra v litnij tabir dlya divchat. Na tri malen'kih tizhni. Virisheno Lolitu vidpraviti tudi zh u najblizhchij chetver. Zamist' togo, shchob chekati do lipnya, yak bulo namicheno spochatku. Perebuvatime tam dovshe Filidi. Do samogo pochatku shkil'nih zanyat'. Garnen'ka perspektiva, bidne moº serce! Ah, yak ce mene prigolomshilo! Adzhe ce znachilo, shcho moyu lasochku vidnimayut' u mene same todi, koli ya potaj zrobiv ¿¿ svoºyu. SHCHob poyasniti pohmurij nastrij, yakim ya pojnyavsya, meni dovelos' poslatis' na toj samij zubnij bil', yakij ya simulyuvav uranci. Zub, pevno, buv korinnij, velicheznij, z narivom zavbil'shki kompotno¿ vishni. "V nas tut u misti", skazala Gejziha, "º prechudovij dantist. Vin vlasne nash susid, doktor Ku¿l'ti, krevnij vidomogo dramaturga. Vi gadaºte, minet'sya? Ta yak sobi zichite. Voseni ¿j bude posadzheno na peredni zubi "chipku", yak movlyala moya mati. Mozhlivo, ce priborkaº nashu Loliton'ku. Boyus', vona vam strashenno zavazhala vsi ci dni. Ta ya peredbachuyu dva-tri dovoli burnih den'ki, do togo yak vona po¿de. Vona spershu rishuche vidmovilas' ¿hati, ta, pravdu kazati, ya zalishila ¿¿ v CHatfil'div, cherez te, shcho ne navazhuyus' z neyu buti vich-na-vich, poki vona v takomu nastro¿. Kino, mozhlivo, ¿¿ zaspoko¿t'. Filida - chudne divcha, j nemaº zhodno¿ prichini Loliti nedolyublyuvati ¿¿. Pravda, mos'º, ya na vsyu dushu spivchuvayu vashomu zubnomu bolyu. Ta, pevna rich, bulo b rozumnishe dozvoliti meni zavitati do Ajvora Ku¿l'ti zavtra vranci, yakshcho bude shche boliti. Ta vi znaºte, ya vvazhayu, shcho litnij tabir nastil'ki korisnishij dlya divchis'ka - nastil'ki svidomishij, yak ya zavzhdi kazhu, anizh bajdikuvati na primis'komu gazoni, j cupiti v materi gubnij olivec', ta zavazhati sorom'yaznomu dzhentlmenu pracyuvati, ta shche j zakochuvati scenu z usyakogo mizernogo privodu". "Ta vi cilkom upevneni", prokazav ya nareshti (vigadav kvole, nevtishno kvole zaperechennya), shcho vona tam ne bude neshchasna?" "Nehaj til'ki sprobuº buti neshchasnoyu. Vtim, zhittya tam zovsim ne skladaºt'sya z samih rozvag. Keruº taborom SHerli Hol'ms - chuli napevno - napisala knizhku, nazivaºt'sya "SHkolyarki bilya bagattya". Tabirne zhittya dopomozhe Dolores Gejz rozvivatis' v bagat'oh sensah - u sensi zdorov'ya, osviti, j osoblivo v sensi usvidomlennya vidpovidal'nosti pered inshimi. Hochete, viz'memo svichki j perejdemo na verandu? CHi mozhe vasha laska lyagti v lizhechko ta vzhiti shcho-nebud' dlya polegshennya bolyu?" Vzhiti shcho-nebud' dlya polegshennya bolyu... 15. Nastupnogo dnya vona vidpravilas' u misto kupuvati potribni dlya tabirnogo zhittya rechi. Vsilyaka obnovka diyala na Lolitu charivno. Za obidom vona, zdavalos', vernula do svoº¿ zvichajno¿ nasmishlivo¿ normi. Odrazu zh po obidi vona pishla do sebe, shchob zanuritis' u knizhku-komiks, pridbanu dlya doshchovih dniv u "Kul'babi" - chi "Ku", yak skorocheno nazivali tabir; vona tak ´runtovno pereglyanula ¿h do vid'¿zdu, shcho potim ne vzyala ¿h z soboyu. YA vidpravivsya takozh v svoº ligvishche j siv pisati listi. Mij plan teper buv po¿hati na more, a dali, na pochatok navchal'nogo roku, vidnoviti svoº perebuvannya v Gejzivs'komu domi, bo ya vzhe znav, shcho ne mozhu zhiti bez ciº¿ divchinki. U vivtorok voni znovu hodili za pokupkami, j meni bulo dorucheno pidijti do telefonu, yakshcho nachal'nicya taboru podzvonila b za ¿h vidsutnist'. Dijsno, vona podzvonila, j kil'ka tizhniv po tomu v nas z neyu bula nagoda prigadati nashu priºmnu besidu. V cej vivtorok Lo obidala v sebe v kimnati. Pogarikavshi znovu z matir'yu, vona z godinu proridala j teper, yak buvalo j ranishe, ne hotila z'yavitis' pered mene z zaplakanimi ochima; pri nadzvichajno nizhnomu kol'ori oblichchya, risi ¿¿ pislya burnih sliz rozplivalis', pripuhali - j stavali hvoroblivo spokuslivimi. ¯¿ pomilkove uyavlennya pro mo¿ estetichni vpodobannya nadzvichajno zasmuchuvalo mene, adzhe ya prosto obozhnyuyu cej vidtinok botichellºvo¿ rozhevosti, cej yaskravij obvid uzdovzh zapalenih vust, ci vologi, skujovdzheni vi¿, a krim togo, ¿¿ soromliva primha mene, zvisna rich, pozbavlyala bagat'oh spromog pid fal'shivim vidom potishannya... Prote, sprava stoyala ne tak prosto, yak ya vvazhav. Koli vvecheri madam Gejz ta ya sidili v temryavi na verandi (nahaba-viter zagasiv ¿¿ polum'yani svichki), vona z neveselim smishkom skazala: "Pravdu skazati, ya ob'yavila Loliti, shcho ¿¿ najlyubshij Gumbert upovni shvalyuº taborovij proekt, i os' vona virishila vchiniti spravzhnij skandal z privodu, shcho mi nibito z vami bazhaºmo pozbutis' ¿¿. Ta dijsna prichina v inshomu: ya ¿j skazala, shcho zavtra mi z neyu obminyaºmo na shchos' prostishe deyaki zanadto fasonchasti nichni rechi, yaki vona primusila mene ¿j kupiti. Moya primhlivicya bachit' sebe zirochkoyu ekranu; ya zh bachu v nij zdorovogo, duzhogo, ta na podiv nekrasivogo pidlitka. Vse ce, gadayu, lezhit' u koreni nashih poterpan'". V seredu meni vdalos' na dekil'ka sekund zaluchiti Lolitu: ce trapilos' na ploshchadci shodiv, de zodyagnena v natil'nu kufajku j bili, zabrudneni zzadu zelenim, shtanci, vona rilasya v skrini. YA prokazav shchos' navmisno druzhnº j kumedne, ta vona lish na ce prezirlivo pirhnula, ne divlyachis' na mene. Zlovtishnij, vmirayuchij Gumbert nezgrabno pogladiv ¿¿ po kupriku, j divchis'ko vdarilo jogo, yaknajbolyuchishe, odniºyu z chobitnih kolodok pokijnogo pana Gejza. "Zradlivij merzotniku", skazala vona, mizh tim yak ya pochalapav uniz shodinkami, potirayuchi pleche z viglyadom veliko¿ obrazi na oblichchi. Vona ne zlaskavilas' obidati z Gumchikom i matinkoyu: vimila volossya j uklalas' v lizhko razom zi svo¿mi keps'kimi knizhis'kami; a v chetver nechula mati povezla ¿¿ v tabir "Ku". YAk pisali avtori duzhchi za mene: "CHitach legko mozhe uyaviti..." j tak dali. Vtim, ya, mabut' pidshtovhnu kopnyakom u zad cyu hvalenu uyavu. YA znav, shcho zakohavsya v Lolitu naviki, znav i te, shcho vona naviki zostanet'sya Lolitoyu: 1-go sichnya ¿j stukne trinadcyat' rokiv. Za dva des' roki vona vzhe ne bude nimfetkoyu j obernet'sya na "molodu divchinu", a tam "koledzh-gerl" - tobto "studentku" - gidkishe za shcho vazhko shcho-nebud' vimisliti. Slovo "naviki" stosuvalosya til'ki moº¿ pristrasti, til'ki tiº¿ Loliti, kotra neshitno vidbivalas' u mo¿j krovi. Lolitu zh, pidvzdoshni kistochki yako¿ shche ne vipnulis', Lolitu dotichnu s'ogodni dlya mogo obijmannya j vdihannya, dlya mogo sluhu j zoru, Lolitu rizko-golosu j bliskuche-rusyavu, z virivnyanim speredu j hvilyastim z bokiv, a zzadu lokonami zvisayuchim, volossyam, Lolitu, v yako¿ shijka bula taka garyacha j lipka, a leksikonec' takij vul'garnij - "ogidno", "presmachno", "pershij sort", "tipchik", "dripchik" - cyu Lolitu bidnij Katull musiv buv stratiti naviki. YAk zhe v takomu razi meni prozhiti bez ne¿ dva misyaci - litnih, bezsonnih? Cilih dva misyaci, vityagnutih z dvoh pozostalih rochkiv nimfetstva! Libon' - ya rozvazhav - perebratis' meni v pohmuru, staromodnu pannu, vajluvatu madmuazel' Gumbert, ta postaviti svij namet bilya taboru "Ku" v nadi¿, shcho jogo chervoni vid soncya nimfetki zazhebonyat': "Ah, zvolijmo prijnyati do svogo gurtu cyu vtikachku z glibokim golosom!" ta j potyagnut' do svogo bagattya sumovitu, vsmihnenu nesmilivicyu Berthe au Grand Pied. Berta rozdilit' kojku z Dolores Gejz! Dozvil'ni, suhi sni. Dvom misyacyam krasi, dvom misyacyam nizhnosti, sudilos' buti naviki roztrin'kanimi, i ya ne mig vdiyati z cim nichogo, mais rien. Odnu kraplyu ridkisnogo medu cej chetver vse zh taki zberigav dlya mene v svo¿j zholudevij chashi. Pani Gejz povinna bula vidvezti dochku v tabir rano-vranci, j koli rizni zvuki, pov'yazani z vid'¿zdom, dolinuli mene, ya skotivsya z lizhka j visunuvs' u vikno. Vnizu pid topolyami avto vzhe torohkotilo. Na trotuari stoyala Lu¿za, pritulivshi do ochej ruku, nache malen'ka mandrivnicya vzhe viddalyalas' u niz'kij blisk rankovogo soncya. Cej zhest viyavivsya peredchasnim. "Pokvapsya!" kriknula Gejziha, shcho sidila za kermom. Moya Lolita, kotra vzhe vpolovinu vlizla v avtomobil' i vzyalas' bula zahlopnuti dverku, opustiti za dopomogoyu gvintovo¿ ruchki vikonne sklo, pomahati Lu¿zi j topolyam (ani ¿¿, ani ¿h Loliti ne sudzheno bulo znov pobachiti), perervala techiyu doli: vona glyanula vgoru - j kinulas' nazad u dim (prichomu mati shaleno gorlala ¿j navzdogin). Mit' po tomu ya pochuv hodu moº¿ kohano¿, yaka bigla shodami vgoru. Serce meni zbil'shilos' v ob'ºmi tak sil'no, shcho azh trohi ne zatulilo ves' svit. YA pidtyagnuv pizhamni shtani j rozipnuv dveri; vodnochas dobigla do mene moya Lolita, tupayuchi, pihkayuchi, vbrana v svoyu najtonkishu suknyu, j os' vona vzhe bula v mo¿h obijmah, ta ¿¿ bezvinni vusta tanuli pid hizhim tiskom temnih cholovichih shchelep - o, moya tripotliva privaba! Nastupno¿ miti ya pochuv ¿¿ - zhivu, nez´valtovanu - z gryukotom zbigayuchu vniz. Techiya doli vidnovilas'. Vtyagnulas' zolotava golinka, avtova dverka zahlopnulas' - prividkrilas' i zahlopnulas' micnishe - i vodijnicya mashini, rizko pravlyachi kermom, suprovodzhuyuchi gnuttyam gumovo-chervonih gub svoyu gnivnu nechutnu promovu, umchala moyu privabu; mizh tim yak ne pomichena nikim, okrim mene, mis Vizavi, hvora staricya, yaka meshkala navproti, spokvolu, ale rimichno mahala zi svoº¿ vinogradom opovito¿ verandi. 16. Zapadina moº¿ doloni shche spovnena bula gladkogo, yak slonova kistka, vidchuttya vvignuto¿ po-dityachomu spini Loliti, klavishno¿ sliz'kosti ¿¿ shkiri pid legkoyu sukneyu, yaku moya mnucha ruka zmushuvala ¿zditi vgoru j uniz, poki ya trimav divchinku. YA kinuvsya v ¿¿ nepribranu kimnatu, vidkriv dveri shafi j zarinuvsya v kupu ¿¿ nosheno¿ bilizni. Osoblivo zakarbuvalas' odna rozheva tkanina, poterta, podrana, zlegka thnucha chimos' ¿dkim uzdovzh shva. Same neyu ya opoviv velike, napruzhene serce Gumberta. Vognyanij haos uzhe pidstupav u meni do krayu - odnak meni dovelosya vse kinuti j pospishno ogovtatis', tomu shcho v cyu mit' dijshov do moº¿ svidomosti barhatistij golos sluzhnici, yaka tiho klikala mene zi shodiv. Vona mala, za ¿¿ slovami, doruchennya do mene, j uvinchavshi moº avtomatichne "dyakuyu" zichlivim "nema za shcho", dobra Lu¿za zalishila divno-chistij, bez marki j pomarki, list v mo¿j tremtyachij ruci. "Ce - viznannya: ya vas kohayu" - tak pochinavsya list, i vprodovzh odno¿ pokrivleno¿ sekundi ya prijnyav cej isterichnij nacherk za krivuli shkolyarki: "Dnyami, v nedilyu, pid chas sluzhinnya (do rechi hochu zdoganiti vam, negarnomu, za vidmovu prijti podivitis' na chudovni novi rozpisani vikna nasho¿ cerkvi), tak, u cyu nedilyu, tak nedavno, koli ya zapitala v Gospoda Boga, shcho meni robiti, meni bulo skazano vchiniti otak, yak diyu teper. Inshogo vihodu nemaº. YA vas kohayu z persho¿ hvilini, yak pobachila vas. YA palka ta samotnya zhinka, j vi º lyubov mogo zhittya. A teper, lyubij mij, meni yaknajdorozhchij, mon cher, cher Monsieur, vi ce prochitali; vi teper znaºte. A tomu, prositimu vas, bud' laska negajno poskladati rechi j vid'¿hati. Ce vam nakazuº kvartirovlasnicya. Vid'¿zhdzhajte! Get'! Departez! YA povernusya nadvechir, yakshcho robitimu visimdesyat mil' tudi j nazad - bez avari¿ (vtim, komu yake dilo?) j ne hochu vas zastati. Bud' laska, proshu pana, vid'¿zhdzhajte vmit', odrazu zh, navit' ne chitajte ciº¿ kumedno¿ zapiski do kincya. Vid'¿zhdzhajte. SHCHasti vam. Stanovishche, mon cheri, º nadzvichajno prostim. YA absolyutno pevna, shcho ya dlya vas ne znachu nichogo, rivno nichogo. O tak, vi zalyubki bazikaºte zi mnoyu (j kepkuºte z mene, bidno¿); vi polyubili nashu gostinnu oselyu, mnoyu vpodobani knizhki, mij chudovnij sad i navit' vitivki moº¿ shumno¿ dochki; ta ya dlya vas - nishcho. Tak? Tak. Cilkovite nishcho. Ta, yakshcho, po prochitanni mogo "viznannya", vi dijshli b dumki, yak ºvropeºc' ta smerkovij romantik, shcho ya dostatn'o privabliva dlya togo, shchob vam skoristatisya z mogo lista j zakrutiti zi mnoyu "intrizhku", todi, znajte, ce bude zlochinno -bil'sh zlochinno, nizh bulo bi nasil'stvo nad vikradenoyu ditinoyu. Bachte-no, kohanij, yakshcho b vi namislili zostatis', yakbi ya vas zastala tut (chogo, zvichajno, ne stanet'sya, j tomu mozhu tak fantazuvati), samij fakt vashogo zostavannya mig bi buti vitlumachenij til'ki v odin sposib: shcho vi dlya mene hochete stati tim zhe, chim ya hochu stati dlya vas - suputnikom zhittya - i shcho vi gotovi poºdnati nazavzhdi svoº zhittya z mo¿m i buti bat'kom moº¿ divchinki. Dozvol'te meni, shche trishechki pomariti j pomandriti dumkoyu, mij najkoshtovnishij; adzhe ya znayu, shcho vi vzhe rozirvali cej list, i jogo skravki (nerozbirlivo) v vodovert' klozetu. Mij najkoshtovnishij, mon tres, tres cher yaku goru lyubovi ya zvela dlya tebe protyagom c'ogo magichnogo chervnya misyacya! Znayu, yak vi strimani, yaka bagato v vas "britans'kogo". Mozhlivo, cyu vashu starosvits'ku zamknenist', vashe pochuttya pristojnosti poshkorobit' pryamota bidno¿ amerikanochki! Vi, kotrij prihovuº svo¿ najsil'nishi porivi, maºte vzyati mene za bezsoromnu durku za te, shcho rozkrivayu tak shiroko svoº neshchasne zranene serce. V minuli roki ya zaznala bagato rozcharuvan'. Mister Gejz buv prekrasna lyudina, nadijna ta cil'na, ba, nazhal', vin buv na dvadcyat' rokiv starshij za mene, otzhe - ta ne bud'mo bazikati pro minule. Mij lyubij, tvoya cikavist' povinna buti vpovni zadovolena, yakshcho ti znehtuvav mo¿m prohannyam i dochitav list do girkogo kincya. Vtim, ce nevazhlivo. Znishch jogo ta vid'¿zhdzhaj. Ne zabud' lishiti klyuchi v sebe na stoli. Ta hocha b yakus' adresu, shchob ya mogla povernuti dvadcyat' dolariv, yaki ti zaplativ za reshtu misyacya. Proshchaj, lyubij mij. Molisya za mene - yakshcho ti koli-nebud' molishsya". SH. G. Vishchenavedene - ce te, shcho ya pam'yatayu z lista, i zgaduyu ya ce doslivno (vklyuchayuchi pokrucheni francuz'ki termini). List buv prinajmni vdvichi dovshim. YA vipustiv lirichne misce - kotre ya todi bil'sh chi mensh proskochiv - stosovno brata Loliti, vmerlogo dvoh rokiv vid rodu, koli ¿j bulo chotiri roki: vislovlyuvalos' pripushchennya, shcho ya duzhe b jogo polyubiv. SHCHo zh ishche tam bulo, zachekajte. Tak, pripuskayu, shcho slova "v vodovert' klozetu" (kudi list naspravdi pishov) - mij vlasnij proza¿chnij vnesok. Vona, jmovirno, blagala mene rozdmuhati yakijs'-tam special'nij vogon' dlya spalennya ¿¿ poslannya. Vidraza - take bulo pershe moº pochuttya u vidpovid', i do n'ogo priºdnalos' bazhannya vtekti. Za cim posliduvalo shchos' na kshtalt vidchuttya spokijno¿ druzhn'o¿ ruki, yaka opustilas' meni na pleche j zaprosila mene ne kvapitis'. YA posluhavs'. YA vijshov z odubinnya j pobachiv, shcho j dosi perebuvayu v kimnati Loliti. Reklama na vsyu storinku, vidrana neyu z glyansovogo zhurnalu, bula prishpilena do stini nad postillyam, mizh pikoyu vikonavcya milozvuchnih pisen'ok i dovgimi viyami kinoaktorki. Na c'omu kol'orovomu znimku zobrazhenij buv temnovolosatij molodik. U poglyadi jogo irlands'kih ochej bulo shchos' zmarnile. Vin "modelyuvav" halat (takogos' domu) j trimav pered soboyu za obidva kinci mostopodibnu tacyu (insho¿ firmi) z rankovim snidankom na dvi personi. Nadpis vibranij buv z cerkovnogo gimnu, vitvoru svyashchenika omasa Morelya: "Os' ide vin, geroj u zvityazi". Slid bulo, vochevid', domisliti, shcho ´runtovno zvityazhena moloda druzhina (ne pokazana na znimku) sidila mizh perin dvospal'no¿ posteli, gotova vzyati svij kinec' taci, ta yakim chinom ¿¿ postil'nij partner pidlize sam do ne¿ pid cej mistok bez katastrofi, bulo neyasno. Ruka Loliti provela zhartivnu strilku v napryamku spustoshenogo molodika j pripisala velikimi literami: "G.G."; dijsno, popri neveliku riznicyu v vici, podibnist' bula vrazhayuchoyu. Pid ciºyu kartinoyu bula insha - taka zh kol'orova fotografiya. Na nij vidomij dramaturg robiv samozabutnij zatyag papiroskoyu "Dromader". Vin, movlyav, zavzhdi kuriv "dromci". Vin lishe zlegka pohodiv oblichchyam na G.G. Nizhche bulo Lolitchine divoche lizhko, vsiyane lubkovimi zhurnal'cyami. Emal' zijshla de-ne-de z zaliznih shtang uzgoliv'ya, zostavivshi kulyasti proplishini na bilomu foni. Upevnivshis' v tomu, shcho Lu¿za sobi pishla, ya zabravsya v lizhko Loliti j perechitav list. 17. Panove prisyazhni! Ne mozhu prisyagnuti, shcho deyaki di¿, stosovno tak moviti - darujte za visliv - sinici v doloni, ne v'yavlyalis' i ranishe moºmu rozumovi. Rozum ne vtrimav ¿h v yakij-nebud' logichnij formi. Ne mozhu prisyagnuti, povtoryuyu, shcho ya cih uyavlen' ne plekav chasom (yakshcho dozvolite vzhiti j takij visliv) v imli zamriyannya, v temryavi naslannya. Traplyalos', ne moglo ne trapitis' (ya-bo dobre znayu Gumberta!), koli ya nemov bi storonn'o rozglyadav vinikayuchu ideyu pobratisya z perezriloyu vdivon'koyu - (skazhimo, z SHarlottoyu Gejz), a same z takoyu, kotra b ne zalishila zhodno¿ ridni na ves' svit, shirokij, sirij - z ºdinoyu metoyu zabrati ¿¿ malen'ku don'ku (Lo, Lolu, Lolitu). YA navit' gotovij skazati mo¿m muchitelyam, shcho mozhlivo raz yakos' ya j kinuv poglyad ocinyuvacha na koralovi zubi SHarlotti, na ¿¿ bronzove volossya j perebil'shene dekol'te, nevirazno probuyuchi vmistiti ¿¿ v ramu pravdopodibno¿ mri¿. Roblyu ce viznannya pid torturami, mozhlivo torturami uyavnimi - ta vid c'ogo zhahlivishimi. Hotilosya b zrobiti tut vidstup i rozpovisti vam detal'nishe pro pavor nocturnus yakij mene ganebno terzav i terzaº po nochah, koli zastryagaº v mozku vipadkovij termin vid bezladnogo chitannya mogo otroctva - napriklad, peine forte et dure (yakij genij kativni vigadav ce!) abo strashni, taºmnichi, vkradlivi slova "travma", "travmatichnij fakt" ta "framuga". Vtim moya povist' dostatn'o koryava j bez vidstupiv. Znishchivshi list i vernuvshis' do sebe v kimnatu, ya deyakij chas rozmirkovuvav, kujovdiv sobi volossya, defilyuvav u svoºmu fialkovomu halati, stognav kriz' zatisnuti zubi - j raptom... Raptom, panove prisyazhni, ya vidchuv, shcho kriz' samu cyu grimasu, yaka krivila meni rota, usmishka z Dostoºvs'kogo zoriº yak daleke j zhahlive svitannya. V novih umovah pokrashcheno¿ vidnoti ya stav uyavlyati sobi vsi ti pestoshchi, yakimi mimohid' mig bi obsipati Lolitu cholovik ¿¿ materi. Meni b vdalos' do znemogi pritisnutis' do ne¿ des' trichi na den' - kozhnogo dnya. Rozviyalisya b usi mo¿ turboti. YA stav bi zdorovoyu lyudinoyu. "Legko j oberezhno na kolinah Tebe trimati j bat'kiv pocilunok Na nizhnij shchichci karbuvat'" - Tak kolis' skazav anglijs'kij poet. O nachitanij Gumbert! Za tim, z usemozhlivimi perestorogami, prosuvayuchis' podumki nibi navshpin'ki, ya uyaviv SHarlottu yak podrugu zhittya. Ta nevzhe ya ne zmig bi zmusiti sebe podati ¿j v lizhko cej ogidlivo rozrizanij na dvi porci¿ pomplimus, cej bezcukrovij brekfast? Gumbert Gumbert, uprivayuchi v promeni bilogo svitla j znosyachi pokriki j shturhani pitniyuchih policiyantiv, gotovij teper shche deshcho "pokazati" (quel mot!) v miru togo yak vin rozgortaº navivorit sumlinnya j vidiraº z n'ogo najpotaºmnishu pidbijku. YA ne dlya togo mav namir zhenitis' na bidnij SHarlotti, shchob znishchiti ¿¿ v yakij-nebud' keps'kij, merzennij i rizikovanij sposib, yak primirom ubivstvo za dopomogoyu p'yati sulemovih pigulok, rozchinenih v ryumci peredobidn'ogo heresu abo chogos' podibnogo; ta v mij lunkij i neyasnij mozok taki cyukala dumka, yaka bula tonko sporidnena z farmacevtikoyu. Navishcho obmezhuvati sebe tiºyu skromno prikritoyu nasolodoyu, yaku ya raz buv uzhe skushtuvav? Peredi mnoyu inshi perelyubni obrazi vihodili na scenu, pogojduyuchis' i vsmihayuchis'. YA bachiv sebe davayuchim sil'nij snodijnij zasib i materi j don'ci vodnochas, dlya togo shchob pestiti drugu vsyu nich pozaboronno. Dim povnivsya hrapom SHarlotti, Lolita led' dihala vvi sni, neruhoma, nibi namal'ovanij olijno portret otrokovici. "Mamo, klyanusya, shcho Kenni mene nikoli ne torkavs'!" "Ti abo breshesh, Dolores, abo ce buv nichnij pereverten'". Utim, ya postaravsya b ne obvagitniti malyatko. Tak Gumbert Pereverten' mariv i chakluvav - i polum'yane sonce bazhannya j rishuchosti (iz cih dvoh i stvoryuºt'sya zhivij svit) pidnimalos' vishche, mizh tim yak na pochergovanih balkonah pochergovani sibariti pidnimali kelih za minuli j majbutni nochi. Za tim, kazhuchi metaforichno, ya rozbiv bokal u drizki j smilivo v'yavlyav sebe (adzhe na toj chas ya buv p'yanij vid vidin' ta vzhe ne doocinyuvav prirodno¿ svoº¿ sumirnosti), yak postupovo ya perejdu na shantazh - o, zovsim legkij, dimchastij shantazhik - i zmushu veliku Gejzihu dozvoliti meni spilkuvatisya z malen'koyu, prigrozivshi bidnij obozhnyuyuchij mene dami, shcho kinu ¿¿ yakshcho vona zaboronit' meni baviti z moºyu zakonnoyu paserbiceyu. Slovom, pered takoyu sensacijnoyu ofertoyu (yak kazhut' komersanti), pered otak shirokimi j rozma¿timi perspektivami, ya buv postuplivij yak Adam na poperedn'omu proglyadanni maloazijs'ko¿ istori¿, zasnyato¿ yak mirazh u vidomomu plodovomu sadu. A teper zanotujte nastupne vazhlive zauvazhennya: hudozhnij storoni svoº¿ naturi ya dav zatuliti moyu korinnu poryadnist'. Tim bil'shogo zusillya voli meni bulo potribno, shchob v cih zapiskah nastro¿ti ¿h na hams'kij lad togo shchodennika, kotrij ya viv shche za dniv, koli pani Gejz bula dlya mene lishen' zavadoyu. C'ogo shchodennika vzhe ne isnuº; ta ya vzyav za obov'yazok pered mistectvom zberegti jogo intonaci¿, yakimi b fal'shivimi j brutal'nimi voni ne zdavalis' meni teper. Na shchastya, moya rozpovid' dosyagla togo punktu, de ya mozhu pripiniti guditi bidnu SHarlottu zadlya retrospektivno¿ pravdi. Bazhayuchi zvil'niti bidnu SHarlottu vid dvoh-tr'oh godin sercevogo zavmirannya na zvivistij dorozi (j vidvernuti, mozhlivo, avtove zitknennya, yake b rozbilo nashu neodnakovu mriyu), ya duzhe zavbachlivo, ta bezuspishno sprobuvav z neyu zv'yazatis' telefonom: podzvoniv u tabir "Ku", ta viyavilos', shcho vona os' uzhe godinu yak vid'¿hala. Vpavshi zamist' ne¿ na Lolitu, ya skazav z podrogom i p'yanlivistyu vid vladi nad rokom - shcho odruzhusya z ¿¿ matir'yu. Meni dovelos' skazati ce shche raz, bo shchos' zavazhalo ¿j postavitis' z povnoyu uvagoyu do mo¿h sliv. "Oce tak chudovo", progovorila vona zi smihom. "Koli vesillya? Postrivajte-no mit' - tut u mene cucenya - cucenya zajnyalosya moºyu shkarpetkoyu. Allo - ". Vona dodala, shcho vochevid' rozvag u ne¿ bude bagato... I ya zrozumiv, poklavshi sluhavku, shcho dvoh godin u dityachomu tabori bulo dosit', shchob novi vrazhennya cilkom vitisnili z golovi malen'ko¿ Loliti obraz charivnogo pana Gumberta. Vtim, teper ce ne malo znachennya. Distanu ¿¿ znovu po vikinchennyu chemnogo terminu pislya vinchannya. "Buket vinchal'nij na mogili ziv'yanut' ledve bi ustig", yak vislovivsya b poet. Ta ya ne poet. YA lishen' sumlinnij istoriograf. Zamislivshis', ya oglyanuv vmist kuhonnogo holodil'nika j, znajshovshi jogo nadmiru asketichnim, vidryadivsya do mista j nabrav najbil'sh zapahushchih i masnih produktiv yaki buli. Kupiv okrim togo spirtnih napo¿v visoko¿ yakosti, ta shche j kil'ka sortiv vitaminiv. YA majzhe ne sumnivavsya, shcho z dopomogoyu cih zbudzhuval'nih zasobiv, ta vlasnih svo¿h resursiv ya budu v zmozi vidvernuti deyakij, tak bi moviti, konfuz, yakij mig bi trapitis' vid nestachi pochuttiv, koli prijde chas yaviti mogutnº j neterplyache polum'ya. Znovu j znovu vinahidlivij Gumbert viklikav podobiznu SHarlotti yakim vona vbachalas' u shparini muzhes'ko¿ uyavi. Tilo ¿¿ bulo plekanim i strunkim, nihto c'ogo ne zaperechuvav, i ya mig bi, napevno, pidpertis' dumkoyu, shcho vona yak bi starsha sestra Loliti - yakshcho til'ki meni ne v'yavlyalis' nadmiru real'no ¿¿ vazhki stegna, okrugli kolina, rozkishni grudi, led' zagrubla rozheva shkira shi¿ ("led' zagrubla" v porivnyanni z shovkom i medom) ta vsi inshi risi togo plachevnogo j nidkogo, jmenovanogo: "vrodliva zhinka". Sonce zavershilo svij zvichajnij obhid domu. Den' dozriv i stav shilyatis' do vechora. YA sporozhniv povnu sklyanku spirtnogo. J shche odnu. J shche. Ulyublenij mij napij, dzhinanas - sumish dzhina j ananasovogo soku - zavzhdi podvoyuº moyu energiyu. Virishiv pidstrigti zanedbanu galyavku v nashomu sadu. Une petit attention. Vona bula zasmichena kul'baboyu, i chijs' klyatij sobaka - ne znoshu sobak - spaplyuzhiv kam'yani pliti, na yakih kolis' stoyav kam'yanij godinnik. Majzhe vsi kul'babi vzhe peretvorilis' iz sonc' u misyaci. Dzhin i Lolita grali meni v zhilah, i ya led' ne vpav cherez skladeni stil'ci, yaki hotiv pribrati. CHervonosmuzhni zebri! Buvaº taka vidrizhka, yaka zvuchit' ovaciºyu - prinajmni moya tak zvuchala. Starij parkan pozadu sadu vidilyav jogo vid susids'kih vikidiv i buzkovinnya; ta zhodnogo peretinu ne bulo mizh perednim kraºm nasho¿ galyavki (tam de vona polozhisto bigla vzdovzh odniº¿ storoni starogo budinku) j vuliceyu. Tomu ya mig vizirati (z posmishkoyu lyudini dobrozichlivih pragnen') povernennya SHarlotti: cej zub slid bulo virvati odrazu. Vpadno nalyagayuchi na ruchnu gazono-kosarku, shcho tyagla mene vpered - pri chomu posicheni travinki, pidstribuyuchi, j nibi cvirin'kayuchi, vibliskuvali pri niz'komu sonci, - ya ne zvodiv ochej z vidnogo meni vidrizka primis'ko¿ vulici. Vona zaginalas' do nas z-pid sklepinnya nadvelikih tinyastih derev, a potim shvidko zbigala dedali strimkishe vzdovzh ceglyanogo, vinogradom spovitogo budinku starushki Vizavi ta ¿¿ rozlozhisto¿ galyavini (znachno ohajnisho¿ nizh nasha), shchob nareshti shovatis' za nashim ´ankom, ne vidnim meni z togo miscya, de ya rigav sobi j trudivsya. Kul'babi vpali. Sokovitij trav'yanij duh zmishuvavsya z ananasovim. Dvi divchinki, Marion i Mabel', za chi¿mi pohoden'kami tudi-syudi ya, chasom, stezhiv mashinal'no (ta hto mig zaminiti moyu Lolitu?), projshli v napryamku prospektu (zvidki spuskalas' nasha Loun-Strit): odna jshla shtovhayuchi rover, insha jduchi zhivilas' z paperovogo mishochka, j obidvi rozmovlyali v povnij golos, z sonyachnoyu dzvinkistyu. Simpatichnij omson, aletichnij mavrin, shcho sluzhiv u starushki nasuproti sadivnikom ta shoferom, shiroko vsmihnuvshis' meni zdalya, kriknuv, i znovu kriknuv, komentuyuchi krik zhestom, shcho ya, movlyav, nezvichno energijnij u cej den'. Bovdur-pes, yakij nalezhav nashomu susidovi, zbagatilomu lahmitniku, kinuvsya navzdogin sin'omu vozu - ne SHarlottinomu. Ta z dvoh divchatok, shcho bula vrodlivishoyu (Mabel', zdaºt'sya), v korotkih shtancyah, v byustotrimal'niku z bretel'kami, yakomu nema chogo bulo vtrimuvati, j taka yarkovolosa (nimfetka, klyanus' Panom!) probigla nazad zminayuchi v dolonyah nikchemnij paperovij mishochok, i znikla z polya zoru nikchemnogo c'ogo capa, zajshovshi za fronton villi p-na j p-ni Gumbert. Avtomobil' simejnogo tipu viskochiv z listvyanogo zatinku prospektu, j nadali tyagnuchi deyaku jogo chastinu na sobi, poki cej uzor ne rozbigsya po jogo dahu, za kraj yakogo trimavsya livoyu rukoyu, visunutoyu z vikna, napivgolij vodij mashini; vona promajnula idiots'kim alyurom, a poryad mchav sobaka vidstavnogo lahmitnika. Dali bula nizhna pauza, iz deyakim podrogom u grudyah ya uzriv povernennya Sin'ogo Sedana. Vin sliznuv pid goru j znik za rogom budinku. YA virizniv migcem ¿¿ spokijnij, blidij profil'. Meni spalo na dumku, shcho dopoki vona ne pidnimet'sya na drugij poverh, vona ne znatime po¿hav ya chi ni. Hvilinu po tomu, z virazom velikogo strazhdannya na oblichchi, vona viglyanula na mene z vikoncya Lolitchino¿ kimnatki. YA tak hutko vzbig shodami, shcho vstig dosyagti kimnatki, do togo yak vona vijshla z ne¿. 18. Koli narechena - vdovicya, a zhenih - vdivec'; koli vona prozhila v "nashomu slavnomu mistechku" menshe dvoh rokiv, vin - ne bil'she misyacya; koli mos'º ne v zmozi chekati, shchob skinchilas' durna tyaganina, a madam vidstupaº jomu z poblazhlivim usmihom; todi vesillya buvaº za zvichaj dovoli "nepishnim". Moloda mozhe obijtis' i bez tiari pomaranchevogo kvittya, trimayuchi na misci korotku fatu, j bez bilo¿ orhide¿, zakladeno¿ v molitovnik. Dochka molodo¿, mabut', vnesla b do shlyubno¿ ceremoni¿ G. i G. zhivogo malinovogo blisku; ta ya vidchuvav, yak rizikovano bulo b z mogo boku vikazati pripertij do stinki Loliti nadto bagato laski, a tomu ya pogodivsya, shcho ne slid vidrivati divchinku vid ¿¿ lyubogo "Ku". Moya tak zvana "palka j samotnya" SHarlotta bula v shchodennomu zhitti praktichnoyu j gominlivoyu. Do c'ogo zh, ya vstanoviv, shcho hocha vona ne mogla strimati ni poriviv sercya v povsyakdennomu zhitti, ani krikiv na lozhi kohannya, vona bula zhinkoyu z principami. YAk til'ki vona stala bil'sh abo mensh moºyu kohankoyu (ne divlyachis' na zbudzhuval'ni zasobi, ¿¿ "nervovij, neterplyachij cheri" - gero¿chnij cheri, pravdu skazati - ne uniknuv deyakih pochatkovih obtyazhen', za yaki vin, utim upovni ¿¿ nagorodiv najprimhlivishim asortimentom starosvits'kih lyuboshchiv), lyuba SHarlotta vchinila meni dopitannyachko stosovno mo¿h vzaºmin z gospodom bogom. YA mig bi vidpovisti, shcho v c'omu sensi ya buv vil'nij vid bud'-yakih uperedzhen'; zamist' c'ogo ya skazav - vshanovuyuchi blagistne spil'ne misce - shcho viryu v oduhovlenist' kosmosu. Rozglyadayuchi nigti, vona zapitala shche, chi nema v moºmu rodi storonn'ogo domishku. YA vidpoviv strichnim pitannyam - chi shotila b vona-taki vijti za mene, yakbi did materi mogo bat'ka viyavivsya, skazhimo, arabom. Vona skazala, shcho ce ne malo b zhodnogo znachennya, ta shcho yakbi vona koli-nebud' dovidalas', shcho ya ne viryu v nashogo hristiyans'kogo boga, vona b pokinchila z soboyu. Vona ob'yavila ce tak urochisto, shcho ya azh poholov uves'. Todi-to ya zbagnuv, shcho vona zhinka z principami. O, vona bula vkraj dobroporyadnoyu mishchankoyu! Promovlyala "vibachte", yakshcho vipadalo najmenshij vidrizhci perebiti ¿¿ plavnu movu, vimovlyala v anglijs'komu envelope (konvert) pershij sklad u nis na francuz'kij lad, i v rozmovi zi znajomoyu damoyu nazivala mene "mister Gumbert". YA podumav, shcho vona vidchuº zadovolennya, yakshcho, vhodyachi v misceve suspil'stvo, ya prityagnu za soboyu romantichnu tin'. U den' nashogo vesillya z'yavilos' malen'ke interv'yu zi mnoyu v svits'kij rubrici ramzdel's'ko¿ gazeti, zi svitlinoyu SHarlotti: odna briv pidnyata, a prizvishche z pohibkoyu: Gejzer. Popri ce liho, reklama zigrila porcelyanovi stvirki j viklikala gluzlivij deren'kit mo¿h zmi¿nih bryazkitok. Tim, shcho vona brala uchast' u roboti cerkovno-blagodijnih gurtkiv, i tim shche, shcho vona vstigla pereznajomitis' iz najpihatishimi matusyami Lolitchinih kolezhanok, SHarlotti za pivtora roku poshchastilo vpasti, yakshcho ne v pershoryadne, to v usyakomu razi v prijnyatne misceve tovaristvo, ale nikoli shche ne vipadalo ¿j potrapiti v cyu divovizhnu gazetnu rubriku, j potrapila vona tudi zavdyaki meni, p-vi Edgaru G. Gumbertu (c'ogo "Edgara" ya dokinuv vid samogo lishe zuhval'stva), "pis'menniku j doslidniku". Reporter, brat mogo Mak-Ku, notuyuchi ce, spitav, shcho same ya napisav. Vidpovidi moº¿ ne pam'yatayu, ta vijshlo v n'ogo tak: "dekil'ka prac' pro Verlena, Rembodlera j inshih poetiv. V interv'yu bulo takozh vidznacheno, shcho mi z SHarlottoyu buli znajomi vzhe kil'ka rokiv ta shcho ya dovodivsya dal'nim rodichem ¿¿ pershomu cholovikovi. YA natyaknuv, shcho mav z neyu roman trinadcyat' rokiv tomu, ta v gazeti c'ogo ne z'yavilos'. SHarlotti ya skazav, shcho svits'ku rubriku syajvinki pohibok til'ki krasyat'. Bud'mo zh prodovzhuvati syu nezvichajnu povist'. Koli ya musiv buv zibrati plodi mogo pidvishchennya z pozhil'civ do spozhil'cya, chi ya zaznav lishe girkotu j nehit'? Ni. Gumbert ne mig ne viznati legkogo sverbinnya marnoslavi, ledve vlovimogo zamiluvannya, navit' pevnogo merezhiva krasivo¿ kayat'bi, yaka jshla po krici jogo zmovnic'kogo kindzhala. YA b nikoli ne podumav, shcho taka nedoladna, hocha j dovoli povazhna, pani Gejz, z ¿¿ slipoyu viroyu v mudrist' svoº¿ religi¿ ta svogo knizhkovogo klubu, krivlyannyami dikci¿, zhorstkim, holodnim, prezirlivim stavlennyam do povabno¿, goloruko¿, puhnasten'ko¿ dvanadcyatirichno¿ divchinki