Vladimir Vysockij. 1977 god
ZHil ya slavno v pervoj treti
Dvadcat' let na belom svete -
po ucheniyu,
ZHil bezbedno i pri dele,
Plyl, kuda glaza glyadeli, -
po techeniyu.
Zaskripit li v povorote,
Zatreshchit v vodovorote -
ya ne slushayu,
To razuyus', to obuyus',
Na sebya v vode lyubuyus', -
bragu kushayu.
I poka ya naslazhdalsya,
Pal tuman i okazalsya
v giblom meste ya, -
I ogromnaya staruha
Hohotnula pryamo v uho,
zlaya bestiya.
YA krichu, - ne slyshu krika,
Ne vyazhu ot straha lyka,
vizhu ploho ya,
Na vetru menya kachaet...
"Kto zdes'?" Slyshu - otvechaet:
"YA, Nelegkaya!
Bros' krestit'sya, prichitaya, -
Ne spaset tebya svyataya
Bogorodica:
Kto ruli i vesla brosit,
Teh Nelegkaya zanosit -
tak uzh voditsya!"
I s odyshkoj, ozhiren'em
Lomit, tvar', po pnyam, koren'yam
tyazhkoj postup'yu,
YA vpot'mah ishchu dorogu,
No uzh bragu ponemnogu -
tol'ko po sto p'yu.
Vdrug navstrechu mne - zhivaya
Kolchenogaya Krivaya -
morda hitraya.
"Ne goryuj, - krichit, - boleznyj,
Goremyka moj netrezvyj, -
slezy vytru ya!"
Vzvyl ya, vorot razryvaya:
"Vyvozi menya, Krivaya, -
ya na privyazi!
Mne plevat', chto krivoboka,
Krivoruka, krivooka, -
tol'ko vyvezi!"
Vlez na gorb k nej s perepugu, -
No Krivaya shla po krugu -
nogi raznye.
Padal ya i polz na bryuhe -
I hihikali staruhi
bezobraznye.
Ne do zhiru - byt' by zhivym, -
Mnogo gorya nad obryvom,
a v obryve - zla.
"Slysh', Krivaya, chetvert' stavlyu -
Kriviznu tvoyu ispravlyu,
raz ne vyvezla!
Ty, Nelegkaya, mamanya!
Hochesh' istiny v stakane -
na lechenie?
Tyazhelo zhe stol'ko vesit',
A hlebnesh' stakanov desyat' -
oblegchenie!"
I pripali dve staruhi
Ko butyli medovuhi -
p'yan' s hanygoyu, -
YA poka za kochki pryachus',
K berezhku tihon'ko pyachus' -
s kruchi prygayu.
Oglyadelsya - lodka ryadom, -
A za mnoyu po koryagam,
diko ohaya,
Pripustilis', podvyvaya,
Dve sud'by moi - Krivaya
da Nelegkaya.
Greb do umopomrachen'ya,
Pravil protiv li techen'ya,
na stremninu li, -
A Nelegkaya s Krivoyu
Ot dosady, s perepoyu
tam i sginuli!
1975, 1976 - 1977
Pis'mo v redakciyu televizionnoj
peredachi "Ochevidnoe - neveroyatnoe"
iz sumasshedshego doma s Kanatchikovoj dachi
Dorogaya peredacha!
Vo subbotu, chut' ne placha,
Vsya Kanatchikova dacha
K televizoru rvalas', -
Vmesto chtob poest', pomyt'sya
Ukolot'sya i zabyt'sya,
Vsya bezumnaya bol'nica
U ekrana sobralas'.
Govoril, lomaya ruki,
Krasnobaj i balamut
Pro bessilie nauki
Pered tajnoyu Bermud, -
Vse mozgi razbil na chasti,
Vse izviliny zaplel -
I kanatchikovy vlasti
Kolyat nam vtoroj ukol.
Uvazhaemyj redaktor!
Mozhet, luchshe - pro reaktor?
Pro lyubimyj lunnyj traktor?!
Ved' nel'zya zhe! - god podryad:
To tarelkami pugayut -
Deskat', podlye, letayut;
To u vas sobaki layut,
To ruiny - govoryat!
My koe v chem podnatoreli:
My tarelki b'em ves' god -
My na nih sobaku s容li, -
Esli povar nam ne vret.
A medikamentov grudy -
V unitaz, kto ne durak.
|to zhizn'! I vdrug - Bermudy!
Vot te raz! Nel'zya zhe tak!
My ne sdelali skandala -
Nam vozhdya nedostavalo:
Nastoyashchih bujnyh malo -
Vot i netu vozhakov.
No na proiski i bredni
Seti est' u nas i bredni -
Ne isportyat nam obedni
Zlye proiski vragov!
|to ih hudye cherti
Bermutyat vodu vo prudu,
|to vse pridumal CHerchill'
V vosemnadcatom godu!
My pro vzryvy, pro pozhary
Sochinyali notu TASS...
Tut primchalis' sanitary -
Zafiksirovali nas.
Teh, kto byl osobo boek,
Prikrutili k spinkam koek -
Bilsya v pene paranoik
Kak ved'mak na shabashe:
"Razvyazhite polotency,
Inovery, izuvercy!
Nam bermutorno na serdce
I bermutno na dushe!"
Sorok dush posmenno voyut -
Raskalilis' dobela, -
Vo kak sil'no bespokoyat
Treugol'nye dela!
Vse pochti s uma svihnulis' -
Dazhe kto bezumen byl, -
I togda glavvrach Margulis
Televizor zapretil.
Von on, zmej, v okne mayachit -
Za spinoyu shtepsel' pryachet, -
Podal znak komu-to - znachit,
Fel'dsher vyrvet provoda.
Nam ostalos' ukolot'sya -
I upast' na dno kolodca,
I propast' na dne kolodca,
Kak v Bermudah, navsegda.
Nu a zavtra sprosyat deti,
Naveshchaya nas s utra:
"Papy, chto skazali eti
Kandidaty v doktora?"
My otkroem nashim chadam
Pravdu - im ne vse ravno:
"Udivitel'noe ryadom -
No ono zapreshcheno!"
Von dantist-nadomnik Rudik -
U nego priemnik "gryundig", -
On ego nochami krutit -
Lovit, kontra, FRG.
On tam byl kupcom po shmutkam
I podvinulsya rassudkom, -
K nam popal v volnen'e zhutkom
S nomerochkom na noge.
Pribezhal, vzvolnovan krajne, -
Soobshchen'em nas potryas,
Budto - nash nauchnyj lajner
V treugol'nike pogryaz;
Sginul, toplivo istrativ,
Ves' raspalsya na kuski, -
Dvuh bezumnyh nashih brat'ev
Podobrali rybaki.
Te, kto vyzhil v kataklizme,
Prebyvayut v pessimizme, -
Ih vchera v steklyannoj prizme
K nam v bol'nicu privezli -
I odin iz nih, mehanik,
Rasskazal, sbezhav ot nyanek,
CHto Bermudskij mnogogrannik -
Nezakrytyj pup Zemli.
"CHto tam bylo? Kak ty spassya?" -
Kazhdyj lez i pristaval, -
No mehanik tol'ko tryassya
I chinariki strelyal.
On to plakal, to smeyalsya,
To shchetinilsya kak ezh, -
On nad nami izdevalsya, -
Sumasshedshij - chto voz'mesh'!
Vzvilsya byvshij alkogolik,
Matershchinnik i kramol'nik:
"Nado vypit' treugol'nik!
Na troih ego! Daesh'!"
Razoshelsya - tak i sypet:
"Treugol'nik budet vypit! -
Bud' on parallelepiped,
Bud' on krug, edrena vosh'!"
Bol'no b'yut po nashim dusham
"Golosa" za tyshchi mil', -
Zrya "Ameriku" ne glushim,
Zrya ne davim "Izrail'":
Vsej svoej vrazhdebnoj sut'yu
Podryvayut i vredyat -
Kormyat, poyat nas bermut'yu
Pro tainstvennyj kvadrat!
Lektora iz peredachi!
Te, kto tak ili inache
Govoryat pro neudachi
I nerviruyut narod!
Nas berite, obrechennyh, -
Treugol'nik vas, uchenyh,
Prevratit v umalishennyh,
Nu a nas - naoborot.
Pust' - bezumnaya ideya,
Ne reshajte sgoryacha.
Otvechajte nam skoree
CHerez doku glavvracha!
S uvazhen'em... Data. Podpis'.
Otvechajte nam - a to,
Esli vy ne otzovetes'
My napishem... v "Sportloto"!
1977
Kogda ya ob stenu razbil lico i chleny
I vse, chto tol'ko bylo mozhno, proiznes,
Vdrug szadi tihoe sheptan'e razdalos':
"YA umolyayu vas, poka ne trozh'te veny.
Pri vashih nervah i pri vashej hudobe
Ne luchshe l' chayu? Ili ognennyj napitok?
CHem uchinyat' chlenovreditel'stvo sebe,
Ostav'te chto-nibud' netronutym dlya pytok. -
On skazal mne, - prilyag,
Uspokojsya, ne plach', -
On skazal, - ya ne vrag,
YA - tvoj vernyj palach.
Uzh ne za polnoch' - za tri,
Davaj otdohnem.
Nam ved' vse-taki zavtra
Rabotat' vdvoem".
"CHem chert ne shutit, chto zh, - hlebnu, pozhaluj, chayu,
Raz delo prinyalo priyatnyj oborot,
No nenavizhu ya ves' vash palachij rod -
YA v rot ne bral vina za vas - i ne zhelayu!"
On poprosil: "Ne trozh'te gryaznoe bel'e.
YA sam k palachestvu pristrast'ya ne pitayu.
No vy vojdite v polozhenie moe -
YA zdes' na sluzhbe sostoyu, ya zdes' pytayu,
Molchalivo, prosti,
Schet vedu golovam.
Vash udel - ne ahti,
No zaviduyu vam.
Pravo, ya ne shuchu,
YA smotr delovo:
Govori, chto hochu,
Obzyvaj hot' kogo. -
On byl obsypan beloj perhot'yu, kak sodoj,
On govoril, smorkayas' v staroe pal'to, -
Prigovorennyj obladaet, kak nikto,
Svobodoj slova, to est' podlinnoj svobodoj".
I ya izbavilsya ot ostroj nepriyazni
I posochuvstvoval durnoj ego sud'be.
Sprosil on: "Kak vedete vy sebya na kazni?"
I ya otvetil: "Veroyatno, tak sebe...
Ah, proshchen'ya proshu, -
Vazhno znat' palachu,
CHto, kogda ya vishu,
YA nogami suchu.
Da u plahi sperva
Horosho b podmeli,
CHtob, upavshi, glava
Ne valyalas' v pyli".
CHaj zakipel, polozhen sahar po dve lozhki.
"Spasibo!" - "CHto vy? Ne izvol'te vozrazhat'!
Vam skrutyat nogi, chtob suchen'ya izbezhat',
A gryazi net - u nas kovrovye dorozhki".
Ah, da neuzhto li podobnoe vozmozhno!
Ot umilen'ya ya vsplaknul i leg nichkom.
Potrogav sheyu mne legko i ostorozhno,
On odobritel'no pocokal yazykom.
On shepnul: "Ni gugu!
Zdes' krugom stukachi.
CHem smogu - pomogu,
Tol'ko ty ne molchi.
Stanu nogi pilit' -
Mozhesh' eres' boltat',
CHtoby kazn' otdalit',
Budu dol'she pytat'".
Ne noch' pred kazn'yu, a dushi otdohnoven'e!
A ya - uzhe dozhdat'sya utra ne mogu,
Kogda on stanet zhech' menya i gnut' v dugu,
YA kriknu veselo: ostanovis', mgnoven'e!
"...I mozhno muzyku zakazyvat' pri etom,
CHtob stony s voplyami ostalis' na gubah".
YA, priznayus', pitayu slabost' k menuetam,
No est' v kollekcii u nih i Offenbah.
"Budet bol'no - poplach',
Esli nevmogotu". -
Nameknul mne palach.
Horosho, ya uchtu.
Podbodril menya on,
Pravda, sam zagrustil -
Pomnyat teh, kto kaznen,
A ne teh, kto kaznil.
Razvlek menya pro gil'otinu anekdotom,
Nazvav ee karikaturoj na topor:
"Kak mnogo miru dal golov francuzskij dvor!.."
I posochuvstvoval naivnym gugenotam.
ZHalel o tom, chto kol v Rossii uprazdnen,
Byl ozhivlen i sypal datami privychno,
On znal dopodlinno - kto, gde i kak kaznen,
I goreval o teh, nad kem rabotal lichno.
"Ran'she, - on govoril, -
YA drovishki rubil,
YA i strig, ya i bril,
I s ruzh'ishkom hodil.
Tratil pyl v pustotu
I gubil svoj talant,
A na etom postu
Povernulos' na lad".
Nekstati vspomnil datu smerti Pugacheva,
Rubil - dolzhno byt', dlya naglyadnosti, - rukoj.
A v to zhe vremya znat' ne znal, kto on takoj, -
Neveliko obrazovan'e palachevo.
Parok nad chaem tonkoj zmejkoj izvivalsya,
On dul na vodu, greya ruki o steklo.
Ob inkvizicii s pochten'em otozvalsya
I ob oprichnikah - osobenno teplo.
My gonyali chai -
Vdrug palach zarydal -
Deskat', zhertvy moi
Vse idut na skandal.
"Ah, vy tyazhkie dni,
Palacheva sternya.
Nu za chto zhe oni
Nenavidyat menya?"
On mne povedal naznachen'e instrumentov.
Vse tak ne strashno - i palach kak dobryj vrach.
"No na rabote do pory vse eto pryach',
CHtob ponaprasnu ne nervirovat' klientov.
Byvaet, tol'ko ego v chuvstvo privedesh', -
Vodoj okatish' i postavish' Offenbaha, -
A on primeritsya, kogda ty podojdesh',
Voz'met i plyunet - i isporchena rubaha".
Nakrichali rechej
My za klan palachej.
My za vseh palachej
Pili chaj - chaj nichej.
YA sovsem obaldel,
CHut' ne lopnul, kricha.
YA oral: "Kto posmel
Obizhat' palacha!.."
Smezhila veki mne predsmertnaya ustalost'.
Uzhe svetalo, nashe vremya isteklo.
No mne hotya by pered smert'yu povezlo -
Takuyu noch' provel, ne kazhdomu dostalos'!
On pozhelal mne dobroj nochi na proshchan'e,
Sognal nazojlivuyu muhu mne s plecha...
Kak zhal', nedolgo mne hranit' vospominan'e
I obraz dobrogo chudnogo palacha.
1977
Upryamo ya stremlyus' ko dnu,
Dyhan'e rvetsya, davit ushi.
Zachem idu na glubinu?
CHem ploho bylo mne na sushe?
Tam, na zemle, - i stol, i dom.
Tam - ya i pel, i nadryvalsya.
YA plaval vse zhe, hot' s trudom,
No na poverhnosti derzhalsya.
Linyayut strasti pod lunoj
V obydennoj vozdushnoj zhizhe,
A ya vplyvayu v mir inoj, -
Tem nevozvratnee, chem nizhe.
Dyshu ya neprivychno - rtom.
Sreda burlit - plevat' na sredu!
YA pogruzhayus', i pritom -
Bystree - v piku Arhimedu.
YA poteryal orientir,
No vspomnil skazki, sny i mify.
YA otkryvayu novyj mir,
Projdya korallovye rify.
Korallovye goroda...
V nih mnogorybno, no ne shumno -
Nema podvodnaya sreda,
I mnogocvetna, i razumna.
Gde ty, chudovishchnaya mgla,
Kotoroj materi strashchayut?
Svetlo, hotya ni fakela,
Ni solnca mglu ne osveshchayut.
Vse genial'noe i ne-
Doponyatoe - vsplesk i shalost' -
Spaslos' i skrylos' v glubine!
Vse, chto gnalos' i zapreshchalos'...
Daj Bog, ya vse zhe dotonu,
Ne dam im dolgo zalezhat'sya.
I ya vgrebayus' v glubinu,
I vse trudnee pogruzhat'sya.
Pod cherepom - mogil'nyj zvon,
Davlen'e mne hrebet lomaet, -
Voda vytalkivaet von
I glubina ne prinimaet.
YA snyal s ostrogoj karabin,
No kamen' vzyal - ne obessud'te! -
CHtoby dobrat'sya do glubin,
Do teh plastov - do samoj suti.
YA brosil nozh - ne nuzhen on:
Tam net vragov, tam vse my lyudi,
Tam kazhdyj, kto vooruzhen,
Nelep i glup, kak vosh' na blyude.
Sravnyus' s toboj, podvodnyj grib,
Zabudem i chiny, i rangi.
My snova prevratilis' v ryb,
I nashi zhabry - akvalangi.
Neptun - nyryal'shchik s borodoj,
Otvet' i oblegchi mne dushu:
Zachem prostilis' my s vodoj,
Predpochitaya vlage sushu?
Menya somnen'ya - chert voz'mi! -
Davno buravami sverlili:
Zachem my sdelalis' lyud'mi?
Zachem potom zagovorili?
Zachem, zhivya na chetyreh,
My vstali, raspryamili spiny?
Zatem - i eto vidit Bog, -
CHtob vzyat' kamen'ya i dubiny.
My umudrilis' mnogo znat',
Povsyudu mest nadelat' lobnyh,
I predavat', i raspinat',
I brat' na kryuk sebe podobnyh!
I ya namerenno tonu,
Oru: "Spasite nashi dushi!"
I, esli ya ne dotyanu,
Druz'ya moi, begite s sushi!
Nazad - ne k goryu i bede,
Nazad i vglub' - no ne ko grobu!..
Nazad - k pribezhishchu, k vode,
Nazad - v izvechnuyu utrobu!
Pohlopal po plechu trepang,
Priznav vo mne svoyu porodu...
I ya vyplevyvayu shlang
I v legkie puskayu vodu.
1977
|tot shum - ne nachalo konca,
Ne povtornaya gibel' Pompei -
Spor veli tri velikih glupca:
Kto iz nih, iz velikih, glupee.
Pervyj vyl: "YA fizicheski glup, -
Ruki vzdel, slovno vylez na kliros. -
U menya dazhe mudrosti zub,
Nevziraya na vozrast, ne vyros!"
No ne prinyali eto v raschet -
Dazhe umnomu edak negozhe:
"Ah, podumaesh', zub ne rastet!
Tak drugoe rastet - nu i chto zhe?.."
K sinyaku prizhimaya pyatak,
Vstryal vtoroj: "Polno vam, zagaldeli!
YA - sposoben vse videt' ne tak,
Kak ono sushchestvuet na dele!"
"|h, nashel chem hvalit'sya, prostak, -
Nedostatkom vsego pokolen'ya!..
I k tomu zhe vse videt' ne tak -
Dokazatel'stvo slabogo zren'ya!"
Tretij byl nepreklonen i grub,
Rval lico na sebe, lez iz plat'ya:
"YA - edinstvennyj podlinno glup, -
Ni pro chto ne imeyu ponyat'ya".
Dolgo sporili - dni, mesyaca, -
No u vseh argumenty ubogi...
I poshli tri velikih glupca
Glupym shagom po glupoj doroge.
Vot i bereg - doroge konec.
Otkativ na obochinu bochku,
V nej sidel velichajshij mudrec, -
Mudrecam horosho v odinochku.
Molvil on podstupivshim k nemu:
Deskat', znayu - zachem, kto takie, -
Odnogo tol'ko ya ne pojmu -
Dlya chego eto vam, dorogie!
Ili, mozhet, vam nechego est',
Ili - malo drug druzhku pobili?
Ne kazhites' glupee chem est', -
Ostavajtes' takimi, kak byli.
Stoit tol'ko ne sporit' o tom,
Kto glavnej, - uzhivetes' otlichno, -
Pokurazh'tes' eshche, a potom -
Tak i byt' - prihodite vtorichno!..
On zalez v svoyu bochku s torca -
ZHutko umnyj, sedoj i lohmatyj...
I ushli tri velikih glupca -
Glupyj, glupen'kij i glupovatyj.
Udivlyayas', vorchali v serdcah:
"Star mudrec - nikakogo somnen'ya!
Mir stoit na velikih glupcah, -
Zrya ne vykazal staryj pochten'ya!"
Potrevozhat vtorichno ego -
Temnoj noch'yu poprosyat: "Vylaz'te!"
Vse by eto eshche nichego,
No glupcy sostoyali u vlasti...
I u skazki byvaet konec:
Bol'she net u obochiny bochki -
V "odinochku" otpravlen mudrec.
Horosho li emu v "odinochke"?
1977
Real'nej snovideniya i breda,
CHudnee staroj skazki dlya detej -
Krasivaya vostochnaya legenda
Pro ozero na sopke i pro omut v sto loktej.
I kto nyrnet v holodnyj etot omut,
Nasobiraet rakushek, prikleennyh ko dnu, -
Ni zagovor, ni smert' togo ne tronut;
A kto potonet - obretet pokoj i tishinu.
|h, sapogi-to stoptany, pohodkoj kosolapoyu
Protopayu po tropochke do kamennyh gol'cov,
So dna kruzhki blestyashchie ya soskoblyu, scarapayu -
Tebe na ser'gi, milaya, a hosh' - i na kol'co!
YA ot zemnogo nizkogo poklona
Ne otkazhus', hotya spiny ne gnul.
Rodilsya ya v rubashke - iz nejlona, -
Na shelkovuyu, tonen'kuyu ya ne potyanul.
Spasibo i za tu na dobrom slove:
Noshu - ne beregu ee, ne pryachu v tajnikah, -
Ee legko otstiryvat' ot krovi,
Ne rvetsya - hot' ot vorota rvani ee - nikak!
YA na gol'cy vskarabkayus', na sopku tihoj sapoyu,
Vsmotryus' vo dno ozernoe pri otbleske zarnic:
Mercayushchie rakushki ya podkradus' i scapayu -
Tebe na ozherel'e, kakoe u caric!
Pylyu po suhu, topayu po zhizhe, -
YA inogda spuskayus' po nozhu...
Mne govoryat, chto ya kachus' vse nizhe,
A ya - hot' i vnizu, a vse zhe uroven' derzhu!
ZHizn' vperedi - odin otrezok prozhit,
YA vhozh kuda ugodno - v terema i v zakroma:
Rozhden v rubashke - Bog tebe pomozhet, -
Hot' nash, hot' udegejskij - staryj Sangiya-mama!
Dela moi lyubeznye, ya vas nakroyu shlyapoyu -
YA doberus', dolezu do zaoblachnyh granic, -
Ne vzyat' volshebnyh rakushek - zvezdu s nebes scarapayu,
Almaznuyu da krupnuyu - kakie u caric!
Naves by zvezd ya v zolochenom blyude,
CHtoby pri nih vam vek prokorotat', -
Da vot beda - zabotlivye lyudi
Skazali: "Zvezdy s neba - ne hvatat'!"
Nyryal'shchiki za rakushkami - tonut.
No kto v rubashke - chto tomu tyur'ma ili suma:
Brosayus' golovoyu v sinij omut -
Beri menya k sebe, ne meshkaj, Sangiya-mama!..
No do togo, dusha moya, po stranam po Muraviyam
Prokatimsya, i bogi podozhdut-povremenyat!
My v galechku pribrezhnuyu, v dorozhki s chistym graviem
Vob'em monetu zvonkuyu, zatopchem - i nazad.
A pomnish' li, golubushka, v denechki nashi letnie
Brosili v more denezhku - prosila ty sama?..
A mozhet byt', i v ozero te rakushki zavetnye
Zabrosil Bog dlya vernosti - sam Sangiya-mama!..
1977
Govoryat v Odesse deti
O kakom-to dissidente:
Zvat' merzavca - Govnan Vilya,
Na Fontane, sem', zhivet,
Rodom on iz Izrailya
I emu devyatyj god.
1977
V podrazhanie Bulatu Okudzhave
Nezhnaya Pravda v krasivyh odezhdah hodila,
Prinaryadivshis' dlya siryh, blazhennyh, kalek, -
Grubaya Lozh' etu Pravdu k sebe zamanila:
Mol, ostavajsya-ka ty u menya na nochleg.
I legkovernaya Pravda spokojno usnula,
Slyuni pustila i razulybalas' vo sne, -
Grubaya Lozh' na sebya odeyalo styanula,
V Pravdu vpilas' - i ostalas' dovol'na vpolne.
I podnyalas', i skroila ej rozhu bul'dozh'yu:
Baba kak baba, i chto ee radi radet'?! -
Raznicy net nikakoj mezhdu Pravdoj i Lozh'yu,
Esli, konechno, i tu i druguyu razdet'.
Vyplela lovko iz kos zolotistye lenty
I prihvatila odezhdy, primeriv na glaz;
Den'gi vzyala, i chasy, i eshche dokumenty, -
Splyunula, gryazno rugnulas' - i von podalas'.
Tol'ko k utru obnaruzhila Pravda propazhu -
I podivilas', sebya oglyadev delovo:
Kto-to uzhe, razdobyv gde-to chernuyu sazhu,
Vymazal chistuyu Pravdu, a tak - nichego.
Pravda smeyalas', kogda v nee kamni brosali:
"Lozh' eto vse, i na Lzhi odeyan'e moe..."
Dvoe blazhennyh kalek protokol sostavlyali
I obzyvali durnymi slovami ee.
Stervoj rugali ee, i pohuzhe chem stervoj,
Mazali glinoj, spuskali dvorovogo psa...
"Duhu chtob ne bylo, - na kilometr sto pervyj
Vyselit', vyslat' za dvadcat' chetyre chasa!"
Tot protokol zaklyuchalsya obidnoj tiradoj
(Kstati, navesili Pravde chuzhie dela):
Deskat', kakaya-to mraz' nazyvaetsya Pravdoj,
Nu a sama - propilas', prospalas' dogola.
CHistaya Pravda bozhilas', klyalas' i rydala,
Dolgo skitalas', bolela, nuzhdalas' v den'gah, -
Gryaznaya Lozh' chistokrovnuyu loshad' ukrala -
I uskakala na dlinnyh i tonkih nogah.
Nekij chudak i ponyne za Pravdu voyuet, -
Pravda, v rechah ego pravdy - na lomanyj grosh:
"CHistaya Pravda so vremenem vostorzhestvuet, -
Esli prodelaet to zhe, chto yavnaya Lozh'!"
CHasto razliv po sto sem'desyat grammov na brata,
Dazhe ne znaesh', kuda na nochleg popadesh'.
Mogut razdet', - eto chistaya pravda, rebyata, -
Glyad' - a shtany tvoi nosit kovarnaya Lozh'.
Glyad' - na chasy tvoi smotrit kovarnaya Lozh'.
Glyad' - a konem tvoim pravit kovarnaya Lozh'.
1977
YA sam s Rostova, a voobshche podkidysh -
YA mog by byt' s kakih ugodno mest, -
I esli ty, moj Bog, menya ne vydash',
Togda moya Svin'ya menya ne s容st.
ZHivu - vezde, sejchas, k primeru, - v Tule.
ZHivu - i ne schitayu ni poter', ni baryshej.
Iz detstva pomnyu detskij dom v aule
V respublike checheno-ingushej.
Oni nam detskih dush ne zagubili,
Delili s nami pishchu i sud'bu.
Letela zhizn' v plohom avtomobile
I vyletala s vyhlopom v trubu.
YA sam ne znal, v kogo ya vospitayus',
Lyubil druzej, gostej i anashu.
Teper' chut' chto, chego - za nozh hvatayus', -
Kotorogo, po schast'yu, ne noshu.
Kak sbityj kust ya po vetru voloksya,
Pitalsya pri doroge, pomnya zlo, no i dobro.
YA horosho usvoil chuvstvo loktya, -
Kotoryj mne sovali pod rebro.
Byval ya tam, gde i drugie byli, -
Vse te, s kem rezal popolam sud'bu.
Letela zhizn' v plohom avtomobile
I vyletela s vyhlopom v trubu.
Nas zakalyali v klimate moroznom,
Net nikomu ni v chem otkaza tam.
Tak chto checheny, zhivshie pri Groznom,
Namylilis' s Kavkaza v Kazahstan.
A tam - Sibir' - lafa dlya bradobreev:
Skoplenie narodov i nestrizhennyh bichej, -
Gde mesto est' dlya zekov, dlya evreev
I nedoistreblennyh basmachej.
V Anadyre chto nado my namyli,
Nam tam lomy lomali na gorbu.
Letela zhizn' v plohom avtomobile
I vyletala s vyhlopom v trubu.
My pili vse, vklyuchaya polituru, -
I lak, i klej, starayas' ne vzboltnut'.
My spirtom obmanuli pulyu-duru -
Tak, chto li, umnyh nam ne obmanut'?!
P'yu vodku pod orehi dlya potehi,
Kon'yak pod plov s uzbekami, po-ihnemu - pilav, -
V Noril'ske, naprimer, v goryachem cehe
My probovali pit' stal'noj rasplav.
My dyry v desnah zolotom zabili,
Sostaryus' - vynu - deneg naskrebu.
Letela zhizn' v plohom avtomobile
I vyletala s vyhlopom v trubu.
Kakie pesni peli my v aule!
Kak prygali po skalam nagishom!
Poka menya s puti na zavernuli,
Pisalsya ya checheno-ingushom.
Odnim dostalas' rana nozhevaya,
Drugim - dela drugie, nu a tret'im - tret'ya tret'...
Sibir', Sibir' - derzhava bichevaya, -
Gde est' gde zhit' i est' gde pomeret'.
YA byl kudryav, no kudri istrebili -
Sem' pyadej iz-za lysiny vo lbu.
Letela zhizn' v plohom avtomobile
I vyletela s vyhlopom v trubu.
Vospominan'ya tol'ko potrevozh' ya -
Vsegda odno: "Na pomoshch'! Karaul!.."
Vot b'yut chechenov nemcy iz Povolzh'ya,
A mesto bitvy - gorod Barnaul.
Kogda doshlo pochti do samosuda,
YA vstal goroj za gorcev, ch'e-to gorlo terebya, -
Te i drugie byli ne otsyuda,
No voevali, slovno za sebya.
A te, kto nas na podvigi podbili,
Davno lezhat i korchatsya v grobu, -
Ih vseh svezli tuda v avtomobile,
A samyj glavnyj - vyletel v trubu.
1977
Sbivayut iz dosok stoly vo dvore, -
Poka ne nakryli - stuchat v domino...
Dni v mae dlinnee nochej v dekabre,
No tyanetsya vremya - no vse resheno!
Uzhe dovoennye lampy goryat vpolnakala,
Iz okon na plennyh glazela Moskva svysoka, -
A gde-to soldatikov v serdce oskolkom tolkalo,
A gde-to razvedchikam nado dobyt' yazyka.
Vot uzhe obnovlyayut znamena, i stroyat v kolonny,
I bulyzhnik na ploshchadi chist, kak parket na polu, -
A vse zhe na zapad idut i idut, i idut batal'ony,
I nad pohoronkoj zahodyatsya baby v tylu.
Ne vypito vslast' rodnikovoj vody,
Ne kupleno vprok obruchal'nyh kolec -
Vse smylo potokom narodnoj bedy,
Kotoroj prihodit konec nakonec!
Vot so stekol sodrali kresty iz polosok bumagi,
Vot i shtory doloj - zatemnen'e uzhe ni k chemu, -
A gde-nibud' - spirt razdayut pered boem iz flyagi:
On vse vygonyaet - i holod, i strah, i chumu.
Vot uzhe ochishchayut ot kopoti svechek ikony,
I dusha i usta - i molitvu tvoryat, i stihi, -
No s krasnym krestom vse idut i idut, i idut eshelony,
A vrode po svodkam - poteri ne tak veliki.
Uzhe zacvetayut povsyudu sady,
I zemlyu progrelo i vodu vo rvah, -
I skoro nagrada za ratny trudy -
Podushka iz svezhej travy v golovah!
Uzhe ne mayachat nad gorodom aerostaty,
Zamolkli sireny, gotovyas' pobedu trubit', -
A rotnye vse-taki vyjti uspeyut v kombaty -
Kotorogo vse eshche zaprosto mogut ubit'.
Vot uzhe zazvuchali trofejnye akkordeony,
Vot i klyatvy slyshny - zhit' v soglas'e, lyubvi, bez dolgov, -
I vse zhe na zapad idut i idut, i idut eshelony,
A nam pokazalos' - pochti ne ostalos' vragov!..
1977
Pro rechku Vachu i poputchicu Valyu
V. Tumanovu
Pod soboyu nog ne chuyu -
I kachaetsya zemlya...
Tretij mesyac ya bichuyu,
Tak kak spisan podchistuyu
S kitoboya-korablya.
Nu a tak kak ya bichuyu,
Bespartijnyj, neevrej, -
YA na lestnicah nochuyu,
Gde teplo ot batarej.
|to zhizn'! ZHivi i grejsya -
Hren vam, pulya i petlya!
P'yu, byvaet, hot' zalejsya:
Koresha prihodyat s rejsa -
I gulyayut "ot rublya"!
Rup' - ne den'gi, rup' - bumazhka,
|konomit' - tyazhkij greh.
Ah, dusha moya tel'nyashka -
V sorok polos, sem' proreh!
No poslal gospod' udachu -
Zarabotal svechku on! -
Uvidav, kak gor'ko plachu,
On skazal: "Gulyaj na Vachu!
Toropis', poka sezon!"
CHto takoe eta Vacha -
Razuznal ya u bicha, -
On na Vachu ehal placha -
Vozvrashchalsya hohocha.
Vacha - eto rechka s mel'yu
Vo glubine sibirskih rud,
Vacha - eto dom s postel'yu,
Tam starayutsya artel'yu, -
Mnogo zolota berut!
Kak verbovannyj ishachu -
Ne hanyzhu, ne "torchu"...
Vzyal bilet, - lechu na Vachu,
Prilechu - pohohochu!
Netu zolota bogache -
Lyudi znayut, im vidnej!
V obshchem, tak ili inache,
Zarabotal ya na Vache
Sto semnadcat' trudodnej.
Podschitali, otobrali, -
Za edu, tuda-syuda, -
No chetyre tyshchi dali
Pod raschet - vot eto da!
Rassoval ya ih v karmany,
Gde i rup' ne nocheval,
I uehal v zharki strany,
Gde kafe i restorany -
Pozabyt', kak bicheval.
Vyp'yu - tam takaya chacha! -
Za sovetchika bicha:
YA na Vachu ehal placha -
Vozvrashchayus' hohocha!
...Provodnik v preddver'e p'yanki
Izvertelsya na pupe,
To zhe i oficiantki,
A na pervom polustanke
Sela zhenshchina v kupe.
Mozhet, vam ona - kak klyacha,
Mne - tak prosto v samyj raz!
YA na Vachu ehal placha -
Vozvrashchayus' veselyas'!
To da se, da trali-vali, -
Kak uznala pro rubli...
Sotni po stolu shnyryali -
S Valej vmeste i soshli.
S neyu vyshla nezadacha, -
YA i eto zalechu!
YA na Vachu ehal placha,
Vozvrashchayus' - hohochu!..
Sutok pyat' kak proskvozilo, -
More vot ono - stoit.
U menya chto bylo - splylo, -
Provodnik vorotit rylo
I za vodkoj ne bezhit.
Rup' poslednij v Sochi trachu -
Telegrammu nakatal:
SHlite deneg - otbatrachu,
YA ih vse prohohotal.
Gde vy, gde vy, rassypnye, -
Hot' rugajsya, hot' krichi!
Snova vash ya, dorogie, -
Magadanskie, rodnye,
Nezabvennye bichi!
Mimo nosa nosat chachu,
Mimo rota - alychu...
YA na Vachu edu, placha,
Nad soboyu hohochu!
1977
"Grazhdane! Zachem tolkaetes',
Na skandal i ssoru naryvaetes'?
Sest' hotite? Dal'nyaya doroga?
YA vam ustuplyu, radi Boga!
Grazhdane! dazhe p'yanye!
Vse my - passazhiry postoyannye,
Vse zhivem, bilety otryvaem,
Vse po zhizni edem tramvaem.
Tesno vam? I zrya rugaetes', -
Pochemu vpered ne prodvigaetes'?!
Kashi s vami, vidimo, ne svarish'..."
"Nikakoj ya vam ne tovarishch!"
"Nogi vse prokopytili..."
"Von uzhe dyra na vashem kitele!"
"Razbudite etogo muzhchinu, -
On vo sne poet matershchinu".
"Grazhdane! ZHizn' konchaetsya! -
Tretij krug sojti ne poluchaetsya!"
"S vas, tovarishch, shtraf, rasschitajtes'!
Net? Togda eshche pokatajtes'!"
1968, 1975, {1977}
Sneg skripel podo mnoj,
Poskripev, zatihal,
A sugroby prilech' zavlekali...
YA dyshal sinevoj,
Belyj par vydyhal, -
On letel, stanovyas' oblakami.
I zvenela toska, chto v bezradostnoj pesne poetsya,
Kak yamshchik zamerzal v toj gluhoj neznakomoj stepi:
Usypiv, yamshchika zamorozilo zheltoe solnce,
I nikto ne skazal: "SHevelis', podymajsya, ne spi!"
...Vse stoit na Rusi
Do makushek v snegu, -
Polz, katilsya, chtob ne provalit'sya:
Sohrani i spasi,
Daj vesel'ya v purgu,
Daj ne lech', ne usnut', ne zabyt'sya!
Tot yamshchik-chudodej brosil knut i - kuda emu det'sya:
Pomyanul o Hriste, oshalev ot zasnezhennyh verst, -
On, hleshcha loshadej, mog dvizhen'em i zlost'yu sogret'sya,
Nu a on v dobrote ih zhalel, i ne bil - i zamerz.
...Otrazhen'e svoe
Uvidal v polyn'e,
I vzyala menya otorop': v poru b
Oborvat' zhitie, -
YA po grud' vo vran'e,
Da i sam-to ya kto?! Nado v prorub'.
Hot' dusha propita - ej tam goloj ne vyterpet' stuzhu.
V prorub' nado da v omut, no sam, a ne ruki slozha!
Par valit izo rta: ek dusha moya rvetsya naruzhu, -
Vyjdet vsya - shoronite, zarezhus' - snimite s nozha.
Sneg kruzhit nad zemlej,
Nad stranoyu moej, -
Myagko stelet, v zapoj zazyvaet...
Ah, yamshchik udaloj, -
P'et i hleshchet konej,
A nep'yanyj yamshchik - zamerzaet.
1977
Vadimu Tumanovu
V mladenchestve nas materi pugali,
Sulya za oslushanie Sibir', grozya rukoj, -
Oni v serdcah branilis' - i edva li
ZHelali detyam uchasti takoj.
A my poshli za tak na chetvertak, za radi boga,
V obhod i naprolom, i prosto pyl'yu po luchu...
K kakim porogam privedet doroga?
V kakuyu propast' naposledok prokrichu?
My Sever svoj otyshchem bez kompasa -
Ugrozy materej my zazubrili kak zavet, -
I veter dul s kostej sduvaya myaso
I raduya prohladoyu skelet.
Mol'by i stony zdes' ne vyzhivayut -
Hvataet i unosit ih pozemka i metel',
Slova i slezy na vetru smerzayut, -
Lish' bran' i puli nastigayut cel'.
I my poshli za tak na chetvertak, za radi boga,
V obhod i naprolom, i prosto pyl'yu po luchu...
K kakim porogam privedet doroga?
V kakuyu propast' naposledok prokrichu?
Pro vse pisat' - ne vyderzhit bumaga,
Vse - v proshlom, nu a proshloe - byl'e i tryn-trava, -
Ne raz nam kosti peremyla draga -
V nas, znachit, bylo zoloto, bratva!
No chuden zvon dushi moej pomina,
I belyj den' belej, i noch' chernej, i sushe sneg, -
I merzlota nadezhnej formalina
Moj trup na pamyat' sohranit navek.
I my poshli za tak na chetvertak, za radi boga,
V obhod i naprolom, i prosto pyl'yu po luchu...
K kakim porogam privedet doroga?
V kakuyu propast' naposledok prokrichu?
YA na vospominaniya ne padok,
No esli zanesla sud'ba - glyadi i ne tuzhi:
My zdes' podohli - von on, tot raspadok, -
Nas vygrebli bul'dozerov nozhi.
Zdes' my proshli za tak na chetvertak, za radi boga,
V obhod i naprolom, i prosto pyl'yu po luchu, -
K kakim porogam privela doroga...
V kakuyu propast' naposledok prokrichu?..
1977
Vadimu Tumanovu
Byl pobeg na ryvok -
Naglyj, glupyj, dnevnoj, -
Volodarskogo - s nog
I - vpered golovoj.
I zaprygali dvoe,
V takt sopya na begu,
Na vidu u konvoya
Da po poyas v snegu.
Polozhen stroj v poryadke obrazcovom,
I vzvyla "Druzhba" - staraya pila,
I osenili znamen'em svincovym
S ochuhavshihsya vyshek tri stvola.
Vse lezhali plashmya,
V sneg utknuli nosy, -
A za nami dvumya -
Besnovatye psy.
Devyat' grammov goryachie,
Al' vam tesno v stvolah!
My na mushkah koryachilis',
Slovno kak na kolah.
Nam - dobezhat' do berega, do celi, -
No vyshe - s vyshek - vse predresheno:
Tam u strelkov my dergalis' v pricele -
Umora prosto, do chego smeshno.
Vot by mne posmotret',
S kem otpravilsya v put',
S kem risknul pomeret',
S kem zateyal risknut'!
Gde-to videlis' budto, -
CHut' ochuhalsya ya -
Prohripel: "Kaka zovut-to?"
I - kakaya stat'ya?"
No pozdno: zacherknuli ego puli -
Krestom - v zatylok, poyas, dva plecha, -
A ya bezhal i dumal: dobegu li? -
I dazhe ne zametil sgoryacha.
YA - k nemu, chudaku:
Pochemu, mol, otstal?
Nu a on - na boku
I mozgi rasplastal.
Probralo! - telogrejka
Azh prosohla na mne:
Liho b'et trehlinejka -
Pryamo kak na vojne!
Kak za grudki, derzhalsya ya za kamni:
Kogda sobaki blizko - ne begi!
Psy pokropili zemlyu yazykami -
I razbrelis', slizav ego mozgi.
Pripodnyalsya i ya,
Belyj svet stervenya, -
I glyazhu - kumov'ya
Podzhidayut menya.
Pnuli trup: "|h, skotina!
Netu proku s nego:
Za poimki poltina,
A za smert' - nichego".
I my proshli gus'kom pered brigadoj,
Potom - na vahtu, otryahnuvshi sneg:
Oni obratno v zonu - za nagradoj,
A ya - za novym srokom za pobeg.
YA snachala grubil,
A potom perestal.
Celyj vzvod menya bil -
Azh dva raza ustal.
Zrya pugayut tem svetom, -
Tut - s dub'em, tam - s krutom:
Vrezhut tam - ya na etom,
Vrezhut zdes' - ya na tom.
YA gordost' pod ispodnee upryatal -
Vidal, kak pyatki lizhut gordecy, -
Poshel lizat' ya rany v lizolyator, -
Ne zalizal - i vot oni, rubcy.
|h by nam - vdol' reki, -
On byl tozhe ne slab, -
CHtoby im - ne s ruki,
A sobakam - ne s lap!..
Vot i skazke konec.
Zver' bezhit na lovca,
Snes - kak srezal - lovec
Beglecu pol-lica.
...Vse vzyato v truby, perekryty krany, -
Nochami tol'ko voyut i skulyat,
CHto nado, nado sypat' sol' na rany:
CHtob luchshe pomnit' - pust' oni bolyat!
1977
YA kogda-to umru - my kogda-to vsegda umiraem, -
Kak by tak ugadat', chtob ne sam - chtoby v spinu nozhom:
Ubiennyh shchadyat, otpevayut i baluyut raem, -
Ne skazhu pro zhivyh, no pokojnikov my berezhem.
V gryaz' udaryu licom, zavalyus' pokrasivee nabok -
I udarit dusha na vorovannyh klyachah v galop,
V divnyh rajskih sadah naberu bledno-rozovyh yablok...
ZHal', sady storozhat i strelyayut bez promaha v lob.
Priskakali - glyazhu - pred ochami ne rajskoe chto-to:
Nerodyashchij pustyr' i sploshnoe nichto - bespredel.
I sredi nichego vozvyshalis' litye vorota,
I ogromnyj etap - tysyach pyat' - na kolenyah sidel.
Kak rzhanet korennoj! YA smiril ego laskovym slovom,
Da rep'i iz mochal ele vydral i grivu zaplel.
Sedovlasyj starik slishkom dolgo vozilsya s zasovom -
I kryahtel i vorchal, i ne smog otvorit' - i ushel.
I izmuchennyj lyud ne izdal ni edinogo stona,
Lish' na kortochki vdrug s onemevshih kolen peresel.
Zdes' malina, bratva, - nas vstrechayut malinovym zvonom!
Vse vernulos' na krug, i raspyatyj nad krugom visel.
Vsem nam blaga podaj, da i mnogo li treboval ya blag?!
Mne - chtob byli druz'ya, da zhena - chtoby pala na grob, -
Nu a ya uzh dlya nih naberu bledno-rozovyh yablok...
ZHal', sady storozhat i strelyayut bez promaha v lob.
YA uznal starika po slezam na shchekah ego dryablyh:
|to Petr Svyatoj - on apostol, a ya - ostolop.
Vot i kushchi-sady, v koih prorva morozhennyh yablok...
No sady storozhat - i ubit ya bez promaha v lob.
I pognal ya konej proch' ot mest etih gnilyh i zyablyh, -
Koni prosyat ovsu, no i ya zakusil udila.
Vdol' obryva s knutom po-nad propast'yu pazuhu yablok
Dlya tebya ya vezu: ty menya i iz raya zhdala!
1977
(Vtoroj variant)
YA umru govoryat - my kogda-to vsegda umiraem, -
S容zzhu na dapmovyh, esli v spinu spodobyat nozhom:
Ubiennyh shchadyat, otpevayut i baluyut raem, -
Ne skazhu pro zhivyh, a pokojnikov my berezhem.
V gryaz' udaryu licom, zavalyus' pokrasivee nabok -
I udarit dusha na vorovannyh klyachah v galop,
Vot i delo s koncom, - v pajskih kushchah pokushayu yablok.
Podojdu ne spesha - vdug apostol vepnet, ostolop!..
CHup menya samogo!.. Navazhden'e... Znakomoe chto-to -
Nerodyashchij pustyr' i sploshnoe nichto - bespredel.
I sredi nichego vozvyshalis' litye vorota,
I ogromnyj etap - tysyach pyat' - na kolenyah sidel.
Kak rzhanet korennik! YA smiril ego laskovym slovom,
Da rep'i iz mochal ele vydral i grivu zaplel.
Petp-apostol, starik, slishkom dolgo vozilsya s zasovom -
I kryahtel i vorchal, i ne smog otvorit' - i ushel.
Tot ogpomnyj etap ne izdal ni edinogo stona,
Lish' na kortochki vdrug s onemevshih kolen peresel.
Vot sledy pes'ih lap... Da ne paj eto vovse, a zona!
Vse vernulos' na krug, i raspyatyj nad krugom visel.
My s konyami glyadim - vot uzh istinno zonam vsem zona!
Hlebnyj duh iz vorot - tak nadezhnej, chem ruki vyazat'.
YA poka nevredim, no i ya nahlebalsya ozona.
Lepoty polon rot, i rugatel'stvo trudo skazat'.
Zasuchiv rukava, proleteli dve teni v zelenom.
S krikom "V rel'su stuchi!" proporhali na kryl'yah bichi.
Tam malina, bratva, nas vstrechaet malinovym zvonom.
No zveneli klyuchi - eto k nam podbirali klyuchi...
YA podoh na zadah, na rukah na starushech'ih dryablyh,
Ne k Madonne prizhat Bozhij Syn, a k stene, kak holop.
V divnyh rajskih sadah prosto prorva morozhenyh yablok,
No sady storozhat i strelyayut bez promaha v lob.
Heruvimy kruzhat, angel okaet s vyshki - zanyatno!
Da ne vzyshchet Hristos, - rvu plody ledyanye s derev.
Kak ya vystrelu rad, uskakal ya iz raya obratno,
Vot i yablok prines, ih za pazuhoj telom sogrev.
YA eshche raz umru - esli nado, my vnov' umiraem.
Udalos'. Bog ty moj! YA ne sam - vy mne pulyu v zhivot.
Tak slozhilos' v miru - vseh zastrelennyh baluyut raem,
A ottuda zemlej... Berezhennogo Bog berezhet!
S perekoshennym rtom zavalyus' pocle vystrela nabok,
Koni prosyat ovsu, no i ya zakusil udila.
Vdol' obryva s knutom po-nad propast'yu pazuhu yablok
YA tebe privezu - ty menya i iz raya zhdala!
1977
V odnoj derzhave s naselen'em... -
No eto, vprochem, vse ravno, -
Drugih derzhav s operezhen'em,
Vse pol'zovalos' uvazhen'em,
CHto mozhet tol'ko pit' vino.
Car' v toj derzhave byl bez losku:
Nebrit, nebrezhen, kak i my,
Strel'net, kol' nado, papirosku,
Nu, slovom, svoj, nu, slovom, v dosku.
I etim beredil umy.
On byl plemyannikom pri dyade,
Pred tem kak zlobnyj dar NE PITX
Porval gniluyu zhizni nit' -
V mogilu dyadyu svel. No pit'
Nash car' ne smel pri dyade-gade.
Kogda inye chuzhezemcy,
Inako myslyashchie nam
(Kto - ispoveduya islam,
A kto - po gluposti, kak nemcy),
K nam priezzhali po delam -
S grehom, konechno, popolam
Domoj obratno uezzhali:
Ih porazhal ne shum, ne gam
I ne brozhen'e po stolam,
A to, chto byvshij car' nash - ham
I chto ego ne uvazhali.
Vospominayut pahany,
Kak on soval im PPSH:
"Strelyaj!" - Na zavtra zh - hot' by hny!
On, gad, byl trezvennik v dushe.
I u nego, konechno, dochka -
Uzhe na vydan'e - byla
Horoshaya - v nefrite pochka,
Tak kak s rozhdeniya pila.
A car' staralsya, bedolaga,
Dobyt' ej p'yanicu v muzh'ya:
On p'yanstvo pochital za blago...
Nezhnej otcov ne znayu ya.
Butylku prineset, byvalo:
"Dochurka! Na, hot' ty hlebni!"
A ta krichit: "S utra - ni-ni!"
Ona s utra ne prinimala,
Ili komediyu lomala, -
A chto lomat', kogda odni?
"Pej, verbochka moya, rakitka,
Naslednaya pryamaya doch'!
Da znala b ty, kakaya pytka
S narodom vmeste pit' ne moch'!
Mne b zyatya, dazhe ne na zavist'...
Najdi mne zyatyushku, najdi!
Pust' on, kak tot truslivyj zayac,
Ne pohmelyaetsya, merzavec,
Pust' p'et s poludnya, - vyhodi!
Pojmi moi otcovy muki,
Ved' ya volnuyusya ne zrya,
CHto eti trezvye gadyuki -
Vsegda - tajkom i vtiharya!
YA nazhil vse, ya nazhil gryzhu,
Nesya moj gruz, moe ditya!
Oh, esli ya tebya uvizhu
S odnim ih etih - tak obizhu...
Ub'yu, byt' mozhet, ne hotya -
Vo kak ya trezvyh nenavizhu!"
Kak utro - vsya derzhava v bane, -
Otparka shla bez vyhodnyh.
Lyubil nash car' vsyu p'yan' na p'yani,
Vseh nashih doblestnyh hanyg.
Ot trezvyh on - kak ot prokazy:
Kak vstretit - tak bezhit ot nih,
On vtajne izdaval ukazy,
Vse v pol'zu bednyh i hmel'nyh.
Na stenah lozungi viseli -
Po centru, a ne gde-nibud':
"Vivat zaguly i vesel'e!
Doloj trezveyushchuyu nud'!"
Sugubo i davno ne p'yushchih -
Kogo kuda: kogo - v ostrog,
Osobo - principy imushchih.
Sam, v silu vlasti, pit' ne mog.
No trezvye sbirali sily,
Poka my pili natoshchak,
No nashi vernye kutily
Nam donosili - gde i kak.
Na miting protiv peregara
Sberutsya, - my ih hvat' v kol'co! -
I nu gur'boj dyshat' v lico,
A to - brandspojt, a v nem vodyara.
Kak huliganili, orali -
Ne proiznest' v originale,
Nu, trezvaya shpana, koshmar!
No my ih vse zhe razognali
I otstoyali peregar.
A v eto vremya trezv' splotilas'
Vokrug kogo-to odnogo,
Uzhe otvazhilis' na vylaz
Sekretno, tiho, delovo.
I shli oni ne na bankety,
A na rabotu, im na strah
U vhoda p'yanye pikety
Edva derzhalis' na nogah.
A vecherami - po dva, po tri
Uzhe reshilis' vypolzat':
Sidit - ne p'et i naglo smotrit,
...Caryu byl ochen' nuzhen zyat'.
YAvilsya zyat' kak po prikazu:
Nu, ya skazhu vam - ogo-go!
On etu trezvuyu zarazu
Stal istreblyat' vezde i srazu,
A pri dvore - pervej vsego.
Ura! Ih sily rezko tayut -
Uzh k glavaryu my tyanem nit':
Uvidyat britogo - hvatayut
I - prinuditel'no lechit'.
Snachala - doza alkogolya,
No - chtob ne prichinit' vreda.
Soprotivlen'e - erunda:
Pyat' sutok - i slomalas' volya,
Sam medsestrichku klichet: "Olya!.."
On nash - i vraz i navsegda.
Da on iz angelov iz sushchih,
Kto zh on - zyatek? Ba! Vot te na!
On - eto sam glava nep'yushchih,
Isprobovavshij vkus vina.
1977
Zdravstvuj, "YUnost'", eto ya,
Anya CHepurnaya,
YA rovesnica tvoya,
To est' molodaya.
To est', mama govorit,
Vnuka ne zhelaya:
Rano bol'no, deskat', styd,
Budto ne zhila ya.
Moya mama - invalid:
Poluchila travmu,
I teper' blagovolit
Bol'she k bozh'yu hramu.
Lyubit lazit' po horam,
Layat' tozhe stala, -
No ona v nauki hram
Tozhe b zabegala...
Ne brosaj chitat' pis'mo,
"YUnost'" dorogaya!
Vrach mamashu, esli b smog,
Izlechil ot laya.
Ty podumala, de, vot
Vstanet spozaranka
I strochit, i shlet, i shlet
Pis'ma, huliganka!
Net, ya pravda v pervyj raz
O sebe i Mite...
Slezy kapayut iz glaz, -
Izvinite - budet gryaz' -
I pis'mo dochtite!
YA zh zhivaya - vot revu, -
Vam-to vse povtor, no
YA zhe grezhu nayavu:
Kak dojdet pis'mo v Moskvu -
Stanet mne prostorno.
A otca radikulit
Gnet gorizontal'no,
On - voennyj invalid,
Tak chto vse normal'no.
Vas dedulya svyato chtit, -
Govorit prostranno,
Vse ot Boga, govorit,
Ili ot ekrana.
Ne brosaj menya odnu
I otkliknis', "YUnost'"!
Mne - hot' shchas na glubinu!
Nu kuda ya denus', nu?
Nu kuda ya sunus'?
Net, ya luchshe ot i do,
Kak i chto sluchilos':
Zdes' gadyuchee gnezdo,
"YUnost'", poluchilos'.
Zashchiti (togda my ih! -
ZHivo sheyu svertim)
Nas - dvoih druzej tvoih, -
A ne to tut smert' im.
Mitya - eto... kak skazat'?..
|to ya s kotorym...
V obshchem, stala ya gulyat'
S Mitej-kombajnerom.
ZHar valil ot nashih tel
(Obrazno, konechno), -
On po-chestnomu hotel -
|to ya - on azh vspotel, -
YA byla bespechna.
|to bylo zharkim dnem
Posredi uhaba...
"YUnost'", my s toboj pojmem:
Ty zhe tozhe baba!
Da i hot' by mezhdu l'din -
Vse ravno b sluchilos':
YA - shatenka, on - blondin,
YA odna i on odin.
YA zhe s nim uchilas'!
Zrya my eto, Mitya, zrya, -
No ved' krov'-to brodit...
Kak ne pomnyu - tri hmyrya,
Slovno tri bogatyrya...
Kol'ka verhovodit.
Zashchitili nagotu
I prikrylis' naspeh, -
A uzh te orut: "Atu!" -
Podnimayut na smeh.
Smeh - zabava dlya parnej -
Strashnoe oruzh'e!
No a zdes' - eshche strashnej,
Esli do zamuzh'ya.
Nagotu preodolev,
Sram prikryv rukoyu,
Mitya byl kak pravda lev.
Kol'ka rzhet, zovet za hlev,
Slovno s "b" so mnoyu...
Dal'she - bol'she: on zakryl
Mitinu odezhdu,
Dvuh druzhkov svoih pustil...
I prishli sto sorok ryl
S dereven' i mezhdu...
P.S. Vot lyublyu li ya ego?
Peredaj tri slova
(I ne bojsya nichego:
Zazhivet - i snova...), -
Slova, nado zhe vot, a! -
Ili znak hotya by!..
V obshchem, nizhe zhivota...
Dogadajsya zhivo! Tak
My zhe obe - baby.
Net boyus', chto ne pojmesh'!
No ya - istyj drug vam.
Ty konvertik nadorvesh',
Levyj ugol otognesh' -
Tam uzhe po bukvam!
1977
Mihailu SHemyakinu pod vpechatleniem
ot serii "CHrevo"
I kto vy sut'? Bezlikie klikushi?
Kuda gryadete - v Mekku li v Messiny?
Modeli li vlachite k Monparnasu?
Krovavy vashi spiny, slovno tushi,
A tushi - kak obodrannye spiny
I rebra v rebra ...nzyat i myaso k myasu.
Udaril tok, skotinu oglusha,
Obmyakla plot' na ploskosti kartiny
I tyazhko pala myasniku na plechi.
Na um, na kist' tvorcu popala tusha
I dyuzhie sogbennye detiny,
Vershashchie dela ne chelovech'i.
Konchal palach - dela ego uzhasny,
A dal'she te, kto gazhe, nizhe, ploshe
Taskali zhertvy posle gil'otiny:
Bezglazny, bezgolovy i bezglasny
I, kazhetsya, bessutny tushenoshi, -
Kak by katkami vmyaty v sut' kartiny.
Tak kto vy sut', zagublennye dushi?
Kuda speshite, poluobraziny?
Vas ne raz座at' - ediny obe massy.
Sut' Sutina - "Spasite nashi tushi!"
Vy lyazhete, zakolotye v spiny,
I urka slizhet s lic u vas grimasu.
Slezu sliznet, i sliz', i limfu s krov'yu -
Solenuyu lyudskuyu i korov'yu,
I stanut pepla chishche, pyli sushe
Kentavry ili chelovekotushi.
YA - rotozej, no vot ne splyu nochami -
(V glaza by vam vzglyanut' iz-za kartiny!) -
Nejmetsya mne, shutu i lobotryasu,
Sdaetsya mne - hlestali vas bichami?!.
Vy krest nesli i obodrali spiny?!.
I - rebra v rebra vam - i netu spasu.
1977
Mne sud'ba - do poslednej cherty, do kresta
Sporit' do hripoty (a za nej - nemota),
Ubezhdat' i dokazyvat' s penoj u rta,
CHto - ne to eto vse, ne tot i ne ta!
CHto - labazniki vrut pro oshibki Hrista,
CHto - poka eshche v grunt ne vlezhalas' plita, -
Trista let pod tatarami - zhizn' eshche ta:
Maeta trehsotletnyaya i nishcheta.
No pod vlast'yu tatar zhil Ivan Kalita,
I uzh byl ne odin, kto odin protiv sta.
{Pot} namerenij dobryh i buntov tshcheta,
Pugachevshchina, krov' i opyat' - nishcheta...
Pust' ne vraz, pust' sperva ne pojmut ni cherta, -
Povtoryu dazhe v obraze zlogo shuta, -
No ne stoit predmet, da i tema ne ta, -
Sueta vseh suet - vse ravno sueta.
Tol'ko chashu ispit' - ne uspet' na begu,
Dazhe esli razlit' - vse ravno ne smogu;
Ili vyplesnut' v nagluyu rozhu vragu -
Ne lomayus', ne lgu - vse ravno ne mogu;
Na vertyashchemsya gladkom i skol'zkom krugu
Ravnoves'e derzhu, izgibayus' v dugu!
CHto zhe s chasheyu delat'?! Razbit' - ne mogu!
Poterplyu - i dostojnogo podsteregu:
Peredam - i ne nado derzhat'sya v krugu
I v kromeshnuyu t'mu, i v neyasnuyu zgu, -
Drugu peredoverivshi chashu, sbegu!
Smog li on ee vypit' - uznat' ne smogu.
YA s soshedshimi s kruga pasus' na lugu,
YA o chashe nevypitoj zdes' ni gugu -
Nikomu ne skazhu, pri sebe sberegu, -
A skazat' - i zatopchut menya na lugu.
YA do rvoty, rebyata, za vas hlopochu!
Mozhet, kto-to kogda-to postavit svechu
Mne za golyj moj nerv, na kotorom krichu,
I veselyj maner, na kotorom shuchu...
Dazhe esli sulyat zolotuyu parchu
Ili porchu grozyat napustit' - ne hochu, -
Na oslablennom nerve ya ne zazvuchu -
YA uzh svoj podtyanu, podnovlyu, podvinchu!
Luchshe ya zagulyayu, zap'yu, zatorchu,
Vse, chto za noch' kropayu,- v chadu rastopchu,
Luchshe golovu pesne svoej otkruchu, -
No ne budu skol'zit' slovno pyl' po luchu!
...Esli vse-taki chashu ispit' mne sud'ba,
Esli muzyka s pesnej ne slishkom gruba,
Esli vdrug dokazhu, dazhe s penoj u rta, -
YA ujdu i skazhu, chto ne vse sueta!
1977
Pozhary nad stranoj vse vyshe, zharche, veselej,
Ih otbleski plyasali v dva pritopa tri prihlopa, -
No vot Sud'ba i Vremya pereseli na konej,
A tam - v galop, pod puli v lob, -
I mir udarilo v oznob
Ot etogo galopa.
SHal'nye puli zly, slepy i bestolkovy,
A my leteli vskach' - oni za nami vlet, -
Raskovyvalis' koni - i goryachie podkovy
Leteli v pyl' - na schast'e tem, kto ih potom najdet.
Uvertlivy povod'ya, slovno ugri,
I sputany i volosy i mysli na begu, -
A veter dul - i raspletal nam kudri,
I raspravlyal izviliny v mozgu.
Ni begstvo ot ognya, ni strah pogoni - ni pri chem,
A Vremya podskakalo, i Fortuna ulybalas', -
I sabli sedokov skrestilis' s solnechnym luchom, -
Sedok - poet, a kon' - pegas.
Pozhar pomerk, potom pogas, -
A skachka razgoralas'.
Eshche ne videl svet podobnogo allyura -
Kopyta bili drob', trezvonila kapel'.
Pomeshannaya na krovi slepaya pulya-dura
Prozrela, poumnela vdrug - i chashche bila v cel'.
I kto kogo - azartnej pereplyasa,
I kto skoree - v etoj skachke opozdavshih net, -
A veter dul, s kostej sduvaya myaso
I raduya prohladoyu skelet.
Udacha vperedi i iscelenie bol'nym, -
Vpervye skachet Vremya napryamuyu - ne po krugu,
Obeshchannoe zavtra budet gor'kim i hmel'nym...
Legko skakat', vraga vidat',
I druga tozhe - blagodat'!
Sud'ba letit po lugu!
Doverchivuyu Smert' vkrug pal'ca obernuli -
Zameshkalas' ona, zabyv mahnut' kosoj, -
Uzhe ne dogonyali nas i otstavali puli...
Udastsya li umyt'sya nam ne krov'yu, a rosoj?!
Pel veter vse pechal'nee i glushe,
Navylet Vremya raneno, dostalos' i Sud'be.
Vetra i koni - i tela i dushi
Ubityh - vynosili na sebe.
1977
YUriyu Petrovichu Lyubimovu
Ah, kak tebe rodit'sya podfartilo -
Pochti odnovremenno so stranoj!
Ty prozhil s neyu vse, chto s neyu bylo.
Skazhi eshche spasibo, chto zhivoj.
V shestnadcat' let chital ty rech' Oleshi,
Ty v dvadcat' vstretil god tridcat' sed'moj.
Teper' "inyh uzh net, a te - daleche"...
Skazhi eshche spasibo, chto zhivoj!
Sluzhil ty pod nachalom polotera.
Skazhi, na serdce ruku polozhiv,
Ved' znaj Lavrentij Palych - vot umora! -
Kak znaesh' ty, ostalsya by ty zhiv?
A nynche - v drakah vydublena shkura,
Protravlena do nervov suetoj.
Skazal by Nikolaj Robertych: "YUra,
Skazhi eshche spasibo, chto zhivoj!"
Hot' ty dozhdalsya pervenca ne rano,
No ubereg ot rany nozhevoj.
Tvoj "Dobryj chelovek iz Sezuana"
ZHivet eshche. Spasibo, chto zhivoj.
Zachem gadat' cyganu na ladonyah,
On sam hozyain nad svoej sud'boj.
Skachi, cygan, na "Derevyannyh konyah",
Goni konej! Spasibo, chto zhivoj.
"Byt' ili ne byt'?" my zrya ne pomarali.
Konechno - byt', no tol'ko nacheku.
Vy pomnite: konstrukcii upali? -
No zhivy vse, spasibo Dupaku.
"Marata" net - ego sozdatel' stranen,
Za "Turandot" Pekin podnimet voj.
Mozhajsya, brat, - tvoj "Kuz'kin" trizhdy ranen,
I vse-taki spasibo, chto zhivoj.
Lyubov', Nadezhda, Zina - tozhe shtuchka! -
Vsya truppa na podbor, odna k odnoj!
I mat' ih - Sof'ya-zolotaya ruchka...
Skazhi eshche spasibo, chto zhivoj!
Odni v mashinah, nesmotrya na ceny, -
Im, p'yushchim, luchshe b transport guzhevoj.
Podumaesh', odin upal so sceny -
Skazhi eshche spasibo, chto zhivoj!
Ne raz, ne dva grozili snyat' s raboty,
Zazhali prazdnik poluvekovoj...
Trinadcat' let teatra, kak zachety -
Odin za tri. Spasibo, chto zhivoj.
CHto shest'desyat pri medicine etoj!
T'fu, t'fu, ne sglazit'! Darom chto sedoj.
Po vremenam na sedinu ne setuj,
Skazhi eshche spasibo, chto zhivoj!
Pozval Milan, ne opasayas' riska, -
I poneslas'! (ZHivem to odnova!)...
Teper' - Parizh, i blizko San-Francisko,
I dazhe - pri zhelanii - Moskva!
Parizh k Taganke desyat' let pristrasten,
Francuz teatr putaet s tyur'moj.
Ne ogorchajsya, chto ne edet "Master", -
Skazhi eshche mersi, chto on zhivoj!
Liha beda - nastyrna i glazasta -
Ustanet li kruzhit' nad golovoj?
Tebe kogda-to perevalit za sto -
I my spoem: "Spasibo, chto zhivoj!"
Pej, ataman, - zdorov'e pozvolyaet,
Pej, kurennoj, kogda-to Koshevoj!
Taganskoe kazachestvo zhelaet
Dobra tebe! Spasibo, chto zhivoj!
1977
My iz porody bityh, no zhivuchih,
My pomnim vse, nam pamyat' doroga.
YA govoryu kak mhatovskij lazutchik,
Zabroshennyj v Taganku - v tyl vraga.
Teper' v obnimku, kak boksery v klinche,
I ya, kogda-to mhatovskij student,
Olegu Nikolaevichu nynche
Dokladyvayu dannye razved...
CHto na Taganke toj tolpa nahal'naya,
U kassy davyatsya - Gomorr, Sodom! -
Cyganki s kartami, doroga dal'nyaya,
I snova stroitsya kazennyj dom.
Pri vseh delah tagancy s vami shozhi,
Hotya, konechno, raznicu najdesh':
Spektaklyam MHATa rukopleshchut lozhi,
A my, bez lozhnoj skromnosti, bez lozh.
V svoj poluvek Oleg na vek molozhe -
Vtoraya zhizn' v zamen semi smertej,
Iz-za togo, chto est' v teatre lozhi
Ty mozhesh' smelo priglashat' gostej.
Artisty mazhutsya francuzskim tonchikom -
S poslednih yarusov i to vidat'!
A na Taganke toj - parter s balkonchikom,
I grimy ne na chto im pokupat'.
Tagancy vashih avtorov hvatayut,
I tozhe nauchilis' brat' nutrom,
U nih gur'boj Bulgakova igrayut,
I Pushkina - opyat' zhe vpyaterom.
SHagayut roty v vykladke na marshe,
Dvum rotnym - ordena za marsh-brosok!
Vsego na desyat' let Lyubimov starshe,
Plyus "Desyat' dnej..." - no razve eto srok?!
Gadali raznoe - goda v gadaniyah:
Mol, doigrayutsya - i gryanet grom.
K tomu zh kirpichiki na novyh zdaniyah
Napominayut vsem kazennyj dom.
Lomali, kak kogda-to Gallileya,
Predskazyvali krah - priem ne nov,
No oba dobralis' do yubileya
I dozhili do vazhnyh ordenov.
V istorii iskat' primery nado -
Byl na Rusi takoj zhe chelovek,
On shchit pribil k vorotam Caregrada
I zvalsya tozhe, kazhetsya, Oleg...
Sem' let nazad ty v容hal v dveri MHATa,
Vletel na belom knyazheskom kone.
Ty stal' svaril, teper' vse zhdut prokata -
I iznutri, konechno, i izvne.
Na mhatovskuyu mel'nicu nalili
Rasplav goryachij - eto udalos'.
CHut' bylo "CHajke" kryl'ya ne spalili,
No slava bogu, slavoj oboshlos'.
Vo mnogom sovpadayut interesy:
V Taganke p'yut za staryj Novyj god,
V oboih kollektivah "mersedesy",
Vot tol'ko "CHajki" nam nedostaet.
A na Taganke, tam voznya poval'naya,
Pered gastrolyami ona burlit -
Im predstoit v Parizh doroga dal'nyaya,
No "Ptica sinyaya" ne predstoit.
Zdes' rezhisser v aktere umiraet,
No - vot vam paradoks i peregib:
Abdulov Seva - Sevu kazhdyj znaet -
V Efremove chut' bylo ne pogib.
Net, pravo, my pohozhi, dazhe v spore,
ZHivem i protiv pravdy ne greshim:
YA tozhe chut' ne umer v rezhissere
I, kstati, s udovol'stviem bol'shim...
Idut vo MHAT aktery, i edva li
Zatem, chto bol'she platyat za trudy.
No daj Bog schast'ya tem, kto na bul'vare,
Gde chishche stali CHistye prudy!
Toskuj, Oleg, v minuty dorogie
Po vechno i dopodlinno zhivym!
Vse ponimayut etu nostal'giyu
Po byvshim sovremennikam tvoim.
Volhvy prorochili koncy pechal'nye:
Mol, zmei v cherepe konya zhivut...
A mne vot kazhetsya, dorogi dal'nie,
Glyadish', kogda-nibud' i sovpadut.
Uchenye, konechno, ne navrali.
No ved' strana iskusstv - strana chudes,
Razvit'e zdes' idet ne po spirali,
I vkriv' i vkos', vrazrez, napererez.
Zatihla bran', no vremenny poblazhki,
Svetla Admiraltejskaya igla.
Taganka, MHAT idut v odnoj upryazhke,
I obshchaya telega tyazhela.
My - para tvarej s Noeva Kovchega,
Dva polushar'ya my odnoj kory.
Ne nado v akademiki Olega!
Brosajte druzhno chernye shary!
I s toj pory, kak lyudi slezli s vetok,
Sej den' - odin iz glavnyh. Mozhno vstat'
I tost podnyat' za desyat' pyatiletok -
Za sto na dva, za dva po dvadcat' pyat'!
1977
{M. Baryshnikovu}
Shvati sud'bu za gorlo, slovno posoh,
I pa-de-de-derzhis' vse gala kryadu!
YA v容du v Nevskij na tvoih kolesah,
A ty - peshkom projdesh' po Leningradu.
{1977}
Last-modified: Thu, 27 Jan 2000 19:06:03 GMT