Ocenite etot tekst:




     Nazlo neistovym trevogam
     ty, dikij i dushistyj kraj,
     kak roza, dannaya mne Bogom,
     vo hrame pamyati sverkaj.
     Tebya pokinul ya vo mrake:
     kachayas', ognennye znaki
     v tumannom nebe spor veli
     nad gulom beregov kovarnyh.
     Krugom na stolbikah yantarnyh
     stoyali v buhte korabli.

     V krayu nelaskovom skuchaya,
     vse pomnyu: plavnye polya,
     puchki gustye molochaya,
     vkus teplyh yagod kizilya.
     YA lyubovalsya motyl'kami
     stepnymi -- s krasnymi glazkami
     na temnyh krylyshkah... Tekla
     ot teni k teni zolotistoj,
     podobna muzyke volnistoj,
     neiz®yasnimaya YAjla!

     O tihovejnye doliny,
     poldnevnyj trepet nad travoj
     i holm -- zalet perepelinyj...
     O strannyj otblesk melovoj
     rasshchelin drevnih, gde u kraya
     cvetut piony, obagryaya
     chertopoloha cheshuyu,
     i liloveet orhideya...
     O roshchi bukovye, gde ya
     podslushal, Pan, svirel' tvoyu!

     Voobrazhayu gran' krutuyu
     i prihotlivuyu YAjly
     i tam -- tainstvennuyu tuyu,
     a u podnozhiya skaly --
     sosnovyj les... S vershiny ostroj
     tak yasno viden bereg pestryj --
     hot' naklonis' da podberi.
     Tam ya ne raz, vesnoyu dal'nej,
     vstrechal, kak schast'e, luch nachal'nyj
     i veter sladostnyj zari...

     Tam, noch'yu zvezdnoj, ya poroyu
     o kryl'yah grezil... Vdaleke,
     mezh gulkim morem i goroyu,
     ogni v znakomom gorodke,
     kak gorst' almaznyh ozherelij,
     nebrezhno broshennyh, goreli
     skvoz' dymku zybkuyu, i shum
     dalekih voln i shoroh bora
     mne posylali bez razbora
     za roem roj nestrojnyh dum!

     Lyubil ya stranstvovat' po Krymu...
     Bahchisaraya topolya
     vstayut navstrechu piligrimu,
     slegka verhami shevelya.
     V kofejne malen'koj, tumannoj
     estampy anglijskie stranno
     so sten zasalennyh glyadyat.
     Let poltorasta im i bole:
     boi bylye -- tuchi, pole
     i kurtki krasnye soldat.

     I posetil ya po doroge
     chertog uvyadshij. Lunnyj luch
     belel na kamennom poroge.
     V senyah vozdushnyh kapal klyuch
     ocharovan'ya, klyuch, pechali,
     i skazki vechnye zhurchali
     v nochnoj prozrachnoj tishine,
     i zvezdy sypalis' nad sadom.
     Vdrug Pushkin vstal so mnoyu ryadom
     i yasno ulybnulsya mne...

     O greza, gde my ne brodili!
     Dni cheredilis', kak stihi...
     Bayukal veter, a budili,
     v cvetushchih selah, petuhi.
     YA videl mertvyj gorod: yamy
     bylyh temnic, gluhie hramy,
     bezmolvnyj holm CHufutkale...
     Nebes ya videl blesk blazhennyj,
     kremnistyj put', i skit smirennyj,
     i kel'i drevnie v skale.

     Na perevale otdalennom,
     priyut starik poluslepoj
     mne predlozhil s poklonom sonnym.
     YA utomlen byl... Nad tropoj
     sgushchalis' dushnye potemki.
     V plecho mne vrezalsya kotomki
     linyuchij, uzkij remeshok.
     K tomu zh, nad lysinoyu gornoj,
     povisla tucha, slovno chernyj
     razbuhshij, barhatnyj meshok.

     I tuchu, polnuyu zhemchuzhin,
     protknula s hohotom groza,
     i byl uyuten malyj uzhin
     v tatarskoj hizhine: buza,
     chereshni, presnyj syr ovechij.
     Temnelo. Tayushchie svechi
     na kruglom nizen'kom stole,
     pokrytom pestroj skateretkoj,
     mercali laskovo i krotko
     v pahuchej, teploj polumgle.

     I sinim utrom ya obratno
     spustilsya k moryu po pyatam
     svoej zhe teni. Neopryatno
     cveli na kruchah, tut i tam,
     derev'ya tusklye Iudy.
     Na kamnyah mleli izumrudy
     dremotnyh yashcheric. Tropa
     vilas' mezh sadikov veselyh.
     Pel rucheek. Na chastokolah
     beleli koz'i cherepa.

     O zakoldovannyj, o dal'nij
     vospominanij ugolok!
     Vnizu, nad morem, cvet mindal'nyj,
     kak nezhno-rozovyj dymok,
     i za polyanoyu polyana,
     i kedry moshchnye Livana --
     allej plenitel'naya mgla
     (lyubov' lyubvi moej tumannoj!),
     i kiparis blagouhannyj,
     i voskovaya mushmula...

     Menya te roshchi pozabyli...
     V dushe ostalsya mne ot nih
     lish' tonkij sloj cvetochnoj pyli...
     K zakatu list'ya dum moih
     pri pervom vetre obratyatsya,
     no esli Bogom mne prostyatsya
     mechty nochej, oshibki dnya
     i budu ya v rayu nebesnom,
     on chem-to izdavna izvestnym
     poveet, verno, na menya!


     


Last-modified: Wed, 23 Jun 1999 04:16:19 GMT
Ocenite etot tekst: