Ocenite etot tekst:








 |j, narod chestnoj, nezadchlivyj!
 Aj vy kupchiki da sluzhivyj lyud!
 ZHivo k gorodu povorachivaj -
 Tam ne zrya v nabat s kolokolen b'yut!

        Vse ryady uzhe s utra
                Pozahvacheny -
        Ujma vsyakogo dobra,
                Vsyakoj vsyachiny,

                Tam tochil'nye krugi
                        Tochat lyasy,
                Tam lihie sapogi-
                        Samoplyasy.

                        Tagarga-matagarga,
                        Vo stolice yarmarka -
                        Skazochno-real'naya,
                        Cvetomuzykal'naya!

 Bogachi i gol' perekatnaya, -
 Pokupateli - vse, odnako, vy,
 I hot' yarmarka ne besplatnaya,
 Raz v godu vy vse odinakovy!

        Za edoyu v zakroma
                Spozaranochka
        Skatert' sbegaet sama -
                Samobranochka, -

                Kto ne hochet est' i pit',
                        Tem - iznanka,
                Ih nachnet sama branit'
                        Samobranka.

                        Tagarga-matagarga,
                        Vot kakaya yarmarka!
                        Prazdnichnaya, vol'naya,
                        Belohlebosol'naya!

 Vona shapochki-nevidimochki, -
 Kto nadenet ih - stanet barinom.
 Ledency vo rtu - slovno l'dinochki,
 I ZHar-ptica est' v vide zharennom!

        Prileteli god nazad
                Gusi-Lebedi,
        A teper' oni lezhat
                Na stole, glyadi!

                |j, slezajte s obluchka
                        Dobry lyudi,
                Da iz Belogo Bychka
                        Esh'te studen'!

                        Tagarga-matagarga,
                        Vsem bogata yarmarka!
                        Von orehi ryadyshkom -
                        S izumrudnym yadryshkom!

 Skomorohi zdes' - vse horoshie,
 Skachut-prygayut cherez palochku.
 Pribautochki skomoroshie, -
 Smeh i greh ot nih - vse vpovalochku!

        Po tradicii, kak vstar',
                Vplav' i volokom
        Privezli car'-samovar,
                Kak car'-kolokol, -

                Skorovarnyj samovar -
                        On na torfe
                Vam na vybor svarit var
                        Ili kofe.

                        Tagarga-matagarga,
                        Udalaya yarmarka -
                        S plyasunami rezvymi,
                        Bol'shej chast'yu trezvymi!

 Vot Balda prishel, porabotat' chtob:
 Bez raboty on kisnet-kvasitsya.
 Tut kak tut i Pop - tolokonnyj lob,
 No Balda emu - kukish s maslicem!

        Raznovesye vesy -
                Protorguesh'sya!
        V skorohodiki-chasy -
                Ne obuesh'sya!

                Skorohody-sapogi
                        Ne zalap'te!
                A dlya stuzhi da purgi -
                        Luchshe lapti.

                        Tagarga-matagarga,
                        CHto za chudo yarmarka -
                        Zvonkaya, nesonnaya,
                        Netradicionnaya!

 Von Emelyushka SHCHuku mnet v ruke -
 SHCHuke byt' uhoj, vkusnym varevom.
 CHernomor Kota prodaet v meshke -
 Slishkom mnogo Kot razgovarival.

        Govoril on bez tychka
                Bez zadoriny -
        Vse my skazkami slegka
                Ob容goreny.

                Ne skupis', ne stoj, narod
                        Za cenoyu:
                Prodaetsya s cep'yu Kot
                        Zolotoyu!

                        Tagarga-matagarga,
                        Upoen'e - yarmarka, -
                        Obshchee, poval'noe,
                        |mocional'noe!

 Budet smehom-to rvat' zhivotiki!
 Kto otvazhitsya, razohotitsya
 Da na kovrike-samoletike
 Ne otkazhetsya, a prokotitsya?!

        Razreshite sdelat' vam
                Primechanie:
        Nikakih vozdushnyh yam
                I kachaniya, -

                Kovroletchiki vchera
                        Noch' ne spali -
                Pyl' iz etogo kovra
                        Vybivali.

                        Tagarga-matagarga,
                        Udalasya yarmarka!
                        Tagarga-matagarga,
                        Horosho by - nadolgo!

 Zdes' reka techet - vsya molochnaya,
 Berega nad nej - splosh' kisel'nye, -
 My vob'em vo dno svai prochnye,
 Zaprudim ee - delo del'noe!

        Zaprudili my reku -
                |to ploho li?! -
        Na kisel'nom beregu
                Plyazh otgrohali.

                No kupat'sya nam poka
                        Netu smysla,
                Potomu - u nas reka
                        Vsya prokisla!

                        Tagarga-matagarga,
                        Ne v obide yarmarka -
                        Hot' zalejsya nasheyu
                        Kisloj prostokvasheyu!

 My bedu-napast' podozhzhem ognem,
 Raspryamim hrebty vtroe slozhennym,
 Medu hmel'nogo do kraev nal'em
 Vsem skuchayushchim i skukozhennym!

        Mnogo tyshch imeet kto -
                Trat'te tyshchi te!
        Dazhe to - ne znayu chto -
                Zdes' otyshchete!

                Kol' na yarmarku prishli -
                        Tak gulyajte, -
                Nerazmennye rubli
                        Razmenyajte!

                        Tagarga-matagarga,
                        Dlya veselyh yarmarka!
                        Podhodi, podvalivaj,
                        Sahari, prisalivaj!

 1974




 Na golom na placu, na vahtparade,
 V kazarme, na chasah - vse dni podryad
 Bezvestnyj, ne predstavlennyj k nagrade,
 Spravlyaet sluzhbu ratnuyu soldat.

        I kakie by ni duli
        Uragannye vetra,
        On - v dozore, v karaule
        Ot utra i do utra.

                "Napra, nale!..
                V ruzh'e! Na ple!..
                Begom - v raspolozhenie!"
                        A ya poyu:
                At'-dva, at'-dva,
                ZHivem my odnova,
                A tyazhelo v uchenii -
                        Legko v boyu!

        Esli lomit vrag - baby slezy l'yut,
        YAdra k pushechkam podtaskivaj!
        YA pered boem - tih, ya v atake - lyut,
        Nu a posle boya - laskovyj.

 Menya gonyayut do sed'mogo pota,
 Vsyak mozhet mladshim chinom pomykat', -
 No vse-taki central'nye vorota
 Soldatu poruchayut ohranyat'.

        Kak by v rog ego ne gnuli,
        Raspryamitsya snova on.
        SHtyk - durak, i dury - puli, -
        Ezheli soldat umen.

                "V shtyki! K nogi!
                Ravnyajs'! Begi!
                Polzkom - v raspolozhenie!"
                        A ya - poyu.
                "Koli! Rubi!"
                Tu bi or not tu bi, -
                No tyazhelo v uchenii -
                        Legko v boyu!

        Esli vrag bezhit i gremit salyut -
        Zelena vina podtaskivaj!
        YA pred boem - tih, ya v atake - lyut,
        Nu a posle boya - laskovyj.

 1974




 Nu razve zh my, soldatushki, povinny,
 CHto nashi pushki ne zachehleny?
 Poka vragi ne brosili dubiny, -
 Ne obojtis' bez draki i vojny.

        YA by pushki i mortiry
        Nikogda ne zaryazhal,
        Ne hodil by dazhe v tiry, -
        Detyam elki naryazhal.

                No vot kak raz
                Prishel prikaz
                Idti na usmirenie,
                        I ya poyu,
                Kak i vsegda,
                CHto gore - ne beda.
                No - tyazhelo v uchenii
                        Da i v boyu.

        Razzudis', plecho, esli nashih b'yut!
        Sbityh, svalennyh - ottaskivaj!
        YA pered boem - tih, ya v atake - lyut,
        Nu, a posle boya - laskovyj!

 1974




 Kak da vo lesu dremuchem,
 Po syrym duplam da such'yam,
 I po noram po barsuch'im
 My skuchaem da kanyuchim.

 Tak zachem sidim my sidnem,
 Skuku da tosku navodim?
 Nu-kasya, rebyata, vyjdem,
 Veselo pokolobrodim!

        My - rebyata bitye,
        Tertye, uchenye.
        Vo bolotah mytye,
        V omutah mochenye.

 Kak da vo lesu dremuchem
 CHto-nibud' da otchebuchim,
 Dobra molodca prishchuchim,
 Zashchekochem i zamuchim!

 Vodu vo reke zamutim.
 Na kustah kostej navesim,
 Pakostnyh shutih nashutim,
 Veselo pokurolesim!

        Vodyanye, leshie,
        Dushi zabubennye!
        Vashe delo - peshie,
        Nashe delo - konnye.

 Pervyj solovej v okruge -
 YA gulyayu besshabashno.
 U menya takie slugi,
 CHto i samomu mne strashno.

 K oborotnyam ne privyknu -
 Do togo hitry rebyatki!
 Da i sam ya svistnu, giknu -
 Azh dusha uhodit v pyatki!

        Ne boyus' toski-mury,
        Esli est' rusalochki!
        Vyhodi, kikimory,
        Poigraem v salochki!

 Ty ne zhdi, kupec, podmogi -
 My iz chashchi povylazim
 Da i na bol'shoj doroge
 Vvolyushku pobezobrazim!

 Nu-ka, rukava zasuchim,
 Putnika vo t'me prizhuchim,
 Svalim - i v peske zybuchem
 Propesochim i prishchuchim!

        Zrya na nas kleveshchete,
        Umniki rechistye!
        Vse putem u nechisti,
        Dazhe sovest' chistaya.

 1974




 Vyhodi! YA tebe posvyashchu serenadu.
 Kto tebe serenadu eshche posvistit?
 Sutki kryadu mogu - do upadu, -
 Esli muza menya posetit.

        YA poka eshche tol'ko shutyu i shalyu -
        YA poka na sebya ne pohozh:
        YA obidu terplyu, no kogda ya vspylyu -
        YA dvorec podpilyu, podpalyu, razvalyu, -
        Esli ty na balkon ne pridesh'!

                Ty otvechaj mne pryamo-otkrovenno -
                Razbojnichuyu dushu ne travi!..
                O, vyjdi, vyjdi, vyjdi, Agrafena,
                Poslushaj serenadu o lyubvi!

                |ge-gej, trali-vali!
                Kaby krasna devica zhila da vo podvale,
                YA by togda na kortochki
                Prisedal u fortochki, -
                My by do utra provorkovali!

 Vo lesnyh kladovyh moih - ujma tovara,
 Dva uyutnyh dupla, tri penechka gnilyh...
 CHem zhe ya tebe, Grunya, ne para,
 CHem ya, Fenya, tebe ne zhenih?!

        Tak tebya ya lyublyu, chto nochami ne splyu,
        Sohnu s gorya u vseh na vidu.
        Vot i golos sorval - i hriplyu, i siplyu.
        Oh, ya drov narublyu - ya sebya pogublyu, -
        No tebya ya ukradu, uvedu!

                YA zhenihov tvoih - cherez koleno!
                YA pape tvoemu poporchu krov'!
                O, vyjdi, vyjdi, vyjdi, Agrafena, -
                O ne gubi razbojnichuyu krov'!

                |ge-gej, trali-vali!
                Kaby krasna devica zhila da vo podvale,
                YA by togda na kortochki
                Prisedal u fortochki, -
                My by do utra provorkovali!

 Tak davaj, Agrafenushka, svad'bu naznachim, -
 YA - nechistaya sila, no s chistoj dushoj!
 YA k chertyam, izvinite, sobach'im
 Broshu svoj solov'inyj razboj!

        YA i trel'yu zal'yus', i podarok kuplyu,
        Vseh druzhkov privedu na poklon,
        YA tebya propoyu, ya tebya prokormlyu,
        Nam rebyata na svad'bu dadut po rublyu, -
        Tol'ko ty vyhodi na balkon!

                Vo temechke moem da vo visochke -
                Odna mechta: chto vyjdet krasota, -
                Privstanu ya na cypochki-mysochki
                I poceluyu v saharny usta!

                |ge-gej, trali-vali!
                Kaby krasna devica zhila da vo podvale,
                YA by togda na kortochki
                Prisedal u fortochki, -
                My by do utra provorkovali!

 1974




 Toropis' ukaz zachest',
        Izdannyj ne zrya:
 "Kto zastupitsya za chest'
        Batyushki-carya,

        Kto razbojnika ujmet
                Solov'ya, -
        K gosudaryu popadet
                v synov'ya!

        Kto oruzh'em pob'et obrazinu,
        Kto prouchit ego kulakom,
        Tot ot carstva voz'met polovinu,
        Nu a dochku - dak vsyu celikom!"

        Kto zhe vse zhe ujmet shajku-lejku,
        Kto na podvigi ratny gorazd,
        Car' tomu dorogomu shubejku
        Ot shchedrot svoih carskih otdast!

 Esli v etot skorbnyj chas
        Spustim rukava -
 Solovej osvishchit nas
        I pojdet molva:

        Deskat', siloj carskij tron
                vse skudnej,
        El, mol, malo kashi on,
                Evstignej.

        Esli krov' u kogo goryacha, -
        Sablej bej, pikoj liho koli!
        Car' daruet vam shubu s plecha -
        Iz estestvennoj vyhuholi!

        Sej ukaz - bez obmanu-kovarstva:
        Za pechat'yu, kak v skazke, toch'-v-toch'.
        V boj - za vosem' shestnadcatyh carstva,
        Za dohu, da za carskuyu doch'!

 1974




 Otchego ne brosilas',
        Mar'yushka, v reku ty,
 CHto zhe ne zamolkla-to
        navsegda ty,
 Kak zabrali milogo
        v rekruty, v rekruty,
 Kak ushel tvoj suzhenyj
        vo soldaty?!

 YA slezami gor'kimi
        gornicu vymoyu
 I na gody dolgie
        dver' zakroyu,
 Naklonyus' nad ozerom
        ivoyu, ivoyu -
 Vysmotryu, kak v zerkale, -
        chto s toboyu.

 Travushka-muravushka -
        sochnaya, myatnaya -
 Bez tebya lomaetsya,
        vetry duyut...
 Dolyushka soldatskaya -
        ratnaya, ratnaya:
 CHto, kak puli grud' tvoyu
        ne minuyut?!

 Tropochku glubokuyu
        protopchu po polyu
 I venok svoj svadebnyj
        vprok sov'yu,
 Dlinnu kosu devich'yu -
        do polu, do polu -
 Sberegu dlya milogo -
        s prosed'yu.

 Vot voz'mut kol'co moe
        s belogo blyudica,
 Horovod zavertitsya
        grustno v nem, -
 Pust' moe gadanie
        sbudetsya, sbudetsya:
 Pust' vernetsya suzhenyj
        veshnim dnem!

 Poj kak prezhde veselo,
        iduchi k domu, ty,
 Tihim slovom laskovym
        uteshaj.
 A zhit'e nevestino -
        omuty, omuty...
 Dozhidaet Mar'yushka -
        pospeshaj!

 1974




 Vot prishla liha beda -
 Uzh vorota otvoryayut, -
 Znachit, probil chas, kogda
 Bab'i slezy vysyhayut.

        Znachit, bol'she mesta net
        Ni uteham, ni naryadam.
        Kol' sem' bed - odin otvet, -
        Tak puskaj do luchshih let
        Nashi bedy budut ryadom.

                Ne sderzhat' menya ugovorami.
                Veryu svyato ya - ne v nego li?
                Pust' nad nim kruzhat cherny vorony,
                No on dorog mne i v nevole.

 Ponaehali svaty,
 Slovno na smeh, dlya potehi, -
 Ah, shuty oni, shuty:
 Ne byvat' tomu voveki.

        Gde im znat': poyut krugom,
        Da proslyshala sama ya,
        Kak v godu nevest' kakom
        Stali vdrug odnim cvetkom
        Dva cvetka - Ivan da Mar'ya.

                Put'-dorozhen'ka - ta li, eta li, -
                Vo kromeshnoj t'me, s mukoj-bol'yu,
                V peklo l' samoe, na kraj sveta li, -
                Privedi k nemu, hot' v nevolyu.

 Vetry dobrye, tajkom
 Prokradites' vo temnicu -
 Pust' uznaet on o tom,
 CHto dusha k nemu stremitsya.

        Serdcem pust' ne upadet
        I ne dumaet hudogo,
        Pust' nadeetsya i zhdet -
        Pomoshch' Mar'ina pridet
        Skoro-skoro, verno slovo.

                Pust' ne setuet, pust' ne maetsya,
                Ved' ne zrya cvetok v chistom pole
                Nashim imenem nazyvaetsya -
                Tak cvesti emu i v nevole!

 1974




 "Vo grudi dusha slovno erzaet,
 Serdce v nej gorit budto svechka.
 I v sud'be - kak v ruzh'e: to zatvor zaest,
 To v plecho otdast, to - osechka.

        Ah ty dolyushka neschastlivaya, -
        Volya carskaya - nespravedlivaya!"

                "YA - prividenie, ya - prizrak, no
                YA ot sideniya davno bol'no.
                Temnica tesnaya, vezde skvozit, -
                Hot' bestelesno ya, a vse zh - znobit.

                Mozhet, kto-nibud' obiditsya,
                No ya, pravo, ne shuchu:
                Ispugat', v uglu prividet'sya -
                Sovershenno ne hochu.

        ZHal', chto vdrug tebya kaznyat, - ty s dushoj horosheyu.
        Mozhesh' zaprosto, soldat, zvat' menya Timosheyu".

 1974




 "YA - Baba-YAga,
 Vot i vsya nedolga,
 YA ezzhu v nemazannoj stupe.
 YA k russkomu duhu ne ochen' stroga:
 Lyublyu ego... svarennym v supe.

        Oh, nadoelo po lesu gonyat',
        Zel'e ya perevarila...
        Net, chto-to stala sovsem izmenyat'
        Nasha nechistaya sila!"

 "Privet! Dobryj den'!
 YA - dak Oboroten'!
 Nelovko vcheras' obernulsya:
 Hotel prevratit'sya v dyryavyj pleten',
 Da vot poseredke zapnulsya.

        I kto ya teper' - samomu ne ponyat', -
        |k menya, bratcy, skrivilo!..
        Net, chto-to stala sovsem izmenyat'
        Nasha nechistaya sila!"

 "YA - staryj bol'noj
 Ozornoj Vodyanoj,
 No mne nadoela kvartira:
 Lezhu pod koryagoj, prostuzhennyj, zloj,
 A v omute - mokro i syro.

        Vizhu namedni - utoplennik. Hvat'!
        A on menya - pyatkoj po rylu!..
        Net, perestali sovsem uvazhat'
        Nashu nechistuyu silu!"

 "Takie dela:
 Leshachiha so zla,
 Lishiv menya lesheshevelyury,
 Vchera iz dupla na moroz prognala -
 U nej s Vodyanym shury-mury.

        So svetu stali sovsem izzhivat' -
        Prost-taki gonyat v mogilu...
        Net, perestali sovsem uvazhat'
        Nashu nechistuyu silu!"

 "Rusalke legko:
 YA hvostom-plavnikom
 Kosnus' holodkom pod serdechko...
 No vot s sovremennym utoplennikom
 Teper' to i delo osechka!

        Kak-to utoplennik stal vozrazhat' -
        Oh, naglotalas' ya ilu!
        Ah, perestali sovsem uvazhat'
        Nashu nechistuyu silu!"

 "A ya - Domovoj,
 YA domashnij, ya - svoj,
 A v dom ne mogu poyavit'sya -
 S utra i do nochi stoit doma voj:
 Nedavno vselilas' pevica!

        YA ej - dobrom, a ona - oskorblyat':
        Mol, Domovogo - na mylo!
        Vidno, nam stala vsem izmenyat'
        Nasha nechistaya sila!"

 1974




 Kogda pusta kazna,
 Togda strana bedna,
 I esli gryanet vojna,
 Tak vsem nastanet hana.

 No esli kazna polna,
 To mozhet lopnut' ona, -
 A esli lopnet kazna,
 Tak vsem nam grosh cena.

        Nu a nasha professiya -
        Iznutri i izvne
        Sohranyat' ravnovesie
        V etoj samoj kazne.

                My - druzhki zakadychnye,
                Lyubim hvat' i pohvat', -
                Syadem v karty igrat'.
                Tol'ko chur na nalichnye!
                Tol'ko chur muhlevat'!

 "Vot ya - smotritel' kass,
 YA vrode - kassoglaz,
 Hotya za mnoj-to kak raz
 I nuzhen by glaz da glaz".

 "A ya zabyl, kto ya.
 Zvuk zlata vse zvonchej.
 Kazna - izvestno ch'ya?
 A ya - tak kaznachej?!"

        My dolgi polnoj platoyu
        Otdaem celikom,
        Podgrebaem lopatoyu
        I gorstyami grebem.

                Nas ponyat' zahotite li -
                Dvuh druzej-goremyk? -
                Ne hotim my tyur'my:
                My zhe ne rashititeli -
                Uravniteli my.

 U nas bolit spina,
 Po shvam treshchit kazna, -
 Igraem bez otdyha-sna -
 I budet kazna spasena.

 Legko, bez kuter'my,
 Kogda pridut nas brat',
 Dojdem my do tyur'my -
 Tuda rukoj podat'.

        Zato nasha professiya -
        Iznutri i izvne
        Sohranyat' ravnovesie
        V etoj samoj kazne.

                Nas ponyat' zahotite li -
                Dvuh druzej-goremyk? -
                ne hotim my tyur'my:
                My zhe ne rashititeli -
                Uravniteli my.

 1974




 Ni puha ni pera
        Kasatiku -
 ZHelali my vchera
        Soldatiku, -
 I ne ochen' splohoval
        Niskolechko -
 Obratno v les prognal
        Razbojnichka!

        Ot nashego zhil'ya
        Sprovadil Solov'ya, -
        Nad nami supostat ne vlastvuet!
        Iz bednogo zhit'ya -
        Da v carskie zyat'ya!
        Da zdravstvuet soldat! Da zdravstvuet!

 Ni puha ne pera
        Kasatiku!
 Vseobshchee ura
        Soldatiku!
 Gerojskij sovershil
        Postupochek!
 Koronu zashchitil,
        Zastupnichek!

        Ot nashego zhil'ya
        Sprovadil Solov'ya, -
        Nad nami supostat ne vlastvuet!
        Iz bednogo zhit'ya -
        Da v carskie zyat'ya!
        Da zdravstvuet soldat! Da zdravstvuet!

 1974




 Podhodi, narod, smelee -
 Slushaj, peresprashivaj!
 My spoem pro Evstigneya -
 Gosudarya nashego.

        Vy sebe predstav'te scenu,
        Kak papasha Evstignej
        Doch' - carevnu Agrafenu
        Hochet splavit' poskorej.

                No ne poluchaetsya -
                Carevna ne splavlyaetsya!

 Kak-to ehal car' iz lesa,
 Veselo, spokojnen'ko, -
 Vdrug uslyshal svist balbesa
 Solov'ya-razbojnika.

        S toj pory carya korezhit,
        Slovno kost' zastryala v em:
        Pal'cy v rot sebe zalozhit -
        Hochet svistnut' Solov'em!

                Nado s etim boj nachat',
                A to nachnet razbojnichat'!

 Car' - ni shagu iz kvartiry,
 A druz'ya-priyateli -
 Kaznachei i kassiry -
 Polkazny rastratili.

        Oh! Vragi prishli k palatam -
        Okna vse povybili, -
        Evstignej pered soldatom
        Gnetsya v tri pogibeli.

                Steletsya, staraetsya,
                V lepeshku rasshibaetsya!

 Kak sorvalsya car' s cepochki -
 Cikaet da shikaet, -
 On s utra na nervnoj pochke
 Semechki shabrykaet.

        Car' soldata uhajdakal:
        To - ne to, i eto - net, -
        Znachit, car' - ekspluatator,
        Nastoyashchij darmoed.

                Potomu on zlobitsya,
                CHto s nim nikto ne voditsya!

 Vse my znali Evstigneya,
 Peteyu vospetogo, -
 Pravda, Petya - ne umnee
 Evstigneya etogo.

        Lizoblyud pridvornyj naspeh
        Sochinil caryu stihi -
        Poluchilos' kuram na smeh,
        Muhi dohnut ot toski.

                A car' dovolen, znachitsya -
                Togo glyadi rasplachetsya!

 "Car' nash batyushka v pochete,
 Dobryj on i znayushchij.
 Nu a vy sebya vedete
 Krajne vyzyvayushche!

        Car' o poddannyh pechetsya
        Ot zari i do zari!"
        Vot kogda on ispechetsya -
        My posmotrim, chto vnutri!

                Kak on ni kurazhitsya,
                Tam vryad li chto okazhetsya!

 "Posluzhili my i hvatit -
 Byulleten' gonite nam, -
 Da i deneg malo platyat
 Nam, telohranitelyam!"

        "A s menya voda kak s gusya, -
        SHCHas kak vyjdu na pustyr',
        Ot prestola otrekusya,
        Zatochusya v monastyr'!"

                Vot car'-batyushka zagnul -
                CHut' ne do smerti pugnul!
                Perestal durachitsya,
                A nachal fordybachit'sya!

 1974




 Ty, zvonar'-ponomar', ne kemar',
 Zvonkij kolokol raskochegarivaj!
 Ty, ochnis', vstrepenis', garmonist,
 Perelivami shchedro odarivaj!

        My bedu navek sprovadili,
        V grud' ej vbili kol osinovyj.
        Perebor segodnya svadebnyj,
        Zvon nad gorodom - malinovyj.

                |j, garmoshechka, drazni,
                Ne speshi, podmanivaj!
                Glavnyj kolokol, zvoni,
                Malen'kij, podzvanivaj!

 Krikuny, pevuny, plyasuny!
 Oglashennye, neugomonnye!
 Nynche pir, bujnyj pir na ves' mir!
 Vse - zhelannye, vse - priglashennye!

        Kak na yarmarochnoj ploshchadi
        Vy veselie obryashchete,
        Tam i gorlo propoloshchete,
        Tam spoete i poplyashete!

                Ne serchaj, a poluchaj
                CHashu polnovesnuyu!
                Podhodi da privechaj
                ZHeniha s nevestoyu!

 Topochi, hlopochi, hohochi!
 Horovody vodi razveselye!
 Po bokam, po uglam - k starikam
 Razojdis', nedoenye, kvelye!

        Pozdravlyaj, da s ponimaniem,
        Za zastol'noyu besedoyu -
        So schastlivym sochetaniem
        Da s zakonnoyu pobedoyu!

                Nasha svad'ba - ne konec
                Del'cu pustyakovomu:
                Delu dobromu venec,
                Da nachalo novomu!

 1974







 YA polmira pochti cherez zlye boi
 Proshagal i propolz s batal'onom,
 A obratno menya za zaslugi moi
 S sanitarnym vezli eshelonom.

        Podvezli na rodimyj porog, -
        Na polutorke k samomu domu.
        YA stoyal - i nemel, a nad kryshej dymok
        Podnimalsya ne tak - po-drugomu.

 Okna slovno boyalis' v glaza mne vzglyanut'.
 I hozyajka ne rada soldatu -
 Ne pripala v slezah na moguchuyu grud',
 A rukami vsplesnula - i v hatu.

        I zalayali psy na cepyah.
        YA shagnul v polutemnye seni,
        Za chuzhoe za chto-to zapnulsya v senyah,
        Dver' rvanul - podkosilis' koleni.

 Tam sidel za stolom, da na meste moem,
 Neprivetlivyj novyj hozyain.
 I fufajka na nem, i hozyajka pri nem, -
 Potomu ya i psami oblayan.

        |to znachit, poka pod ognem
        YA speshil, ni minuty ne vesel,
        On vse veshchi v domu perestavil moem
        I po-svoemu vse perevesil.

 My hodili pod bogom - pod bogom vojny,
 Artilleriya nas nakryvala,
 No smertel'naya rana zashla so spiny
 I izmenoyu v serdce zastryala.

        YA sebya v poyasnice sognul,
        Silu-volyu pozval na podmogu:
        "Izvinite, tovarishchi, chto zavernul
        Po oshibke k chuzhomu porogu".

 Deskat', mir da lyubov' vam, da hleba na stol,
 CHtob soglas'e po domu hodilo...
 Nu a on - dazhe uhom v otvet ne povel,
 Vrode tak i polozheno bylo.

        Zashatalsya nekrashennyj pol,
        YA ne hlopnul dver'mi, kak kogda-to, -
        Tol'ko okna raskrylis', kogda ya ushel,
        I vzglyanuli mne vsled vinovato.

 1974




 Ah! V podnebes'e letal
        lebed' chernyj, mladoj da provornyj.
 Ah! Da ot leta ustal,
        odinokij, da smelyj, da gordyj.
 Ah! Da snizhat'sya on stal
        s vysoty so svoej lebedinoj.
 Ah! Dva kryla rasplastal -
        net uzh sil i na vzmah na edinyj.

                Ah ne zrya garmon' pilikaet -
                Vanya pesenku murlykaet
                S uvazhen'em da pochten'em,
                Da, konechno, so znachen'em.

 Ah! Na krutom beregu,
        slovno sneg sredi leta, ne taya.
 Ah! Na zaletnom lugu -
        lebedinaya belaya staya.
 Ah! Da ne zrya on kruzhil,
        da i snizilsya ne ponaprasnu.
 Ah! On ot stai otbil
        lebed' beluyu - samu prekrasnuyu.

                Ah vy, dobry lyudi-grazhdane,
                Vy b lebedushku uvazhili -
                Zatyanuli by protyazhnuyu
                Pro krasu ee lebyazhuyu.

 Oh! Da i slov ne syskat',
        von i golos drozhit neumelyj.
 Oh! Drugu druzhka pod stat' -
        lebed' chernyj da lebedi beloj.
 Ah! Sobralisya v polet
        oba-dvoe krylatye vmeste.
 Ah! Rasstupisya, narod,
        poklonis' zhenihu i neveste!

                Ah spasibo, lyudi-grazhdane,
                CHto nevestushku uvazhili,
                ZHeniha ne zabyvaete
                Da oboih privechaete!

 1974




 Ah ne stojte v gordyne,
 Podhodite k kryl'cu.
 A i vy, molodye,
 Poklonites' otcu!

 On - serdityj da strogij:
 Kak spodlob'ya vzglyanet,
 Tak vy padajte v nogi -
 Mozhet, on otojdet.

 Vam otcu poklonit'sya -
 Tozhe trud nebol'shoj, -
 On licom prosvetlitsya,
 Pomyagcheet dushoj.

 Vy s togo nachinajte,
 I potom do konca,
 Vo vsyu zhizn' privechajte
 Dorogogo otca!

 1974




 Ne sgryzt' menya -
 Nevesta ya!
 |h, zhizn' moya
 Interesnaya!

        Kruzhi-vorozhi,
        Kto stesnyaetsya?
        Podol priderzhi -
        Podymaetsya!

 I v devkah mne
 Bylo veselo,
 A vse zh lyubov'
 Perevesila!

        Kruzhi-vorozhi,
        Kto stesnyaetsya?
        Podol priderzhi -
        Podymaetsya!

 Snoha liha
 Da i kuma lihaya
 Uchat zhit' menya,
 A ya sama takaya!

        Kruzhi-vorozhi,
        Kto stesnyaetsya?
        Podol priderzhi -
        Podymaetsya!

 1974




 Kto starshe nas na chetvert' veka, tot
 Uzhe postig i blizosti i dali,
 Im povezlo - i krov', i dym, i pot
 Oni ponyuhali, hlebnuli, povidali,
 Proshli cherez brigadu ili vzvod.

        I ehali v teplushkah - ne v teple,
        Na strojki, na fronty i na rabfaki.
        Oni hodili v lyudi po zemle
        I v shtykovye zhestkie ataki.

        To vremya eshelonnoe proshlo -
        V plackartah edem, travim anekdoty...
        My ne hodili - shashki nagolo,
        V otchayan'i ne padali na doty!

 I vse-taki tradiciya zhivet:
 Vzyaty ne vse vershiny i pregrady -
 Ne potomu li letom kazhdyj god
 Idem v studencheskie nashi strojotryady
 I sverh programmy my sdaem zachet.

        Pesok v glazah, v odezhde i v zubah -
        My protiv vetra derzhim put' na trakte,
        Na divnogorskih Kamennyh Stolbah
        Hrebty sebe lomaem i harakter.

        My gnemsya v tri pogibeli - nu, chto zh,
        Takoj uzh veter... Tol'ko, drug, ty znaesh' -
        Zato nichem nas posle ne sognesh',
        Zato nas na ravnine ne slomaesh'!

 1974




 Guli-guli-gulen'ki,
 Devon'ki-devulen'ki!
 Vy ostav'te mne na pamyat'
 V serdce zagogulinki.

 Ne glyadi, chto ya serdit:
 Po tebe zhe sohnu-to!
 YA ne s fronta invalid,
 YA - lyubov'yu trehnutyj.

 Vyhodite k Vanechke,
 Manechki-motanechki!
 CHto stoite, kak starushki, -
 Bozh'i oduvanchiki?

 Milyj moj - kamenotes,
 Sil'nyj on da laskovyj,
 On mne s Anglii privez
 Lifchik penoplastovyj.

 Zdesya moda otstaet.
 Vot u nas v Avstralii,
 Ochen' v mode v etot god
 V tri obhvata talii.

 Uzh ne znayu ya, kak tut,
 A, k primeru, v Danii
 Devok v ZAGSy volokut
 Pri vtorom svidanii.

 YA ne znayu, kak u vas,
 A u nas vo Francii
 Zamuzh mozhno v desyat' raz -
 Vse bez registracii.

 Oh! Taban', taban', taban',
 A to v bereg vrezhemsya.
 Ne vstavaj v takuyu ran',
 Davaj eshche ponezhimsya!

 Bez ushka - igolochka,
 Olya! Ol'ka, Olechka,
 Podnesi-ka invalidu
 Stol'ko, da polstolechka.

 Na puti, na pereput'i
 Moloduhu svatal ded,
 Sperva dumali, chto shutit,
 Okazalosya, chto net.

 Moj milenok vse dopil
 Dochista i dop'yana,
 Potomu i nastupil
 V mire krizis toplivnyj.

 Ty ne voj, ne noj, ne noj -
 |tot krizis neftyanoj,
 Nado bol'she opasat'sya,
 CHto nastupit spirtovoj!

 Glyanu ya - odna sem'ya
 Na takom voskresnike:
 Vse drug drugu kumov'ya,
 Ali dazhe krestniki.

 1974




 Zrya ty, Vanechka, bredesh'
        Vdol' ovraga.
 Na puti - kamen'ya splosh',
 Rezvy nozhki obob'esh',
        Bedolaga!

        Telo v edakoj hod'be
                Ty izmuchil,
        A i, kazhetsya, sebe
                Sam naskuchil.

                Stal na beglogo pohozh
                        Al' na strannichka.
                Mozhet, syadesh', otdohnesh',
                        Vanya-Vanechka?!
                                Vanya!

 CHto, Vanyusha, put' trudnej?
        Hvor' napala?
 V'etsya tropka mezh kornej,
 Do konca projti po nej -
        ZHizni malo.

        Slavno, kol' sud'bu uznal
                Rasprekrasnu,
        Nu a vdrug konej zagnal
                Ponaprasnu?!

                Ali vol'noe zhit'e
                        Slashche pryanichka?
                Ah ty, goryushko moe,
                        Vanya-Vanechka!
                                Vanya!

 Hodyat sluhi, budto snik
        Da beduesh',
 Kudri sbrosil - kak bez nih? -
 Syt li ty, ili privyk,
        Goloduesh'!

        Horosho li bobylem
                Da bez krova?
        |to, Vanya, neputem, -
                Neputevo!

                Goremychnyj moj, doshel
                        Ty do krayushka!
                Topol' tvoj uzhe otcvel,
                        Vanya-Vanyushka!
                                Vanya!

 1974




 |h, nedarom govoritsya:
 Master dala ne boitsya,
 Pust' boitsya delo eto
 Vanyu - mastera parketa.

        Ne beris', kol' ne umeesh',
        Ne umeyuchi - ne trozh',
        Ne podmazhesh' - ne poedesh',
        A podmazhesh' - upadesh'!

 Dazhe v etoj pyatiletke
 Na polu igrayut detki, -
 Prolivayut detki slezy
 Ot kakoj-nibud' zanozy.

        Pust' elozyat nashi deti,
        Pust' igrayutsya v yulu
        Na natertom na parkete -
        Na nadraennom polu.

 Govoryat, zabudut skoro
 Lyudi zvan'e polotera, -
 V nashe vremya eto mnen'e -
 Rokovoe zabluzhden'e.

        Posredi rodnoj epohi
        Ty na shchetkah poplyashi, -
        S zhenskim polom shutki plohi,
        A s natertym - horoshi!

 1974




 Na distancii - chetverka pervachej, -
 Kazhdyj dumaet, chto on-to pobojchej,
 Kazhdyj dumaet, chto men'she vseh ustal,
 Kazhdyj hochet na vysokij p'edestal.

 Kto-to krov'yu holodnej, kto goryachej, -
 Vse naslushavshis' naputstvennyh rechej,
 Kazhdyj s容l primerno porovnu harchej, -
 No sud'ya ne zafiksiruet nich'ej.

        A bor'ba na vsem puti -
        V obshchem, ravnaya pochti.

        "Rasskazhite, kak idut,
                boga radi, a?"
        "Televiden'e tut
                vmeste s radio!
        Net osobyh novostej -
                vse rovnehon'ko,
        No zato nakal strastej -
                o-ho-ho kakoj!"

 Nomer pervyj - rvet podmetki kak geroj,
 Kak pod goru katit, hochet pod goroj
 On v pobednom oreole i v pylu
 Tverdoj postup'yu priblizit'sya k kotlu.

 Pochemu vysokih myslej ne imel? -
 Potomu chto v detstve malo kashi el,
 Golodal on v etom detstve, ne derzal, -
 Uspeval pereodet'sya - i v sportzal.

        CHto zh, idei nam blizki -
        Pervym luchshie kuski,
        A vtorym - chego uzh tut,
                on vse vyveril -
        V uteshenie dadut
                kosti s liverom.

 Nomer dva - dalek ot plotskih teh uteh, -
 On iz sytyh, on iz etih, on iz teh, -
 On nadeetsya na slavu, na uspeh -
 I uzh nogi zadiraet vyshe vseh.

 Oh, naklon na virazhe - beton u shchek!
 Krashe nekuda uzhe, a on - eshche!
 On strateg, on dazhe taktik, slovom - spec, -
 Sila, volya plyus harakter - molodec!

        CHetok, sobran, napryazhen
        I ne lezet na rozhon, -

        |tot - budet vystupat'
                na Salonikah,
        I detishek pouchat'
                v kinohronikah,
        I sopernichat' s Pele
                v zakalennosti,
        I yavlyat' primer cele-
                ustremlennosti!

 Nomer tretij - ubelen i umudren, -
 On vsegda - vtoroj nadezhnyj eshelon, -
 Veroyatno, kto-to v pervom zabolel,
 No, a mozhet, ego trener pozhalel.

 I nazojlivo v ushah zvenit struna:
 U tebya poslednij shans, eh, starina!
 On v azarte - kak mal'chishka, kak shpana, -
 Nuzhen spurt - inache kryshka i hana!

        Perehodit srazu on
        V zadnij staren'kij vagon,

        Gde bylye imena -
                predinfarktnye,
        Gde mestam odna cena -
                vse plackartnye.

 A chetvertyj - tot, chto krajnij, bokovoj, -
 Tak bezhit - ni dlya chego, ni dlya kogo:
 To priblizitsya - mol, pyatki ottopchu,
 To otstanet, postoit - mol, tak hochu.
 Ne proglotit pervyj lakomyj kusok,
 Ne nadet' vtoromu lavrovyj venok,

        Nu a tret'emu - polzti
        Na zapasnye puti...

        Skol'ko vse-taki sistem
                v bege nyneshnem! -
        On vdrug vzyal da sbavil temp
                pered finishem,
        Majku sbrosil - vot te na! -
                ne protivno li?
        Poveden'e beguna -
                nesportivnoe!

 Na distancii - chetverka pervachej,
 Zlyh i dobryh, beskorystnyh i rvachej.
 Kto iz nih chto ispoveduet, kto chej?
 ...Otdelyayutsya lopatki ot plechej -
 I letit uzhe chetverka pervachej!

 1974




 Sebya ot nadoevshej slavy spryatav,
 V odnom iz ih Soedinennyh SHtatov,
 V glushi i debryah chuzhdyh nam sistem
 ZHil-byl izvestnyj bol'she chem Iuda,
 ZHivoe porozhden'e Gollivuda -
 Artist, Dzhejms Bond, shpion, agent 07.

        Byl etot samyj paren' -
        Zvezda, ni dat' ni vzyat', -
        Nastol'ko populyaren,
        CHto strashno rasskazat'.

        Da shutochnoe l' delo -
        Pochti chto polubog!
        Izvestnyj vsem Marchello
        V sravnen'i s nim - shchenok.

 On na svoej na zagorodnoj ville
 Skryvalsya, chtob ego ne podlovili,
 I umiral ot skuki i toski.
 A to, byvalo, vstretyat u kvartiry -
 Nabrosyatsya i rvut na suveniry
 Poslednie shtany i pidzhaki.

        Vot tak i zhil kak v kletke,
        Nu a v kino - potel:
        Razlichnye razvedki
        Durachil kak hotel.

        To hodit v ch'ej-to shkure,
        To v pepel'nice spit,
        A to na abazhure
        Kovo-nibud' soblaznit.

 I vot artista etogo - Dzhejms Bonda -
 Tovarishchi iz Gosafil'mofonda
 V sovmestnuyu kartinu k nam zovut, -
 CHtob grazhdane ego ne uznavali,
 On k nam reshil priehat' v odeyale:
 Mol, vse ravno na kloch'ya razorvut.

        Nu posudite sami:
        Na provodah v YUSA
        Vse hippi s volosami
        Pobrili volosa;

        S nego sorvali sviter
        Otgryzli vmig chasy
        I rastashchili plity
        So vzletnoj polosy.

 I vot v Moskve nishodit on po trapu,
 Daet dollar nosil'shchiku na lapu
 I prikryvaet lichnost' na hodu, -
 Vdrug ktoj-to shast' na "gazike" k agentu,
 I - kinolentu vmesto dokumentu,
 CHto, mol, svoi, mol, hau du yu du!

        Ogromnaya kolonna
        Stoit sama v sebe, -
        No vstrechaet chempiona
        Po stendovoj strel'be.

        Popal vo vse, chto bylo,
        Tot vystrelom s ruki, -
        Nu vse s uma shodilo,
        S uma i muzhiki.

 Dovol'nyj, chto ego ne uznavali,
 On odeyalo snyal v "Nacionale", -
 No, nesmotrya na lichnost' i akcent,
 Ego tam obozvali oborvancem,
 Kotoryj pritvorilsya inostrancem
 I zayavil, chto, deskat', on - agent.

        SHvejcar ego - za vorot, -
        Reshil otkryt'sya on:
        "07 ya!" - "Vam mezhgorod -
        Tak nado vzyat' talon!"
        Vo rtu skopilas' pena
        I gor'kaya slyuna, -
        I v poze supermena
        On uselsya u okna.

 No vot kinoshesterki pribezhali
 I nedorazumenie zamyali,
 I razmenyali funty na rubli.
 ...Uborshchica krichala: "Vot zhe projda!
 Podumaesh' - agentishka kakoj-to!
 U nas v devyatom - princ iz Somali!"

 1974



        Esli gde-to v chuzhoj, nespokojnoj nochi
        Ty spotknulsya i hodish' po krayu -
        Ne tais', ne molchi, do menya dokrichi, -
        YA tvoj golos uslyshu, uznayu.

 Mozhet, s pulej v grudi ty lezhish' v speloj rzhi -
 Poterpi! - ya speshu, i ustalosti nogi ne chuyut.
 My vernemsya tuda, gde i vozduh, i travy vrachuyut,
 Tol'ko ty ne umri, tol'ko krov' uderzhi.

        Esli zh kon' pod toboj - ty domchi, doskachi, -
        Kon' dorogu otyshchet, bulanyj,
        V te kraya, gde vsegda b'yut zhivye klyuchi,
        I oni iscelyat tvoi rany.

 Gde zhe ty? - vzaperti ili v dolgom puti,
 Na razvilkah kakih, pereputiyah i perekrestkah?
 Mozhet byt', ty ustal, priunyl, zabludilsya v treh sosnah
 I ne mozhesh' obratno dorogu najti?

        Zdes' takoj chistoty iz-pod snega ruch'i -
        Ne najdesh', ne pridumaesh' krashe.
        Zdes' cvety, i kusty, i derev'ya - nich'i.
        Stoit nam zahotet' - budut nashi.

 Esli trudno idesh', po kolena v gryazi,
 Da po ostrym kamnyam, bosikom po vode po studenoj,
 Propylennyj, obvetrennyj, dymnyj, ognem opalennyj -
 Hot' kakoj, - doberis', dobredi, dopolzi!

 1974




 V tishi perevala, gde skaly vetram ne pomeha,
 Na kruchah takih, na kakie nikto ne pronik,
 ZHilo-pozhivalo veseloe gornoe,
                        gornoe eho,
 Ono otzyvalos' na krik - chelovecheskij krik.

 Kogda odinochestvo komom podkatit pod gorlo
 I sdavlennyj ston ele slyshno v obryv upadet, -
 Krik etot o pomoshchi eho podhvatit,
                        podhvatit provorno,
 Usilit i berezhno v ruki svoih doneset.

 Dolzhno byt', ne lyudi, napivshis' durmana i zel'ya,
 CHtob ne byl uslyshan nikem gromkij topot i hrap, -
 Prishli umertvit', obezzvuchit' zhivoe,
                        zhivoe ushchel'e.
 I eho svyazali, i v rot emu vsunuli klyap.

 Vsyu noch' prodolzhalas' krovavaya zlaya poteha.
 I eho toptali, no zvuka nikto ne slyhal.
 K utru rasstrelyali pritihshee gornoe,
                        gornoe eho -
 I bryznuli kamni - kak slezy - iz ranennyh skal...

 1974



 Vodoj napolnennye gorsti
 Ko rtu speshili podnesti -
 Vprok pili vodu chernogorcy
 I zhili vprok - do tridcati.

 A umirat' pochetno bylo
 Sred' pul' i matovyh klinkov,
 I unosit' s soboj v mogilu
 Dvuh-treh vragov, dvuh-treh vragov.

 Poka kurok v ruzh'e ne stersya,
 Strelyali s sedel, i s kolen.
 I v plen ne brali chernogorca -
 On prosto ne sdavalsya v plen.

 A im prozhit' hotelos' do sta,
 Do zhizni zhadnym, - vek s lihvoj
 V krayu, gde gor i neba vdostal',
 I morya tozhe - s golovoj:

 SHest' soten tysyach ravnyh porcij
 Vody zhivoj v odnoj gorsti...
 No prozhivali chernogorcy
 Svoj dolgij vek - do tridcati.

 I zheny ih vodoj pomyanut -
 I pryachut ih detej v gorah
 Do toj pory, poka ne stanut
 Derzhat' oruzhie v rukah.

 Bezzvuchno nadevali traur
 I zalivali ochagi,
 I molcha lili slezy v travu,
 CHtob ne uslyshali vragi.

 CHerneli zhenshchiny ot gorya,
 Kak plodorodnye polya,
 Za nimi vsled cherneli gory,
 Sebya ognem ispepelya.

 To bylo istinnoe mshchen'e -
 Bessmyslenno sebya ne zhgut! -
 Lyudej i gor samosozhzhen'e,
 Kak nesoglasie i bunt.

 I pyat' vekov kak bozh'i kary,
 Kak mesti syna za otca,
 Pylali gornye pozhary
 I chernogorskie serdca.

 Cari menyalis', caredvorcy,
 No smert' v boyu vsegda v chesti, -
 Ne uvazhali chernogorcy
 Prozhivshih bol'she tridcati.

 Mne odnogo rozhden'ya malo -
 Rasti by mne iz dvuh kornej!
 ZHal', CHernogoriya ne stala
 Vtoroyu rodinoj moej.

 1974







        Vo hmelyu slegka
        Lesom pravil ya.
        Ne ustal poka, -
        Pel za zdravie.
        A umel ya pet'
        Pesni vzdornye:
        "Kak lyubil ya vas,
        Ochi chernye..."

 To plelis', to neslis', to trusili ryscoj.
 I bolotnuyu sliz' kon' shvyryal mne v lico.
 Tol'ko ya proglochu vmeste s gryaz'yu slyunu,
 SHtof u gorla skruchu - i opyat' zatyanu:

        "Ochi chernye!
        Kak lyubil ya vas..."
        No - prikonchil ya
        To, chto vprok pripas.
        Golovoj tryahnul,
        CHtob sletela blazh',
        I vokrug vzglyanul -
        I prisvistnul azh:

 Les stenoj vperedi - ne puskaet stena, -
 Koni pryadut ushami, nazad podayut.
 Gde prosvet, gde progal - ne vidat' ni rozhna!
 Kolyut igly menya, do kostej dostayut.

        Korennoj ty moj,
        Vyruchaj zhe, brat!
        Ty kuda, rodnoj, -
        Pochemu nazad?!
        Dozhd' - kak yad s vetvej -
        Nedobrom propah.
        Pristyazhnoj moej
        Volk nyrnul pod pah.

 Vot zhe p'yanyj durak, vot zhe nalil glaza!
 Ved' pogibel' prishla, a bezhat' - ne sumet', -
 Iz kolody moej utashchili tuza,
 Da takogo tuza, bez kotorogo - smert'!

        YA oru volkam:
        "Poberi vas prah!..." -
        A konej poka
        Podgonyaet strah.
        SHevelyu knutom -
        B'yu kruchenye
        I oru pritom:
        "Ochi chernye!.."

 Hrap, da topot, da lyazg, da lihoj pereplyas -
 Bubency plyasovuyu igrayut s dugi.
 Ah vy koni moi, pogublyu zhe ya vas, -
 Vynosite, druz'ya, vynosite, vragi!

        ...Ot pogoni toj
        Dazhe hmel' issyak.
        My na kryazh krutoj -
        Na odnih osyah,
        V hlop'yah peny my -
        Strui v kryazh lilis', -
        Otdyshalis', othripeli
        Da otkashlyalis'.

 YA loshadkam zabitym, chto ne podveli,
 Poklonilsya v kopyta, do samoj zemli,
 Sbrosil s voza manatki, povel v povodu...
 Spasi bog vas, loshadki, chto celym idu!




        CHto za dom pritih,
        Pogruzhen vo mrak,
        Na semi lihih
        Produvnyh vetrah,
        Vsemi oknami
        Obratyas' v ovrag,
        A vorotami -
        Na proezzhij trakt?

 Oh, ustal ya, ustal, - a loshadok raspryag.
 |j, zhivoj kto-nibud', vyhodi, pomogi!
 Nikogo, - tol'ko ten' promel'knula v senyah,
 Da stervyatnik spustilsya i suzil krugi.

        V dom zahodish' kak
        Vse ravno v kabak,
        A narodishko -
        Kazhdyj tretij - vrag.
        Svorotyat skulu,
        Gost' neproshennyj!
        Obraza v uglu -
        I te perekosheny.

 I zateyalsya smutnyj, chudnoj razgovor,
 Kto-to pesnyu stonal i gitaru terzal,
 I pripadochnyj malyj - pridurok i vor -
 Mne tajkom iz-pod skaterti nozh pokazal.

        "Kto otvetit mne -
        CHto za dom takoj,
        Pochemu - vo t'me,
        Kak barak chumnoj?
        Svet lampad pogas,
        Vozduh vylilsya...
        Ali zhit' u vas
        Razuchilisya?

 Dveri nastezh' u vas, a dusha vzaperti.
 Kto hozyainom zdes'?  - napoil by vinom".
 A v otvet mne: "Vidat', byl ty dolgo v puti -
 I lyudej pozabyl, - my vsegda tak zhivem!

        Travu kushaem,
        Vek - na shchavele,
        Skisli dushami,
        Opryshchaveli,
        Da eshche vinom
        Mnogo teshilis', -
        Razoryali dom,
        Dralis', veshalis'".

 "YA konej zamoril, - ot volkov uskakal.
 Ukazhite mne kraj, gde svetlo ot lampad.
 Ukazhite mne mesto, kakoe iskal, -
 Gde poyut, a ne stonut, gde pol ne pokat".

        "O takih domah
        Ne slyhali my,
        Dolgo zhit' vpot'mah
        Privykali my.
        Ispokonu my -
        V zle da shepote,
        Pod ikonami
        V chernoj kopoti".

 I iz smrada, gde koso visyat obraza,
 YA, bashku ochertya gnal, zabrosivshi knut,
 Kuda koni nesli da glyadeli glaza,
 I gde lyudi zhivut, i - kak lyudi zhivut.

         ...Skol'ko kanulo, skol'ko shlynulo!
         ZHizn' kidala menya - ne dokinula.
         Mozhet, spel pro vas neumelo ya,
         Ochi chernye, skatert' belaya?!

 1974



 ZHili-byli na more -
 |to znachit plavali,
 Kurs derzhali pravil'nyj, slushalis' rulya.
 Zahodili v gavani -
 Sleva li, sprava li -
 Dva krasivyh lajnera, sudna, korablya:

 Belosnezhnotelaya,
 Slovno lebed' belaya,
 V skazochno-klassicheskom plane, -
 I drugoj - on v tropiki
 Plaval v chernom smokinge -
 Lord - transatlanticheskij lajner.

        Ah, esli b emu v golovu prishlo,
        CHto v kazhdyj port uzhe davno
                                vlyublenno,
        Speshit k nemu pod chernoe krylo
        Stremitel'naya belaya madonna!

 Slezy l'et goryuchie
 V cennoe goryuchee
 I vsegda nadeetsya v tajne,
 CHto, byt' mozhet, v Afriku
 Ne ujdet po grafiku
 |tot nedogadlivyj lajner.

        Ah, esli b emu v golovu vzbrelo,
        CHto v kazhdyj port uzhe davno
                                vlyublenno
        Prijti k nemu pod chernoe krylo
        Opazdyvaet belaya madonna!

 Korablyam i pozdnyaya
 Ne k licu korroziya,
 Ne k licu morshchiny vdol' belosnezhnyh kryl,
 I podteki sinie
 Vozle vaterlinii,
 I kogda na smokinge levyj bort podgnil.

 Goreval bez pamyati
 V doke, v tihoj zavodi,
 Zol i razdosadovan krajne,
 Rzhavyj i vz容roshennyj
 I komandoj broshennyj,
 V gordom odinochestve lajner.

        A ej neveroyatno povezlo:
        Pod tango muzykal'nogo salona
        Prishla k nemu pod chernoe krylo -
        I vstala ryadom belaya madonna!

 1974



        Snachala bylo Slovo pechali i toski,
        Rozhdalas' v mukah tvorchestva planeta, -
        Rvalis' ot sushi v nikuda ogromnye kuski
        I ostrovami stanovilis' gde-to.

 I, stranstvuya po svetu bez frahta i bez flaga
 Skvoz' millionolet'ya, epohi i veka,
 Menyal svoj oblik ostrov, otshel'nik i brodyaga,
 No sohranyal prirodu i duh materika.

        Snachala bylo Slovo, no konchilis' slova,
        Uzhe matrosy Zemlyu naselyali, -
        I rinulis' oni po shodnyam vverh na ostrova,
        Dlya krasoty nazvav ih korablyami.

 No cepko derzhit bereg - nadezhnej mertvoj hvatki, -
 I ostrova vernutsya nazad navernyaka,
 Na nih caryat morskie - osobye poryadki,
 Na nih hranyat zakony i chest' materika.

        Prostit li nas nauka za etu parallel',
        Za vol'nost' v tolkovanii teorij, -
        I esli uzh snachala bylo slovo na Zemle,
        To eto, bezuslovno, - slovo "more"!

 1974





        YA vchera zakonchil kovku,
        YA dva plana zaludil, -
        I v zagrankomandirovku
        Ot zavoda ugodil.

        Kopot', sazhu smyl pod dushem,
        S容l holodnogo yazya, -
        I instruktora proslushal -
        CHto tam mozhno, chto nel'zya.

 Tam u nih poka chto luchshe
                        bytovo, -
 Tak chtob ya ne otchubuchil
                        ne togo, -
 On mne dal prochest' broshyuru -
                        kak nakaz,
 CHtob ne vzdumal zhit' tam sduru
                        kak u nas.

        Govoril so mnoj kak s bratom
        Pro kovarnyj zarubezh,
        Pro poezdku k demokratam
        V pol'skij gorod Budapesht:

        "Tam u nih uklad osobyj -
        Nam tak srazu ne ponyat', -
        Ty uzh ih, bratok, poprobuj
        Hot' nemnogo uvazhat'.

 Budut s vodkoyu debaty -
                        otvechaj:
 "Net, rebyaty-demokraty, -
                        tol'ko chaj!"
 Ot podarkov ih surovo
                        otvernis':
 "U samih dobra takogo -
                        zavalis'!"

        On skazal: "ZHivya v komforte -
        |konom', no ne duri, -
        I glyadi ne vykin' fortel' -
        S suhomyatki ne pomri!

        V etom cheshskom Budapeshte
        Uzh takie vremena -
        Mozhet, skazhut "pejte-esh'te",
        Nu a mozhet - ni hrena!"

 Oh, ya v Vengrii na rynok
                        pohozhu.
 Na nemeckih na rumynok
                        poglyazhu!
 Demokratki, uveryali
                        koresha,
 Ne berut s sovetskih grazhdan
                        ni grosha.

        "Burzhuaznaya zaraza
        Vse zhe hodit po pyatam, -
        Opasajsya pushche sglaza
        Ty vnebrachnyh svyazej tam:

        Tam shpienki s krepkim telom, -
        Ty ih v dver' - oni v okno!
        Govori, chto s etim delom
        My pokonchili davno.

 No mogut dejstvovat' oni
                        ne pryamikom:
 SHast' v kupe - i pritvorit'sya
                        muzhikom, -
 A sama nalozhit tola
                        pod korset...
 Proveryaj, kakogo pola
                        tvoj sosed!"

        Tut davaj ego pytat' ya:
        "Opasayus' - mahu dam, -
        Kak proverit'? - lezt' pod plat'e -
        Tak shlopochesh' po mordam!"

        No instruktor - paren' doka,
        Delovoj - poprobuj srezh'!
        I opyat' poshla moroka
        Pro kovarnyj zarubezh...

 Populyarno ob座asnyayu
                        dlya nevezhd:
 YA k bolgaram uezzhayu -
                        v Budapesht.
 "Esli temy tam vozniknut -
                        srazu snyat', -
 Bit' ne nuzhno, a ne vniknut -
                        raz座asnyat'!"

        YA zh po-ihnemu - ni slova, -
        Ni v dugu i ni v tuyu!
        Molot mne - tak ya lyubogo
        V svoego perekuyu!

        No ved' ya - ne agitator,
        YA - potomstvennyj kuznec...
        YA k polyakam v Ulan-Bator
        Ne poedu nakonec!

 Splyu s zhenoj, a mne ne spitsya:
                        "Dus', a Dus'!
 Mozhet, ya bez zagranicy obojdus'?
 YA zh ne ihnego zamesu -
                        ya sbegu,
 YA zh na ihnem - ni bel'mesa,
                        ni gugu!"

        Dusya dremlet kak rebenok,
        Nakrutivshi bigudi, -
        Otvechaet mne sprosonok:
        "Znaesh', Kolya, - ne zudi!

        CHto ty, Kolya, bol'no robok -
        YA s toboyu razvedus'! -
        Dvadcat' let zhivem bok o bok -
        I vse vremya: "Dusya, Dus'..."

 Obeshchal - zabyl ty, neshto?
                        nu horosh! -
 CHto kleenku s Bangladeshta
                        privezesh'.
 Sberegi tam paru rupij -
                        ne buzi, -
 Hot' che - hot' cherta v stupe -
                        privezi!"

        YA usnul, obnyav suprugu -
        Dusyu nezhnuyu moyu, -
        Snilos' mne, chto ya kol'chugu,
        SHCHit i mech sebe kuyu.

        Tam u nih drugie merki, -
        Ne pojmesh' - s容dyat zhiv'em, -
        I vse snilis' mne vengerki
        S borodami i s ruzh'em.

 Snilis' Dusiny kleenki
                        cveta bezh
 I nahal'nye shpienki
                        v Bangladesh...
 Pozhivu ya - volya bozh'ya -
                        u rumyn, -
 Govoryat - oni s Povolzh'ya,
                        kak i my!

        Vot zhe zhenskie zamashki! -
        Provozhala - stala pet'.
        Otutyuzhila rubashki -
        Lyubo-dorogo smotret'.

        Do svidan'ya, ceh kuznechnyj,
        Azh do gvozdika rodnoj!
        Do svidan'ya, plan moj vstrechnyj,
        Perevypolnennyj mnoj!

 Pili my - mne spirt v aortu
                        pronikal, -
 YA ves' put' k aeroportu
                        proikal.
 K trapu ya, a szadi v spinu -
                        budto laj:
 "Na kogo ty nas pokinul,
                        Nikolaj!"

 1974




                          V. Rumyancevu

        Nad SHere-
                met'evo
        V noyabre
                tret'ego -
        Meteousloviya ne te, -
        YA stoyu vstrevozhennyj,
        Blednyj, no uhozhennyj,
        Na dosmotr tamozhennyj v hvoste.

 Stoyal snachala - chtob ne naryvat'sya:
 Ved' ya spirtnogo lishku zagruzil, -
 A vperedi shmonali urugvajca,
 Kotoryj kontrabandu provozil.

        Krest na grudi v gustoj shersti, -
        Tolpa kak horom ahnet:
        "Za nogi nado potryasti, -
        Glyadish' - chego i zvyaknet!"

        I tochno: nizhe zhivota -
        Smeshno, da ne do smeha -
        Viseli dva lityh kresta
        Pyatnadcatogo veka.

        Oh, kak on
                setoval:
        Gde zakon -
                netu, mol!
        YA mogu, mol, opozdat' na rejs!..
        No Hrista raspyatogo
        V polovine pyatogo
        Ne pustili v Buenos-Ajres.

 My vse-taki mudreem god ot goda -
 Raspyat'ya nam samim teper' nuzhny, -
 Oni - bogatstvo nashego naroda,
 Hotya i - perezhitok stariny.

        A ran'she my vo vse kraya -
        I nado i ne nado -
        Darili liki, zhitiya, -
        V oklade, bez oklada...

        Iz pyl'nyh yashchikov kosyas'
        Bezropotno, ustalo, -
        Iskusstvo drevnee ot nas,
        Byvalo, i - splyvalo.

        Doktor zub
                vysverlil
        Hot' slezu
                mister lil,
        No tamozhennik vynul iz dupla,
        CHut' poddev lopatoyu, -
        Mramornuyu statuyu -
        Celen'kuyu, tol'ko bez vesla.

 Obshchupali zamorskogo barygu,
 Kotoryj podozritel'no pritih, -
 I srazu zhe nashli v karmane figu,
 A v fige - vmesto kostochki - triptih.

        "Zachem vam skladen', passazhir? -
        Kupili by za treshku
        V "Berezke" russkij suvenir -
        Garmon' ili matreshku!"

        "Mir-druzhba! Prekratit' ogon'!" -
        Poper on kak na kassu,
        Koze - bayan, popu - garmon',
        Ikonu - papuasu!

        Tyazhelo
                s istymi
        Kontraban-
                distami!
        |tot, chto statui byl lishen, -
        Malyj s podkovyrkoyu, -
        Cyknul zubom s dyrkoyu,
        Splyunul - i uehal v Vashington.

 Kak horosho, chto bditel'nee stalo, -
 Tamozhnya ishchet cennyj kapital -
 CHtob zolotinki s nimba ne upalo,
 CHtoby gvozdok s raspyat'ya ne propal!

        Taskayut - kto ikonostas,
        Kto - krestik, kto - ikonku, -
        Tak veru v Gospoda ot nas
        Uvozyat potihon'ku.

        I na poezdki v daleko -
        Navek, bespovorotno -
        Ugodniki idut legko,
        Proroki - neohotno.

        Reki l'yu
                potnye!
        Ves' ya tut,
                vot on ya -
        Slabyj dlya tamozhni interes, -
        Pravda, vozle shchikolot
        Sinij krestik vykolot, -
        No ya skazhu, chto eto - Krasnyj Krest.

 Odin mulla triptih zapryatal v knigi, -
 Da, kontrabanda - eto remeslo!
 YA pal'cy szhal v karmane v vide figi -
 Na vsyakij sluchaj - chtoby proneslo.

        Araby nynche - nu i nu! -
        Evropu poprizhali, -
        My v "shestidnevnuyu vojnu"
        Ih ochen' podderzhali.

        Oni k nam ezdyat nesprosta -
        Zadumajtes' ob etom! -
        Uvozyat nashego Hrista
        Na vstrechu s Magometom.

        ...YA poka
                zdes' eshche,
        Zdes' moe
                detishche, -
        Vse moe - i delo, i rodnya!
        Liki - kak tovarishchi -
        Smotryat ponimayushche
        S pochernevshih dosok na menya.

 Sejchas, kak v vytrezvitele hanygu,
 Razdenut - styd i sram - pri vseh svyatyh, -
 Najdut v mozgu tuman, v karmane figu,
 Krest na noge - i kliknut ponyatyh!

        YA krest scarapyval, klyanya
        Sud'bu, sebya - vse vkupe, -
        No tut vstupilsya za menya
        Otvetstvennyj po gruppe.

        Skazal on tiho, delovo -
        Takogo ne obsharish':
        Mol, vy ne trogajte ego,
        Mol, krome vodki - nichego, -
        Proverennyj tovarishch!

 1974 ili 1975




 Eshche - ni holodov, ni l'din,
 Zemlya tepla, krasna kalina, -
 A v zemlyu leg eshche odin
 Na Novodevich'em muzhchina.

 Dolzhno byt', on primet ne znal, -
 Narodec prazdnyj sueslovit, -
 Smert' teh iz nas vseh prezhde lovit,
 Kto ponaroshku umiral.

 Kol' tak, Makarych, - ne speshi,
 Spusti kolki, oslab' zazhimy,
 Peresnimi, perepishi,
 Pereigraj, - ostan'sya zhivym.

 No, v slezy muzhikov vgonyaya,
 On pulyu v zhivote pones,
 Pripal k zemle, kak vernyj pes...
 A ryadom kust kaliny ros -
 Kalina krasnaya takaya.

 Smert' samyh luchshih namechaet -
 I dergaet po odnomu.
 Takoj nash brat ushel vo t'mu! -
 Ne pozdorovilos' emu, -
 Ne bujstvuet i ne skuchaet.

 A byl by "Razin" v etot god...
 Natura gde? Onega? Naroch'?
 Vse - pechki-lavochki, Makarych, -
 Takoj tvoj paren' ne zhivet!

 Vot posle vremennoj zaminki
 Rok procedil cherez gubu:
 "Snyat' so skulastogo tabu -
 Za to, chto on vidal v grobu
 Vse panihidy i pominki.

 Togo, s bol'shoj dushoyu v tele
 I s tyazhkim gruzom na gorbu, -
 CHtob ne ispytyval sud'bu, -
 Vzyat' utrom teplen'kim v posteli!"

 I posle nepremennoj bani,
 CHist pered bogom i tverez.
 Vzyal da i umer on vser'ez -
 Reshitel'nej, chem na ekrane.

 1974






 Sekund, minut, chasov - nuli.
 Serdca s chasami sver'te!
 Ob座avlen prazdnik vsej Zemli:
 "Den' bez edinoj smerti".

        Vhod v raj zabili vpopyhah,
        Vorota ada - na zasove,
        Bez ogovorok i uslovij
        Vse soglasovano v verhah.

                Staruhe Smerti vzyatku dali
                I pogruzili v zabyt'e -
                I napoili vdryzg ee
                I dazhe kosu otobrali.

                        Nikto ot rodov ne umret,
                        Ot starosti, boleznej, ot
                        Uspeha, straha, srama, oskorblenij.
                        Nu a za kem nedoglyadyat,
                        Teh besposhchadno ozhivyat -
                        Spokojno, bez osobyh ugryzenij.

 I esli gde reznya teper' -
 Nozhi derzhat' tupymi!
 A esli boj, to - bez poter',
 Rasstrel - tak holostymi.

        Ukaz glasit bez vsyakih "no":
        "Svincu otveshivat' poklony,
        CHtob luchshe zhili milliony, -
        Na etot den' zapreshcheno.

                I vy, ubijcy, pyl umer'te, -
                Zabud'te mstit' i revnovat'!
                Bit' mozhno, no - ne ubivat',
                Dushit', no tol'ko ne do smerti.

                        Konkretno, prosto, delovo:
                        Vo imya cherta samogo
                        Nikto nigde ne obnazhit kinzhalov.
                        I zloj palach na eshafot
                        Ni kapli krovi ne prol'et
                        Za torzhestvo dobra i idealov.

 Ostav'te, visel'niki, tli,
 Durackie zatei!
 Vy, vynutye iz petli,
 Ne stanete svyatee.

        Vy nam protivny i smeshny,
        Slyuntyai, trusy, samoedy, -
        U nas neschastiya i bedy
        Na etot den' otmeneny!

                Ne smejte vsparyvat' zapyast'ya,
                I yad glotat', i v rot strelyat',
                Na podokonniki vstavat',
                Nam yarkij svet iz okon zastya!

                        My budem vas snimat' s petli
                        I napokaz valyat' v pyli,
                        Eshche dyshashchih, teplen'kih, v ispodnem...
                        ZHit', hot' nesil'no, - vot prikaz!
                        Kuda vy denetes' ot nas:
                        Priema nynche net v rayu Gospodnem.

 I zapylayut sto kostrov -
 Ne zhech', a gret' nam spiny,
 I budet mnogo katastrof,
 A smerti - ne edinoj!

        I, otvalivshis' ot stola,
        Nikto ne lopnet ot obzhorstva,
        I padat' budut iz pritvorstva
        Ot vystrelov iz-za ugla.

                I zapolzut v syruyu kel'yu
                I vechnyj mrak, i strashnyj rak,
                Ustupit mesto bol' i strah
                Neveroyatnomu vesel'yu!

                        Nichto ne v silah pomeshat'
                        Nam zhit', smeyat'sya i dyshat', -
                        My zhdem sobyt'ya v radostnoj istome.
                        Dlya temnyh lichnostej v Stolbah
                        Polno smiritel'nyh rubah:
                        Osobyj prazdnik v Sumasshedshem dome...



 I probil chas, i den' voznik,
 Kak vzryv, kak osleplen'e!
 To tut, to tam vzvivalsya krik:
 "Ostanovis', mgnoven'e!"

        I lilsya s neba nezhnyj svet,
        I hory angel'skie peli,
        I lyudi bystro obnagleli:
        Tvori, chto hochesh', - smerti net!

                Inoj do smerti vypival -
                No zhil, podlec, ne umiral.
                Drugoj v prolety prygal vsyako-razno,
                A tret'ego dushil sosed,
                A tot - ego... Nu, slovom, vse
                Dobro i zlo tvorili beznakazno.

 Tihonya, pain'ka, ne znal
 Ni draki, ni razdorov:
 Teper' on golos podnimal,
 Kak kol'ya ot zaborov, -

        On toroplivo vynimal
        Iz mokryh mostovyh bulyzhnik,
        A prezhde on byl tihij knizhnik
        I zlo s nasil'em preziral.

                Krugom nikto ne umiral,
                A tot, kto ran'she ponimal
                Smert' kak nagradu ili izbavlen'e -
                Tot bit' stremilsya napoval,
                A sam pri etom napeval,
                CHto, deskat', pomnit chudnoe mgnoven'e.

 Uchenyj mir - tak ves' vospryal,
 I vrach, nauki radi,
 Na lyudyah yady proveryal,
 I bez protivoyadij.

        Von tam ustroila pogrom,
        Dolzhno byt', hunta ili klika,
        No vse ot mala do velika,
        ZHivut, - vse konchilos' putem.

                Samoubijc, chislom do sta,
                Sgonyali tankami s mosta,
                Povesivshihsya - skopom ozhivlyali.
                Fortunu - von iz kolesa! -
                Da! Den' bez smerti udalsya -
                Zastrel'shchiki, likuya, pirovali.

 No vdrug glashataj vest' raznes
 Uzhe k koncu banketa,
 CHto torzhestvo ne udalos',
 CHto kto-to umer gde-to

        V tishajshem ugolke Zemli,
        Gde spyat i strasti, i stihii, -
        Reanimatory lihie
        Tuda dobrat'sya ne smogli.

                Kto smog derznut', kto smel posmet',
                I kak ugovoril on Smert'?!
                Ej dali vzyatku - Smert' ne na rabote!..
                Ne doglyadeli, hot' revi, -
                On prosto umer ot lyubvi.
                Na vzlete umer on, na verhnej note.

 1974 ili 1975




 Vse nachinaetsya so MHATA
 I razmeshchaetsya okrest.
 Byl bystr i korotok kogda-to
 Vash samyj pervyj pereezd.

 Ah, eti gody kochevye!
 I vy popali s pervyh let:
 V cvet vashi "Vechnye zhivye",
 "Dva cveta" tozhe - v samyj cvet.

 Kak zagulyali vy, rebyata, -
 SHagnuli v nogu, kak odin, -
 Iz Kamergerskogo, ot MHATa,
 Snachala v "YAr", potom - v "Pekin".

 Ty v eto vniknut' popytajsya,
 Teatr odnazhdy posetiv:
 "Pekin" vblizi, no po-kitajski
 Nikto - vo eto kollektiv.

 Eshche ne noch', eshche ne vecher!
 Hot' est' progal v tvoih ryadah, -
 Inyh uzh net, a te daleche,
 A my - tak pryamo v dvuh shagah.

 Sejchas Taganka otmechaet
 Desyatiletnij yubilej.
 Hotya takih i ne byvaet, -
 Nu, tak skazat', desyatilej...

 Nash "Sovremennik"! CHeloveche!
 Teatr, Galya, Lelik, vse!
 Eshche ne noch', eshche ne vecher,
 Eshche my v yarkoj polose.

 1974






 Legavym byt' - gotov byl umeret' ya,
 Otgrohat' yubilej - i na tot svet!
 No vyyasnilos': vovse ne rubezh desyatilet'e,
 Ne yubilej, a prosto - desyat' let.

        I vse-taki "Borzhoma" mne nalej
        Za yubilej. Takie daty redki!
        Nu ladno, horosho, - ne yubilej,
        A, skazhem, - dve normal'nyh pyatiletki.

 Tak s chem my podoshli k "neyubileyu"?
 Za chto my vyp'em i pogovorim?
 Za to, chto vse voprosy i v "Konyah", i v "Pelagee" -
 Otvety na istoriyu s "ZHivym".

        Ne pik, i ne zenit, ne apogej!
        No ya poyu ot imeni vseh zekov -
        Pobol'she nam "ZHivyh" i "Pelagej",
        Nu, slovom, - bol'she "Dobryh chelovekov".

 Nam pochesti osobye vozdali:
 Vot den'gi ran'she sroka za kvartal,
 V gazetu zaglyanul, a tam polnym-polno regalij -
 YA eto mezhdu strochek prochital.

        Vot tol'ko pro nagrady ne najdu,
        Net soobshchenij pro gastrol' v zagranke.
        Sidim v opredelyayushchem godu, -
        Kak, vprochem, i v reshayushchem, - v Taganke.

 Tyur'mu slomali - musor na pomojku!
 No budet, gde golovku prislonit'.
 Zateyali na ploshchadi godkov na desyat' strojku,
 CHtob ravnoves'e vnov' vosstanovit'.

        Oh, my poezdim! Oh, pokolesim! -
        V Parizh mechtaya, a v CHelny namylyas' -
        I budet nash teatr i kochevym,
        I ulichnym (k chemu my i stremilis').

 Kak horosho, my zdes' sidim bez klyapa,
 I est' chem pit', zhevat' i rech' vesti.
 A eti desyat' let - ne put' tyuremnogo etapa:
 Oni - etap nelegkogo puti.

        P'em za togo, kto prevozmog i smog,
        Nas v yubilej privel, kak polkovodec.
        Za pahana! My s nim tyanuli srok -
        Nash pervyj ubeditel'nyj "chervonec".

 Eshche my p'em za spevku, smychku, spajku
 S druz'yami s davnih let - s taganskih nar -
 Za to, chto na banketah vy delili s nami pajku,
 Ne poluchiv za p'esu gonorar.

        Redeyut nashi strojnye ryady
        Pisatelej, kotoryh uvazhaesh'.
        No, govoryat, ot etogo muzhaesh'.
        Za dolgi vashi pravedny trudy -
        Zemnoj poklon, Abramov i Mozhaich!

 Ot nashih lic ostalsya profil' detskij,
 No pervenec ne sbit, kak ptica vlet -
 Privet tebe, Andrej, Andrej Andreich Voznesenskij!
 I pust' vtorogo bog tebe poshlet.

        Ah, Zina, zhal' ne skleilas' sem'ya -
        U nas tam, v Sezuane, vremya malo.
        I zhal' mne, chto Gertruda - mat' moya,
        I chto ne mat' mne Vasilisa, Alla.

 Ah, Vanya, Vanya Bortnik! - tihij sapa.
 Kak ya gorzhus', chto ya s toboj na ty!
 Kak zhal', spektakl' ne videl Pasha, Pavel, Rimskij papa -
 On u tebya b nabralsya dobroty.

        Taganka, slav'sya! Smejsya! Plach'! Krichi!
        ZHivi i v naslazhden'i, i v stradan'i.
        Pust' lyagut ryadom nashi kirpichi
        Kraeugol'nym kamnem v novom zdan'i.

 1974

Last-modified: Thu, 27 Jan 2000 19:05:58 GMT
Ocenite etot tekst: